Scheidsrechter
korps blijft
zorgenkind
JUIST NU ADVERTEREN
FAMILIERUZIE VOOR
DE POLITIERECHTER
y Kapi
jie en het
geheim van de zeep
rfantage
Kapitein Rob: De schatten van de Esmeralda
Ingezonden:
DE MAK UIT
CHICAGO
Leusder Krant stri]
DONDERDAG IT MEI 1973
LKCSDER KRANT
ACHTERVELD - De ruzies ten huize
van een bejaarde weduwe uit Achter
veld waren altijd nogal vrij talrijk
geweest. Maar tot een vrij heftige uit
barsting was het gekomen op 5 januari
van dit jaar. Toen werd zij geslagen
door de bij haar inwonende schoon
dochter, die daarbij de koekepan ge
bruikte De klappen waren flink aan
gekomen vertelde de bejaarde vrouw,
die als getuige verscheen voor de
Utrechtse politierechter, mr. K.S. Bie-
ger. De dokter had vijf a zes krammen
moeten plaatsen ,,en". vertelde de
oude vpouw, ,,een stuk of vijf bad
handdoeken zaten onder het bloed, die
kon ik wel uitwringen
Zij moest alleen haar verhaal doen.
want de schoondochter was niet ver
schenen De politierechter maakte haar
er op attent, dat zij als familielid niet
behoefde te getuigen ,,Maar ik wil wel
getuigensprak ze pertinent Omdat
ze tobde met een versleten heup. mocht
ze op een stoel voor de politierechter
zitten Ze praatte er zo ferm op los,
dat de officier van justitie, mr W.G
von Meyenfeldt opmerkte: .Al is de
heup dan wat versleten, de oren en
de mond doen het nog best!"
Haar zoon was dan getrouwd. Volgens
de weduwe was het huwelijk niet zo'n
daverend succes Dat kwam voorname
lijk door haar schoondochter, die nog
al van een straffe borrel hield En
daaraan kon ze altijd makkelijk komen,
want de weduwe had altijd een café
geexploiteerd. ,,Daar heb ik, vandaag
de dag precies, 45 jaar ingezeten,
vertelde ze. ,,38 jaar ben ik zelf baas
geweest Nu woon ik bij mijn zoon
en schoondochter in."
De politierechter hield haar voor:
,,U hebt Uw schoondochter uitgeschol
den voor zuuplapje, is dat zo?'
..Ja, dat is zo en dat is ze ook",
antwoordde de weduwe, die daarna
vertelde op die dag eerst klappen in
haar gezicht te hebben gekregen. Ze
zei toen nog. ,,kan dat niet wat min
der' en daarna kreeg ze klappen op
haar hoofd met de koekepan
Dat ging toen volgens haar zoon
te ver. ,,Hij is altijd een doodgoeie
jongen getuigde de moeder, ..maar
hij zegt wel altijd, wie aan mijn moe
der komt, komt aan mij. Hij heeft
toen zelf aangifte gedaan. Overigens
.over mijn zoon kan je wel lo
pen, maar dat werd hem te gortig!"
Is het niet verstandig", meende
de officier van justitie, mr. W.G. von
Meyenfeldt, ..om die zaken nu eens
rustig uit te praten
..Maar m n lieve heer", antwoordde
de weduwe, ..dat heb ik zo vaak ge
probeerd. U kunt nu wel zeggen, dat
inwoning niet zo verstandig is, maar
waar moet ik heen!"
De officier bleef een beroep doen
op goede wil en pogen om in vrede
te leven, maar hij kon slechts wei
nig hopen, want de bejaarde vrouw
hield vol. dat al haar pogingen om
goed te doen schipbreuk hadden ge
leden.
..Hoe gaat het dan nu?" wilde de
politierechter weten.
,.We lopen gewoon om elkaar heen",
luidde het antwoord.
,,Om te beginnen, mevrouw.' zo
sprak hij, ..moet ik U nog feliciteren
met Uw 45 jarig jubileum U bent
echt wel een verdienstelijke vrouw
geweest. Wat deze zaak betreft, daar
zit een hele levensgeschiedenis ach
ter Er moet zich al heel wat hebben
afgespeeld Ik ben eigenlijk bang om
een onvoorwaardelijke straf te vragen.
Dat zou de zaak alleen maar verer
geren Maar ik wil wel een flinke
stok achter de deur zetten en die
zie ik in de vorm van een geheel
voorwaardelijke geldboete van f 300,-
of dertig dagen, proeftijd drie jaar."
..Het is een familie-ruzie", meende
de politierechter. ,,ik wil er niet al
te zwaar aan tillen. Eigenlijk vind
ik die klap geen driehonderd gulden
waard. Ik zal dan ook volstaan met
een boete van f 150,- of zes dagen
voorwaardelijk met een proeftijd van
twee jaar.
LEUSDEN - Het is zo langzamer
hand wel een algemeen bekend feit,
dat de Nederlandse voetballerij sinds
jaren kampt met een tekort aan scheids
rechters. Het aantal elftallen dat jaar
lijks deelneemt aan wedstrijden, neemt
per seizoen nog steeds drastisch toe.
En met deze toename van de omvang
van het voetbalgebeuren, neemt uiter
aard ook de vraag naar scheidsrechters
toe. De K.N.V.B. heeft al een nood
oplossing gezocht door vele thuis-
spelende verenigingen zelf voor een
scheidsrechter te laten zorgen. Tevens
werd er vroeger bij de aanmelding
van de kandidaten nog een selektie
toegepast. Tegenwoordig is deze ook
van de baan. En ondanks dit soepele
beleid bij de aanmelding, wordt het te
kort aan scheidsrechters in meerdere
gevallen eerder groter dan kleiner.
WEINIG STEUN
Evenwel blijft de KNVB met volhar
ding propaganda maken om tot het
korps van scheidsrechters toe te tre
den. Men ontkomt hierbij niet aan de
indruk, dat de voetbalgemeenschap in
haar totaliteit de KNVB hierbij ^e weinig
steun verleent Immers, de verenigin
gen weten precies welke voetballers
hun aktiviteiten staken of om andere
redenen in aanmerking zouden kunnen
komen voor de funktie van scheids
rechter De verenigingsbesturen en
spelers zouden zich _e*?ns wat meer
bewust moeten worden van het voor
recht, dat zij nog steeds een scheids
rechter voor hun wedstrijden krijgen
aangewezen. Er zijn schijnbaar al meer
sportbonden, waar men pas elftallen
mag inschrijven indien men zoveel
scheidsrechters aan de Bond heeft ge
leverd.
GROOT VERLOOP
Een ander feit is dat diverse scheids
rechters er na verloop van tijd weer
de brui aan geven. Is het niet droevig
dat soms scheidsrechters, op welk veld
dan ook, aankomen en daar niemand vin
den om hen op te vangen? Laten we wel
zijn, scheidsrechters van de eerste elf
tallen worden meestal in de watten ge
legd, die voor een tweede elftal soms
ook nog, maar daarna houdt het meestal
wel op. Is het niet droevig, dat vele hui
dige arbiters, soms uitgemaakt worden
voor al wat lelijk is? En is het niet droe
vig, dat hij bij een vergissing of ver
meende vergissing uitgejouwd wordt en
soms onder politiebewaking het veld
moet verlaten? Strafzaken zijn voor
iedereen vervelend, maar wie er ook bij
betrokken moge zijn. in ieder geval de
fluitist. We lezen maar al te vaak wat
zich allemaal weer gedurende één
weekend op de velden heeft afgespeeld.
En dan later zit de scheidsrechter altijd
met het maken van rapporten, het re
gistreren en administreren.
EEN MENS
Het zou al een hele verbetering zijn
als elke sportliefhebber ervan door
drongen was dat de scheidsrechter ook
maar een mens is. En dat men niet te
vlug klaar moet staan met kritiek als
de fluitist eens een keer mis is. De be
stuursleden, leiders, trainers etc. van
de verenigingen zijn de eerst aange
wezenen om door hun voorbeeld de leden
te leren zich aan de leiding van de
scheidsrechter te onderwerpen. Zij
dienen ook direkt in te grijpen als één
van hun leden het in woord of daad te
bont maakt. Verder lijkt het ons zelfs
min of meer een morele verplichting
dat spelers, die een aantal jaren van de
aanwezigheid van een scheidsrechter
hebben geprofiteerd, en daarbij soms
niet zuinig waren met hun kritiek, na
het beëindigen van hun loopbaan als
voetballer, zelf de fluit eens ter hand
nemen Alleen door zo te handelen
zal er misschien verandering in de
huidige situatie komen. Of moet het
soms zover komen, dat verenigingen
verplicht worden een aantal arbiters
aan de Bond te leveren? Dat is ons
inziens toch niet de meest gewenste
methode.
Kandidaat-fluitisten kunnen zich
melden bij Kon. Ned. Voetbal Bond,
afdeling Utrecht, Biltstraat 182 te
Utrecht, tel. 030-715663.
ONS I I I ILUH)\:
iloor KIM IA II IEII Uk
-li-
,,Ik hoor dat er in Meeldam ook een
Amerikaan logeert," begon hij. ,,Ja,
dat hoorde ik ook.gaf Colverton weinig
geïnteresseerd toe.
..Hij was vanmorgen hier," ging de
gerant verder
Nu ontwaakte Colvertons interesse.
,,Wat is de wereld toch klein," medi
teerde de logementhouder. ..Twee
Amerikanen uit zo'n groot land allebei
vlak in de buurt en als ze elkaar dan
ontmoeten, blijken ze elkaar nog te
kennen ook
Colverton was nu zeer belangstel
lend.
Kende die meneer uit Meeldam
mij?"
,,U wellicht niet, maar de dame, uw
secretaresse. Ze hebben zeker wel een
uur met elkaar gepraat!"
.,0.. natuurlijk," zei Colverton.
,,Ja, dat klopt Het was me door het
hoofd gegaan En dan verdiepte hij
zich weer in z'n krant
Maar hij las niet. Steeds vroeg hij
zich af wat had Clare met die oplich
ter, die gewaande Clarenbough te ma
ken? Had ze hem daarom verdedigd?
Laat je niet beïnvloeden, had ze gezegd.
Nee, Clare, ik zal mij niet laten beïn
vloeden, niet door die mevrouw maar
ook niet door jou Ik zal handelen naar
de feiten En ik geloof, dat het tijd
wordt dat er zo langzamerhand eens
iets gebeurt Ik zal morgen eens naar
Amsterdam gaan en de zaak eens
doorpraten met mr Morris. Die is
precies op de hoogte met alle gerechte
lijke aangelegenheden in dit land en
zal wel weten hoe dat varkentje gewas
sen moet worden. Want het zaakje
wordt me nu wel een beetje te duis
ter.
Riek de Ruiter fietste op het rijwiel
pad langs de weg, die van Meeldam leid
de naar de grote verkeersweg. Ze was
in een opgewekte stemming. Het was
mooi weer, ze was vrij, ze hield van
de buitenlucht en van de wijde velden
rondom Meeldam. Ze had in haar ogen
iets van de blik, waarmee de zeeman
tuurt over de wijde zee en naar de ver
re horizonten. Er waren heel wat zee
lui in haar familie en meermalen
vroeg zij zichzelf af, waarom ze het vrij
dorre bestaan van onderwijzeres geko
zen had. Een keus was het eigenlijk niet
geweest; het was de goedkoopste manier
om de nodige fundamentele kennis te
verkrijgen en daar op voort te bouwen
Want ze wist, wanneer ze haar doel
had bereikt, dan zou ze niet in Holland
blijven. Dan ging ze de wijde wereld in
Ze kende de opvattingen van haar vrou
welijke kennissen, dat ze ,,haar beste
tijd voorbij liet gaan" Maar Riek de
Ruiter vond. dat ze haar tijd heel goed
gebruikte, vooral deze middag
In de verte hoorde ze een auto nade
ren Ze zou er geen acht op geslagen
hebben wanneer het zacht zingend ge
luid, dat de banden maakten over de
betonweg, niet plotseling plaats had ge
maakt voor een doffe klap, een krakend
scheuren en dan doodse stilte.
Onwillekeurig trapte ze harder voort
langs de eenzame weg, waarlangs in dit
uur niemand zich bewoog. En weldra
zag ze de oorzaak van het vreemde ge
luid. Een auto stond met de neus tegen
een boom. Een grote ster ontsierde de
voorruit.
Zo in het heldere zonlicht bood de be
schadigde wagen een weinig drama
tische aanblik en Riek had wel eens va
ker verkeersongelukjes gezien Waar
schijnlijk een band gesprongen, giste ze
en toen ze naderbij kwam, bemerkte ze,
dat die veronderstelling juist was.
Maar haar oppervlakkige nieuwsgierig
heid ontaardde in ontsteltenis, toen ze
achter het stuur een in elkaar gedo
ken figuur zag zitten.
Haastig zette ze haar fiets tegen de
haag, die de rijweg van het fietspad
scheidde, sprong daar met een kloeke
zwaai overheen en rukte enkele ogen
blikken later het portier van de auto
open
De man, die achter het stuur zat,
bloedde hevig, maar ze zag terstond,
dat al dat bloed de zaak ernstiger deed
schijnen, dan ze waarschijnlijk was.
De bestuurder was met het hoofd te
gen de voorruit gebotst, had door de
schok of de schrik een ogenblik het be
wustzijn verloren en misschien een
lichte hersenschudding opgelopen.
In haar fietstas voerde ze altijd een
verbanddoosje met zich mee en voor
zichtig begon ze de wond te verbinden
Ze liet de man maar stilletjes zitten,
want zo kon ze handiger werken. Maar
opeens klonk haar een stem in de oren-
„Wat doet u.
De man was blijkbaar een vreemde
ling, dat wees trouwens het nummer
bord op de auto wel uit
,,Zit stil," zei ze tegen hem .Ik
ben direkt klaar en dan zien we wel
verder."
Hij liet haar stil begaan Toen
klom hij uit de wagen, keek eens ver
baasd rond en nam toen met een fleg
matiek gezicht de schade op
,,Valt nogal mee," vond hij.
,,Ja, voor uzelf ook,antwoordde zij,
,,0 ja, een vleeswond En ik voel me
nog een beetje duizelig. Zeker een band
gesprongen? Ik herinner me de knal.
Ik had de wagen best in de hand kunnen
houden, maar ik zat te veel in gedach
ten achter het stuur.
„Aangename gedachten hoop ik."
lachte Riek.
„Nee, dat waren het nu juist niet,"
zei de vreemdeling langzaam. „Watdat
betreft, mag ik dankbaar zijn voor dat
ongeluk Want achteraf lijkt me het
geval niet zo belangrijk meer en ik
zal er nog eens rustig over nadenken
Nu ben ik alleen maar blij dat ik zo'n
charmante verpleegster ontmoet heb.
Hebt u iets te verkopen?
Plaats een LEUSDERHEITJE!
-36-
Haastig gleden Okki's ogen over de
etiketten op de potten.
..Aha daar heb je ze!" sprak hij
zacht, twee van de potten grijpend.
Snelgroeikunstmest. Maar daar zijn
er twee van. snelgroeikunstmest één
en snelgroeikunstmest twee staat erop.
Snert' Nou weèt ik nog niet welke ik
hebben moet".
Zoekend keek hij rond of hij soms er
gens een aanwijzing vond en daar
bij viel zijn blik op een boekje, geti
teld- „Groeistimulae, kunstmesten en
derzelfs toepassingen"
„Da's beet", constateerde hij, het
boekje openslaand. „En nou ganik 'ns
een sappig stukje kweekkunst wegge
ven, waar dat lefhoofd van een profes
sor van zal opkijken.
Daarna was hij een tijd druk doende
met het mengen van allerlei vreemd
soortige gekleurde en scherpriekende
stoffen, waarbij hij van tijd tot tijd
een tevreden zucht slaakte.
-37-
Nadat hij een tijdlang met allerhande
poeders en vochten had gegoocheld,
vulde Okki een grote kom met het re
sultaat van zijn arbeid.
„Klaar is Kees", sprak de scheeps
jongen opgewekt „Ik heb het precies
volgens het boekje gedaan, dus er kan
niks meer mis gaan"
Dat was voorbarig gesproken, want toen
Okki haastig aanstalten maakte om te
verdwijnen, maakte het eiland juist
een verraderlijke beweging, waardoor
hij zijn evenwicht verloor en tegen het
rek terechtkwam. Met groot geraas viel
er een aantal potten stuk op de vloer,
waarop de inhoud zich vermengde tot
een grote vieze vlek
„Glimpiepers" Daar kan heibel van
komen..." flitste het door Okki's brein
en gejaagd zocht hij naar een schuil
plaats Geen seconde te vroeg zat hij
met zijn kom verborgen in een diepe
mand, want bijna op hetzelfde ogenblik
verscheen professor Bladergroen inde
deuropening, die met knipperende ogen
rondkeek.
„Hè, wat vervelend", sprak deze
bij het zien van de scherven „Dat komt
natuurlijk omdat het eiland vannacht
weer zo te keer gaat Afijn, het hin
dert niet. Mijn kweeksels hebben nu
geen kunstmest meer nodig. Ja, mijn
Stapparis Vulgaris maakt het zo goed,
dat ik erover denk om de stekjes mor
gen in manden te laden en dan...hihihi!
In zee met ze' Wat zal men staan te
kijken, als mijn groeiseltjes aan land
worden gespoeld...
Met stokkende adem had Okki die al
leenspraak aangehoord Hij begreep,
dat er werkelijk geen dag meer te ver
liezen was en dat alles nu afhing van de
inhoud van de kom in zijn handen
no 55
Het schip houdt zich best, ook wanneer
de zee ruw wordt, maar Stevens heeft
last van zijn linkeroog, dat ontstoken
is. Hij heeft het oog zelf zo goed en zo
kwaad als dat ging behandeld en met
watten en pleisters verbonden. De ste
kende pijn wordt echter steeds ergeren
bovendien voelt hij, dat ook zijn rech
teroog pijn begint te doen. En in deze
ruwe zee komt er voortdurend water
over en hij krijgt zout in de ogen.
waardoor de pijn bijna ondraaglijk
wordt. Stevens is maar alleen aan
boord van de „Poseidon" en hij be
grijpt, dat het zo niet langer gaat.
Hij is reeds half blind en zo zal hij
de lange reis nooit tot een goed einde
brengen. Nee, daarvoor zal hij een
dokter moeten raadplegen. Waar be
vindt hij zich nu precies? Aha, hij is
slechts enkele dagen zeilen verwijder',
van San Domingo en daar is een z»e-
kenhuis... Stevens besluit het roer te
wenden en naar San Domingo te zeilen.
no. 56
Wanneer de „Poseidon" na enkele
dagen voor San Domingo arriveert,
mindert Stevens zeil, want voor de
haven ligt een gevaarlijke klip en
bovendien valt de duisternis snel De
toegang tot de haven is goed gebakend,
maar Stevens is nu zo goed als blind
en hij ziet de vuren maar nauwelijks
De gevolgen blijven niet uit: de „Po
seidon" stoot en zit even later muur
vast. Het schip is op de klip gevaren
en maakt direkt veel water Boven
dien staat hier een hevige branding
en Stevens begrijpt, dat zijn schip
verloren is, als er niet spoedig hulp-
komt opdagen. Tastend loopt hij naar
de kajuit en zoekt het stakellicht en
wanneer hij weer aan dek komt, ont
steekt hij het vuur, dat onmiddelijk
helder opvlamt Ziezo, nu zal er wel
gauw redding komen denkt hij. Maar
dan schiet hem nog iets te binnen:
zijn geld en zijn sieraden! Weer gaat
hij naar beneden en stopt alles van
waarde in zijn zakken. En nu moet
hij maar geduldig wachten tot er hulp
komt opdagen
oo. 57
Het wordt een verschrikkelijke nacht
voor Stevens. De wind neemt in kracht
toe en de branding slaat de „Posei
don" in stukken, terwijl er geen hulp
komt opdagen. Hebben ze dan zijn
noodseinen niet gezien? Of durven die
kerels het niet aan bij deze harde
wind? Stevens is op alles voorbereid
en heeft zich het zwemvest omgegord
Als hij het wrak moet verlaten, wil
hij trachten zwemmend het land te be
reiken, maar ondertussen teistert een
hevige koorts zijn lichaam en zijn
krachten nemen af Wanneer einde
lijk de morgen aanbreekt en de wind
wat afneemt, ziet hij in de verte een
reddingboot naderen Stevens springt
van het wrak af en zwemt naar de boot,
maar meer dood dan levend wordt hij
opgevist „Direct naar het ziekenhuis
brengen zegt de commandant van de
reddingboot, wanneer hij de drenkeling
aan boord heeft; „de man is er erg
aan toe."
(buiten de
verantwoordelijkheid
van de redaktie)
Koffie in tie
wereldwinkel
Nogmaals een verhaal over koIÊ
Echter dit keer een verhaal overcj"
loskoffie die in de w. w te verkrr.
gen is. Zoals we in het vorige art
kei hebben gezien, wordt er door
ontwikkelingslanden koffie geprod»,
ceerd. We hebben ook gemerkt dag
prijs voor de ruwe koffie erg laag u
en dat het de arme landen erg nioeibp
wordt gemaakt om hun ruwe koffi»
zelf te verwerken, o a. d.m.v. het act
verwerkingstarief (invoerrechten)
Wereld Winkels hebben gekozen voj
poederkoffie uit Tanzania Waart
juist poederkoffie uit Tanzania?
In de meeste koffieproducerendela
den worden de lage verdiensten
nog zeer onrechtvaardig verdeeld
deze landen heerst of een feodale dicta
tuur (Brazilië, Columbia) of het i
is nog een kolonie (Angola) Ook kos
het voor dat koffieplantages in ha&j?
zijn van westerse ondernemingen Ta-
zania is hierop, naast enkele ande:
Afrikaanse landen, één van de weiEp
uitzonderingen. Vanaf haar onafhanb-
lijkheid in 1961 is zij onder leidingry
Julius Nyerere een eigen Afrikaanss
socialistische weg opgegaan. De be
langrijkste uitgangspunten voor de Ta-
zaniaanse ontwikkeling zijn. - Soci
lisme.
Socialisme, gebaseerd op het tn
ditionele Afrikaanse gemeenschapsr,
voel (de Ujaama-gedachte/Ujaama
de grote familie). In een Ujaama-d^
waarvan er in Tanzania zo'n 30001st
staan, werken de boeren samen
een coöperatie. De boeren zelf beslü
sen via de Ujaama-raad over
gang van zaken in het dorp, de bes!
ding van de oververdiensten enz. Yi
nationalisaties en controle op
en investeringen heeft Tanzania me*
greep gekregen op de economist!
planning, zodat niet zoals in veel
wikkelingslanden, buitenlandse onda
nemingen, de gang van zaken in
land bepalen.
ZELFVERTROUWEN
In de meeste ontwikkelingslanden
een (gedwongen) kapitalistische ontsü
keling doormaken, ziet men dat b
deze ontwikkeling 1 a 5 van de t*
volking betrokken wordt. Het geva
daarvan is altijd een enorme riitois
en bedrijvigheid bij een zeer kleu
westers ingestelde groep en een os
stellende armoede en een doffe apalt
bij het overgrote deel van de bevci
king. In Tanzania wordt de nadruk
legd op de ontwikkeling vanaf de baai
de dorpen moeten zich ontplooiien i
deze groeiende ontwikkeling moet li
stand komen door het inzicht en de viü
liteit van het dorp en de dorpeling
zelf. Elke eenzijdige van boven af
stimuleerde kapitalistische ontwikb
ling dood het streven naar ontplooi::
van de bevolking, en een dergelijl
economische ontwikkeling is als e
zweer op een ziek (gemaakt) lichaa:
L!
NIET GEBONDENHEID
Een logisch gevolg van zowel b
streven naar Socialisme als naar ztü
vertrouwen en zelf-hulp, is de ogl!
hankelijke buitenlandse politiek n
Tanzania. In tegenstelling tot prd
tisch alle arme landen (en vele rijl
landen), laat Tanzania zijn buitenhui
se politiek niet bepalen door het «i
of niet krijgen van ontwikkehngstc
(daarom krijgt het ook niet veel), i
door angst voor sterke landen D
prijs van de koffie is bepaald op fll,
per 500 gram. In elke doos koK
twee pakjes van 250 gram.
Hieronder volgt de prijsopbouw
Inkoop landelijke
vereniging f 6,75 per 500 gr:
Opcenten lande
lijke vereniging f 2,00 per 500 grsi
Financiering
landbouwproject in
Tanzania f 2,00
Inkoop plaatselijke
w.w. f 10.75 per 500 gr:
De ledenraad adviseerde om de op!:;
koffie voor f 11,75 te verkopen in i
w.w.'s Dit is n 1. de gemiddelue pr.
in de supermarkten, per 500 gni
Om een vergelijking te maken me'!
oploskoffie in de supermarkten ei
hieronder een overzichtje:
Gem prijs oploskoffie in de sup*
markt per 200 gr is f4,70. per 5!
gr. is f 11,75; Douwe Egberts oplcs
koffie in de supermarkt per 200
is f8,10, per 500 gr is f20,25. N«
café oploskoffie in de supermarkt?
200 gr is f8,10, per 500 gr. is f20,l
Geïnteresseerden kunnen ons vrijdsj
avond van 7 tot 9 uur bij het winïï
centrum vinden. Ook zaterdag zij®1
weer aktief van 11 tot 4 uur. We weSj
nog niet zeker of we bij het winie
centrum staan, of dat we een wijk -
gaan. Tot ziens. Wereldwinkel L&
den.
Dank aan
tie gemeente
Ik heb vernomen dat het houtgefl
w.o. de bomen blijven staan langs!
bijna verdwenen Haarbeek. Dankaad
gemeente Leusden of degenen die
aangaat dat dit stukje landschapsscttf
bewaard zal blijven. Het beekje ontstca
van het toestromende water (bij
brek aan riolering helaas ook hes
vuilwater) van de sloten aan de Ntx'r;
zijde van de Hessenweg midden i
Achterveld. De ontspringing was te?«
over de dam van de voormalige me!1
fabriek. In de loop der jaren is!
Haarbeek, ook al door de nieuwb^
(het kon misschien moeilijk anders
danig ingekort. Nu is er nog een sU>
je van enkele tientallen meters'
met mooi houtgewas er langs -
Kan het laatste stukje Haarbeek ff-'
schien opgeknapt worden"? Er is
water met zelfs leven erin! Ashetefö
kandank u wel gemeente!
J. M. SchouW
Achterveld.
