Tourdorp Achterveld:
jeugdrenstersdag 1971
voor al
uw
kwaliteits
drukwerk
1E
GERO
M.RAVENHORST
HEUGAFLOR
Adverteren kost geld,
niet adverteren kost meer
barneveldse
drukkerij uitgeverij n.v.
IK ZOEK
DE
VROUW
Pech voor
Annemarie
Mulder
2e keus voor een zeer speciale prijs
Nieuwe
SPORT-
medewerker
Leusden
Lezers,
adverteer
ders
Let op
Klassiek of modern,
altijd een sierraad op Uw tafel
BOEKHANDEL VOS
Feuilleton
door
Henk van Heeswijk
zy l'Cy.K
DONDERDAG 19 AUGUSTUS 1971
2
ACHTERVELD - Van links naar Te
rechts. Bovenste rij: W. Meinten en
Joh. Ossendrijver (dagelijkse mede
werkers), Reinalda van Geest uit
Utrecht, Corrie Almekinders uit
Amersfoort, Maria van Geest uit
Utrecht en vaste medewerker H.C.van
Dijk.
Tweede rij. Ellis Kerstens, hostes,
Marlies Geelkens uit Stein, Marion
Bax uit Rotterdam en penningmees
ter J. C. de Jong.
Derde rij van boven Rieneke Stam-
snijder uit Enter, Anne Solomon uit
Engeland en net daarachter Greet Bosch
uit Apeldoorn, Annemieke Mulder uit
Oldenzaal, José van Gestel uit Arn
hem en Marianne Gardenier uit Vlaar-
dingen.
Onderste rij. Conny Meyer uit Vlaar-
dingen. Marjan Geelkens uit Stein, Pe
tra Geelkens uit Stein, Ria Meyer uit
Vlaardingen en Helma Tomassen uit»
Utrecht
Knielend- junior gastheer AndréAu-
pers (gele-tmi-winnaar 1969) uit Pur-
merend
ACHTERVELD/KAMPEN - De 15-
jange wielrenster Annemieke Mulder
uit Oldenzaal die in Achterveld ook al
van geen opgeven wist, toonde ook in
Kampen haar doorzettingsvermogen
Bij de doortocht over een ronde brug,
was zij betrokken bij een valpartij
waardoor ze lichte schaafwonden op
liep. Maar hierdoor was de ketting van
de fiets af. Annemieke verhielp dit
snel en zette de achtervolging in.
Enkele ronden later weer de ketting
van de fiets af. weer zette Annemieke
door en een derde plaats mag dan
zeker ook met ere worden genoemd.
Winnares bij de meisjes werd Henny
de Jongh uit Apeldoorn, die hierdoor
bewees dat haar nationale kampioen
schap zeker juist was geweest. Tussen
acht koplopers in liet zij zich niet
verslaan door de vaak demarerende
knapen, die evenals Henny vijftien jaar
jong waren. Pas in de laatste ronde,
toen ze even bleef „hangen", bleef
ze vierde Ze reed bijzonder handig,
meestentijds in derde positie, nim
mer midden in de groep en uiterst
links op de vrije baan. De jongens
probeerden Henny kwijt te, raken met
felle demarages maar op bijzonder
stijlvolle wijze wist zij telkens deze
demarages af te slaan'
De 15-jarige Els Gerritsen reed ook
ook al heel handig in de vrije ruim
te door steeds bijna tien meter achter
de kopgroep te rijden, minder risiko
nemend, maar in de laatste ronde kan
vanwege het vele werk niet worden
meegespurt José van Gestel (die bin
nenkort een nieuwe racefiets krijgt!),
van de RETO uit Arnhem eindigde nog
niet voorin, maar het goedlachse meisje
kan met goede steun zeker meer gaan
bereiken.
Wij hebben weer een prachtige partij
HESSENWEG 72 TELEFOON 03490 - 20840
STOUTENBURG
LEUSDEN - Met ingang van he
den is tot sportmedewerker van
de Leusder Krant benoemd de
heer J. Hoogendam, Kon. Julia-
nalaan 89, Leusden/Zuid, tel.
03490-12464.
De heer Hoogendam zal, samen
met 'de sportverenigingen in de
gemeente Leusden, er voor zorg
dragen, dat de sportberichtge
ving voor de Leusder Krant in
het vervolg zo volledig mogelijk
zal zijn. De heer Hoogendam, van
beroep vertegenwoordiger, is lid
van de ltv Lockhorst en de v.v.
Roda 46! Op het gebied van voet
bal zal hij echter niet actief
zijn. Dit is het werk van onze
medewerker, de heer J. P. van
den Berg, Hamersveldseweg 91,
Leusden/Centrum, tel. 1580.
De heer Hoogendam wil graag
een gesprek hebben met verte
genwoordigers van de sportver
enigingen, voorzover dit nog niet
is gebeurd, om zodoende tot een
zo volledig mogelijke sportbe
richtgeving te kunnen komen.
Uiteraard is dit ook in het belang
van de verenigingen Wij vertrou
wen erop, dat deze de heer Hoo
gendam behulpzaam willen zijn
bij zijn werk. Bij voorbaat dank.
Redaktie
LEUSDEN - Wegens VAKANTIE van
de administratie en de redaktie der
Leusder Krant (Finnmark 3 te Leus
den/C.), is ons kantoor gesloten. Ko
pij voor de Leusder Krant kunt u voor
dinsdag 12 uur zenden aan onze cor
respondente mevr. T. de Wijze-Van
Doorn, Meidoornhof 29, Leusden/C
tel. 1695. Advertentie's en betalingen
e.d. via de administratie der B.D.U
Postbus -67, Barneveld, tel. 03420-
3141 (tijdens kantooruren) Adres:
Nieuwstraat 15. Bij voorbaat dank voor
uw medewerking
afgebeelde modellen slechts
85,60 voor 6 personen
Zie de Gero-afdeling bij
Hessenweg 323 - ACHTERVELD
Telefoon 03425 - 472 - 469
barneveld - telefoon 03420-3141
nieuwstraat 15
- 19 -
Toch begon hij ue niuea ie verlie
zen. Het zal wel een vergeefse reis
zijn geweest. Wat ben ik toch een stom
meling geweest die zondagavond in de
trein Al had ik maar een paar woor
den met haar gewisseld. Wie weet,
wat daar noch uit voortgekomen zou
zijn. Maar nu
De grote deur werd met een vaart
open gesmeten. Een onderdeel van
een sekonde later zag hij Jannie, he-
vie geëmotioneerd en met een kleur
als een roos. Automatisch draaide
hij de kontaktsleutel om en startte,
bijna gelijk in de richting van het
school-hek rijdend. Bijna gelijktij
dig waren ze er Willem boog zich op
zij en opende het portier Ze zag de
wagen en keek hem in het gezicht
..Stapt u in, juffrouw Emussen," z£i
hij op gebiedende toon, „voor u nog
meer consternatie verwekt. Of wilt u
hier in de stad een schandaal ontke
tenen?"
Jannie aarzelde één enkel ogenblik,
toen boog ze zich voorover en stapte
in de wagen naast hem. terwijl ze
het portier dichttrok, liet Willem de
wagen snel optrekken Onder het weg
rijden hoorde hij haar snikken. Zacht
legde hij zijn rechterhand op haar
bevende arm. „Stil maar, Jannie,"
zei hij op kalme toon, „het komt
allemaal wel in orde
hoofdstuk 23
„De kwestie is alleen maar. dat
wij -mijn vriend en ik- een stommi
teit hebben uitgehaald, waarin Jannie
min of meer is betrokken Het was
allemaal heel goed bedoeld, maar de
uitwerking was toevallig averechts Dat
heeft ze zich erg aangetrokken Ze
is daardoor wat over haar toeren heen
géraakt Ik heb geprobeerd haar tot
réden te brengen, maar het is me
niet gelukt. Ze heeft zo plotseling
dé idéé fixe, dat ze daardoor niet hier
kan blijven. Wat natuurlijk grote onzin
i^, want alles was een heel onschul
dig geval en had bovendien in Apel
doorn plaats. Laten we zeggen, een
opeenhoping van kleine misverstanden
Vandaar, dat ze op staande voet haar
ontslag wilde. Maar dat stond helemaal
niet in verband met hetgeen in Haar
lem is gebeurd met meneer De Gree-
ve Ja, ik ben zo'n beetje op de hoog
te van een en ander, mevrouw En
trekt u hieruit alstublieft geen verkeer
de conclusie. Evenmin als Jannie zal
ik het ooit in mijn hoofd halen hier
over te praten. Met wie dan ook Heus,
gelooft u me, mevrouw, u kunt uw man
niets, maar dan ook absoluut mets
verwijten. Zolang uw man hier school
hoofd is. heeft hij zich op uiterst kor-
rekte wijze zich gedragen. Er is niets,
maar dan ook absoluut niets op me
neer De Greeve aan te merken. Mij
dunkt, mevrouw, dat ik als vrouw
daarover toch wel kan oordelen, niet
waar? En Jannie denkt er net een
der over U hebt zeer beslist ver
keerde conclusies getrokken
Nora de Greeve schudde haar hoofd
„Maar ik heb toch zelf gezien.,
begon ze
De Greeve verduidelijkte. „Ik greep
haar arm beet. Ik dacht, dat ze weg
wilde om hetgeen ze over mij ge
hoord had Het is allemaal zo pijnlijk
Ik dacht, Nora, dat jij juffrouw Emus
sen wel beter kende
„Ik kon het me eigenlijk niet voor
stellen zo'n keurig meisje.
„En dat is ze nog," zei Ans op be
slissende toon „Alleen. ze is wat
overstuur. Dat is alles Kom. mevrouw,
u hebt spoken gezien op klaarlichte dag
Zo er in het verleden al eens ge
gronde redenen waren om uw mande les
te lezen, vandaag in geen geval Als
er sprake is van schuld, dan ligt die
bij Jannie In geen geval bij mijn
baas Kom. kom, ik wil hem helemaal
niet missen, mevrouw. We hadden aan
meneer Poeltuin een fijne baas. En
we waren erg geschokt door zijn plot
seling overlijden. Weet u. wat de
collega's zeiden, toen we na de begra
fenis nog even in het sterfhuis waren?
Dit Zo'n fijne baas krijgen we nooit
meer. Maar het wonder is geschied:
we hebben weer zo'n fijne baas. We
willen hem niet missen, mevrouw.
Vraagt u het maar aan Pinkers, En
aan Wipstra Kortom aan iedereen
En vraagt u het maar eens aan de kin
deren in zijn klas. Zo kort als me
neer De Greeve hier is zo populair
heeft hij zich al gemaakt
De Greeve begon te glimlachen. Ans
keek van de een naar de ander. Ten
slotte zei Nora: „Ik heb lelijke din
gen tegen u gezegd, juffrouw Siebels
en...."
„Ans. alstublieft, mevrouw En wat
u zoéven in de gang zei, dat ben ik
alweer vergeten hoor. Ik zou in uw
plaats misschien op eenzelfde manier
gereageerd hebben. Zo zijn wij, vrou
wen, toch immers9 Dat zal de liefde
wel zijn. Ik weet het nu ook, want
ik heb een schat van een jongen ge
troffen. Ja, zo neei erg lang zult u
me niet meer hebben, meneer
Terwijl ze begon te blozen, keek ze
lachend naar haar baas. Gelijk stond
ze op. „Zo, alweer een misverstand
opgehelderd. Ik smeer'm, want ik wil
nog met Jannie praten. Ik zal haar ver
tellen, dat er niets aan de hand is
en dat ze gewoon morgenochtend weer
wordt verwacht We zetten een dikke
punt achter dit intermezzo en gaan mor
gen gewoon over tot de orde van de dag.
Alsof er niets gebeurd is. We verge
ten het allemaal zo snel mogelijk,
dat is voor alle partijen het beste."
Nora kwam met uitgestoken hand
naar de onderwijzeres toe. „Wil je
mijn excuses aanvaarden, Ans?"
Het meisje lachte verlegen, maar
drukte toch de hand van de oudere
vrouw. „Als u daar prijs op stelt,
natuurlijk. Helemaal, voor honderd
procent geaccepteerd," Ze keek naarde
man, die nog steeds in de stoel zat.
Lachend zei ze: „Tot morgen, baas
Enne ik zal proberen Jannie mee
te brengen. Al zou ik er haar daarvoor
bij de haren moeten pakken
Maar een nieuwe consternatie ont
stond, toen Ans tot de ontdekking kwam.
dat Jannie nog niet in haar kosthuis
was.
„Is ze er helemaal nog niet ge
weest?"
„Nee. We verwonderden ons al,"
zei mevrouw Veenekamp „Is er wat
gebeurd soms?"
„Welnee," antwoordde Ans non-
cholant „We hadden nog een bespre
king met de baas, met de meneer De
Greeve over het rooster. U begrijpt
wel: nieuwe heren, nieuwe wetten. Al
les overigens in de beste harmonie,
hoor," fantaseerde Ans. „Jannie is
even eerder weggegaan Ik geloof, dat
ze het had over een boodschap. Zo,
ik ga me even wat opknappen Ik
kom zo wel theedrinken."
Toen realiseerde ze zich, dat ze
nat was van de transpiratie. Wat een
wonder, na al die emoties. Ik mag me
wel helemaal verschonen. Weet je wat,
ik neem even een douche
Terwijl ze onder het water stond,
schoot het haar opeens in de gedach
te, dat ze een wagen had horen weg
rijden, vrijwel onmiddellijk nadat Jan
nie naar buiten was gerend Zou
zou Willem dan toch gekomen zijn9
Hoe verder ze er over nadacht, hoe
logischer het haar leek Als hij het
nu maar tactisch aanpakte, kon hij
misschien nog iets bereiken Maar
hoe kom ik het te weten? Waarheen
zijn ze gegaan, als het zo is? Ach
het moet wel haast Anders was ze
toch zeker al lang weggeweest! Of
zou ze zo maar in het wilde weg dooi
de stad of de omgcing rondlopen0
Je haalde je van alles in het hoofd
Wat er allemaal uit zo'n snertige ad
vertentie kon voortvloeien. Gelukkig,
dat ze snel in staat was geweest om
de dreigende breuk tussen De Greeve
en zijn vrouw te herstellen. Dat man
keerde er nog maar aan: een school-
schandaal.
Om zes uur was Jannie er nog niet
en toen Ans aan tafel schoof, ant
woordde ze op de vragende blik van
mevrouw Veenekamp. „Het is me ont
schoten, dat haar vriend haar stond
op te wachten met de auto. Je kunt
merken, dat ik oud begin te worden
Ik kan niets meer onthouden.
Nanda Veenekamp schoot in de lach.
„Dan zou ik onderhand mijn pensioen
maar aanvragen, als ik je was."
„Het zit er wel in," was het raad- y
selachtige antwoord van de onderwijze
res.
„Ze had voor hetzelfde geld we'
even een boodschap kunnen achter la
ten," meende de hospita
Ans knikte „Dat had ze. Maar lief
de doet waarschijnlijk alles vergeten.
Hebt u dat nooit ondervonden, mevrouw?
De vrouw keek gegeneerd voor zich
„Dat is al zo lang geleden
Om half zeven ging de bel Ans,
die bij het raam een sigaret zat te
roken, keek verschrikt op. Een man
in het uniform van de PTT stond op
de stoep Even later kwam Greet bin
nen met een brief „Een oproepbericht
voor de telefoon."
„Voor mij?"
„Ja"
Ans bekeek het briefje en sprong
overeind. „Ik ga even naar het post
kantoor Iemand wil me spreken".
„Er is vast wat aan de hand, hè?"
hield mevrouw Veenekamp hardnekkig
aan.
Ans bleef even staan en keek naarde
vrouw. „Dat is er En weet u wat?
Dat we hier nog altijd geen telefoon
hebben. Daarom moet ik nu naar het
postkantoor". En weg was ze
Terwijl ze zich naar het postkan
toor repte, dat ze Akelige bemoeial,
maar goed, dat ik nu mijn ventje heb
Als hij wil trouwen en hij kan een huis
krijgen, zeg ik ja. Waarom zal ik nog
langer wachten. Ik verlang soms ge
woon naar dat jong...
In het postkantoor zei de loketbe-
ambtenaar: ..Bent u juffrouw A. Sie
bels? Juist Draait u dan dit nummer
maar U kunt gindse cel gebruiken".
Ans trok de celdeur achter zich dicht
en bekeek de cijfers, waarna ze begon
te draaien Dat moet van Willem en
Jannie zijn, dacht ze Dat kan niet mis
sen. Tenzij Maar daar wilde ze niet
aan denken
Ze hoorde de bel aan de andere kant
overgaan: één. twee, drie keer. Een
klik en een mannenstem meldde: „Res
taurant De Boshut".
„Restaurant De Boshut9" herhaalde
Ans onthutst, „ik eh.. ik weet niet,
of ik .dan wel goed verbonden ben".
„Bent u juffrouw' A. Siebels in Win
terswijk9"
„Ja".
„Blijft u dan aan het toestel. Een
ogenblik" Jannie hield de hoorn tegen
haar oor en wachtte. Restaurant De
Boshut, waar hangt dat ergens uit?
Geen idee Wie weet, hoe ver het hier
vandaan is Plotseling hoorde ze een
stem „Hier is Willem Doggenaar.
Bent u het, juffrouw Siebels?"
„Ja, is Jannie bij jou9"
„Ja, maakt u zich maar niet onge
rust Enneik denk, dat nu wel alles
in orde is Ik heb haar bij school op
gepikt en onderweg heeft ze me zo
het een en ander verteld. Ze denkt nu^
"dat ze een grote bïïïnder heeft
'gemaakt".
„Ik kan haar en jou gerust stellen,
Willem. Er is niets aan de hand Zeg
haar dat al vast maar en voeg er aan
toe, dat ze morgenochtend gewoon wordt
verwacht op school. Opde normale tijd.
En als je dat gezegd hebt, zal ze wel
aan de telefoon willen komen"
„Dat denk ik ook wel. Dat is ten
minste goed nieuws"
„Zeg, hoe heb jij dat zo gauw voor
elkaar gefikst, jongeman? Jannie is
helmaal niet het ype, om zo gauw toe
schietelijk te worden".
„Misschien m'n charmes? Wie zal
het zeggen. Maar wacht even, dan krijg
je haar zelf. Ik zal haar het belangrijk
ste alvast vertellen.
Ans wachtte een minuut, toen hoorde
ze Jannie's stem „Is het heus waar,
Ans?"
„Ja, domkop. Toen jij met je boze
kop wegrende, heb ik het echtpaar De
Greeve bij de armen genomen en in het
spreekkamertje gedeponeerd Zonder
in al te veel bijzonderheden te treden,
heb ik verteld, wat de eigenlijke oor
zaak was van je overijld besluit. En
dat werd begrepen. Noraheeft haar
excuses aangeboden en ik heb gezegd,
dat we De Greeve niet willen missen,
omdat hij zo'n baas is Apropos, mede
namens jou.'
„Dat is ook zo. Ans. Hij is echt hele
maal veranderd. Ik zou het mezelf
nooit vergeven hebben, als ik de schuld
was geweest van een schoolschandaal.
Is het allemaal echt in orde?"
„Zo goed in orde, dat ik je desnoods
met geweld mee naar school sleep.
Of wil je je pukken in de steek laten?"
„Ik geloof niet, dat ik het zou kun
nen. Kind. 't is een pak van m'n hart".
„Over het hart van jou gesproken,
hoe zit het er mee?"
Het was even stil. „Willem is wel
een aardige jongen, hè?" klo^k het
zacht uit Jannie's mond
„Meid, het is dat ik dol verkikkerd
ben op mijn Piet, maar anders
je had geen schijn van kans. Je mag
hem een kus van me geven, omdat hij
op het juiste ogenblik ter plaatse was.
Hij had een nooit beter ogenblik uit
kunnen kiezen".
„Daar kon je wel eens gelijk in
hebben. Maar een kus. zeg, dat doe
je toch niet de eerste keer?"
„O, nee? Wedden, dat hij het wel
doet? Hij is eindelijk over z'nschroom
wees zuinig op hem. Hij lijkt me een
reuzeknul toe"
„Hij was erg lief voor me, toen ik
zo overstuur was. En hij heeft me
helemaal opgemonterd"
„Nou, profiteer van die gelegenheid,
gelukskind. Ik zal je bij ma Veene
kamp wel verontschuldigen En hoe
laat je ook thuiskomt, Ik blijf wakker.
Ik wil jou ervaringen wel eens verne
men, zie je?"
„Zeg, Ans
„Ja?"
„Bedankt hoor, dat je het nog in
orde kon maken. Het is toch heus
dwaas, hè? Je houdt me niet voor de
gek9"
„Tegen De Greeve heb ik gezegd,
dat we morgenochtend alles vergetei
zijn en gewoon overgaan tot de ordt
van de dag. Moet ^e nog meer9"
„Geweldig. Echt bedankt hoor Nuga
ik naar Willem. Tot ziens. Ik kots
nog even bij je op de kamer".
Terwijl Ans naar huis wandelde,
dacht ze. We moeten het eigenlijk
zo kunnen versieren, dat we samee
trouwen Dat zou even leuk zijn? Moet
ik morgenavond eens over hebben met
Piet.
Mevrouw Veenekamp keek de onder
wijzeres vragend aan „Toch geen na
righeid, hoop ik9"
Ans knikte. „Ja, juist wel".
„Zie je wel", reageerde de vtouï
triomfantelijk, „ik voelde het de hek
tijd al"
„Jannie's vriend heeft pech met z's
wagen Ze zitten in restaurant De Bos
hut. Ze laat zich verontschuldigen'
Het gespannen gezicht van de hospi
ta betrok. „Is dat alles9"
Ans knikte. „Ja. Wat had u dan ge
dacht? Een moord?" Ze keek naar Gree!
Veenekamp en vroeg: „Waar is dater-
gens De Boshut?"
„Dat is tussen Ruurlo en Lochen)
Een aardig eindje hier vandaan"
Hebben ze nog een mooie rit voor dê
boeg, dacht Ans. Laten we hopen, data
er van zullen profiteren met z'n tweeën
Enfin, dat kan ik wel aannemen; d:
plotseling ontstane voortvarendheid va?
die Willem Doggenaar in aanmerkio-
nemende, staat het wel vast, dat beide:
aan hun trekken zullen komen.
Even later liep ze de trap op naar
haar kamer, een vrolijk liedje neu
riënde.
EINDE.
C'r
- 47
De meester had genoeg gehoord. ,,Die
vent wil de meteoorstenen hebben'
dacht luj. „Ik moet ze wegpakken, voor
dat hij er naar gaat zoeken en voordat
de maat het hem vertelt, waar ze zijn!
Ze zullen wel in Kappies hut zijn.
De meester vloog de hut van Kappie
binnen en hij slaakte een zucht van ver
lichting toen hij het loden kistje op het
bureau zag staan. Hij griste het weg,
holde de hut weer uit, en kon zich nog
net in de gang verstoppen, toen de kapi
tein eraan kwam, de maat voor zich
uitduwend.
Ik weet het niet' Heus niet'" gilde
de maat. „Ik weet alleen, dat Kappie een
paar vreemde stenen had en toen ging
het jacht los'"
„Aha! Vreemde stenen.' Is dit de&
van je kapitein? Hier zullen ze dan
zijn!"
Ze verdwenen in Kappie's hut en
meester maakte van de gelegenheid ft
bruik om de loopplank af te Holle
„Ik moet de stenen naar Kappie bref
gen!" dacht hij
