eSse
Ingezonden:
emanuit
HICAGO
Vr TOM LODEWUK
Filmagenda Ameisfoort
Burgerlijke Stand
MEDISCHE DIENSTEN
Kerkdiensten
Bouwmeester
Aehterveldse
kerk overleden
De club
van Rome
Het tijdperk
der Aquaiien
De bergen van
de. waanzin
IAG 2 AUGUSTUS 1913
LEUSDER KRANT
7
IS FEUILLETON:
sou natuurlijk niet geïnterviewd
6door zo'n handige Amerikaan-
jenman", lachte ze, ,,hij was
jien bang dat u hem een stof-
»ou verkopen",
vroeg Clarenboug, die zo lang
tand de juiste verhoudingen tus-
rhjjn en werkelijkheid uit het oog
ie verliezen, ,,en waarom zou
3 een stofzuiger verkopen? Ik
lujd de pè aan stofzuigers gehad.
lijf geen stofzuigers, wat jij,
niertje?" dit tegen Kruidennk,
vertrouwelijkheid meteenazijn-
glimlach beantwoordde. „Ver-
dan geen stofzuigers in uw wa-
mr Clarenbough", vroeg me-
Boom.
snjiuis, me pet!" riep de Ameri-
injdlustig uit „Mensen, we zit-
er nou zo gezellig onder mekaar
lie zult er toch je snuit wel over
gouden, omdat je anders met je
comité een figuur slaat als een
maar ik heb dat warenhuis van
he gare Klarenbos nog nooit van
en zelfs niet van buiten ge-
Als een bom viel deze medede-
de kamer. En Kruiderink en de
Boom zaten als versteend in hun
i!s, maar hier toonde mevrouw
feiar zeldzame tegenwoordigheid
!St.
wel0" riep ze", dat ik gelijk
zei al meteen: die mr. Claren-
isgeen doodgewone Amenkaan-
sielier. Hij houdt ons maar een
voor 't lapje. Hij is een diplo-
d iemand met een hoge functie,
si eens wil zien, hoe wij hier in
lm Amerikanen weten te ont-
Is 't niet, meneer kom
te nou dat geklarenbos maar
Hen.
ïjans", zei Will plechtig, stond
iim op en boog naar alle zijden'
Jongejans, om u te dienen,
mr. Clarenbough. Netjes op-
i, niet0 Plannetje van DeGooyer
Op het horen van de laat-
orden kon Kruiderink de triomf
blik maar nauwelijks bedwin-
lanny zat als versuft naar zijn
r te staren, wier meerderheid
luft hij deze avond onbetwist er-
Zoals ze dat in vijf minuten had
Nu was de kat uit de zak. Hij
dat dit de fundering was van
innetje, waarover ze gesproken
Haar nu toonde ook Kruiderink,
zijn zout waard was. Alles
volgens plannen, hij zou zijn
leveren. Hij stond op, keek
uw Boom nijdig aan en zei: „Vind
zo lollig Anna, dat we hier met
in voor gek hebben gezeten en ene
Klarenbos hebben toegejuichd,
gd en befuifd, die helemaal mr.
bos niet was? En vindt u dat zelf
meneer, dat u hier een stel
swaardige burgers een figuur
0 gieter hebt doen slaan? Dit is
lolletje, meneer, dit is bedrog,
bedrog Mevrouw Boom mag dat
toen leuk vinden, die heeft er
bij te verliezen. Maar mijn naam
iver de straat, mijn naam als
aan, als notabele van deze ge-
Wie zal me geloven, wanneer
dat ik er part nog deel aan had?
al met denken dat het allemaal
estoken kaart was?"
taande Clarenbough was op deze
Unge reactie niet voorbereid en
fe de spreker als versuft aan.
aam vormde zich in zijn geest
inkbeeld omtrent de ontzaggelijke
liteit die hij had uitgehaald, om
notabene onder getuigen, zijn
leit te onthullen. Kruiderink zag
e indruk die hij maakte en ging
„Het mag dan mijn naam kos-
1 m'n reputatie, maar ik zal dan
sste redden wat er te redden
zelf zal persoonlijk deze ganse
«Muilen. Ik zal u, meneer, laten
"«ren als een oplichter, die zich
It als een Amerikaans zakenman
werkelijkheid een avonturier is.
flitie moet dan maar eens uit-
b of u verder een blanco straf-
kbt Ik bel nu meteen de politie
in één moeite mr. Colverton,
aenkaanse journalist Die zal
i zaak haarfijn uit de doekjes
to al zal ik zelf hangen, ik zal
a dat u meehangt, meneer Kla-
s of Jongejans of misschien hebt
wel meer namen. Ik zal zorgen
kranten in Amerika en hier u
iet publiek vertonen als wat u
oplichter, een bedrieger, een
l een warhoofd, een gevaarlijke
trier Anna, waar is de telefoon?
1 meteen de politie". Maar nu
aevrouw Boom op een greep hem
arm Needat moetje niet doen",
„Ik heb vanavond de hele avond
teoeer eh. 1 Jongejans zit
gaten, ik ben hier de gastvrouw
is tenslotte eigenlijk mijn schuld
zijn mond voorbij gepraat heeft,
er Jongejans, ik kan het wel be-
Ze wendde zich meteen sym-
glimlach tot de uit de koets
l*n Amerikaan. „Ik kan het me
•zal heel goed indenken. Mijn zoon
"èrilang student geweest en ik ken
Selui Wat hier gebeurt is, zul-
ie zelf onder elkaar uitzoeken,
rk wil niet dat u daar de dupe
'ordt u bent hier niet de schul
pt zijn anderen".
'.raasde Kruiderink, die nu door
'te heen scheen", spreek jij hem
vóór! Wou je hem eruit laten
zonder dat hem een haar van
gekrenkt wordt, en ons voor
okken laten opdraaien?"
dat wou ik", zei mevrouw Boom
•D greep bemoedigend Will's arm-
w zal het gebeuren ook. Meneer
lans vertrekt hier vandaan, na-
'ik met de meest mogelijke spoed,
hij laat een schriftelijke uit
ging achter. In die uiteenzet-
°oet duidelijk uitkomen, dat hij-
Biet de auctor intellectuales van
kwajongensstreek is. Hij moet
hier buiten blijven, hij is alleen maar
gebruikt, of liever gezegd misbruikt.
U wist misschien niet, meneer Jonge
jans wat de eigenlijke bedoeling van
dit bedrog was en dat men uw komst
gebuikte om hier m de gemeente enkele
maatregelen door te drijven, waartegen
anders veel verzet gerezen was? Nee,
dat wist u niet, hè? Dat heeft uw vriend
De Gooyer u niet verteld en dat heeft de
burgemeester u ook niet verteld? Die
deed zeker net of hij nergens van wist?
Als u praat van een goed toneelspeler,
m'n hoed af voor burgemeester Dik-
kenburg en z'n charmante dochter!"
Overstelpt door die vloed van beschul
digingen, bewijzen en onthullingen, zat
Will versuft in zijn stoel en staarde
glazig voor zich uit. Kon hij nu maar
vijf minuten rustig en nuchter denken,
zich zijn positie realiseren. Maar dat
was hem onmogelijk. Slechts één ding
zag 'hij' glashelder: als dit uitkwam,
was het gedaan met zijn carrière. Dan
stond hij te kijk als oplichter en be
drieger. En al kon hij aantonen dat hij
te goeder trouw gehandeld had, de pu
bliciteit zou haar werk gedaan hebben.
Men zou hem beleefd in overweging
geven, naar een ander baantje om te
zien, een baantje dat iemand, die op
deze manier bekend was geworden ze
ker niet opgeschept zou vinden.
Toen schoof er binnen zijn gezichts
kring een papier. Hij kon ternauwer
nood de letters onderscheiden. Maar
aan zijn oor klonk de vriendelijke moed
gevende stem van mevrouw Boom.
„Ik zal u voorlezen wat hier staat",
zei ze goedhartig, „ik denk, dat u er
mee akkoord zal gaan".
„Ik, William Jongejans, heb geduren
de enkele dagen de rol vervuld van een
Amerikaans zakenman, mr. Claren
bough, en heb gehandeld als was ik
deze man in persoon. Ik heb dit ge
daan op aandringen en medeweten van
de burgemeester der gemeente Meel-
dam en de gemeente-opzichter De Goo
yer, die mij verzekerden, dat zulks
slechts geschiedde om hen uit een im
passe te redden. Ik heb generlei belo
ning hiervoor aangenomen en was niet
bekend met de motieven, die genoemde
heren leidden tot deze handelwijze.
Zodra ik van enkele notabelen der ge
meente inlichtingen ontving omtrent
deze motieven, heb ik mij terstond te
ruggetrokken en geweigerd langer mij
voor dit doel te laten gebruiken".
„Hier staat nadrukkelijk in. dat uzelf
part noch deel aan de historie hebt,
meneer Jongejans", bevestigde Krui
derink, die aanzienlijk was gekalmeerd.
„En goed, dat accepteer ik van u. Ik
was zo boos, omdat ik me niet kon
begrijpen, dat u me met een vrien
delijk gezicht al die tijd had zitten te
belatafelen, maar nu begrijp ik dat u
zelf evenzeer als ik, de dupe bent.
Laten we mekaar een hand geven, te
ken deze verklaring en vertrek met de
meeste spoed. Wij zullen, wat u be
treft, over deze zaak zwijgen als het
graf. en van de verklaring geen enkel
gebruik tot uw nadeel maken".
„Integendeel", voegde Hanny er aan
toe. „We zijn er u zelfs erkentelijk
voor dat u hebt willen meewerken om
dit complot te ontmaskeren".
„Will, in wiens benevelde brein de
ware toedracht van de zaak al reeds
verloren was gegaan, begreep maar
twee dingen: dat hij moest tekenen
en vertrekken en dat hij dan van alle
narigheid af was. Dat was het enige
lichtpunt in deze duisternis. Met be
vende hand greep hij de vulpen, die
mevrouw Boom voor hem gereed hield
en zette zijn naam.
Vijf minuten later zat hij in een taxi,
die hem voor zijn logies in die bur
gemeesterswoning bracht. Kruiderink
klapte het portier achter hem dicht
en riep: „Goede reis, en groeten aan
de burgemeester".
Terwijl Will, diep ongelukkig en half
bewusteloos, in de hoek van de taxi
kroop, werd binnen de champagne ont
kurkt en toastte het edele drietal op
het gelukken van de zo stoutmoedig
geplande coupe. „Het mooiste komt
nog", riep Kruiderink", als we Dik-
kenburg met dit ding onder de neus
komen".
„Eerst ga ik naar Kwardam", zei
mevrouw Boom, „en over deze zaak
eens praten met burgemeester
De Graet. Want we moeten hieruit
munt slaan, heren, tot de laatste cent
toe. Nu ook meteen schoon schip ma
ken. En misschien - dit tegen Hanny -
kun je die dochter van Dikkenburg
dan een baantje geven als typiste op de
secretarie!"
Corrie had tijdens de afwezigheid van
de burgemeestersfamilie, de taak op
't huis te passen en had de avond
doorgebracht, gedoken in een fauteuil,
verdiept in haar lektuur, die ze ten
slotte afwisselde door de radio. Entoen,
na de grandioze afsluiting van Tsjai-
kowski's Pathétique, de omroeper een
lezing over homoepatische geneeskun
de afkondigde, zei Corrie „Aboe",
zette de radio af en begaf zich te bed,
waar ze nog een half uurtje onder het
zachte licht van het bedlampje de lek
tuur voortzette. Toen ze echter met
een schok gewaar werd, dat haar ogen
over haar boek dichtvielen, knipte ze
het lampje uit en bevond zich weldra
in dromenland.
-23-
Toen ze uren later daaruit wakker werd
door een luid gestommel in de hal
en het hard dichtslaan van een deur,
zat ze met een schok overeind. Ze
knipte het bedlampje aan en keek op
het kleine wonderklokje. Half vier!
Wie kwam er zo laat nog binnen?
Vader en moeder konden het niet zijn,
peinsde ze. De laatste trein kwam
om half twaalf aan. En zelfs wanneer
ze met een auto gekomen waren zouden
ze toch zulk een kabaal niet maken.
Dan schoot haar plotseling iets te
binnen. Glimlachend strekte ze zich
weer uit, maar liet het lampje bran
den en luisterde naar de geluiden be
neden. Natuurlijk. Clarenbough. Die
had vanavond een diner gehad en waar
schijnlijk nog wat nagepraat en wel
licht ook na gepimpeld. Misschien wa
ren de blik en de tred van mr. Cla
renbough niet wat ze geweest waren
en was hij tegen de haldeur opgelo
pen in de veronderstelling dat die wel
open zou staan. Ze hoorde de bezoeker
de trap op komen, hoorde dat hij een
tree miste en in weinig parlementaire
taal en termen, die men eerder van
een Amsterdams orgelman dan van
een Amerikaans „captain of industry"
zou verwachten, daarvan de traploper
één verwijt maakte.
Ze hoorde de deur van zijn kamer open
gaan en lag nog altijd glimlachend
te luisteren naar de geluiden die uit
de kamer tot haar doordrongen, trach
tend aan de hand daarvan te conclu
deren, hoever de heer Clarenbough
met zijn toebereidselen om naar bed
te gaan vorderde en of hij wellicht nog
meer struikelblokken moest overwin
nen.
Hij had geen vrolijke dronk, stelde zij
al spoedig vast. Ze hoorde hem con
stant mopperen en daar tussen door
diepe zuchten slaken. Hij scheen een
wrok te koesteren tegen bepaalde per
sonen, want telkens weer hoorde ze een
refrein van een onsamenhangend be
toog met de woorden. „De ellende
lingen, die smeerlappen! Dat boeven-
(pak! Wat een lage, vuile, schunnige
'streek!"
Ze hoorde de waterkraan ruisen en be
greep, dat mr. Clarenbough het ver
hitte hoofd afkoelde. Luid proesten uit
de aangrenzende kamer maakte haar
vermoeden tot zekerheid. Een schoen
plofte op de grond, even later nog een.
Corrie's glimlach verdween, toen Cla
renbough duidelijk verstaanbaar een
discussie met zichzelf begon, want
wat ze door de kamerwand vernam,
stelde haar niet op haar gemak.
„Het is die schoften natuurlijk alleen
om die Dikkenburg te doen", hoorde
ze hem zeggen, die blijkbaar alleen
om die Dikkenburg te doen", hoorde ze
hem zeggen, die blijkbaar in de mening
verkeerde, dat het burgemeestershuis
op dat ogenblik volledig uitgestorven
was. „Wat een serpent, dat mens
van Boom en die schurk van een krui
denier, of wat die kerel doet. En dan
dat misselijke miezerige mannetje,
die zoon met z'n uitgestreken tronie.
Ik had flinker moeten zijn, ik had moe
ten doen of het een mop was, ik had
nooit moeten tekenen. Nou zit ik er
aan vast. Oei! Wat zit ik er in. En
de burgemeester. En die andere snij
boon. Oei, wat zal dat een lekker
gloeiend heet schandaaltje worden. Wat
moet ik doen? Uitknijpen! En zo gauw
mogelijk! Ik zal mijn schoenen maar
weer aantrekken. En de koffer pakken.
En dan piep ik 'm met die Cadillac, die
zet ik hier of daar weer neer. Laat ze
het hier dan maar verder uitzoeken.de
ruzie is ver van mijn bed! Nee Wim,
jongen, de grond wordt hier te heet!"
Zoveel begreep Corrie wel uit dit
onsamenhangend gepraat, dat er iets
gebeurd was, dat zeer onaangename
gevolgen kon hebben niet alleen voor
mr. Clarenbough, maar ook voor haar
vader en wellicht voor nog anderen.
Dat de namen van mevrouw Boom
en haar zoon en van Kruiderink, de
aartsvijand van haar vader, in dit
verband genoemd waren maakte haar
nog meer achterdochtig.
Ze dacht niet lang, maar sprong
uit het bed, sloeg een peignoir om
en stond enige ogenblikken later in
de kamer van Clarenbough.
Daar zag ze een onbeschrijfelijke
rommel. De bezoeker was blijkbaar
bezig met pakken, maar te beneveld
van zinnen om dit regelmatig en met
overleg te doen. Overal zwierven kle
dingstukken, toiletartikelen, borstels,
schoenen en tijdschriften.En te
midden van dit alles stond mr. Claren
bough zelf, een sliert nat haar voor het
hoofd, zijn boord los en zijn dasje
daaronder bengelend, met één schoen
aan, de andere in zijn hand en keek de
plotseling opgedoken verschijning ver
dwaasd aan.
„Haha," grinnikte hij schaapachtig,
„daar is de juffrouw van de Engelse
les. Durft u zo wel op visite te komen,
midden in de nacht op een herenkamer
en nog wel in negligé?"
„Herenkamer, zei u?" Corrie 's
stern sneed. „Zwijnenpan, als u dat
woord verstaat en ik geloof dat u het
Hollands uitstekend verstaat, meneer
Klarenbos of Clarenbough of hoe u ook
heten mag. Wat is er aan de hand dat
u midden in de nacht de benen neemt?
Zijn dat Amerikaanse manieren? Zou
u niet liever behoorlijk afscheid nemen?
Of hebt u iets op uw geweten? Moet ik
het tafelzilver gaan tellen of zoiets?"
„Jaja," zei Clarenbough, geïntimi
deerd door Corrie's verachtelijke en
dominerende houding. U hebt praatjes
genoeg. Morgen zal dat wel anders wor
den als die schattige dame en haar zoon
tje en die aardige meneer met het pa
piertje voor de dag komen, dat ik zo
stom was om te tekenen!"
-24-
„Wilt u alstublieft een beetje duide
lijker zijn?" vroeg Corrie endeed haar
best haar stem eenbeetje vasten rustig
te doen klinken, hoewel haar hart, na de
dreigende woorden van Clarenbough.
hevig was begonnen te kloppen. „Wat
zijn dat voor praatjes die u uitslaat?
En nogmaals, wat is er aandehand.dat
u zo overhaast vertrekt?"
Clarenbough ging moeizaam op het
bed zitten en steunde het hoofd in beide
handen. 't Is of m'n hoofd barsten zal,
kreunde hij, „ik kan er geen kop of
staart meer aan vast knopen
Corrie nam hem van hoofd tot voeten
op. Zoals hij daar zat was hij werkelijk
beklagenswaardig. Kennelijk had hij te
veel gedronken, maar het meisje be
merkte wel dat er nog iets anders was,
dat hem zo onrustig maakte Ze nam
vlug een besluit. „Meneer Claren
bough," zei ze, „komt u beneden in de
salon. Ik zal een kop sterke koffie voor
u maken, daar knapt u van op En vertel
me dan haarfijn wat er aan de hand is.
Ik weet niet of u werkelijk van plan bent
de benen te nemen, maar zowaar ik hier
sta, u zet geen stap buitenshuis of ik
weet het naadje van de kous. En u kunt
me geloven of niet, maar als u daar niet
mee akoord gaat, bel ik de inspekteur
van politie op en vraag hem persoonlijk
hier te komen, dan kan hij de zaak uit
zoeken, als u dat liever wilt'"
Clarenbough keek het meisje aan, zo
als ze daar stond in haar zachtblauwe
kimono, het witblonde haar bijeenge
bonden, slank en jong. Ze zag er hele
maal niet daadkrachtig uit, maar de ma
nier waarop ze keek, zei hem duidelijk,
dat deze jongedame, als het moest,
voor moeilijke situaties geen strobreed
uit de weg ging Corrie zelf had alle
moeite om het sidderen van haar handen
te onderdrukken en wist zich bijna geen
raad, alleen in dit lege huis, midden in
de nacht met een beschonken man, die
schrikaanjagende dingen zei Maar ze
begreep, dat zij en niemand anders de
spits zou moeten afbijten en ze was
vastbesloten dit dan ook te doen. „Nu,
hoor ik nog wat0" vroeg ze kortaf, toen
haar bezoeker bleef zwijgen
,Tja, u komt het toch wel te weten,
en dan is het maar beter, dat u het nu
weet al zou ik warempel niet kunnen be
denken, wat u er tegen zoudt kunnen
doen," zei Clarenbough.
Hij volgde haar naar beneden en zakte
wezenloos in een leunstoel, terwijl Cor
rie in de keuken koffie-extract in een
kop goot en vliegensvlug wat melk op de
kookplaat zette. Even later kwam ze met
een dampende kop sterke koffie binnen.
„Wanneer u die op hebt, kunt u er nog
een krijgen," zei ze, „daar zult u van
opknappen." Zelf zette ze ook haar
bevende liRpen aan een kop geurende
koffie, ofschoon haar slaperigheid ver
dwenen was. En ze wachtte tot Claren
bough luidruchtig en telkens zuchtend
zijn kop had leeggedronken.
En toen kreeg zij bij stukjes en beet
jes het verhaal „van Adam" De ont
moeting met De Gooyer, de grote Cla-
renbough-klucht, het diner, de uitnodi
ging van mevrouw Boom, het drinkge
lag, de onvoorzichtige uitlatingen en
Kruiderinks beschuldiging. „Die me
vrouw Boom kwam op de proppen net
op het moment, dat die Kruiderink met
de justitie dreigde en zei, dat ze \*el be
greep, dat ik er zelf part nog deel aan
had. Door alles bij elkaar was ik zeker
mijn positieven kwijt," zei de gewaande
Clarenbough hulpeloos, „want ik greep
naar dat papiertje met die verklaring
als naar een reddingsboei en toen ik ge
tekend had, hebben ze me zo gauw moge
lijk in een auto gezet en hier voor de
deur afgeleverd. Nu begrijp ik wel. dat
het allemaal doorgestoken kaart was,
dat dreigement van Kruiderink en die
lievigheid van mevrouw Boom. En ik
begin zo langzamerhand ook te begrij
pen dat het er niet om te doen was, mij
dit alles betaald te zetten, maar dat het
er alleen maar om ging de burgemees
ter, uw vader, en De Gooyer het leven
lastig te maken.
„Tja, u heeft daar de zaak lelijk ver
knoeid," merkte Corrie nuchter op;
maar haar handen knepen zich tussen
haar knieën samen. „Dat u voor Cla
renbough gespeeld hebt, was al hoogst
bedenkelijk, dat u zo stom bent geweest,
alles er uit te flappen is idioot, maar
dat door uw stomheid mijn vader de dupe
wordt en wie weet hoeveel narigheid
daaruit voortvloeit."
„Kom, kom, zou 't zo erg zijn?"
vroeg Clarenbough, die met de koffie
weer een vleugje van zijn oude optimis
me teruggekregen had en meende, dat
men de zaken van de lichte kant moest
bekijken
„Ja, daar weet u natuurlijk niets
van," sneerde Corrie. „U, die hier
komt binnenvallen en de zaak aan brok
ken maakt en er dan met de stille trom
tussenuit wilt knijpen. U weet niet, wat
er hier al jarenlang gaande is in de ge
meente. Hoe Kruiderink zijn uiterste
best doet, tegen mijn vaders inzichten
in, zich een voordeeltje te bezorgen, hoe
de jonge Boom z'n uiterste best doet
mijn vader er uit te werken en zelf op
't kussen te komen, ja, hoe hij het heeft
aangedurfd mij ten huwelijk te vragen
om z'n waanzinnige plannen door te zet
ten, de ezel Ja, hij is een ezel, maar
z'n moeder is dat niet. Die ïszogesle-
pen als een slang. Het hele opzetje komt
natuurlijk van haar! En u bent er zo
prachtig ingetippeld, u, die avontuur
lijke, leuke meneer, die zichzelf nog
met eens beheersen kan en zich dronken
laat voeren, die zich laat intimideren
en, om er vanaf te zijn, andere mensen
in 't verderf stort. Inderdaad meneer
hoe heet u ook weer, enfin, de naam inte
resseert me geen snars het is wel het
beste dat u verdwijnt en zo spoedig
mogelijk U bederft de lucht hier
-25-
Smeer 'm alstublieft, neem de auto en
zet die maar neer in Kwardam of ergens
anders, dan halen we die wel op, maar
verdwijn.dan kan ik nog proberen te
reden, wat er te redden valt.
De imitatie-Clarenbough strompelde
als een gestrafte schooljongen de kamer
uit, Corrie bleef stil, als geslagen, in
haar stoel zitten. Ze had zich opgewon
den, ze had Clarenbough totaal overdon
derd, maar nu ze alleen was en niemand
in huis had, wie ze om raad kon vragen,
begreep ze dat ze niet opgewassen was
tegen de dreigende situatie, die zich zo
plotseling ontwikkeld had. Een kwajon
gensplannetje was het geweest in het be
gin, het dreigde te worden tot een groots
schandaal, dat haar vader zijn goede
naam en wellicht z'n positie kon kosten.
Die misselijke kerel, die Jongejans en
zijn vriend De Gooyer.
De Gooyer, dat was de verantwoorde
lijke man, meer nog dan de nagemaakte
Clarenbough. Die wist hoe de zaken er
voor stonden, die had moeten oppassen,
Ze keek op de klok. Het was vijf uur.
Vastberaden stond ze op. Ze ging naar
haar slaapkamer terug en zette haar
wekkertje op zeven uur. Maar het was
onnodig, ze kon toch niet slapen Ze
hoorde Clarenbough een alf uur later
de trap afstommelen en de deur dicht
slaan. Even later kondigde het ronken
van de zware automotor aan, dat hij
vertrok. Corrie bleef alleen met haar
gedachten en in de morgenschemering,
die tussen de gordijnen doorkroop, werd
ze opeens weer het kleine meisje, dat ze
zich zo vaak voelde en met haar gezicht
in de kussens huilde ze haar ver
driet uit.
Om zeven uur, De Gooyer zat juist
in z'n pyama de belevenissen van de
vorige avond te overdenken, ging de
telefoon. Vóór z'n nieuwsgierige hos
pita bij de hand kon zijn, snelde De
Gooyer naar het toestel en vernam tot
zijn intense verwondering de stem van
de burgemeestersdochter
„Meneer De Gooyer, wilt u direkt
hier komen? Ik heb een heel dringende
aangelegenheid met u te bespreken. Ja,
zo spoedig mogelijk. Ik wacht op u."
Aan de andere kant werd de hoorn
op de haak gelegd. De Gooyer stond
verbaasd, het hoofd vol vragen. Wat
was er aan de hand0 In de tijd dat hij
zich snel kleedde, flitsten allerlei
mogelijkheden hem door het hoofd Zou
de burgemeester soms een ongeluk heb
ben gekregen? Zou er soms in het bur
gemeestershuis, dat al eeuwen oud was,
iets gebeurd zijn?nIngestort of zo? En
dan, plotseling, kwam hem een ander
denkbeeld voor de geest, zou 't iets te
maken hebben met zijn vriend Wim?
Zou die wellicht ziek zijn geworden?
Terwijl hij naar het burgemeesters
huis fietste door de stille, nog bijna
verlaten straatjes van het stadje, haak
ten zich zijn gedachten steeds meer aan
die laatste mogelijkheid vast. Gister-
avoond was Wim erg vrolijk geweest en
hijzelf maar erg stilletjes. Zelfs Riek
de Ruiter, zijn tafeldame, had hem maar
moeilijk kunnen opmonteren. Waarom
was hij zo chagrijnig geweest die avond?
Er bestond geen enkele aanwijsbare
reden voor, maar het was of hem iéts
boven het hoofd hinghij kon er geen
vorm aan geven, maar hij was die avond
niet op z'n gemak geweest. Misschien
waren het mevrouw Boom en Kruiderink
geweest, omtrent wier machinaties hij
veel meer wist, dan die beiden wellicht
vermoedden, die hem op z'n zenuwen
hadden gewerkt Tussen twee haakjes,
zou dat edel stel met Wim zijn blijven
naborrelen? Als de kerel zijn mond
maar niet voorbij gepraat had! Hij was
handig genoeg en wist z'n mannetje te
staan, maar als de wijn is in de man
De Gooyer stond voor het burge
meestershuis en nog voor zijn hand de
belknop had beroerd, werd de deur ge
opend. Een sekonde later stond hij in
de donkere eeuwenoude betimmerde hal
tegenover Corrie Dikkenburg, een blond
meisje dat hem onvriendelijk opnam en
die eruit zag alsof zijn niet geslapen
nee, of ze gehuild had.
Ze ging hem, na een koele groet, voor
naar de huiskamer en wees hem een
zetel. Hij ging zitten, heel niet op z'n
gemak, want hij kreeg de indruk, dat er
iets onaangenaams aan de hand was en
hijzelf daarbij ten nauwste betrokken
moest zijn.
Meneer De Gooyer," zei Corrie en
schraapte haar keel. „Er is iets ge
beurd dat ernstige gevolgen kan hebben.
Voor mijn vader en ook voor u. Voor u
vind ik het helemaal niet erg, want u
hebt het helemaal aan uzelf te wijten.
Maar ik ben niet van plan mijn vader
enig risico te laten lopen en daarom heb
ik u geroepen. U moet deze zaak in orde
brengen, want u bent ermee begonnen,
zonder dat mijn vader er iets van wist."
De zaak Clarenbough, ging het door
Jan de Gooyers hoofd. Dat kan niet mis
sen. En die zaak zit scheef en niet zo'n
klein beetje!
Met voorgewende kalmte vroeg hij
Corrie niet in raadselen te spreken en
hem het geval uit te leggen. Zijn be
studeerde kalmte wekte echter in het
meisje alle woede, alle angst en onbe
heerst, op felle toon en met ogen die
star en beschuldigend op hem gericht
waren, hield ze haar requisitoir
En zo hoorde De Gooyer uit de mond
van de burgemeestersdochter het hele
drama. Met ieder woord begreep hij
beter, hoe vreselijk hij in de soep zat,
tot over zijn oren. Maar hij begreep
tevens, dat zijn plannetje, dat zo ge
makkelijk uitvoerbaar scheen, zijn
hoogste chef, die goeie, hartelijke en
vaderlijke burgemeester Dikkenburg,
in ernstige moeilijkheden kon brengen.
De reputatie van de burgemeester stond
op het spel Wanneer dit zaakje uit
kwam, zou Meeldam onderwerp van
allerlei grappen en hatelijkheden wor
den, de burgerij zou zich doodergeren
en een zondebok zoeken, de burgemees
ter zou de schijn op zich laden, dat
alles met zijn medeweten gebeurd was.
AMERSFOORT - Filmprogramma
voor de speelweek van 2 augustus tot
en met 8 augustus 1973:
GRAND THEATRE
„Goldfinger", 18 jaar. Zaterdag:
2.00, 6.45 en 9.15 uur. Zondag- 2 00,
4.15, 6 45 en9 15 uur. Overigedagen:
2.00 en 8 00 uur
CINEMA AM1CITIA
„The Aristocats". Zaterdag. 6 45,
9 15 uur. Zondag- 4 15. 6.45 en
9.15 uur. Overige dag: 2.00 en 8.00
uur.
Zaterdagmiddag 2.00, zondagmiddag
1.30 en woensdagmiddag 2.00 uur:
Speciale jeugdvoorstelling. „Drie
Stooges de wereld rond", a.l
CITY THEATER
Alleen donderdag 2.00 en 8 00 uur:
„Tarzan en de Jungleopstand", 14
jaar. „De terugkeer van de sterk
ste mannen ter wereld", 14 jaar.
Zaterdag 2 00, 6.45 en 9.15 uur.
Zondag 2.00, 4.15, 6 45 en 9.15
uur Overige dagen: 2 00 en 8.00
uur.
Zaterdagavond 23.45 uur nachtvoor
stelling: „De Rechter en de Linker
hand van de Duivel".
REMBRANDT THEATER
„De Naakte Gravin", 18 jaar. Za
terdag: 2 00, 6.45, 9 15 uur. Zondag:
2.00, 6.45 en 9.15 uur. Overigeda
gen 8.00 uur
De Franse autoproduktie is in de.
eerste zes maanden van dit jaar verge
leken met dezelfde periode van 1972
met vijf procent toegenomen tot 1,69
miljoen stuks. De auto-uitvoer nam
met 7.3 procent toe tot 946 600 wagens.
De netto monetaire reserves van Ita
lië bedroegen eind mei 3.097,1 miljard
lire tegen eind april 3.143,7 miljard,
zo blijkt uit cijfers van de Italiaanse
centrale bank
Op de handelsbalans van de Belgisch-
Luxemburgse Economische Unie is
in april jl een overschot van 3,02
miljard frank ontstaan vergeleken met
een surplus van 4,67 miljard frank
in maart van dit jaar en een voordelig
saldo van 2,93 miljard frank in april
vorig jaar.
Binnen de internationale luchtvaart-
organisatie IATA is een voorstel ge
daan de vliegtarieven voor transat
lantische vluchten vcor 1974 met vijf
procent te verhogen Dit voorstel zal
op 6 september worden besproken op
de eerstvolgende algemene conferentie
van de IATA, die dit jaar in Nice
wordt gehouden
Blijkens voorlopige gegevens van de
Japanse regering waren consumptie
goederen midden juli in Tokio en om
geving 12,1 procent duurder dan in juli
1972 en 0,6 procent hoger in prijs dan
in juni van dit jaar Het prijsindexcij
fer (basis 1970 is 100) bereikte de af
gelopen maand een stand van 124,8
Japan zal Indonesië gedurende het
begrotingsjaar 1974 economische hulp
ter grootte van ruim 57 miljard yen
verstrekken. Volgens het ministerie
van buitenlandse zaken in Tokio maakt
deze hulpverlening deel uit van het
internationale programma om Indo
nesië te helpen bij de stabilisering en de
ontwikkeling van zijn economie.
De Spaanse regering heeft de centra
le bank gemachtigd het bankdisconto,
dat sinds oktober 1971 vijf procent
bedroeg, te verhogen tot zes procent.
In Frankrijk is de werkloosheid iets
toegenomen. Het land telde eind juni
379.000 werklozen tegen eind mei
374 600, aldus het ministerie van arbeid
in Parijs.
De Italiaanse autoproduktie heeft in
het eerste halfjaar van 1973 907 000
stuks bedragen, negen procent minder
dan in dezelfde periode van 1972.
Dit blijkt uit gegevens van de vereni
ging van Italiaanse autofabrieken. De
uitvoer verminderde met 14 procent
tot 431.000 stuks
LEUSDEN - Geboren: Esmée Do-
rien, d.v. J W A. Kolthof en P. A.
van Weert, van Oldenbarneveltstraat
55; Adriana Cornelia Maria, d.v H. E.
Blom en M G. J. Princen, Hessen
weg 232; Esther Trudy, d.v. J. H. M.
Rietman en G. G. Westendorp, Prin
ses Chnstinalaan 6; Raymond Rei-
nierus Hermanus, z.v. J. C. Roest
en G G. de Ridder, Laapeerseweg 4;
Anton Dirk Hermanus. z.v. A W.
Hessels en W H A M Hubers, Ja
cob de Bijestraat 7, Pepijn, z.v. J. D.
Opsteegh en N de Kruijff, Ardennen
25, Kim, d.v. J L. Weber en P. de
Bruin, Bruinhorst 6; Wilhelmus, z.v.
D. Hooyer en H. Weijman, Moorster-
weg 4a, Ingnd Margarete, d.v. R. R
Wijvekate en C. de Heus, Asschatter-
weg 57.
Ondertrouwd: Hendrikus Johannes
Jozef Bokkers, Veldweg 1, Eemnes en
Gijsbertha Gerarda van Roomen, Laa
peerseweg 2, Leusden; Johan Scheg-
getman, Arrabellapad 23, Amersfoort
en Hendrina Maria Johanna van Al
phen, Pr. Hendriklaan 7, Leusden, Hen
drik Mastenbroek, Hessenweg 85, Leus
den en Wilhelmina Maria Verweij,
Maanweg 33, Leusden; Johannes Traa,
Hessenweg 168, Leusden en Petronella
Johanna Cornelia Lambregts, Ceintuur
baan 326, Amsterdam.
Gehuwd: G. van den Berg en M.
Lagerweij.
Overleden: Geen.
Weekend: 4 en 5 augustus
(alleen voor spoedgevallen)
LEUSDEN
Voor de praktijken van de artsen
Boersema, Dep Toom. Binkhorst en
Lantink zal a.s. weekend waarne
men. dr. Lantink, Burg. de Beaufort-
weg 6, Leusden/c.tel. 03496-1210.
(Dienst van vrijdagavond 18.00 uur
tot maandagmorgen 8.00 uur)
De wijkverpleging wordt waargeno
men door zr. Landy, Burg. de Beau-
fortweg 4, Leusden/c.tel. 03496-
2081.
Apotheek- Openingstijden Apotheek
Leusden: werkdagen van 8 tot 18
uur en van 19.30 tot 20.00 uur.
In de weekenden waarin de artsen
Binkhorst en Lantink dienst heb
ben zaterdag en zondag van 14
tot 14.30 uur en van 17.30 tot 18
uur Wanneer de artsen Boersema
en Den Toom dienst hebben is de
apotheek zaterdags en zondags ge
sloten.
Datum: 5 augustus 1973
LEUSDEN/CENTRUM
N.H.K.: 10 00 u ds. J. J. Kooman;
19.00 u.. geen dienst
R.K.K.. zat. 19.00 u.. -ffl.m.v da
meskoor; zo 7.45 u vroegdienst;
9.00 u.. Hoogmis, 10.00 u ge-
zinsdienst; 11.00 u gemeen
schapsdienst; 18.30 u. lof
Let op veranderde kerktijden!
LEUSDEN/ZUID
N H.K.: 10.00 u ds. Kuiper; 18.30
u. ds Kooman
R.K.K huize „Don Bosco" zat
19 15 u 10 00 u.: Hoogmis; 11.30
u.
ACHTERVELD
N.H.K zondag 9 30 u ds Bras
ser, Voorthuizen.
R.K.K De gehele week om 8.00 u
H Mis (uitgezonderd woensdag).
Donderdag 13.30 u.: H Mis voor
bejaarden; vrijdag 14 00 u.: hu
welijksmis, 19.30 u.. avondmis,
zaterdag 19.00 u.: avondmis, zon
dag 8 00 u. H. Mis, 10.30 u
Hoogmis (Latijn); 18 00 u.. Lof;
woensdag 8 augustus 19.30 u.
Avondmis.
ACHTERVELD - In de leeftijd van
86 jaar is in 's-Hertogenbosch over
leden Hendrik Willem Valk, bouw
meester van vele kerken in Neder
land, waaronder de Sint-Jozefkerk in
Achterveld (1932-1933). De begrafenis
zal drie augustus plaatsvinden om 11.00
uur, na de Eucharistieviering in de
kathedrale basiliek van Sint Jan, in
Den Bosch.
(buiten de
verantwoordelijkheid
van de redaktie)
We moeten zuinig met onze hulp
bronnen zijn, hebben zij tegen ons ge
zegd. Wat kunnen wij daar in bijdra-i
gen, zult u zeggen. Meer dan u denkt,
één van de mogelijkheden is uw oud
papier niet met het huisvuil meege
ven. maar verzamelen 1 september
namelijk wordt weer huis aan huis uw
oud papier ingezameld door de Her
vormde Kerk Wilt u het eerder kwijt,
dat kan en wel de volgende adres
sen. Burg. de Beaufortweg 2, en Ho-
horstlaan 39. Hartelijk dank
OPA
a
TOEKOMST EN TECHNIEK
IN DE LITERATUUR
VAN VANDAAG
De Japanse schrijver KoboAbé
werd bekend door zijn wereldbe
roemde boek „De vrouw in het
zand". Kortgeleden verscheen bij
Bruna in haar SF-reeks zijn SF-
roman „Het tijdperk der Aqua-
nen". In het algemeen sta ik erg
welwillend tegenover alles wat SF
is. Toch heb ik m'n bedenkingen
tegen dit boek. Misschien komt
het, omdat Japanners wat opvat
ting en leesgewoonten betreft an
ders zijn dan wij Nederlanders,
maar het boek van Abé kwam bij
mij over als een bijzonder lang
dradig geheel. Om het een „nieuw
meesterwerk" te noemen, zoals
de uitgever dat eufemistisch doet,
gaat mij beslist te ver. Er zitten
goede gedeelten in het boek, maar
het feit, dat de eerste helft van de
in totaal ruim 200 bladzijden gaat
over een moord en de rest maar
'erg langzaam in de SF-sfeer
komt, maakt „Het tijdperk der
Aquanen" tot een SF-boek van
duidelijk minder allure dan ik ben
gewend. Bladzijden lang wordt er
gediskussieerd door de hoofd
personen of ze wel of niet naar de
politie zullen gaan na het ontdek
ken van een moord. Bladzijden
lang denkt de hoofdpersoon er
over na of zijn compagnon een
verrader is of niet. We zullen dat
maar wijten aan de gewoonte van
Oosterse volkeren om ergens
erg lang over te filosoferen, maar
het komt de spanning en de snel
heid van de handelingen niet ten
goede. Pas in de laatste hoofd
stukken komt Abé op dreef. Maar
dan is het boek bijna uit. Het
SF-element in het boek is het
gegeven, dat de mensheid over
spoeld dreigt te worden met wa
ter. Dat betekent, dat er naar
,een oplossing gezocht moet wor
den waardoor het voortbestaan
van de mensheid wordt gegaran
deerd. Die oplossing is de kunst
matige creatie van de watermens.
„Het tijdperk der Aquanen",
Bruna SF-Zwarte Beertjes num
mer 25. Prijs f3,75. Vertaald
door Heieen ten Holt. Met illus
traties van Machi Abé.
Howard Philips Lovecraft is
wereldberoemd geworden door
zijn talrijke boeken gebaseerd op
pure fantasie. Deels science fic
tion, deels fantasie gebaseerd
op oude legenden en overleverin
gen. Lovecraft wordt ook nu nog
(hij overleed in 1937,47 jaar oud)
veel gelezen Tal .van zijn korte
romans en verhalen worden her
drukt. En terecht. Ook voor de
science fiction-liefhebbers is
Lovecraft een must. Een voor
beeld van zijn genre is het boek
„De bergen van de waanzin", een
spannend verslag van een Zuid
poolexpeditie. Lovecraft en zijn
metgezellen stuiten in die koude
woestenij van de Antartic op een
enorme, verlaten stad, die be
woond is geweest (miljoenen ja
ren geleden door de Ouden, de
voorlopers van de mensheid. Deze
Ouden kwamen uit de kosmos.
Lovecraft weet met een enorme
fantasie een bijzonder geloof
waardig boek te schrijven. Hoe
wel de technieken om de Zuidpool
te verkennen in de jaren na Love
craft zijn verfijnd, heeft het boek
toch een authentiek karakter. Het
is vrijwel tijdloos en ook in deze
tijd nog steeds actueel.
Aanbevolen! Uitgegeven door
Bruna m haar Horror andFanta-
syreeks nr. 12. Prijs f 3,75. Ver
taald door Heieen ten Holt.
Bert Vos.
