eSse
K31.95
wli
TWINTIG STAPPEN TERUG
CENTRUM TOPPERS
EN TOCHLEUSDEN CENTRUM ZEGELS
1.-
3.95
Kappie en de reis met troeteltje
Een eigen kluis in de kluis
van nw bank.
Dubbel safe.
Blaupunkt
portable
Verlichte
Zelfklevende
Moederdag
plantenschaal
gaskachels
HOGE
BAC
DEODORANT
tapijttegels
KORTINGEN
NU SAMEN
1.50
lamsbout
Twee sterren
Vlucht in
visioenen
RaiffeisenbankOBoerenleenbank
«or 149_.
DUFIX
dichtingsmiddel
van voor 1.80
UW
WARME
BAKKER
Moederdagtaarten
vanaf 5.-
1.20
taartendag
van 5» 95
vanaf
"V f
voor 4.95
5.-
500 gram
WOENSDAG 10 MEI 1972
V LEUSDER KRANT
—4i
a
TOEKOMST EN TECHNIEK
IN DE LITERATUUR
VAN VANDAAG
ervaringen. Geestelijke geisoleerd-
ervaringen. Geestelijke geisoleerd-
heid. Zij spelen in het verhaal van
Duncan Chalk's epos van liefde en haat
de hoofdrollen voor een verwend we-
reldpubliek. Robert Silverberg is er in
geslaagd om op een voortreffelijke wij
ze de karakters van al deze mensen uit
te tekenen, ragfijn. Hij vertelt op een
gave wijze zijn verhaal, waarbij de
psychologische waarachtigheid van zijn
karakters zijn roman juist dat element
geeft, waardoor zijn boeken beroemd
werden. Aanbevolen!
genomen tot een eenmalige LSD-trip,
waarbij - zoals bekend - ook tal van
merkwaardige visioenen de gedachten
van de tripper" beïnvloedt Deze er
varingen heeft Dick dankbaar in zijn
verhaal verwerkt Bovendien creëert
hij op een onnavolgbare wijze een
nieuwe godsdienst, die in feite een sa
menbundeling is van alle op aarde be
staande godsdiensten en religie's.
Vlucht in visioenen" is een gruwe
lijk experiment met mensen, een col
lectieve nachtmerrie, waarin de lezer
met al zijn vezels zal worden betrok
ken. Philip K Dick heeft zichzelf
overtroffen en maakte van dit gegeven
een onnavolgbaar verhaal van werkë^
lijkheid en droom, van hoop en angst,
van haat, moord en liefde. Het verras
sende slot vap het boek maakt Vlucht
in visioenen" alleen maar genialer dhn
het al is
Twee sterren (Thorns) - door
Robert Silverberg- 1967. Uitge
geven door Meulenhoff Nederland
NV in haar speciale SF-reeks nr
52. Prijs f. 4,75 Vertaling: Hans
Hom
Robert Silverberg- een Amerikaan
se schrijver die reeds tal van bekende
SF-boeken op zijn naam heeft staan-
schreef in 1967 het boek ..Thorns",
in het Nederlands vertaald ..Tweester
ren". Het is het verhaal van twee mis
maakte mensen, hetzij geestelijk het
zij lichamelijk mismaakt. Het is het
verhaal van een machtig man, die van
deze twee mensen een speelbal maakt
Een speelbal in een wereld, waarin het
amusement" een belangrijke rolver-
vult in het dagelijkse leven Tweemen
sen, een man (Minner Burris- een
ruimtevaarder die op één van zijn ge
vaarlijke reizen in aanraking kwam
met buitenaardse chirurgen, die hem
ontleedden en verkeerd weer in el
kaar zetten), een vrouw (de maagd
Lona Keivin, zeventien jaar, moeder
van honderd kinderen). De derde hoofd
figuur is een steenrijke fabrikant van
amusement, een aasgier, die letterlijk
van het lijden van anderen leeft Als
een onverzadigbare spons zuigt hij
hun pijn, vrees, angst en haat op en
smult er van Duncan Chalk is zijn
naam en hij brengt de twee mismaak-
ten bij elkaar. Twee verschillende ka
rakters, die beiden geisoleerd zijn ge
raakt door hun achtergrond, door hun
Vlucht in visioenen. (A maze of
death)- Philip K. Dick- 1970. Uit
gegeven door uitgeversmaatschap
pij Het Spectrum te Utrecht in de
Prisma-reeks SF nr 1517. Ver
taald door G. R. Chr. M. Suur-
raeijer. Prijs f. 3,--.
De Amerikaanse schrijver Philip
K Dick heeft al heel wat (ook in Ne
derland vertaalde) romans op zijn naam
staan SF-verhalen die vrijwel alle
maal tot het allerbeste op dit gebied
gerekend kunnen worden Kortgeleden
verscheen bij Prisma één van zijn al
lernieuwste romans, .Vlucht in visi
oenen" Dit boek is subliem geschre
ven. Het evenaart de kracht van zijn
,,Dr Bluthgeld- leven na de bom",
een boek dat mij altijd al bijzonder
heeft getroffen Vlucht in visioenen"
is het verhaal van een aantal mensen,
dat alle ruimteschepen achter zich
verbrandt voor een koloniaal leven op
de planeet Delmak- O Onder het mot
to: enkele reis wordt retourvlucht wer
kelijkheid-fantasie, maakt Dick een
fantastisch geschreven mengeling van
fantasie en realiteit, van visioenen
in droom en werkelijkheid Het is een
keihard verhaal, waarbij Dick - om tot
een juiste beschrijving te kunnen ko
men - zelfs zélf zijn toevlucht heeft
Coöp. Raiffeisenbank en Landbouwvereniging Achterveld G.A.
Achterveld
Jan van Arkelweg 9-11, Achterveld, Tel 03425-203, Giro 223411
U kunt zoveel méér doen
met onze bank
Waarom waardevolle papieren en sieraden
onbeheerd achterlaten of onbeschermd thuis
bewaren? Wi| hebben er een goed plekje voor
een veilig safeloket Permanent tot uw
beschikking voor een gering bedrag per jaar
Uw onaantastbare privekluis binnen in onze
beveiligde bankkluis Onbereikbaar voor
onbevoegden, steeds toegankelijk voor uzelf
Kom eens zien hoe dat in z n werk gaat
de bank voor iedereen
van 199,-
Met netvoeding
en F.M. band
HUURDEMAN
H. v/d HENGEL
TIEM v/d HENGEL
Op alle in voorraad
STEGGERDA
zijnde
PARFUMERIE
van 1.50 voor
40 x 40 cm.
in diverse kleuren
J. W. v/d BERG
VERMEULEN
LIESHOUT
AD WISMAN
Deze week
INSM EERBORSTEL
65
UITWRIJF BORSTEL
1.30
1.95
DEZE WEEK
KEUBSlAfiE
Feuilleton
door Frank van Falckenoordt
- 16 -
Ze had het hem gezegd Op een mid
dag, toen hij in Den Haag was en Le
vendaal en zijn vrouw een dag uit wa
ren Als altijd hadden ze een beetje
gekibbeld Af en toe stelde Bert pogin
gen in het werk om nader tot haar te
komen, maar even zovele keren stuit
te dat af op haar koelheid en ongenaak
baarheid. En toen hij haar plaagde en
probeerde te kietelen, gaf ze hem
speels een klap ..Laat dat. Daar houd
ik niet van, dat weet je".
Plagend en misschien met een be
paalde bedoeling was zijn vraag ge
weest ,,Waar houd ie dan wel van.
ongenaakbare Betty?"
Het was, alsof er vlammen uit haar
ogen sloegen Ze begreep terstond, wat
de ware betekenis van zijn vraag was.
Meneer Galestad, diep in mijn hart
haat ik je, is dat duidelijk9 Ja, ik haat
je, met een onverzoenlijke antipathie
Omdat jij geld hebt en mijn vader het
niet had, toen hij het zo hard nodig had.
Omdat ik, noch mijn moeder, noch
mijn vader het bedrijf konden redden,
toen het plotseling zo hard bergaf
waarts ging, en jij plotseling uit de he
mel kwam vallen en als een Deus ex
machir.d met een zak vol geld kwam
Enerzijds moet ik je dankbaar zijn voor
hetgeen je geheel onverplicht voor m'n
ouders hebt gedaan. Ze zullen tot hun
dood geen zorgen meer hebben Maar
onze fabriek is ontmanteld en wat er
nog goed van was overgebracht naar die
van jou. Daarin geheel opgenomen.
IJzerconstructiefbedrijf LevendaaJ be
staat niet meer. Is van de aardbodem
weggevaagd door een hand, die gevuld
was met het zo hoognodige geld. En,
Constructiebedrijf ..Oosterbeek" is
groter geworden dankzij de inbreng
van de gunstige resultaten van Leven
daal. Daarom heb ik een hekel aan je
Dat had je moeten begrijpen, meneer
de Croesus Die denkt, dat hij met geld
alles kan kopen Zelfs mijn lichaam
Maar daarin vergis je je, meneer de
grootindustrieel Met je macht en je
invloed Met dat alles bij elkaar blijf
ik voor jou onbereikbaar Probeer
met deze gedachte maar vast vertrouwd
te raken Eer ik toch met jou trouw
Ik zou mezelf tot in m'n grijze ouder
dom verachten
Deze uitbarsting had hem aanvanke
lijk doen schrikken, maar al spoedig
vond hij zijn zelfbeheersing terug. En
het intimideerde hem niet, al klonken
haar woorden als even zovele zweep
slagen. Hij bleef er ongevoelig voor.
Daarom liet hij haar rustig uitrazen
Toen ze aan het eind van haar latijn
was, pakte hij een stoel en dwong
haar te gaan zitten Een pakje siga
retten uit zijn zak halend, nam hij er
één uit, plantte die tussen haar lippen
en gaf haar vuur. Daarna liep hij naar
de drankenkast, nam er een glas uit
en vulde het. Daarmee kwam hij bij
haar terug, nam haar de sigaret af en
reikte haar het glas aan. ..Drink op",
beval hij Tegenspraak duld ik ditmaal
niet. Drink op Je hebt het nodig".
Min of meer verlamd van schrik
door zijn radicale reaktie, dronk ze het
bittere vocht Met bevende hand zette
ze het glas neer Heftig trok ze aan
haar sigaret
Rustig trok hij een stoel bij en ging
naast haar zitten .Jij bent in werke
lijkheid een klein, dom meisje Dat
sinds maanden rondloopt met eendwaas
idee fixe, met een complex Je hebt je
zelf zo vaak ingeprent dat ik een loe
der ben, een rotvent, een kapitalist,
misschien wel een dief van je vaders
bedrijf, dat je het zelf bijna gaat gelo
ven En je wilt met dat eigenwijze
kopje van je niet inzien, dat je jezelf
volkomen voor de gek houdt Kleine
zottin, wat zou er van jou en je ouders
geworden zijn. als ik me niet met je
vaders moeilijkheden had bemoeid? Heb
je je dat wel eens gerealiseerd9 Dan
was binnen enkele dagen het faillis
sement uitgesproken en weet je, wat
dat had betekend? Dat niet alleen de fa
briek met de machines, voorraden,
half-fabrikanten en grondstoffen in het
publiek was verkocht, maar ook alles,
wat hier in huis staat, want jullie zaak
was een familiebedrijf en dan gaan ook
de persoonlijke eigendommen mee. Een
bed en wat kleren zou het enige ge
weest zijn, wat jullie gelaten zou wor
den En waar hadden jullie dan van
moeten leven? Dan had je vader naar
het armenbestuur kunnen gaan en jij
het eerste het beste baantje moeten
aannemen, om in je onderhoud te kun
nen voorzien Met alle schande, voor
je ouders daaraan verbonden. Zou dat
je rechtvaardigheidsgevoel bevredigd
hebben. Als je me soms niet gelooft,
nodig ik je uit, naar de fabriek te ko
men en persoonlijk met ze te praten.
Daarvoor zal ik je nog een vertrek ter
beschikking stellen en zal ik meer ver
der niet mee bemoeien Maar je weet
wel beter. Je hebt met je eigen ogen
gezien, dat ze het uitstekend naar hun
zin hebben Maar jij bent ziende blind,
je wilt de werkelijkheid niet zien, om
dat die toevallig niet past in het ver
wrongen beeld, dat jij na de déconfi
ture van je vaders zaak van dit bedrijf
hebt gemaakt.
Kind, waarom houd je jezelf zo voor
de gek? Kom met beide benen weer ste
vig op de grond staan en zie de waar
heid onder ogen.
Die waarneid is één; je vader en
moeder hebben een onbezorgde oude
dag De schande van een faillissement
is hen bespaard gebleven Twee: de
dochter had een uitstekend passende
baan in mijn bedrijf kunnen krijgen,
maar die baan paste niet in haar straat
je Drie de helft van jullie arbeiders
heb ik overgenomen en werken bij ons
met plezier. Zeg maar eens, dat het
niet waar is Ik tart je, het tegendeel
te bewijzen Vraag eens aan je vader
en moeder, of ze niet tevreden waren
met deze oplossing Je weet het ant
woord, maar je wilt het niet horen, om
dat je een waandenkbeeld voedt Pas
maar op, dat je er geestelijk niet aan
kapot gaat. Zo, meer zeg ik er niet
van Misschien heb je na dit alles
een nieuwe grond gevonden om me nog
meer te haten".
Nog altijd zat ze op haar stoel. De
sigaret was bijna opgerookt. Hij nam
een asbak en zette die bij haar neer
De dag was bedorven Hoewel ze een
schuchtere poging in het werk stelde
om enigszins de verstoorde harmonie
te herstellen, had hij er genoeg van
Zonder een handdruk en nog voor de
terugkeer van Levendaal en zijn vrouw
vertrok hij. Ze zag hem na en er schoot
een brok in haar keel. Ik ben hem nu
kwijt, voorgoed, dacht ze Hij komt
niet meer, na wat ik er uitgeflapt heb.
En hij heeft gelijk Ik ben eigen
lijk gek, stapelgek, want hij is een fijne
jongen
Zes weken lang liet Bert Galestad
niets van zich horen. Koppig als hij
was, had hij besloten, er een punt ach
ter te zetten Hoewel nog altijd dode
lijk verliefd, probeerde hij haar beeld
uit zijn gedachten te bannen Maakte
af en toe een gekheidje met zijnsekre-
taresse, die er wel tegen kon en een
stille hoop koesterde, dat ze in de
naaste toekomst misschien meer kon
worden dan zijn privéetje, zijn rech
terhand. Dus toonde ze zich beschei
den toeschietelijk als hij een gekke bui
had en haar eens kietelde of over haar
gezicht streek.
Op een avond had hij een heftig ver
langen naar wat genegenheid Het
brandde in hern en hij betrapte zichzelf
er op, dat hij zin had, om de avond
maar in het Spijkerkwartier door te
brengen Het was tegen sluitingstijd
Willy bracht de post binnen om te la
ten tekenen Daartoe stond ze naast
hem Hij rook de geur van haar li
chaam Op een gegeven ogenblik kon
het hem niets meer schelen Hij legde
zijn arm om haar middel en hield haar
zo vast. Even keek ze hem verbaasd
aan, maar legde toen haar hand op zijn
schouder
In een impuls zei hij: „Wil, we gaan
vanavond uit, oké?"
Grote verbazing op haar gezicht
„Zo maar, opeens?"
„Ja, zo maar, ineens Zeg maar
waar je heen wilt, bios, of dansen -
kun je dansen9 Of waar dan ook. Zul
len we eerst samen ergens gaan eten9
Waar woon je eigenlijk? Hier in Oos
terbeek?"
Ze knikte. „Lebretwet Bijm'nmoe-
der thuis"
„Kom je niet in moeilijkheden, als
je de hele avond weg blijft?"
„Welnee, waarom? Ik ga wel vaker
een hele avond de deur uit
„Mooi". Hij keek op zijn horloge
„Het is nu bijna half zes Breng de
post weg, smeer 'm en verkleed je
Maak je mooi Half zeven ben ik op de
straatweg bij de Lebretweg. We gaan
wel ergens eten".
,Heel graag, baas. En als u me nu
loslaat, kan ik de post wegbrengen"
Lachend haalde hij zijn arm weg
„Ik verheug me er op. Wil"
Ze knipoogde bij de deur. „Ik ook,
baas U zult er geen spijt van hebben".
Maar de volgende dag had hij een
kater En veel spijt. Hij had zich de
avond tevoren helemaal laten gaan
Ze was mee gereden naar zijn huis
Daar waren ze gebleven tot diep in de
nacht, waarna hij haar terug reed naar
de Lebretweg „Je mag morgen later
komen", zei hij zacht, na haar een kus
gegeven te hebben. Maar ze had ge
antwoord „Ik ben op tijd. Die paar
uurtjes slaap minder deert mij voor
een keer niet"
De volgende morgen zei hij op af
gemeten toon: „Dat van gisteravond,
Willy, blijft geheel onder ons. En ik
wil niet, dat er hier, tijdens ons werk,
door jou op wordt gezinspeeld Is dat
duidelijk?"
„Maar dat spreekt toch vanzelf, me
neer Het een en ander houden we vol
komen gescheiden
Bert was evenwel vastbesloten, dat
het de eerste en de laatste keer was ge
weest. Nadat ze wat gedronken had,
werd ze vulgair en banaal Het vernis
je fatsoen viel als een blad van haar af
In zijn huis was enkel het willige
vrouwtjesdier overgebleven, klaar om
het mannetje te ontvangen
Ik schaam me, wist hij nu Wat een
verschil met Betty. De gedistingeerde
jonge dame, die zoiets nooit zou toe
staan. Die het immers beneden haar
waardigheid zou vinden
's Middags belde hij naar Den Haag
Hij kreeg geen gehoor Waarschijnlijk
was er niemand thuis. Maar de volgen
de morgen belde Betty op.
„Met Betty Ben jij het, Bert?"
„Ja. Leuk, dat je belt Hoe gaat het
met jullie9"
„O, goed. Bert, ik heb spijt van wat
ik heb gezegd".
„Werkelijk9"
„Heus waar, Bert Kom je alsjeblieft
weer eens9 Ik ik verlang naar je".
Hij keek in zijn agenda De eerste
paar avonden had hij besprekingen.
Maar in het weekend kon hij zich wel
vrij maken. „Ik kom zaterdag in de
late middag Schikt dat?"
„Natuurlijk wel Je bent welkom,
Bert Begrijp je me?"
„Ik denk het wel, darling Ik ver
heug me op het weekeind"
Zaterdagsmiddags zag hij een andere
Betty Levendaal, toen hij de woning
betrad Hoffelijk als altijd drukte hij
haar de hand, maar het meisje hield
zijn hand vast en zei: „Sorry, Bert, ik
heb verschrikkelijk veel spijt van wat
ik toen tegen je zei Ik meende het niet"
Hij knikte haar vriendelijk toe en
toen ze de volgende dag wat rond
toerden, knikte ze instemmend na zijn
voorstel, hun verloving bekend te ma
ken En liet ze zich voor de eerste
maal door hem kussen
HOOFDSTUK 17
Het huwelijk tussen Albertus Gale
stad en Bettina Levendaal werd in
Den Haag een society-gebeurtenis van
de eerste rang Tijdens de receptie
was er een overweldigende belangstel
ling De volgende dag hadden de Haagse
dagbladen allen een of meer foto's van
de plechtigheid Maar die zagen Bert
en Betty met, omdat zij kort na de
lange receptie al op reis waren ge
gaan. Een snelle wagen had hen naar
Schiphol gebracht, waar ze het avond
vliegtuig naar Spanje nog net konden
halen Op het vliegveld van Madrid
stond al een auto gereed, die Bert voor
de duur van veertien dagen had ge
huurd. Dicht bij de zee was voor het
jonge paar een eenvoudige villa gere
serveerd Daar zouden ze in alle rust
de eerste wittebroodsweken kunnen
doorbrengen
In het vliegveld lieten ze zich de
reeks van gebeurtenissen van deze ge
denkwaardige dag nog eens de revue
passeren Öp min of meer verachte
lijke toon herinnerde de jonge vrouw
hem eraan, dat de meeste vroegere
kennissen en vrienden de receptie had
den bezocht „Heb je ze gezien. Bert?
Neem nu de Van Zantens. Waren vroe
ger zo dik met. papa en mama. Maar
toen het berichtje in dekrantkwam.dat
ons begrijf financiële moeilijkheden
had, waren ze er ineens niet meer Het
wekelijkse kaartavondje, dat er altijd
was, kon opeens niet meer doorgaan
Hem kwain ik een keer op het Koord
einde tegen Hij keek schielijk naar een
etalage, zodat hij me niet behoefde,
te groeten. En de Grootstedes.
Parvenu's van na de oorlog. Voor 1940
had hij een groentewinkeltje op de
Dunne Bierkade In de oorlog schatten
verdiend met zwarte handel. Nu een
der grootste groente- en fruitexpor-
teurs in het land Hebben al het moge
lijke gedaan om met papa en mama
in kontakt te komen Maar na het be
richt zag je ze ook niet meer Vana
vond waren ze er, poeslief lachend
O, ik had hem wel in zijn pafferige,
rode gezicht willen slaan". Hij glim
lachte. „En in plaats daar van zei je
Hoe maakt u het, meneer Grootstede?
Leuk, dat u er ook bent Maar je
meende er geen duvel van, kleine
heks'" Ik heb m'n hele leven in
Den Haag gewoond Dan leer je wel
diplomatiek te zijn Het liep tegen
middernacht, toen het vliegtuig op het
donkere plateua landde Na de uitge
breide douaneformaliteiten - iedere
tas en iedere koffer moest tot op de
bodem leeggehaald worden, hetgeen
Betty met opeen geklemde lippen over
zich heen liet gaan en waartegen Bert,
die een mondje Spaans sprak, rustig
maar beslist protesteerde - konden
ze met de gereedstaande auto naar de
villa rijden, waar alles in het donker
lag
Bert sloot de zware overgordijnen
Hij keerde zich naar zijn jonge vrouw,
die met een blos op haar wangen stond
te wachten en trok haar wild in zijn
armen ..Betty, lieveling, vrouwtje,
wat heerlijk, dat nu alles achter de
rug is We zijn alleen, wij tweeën
samen Niemand kan ons geluk ver
storen Kom, mijn liefste, nu gaan we
het hoogtepunt van onze liefde bele
ven..
Ze brachten veertien dagen en nach
ten door in het kleine dorpje. De villa
was hun liefdespaleis, want de stugge,
vaak zo ongenaakbare jonge vrouw tui
alle remmen van zich afgeworpen e:
had zich na een wat schuchter begis
ontpopt als een hartstochtelijke min
nares, wier opgekropte verlangens to!
ontbranding waren gekomen en die
alle, door haar opvoeding aangekweel;
te gereserveerdheid had laten varen,
met volle teugen gulzig dringend vao
dit geluk.
Ze zwommen in het zwoele water van
de Middellandse Zee, speelden ea
plaagden elkaar. Of maakten, met de
handen in elkaar, wandelingen door hei
dorpje, bezochten de enige souvenir
winkel, schreven en verstuurden kaar
ten, dronken koele drankjes in hel
plaatselijk hotel, babbelden, zo goed
en zo kwaad als het ging met de win
keliers, waar ze hun inkopen deden,
of reden wat rond in de auto, waar
Bettv, dicht tegen hem aanzat tege-
nieten van de mooie omgeving.
De jonge vrouw maakte een tal van
foto's „Ik ga een familie-album aan
leggen, Bert En we beginnen met de
foto's van ons huwelijk en onze witte
broodsweken hier. Later, als onze kin
deren getrouwd zijn en we met )ns
tweeën overgebleven zijn, gaan we z*
samen nog eens bekijken en alle oude
herinneringen ophalen."
Hij vond alles goed. Elke sekonde g
noot hij van het gezelschap van zijn
jonge vrouw, die hij vereerde en lief
had met elke vezel van zijn lichaam
Zich telkens weer verlustigend aan haar
mooie gestalte en helemaal niet ja
loers. als hij de bewonderende blikken
van de mannelijke dorpelingen op haar
zag rusten Tenslotte is ze enkel van
mij. wist hij, tevreden en gelukkig
-26- Toen de maat Troeteltje van de
schuur had ontdaan, volgde er nog een
lang gesprek met de professoren, die
de maat trachtten over te halen het
beest aan hun af te staan Maar de
maat was voor geen rede en geen geld
genegen zijn Troeteltje af te staan en
de hele wetenschap kon hem gestolen
worden
Het gevolg was dat Kappie en de maat
met Troeteltje stadswaarts liepen
„Als je maar weet, dat je moet zien,
dat beest kwijt te raken'" zei Kappie
dreigend „Het is trouwens zo groot
geworden, dat het niet eens meer op
de „Kraak" terecht zou kunnen!"
„Hé ja mijn lieve Troeteltje is
wel wel erg groot geworden in de tijd,
dat ik hem kwijt was'" zei de maat
bezorgd „Zou hij heus niet meer op
de „Kraak"^ passen? Wat moet ik dan
doen?"
„Hem kwijt zien te raken!" zei Kappie
nogmaals „Het één of het ander Of
je doet dat ondier weg of we vertrek
ken zonder jou'"
De maat kreeg het ontzettend benauwd
en hij had nog geen keus gemaakt, toen
ze de stad bereikten. Mokkend sjou»*
hij met Troeteltje voort en af en W
drupte er een traan langs zijn nefi*
Ineens kwam er een man met btfrt
en snorren op hem af.
„Ik ben Pideliwoepski van het gre*
circus Pideliwoepski!" sprak de
„Ik had gehoord van de Grote Dri4
en nu stuit ik toevallig net op hem A
kan hem gebruiken voor mijn circus -
hij zal een sensatie zijn' Ik bied
tienduizend ponden! Nog nooit bood 4
zoveel voor een beest!"
