PHILIPS
KLEUREN- EN ZWART/WIT-TELEVISIE
A k
prijs 2395.
1995.-
zwart-wit
televisie
reeds vanaf
Afscheid
Burgemeester
Schneiders
Kappie en het geheim van de schatkis
inruil tot 400.
WOUTJE WACHT
OP HET WONDER
AD WISMAN
Mary Porcelijn
zinBoris
Pasternak
DONDERDAG 20 AUGUSTUS 1970
Modewonscn worden vervuld
door dit vlotte charmante
schoentje Jonge mode op haar
best.
Deze en nog veel meer bij:
LEUSDEN- CENTRUM
1 Tafelapparaat, met 66-cm moder
ne rechthoek-beeldbuis
Geschikt voor ontvangst van alle
Nederlandse en Duitse kleuren- en
zwart/wit-uit.zendingen Uitste
kende geluidsweergave door gro
te 15-cm dubbelconusluidspreker
en speciale spraakluidspreker
aan de voorzijde
Hogetonenregeling en
spraak/muziekschake-
laar Zenderkeuze door
drukknop-elektronische
afstemming
Hoogte 54 cm. breedte 78
cm. diepte 35/57 cm
Kastuitvoeringen donker hoog
glans. naturel, teak. palissander
Dit toestel (bij voorkeur in donker
hoogglans) kan ook worden ge
bruikt in een televisie-stijlmeubel
..Queen Anne"
LEUSDEN - Op vrijdag 4 september
a s. hoopt de heer mr. F. J H. Schnei
ders afscheid te nemen als burgemees
ter van Leusden. zulks in verband met
zijn benoeming tot burgemeester van
Almelo, welke benoeming op 16 augus
tus j 1 reeds is ingegaan
Het ligt in de bedoeling dat op die
dag de raad 's middags om vier,uur in
vergadering bijeenkomt in het Kerkelijk
Centrum aan de Asschatterweg te Leus-
den-centruin.
Na afloop van de raadsvergadering
zal tussen 17.00 en 18 30 uur iedere
belangstellende tijdens een receptie in
genoemd gebouw in de gelegenheid wor
den gesteld afscheid te nemen van de
heer en mevrouw Schneiders.
Het is uiteraard niet doenlijk ieder
een persoonlijk voor deze receptie uit Li
te nodigen. Vandaar dat iedere ingeze
tene langs deze weg wordt opgewekt
van de geboden gelegeneheid tot afscheid
neming gebruik te maken
Uw aanwezigheid wordt op hoge prijs
gesteld
,,Een voetbal, Jan."
Nooduitgang.
Dankzij het zo verguisde songfestival
e Knokke kennen we Mary Porcelijn-
als we tenminste naar TV hebben gekeken
of de kranten goed hebben gelezen.
Mary Porcelijn is de Belgische deel
neemster aan het songfestival te Knokke.
die van de aanwezige journalisten de
persprijs kreeg voor haar zangpresta
ties. Of dit terecht of niet terecht was
laten we hier buiten beschouwing. In
wezen is dat niet zo belangrijk, vooral
omdat het songfestival van Knokke nu
niet bepaald als maatstaf kan worden
gebruikt of doorslaggevend is ten aan
zien van de zangkwaliteiten der deelne
mers en deelneemsters Laten we ons
dus eenvoudig bepalen tot de nieuwe LP
van Mary Porcelijn, die kortgeleden
van haar is verschenen. Het is de lang
speelplaat ,,Mary Porcelijn zingt Boris
Pasternak" en de plaat is op het label
Omega door Dureco Amsterdam in Ne
derland uitgebracht. Het is in z'n genre
een bijzondere plaat. Op de A-kant
staan namelijk vijf liedjes, waarvan de
tekst afkomstig is uit het bekende boek
van de nobelprijswinnaar Boris Pas
ternak. ,,Dr Zjivago". De Nederlandse
teksten zijn van de hand van de bekende
televisie-kritikus NicoScheepmaker, die
niet alleen intensief televisie kijkt, maar
zich ook bijzonder interesseert voor het
wel en wee der Slavische (lees Russi
sche) letterkundigen en daarin uiting
geeft in o.m. de rubriek ,,zeg er eens
wat van onder het pseudoniem Mopper
in de Volkskrant, ueze leksien
van muziek voorzien door Al van 1}
en het geheel wordt vertolkt door
uitstekend zingende Mary Porcelijn
staan in totaal vijf nummers van Pi
ternak/Scheepmaker op de plaat
B-kant is gevuld met andere lied)
Mary Porcelein heeft qua zangstijl u
weg van Liesbeth List en ook van Coi
Vandenbos, maar toch behoudt ze h>
eigen interpretatie, vooral door h
Vlaamse accent Van de vijf Pastern;
nummers vind ik ,,De bruiloft" ven
de beste, maar ook de andere v;
,,De herfst", ,,De wind"; Weerziet
en .,Een winternacht" zijn beslist
moeite van het beluisteren waard, l
de B-kant staan zes liedjes gegroe
die voornamelijk zijn geschreven dl
Mary Porcelijn en Mary Boduin i
enige liedje, dat niet van één vandi
twee is, ..Erotissima" vind ik de bes
maar dat zegt eigenlijk niets van
kwaliteit van de anderen, waarvan „E
ander" en Pierre" ook bij mij Ik
genoteerd staan.
Mary Porcelijn heeft een lijne p!
gemaakt, hoewel de interpretatie wellii
niet altijd bij iedereen in de sra
zal vallen, omdat het een typisch Vlaai:
plaat is. Dit komt tot uiting in de
even vlekkeloze opname, waarbij sü
mige van de liedjes door het orfc
teveel worden overspeeld, de tekst vt
drinkt in het geluid. Vooral bij ,,V
Brülante" is dat het geval. En dal
bijzonder jammer, want de teksten
stuk voor stuk de moeite waard om gj
gehoord te worden. Vraag uw platento
delaar maar eens om wat te laten h«
van ,,Mary Porcelijn zingt Boris Pj
ternak", op Omega 193 484-x, sten
Bert
FEUILLETON
DOOR
TO DORSSEN-VAN LOON
Nu wist ik, dat Tini's waarschuwing
geen verzinsel was, doch harde wrede
waarheid. Roels gevoelens verdoelden als
bij toverslag. Hij schoof een eindje bij
me vandaan, zijn koffie drinkend en voor
zich uitkijkend De stilte werd pijnlijk
„Houd je nu minder van me?" vroeg
ik met een benepen stemmetje, „nu je
weet, dat ik een beetje moeilijkheden
heb?"
„Welnee, waarom? Dat is maar onzin. Je
komt er wel overheen niet? We wachten
gewuon een tijdje, nietwaar?"
We zaten nog een poosje te zitten, zon
der elkaar aan te raken. Opeens keek hij
op z'n horloge. „Ik maak het vanavond
niet te lang, Woutje, want van de week
had ik een Kleine aanrijding. Ze hebben
de deur er uit geklopt, maar ik wou hem
nog even spuiten, dan is-ie morgen droog,
snap je?"
Ik knikte begrijpend. Ik snapte begrij
pend, lk snapte alles, veel meer dan hij
op dit moment vermoedde. Dit zou wel
hel laatste bezoek geweest zijn dat de
de heer Roel van Ameren gebracht had aan
mijn woning.
Ht afscheid was koel. Hij beroerde nau
welijks mijn lippen en toen ik in in
een impuls mijn armen om zijn hals sloeg
en hem op mijn beurt wilde
kussen, maakte hij zich onwillig los. .Vol
gende keer, Woutje. we houden het tegoed
hè? Tot ziens."
Nadat ik de deur achter hem gesloten
had. hoorde ik zijn zware voetstappen
over de stenen Ik rende de trap op. Van
uit mijn slaapkamer kon ik de hele straat
overzien. In de luwte van de portiek stak
hij een sigaret op en keek even naar de
verlichte etalage. Daarna haalde hij zijn
schouders op, stapte op zijn fiets en reed
in de richting van zijn huis De garage,
waar de auto van de Coöperatie gestald
werd, lag precies in een andere richting.
Waarschijnlijk was het eerste, wat hem
binnen schoot, welkom geweest als ex
cuus te dienen. Natuurlijk had hij hele
maal geen aanrijding gehad. Of het zou
moeten zijn met mijn zaak. De zaak, die
hij beschouwd had als zwaar beladen
met goud, waarvan hij gehoopt had zoveel
mogelijk te zullen profiteren, nadat we op
het gemeentehuis geweest waren. In elk
geval was er een familielid bij de Van
Amerens die het tegen de borst stuitte
dat Roel met me wilde trouwen om m'n
geld En Tini verdiende eveneens een
medalje. Als Frits en Tini niet al te scru
puleus waren geweest en hun mond had
den gehouden, zou ik er volkomen inge
trapt zijn. Té laat zou ik tot de ontdekking
komen, dat zijn liefde voor mij allemaal
toneelspel v/as geweest en dat het hem uit
sluitend te doen was geweest om een ge
makkelijk lui leventje van mijn geld te
hebben.
Natuurlijk zag ik hem niet meer terug.
We hadden geen afspraak gemaakt. In
een opwelling van bravour ging ik nog
één keer op een avond naar de spoorwo-
ning. Daar was iedereen, behalve Roel en
de vrijer van Els, die weer op zee vertoef
de. Iedereen was vriendelijk en hartelijk
tegen me, maar toch voelde ik, dat er
een gespannen sfeer hing. Bovendien was
Els koel en kort tegen me. Ik besloot
maar niet te lang te blijven Toen ik mijn
korte jasje aantrok, vroeg ik aan Els: „Bij
gebrek aan Roel, eh. breng je me een
eindje op?"
Ze keek op van haar borduurwerk.
„Spijt me, Woutje. maar dit moet nog
klaar. Een andere keer. Het is nog tame
lijk licht, hè?"
Ik knikte begrijpend. „Je hebt gelijk.
Ik vind de weg alleen ook wel." We keken
elkander een paar sekonden aan en in die
blik begrepen we elkander Het was waar
schijnlijk niet enkel Roel geweest, die van
plan was mij aan de haak te slaan. Niet
eens onmogelijk, dat het eigenlijke initia
tief van Els afkomstig was. Al of niet ge
ïnspireerd door wat Roel in de huiselijke
kring placht te zeggen omtrent zijn toe
komstplannen.
Bij de deur keek ik nog even naar Frits
en Tini, die dicht bij elkaar zaten, en
knipoogden. Ze glimlachten begrijpend.
Thuis heb ik niet gehuild. Ik begon rou
tine te krijgen in het verwerken van dit
soort teleurstellingen. Tegen mijn gewoon
te in haalde ik een fles likeur uit de
winkel en schonk me een glas vol. Daarna
dronk ik nog een paar glazen. Ergens
was zoiets toch nog goed voor. Al lijm je
er geen gebroken hart mee, je kunt er de
pijn mee verzochten en dat is tenminste
wat
Dit alles had nog een onverwacht staar
tje Eigenlijk nog komisch ook. Eén van
m'n leveranciers was een groothandel in
de stad. Van hem had ik twee keer per
week een vrij behoorlijke bestelling, net
jes op de plaats, die daarvoor bestemd
was. Ik kreeg de nota, gaf vast pandoer
het tweetal enkele sigaretten en wij had
den weer voorraad
Drie weken, nadat Roel voor het laatst
mijn woning had verlaten, kwam de auto
voorrijden. Tot mijn verbazing werden de
goederen niet gelost. D^ chauffeur, ge
dachtig aan de instructies, belde aan de
zijdeuren toen ik opendeed, gaf hij me de
nota en zei: ,De baas wil, dat u voortaan
kontant betaald, anders mag ik de goe
deren niet afleveren."
Aanvankelijk begreep ik het niet. ,Waar
om is dat nu ineens? Ik betaal altijd bin
nen acht dagen via de Éank. Is hij ooit één
cent aan me tekort gekomen?"
De man haalde zijn schouders op en
keek nors voor zich. „Dit is mijn zaak
niet, juffrouw. Ik heb m'n orders en daar
houd ik me aan: m dit geval boter bij
de vis."
M'n eerste impuls was hem me' alles te
rug te sturen, maar toen ik de nota be
keek. zag ik. dat er artikelen op stonden
die we hart nodig hadden om de winkel
voorraad aan te vullen. „Nee" was bij ons
nooit het geval. Eén van vaders stel
regels. Gelukkig had ik op dit moment
voldoende kontanten m huis. Dus kwam
ik met het geld. Hij telde het zorgvuldig
na, zette een krabbel op de nota en borg
het geld weg. In het gangetje schreeuwde
hij tot zijn bijrijder: „Het is in orde, we
kunnen lossen!"
Hij mopperde v/at, maar hield verder
zijn mond. Toen ik een poos later iets
haalde in de magazijn, schrok ik van de
chaos. Ze hadden alles schots en scheef
door elkaar gezet En op dit moment ging
me een licht op. Ik had Roel een gefanta
seerd verhaal opgehangen over financi
ële moeilijkheden. Waerschijnlijk had hij
ele moeilijkheden. Waarschijnlijk had hij
maakt.
Geleidelijk aan drong tot me door, dat
dit schade kon opleveren voor mijn zaak,
als in het dorp het praatje rondgestrooid
was, dat ik in geldzorgen zat. Het was in
elk geval overgewaaid naar de groothan
del in de stad, waar onze zaak al zo'n
k\v*rt eeuw zaken mee deed Op het
eerste gerucht van mogelijke mindere sol
vabiliteit had men in de stad zijp conclu
sie getrokken- Juffrouw Burgenaar moest
voortaan maar kontant betalen, anders
kreeg ze voor geen cent
Binnen veertien dagen bemerkte ik, dat
meerdere leveranciers van het gerucht
op de hoogte waren. Een vertegenwoor
diger, die ik een flinke order ^pgaf. haal
de verlegen zijn schouders op „Neemt
u niet teveel hooi op uw vork, juffrouw?
Zullen we het hierbij maar niet laten?"
Ik voelde me kwaad worden, maar ik
beheerste me en deed, of ik geen erg had
in zijn opmerking dus somde ik nog een
aantal artikelen op.
Prompt werd ik de volgende morgen
door de fabriek gebeld.
Ze stelden de grote order bijzon
der op prijs en hij zou met de meeste
zorg uitgevoerd worden. Maar kon ik
bepaalde garanties geven! Omtrent een
stipte betaling? Mochten de goederen
onder rembours verzonden worden?"
Ik vroeg kort en bondig: .Bent u ooit
één cent aan me tekort gekomen? Hebt
u langer dan één of twee weken op ho
norering van uw nota's moeten wachten?
Nee, dat was niet het geval, integendeel
Maar dit was zo'n grote order, veel gro
ter dan anders.
Ik zei, dat ik een groothandelaar er uit
gegooid had. „En als u denkt, dat ik er
bij in het krijt sta, mag u vrij informe
ren hoe ik de laatste jaren heb betaald.
En als dit niet genoeg is. wil ik nu nog
wel een aantal leveranciers opsommen.
U levert mij de goederen op nota. Ik be
taal binnen acht dagen. Zo niet. als u
plotseling geen vertrouwen meer in mijn
zaak hebt, mag u de hele order annuleren
Het bleek, dat men daar nog een grein
tje verstand bezat. „In orde, juffrouw
Burgenaar wij kenen u al een poosje en
met uw vader waren er ook nimmer moei
lijkheden. Ik vertrouw u op uw woord.
Morgen hebt u alles thuis."
.Dat doet me plezier: Ik eh zal u een
lijstje sturen met artikelen er op geschre
ven, die ik regelmatig nodig heb. Jullie
grossieren immers ook? Als u ze kunt
leveren, houdt u me hiervoor als klant."
„En als het konflikt, dat u momenteel
met één van uw leveranciers hebt, opge
lost is?" informeerde men van de andere
kant voorzichtig
„Die komt bij mij niet meer aan bod.
meneer, al kreeg ik het twintig procent
goedkoper uls bij u."
Ik had een paar nare weken, die ook op
m'n humeur werkten. Geertje bemerkte
het en vroeg- „Is het werkelijk waar.
juffrouw, wat ze in het dorp beweren?"
„Wat beweren ze. Geertje?"
Ze kreeg een kleur. „O. het zal wel
roddelarij zijn
Het meisje wilde weglopen, maar ik
greep haar bij de schouders en dwong
haar me aan te kijken .Je hebt a gezegd
nu wacht ik op b. Wat zegt men over mij
en mijn zaak?"
,Ik geloof er niets van, maar men be
weert, dat enkele leveranciers uw faillis
sement hebben aangevraagd."
Trots alles schoot ik in een lach De
sufferds. De idioten. Nooit liet de goege
meente zich iets aan Woutje Burgenaar
gelegen, maar nu men van alle kanten be
weerde dat het mis ging met haar zaak.
gnuifde het dorp. In de hoop. dat die
pukkel-griet naar de bliksem zou zijn
Maar dat plezier gunde ik ze niet
Ik keek het meisje aan. „Zou je maar
niet je ontslag nemen? Het is beter bij
tijds het zinkende schip te verlaten, niet?
Je kunt een mooi getuigschrift van me
krijgen."
Ze schudde haar hoofd. „Ik kan het niet
geloven. De zaak loopt toch goed? Uw
omzet is altijd stijgende. Hoe zou dat dan
mogelijk zijn?"
„Hoewel ik niets kan bewijzen," ant
woordde ik. met zorg m'n woorden kie
zend. „weet ik, wie me deze poets bakte.
Het is een wraakneming Meer zi0 ik hier
over niet. En voor de rest. is het nodig
uit te leggen, dat er geen tiende procent.
van al dat geklets waar is?"
Ze haalde verlicht adem. „Ik kon
me al niet voorstellen Evengoed
niet? Om iemands goede naam zo t<
smeuren. Wat hebben ze er aan'?"
„Vroeger schold men iemand, die
een of andere manier gehandicapt
gewoon uit en iedereen beschouwdi
als heel gewoon. Een man met een
rug, heette bochel. Een vrouw mei
voetgebrek: een mank wijf. Als ie:
z'n ogen niet precies recht stonden
men hem na als „schele". Maar tegen:
dig zijn onze gevoelens geëgaliseerd
zijn ontzettend fatsoenlijk geworden
je het woord „neger" op je lippen n>
beschouwt men je als rassenhatei
mensen heten tegenwoordig bejaa;
een werkster is een schoonmaakste
als ik tegen Pieterman 's morgen-
morgen melkboer" zeg. is hij bete
want het woord boer is voor de mi:
stander-detaillist een soort beledigin:
is mijn „melkleverancier" snap je
om zegt nooit openlijk iemand iets
m'n pukkelachtige gezicht of m'n '3
glazen. Leve onze beschaving. Doei
het eerste gerucht, dat in de wereld
over financiële moeilijkheden bij B
naars Zet Bee, verkneukelt men z:
over en hoopt, dat m'n laatste stoei
der m'n achterste verkocht zal wordf
wordt ven*;
Laat in de ochtend van de volgende
dag stoomde Kraak de haven van Lut
jewier binnen en meerde aan de kade
Professor Jodelahiti begaf zich, vol
gens afspraak, zonder verwijl naar het
Ministerie van Financien en naar de
Maatschappij voor Wetenschappen In
een verrassend korte tijd was de klein-
geleerde weer terug. In zijn gezelschap
bevonden zich prof. dr A. B. C. Dinnemer
van Wijdom, de zeer geleerde president
van de Maatschappij, alsmede Zijne Ex-
-cellentie Jonas J Stracteugel, de Lut-
wierse Minister van Financien.
De ruime dienstauto werd gevolgd
door een bestelwagen, waaruit een twee
tal potige werk-ambtenaren stapte dat,
op aanwijzingen van professor Jodelahiti,
de kist van de Kraak haalde en in de
auto laadde
Kappie en de Maat werden aan de.
cellentie heer Stracteughel voorgestel
waarna deze drie, met de twee pr
fessoren, naar het statige Ministe:
van Financien reden. Daar begaf
zich onmiddellijk naar de smaakvol
gerichte werkkamer van debewindsrm
Enkele ogenblikken later werd ook deb
binnengedragen
