HEILIGE
S,
DONDERDAG Z5 NOVEMBER 1971
PATS, de deur sloeg met een klap
dicht en Eric bleef zitten met de half
uitgedronken kopjes, een asbak met
peuken, een geknakte sigaret die nauwe
lijks gebrand had, een nog niet aange
sneden cake en een omgevallen stoel.
Het zag er naar uit, dat hij nooit de
ring aan haar vinger kon schuiven,
want Els had heel duidelijk te kennen
gegeven dat ze er niet meer over prak-
kizeerde om met hem in het bootje te
stappen. Ze hadden nog wel zulke dure
verlovingsringen uitgezocht....Inde ze
vende hemel leek ze vorige week, toen
ze samen die juwelierswinkel binnen
stapten In de ban van het ogenblik be
sloop hen die vreemde beklemming,
die elk jong paar op die dag de mond
snoert. De juwelier kon het z'n klan
ten aanzien en vroeg fijntjes: ,,U
wenst verlovingsringen?" Verrast
knikten ze van ja. En omdat ze beiden
'goed verdienden, hadden ze nog eens
geknikt toen de betere kwaliteiten op
de toonbank kwamen.
Gek. dat hij nou het eerst aan die
dure ringen dacht. Ze hadden nog ge
lachen, toen de juwelier niet begreep
waarom ze beiden een E in de ring
wilden laten graveren. En dan nog die
officiële verlovingsdatum 5 december.
Nou ja, wist die man veel Door de
drukte in de zaak konden ze nu eenmaal
niet eerder vrij nemen voor een verlo
vingsfeest en daarom hadden ze een
zondag moeten uitzoeken. En omdat
de families toch met sinterklaas fees
telijk bijeen waren, hadden ze maar
besloten die zondag ervoor te nemen
Anders moest de hele kluit een paar
zondagen achter elkaar opdraven.
Maar nu ging het hele feest
niet door. Nu kon hij - nauwelijks
een week na de verzending van de
heugelijke'kaartjes - de wederzijdse
familieleden en kennissen gaan berich
ten, dat ze niet hoefden te komen Hij
kreeg een kleur Hoe moest hij dat
in vredesnaam aanpakken? Je kon er
toch geen kaartje achteraan sturen
wij verloven ons bij nader inzien toch
maar niet. Als hij de mensen eens op
belde? Maar wat dan te zeggen? Ieder
een uitleggen dat ze mot hadden ge
had? Dat kón toch niet. Dan zouden ze
nog willen weten waarom, en dat kon
hij ze onmogelijk vertellen Of ze zou
den hun diensten aanbieden en dat
zou helemaal verschrikkelijk zijn. Want
dan ging de hele familie zich er mee
bemoeien' En 't ging hun geen bliksem
aan. Hij kon het Els ook niet aandoen
dat bekend werd wat er aan de knikker
was Hij moest dus een mooi smoesje
bedenken, dat er niet zo duimendik
bovenop lag Maar wat? Hij kon ook
niet meer met Els overleggen Ze had
hem duidelijk te verstaan gegeven, dat
ze geen woord meer met hem zou wis
selen. Belachelijk eigenlijk. Zo werk
ten in dezelfde zaak en ze zouden el
kaar dagelijks tegen het lijf lopen.
Moest hij dan doen of ze niet bestond?
Of moest hij zorgen niet meer in de
buurt van de administratie te komen?
Els kennende, begreep hij wel dat ze
een scène van jewelste zou maken als
hij het waagde er tijdens hun werk
nog eens over te beginnen. Ze was
vanavond zo verschrikkelijk kwaad ge
worden, dat hij nu pas besefte hoe
standvastig zij van zich af kon bijten.
Gelukkig, dat zij mede-kamerbewoners
niet thuis waren! Die hadden er anders
van kunnen meegenieten. En ze zouden
hem misschien nog in de maling ge
nomen hebben ook, met die pas aange
kondigde verloving. Wat moest hij nu
in vredesnaam verzinnen om de mensen
duidelijk tf maken, dat het feestt met
doorging? Het dr8st® *as;.da'
tanulie die dag toch bij elkaar z0" k0"
men vanwege de sinterklaasviering
Dat was nu eenmaal hun jaarlijkse
reünie. Het had dus geen zin te te
schrijven of tetelefonerenmetdebood
schap: blijf maar thuis Ze kwamen
„u eenmaal bij z'n ouders bijeen elke
vijfde december. En dan zat hij er zelf
tussen en iedereen zou vragen zee
waar is nou je verloofde? Met haar
familie had hij dan gelukkig niks meer
te maken. Uit is uit en als zij haar
huisgenoten die vijfde december wou
ontlopen, nou dan zocht ze dat zelf
maar uit Maar z'n eigen familie
moest ie toch op de een of andere ma
nier wel inlichten Als hij nou eens
rondvertelde, dat het feest werd uitge-
steld9
Maar waaróm dan, dat moest hij ei
dan wel bijvertellen En het moes
nog geloofwaardig klinken ook Je kon
moeilijk zeggen: omdat *e n°6 .ea"a
willen overdenken Of ik heb last van
hoofdpijn Wacht even Als h.) nou eens
de drukte van de zaak kon gebruiken
Overwerk? Nee. op zondag dat z°"iee"
mens geloven En de sinterklaasdrukte
in de winkels was dan juist voorbij
Zaterdag was immers de laatste koop
dag. Een buitenlandse reis? Als Inkoper
naar de fabrieken in het buitenland Dat
klonk beter' Het zou wel geld kosten, als
de zaak hem niet uitzond.maarhetwas
beter dan een doorzichtig smoesje
Vervelend, dat 't nou zo gelopen was
Had ze dan niet tot 6 of 7 december
kunnen wachten Maar 't was ook ei
genlijk voor een groot deel z'n eigen
schuld Hu onderdrukte ver*e"n
sing Stommeling, om zich zo te la en
gaan Hl) had natuurlijk beter moeten
nadenken Enfin, berouw kwam te laat
Els was weg en Els bleef weg Ze had
■m duidelijk verteld dat hij geen zoete
broodjes meer hoefde te bakken. Haar
besluit stond vast Zij was trouwens
nog nooit gezwicht voor zijn pogingen
Het bleek nu datzijookhunverlovings
ü-d als iets heiligs wilde beschouwen
Wel een heel ander slag dan de vrien
dinnen waarmee hij eerder was °P6e"
trokken Misschien trok Els hem jui st
daardoor zo onweers,aanbaa7 aa"cj?uW
ondefinieerbare gevoel van ^°n=chuld
deed hem steeds bewonderend aan haar
denken Hij beschouwde haar alseen
op aarde neergestreken engel Maar
juist daarom kwam deze klap zo hard
aan Hij had haar wel op z n handen
naar de trouwzaal willen dragen Hij
had iedereen deelgenoot willen maken
van.zijn geluk Zijn toekomstige bruid
willen voorstellen als een soort heilige.
Viel er nuwerkelijknietstebedenken
om het weer goed te krijgen voor die
die fatale datum dat de la""lia kv,.af1
opdraven? Zuchtend steunde hij het
hoofd op Z'n handen bovenonaan
geroerde cake. In zijn gedachten woel
den allerlei mogelijke en on®°sedjf
gebeurtenissen door elkaar, maar
steeds zag hij daartussen haar ge
zichtje Zoals hij haar nu zag, leek
het helemaal een heilige^ Wacht eens
even Hij stootte zo hard tegen de tafe
dat z'n kopje op de grond viel Sint
Nicolaas was óók een heilige En bi]
haar thuis.
HET regende op 5 december. Naar-
geestige kleine straaltjes siepelden
janes de mijter van de Spaanse bis
schop. die op de stoep van het herenhuis
Debrede voordeur zwaaideuitnodigend
open Een torenklok sloegdrie „Wel
kom. welkom, goede sint! klonk net
vriendelijk uit de mond van dekeerdaa
huizes Hij liet zijn stem hardKen^
klinken om de familie in de zitkamer
duidelijk te maken, dat delangt^beld<;
east eearnveerd was. ,,U bent prachtig
6op tijd En heel zachtjes liet hij er
op volgen. ,,De zak staat klaar bi] de
kSpstok En hier is 't lijstje met na
men en een paar bijzonderheden vande
hele familie." Sint nam minzaam knik-
kend het papiertje aan. legde het in het
meegenomen grote boek en beduidde z n
3 knecht dat dieiich maar o^erde
zware zak moest ontfermen ..lkzaiwei
even helpen met die zak en wel souf-
fleren wie wie is," fluisterde pa nog
voor de kamerdeur. Toen kon Sint'bin
nentreden Vrolijk gezang over een on
bekende die aanklopte verwelkomde
hem. Het lied werd nog gevolgd door
Sinterklaasje kom maarbinnen met je
knecht." Gedienstige kinderen schoven
een grote armstoel aan. Vriendelijk
wuivend en voorzichtig knikkend om
zijn mijter niet te laten vallen, schreed
de goedheiligman naar de aangeboden
plaats Lag de schmink nu merkelijk
zo dik op zijn gezicht, dat de fa
milie hem niet herkende? Of hielden
ze zich maar zo? Nee, zo te zien had
den ze niets inde gaten Lastig dat hij
nu niet naar alle kanten om zich heen
kon kijken Dat kon je niet doen als
hoogwaardigheidsbekleder. Je moest de
mensen aankijken die tot je spraken en
ze hadden allemaal wat te zeggen Hoe
de reis geweest was, of hij veelbe
zoeken moest afleggen, of hij wat drin
ken wou, hoe lang hij de tijd had.
Nee, dan had Piet het heel wat ge
makkelijker. Die liet met een bons de
zak naast hem neerploffen, maakte wat
malle fratsen en strooide pepernoten.
Nu zette de gastvrouw een kop dam
pende thee voor hem neer. Begreep ze
dan met, dat hij met snor en baard
niet uit een kopje kon drinken? Ze had
beter een glas met een rietje kunnen
geven En waar was Els nou toch9 Hij
meende haar stem te horen, maar hij
zag haar niet. Zat ze achter die broers
van haar te wachten tot haar naam werd
afgeroepen? Nou ja, hij kon haar moei
lijk het éérst naar voren halen. Hij
moest haar juist tot het laatst laten
wachten Of zou hij de volgorde van het
lijstje van haar vader aanhouden? Nee,
een vluchtige blik leerde hem al, dat
ze als oudst©dochterdiroet ondor haar
moeder stond En verdraaid nog aan toe:
meteen daarachter prijkte de naam
Eric' Wat een toestand. Nu had Els
zeker niks durven vertellen en had haar
vader het lijstje opgesteld inde mening,
dat de verloving zou doorgaan en Éls en
Ene samen voor de Sint zouden ver
schijnen. Ja, het stond daarachter een
groot pak, een envelop én een speciale
wens omdat zij zich vandaag verloven.
Wat moest hij daar nou in vredes
naam mee aan' Geen wonder dat Els
zich een beetjtschuilhield achter de
ruggen van har broers en zusters.
Maar nou kon ij ook niet meer met
haar overleggeiwat ze zouden zeggen.
,,Wat mij beeft kunt u beginnen'
Sint!" zo stooie Els' vader hem in
zijn verwarde (erpeizingen Wat mij
betreft kan ik i de grond zinken, be
dacht de plaatsrvanger van de bis-
D<
kleine Roland begon onbedaarlijk t
huilen.
schop. Zijn ogen zwierven over het
papier met namen in het opengesla
gen grote boek. Eerst moeder,"
fluisterde de heer des huizes in zijn
oor. Dat nooit, dan moet Els er ach
ter aan, bedacht zijn gast. En met een
verdraaide stem en een nagebootste
Spaans accent sprak hij ..Vandaag
begin ik met de jóngste. Want die
kan het moeilijkste wachten." Geluk
kig kwamen er bewijzen van instemming
uit de familiekring. De jeugdige be
keek de namen op de pakjes en haal
de al iets tevoorschijn. Maar toen Ro
land eenmaal op de knie van de sint
werd gezet begon hij onbedaarlijk te
huilen. Sint en Piet begonnen meteen
hem sussende woordjes toe te voegen,
hetgeen echter weinig effekt had. Een
grinnikende Piet duwde het joch z'n
cadeautje in de handen en liet hem
toen weer gauw naar z'n moeder gaan.
De volgende: daar schoof Petertje al
aarzelend op hem af. Daar wist hij
ook wat van. Die was als twaalfjarige
vaak naar films voor boven de veer
tien getrokken. Maar dat mocht gerust,
zei Sint. De straf kwam vanzelf wel,
want hij zou er verschrikkelijk nare
nachtmerries van hebben. En Peter
moest erkennen, dat hij werkelijk nare
dromen had na dat bioscoopbezoek
Hoe Sint daar allemaal van afwist,
bleef hem een raadsel. Zo nam de goed
heiligman stuk voor stuk de familie
leden onder handen. Zo nu en dan pro
beerde hij al een glimp van Els op te
vangen Maar die dorst zich blijk
baar nog niet te laten zien. Toen
ze na broers en zusters aan de beurt
kwam, riep hij luid haar naam. .Elsje
kom eens tevoorschijn, kleine meid!"
,,Tja, die is er niet" fluisterde
pa haast onhoorbaar aan z'n oor.
,,Is Elsje bang voor Sint Nicolaas?"
baste de bisschop. Nou zou z'n hele
plannetje nog mislukken Of zou hij dan
maar alles zo laten als het was. De fa
milieleden vermaakten zich ondertus
sen wel.
Piet probeerde één van Els' zusjes
te zoenen en bezorgde haar een fikse
zwarte veeg op haar wang En haar
broers hadden plezier als wat. 't Was
toch te gek om los te lopen. Het had
van alles gekost om de bestelde sin
terklaas te bewegen zijn plaats af te
staan, hij had een duur pak moeten
huren en bij een toneelkapper pruik,
snor en baard moeten laten aanplakken,
hij had zich extra dik moeten laten
schminken om niet herkend te worden
in deze familie, waar hij zo vaak op
bezoek geweest was. En dan zou het
prachtige gedichtje en het pakje en
alles weer mee terug moeten, omdat
Els niet thuis was. ,,Piet, kom hier!"
beval de Sint opeens kortaf, want hij
werd boos op het gedoe van die pot
senmaker, die niet anders deed dan de
meisjes op stang jagen. Hij kon het
opeens niet meer hebben. Waar bleef
Els nou toch. De zwarte knecht kwam
aangestapt met de roe in de hand.
..Vergeving, heerr" zo klonk het,
..Hierr mooie senorita's zijn". Móóie?
schimpte Eric, en hij vergat zijn stem
te verdraaien, ,,Het mócht vyat. D'r
bestaat voor mij één mooie senori-
ta en dat is Els. Maar die is er
niet. Die laat Sint voor niets uit
Spanje komen. Die houdt zich schuil
in haar kamer of waagt het mij te
beledigen door ergens anders haar ver
tier te zoeken. Ga jij eens in haar kamer
zoeken, Piet, en sleur haar naar me
toe als je haar vindt!" Met grote ogen
keken allen hem aan. O nou had hij
zich verraden door z'n stem. En wat
deed Piet nou? Jongen, wil je wel
'ns opschieten?" bracht hij nog uit.
Maar toen hoorde hij opeens de stem
van Els ,,Enc, jij!" En ze stak hem
haar inktzwarte toet toe en zoende hem
midden in z'n witte snor. ,,Els!"
steunde hij. Toen barstte er een
daverend gejuich los. Pa greep naar
de zak en haalde daar een enorm groot
pak uit. En een envelop. En de hele
familie zong Lang zullen ze leven."
En toen dat afgelopen was, had Sint
een zwart gezicht, had Piet witte haren
in z'n neus en droegen beiden een
prachtige gouden ring. ,,Ik had helemaal
geen zin in een saai sinterklaas
feest, zo zonder jou," onthulde de oud
ste dochter des huizes. Toen heb ik
aan dat verhuuradres gevraagd of
ik voor zwarte Piet kon spelen
Maar ik wist helemaal niet, dat jij
die sint was!" .Hij zou nog wegge
gaan zijn zonder je te herkennen," be
greep haar vader, ..Gelukkig maar,
dat ie zich boos maakte." ,,En ik
vind 't een prachtige mop. om zó je
verloving te vieren," lachte moeder.
,.lk begreep er al niets van, dat jul
lie allebei niet kwamen op deze
feestdag Maar ja, met die moderne
jeugd weet je nooit wat je boven je
hoofd hangt, 't Is altijd weer wat
anders!" En gaan jullie nou bij Ene
thuis óók voor sint en piet spelen?"
wilde een broetr van Els weten. Dat
vonden ze eigenlijk een lumineus idee. 1
l
Een uurtje later werden ze op het
volgende adres ingehaald. Als onver- 1
wachte gasten, maar met een geheim- I
zinnig boek waarin opvallend véél over
de aanwezigen familieden scheen te
zijn opgetekend. „Zo'n goed ingelich- t
te Sint heb ik nog nooit ontmoet, mom-
pelde een oom van Eric tegen zijn
broers. ,,Ja, Jammer dat het verloof-
de paar er nog niet is," klonk het ant-
woord, ,,dan hadden we over die twee
óók 'ns wat kunnen horen!" ,,Caram-
ba!" zei de Sint toen hij dat hoorde
zeggen. ,,Piet, dat kun jij getuigen,
er valt over het verloofde paar niks j
niemendal te roddelen. Want Piet, is J
een heilige en Sint s haar knechtje!" i
Toen was 't Piet, die van verba-
zing uit zijn rol viel. a
PAUL d' ARGENTY
