M. RAVENHORST
ËÉL
o
TWINTIG STAPPEN TERUG
Kappie en de reis met troeteltje
MAUD NAGEL
VERLOOFD?
GETROUWD?
H. E. v. d. HENGEL
WIJ GAAN
DOOR TOT
ZATERDAGAVOND
WEEKEND AANBIEDING
h
ADVERTEREN KOST GELD,
NIET ADVERTEREN KOST MEER
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
A
LEUSDER KRANT
LEUSDER
KRANT
LEUSDER KRANT
Ons nieuwe feuilleton
twintig stappen terug
bijzonder interessante causerie en de
demonstraties met de schoonheids,
producten van ons huis S
Hoofdpri|S: een assortiment cosmetica produkten ter
waarde van 75,
2e prijs:
3e prijs: een volledige schoonheidsbehandeling.
11.50
1 f es FRANSE COGNAC "oorl 1.95
95
SINAS
SLIJTERIJ-WIJNHANDEL
c#
SX^C-
O
9
9
DONDERDAG 27 JANUARI 1972
met onze speciale aanbiedingen en 10% korting
ook voor deze laatste paar dagen nog een speciale aanbieding
in Oud Hollandse eethoeken
al onze Oud Hollandse eethoeken met 5 jaar garantie
HESSENWEG 72 - STOUTENBURG
TELEFOON 03490-20840
Wij hebben het genoegen U hierbij uit te nodigen voor
een
op woensdag 2 februari aanvang 20.0U uur in het Ne
derlands Hervormd Centrum. Asschatterweg 23, Leus
den-C.
De schoonheidsspecialistes van het Huis Dr. N. G.
Payot zullen de toepassing der produkten uiteenzet
ten en enkele demonstraties verzorgen.
Tijdens de pauze, waarin U koffie wordt aangeboden
zullen wij drie mooie prijzen verloten:
cosmetica ter waarde van 50.
Tevens kunt U een afspraak maken voor een geheel
gratis huidadvies. Een specialiste is hiervoor bij ons
aanwezig op 3 en 4 februari.
Reserveringskaarten kunt U persoonlijk of telefonisch
aanvragen bij:
ARDENNEN 2 - LEUSDEN - TEL. 03496-1969
K
alleen VRIJDAG en ZATERDAG
1 fles MARTINI van 6,10 voor 4.95
3 flessen SHERRY
fies jus D' ORANGE
van 1.35
voor
van 0,95 voor 75
RUIME PARKEER-GELEGENHEID
Hamersveldseweg 56 Leusden-Centrum
Telefoon (03496) 1259
(voor fa. v. d. Berg voor Tuin en Dier)
r- wr-
ALS PIETJE EEN BROERTJE OF ZUSJE
GEKREGEN HEEFT
Dan kan de familie en dan kunnen alle kennissen snel op de hoogte zijn
van het heuglijke feit
want nu kunt u uw geboortekaartjes snel en gemakkelijk
bestellen bij de
FINNMARK 3 - LEUSDEN/CÉNTRUM - TEL. 03496-1495
'CCS- (Kom alvast eens neuzen in onze prachtige nieuwe kollektiel)
.jy |y .|y .Jy .(y jy |y .jy sly |y .Jy |y .|y .Jy jy .[y |y Jy fy Iy L.
T* -T* 'F* -T» -T* /f» /f» /f» /f» /f» /|s
9
9
9
ADM.
FINNMARK 3 - Leusden-C.
Abonnementsprijs:
2,50 per kwartaal, 9.
per jaar. Losse nummers:
20 cent.
Advertentietarieven
Zonder kontrakt 15 cent
per mm. ..Leusderheitjes"
per regel 0,66 (bij
vooruitbetaling). Kontrakt-
prijzen op aanvraag.
Bert Galestad, direkteur van een constructiebedrijf in Oosterbeek,
wordt als hij in Nederland terugkeert van vakantie, aan de grens gear
resteerd. De Arnhemse politie heeft zijn aanhouding verzocht. Daar,
in het politiebureau, komt hij tot de ontdekking, dat zijn verleden is
opgegraven Ruim twintig jaar geleden heeft hij in Arnhem een bank-
loper beroofd, samen met zijn vriendin Sientje. De buit bedroeg bijna
drie ton. Het is nooit uitgekomen, omdat de bankloper door een hart
verlamming overleed Sientje vertrok met haar deel van de buit naar
Australië en heeft daar op haar sterfbed een volledige bekentenis
afgelegd, daarbij de naam van de hoofddader noemende Hoewel het
misdrijf volgens de wet is verjaard, moet Bert Galestad
TWINTIG STAPPEN TERUG
op zijn levens weg, want alles wordt tot in de finesses weer naar voren
gebracht. Na twee dagen wordt hij in vrijheid gesteld, maar dan komen
voor hem de moeilijkheden pas, want niemand wil meer wat met de eens
zo gevierde en bekende fabneksdirekteur te maken hebben.
De opkomst, de triomf en de afgang van Bert Galestad wordt in ons
nieuwe feuilleton op boeiende wijze beschreven. Misschien zal niet ie
dereen het slot'bevredigend vinden, maar het feit, dat hij na de ont
dekking alles verloor: directeursfunktie, vrouw en kinderen, huis en
geld, vriendschap en genegenheid, is voor hem wel de zwaarste straf
als de justitie hem ooit had kunnen geven
In ons nummer van heden vangen wij aan met de publikatie van dit
nieuwste feuilleton van de schrijver Frank van Falckenoort en wij zijn
ervan overtuigd, dat u met belangstelling dit boeiende en bizonder
originele verhaal zult volgen.
REDAKT1E.
_rxrr«j-wx«—i_n_i~li—ij—i_- _ri_ri_ii—i
Feuilleton
door Frank van Falekenoordt
-1 -
,,Het vervelende van het inde middag
terugrijden naar Nederland is, dat je
dan de zon in je gezicht hebt", zei de
man achter het stuur, zijn zonnebril
opzettend. Wijzend naar de vurige bol
"recht voor hem, wendde hij zich even
tot de vrouw naast hem in de grote
wagen; ,,Die houden we vandaag zo tot
de afrit bij Arnhem. Zodra je de grote
bocht bij Wesel door bent, heb je een
ongeveer rechte weg"
De vrouw luisterde', nauwelijks geïn
teresseerd. ,,Als je nu op een drukke,
smalle weg reed Maar hier is het
breed genoeg en zoveel verkeer is er
niet".
,,Nu ja, met een goed kwartiertje zijn
we bij de grens. We kunnen nu binnen
het uur thuis zijX".
Ze gaf er geen antwoord op Hij
meende haar te begrijpen. Lachend
keek hij haar een ogenblik van terzijde
aan. ,,Je verlangt weer naar huis, he?"
,,Jij dan niet? Mij dunkt
Natuurlijk wel. De zaak, de kin
deren Het is leuk, er drie weken
tussenuit te zijn. Niemand weet beter
dan jij, dat ik het hard nodig had.
Al die narigheid met die mensen in de
fahriPk ze willen steeds meer en
vergeten, dat het geld. dat ze straks
meer krijgen, ook verdiend moet wor
den. Maar tegenwoordig willen ze zo
veel mogelijk geld verdienen en zo
weinig mogelijk presteren"
Schouderophalend antwoordde de
vrouw: ..Stil maar, dat weten we al
lang Maak je er maar niet druk over
Laat het voorlopig rusten. De CAO's
zijn toch weer voor een jaar verlengd,
niet?"
,,Een jaar is zo om", bromde hij
gemelijk. ,,En dan?"
,,Dan zien we wel verder", pro
beerde ze hem op te monteren ,,Geen
zorgen voor de tijd".
,,Steek-es een sigaret voor me op?"
Ze haalde er een uit het pakje, dat
ze voor zich had liggen en knipte de
aansteker open. Nadat ze er vuur in
had gezogen, nam ze de sigaret uit haar
mond en stak hem in de zijne. ..Je
rookt weer te veel, Bert".
Hij knikte. ..Weet ik Morgensteek
ik mijn pijp wel weer aan. Ik ga pro
beren het sigarettenroken te staken Ik
heb aan de Tegernsee toch ook voorna
melijk kleine sigaartjes gerookt?"
De wagen passeerde het eerste aan
kondigingsbord van de douane. De vrouw
zei ..Krijg je geen last met al die
flessen wijn?"
..Zien we wel. Desnoods betaal ik de
invoerrechten Doorgaans controleren
ze hier aan de grens nauwelijks En ze
ker niet, als je van vakantie terug
komt".
Wat korzelig antwoordde ze: .Ik
houd niet van dat gesmokkel. Voor een
paar gulden meer koop je ze ook in Ne
derland.
Hij lachte en legde even zijn hand
op haar knie. ,,Het is de sport, Betty.
Smokkelen in het groot zou me toch
niet liggen. Maar dit vind ik leuk".
Geleidelijk aan minderde hij snel-
heid. In de verte zag hij al de slagbo
men en kantoren van de douane. Er
stonden enkele vrachtauto's. Gewone
auto's nauwelijks. Het was op deze
donderdagmiddag niet druk. Tenminste
niet in de richting Nederland
,,Pak het mapje met de passen en de
groene kaart even, wil je9 Zijn we zó
weer weg"
Zwijgend opende ze het kastje en
haalde er de papieren uit, die ze in haar
schoot legde. De snelheidsmeter in de
wagen zakte nu snel tot de veertig
De man schakelde in een lagere ver
snelling terug Bij het controlepunt
stonden twee maréchaussées en een
Duitse douanier Een man in uniform
kwam langzaam aanlopen Het was de
Nederlandse douane.
Terwijl hij afremde, drukte de man zijn
sigaret uit en zette zijn zonnebril af.
Precies bij de vier mannen zette hij de
wagen stil en opende het portierraam
pje. .Goedemiddag", zei hij, vriende
lijk lachend tot de maréchaussée, die
zich naar het raampje boog en over
handigde hem de beide paspoorten en
de groene kaart.
..Dag mevrouw, meneer. Zakenreis?
Vakantie?"
Terug van vakantie. Ja. het zit er
weer op Maar we hebben het bijzonder
goed getroffen met het weer"
De maréchaussée bladerde in de
passen. De douanier liep om de wagen
heen en bleef toen bij de politieman
nen staan. De maréchaussée. die nog
altijd in de pas bladerde, keek een
ogenblik veelbetekenend naar zijn col
lega. die nu naderbij kwam en ook inde
pas keek De vingerweesnaardenaam.
Ze keken er beiden naar, zonder een
woord te spreicen, zonder elkaar aan te
kijken. De man bladerde nog een keer
in de pas. maar sloeg toen weer terug
naar het blad me de naam en de foto
Hij slaakte een lichte zucht en boog
zich naar het raampje. ,,U bent me
neer Galestad? Uit Oosterbeek9"
..Ja, allicht", antwoordde de man
achter het stuur verbaasd.
,,Hoe lang bent u met vakantie ge
weest?"
,,Drie weken, op de kop af. We reden
op donderdagmiddag weg".
,,Was u ver weg?"
,,Aan de Tegernsee. Dat is bij Mun-
chen. Hoezo9"
..Er is iets niet in orde, meneer. Ik
moet u verzoeken, even uit te stappen
en mee te gaan naar het kantoor hier"
De verbazing groeide bij de man
achter het stuur Waarom? Heb ik
soms ergens een bon gehad9 Sta ik ge
signaleerd? Dan betaal ik de boete met
een Hoewel ik benme nergens
van bewust"
,,Dat weet ik niet, meneer Ik kan
geen beslissing nemen. Wilt u even
meegaan?"
Vergiste hij zich. of klonk er een
lichte dreiging in de stem van de maré
aussée? De man achter het stuur
keek nog eens. en toen naar zijn vrouw,
die ook al verschrikt zat te kijken.
,,Wat betekent dit, Bert?" vroeg ze
ongerust.
Weet ik veel dat hoor ik wel. Een
ogenblik. Betty, ik ben zo weer terug".
Even later liep Galestad. met naast
en achter zich een maréchaussée, naar
het kantoor, dat op een dertigtal meters
van de slagboom lag. Er werd niet ge
sproken tijdens deze korte gang. De man
trachtte in zijn geheugen na te gaan, of
hij soms een aanrijding had veroorzaakt
en was doorgereden, maar kon zich
niets in die geest herinneren. Misschien
een paar keer ergens te hard gereden
Misschien is het tijdens m'n vakantie
een rechtszaak geworden Enfin, dat
hoor ik wel.
Het drietal betrad het gebouwtje.
Voo een deur klopte de marechaussee,
die de beide passen in de hand had, aan.
Na een ..binnen" opende hij de deur
en betrad het vertrek, terwijl Gale
stad met de andere poltieman wachtte.
Een halve minuut later werd de deur
weer geopend en beduidde men Gale
stad, dat hij kon binnenkomen.
Achter een bureau zat een andere
ambtenaar in uniform, blijkbaar de
commandant. De pas lag voor hem,
op zijn bureaublad. Galestad merkte,
dat hij scherp werd opgenomen. Met
een uitnodigend gebaar wees de man
achter het bureau naar een stoel. ..Gaat
u zitten, meneer Galestad. U komt net
uit Duitsland? Van vakantie?"
Jazeker. Mag ik misschien ook
weten, wat dit te betekenen heeft?"
,,Dat mag meneer. De kwestie is
namelijk, dat uw opsporing is ge
vraagd".
..Opsporing?" De aangehoudene
zette grote ogen op. ..Opspring?" her
haalde hij ..Ik zou niet weten, waar
voor", vervolgde hij, schokschoude
rend. Waarvoor?"
,,Dat werd ons niet verteld, me
neer. Het is de commissaris van po
litie in Arnhem. Blijkbaar is men bij
u thuis geweest en heeft men daar
vernomen, dat u met uw vrouw op
reis was. Vandaar, dat alle grenspos
ten uw opsporingsbericht hebben ge
kregen Het spijt me voor u, meneer,
maar ik moet u hier houden, tot de
Arnhemse politie u komt ophalen
,.Wat is dat nu voor een onzin? Is
dit een arrestatie?"
,,Min of meer. Wij noemen dit een
aanhouding. U staat gesignaleerd
Daarom moeten we u aanhouden en de
instantie, die uw opsporing heeft ver
zocht, berichten, dat u hier bent. En u
aan hem overgeven. Verder reikt onze
taakhier niet. Ik zou zeeeen: maak het
u gemakkelijk. Daar staan sigaretten
En als u wat te drinken wilt hebben,
kan ik daar ook wel voor zorgen".
,,Ja, maar mijn wagen en mijn
vrouw"
..Heeft uw vrouw een rijbewijs?"
.Jazeker".
De commandant reikte een der pas
sen aan zijn ondergeschikte, die op eni
ge afstand stond. ..Mevrouw Galestad
mag vertrekken".
..Jawel, commandant"
,,Ja, maar luister eens, meneer, ik
kan toch zelf wel naar het politiebu
reau in Arnhem rijden? Wat een
flauwekul om me hier te houden, tot
men me komt halen! Ik heb toch zelf
een wagen?
De man aan de andere zijde van het
bureau wuifde met zijn hand. ,,Dat
zijn de voorschriften nu eenmaal, me
neer Galestad en daar hebben wij ons
aan te houden".
,,Nou, ik vind het maar grote on
zin. Wat moet mijn vrouw er wel van
denken? Waar gaat het eigenlijk om?"
,,Dat hoort u in Arnhem wel, me
neer". Het kwam er op ongeduldige
toon uit. ,,Ga je gang, Bakker
Jawel commandant".
Automatisch stak Galestad een siga
ret op en inhaleerde heftig de rook.
Nogmaals tastte hij terug in zijn ge
heugen en probeerde zich koortsach
tig te herinneren, of er soms ets ge
beurd was, wat hij had gebagatelli
seerd. Maar hoe hij ook zocht, hij kon
zich niets herinneren. Het enige was,
dat hij misschien in een bepaalde ge
meente te hard had gereden en het een
rechtszaak was geworden Als het da
maar niet z'n rijbewijs kostte, want
dat kon hij niet missen. Nu zeker niet
Het duurde nauwelijks twee minu
ten, toen de deur werd opengegooid
en mevrouw Galestad geagiteerd naar
binnen stormde. Ze keek naar de com
mandant achter het bureau en vandaar
naar haar man ,,Wat heb je uitge
spookt, Bart? Waarom houden ze je
hier vast?"
Enigszins gegeneerd door de impul-
sieve houding van zijn vrouw, ant
woordde hij, schouderophalend: .Ik
weet het niet, Betty! Ze moeten me
hebben. In Arnhem. De politie daar.
Maar ik weet werkelijk niet waar
voor".
,,Nou? Dan kunnen we toch zelf wel
samen naar Arnhem rijden?"
De commandant mengde zich in het
gesprek. Mevrouw, dit is een aan
houding. Uw man staat gesignaleerd.
Zijn opsporing en aanhouding is ver
zocht door de commissaris van poli
tie te Arnhem. Waarvoor dat is
onze zaak niet. Daar verdiepen we ons
nooit in. Maar door hetgeen, wat ik er
van weet, kan ik u in dit opzicht ten
minste geruststellen, mevrouw: u hebt
uw man spoedig weer thuis. Mag ik u
een goede raad geven? Gaat u maar
naar huis, mevrouw. U kunt er toch
niets aan doen Uw man wordt opgehaald
door de Arnhemse politie en die moet
beslissen. Wij doen enkel, hetgeen
onze plicht is".
Galestad, die de hele situatie ver
velend begon te vinden, knikte zijn
vrouw vriendelijk toe. ,,Doe hei maar,
Betty. Desnoods bel ik je straks wel.
Heel lief van je. dat je hierheen komt,
maar het helpt toch niet Het zal
wel weinig om het lijf hebben. In het
uiterste geval neem ik wel kontakt op
met Van der Voorde"
Enige tijd stond de vrouw besluite
loos in het vertrek Tenslotte boog ze
zich over de man heen nfluisterde: ,,Je
hebt toch zeker niets.uitgehaald, he?"
..Maar Betty'"
,,Het kon toch? Denk er om, datje
niets voor me verzwijgt, hoor?"
Beslist niet, Betty. Ik weet absoluut'
"nergens van".
Ze kuste hem vluchtig Oké, dan ga
ik maar Maar als het lang duurt, kom
ar fi
an J
Dfl
ik naar Arnhem".
De vrouw streek nog even met
hand over zijn wang, knipoogde envej
liet het vertrek, eigenlijk zonder
beide marechaussées een blik waai
te keuren. Echt Betty, dacht hij
De commandant vond de situ-j
blijkbaar ook niet prettig. Nadat
vrouw het kantoortje had verlaten,
wendde hij zich tot de man voor zich)
vroeg: ,,Hoe hebt u het in uw vakil
tie gehad?"
,,0, heel goed. We hebben maar
dag regen gehad. We waren aan
meer, m de buurt van Munchen
komen we vaker Enige jaren geled
kon ik op voordelige wijze een kil
bungalowtje kopen, pal aan het me*
Dankzij mijn buitenlandse zakenre|
ties. Af en toe gaan we erheen, om
te rusten. Mijn vrouw zwemt graagl
ik houd van vissen. Zo vermaken f
ons ieder op onze eigen manier
's avonds is er genoeg te doen in Mil
chen, als we er zin in hebben. Datf-
een klein half uurtje rijden".
De antipathie tegen deze zelfvenif
kerde man groeide bij de politieirj
met de sekonde. Maar getraind alstS
was, liet hij niets merken. Alleendacl
hij: Man, wat zul jij straks eenontnuciH
tering te verwerken krijgen. Hij hea
beslist nog geen Nederlandse krani
gelezen, anders zou hij zich misscful
nog wel bedacht hebben om naar Ni
derland terug te kéren. Nou ja,
verdient niet beter. Jammer, dat L
al zo lang geleden is Ze kun»
hem niet veel meer maken.
Binnen een uur was er een Arnhem
se politieauto. Twee rechercheoj
meldden zich bij de commandant, I
gitimeeden zich en bekeken de man
de stoel.
- 14 -
fconder nog iets te zeggen draaiden
de professoren Knikkerbok zich om en
liepen op een draf terug, in de richting
van de stad. De negers keken hen stom
verbaasd na. Enige van hen gaven nog
waarschuwende kreten, maar de profes
soren deden net alsof ze die niet hoor
den en renden met gelijkmatige pas voort
De maat had intussen dorst gekregen en
besloot een elas bier te gaan drinken
Toen hij binnen kwam bemerkte hij tot
zijn genoegen, dat hij de enige bezoeker
was De waard, die achter de toonbank
stond, nam Troeteltje op, alsof het een al
leraardigst huishondje was. „Hm, ,"zei
hij. ,,Dat beest kon wel eens een draak
zijn Niet dat ik bang beb! Als groot
jager ben ik nergens meer bang voor.
kijkt u maar eens boven mij allemaal
zelf geschoten!"
ais u maar niet mijn Troeteltje dood
schiet!" zei de maat, terwijl hij van
zijn bier sipte, Hé Troeteltje? Dat wil
len we niet!" „Troetelje. .wat een!
voor zo'n mormel' zei de waard
achtend. Hij zou anders een aardig*
hebben om boven mijn tapkast te hanp
hoewel ik denk, dat mijn klandizi*
verlopen' De mensen houden nietvi)
iets! De maat keek de waard ges*
aan ,,Een aardige kop om boven df
kast te hangen' Luister maar niet
hem, hoor Troeteltje! Je bent en'
maats beestje!"
