HUURDEMAN
Hulp-kassier
VOOR VADERDAG
STICKY
FINGERS
Admin, medewerker
Assistent(e) voor de
hoofdadministrateur
DDW
Doe-Het-Zelf Centrum
IK ZOEK
DE
VROUW
Ga daar werken,
waar de Toekomst
haar hoofdkwartier heeft
'S,
„V L I T E X"
STAPELLADD
Let us sing
together
En datte me
Marsh Mallow
I DONDERDAG 17 JUNI 1971
4
Kent u het prachtige nieuwe hoofdkwartier van Pon's Automobiel
handel nv in Leusden? Dat is zo uitgestrekt en in alle opzichten
zo overweldigend, dat er een overtuigend en duidelijk vertrou
wen in de toekomst uit spreekt. En daar, waar de Toekomst haar
hoofdkantoor heeft, daar kunt u nu gaan werken
Het werk
Minstens, één dag per week
vervangt de hulp-kassier de hoofd
kassier;
Hij beheert de gelden van
plm 10 verkoopautomaten voor
sigaretten en enkele andere
consumptie-artikelen,
is verantwoordelijk voor de
administratieve afwikkeling van de
aflevering van auto's aan de
dealers
De medewerker
Hij heeft tenminste MULO- en
praktijkdiploma boekhouden, is
natuurlijk uiterst betrouwbaar in alle
opzichten en kan goed met mensen
van diverse pluimage overweg. Zijn
leeftijd ligt onder de dertig.
Het controleren van
bankafrekeningen m b.t
telefonische overboekingen
Telefonische contacten hierover
met de bank en met cliënten.
Ook hij kan in elk geval een
Mulo- en praktijkdiploma
boekhouden laten zien En ook hij
heeft een plezierige manier van
met mensen om te gaan
Hij cf zij heeft de Mulo of de
LEAO met het einddiploma
afgerond, houdt van aanpakken,
is nauwkeurig en heeft als devies
„als iets waard is om gedaan te
worden, is het waard om goed
gedaan te worden"
De hoofdadministrateur heeft
in deze jongeman of -vrouw een
trouwe hulp voor allerlei dagelijks
voorkomende bezigheden Zoals van
opzoeken en opbergen van stukken
en documenten, hei ophalen en
wegbrengen van en naar
andere afdelingen van diverse
zaken het bijhouden van enkele
naslagwerken; eenvoudig
administratief werk
Het is plezierig om hier te werken. Ook om het salaris, de goede
sociale voorzieningen, de kerstgratificatie, de pensioenregeling,
de aantrekkelijke faciliteiten bij de aanschaf en het berijden van
een auto, de tegemoetkoming in studiekosten, de reiskosten
vergoeding. Vakantie-afspraken? We houden er rekening mee
Sollicitaties aan: Personeelszaken van
Bavoortseweg 2 Leusden
telefoon 03490-49300
Het opberg-
probtcem voor
ladders eindelijk
opgelost
Kunnen worden weggezet
in iedere tuinschuur, kelder,
bergkast of op de vliering en
zolder.
Model boichcrmd bij het Bureou-lntorna
tional, voor do boicherming vjn Indu
striële oig.ndom te Genéve.
Alle delen hebben dezelfde
afmetingen en zijn willekeu
rig uitwisselbaar.
Vederlicht: Slechts 5 kg per
deel.
Uniek zijn de mogelijkheden.
Uniek in prijs.
Hoogte
Prijs
1-deel
176 cm
f 28,-
2-delen
315 cm
f 56,-
3-delen
455 cm
f 84,-
4-delen
595 cm
f 112,-
5-delen
735 cm
f 140,-
incl. btw
Het is wonderlijk wat U zélf
met zo'n ladder doen kunt.
ASSCHATTERWEG 13-19
HAMERSVELD
TELEFOON 03496- 1391
In een hoes, waarop een broek meteen
echte rits zit een onvervalste Rolling
Stone plaat: Sticky Fingers. Achter de
rits zit een Andy-Warhol-tekening van
een bloot mannenlichaam met haar op
borst en benen en een hagelwit onder
broekje aan. Een verrassende hoes. En
de plaat? Direkt een verrassing is het
niet geworden, maar wel vakwerk, zo
als we van de Rolling Stones gewend
zijn. De plaat, in de zwarte handel veel
goedkoper uitgebracht dan de officiële
prijs, was aanvankelijk nog maar spo
radisch in Nederland verkrijgbaar,
maar ligt nu overal in de winkels en
bereikte in no time de bovenste rang
lijsten. De Rolling Stones spelen
,,live" op de plaat, geen stuk voor stuk
opnemen van de verschillende instru
menten om ze daarna samen te voegen
tot één geheel, zoals tegenwoordig ge
bruikelijk is. Het resultaat is van een
andere kwaliteit, dan de zogenaamde
„studio-produkties". Het is weliswaar
ietwat rommelige muziek misschien,
doordat de perfektie een minder belang
rijke rol gaat spelen, maar het totaal
gaat wel meer leven. Zo ook op de
Rolling Stones-plaat „Sticky Fingers"
met uitstekende nummers als „I got
the blues", Bitch", het geweldige
„Sister Morphine", „Dead Flowers",
„Wild Horses", en ach, ze zijn eigen
lijk stuk voor stuk sterk van uitvoering.
Zoals gezegd: vakwerk, zoals we ge
wend zijn van de Rolling Stones. Hoe
vaker je de plaat draait, hoe beter het
gaat klinken! Uitgebracht door de pla
tenmaatschappij Polydor Nederland NV
te Den Haag op het eigen Stones-label
COC 59100. Warm (en hard) aanbevolen.
Sandra en Andress maakten kortge
leden hun tweede LP en ook hierop zingt
dit populaire Nederlandse duo weer
een aantal fijne liedjes, die vooral
opvallen door hun uitstekende muzika
le arrangementen in prachtige stereo.
Deze tweede langspeelplaat is beslist
een vooruitgang ten aanzien van de
eerste. Sandra en Andress behoren te
recht tot de meest populaire Neder
landse zang-artiesten. Hun vocale
prestaties zijn van internationaal ni
veau en het is genoegen om een plaat
lang naar hen te luisteren, wat beslist
niet van iedereen gezegd kan worden.
Weliswaar is het juist dat aparte
stijltje, dat hen zo populair heeft
gemaakt, maar buiten dat levert de
LP variatie genoeg op, dat hen zo
populair heeft gemaakt, maar buiten
dat levert de LP variatie genoeg op, om
een ietwat eentonige aanpak in stijl
op- de koop toe te nemen. Wij zijn
ervan overtuigd, dat Sandra en Andress
in de loop van hun muzikale groei
zelf wel zo verstandig zullen zijn om
hier niet in te blijven steken, want
niets is zo funest voor het succes van
artiesten als het door blijven bor
duren op dat succes. Voorlopig heeft
het duo zich nog geen zorgen temaken,
want hun nlaten worden overal veel
vuldig gedraaid. Andress is overigens
niet voor een kleintje vervaard, want
naast het zingen, schreef hij samen met
producer Hans van Hemert ook nog
tien van de twaalf songs. „Those words"
Let us pray together" Love is all
around, het zijn stuk voor stuk hits,
die ook op deze LP staan gegroefd
naast andere fijne nummers, zoals
„Give it up, Please can't you send back
the man, Isn't it a very good thing,
Tweet tweet, A woman's love, Get
away now, A man needs the love of
a woman, Mary's tread on air en You
got soul. Uitgebracht door de platen
maatschappij Phonogram op Philips
stereo 6413 012.
,,En datte me toffe jongens zijn..."
is de titel van een langspeler met een
potpourri van 28 daverende feestnum
mers door Tony Eyk en zijn bierorkest
met zang van het koor de Doorzakkers.
Enfin, u raadt tiet al. Een plaat voor de
liefhebbers van de wilde bierfeesten.
Lekker ruig meebrulwerk, zoals er tal
van platen op de markt zijn gebracht,
maar waar nooit een eind aan zal komen,
omdat het publiek onverzadigbaar lijkt
te zijn. Het is alsof je een emmer leeg-
gooit. Naast de kat van Ome Willem. We
gaan nog niet naar huis, Trink Trink
Bruderlein trink, Warum ist es am
Rhein so schön, kan men ook het
Kiele, Kiele van Toon Hermans horen.
En....Wil je wel een beetje van me
houen? Ja, nou dan! Dan gaan we feest
vieren, samen met Tony Eyk en zijn
bierorkest. M'n liefje, wat wil je nog
meer? Uitgebracht door Polydor Ne
derland, stereo 236 837.
Van de Nederlandse groep Marsh
Mallow verscheen nog niet zo lang
geleden de eerste single ,,Hey Man",
met op de achterzijde ,,Have you ever
heard". Twee composities van pianist/
componist Bert Barten, het brein van
de groep. Het is een voortreffelijke
produktie geworden, een hitplaats ten
volle waard. Vooral ,,Hey Man", met
zijn country-aspiraties is een aan
trekkelijk nummer, dat goed in het
gehoor ligt. Merkwaardig genoeg heefl
de Nederlandse popscene nog niet op
Marsh Mallow gereageerd. Misschien
komt dat nog. De groep heeft wat meer
aandacht beslist wel verdiend. Uitge
bracht door CBS- Haarlem in stereo
op CBS 7193. Op de foto: Marsh Mallow.
Vtfw
,En wat-kost die anto°"
Feuilleton
door
Henk van Heeswijk
-10-
.Nietwaar?" lachte Piet Ouwejans
„Ik ben blij, dat er eindelijk een paar
woorden van waardering kunnen over
schieten. Ik heb zoveel mogelijk ge
probeerd in jouw huid te kruipen. Ge
dachtig aan dit feit: Het meisje mag
niet de dupe worden van jouw onge
luk, nietwaar?'v
„Werkelijk roerend, die vrienden
daad van jou".
„Het doet me genoegen, dat je het
zo opvat. Wees blij, dat ik de hele
middag en avond rnijn eigen portemon
naie gebruikt heb. Met het volste
recht zou ik een onkostenrekening
hebben kunnen indienen, nietwaar?"
Willem hijgde van verbazing „Dat
dat zou wel het toppunt geweest
zijn!" Inderdaad," vervolgde Piet
onverstoord, „Ik heb hetwel over
wogen, toen ik vanmorgen alles nog
eens de revue liet passeren. Maar
ik heb er tenslotte zelf ook veel ple
zier aan beleefd, dus..." „O, toch
wel?
De aderen op Willem's voorhoofd
werden zichtbaar.
„Zeer veel zelfs Maar waar maak
je je eigenlijk kwaad over?Weet je
wel, dat zoiets het genezingsproces
kan vertragen? Ik ken een geval van
een collega, die
„Man, wat kan mij nu die collega
van jou schelen!" barstte Willem in
woede uit. „Voel je nu niet, dat je
veel te ver gegaan bent9"
„Hoe kom je daarbij?" Piet keek
hem kwasi-verwonderd aan „We
zijn niet verder geweest dan de
Gedenknaald en als je soms denkt
dat we op bankjes in parken of bos
gezeten hebben, zal ik je gerust
stellen, daarvoor was het te koud
zie ie?"
Willem knikte enkele malen „Goed
goed, je hebt je best gedaan, dat be
grijp ik Hartelijk bedankt voor de
moeite en als ik nog eens een plaats
vervanger ergens voor nodig heb, zal
ik aan je denken. Voor de rest zg.1
ik momenteel van je diensten geen
gebruik meer maken."
„O, nee9 Jammer. Ik mag haar
wel, zie je9 En voorzover ik kon na
gaan, was ik haar ook niet onver
schillig Ik ehbedoel maar, zo
lang je ziek bent zolang je
haar niet normaal lopende kunt be
geleiden, zal ik me gaarne met
die taak belasten. Zonder decla
raties Mag je toch niet mopperen
Heb je er eijig idee van, wat je
zo'n middag en avond kan kosten?
Dat
„Je blijft voortaan bij haar vandaan,
begrepen?!'
„Beste jóngen, maak je niet kwaad
Ik heb haar adres niet eens, jij wel
Neem en goede raad van mij aan en
schrijf haar Zeg precies, hoe de
vork in de steel zit; tien tegen een
dag ze bij je op bezoek komt Wat
wil je nog meer9" „Laat dat
maar aan mij over."
Het afscheid was tamelijk koel.
maar dat kon Piet niet schelen
Moet die sufferd naar geen plaat
svervanger sturen naar zo'n schat
tig kind. Het is, dat ik geen schoft
wil zijn en daarom niet zijn meis
je wil afpikken, maar anders zette
ik op mijn beurt een advertentie,
dacht hij bij het naar huis gaan
Doch Piet Ouwejans hoefde geen
advertentie te plaatsen. Want woens
dagmorgen toen hij vroege dienst
had, werd hij op het station weer aan
de telefoon geroepen. Ditmaal niet
zo bereidwillig als de vorige keer
Chef Van Abcoude keek hem met
een donkere blik aan en zei, voor
hij de microfoon overgaf; „Maak
er geen gewoonte van, Ouwejans,
om pnvégesprekken te voeren in
diensttijd Breng dat die jongedame
aan het verstand, wil je?"
Piet knikte, maar bij het woord
„Jongedame" ging er opeens een
lichtje bijhem branden, Zou dat
soms
„Hallo, met Ouwejans."
„Ha, Piet. Met Ans
„Jeetje, Ans Is er wat aan de hand?
Welnee, ik bel zo maar. Je werkt
toch ophet station?"
„Je treft het, dat ik vroegedienst
heb. Anders
„Ik begrijp het al, Piet. Staat de
chef naast je? Was dat de man. die me
"zoéven te woord stond9 Vloeit niet
bepaald over van vriendelijnkheid."
„Dat is zo, antwoordde Piet,zenuw
achtig. "Dat is te zeggen
„Stil maar, ik hoor, daan je stem,
dat je op hete kolen zit Ik had met je
willen babbelen, zie je?"
„Kunnen we dan niet beter eh.
„Precies Piet Jij hebt als spoor-
man immers vrij reizen? Kom van
avond een paar uurties in Winters
wijk. Of zullen we naar elkaar
toe reizen? Zutphen? Is misschien
wel zo leuk, hè?"
„Ja, dat moesten we dan maar doen
Eens kijken ik ben negentien vier
Tn Zutphen. Jouw trein komt tien mi
nuten laten."
„Jij draagt zeker een spoorboekje
mee in je hoofd, niet? Oké, vriend.
Blijf maar op het station. Je ziet
me dan wel."
„Tot ziens dan, hé?"
„Tot ziens. En een groetje aan die
boze baas van je."
„Ik zal het doen." Hij legde de haak
neer en keek naar zijn chef „Ik
zei u ehvorige week al, dat het
om een zieke ging
„Van Abcoude knikte. „Ik dacht
het al. Dat is dan zeker wel een vro
lijke ziekte, want de stem van die
dame klonk opgewekt."
Hierop zei Piet een lelijk woord,
maar de chef verstond het niet, want
hij sprak het geluidloos uit.
Doch om twee uur, toen hij zijndienst
er op had zitten, zei hij tot zichzelf,
Ergens is het toch niet jofel Weet
je wat ik stap op de fiets en rijd
even langs het ziekenhuis. Zeg ik
Willem, dat Ans heeft opgebeld en
dat ik vanavond een uurtje naar haar
toe ga Dat we elkaar in Zutphen ont
moeten Ik zal zeggen, dat-ie niet
jalours hoeft te zijn, want dat ik me
als een heer zal gedragen en dat ik
haar rustig aan het verstand zal
brengen, dat niet ik, maar Willem
Doggenaar degene was, die de adver
tentie plaatste. En dat hij de man
was. die met haar in de trein zat
Dat is niet meer als redelijk Mis
schien geeft hij toestemming om Ans
te mogen zeggen, wat er met hem
aan de hand is.
Alle goede voornemens ten spijt,
kon Piet ze niet uitvoeren, wand de
portier deelde hem mede, dat patient
Doggenaar de dag tevoren was ont
slagen en naar huis was gebracht. Per
auto Met zijn voet in het gips.
Weerop straat dacht hij: Wiebscha is
me tever. Dan waag ik het er van
avond maar op. Waarom heeft die
idioot haar ook niet geschreven, zo
als ik hem aangeraden heb9
Kwart over zeven liep het diesel
tje uit Winterswijk het station Zutp
hen binnen. Piet zag haar terstond,
toen ze uitstapte. Blij lachtend liep
ze hem toe en drukte zijn hand
„Hallo Ahs!"
„Hai, Piet. Was je baas erg boos?'
„Welnee", loog hij „Hij zei.
ik ben ook jong geweest. Zodoorde
telefoon te horen, moet het een knap
vrouwtje zijn
De lach op haar gezicht bevroor.
„Daar geloof ik niets van."
„Wat had ik dan moeten zeggen? Dat
de chef me waarschuwde Jo, kap
er mee Zo aan de stem te horen, is
het een zure, oude vrijdster?"
Ze greep hem bij de schouders.
„Wat zei hij, Piet9"
Piet grinnikte. „Geen pnvé-ge-
sprekken in diensttijd. Oudejans
„O, wat een gezellige baas. Tja, ik
wist je adres niet eens, zie je? En ik
bedacht, dat jij evenmin het mijne
kende Ik had prettige herinneringen
aan zaterdagavond en dus
Een paar ogenblikken dacht hij
Wat kan het mij ook schelen9 Ze is
een lieve hartelijke meid Vooruit,
we knopen er nogn paar uurtjes aan
vast. Dus trok.hij haar arm door
de zijne. „Kom mee. Ans als je
vandaag een goede daad heeft gedaan
dan was dat het telefoontje.
We gaan eens proberen, of we er net
zo'n leuke avond van kunnen maken
als de vorige week
Op het stationsplein vroeg ze:
„Weet je een beetje ed weg hier9"
„Ik ken overal de weg Ik heb hier
ook een maand of acht dienst gedaan
Kom maar mee."
Terwijl ze naarde buitenkant van de
stad liepen, vroeg Ans; „Hoe is het
met je vriend Willem9"
mei je vriend Willem?"
Hij bleef verrast staan, haar aan
kijkend. "Weet je het dan9"
„Wat moetik weten?" was haar we
dervraag.
„O, mets. Of heeft hij je soms ge
schreven9"
„Ik heb na die eerste keer geen
brief meer van hem gehad, hoor
„Nu ja, het kon toch?"
Ze greep hem opnieuw stevig bij de
arm en dwong hem verder te lopen
„Jij moet me straks eens haarfijn
vertellen, wat er met die geheimzin
nige Willem Doggelaar aan de hand
is, vriend.
Want dat er iets niet klopt, voel ik
met m'n klompen aan."
Hij keek naar haar voeten „Alle
mensen, wat maken ze tegenwoordig
modieuze kleine klompjes."
„Praat er maar niet overheen. Piet.
Nu wil ik alles precies weten. En
misschien weet ik het al
„O. ja9"
„Ja. Jij met je: heeft hij je soms
geschreven Jij was de man in de
trein en jij plaatste de advertentie
Maar om welke reden dan ook wilde
je niet je werkelijke naam noemen,
dus schreef je wel eenbrief onderde
naam Willem Doggenaar uit Wiebscha.
Daar zul je wel een kennis of een fa
milielid hebben wonen, al of niet me
de in het complot zittend. En toen
je me zaterdagavond zag, wilde je
me niet langer voor de gek houden
en noemde je je eigen naam. Zo
En zeg hij nu maar eens wat er
niet klopt in dit verhaaltje.
„Alles," antwoorrde hij rustig.
„O, dus ik heb gelijk?"
„Integendeel, ik bedoeld alles
niets klopt er van dat verhaaltje van
je. Willem Doggenaar bestaat welde
gelijk. Ik hebn zondagavond verslag
uitgebracht van orjs eh gezellig
uitstapje."
'Ze keek hem van terzijde aan. „Zo,
dan heb jij tegen mij gejokt, want je
zei zaterdagavond: hij is niet thuis,
hij is heel ergens anders
„Dat is ook zo
„En je zegt nu, dat je zondagavond
verslag bij hem uitgebracht hebt?"
Piet slaakteeendiepezucht. „Ikkan
niet liegen en ik wil je ook niet voor
de gek houden Willem heeft welge
zegd, dat ik niets mocht vertellen,
maar ik doe het nu toch Anders
haal je van alles in dat lieve hoofd
je van je. En dat wil ik niet."
„Dus je hebt me toch op de een of
andere manier voor de gek gehouden?
De jongeman schudde zeer beslist en
kele malen zijn hoofd. „Vast niet
Kom mee, daar is een restaurant We
gaan wat drinken en een sigaret ro
ken Dan zal ik je alles vertellen Of
hij het nu goed vindt of niet."
Ze knikte „Ik ben benieuwd, wat
voor historie er uit de bus zal komen.
Een kwartier later had hij alles
verteld. Van het ongeluk in Wiebscha
zodat Willem zijn afspraak met Ans
Siebels niet kon nakomen Dat hij
daarom een doodschap had gestuurd
naar Piet, die naar hern toe was ge
komen en dat
hij, op Willem's ver
zoek. als plaatsvervanger zou op
treden „En," zo besloot hij zijn
relaas, „zondagavond heb ik in het
ziekenhuis verslag uitgebracht van
onze kennismaking
Ans Siebels had met stijgende be-
langsteling geluisterd „Wat zielig
voor hem, hé?" was haar eerste
reaktie.
„En ik, gek spook, die er van alles
en nog wat achter gezocht heb Ter
wijl de oplossing van dit plrobleem
wijl de oplossing van dit probleem
zo simpel als maar mogelijk is.
Overigens heeft hij het aan zichzelf
te wijten, want waarom schrijft hij
niet eerlijk, wat er intussen is ge-
beuerd? Dan zou ik toch ze-ker naar
het ziekenhuis zijn gegaan om hem
te bezoeken
Hij keek haar onderzoekend aan.
„Zou je dat werkelijk gedaan hebben?
„Dat spreekt toch vanzelf?"
„O, ja, dat zal wel. Willem dacht.
o nee, hij zei: er zijn vrouwen, die
een ziekenhius griezelig vinden, dus
„Dwaze gedachte. Echt iets voor
een man, om van zo'n veronderstel
ling uit te gaan."
„En misschien. Maar ik ben niet
zo Hij keek haar enige ogenblik
ken aan Wat een prachtvrouw, zoals
ze daar tegenover hem zat Om sta
pelverliefd op te worden. Maar dat
kon natuurlijk niet Willem, die slo
me ezel had meer rechten op haar
Ik fungeer alleen maar als plaatsver
vanger, dacht hij,een diepe zucht
slakend.
Ans begon te glimlachen
„Wat een zucht! Is daar reden voor?'
Piet roerde in zijn koffie, naden
kend voor zich uit starend Ik
denk er net zo over, dat eh
het verstandiger geweest zou zijn
als Willem wél gevraagd had in het
ziekenhuis te komen." Het meis
je drukte haar sigaret uit.
„Hoewel ik het misschien niet hele
maal begrijp, stel ik één ding vast.
Namelijk, dat het niet vleiend voor
mij is."
Hij keek met een ruk op.
„Integendeel Juist wel."
Ze snapte hem volkomen Maar fijn
tjes lachtend, vroeg ze „O, ja9 Leg
me datdan eens uit."
Piet ging er niet op in Halfin ge
dachten vervolgde hij „Willem is
een stommeling. Een driedubbel o-
vergehaalde sufferd."
Inwendig had het meisje nog meer
schik. „O, ja, O. Nou hij is jouw
vriend, dus je zult hem beter ken
nen dan ik
Per slot \an rekening kennen wij
Per slot vin rekening kennen wij
maar zeer oppervlakkig met elkan
der gecorrespondeerd
Hij leunde met zijn ellebogen op
de tafel cn keek haar gespannen
aan „Mo«t je eens nagaan Hij
zit een haljuur tegenover een knap
pe jongedane in de trein stommetje
te spelen. Hij wil graag een praatje
beginnen, naar weet niet hoe aan
te vangen Waarschijnlijk zal hij
jou wel in gedachten half ach
ee, zulke dngen zeg je niet. Nu ja,
in Apeldoorn gaat ieder zijn eigen
kant uit ei, thuis denkt die sufferd,
fioe kom k met dan kanppe meis
je in kontajt?"
„Heel ïjterresant Ga verder."
„Hij hedt het me zelf verteld. Me
neer komtbp het grandioze idee een
advertenti-* te plaatsen. Ik zoek de
vrouw. Enlaat hij nog geluk hebben
ook! Het néisje leest de advertentie
en weet, tit die op haar slaat en
om zijn nend, die een gezellige
schrijft.
Willem schrijft terug, maakt een af
spraak.
"Krijgt dan een ongeluk," vult het
meisje aan, "en kan niet naar het af
gesproken trefpunt gaan. Stuurt daar-
vlotte jongen blijkt te zijn en het
eeetal heeft een leuke avond.
Net een feuilleton. Ik heb een stuk
je geschreven. Wordt vervolgd. Nu
ben jij weer aan de beurt. Gaverder.'
„Dat wou ik niet zeggen!", pro
testeerde Piet.
„Weet ik," antwoorde Ans onver
stoorbaar, "want zo ïjdel ben je
niet. Je kunt moeilijk van jezelf
zeggen, dat je een gezellige vlotte
jongen bent, daarom zei ik het, zie je9
Zo, ga u maar weer verder.'
„Ik.7.." hij schudde zijn hoofd.
„Ach jij. jesteekter maardegek
mee."
„Werkelijk? Was ik me heel niet
van bewust. Ik vind echt, dat je zater
dag een vlotte, leuke jongen was Nu
zit je te zwammen."
„Begrijp je me dan niet? Wil je niet
inzien wat er in me omgaat?"
De lach zakte weg. Plotseling was
ze ernstig en stak haar hand over de
tafel heen, die ze op zijn arm legde.
„Je moest eens weten, Piet.hoegoed
of ik je begrijp
Hij was een beetje verbaasd. „O,
dus toch wel9;
Ze knikte en pakte haar tasje „Re
ken af. We gaan wandelen. Ik heb de
hele morgen en middag al binnen ge
zeten. Frisse lucht heb ik nodig En
buiten gaan we fijn met elkaar babbe
len
- 38 -
„Laat mij die stenen eens zien!" zei
Kappie, terwijl hij ze afpakte.
„Ik probeer ze in de zee te gooien, maar
ze wilden niet zinken!" jammerde de
vuurtorenwachter. „Wat moest ik
toen?"
Kappie had de stenen nog niet in zijn
hand, of het fornuis schoof naar hem
toe Het zakmes Suisde door de lucht
tegen één van de stenen*
was nog niet alles, want Kap-
dicht bij een luchtkoker, die
los wrikte en met groot ge-
iel.
juist de luchtkoker, waar
Jivaldi en de maat zich ach-
'holen hadden. Gillend lieten
Jp de grond vallen en ze wen-
Ich wanhopig heen en weer.
„Spokiegeest!"" riep signor Rivaldi
„Caramio-pippide!
„Een pippide!" brulde de maat
heb niets gedaan! Heus niet! Help
„Stilte!" bulderde Kappie. „Er is nie
aan de hand! Ik bedoel, niets met sp
ken of die rommel! Hou op met
geloei! Jullie lijken wel een stel bro
koeien!"
