i
IK ZOEK
DE
VROUW
Sneeuw
koningin voor
bejaarden
Verloren en
gevonden
KERKDIENSTEN
Kappie en Het verlaten eiland
ACHTERVELD - Het Achterveldse
kinderkoor o 1 v. rnevr Snel-Grimber-
gen ontplooit nog enige aktiviteiten
alvorens de vakanties aanvangen Zo zal
het koor op vrijdag 11 juni a s voor de
Leusdense bejaarden de operette ,,De
Sneeuwkoningin" opvoeren. Dit vindt
laats in „Ons Gebouw", des avonds
om half acht Op zaterdag 12 juni is er
voor de kinderen van het koor een
spelmorgen op het oude voetbalveldje
aan de Kerkdijk Het beloofd een reuze
gezellig en sportief festijn te wor
den Ook de ouders van de kinderen
worden uitgenodigd om een kijkje te ko
men nemen. Aanvang 10.00 uur
(Van de Redaktie)
LEUSDEN - Bij de rijkspolitie te
Leusden (telefoon 03490-17673) zijn
in de afgelopen week de volgende ver
loren en gevonden voorwerpen opgege
ven. Inlichtingen verstrekt de politie:
Verloren: Blauw-wit gebloemde bo
lero. wit-zwarte hond, roepnaam Flip
je, zonnebril, zwemabonnement, sleu
telbos, olijfgroene winterjas, zwem
abonnement, autosleutels, blauw-witte
kinderzwembroek, pakket met films.
Gevonden: Postduif, zwarte fietstas
met kleding en een kanarie.
LEUSDEN/CENTRUM
GEVONDEN
Blauwe step, jongensjack. kinder
vestje, zwemkleding, wandelwagenzak.
VERLOREN
Plastic scootertje, voetbal, gouden
ring, portemonnee met inhoud
Inlichtingen bij depolitie te Leusden-
'ontrn m
f "pK «"3 f> m
Week-end 12-13 juni 1971
(alleen voor spoedgevallen)
i
LEUSDEN
Voor de praktijken van de artsen
Boersema, Lantink en Den Toom zal
komend week-end waarnemen: dr
Boersema. Julianaweg 5, Achterveld,
tel. 03425-222 (dienst van vrijdag
avond 18.00 uur tot maandagmorgen
8.00 uur).
De wijkverpleging zal komend week
end worden waargenomen door zr
Rosa, Hamersveldseweg 57, Leus
den/Centrum, tel. 03496-1271.
ACHTERVELD
Geref Kerk, Postweg: zondag lO.ft
uur ds. Aalbersberg; 19.00 uur
ds. Aalbersberg.
Ned. Herv Kerk, Jan van Arkelwe?
Zondag 14.30 uur: ds. Haverkamp,
Nijkerkerveen.
R K. Kerk Maandag t/m zaterdag
8 00 uur (uitgez. woensdag)]
Woensdag 19.30 uur Avondmis.
Zaterdag 19.00 uur: Avondmis.
Zondag 8 00 uur Om 10 00
hoogmis (Latijn); 18.00 uur Lof
LEUSDEN/CENTRUM
Ned Herv. Kerk: 10 u.. ds Klamer,
Hilversum, open-deurdienst; 19
u ds V d. Krift, Ermelo.
R K Kerk za. 7 u. m.m v. dames
koor. zo 7 30 u 9 u. Lat. Hoog
mis; 11 u.: dienst met samenzang,
16.30 u.
LEUSDEN/ZUID
Ned. Herv Kerk 10 u de heer Van
Eeden, Utrecht, 18.30 u dr Mees
ters, Doorn.
R K Kerk Huize Don Bosco za
19.15 u.: zo.: 10u.: Hoogmis; 11,3(
„Maar waarom wilt u niet meer inde
Centrum
afdeling van de ooievaars werken, me-
neer Meêer^»-'
Feuilleton
door
Henk van Heeswijk
-9-
Terwijl ze naar de trein wandelden -
ze wilde persé geen taxi het kan wel
op, zeg? Het zal je toch wel een paar
centen gekost hebben - zei ze opeens
ntk een ondeugende inval „Zeg, ver
geet vooral niet Willem mijn hartelijke
groeten over te brengen
Ze had gemerkt, dat dit hem even
een schok gaf „Nee vanzelf niet
Ik eh ik zie hem morgen of zo
wel."
Langs haar neus weg had ze geant
woord „Ik waarschijnlijk ook
Toen was hij inderdaad geschrokken
„Nee! Dat kan heel niet Hoe wil je
dat doen?"
„O, ik bel hem morgenochtend wel
op
„Hij is niet thuis Hij is heel er
gens anders
„Zo° Nou. dan heb ik pech gehad
Enfin, ik zal hem maandag wel bellen
„Dan is-ie er evenmin
„Moet-ie dan niet werken?"
„Hij eh hij moet. hij is in
dienstDaarom, zie je? Ja. het klinkt
een beetje geheimzinnig, maar ik moest
beloven niets te vertellen. Het klinkt
niet bepaald aannemelijk, maar het
is nu eenmaal zo."
„En wanneer is die geheimzinnige
Willem Doggenaar er dan wel? Ik bedoel
In Wiebscha0"
„O over een dag of wat denk ik.
Een weekje misschien Langer zal het
vast niet duren.'
„Wat duurt niet langer?" Ik plaag
hem, wist ze, maar haar nieuwsgierig
heid was nu geprikkeld Wat is er
plotseling aan de hand met die me
neer, die zo verschrikkelijk graag ken
nis wilde maken met zijn medepassa
gier. daardoor een advertentie plaatst
en als hij antwoord krijgt een afspraak
maakt en die dan plotseling niet nakomt
maar een plaatsvervanger stuurt Niet
dat ze deze dag en avond te klagen
had gehad, maar ergens zat er iets
scheef Dat voelde ze.
„Dat eh,... neem me niet kwalijk,
Ans. ik kan niks zeggen
„Zeg mannetjeZe bleef stil
staan. midden op het trottoir van de
Hoofdstraat en greep hem bij de revers
van zijn overjas. „Jij houdt me toch
niet voor de gek, hè° Dat je toevallig
toch wel Willem Doggenaar bent?"
Nu begon Piet te lachen „Zie ik er
uit als je medereiziger, morgen veer
tien dagen geleden"5"
Ze liet hem los en begon verder te
lopen. „Nee, dat is waar. Hoewel
iets in me zegt. dat er ergens iets niet
klopt. Waarom die geheimzinnigheid
Piet?"
„Dus je neemt aan, dat ik Piet Ouwe-
jans ben?"
Ze schudde haar hoofd „Ik neem niets
meer aan Op de een of andere manier
word ik beduveld
Ditmaal greep hij haar bij de arm
en dwong haar stil te staan Bij het
licht van een etalage liet hij zijn ïn-
dentiteitskaart van het spoor zien Ze
keek naar de foto. die klopte en zijn
naam ook Pieter Ouwejans. Kanaal
Noord E 149, Apeldoorn. Geboren 27
april 1937 te Koog aan de Zaan
Zwijgend gaf ze het document terug,
waarna ze verder liepen. Ze bemerkte,
dat hij bleef zwijgen Even keek ze naar
hem en zag een ernstige trek over zijn
gezicht Spontaan greep ze zijn arm
en trok die door de hare „Ik ben een
lelijk, wantrouwend spook. Piet Goed,
ik vraag niets meer Het was vooral
een fijne avond, we hebben mieters ge
danst
Zwijgend liepen ze verder Ze keek
nog eens naar zijn gezicht, dat onver
anderd was.
„Enfin, je hebt gelijk, dat je kwaad
op me bent Ik had niet zo wantrouwend
moeten zijn Daarvoor was geen enkele
reden
Hij drukte haar arm en het gaf haar
een gevoel van warmte „Zo is het
precies, Ans Er is geen enkele reden
eerlijk te zijn Ik was het ook tegen
jou Willem heeft me gevraagd over
bepaalde dingen te zwijgen Zoek er
alsjeblieft niets achter Hij is nu
ja mijn vriend Ik weet niet. of je
een vriendin hebt Ik moet Willem s
wil respecteren Te zijner tijd zul je het
wel begrijpen. Laat ik je één ding nog
zeggen Niemand vond het beroerder
dat hij niet kon komen, dan Willem
zelf. Neem je dit van mij aan?"
Ze knikte „Als jij het zegt, neem
ik dit terstond aan, Piet."
Met een stevige handdruk hadden ze
bij de trein van elkaar afscheid geno-
mn Hij kust me niet eens. dacht ze
Dat wil hij niet om Willem Ik vind
hem een fidele, fijne knul En voor wat
mij betreft, die Willem Doggenaar kan
me gestolen worden. Maar ik zeg nog
niets
Ze stak de sleutel in het slot en
opende behoedzaam de deur. Gelukkig,
iedereen in huis lag al in bed Geen
gezeur meer met de Veenekampjes
van Hé, Ans. wat ben je laat.' Uit
geweest'5 Was het leuk? Ze zouden mor
genochtend toch wel nieuwsgierig zijn
Op haar kousevoeten beklom ze de
trap Voorzichtig opende ze de deur
van Jannie's kamer en zag meteen een
smalle streep licht. Ze had haar nacht
lampje branden en legde een boek op
het dek, toen ze Ans zag. Deze kwam
meteen verder en sloot onhoorbaar de
deur achter zich
Jannie ging overeind zitten en keek
de ander nieuwsgeirig aan „Wat ben
je laat? Al over half een Was de trein
zo laat?"
„Moesten in Zutphen een eeuw wach
ten op een vertraagde trein uit het
noorden Wel, daar zijn we dan
„Hoe was htWas-ie gezellig? Hoe
heb je hem verteld, dat jij kwam in-
plaats ik? Ben je de hele middag en
avond bij hem geweest"' Wat hebben
jullie gedaan.' Had natuurlijk meteen
door, dat ik het niet was. hè? Hoe
reageerde hij? Was-ie niet kwaad Ben
je toch al die tijd met hem uitge
weest? Toe. zeg nou eens wat? Ik brand
van nieuwsgierigheid en jij staat daar
maar stommetje te spelen'"
„Sssst." waarschuwde Ans. haarman-
tel uittrekkend en over het voeteind van
het bed leggend „De hele firma be
hoeft niet wakker te worden Overigens,
hoe kan ik nu vertellen, als jij al
leen maar vragen stelt?"
„Kom er bij zitten," nodigde Jannie
uit, met haar hand wenkend „En ver
tel
Met een ondeugende twinkeling in haar
ogen vertelde de ander „O we heb
ben eerst samen wat gedronken, toen
wat gewandeld in de stad - ik moest
noodzakelijk nog iets inkopen - waarna
we heerlijk hebben gegeten. Daarna op
nieuw gewandeld, waarna we een paar
uurjes gedanst hebben Vervolgens heeft
hij me naar de trein gebracht en.
nu, hier ben ik
Jannie keek haar teleurgesteld aan.
„Is dat alles?" Ze schudde haar hoofd
„Ik geloof er niets van. Hoe kan dat
nou'' Hij moet dadelijk gezien hebben,
dat ik het niet was' Ik ben iets langer
dan jij en jij bent weer iets gezetter
dan ik Bovendien heb je nit eens bruin
haar
„Maar wel een krans," viel Ans in
de rede
„Wou je zeggen vervolgde de an
der ongelovig, „dat dat hij dacht,
dat ik het was9"
Ans knikte beslist Inderdaad"
„Hoe kan dat nou9 Jij en ik we
lijken nergens wat op elkaar Dat ziet
een man toch meteen?"
„Misschien heeft hij jou dan toch niet
goed opgenomen die avond Maar
dat alles was van geen belang We had
den onmiddellijk kontakt met elkaar.
Het ijs was dadelijk gebroken. Wat zeg
ik" Er was helemaal geen ijs. Alleen
thee
„Wat?"
Ja, daar ben ik mee begonnen, een
potje thee En hij dronk koffie Nou.
t is een knap jong. hoor Als-ie lacht,
heeft-ie heel kleine kuiltjes in zijn
wang."
„Niks van gemerkt," antwoordde Jan
nie stug.
„En leuke ogen. Als-ie lacht, zie je
allemaal pretlichtjes erin. Ze zijn mooi
grijs-blauw."
„Ze waren helemaal niet grijs, te
gen zwart aan.
„Ik kan wel merken dat hij geen
indruk op je gemaakt heeft
„Dat zul jij weten. Och feitelijk
kon hij me niks schelen Z n kleur
haar stond me trouwens toch niet aan."
„Waarom niet? Hij is hoogblond Daar
door juist valt hij op.
„Waar had jij je ogen vandaag'? Zijn
haar was tegen zwart aan
„Jij zag hm bij avond Dan vergist
een mens zich wel vaker in kleuren
„Heb je niets over mij gezegd? Ik
snap nog niet, dat hij het niet door
had."
„Wat door had°"
„Nouik ben vanmiddag toch niet
in Apeldoorn geweest? En ik zat te
genover hem in de trein
„Och. vergoelijkte Ans. inwendig vol
pret. „mannen vergeten zulke dingen
zo gauw. Ik denk, dat hi alleen maar
naar m'n haarkrans heeft gekeken. Dat
gaf natuurlijk de doorslag,"
„En nou9"
„O. we gaan het nog eens overdoen
samen Hij is erg lief en korrekt voor
me We zijn gearmd naar het station
gewandeld.
„Gek Dat doe je toch niet voor
de eerste keer! dat je zoiets goed vindt
Jannie geeuwde
„Dat ging ongemerkt, collega Ik zie je
al we hadden terstond kontakt met el
kaar" Jannie geeuwde, Haar belangstel
ling voor „het avontuur", zoals Ans ze
samenkomst met Willem Doggenaar in
stilte noemde, luwde net zo hard weg
als ze nieuwsgierig was. toen ze haar
vriendin thuis hoorde komen „Mor
gen praten we wel verder Ik heb slaap.
Verroest, al over énen!"
Ans kwam overeind „Maf ze Ik ga
vannacht heerlijk dromen van mijn P.
van mijn Prins"
Ze had bijna Piet gezegd. Ook Jannie
liet ze voorlopig onwetend van het feit.
dat ze helemaal niet met Willem Dog
genaar uit gweest was. doch met zijn
vriend Er rees een plannetje in haar op
Te zijner tijd zou het verwezenlijkt
kunnen worden. Doch toen ze op haar
kamer zich verder uitkleedde, sloeg ze
plotseling een hand voor de mond Een
tweede keer? Hoe kon dat9 Piet had haar
adres niet en zij niet het zijne. Hoe
konden ze dan elkaar opnieuw ontmoeten
Willem Doggenaar had gedurende die
enkele dagen dat hij in het ziekenhuis
lag, niet over belangstelling te klagen
Reeds de tweede dag had hij 's avonds
Jan Dongerts naast zijn bed zitten Wil
lem drukte zijn hand stevig. „Daar doe
je goed aan. Jan Kunnen we gelijk
een paar dingetjes bepraten"
Jongerts vertelde, dat de politie een
onderzoek had ingesteld naar de juiste
toedracht en aan de hand daarvan gead
viseerd had van de kipwagen brandhout
te maken
„We krijgen op korte termijn een tweede
hands vrachtautootje. voegde Jongerts
er aan toe
De dag daarop betraden van Bade en me
vrouw Wipsels de ziekenzaal, terwijl
in de avond zelfs de burgemeester
in hoogst eigen persoon zich op de hoogte
kwain stellen van de toestand zijner
gemeente-opzichter, zoals hij dat zei
En omdat niemand met lege handen
kwam, was het hoekje van patient Dog
genaar al spoedig herschapen i^ een
fruit-en bloemenshow
Zondagsmiddags was Willem's hospita
er, zodat Piet. die ook op bezoek was
gekomen, weinig kon vertellen over het
avontuur met Ans Siebels, doch 's-
avonds was hij er weer en nu was er
ruimschoots gelegenheid daartoe
Willem brandde van nieuwsgierig
heid, en hoewel hij het bezoek van zijn
hospita bizonder op prijs stelde, had
hij liever gehad, dat ze 's avonds was
gekomen Dus viel hij 's avonds .toen
Piet naast zijn bed zat, meteen met de
deur in huis „Hoe was ze?"
„Wel," begon Piet nadenkend, „we
hebben een heel prettige avond gehad.
Ze is bizonder charmant Weet je. dat
ze onderwijzeres is? O, we hebben heel
gezellig met elkaar gebabbeld En ook
gedanst Apropos, je moet de groeten
hebben
Willem keek hem met steeds groter
wordende ogen aan „Wat vertel je me
nu allemaal9 Met haar gedanst9"
Ja. als je met zo'n meisje uitgaat,
moet je zorgen voor variatie. Ik herkende
haar onmiddellijk en we hebben aan
vankelijk wat gedronken Daarna zijn we
de stad in gegaan; ze moest een paar
dingen kopen En passant wat gewan
deld Vervolgens gingen we eten en
daarna zijn we naar Bloemink gewan
deld. Daar hebben we nog een paar
uurtjes gedanst en wat gedronken
Ik heb haar voor elf op de laatste trein
gezet."
„Bedoel je, dat je de hele middag en
avond met haar uit geweest bent9"
„Ja. allicht Ze is me ontzettend
meegevallen en
„Zeg eens, dat was niet de bedoe
ling
„Wat niet? Dat ze meegevallen is9"
„Ach nee., „ja... ik bedoeldat
je de hele middag en avond met haar
uit ging'"
„O nee?"
„Natuurlijk niet. Ze is niet van jou,
maar van mij. Maar ik ben plotseling
verhinderd, en dat zou jij haar vertel
len Natuurlijk bied je haar wat te
drinken en
„En dan had ik zeker moeten zeggen.
Nou. juffrouw Siebels, bedankt voor uw
komst en eh u weet het nu9 Om twaalf
vóór gaat er weer een diesel naar
Winterswijk! Kom nou'"
„Nou. erg leuk kan ik het niet vinden,"
mopperde Willem.
„Praat niet zo gek, Willem Nu mag
jij zeggen ze is niet van jou, maar van
mij. Dat zal de persoon in kwestie uiter
aard moeten beslissen.'
„Had ze dan niet dadelijk door, dat
jij een ander was?"
„Ik was niet een ander, ik was
mezelf verbeterde Piet droog.
„Je begrijpt best, wat ik bedoel."
„Inderdaad Goed, ze bemerkte ter-
stond, dat niet Willem Doggenaar voor
haar stond, de man uit de trein,maar
ondergetekende Ik heb precies ge
zegd wat je me geïnstrueerd hebt, na
melijk, dat je plotseling door onvoor
ziene omstandigheden verhinderd was
te komen."
„En accepteerde ze dat9 En ging ze
desondanks met jou uit?"
„Ja, ze accepteerde het nu ja
met enig wantrouwen Ik mocht niets
zeggen van jou en dat heb ik haar ver
teld Ze vond het een geheimzinnige
geschiedenis, maar was er al gauw over
heen, toen ik voorstelde me als plaats
vervanger zo goed mogelijk te zuuc.
gedragen
„Leuke jongen ben jij Het mankeert
er nog maar aan, dat je haar gezoend
hebt."
Piet knikte glimlachend. „Precies.
Dat mankeerde er alleen nog aan."
„Ik kan je in dit opzicht dus geen re
portage geven Overigens zeer tot
mijn spijt."
"Oh, wat een grapjas! Ik hier maar
liggen met die poot en jij lekker uit
met mijn grietje."
„Eh, Willem een grietje is
het niet Juffrouw Siebels is eenda
me." „Zal best. Hebben jullie soms
weer een afspraak gemaakt?"
„Ze wilde je vandaag of morgen
bellen
„Nee1" Willem keek zijn vriend
verschrikt aan. Da» heb je haar
toch zeker uit het hooid gepraat9"
„Ik heb gezegd, da t je voorlopig niet
thuis zou zijn Ook dat vond ze ge
heimzinnig. Ik veronderstel nu dit:
Ze is van mening, dat je plotseling
ergens heen moest
„Dat Kiopt," antwoordde Willem
nuchter „Naar het ziekenhuis hier
De bezoeker keek eens goedkeu
rend knikkend rond „Ik moet zeg
gen, dat je aardig verwend wordt,
meneer de opzichter. Krijg je elke
dag van die gulle bezoekers? Zijn
er ook bezoeksters bij2? Kun je
na je ontslag een bloemen- en fruit-
stalletje beginnen
„Ja. steek jij er de gek maar mee
Zal ik eindelijk het meisje ontmoeten
dat zo'n diepe indruk op me gemaakt
heeft in de trein en nu ben ik aan
bed gebonden."
„Je had haar toch niet kunnen la
ten "komen?"
„Dat wil ik niet. Je hebt van die
vrouwen, die ziekenhuizen griezelig
vinden
„Hoe kom je aan die wijsheid?"
„O, dat heb ik wel eens gelezen
„Ans zou zo vast niet zijn. Die
was wel gekomen, met de armen vol
bloemen
„Ans?"
„Ja, zo is haar voornaam. Wist
je dat niet?"
„Noemde je haar dan bij de voor
naam9"
„Ja allicht. Ze noemde mij trou
wens Piet. Net zoals ik heet
Willem keek de bezoeker eens aan.
en haalde zijn schouders op „Ik con
stateer, dat je je met enthousiasme
van je taak, om op te tredenals mijn
plaatsvervanger, hebt gekweten,
zei hij op afgemeten toon.
- 37
Kappie had er dus eerst geen erg in,
dat het fornuis achter de verstekeling
aan schoof Totdat hij het schuivende
geluid over het dek hoorde Hij keek om
en zag toen wat er gaande was
„Wat moet dat ja betekenen?" vroeg
Kappie streng „Waarom gaat dat for
nuis achter je aan, man? Spreek' Ik
houd er niet van om voor de gek ge
houden te worden!"
„Ik kan het niet helpen!" jammerde de
verstekeling .Het komt alleen maar
hierdoor!" Hij haalde een paar stenen
uit zijn zak
„Wat bedoel je. kerel? zei Kappie „Wat
hebben die stenen met m'n fornuis en
m'n zakmes te maken' Probeer me niet
te bedotten, klont!"
„Maar het is heus waar!" jammerde de
man „Ik ben de vuurtoren-wachter van
die toren daar en vannacht was het
noodweer. Ineens deden de lichten het
niet meer het was pikkedonker' Pas
toen het weer licht werd, zag ik detf
stenen liggen vlak bij de lampet
Ik denk dat het meteoorstenen zijn
is vreemd, want ze zijn magnetisch!
kan het niet helpen! Ik wilde ze kwij
en daarom ben ik naar dit schip toege
varen. want ik wilde ze uit de buur
van mijn vuurtoren hebben'"
„Met mijn sloep!" zei Kappie. ,,En«'
moet ik er mee? M'n hele schip is er
onklaar van geraakt! Het is me ja
moois!"
