EEN NIEUW
LEUSDEN AARTJE
®"de LEUSDER KRANT
KAPPIE EN DE JUNGLEMAN
Kapitein Rob: „Het dodende licht"
DE MAN UIT
CHICAGO
U kunt de vlag uitsteken
een dorpsomroeper huren
het van de daken
schreeuwen
Het één kost
meer dan het ander
maar niets gaat zo snel en
charmant als met een perfekt gedrukt geboortekaartje
Finnmark 3 Leusden/C
tel.03496-1495
RIJDAG 7 SEPTEMBER 1973
LEUSDER KRANT
10
LEUSDER KRANTSTRIP NUMMER 7:
LEUSDER KRANT-STRIP NUMMER 2:
geschreven door T. Lodewijk
-3-
Kappie besloot om de namaak-zee-
■nijn van hout aan boord te nemen
tenslotte kan je nooit weten, hoe zoiets
iog van pas komt!) en begaf zich daar
na weer naar de stuurhut.
..Het is toch wat.mompelde hij.
terwijl hij de Kraak weer op koers
Dracht. ..ledereen probeert je tegen
woordig in de maling te nemen met
nep-dingen! Plastic en nylon en hoe dat
spul al niet heet! En die houten mijn
is wel het toppunt: Allemaal nieuwer-
wetsigheid, bah' Geel nuj maar een
oud. roestig stoomschip' Daarmee kan
je tenminste nog eerlijk varen' En.
Maar op dat moment onderbrak hij
zijn alleenspraak en greep zijn zee
kijker
,,Daar drijft een schip- gromde
hij „Wat doet dat ding hier9 In dit
deel van de oceaan zijn helemaal geen
scheepsroutes Hij stelde zijn kij
ker scherp en richtte het voorwerp
op het vaartuig. Maar toen slaakte hij
een kreet.
..Dat ding heeft ja geen boeg meer!"
riep hij uit. ,,Ze hebben een aanvaring
gehad' Er cp af! Die jongs hebben
sleepboothulp nodig, dat is duidelijk!"
Hij spreng op de telegraaf en liet het
apparaat beneden in de machinekamer
een paar keer rinkelen. ..Volle kracht!"
riep hij door de spreekbuis en rende
vervolgens naar de hut van de maat.
Die bleek zich. uit angst voor de ont
ploffing van de zeemijn onder een sta
pel dekens verstopt te hebben
..Rijzen!" schreeuwde Kappie en
rukte verwoed aan hetbeddegoed. ..Een
schip in de kijkert! Een sleep!"
,,E-en die mijn?" piepte de maat be
angst.
..Lig niet te aardappelen!" riep Kap
pie. ..Dat ding was van hout! Ik heb een
schip in nood gezien, en dat is tenmin
ste écht!"
En zo koerste de Kraak even latei-
op volle kracht op het gehavende vracht
schip af. dat daar midden op de oce
aan ronddreef.
-4-
De Kraak voer met volle snelheid op
het gehavende schip af, dat Kappie had
ontdekt.
De Maat hing zorgelijk de stootkus
sens buiten boord en bromde in zijn
baard ..Dat schip bevalt me niets
,,Dat drijft hier maar rond, wie
weet, hoe lang al! En de boeg
is er af geslagen Daar is een
ellende gebeurd, zowaar als ik Tjeerd
Duizendschoon heet!"
Kappie stuurde de sleepboot voor
zichtig langszij de grauwe scheeps
romp van de vrachtboot en gaf het
roer toen over aan Okki.
..Laat de Kraak niet afdrijven, jong!"
zei hij..De maat en ik gaan een kijkje
nemen aan boord van die schuit! Hier
zit een mooie sleep in!"
Hij liep naar het voordek en greep
een touwladder, die van het grote schip
naar beneden hing. ..Kom, klont!"
riep hij ongeduldig tegen de maat.
..Volg me!"
Maar de maat antwoordde niet. Die
keek wezenloos naar de plek, waar de
Kraak met het stootkussen zachtjes te-
Komt u alvast eens langs! U zult verbaasd zijn over onze
enorme kollektie U kunt niet zeggen dat u geen keus hebt
Kantoortijden:
werkdagen van
tot 12 en van
2 tot 4 uur
Na afspraak
kunt u ook de
boeken thuis
doorkijken
De avond valt snel en Rob gaat naar
beneden om een nieuwe koers uit te
zetten, teneinde de eilanden te ont
wijken. Wanneer hij de zeilen heeft
getrimd, besluit hij enkele uren te
gaan slapen. De zee is kalm en hij kan
het er hier wel op wagen. Zo, dus
Larry is nog altijd commandant van de
..Fort Churchill" Die jongen heeft
gen het vrachtschip drukte
..Wat is dat voor gekniezebieter!"
brulde Kappie. .Schiet op Mee naar
boven! Het lijkt wel. of je nog nooit een
scheepshuid hebt gezien'"
Jjawelpiepte de maat on
gelukkig ..M-maar de Kraak is er
doorheen gevaren' K-kijk maar'" En
hij wees trillend op de scheepsromp
van het vrachtschip, waar inderdaad
een gat zichtbaar was - precies op de
plek. waar een van de stootkussens van
de Kraak zachtjes tegen de scheeps
romp had gedrukt
Wanneer de Vrijheid" zijn neus in
het vliegtuigwrak boort, schrikt Rob
wakker Wat is dat? Een aanvaring?
Of is hij op een rots gelopen? Rob
springt uit zijn kooi en met een paar
stappen is hij aan dek. Buiten is het
nog donker, maar af en toe komt de
maan door de wolken en bij dit
flauwe licht ziet Rob wat er is ge-
-31-
Het zou een stap in de richting zijn
van een gezond gemeentelijk beheer,
voegde burgemeester De Graet er
plechtig aan toe. .Ik geloof, dat mijn
jonge vriend mr Boom. die een vooraan
staande positie bekleed op het gemeen
tesecretarie van Meeldam er ook zo
over denkt
Dit was niet zo maar een losse op
merking van de burgemeester van
Kwardam. Mevrouw Boom had tevoren
de afspraak gemaakt, dat wanneer Col-
verton de publiciteit van de zaak zou
verzorgen, daarin een plaats moest
worden ingeruimd voor de jonge rechts
geleerde, die vergeefs optornde tegen
een corrupt beheer, maar geheel al
leen stond en slechts wachtte op de
kans, Meeldam van deze ongerechtig
heden te zuiveren en het gezond ge
meentelijk beheer" waarvan De Graet
van Magerhem zo plechtig had gewaagd,
tot werkelijkheid te maken
Hanny had slechts op zijn wachtwoord
gewacht en stak nu ook terstond van
wal. Hij klaagde, hoe hij stelselmatig
buiten de belangrijke gemeentezaken
werd gehouden, deelde mede, dat zijn
enige ambitie was, zijn woonplaats er
bovenop te brengen en poseerde als
redder van Meeldam. Kruiderink grom
de af en toe bevestigend en De Graet zat
voortdurend te knikken, als een school
meester, die hoort, hoe zijn leerling
zonder haperen, het versje voor de
schoolopziener opzegt.
Colvertons belangstelling was nu
inderdaad gewekt en hij vroeg tal van
bijzonderheden. Mevrouw Boom ver
strekte ze alle, zonder enige terughou
dendheid en liet niet na telkens op te
merken, dat al deze bijzonderheden
haar hart als vaneen scheurden, maar
dat zij meende ze te moeten verstrek
ken uit plichtsbesef tegenover de ge
meenschap Hanny zag zijn moeder
bewonderend aan en wenste slechts,
voor een tiende, haar welbespraaktheid,
slagvaardigheid en onuitputtelijke fan-
tauie te bezitten.
,,En wat denkt u met dit materiaal
te doen?" vroeg mevrouw Boom. die
tenslotte toch haring of kuit wilde heb
ben.
,,Dat kan ik toch niet zeggen," ant
woordde Colverton voorzichtig. .Ver
geet u niet, dat het hier om de reputa
tie gaat van hooggeplaatste persoonlijk
heden en ik heb weinig zin om in een
proces wegens smaad betrokken te
worden. Dat zou me mijn carrière kun
nen kosten
Kruiderink wilde fel uitvallen, maar
Colverton ging voort: ,,lk zal alles
terdege onderzoeken en dit kan ik u
beloven, op mijn erewoord, wanneer
ik tot de conclusie kom, dat hier in
derdaad schade is aangericht en een
complot op touw is gezet, waarin de
goede naam van een Amerikaans za
kenman lichtvaardig op het spel is
gezet, dan zal ik niet aarzelen aan
dit geval alle publiciteit te geven die
mogelijk is."
Kruiderink keek bedenkelijk. De
Graet schudde het hoofd, maar me
vrouw Boom stak de Amerikaan gul
de hand toe. .Ik heb vertrouwen in
u, mr Colverton," zei ze hartelijk,
,,en ik ben blij, dat u niet over één
nacht ijs gaat Het gaat mij ook niet
om de personen, het gaat mij om de
zaak. Trouwens, met een handbeweging
naar de andere drie, ons alleen, is
het niet, heren?" Allen knikten in
stemmend, als automaten.
Colverton keek zijn gasten na, toen
ze in de auto stapten Daarna be
gaf hij zich weer naar zijn kamer,
waar hij de brief van Jongejans voor
zich op tafel legde., dat wil zeggen
de copie. Mevrouw Boom, die aan
alles had gedacht, had er terdege
voor gezorgd, dat het oorspronkelijke
stuk weer in haar tas verdween
,,Een uitzonderlijke vrouw!" peins
de Colverton. Die je beter, tot vriend
dan tot vijand kunt hebben Hij dacht
aan burgemeester Dikkenburg en zijn
joviale goedhartigheid. Was deze man
werkelijk zulk een ronde kerel, of
speelde hij op grandiose wijze toneel?
De hele affaire begon hem hoe lang
er hoe minder aan te staan Het plot
selinge vertrek van Clare met de ont
maskerde Clarenbough gaf hem over
vloedig stof tot denken Was de ge
dachte aan Riek de Ruiter hem tot nog
toe als een lichtpuntje in de donkere
nacht van de geheimzinnigheid ge
weest, nu begon hij ook aan haar te de lommerd geen geld voor."
twijfelen. Hij geloofde niet, dat ze „Ik wou maar zeggen," begon Will
opzettelijk bedrog zou plegen, maar stoutmoedig, ..waarom zouden we de
als het waar was, dat ze zulke dikke zaak niet voortzetten? Ik heb al gezegd,
vrienden was met die De Gooyer, en er was geen reden voor onze ruzie
er zich toch maar behoorlijk bovenop
gewerkt, want hoe kort is het eigenlijk
nog maar geleden, dat hij Rob een
loer probeerde te draaien in die race
van Californie naar IJmuiden Ja, toen
was Larry nog een echte schurk, maar
hij heeft sedertdien met het verleden
afgedaan en is een geheel nieuw leven
begonnen. Rob verheugt er zich op
hem over enkele dagen in Halifax te
beurd. Ja, dat moet het wark zijn
waar Larry naar zoekt. Bij het schijn
sel van een lantaarn inspecteert Rob
de schade aan zijn schip. Die valt ge
lukkig nogal mee, maar de Vrij
heid" zit natuurlijk vast: de boeg
spriet heeft zich in het wrak geboord
en ook de kiel zit vast. Het vliegtuig
is niet groot en is zeker geen machine
van een der grote luchtmachtmaat-
Evenwel blijft Rob zwoegen om te
proberen zijn schip van het wrak los
te maken, maar het gelukt hem niet.
Als de dag aanbreekt, kan hij de si
tuatie beter overzien. Hij maakt zich
zelf het verwijt, dat hij toch is gaan
slapen, maar ja, wie had dit nu kun
nen voorzien? Maar gelukkig is de
Vrijheid' niet lek gestoten en zolang
de zee kalm blijft, loopt het schip
geen gevaar En het ide
in de buurt is stelt hem ten minste
gerust. Rob bekijkt het vliegtuigwrak
nog eens nauwkeurig. Registratielet-
ters kan hij nergens ontdekken. Zouden
de inzittenden zich nog hebben kunnen
redden? Misschien hebben ze zwemves
ten of zelfs een rubberboot aan boord
gehad en dobberen ze ergens rond. Voor
zover Rob kan zien. is de cockpit leeg.
In elk geval kan het ongeluk niet lang
noeg maar je weet er geen profeit van
te trekken. Toen wij nog samen waren
in New York, heb je toch wel getoond
dat je wel wat meer kunt dan carna-
valsgrappen verzinnen Maar nu werk
je jezelf hoe langer hoe dieper in
de put
,,Je ziet het Clare," zei Will met
een wrange glimlach, „zonder jou loopt
het mis met me."
„Zeur niet," vermaande de schone
Amerikaanse, „je kunt je toch niet
eeuwig aan mijn schortebanden vast
blijven houden En ik heb helemaal
geen zin om voor kindermeid te spe
len."
„Dat hoeft ook niet," zei Will, „maar
als jij er bent. kan ik met je praten en
dat heb ik altijd gedaan. Al m'n plan
nen besprak ik met jou
Soms vond je ze idioot en dan had je
meestal gelijk, maar zag je er wat
in dan werKten we z,e samen uit en
met goed resultaat, nietwaar?"
„Jaja," zei Clare ongeduldig, „al
die dierbare herinneringen, daar geeft
hier kreeg zijn gezicht een pijnlijke
uitdrukking, zou ze zich door die
vent misschien van alles hebben
laten wijsmaken. Die jonge Boom
was een nul, dat was duidelijk, maar
en we zullen heus nog wel eens vaker
ruzie hebben Maar wat hindert dat?
Toe, Clare," hij stond op en kwam
naar het meisje toe, „je bent met me
meegegaan om me uit deze narigheid
misschien was hij inderdaad eerlijk te helpen. Ik heb een goede baan in New
en kon hij door zijn gebrek aan grote York. We zouden voorlopig zelfs sa-
geestesgaven niet tegen de burgemees- men kunnen werken. Toe. laat me nu
ter en zijn kliek op. Wat deed die bur- niet weer zitten,
gemeester van Kwardam erbij? Dat was Jij bent de enige waar ik iets om geef
een vraag die onbeantwoord bleef. Maar ,,Je was anders vriendelijk genoeg
wellicht had hij slechts het gezelschap tegen die andere dames."
geïntroduceerd, hoewel toch mevrouw „Natuurlijk, dat kon ik niet laten.
Boom bijdehand genoeg was om op Maar jij alleen telt werkelijk mee,
Wat is dat? Wie belt daar
Claire.,
nu?"
Claire pakte de huistelefoon.
„Een meneer om je te spreken....
uit Meeldam."
Wim verbleekte
„Daar heb je 't gegooi in de glazen."
Hij keek rond als een opgejaagd dier
„Wou je er soms weer tussenuit?"
vroeg Claire. „Nee, mannetje, aan
vaard de konsekwenties van je daden
grond van de eerste kennismaking op
nieuw een onderhoud aan te vragen. Had
ze bij de begroeting niet gedaan, als
of ze elkaar hun meest verborgen ge
heimen hadden verteld?
Lang zat Colverton met de brief
voor zich te peinzen Toen kwam de
ober hem melden, dat de wagen voor
stond. Colverton spoedde zich naar
beneden.
„Naar Meeldam," riep hij de chauf
feur toe en zette zich, diep in gedach- maar hoor
ten in een hoek van de auto. .Claire, blijf hier. blijf erbij!"
smeekte Will.
-32- „Goed," stemde het meisje toe
Inmiddels zaten in een hotel in Rot- ..Dat was ik trouwens toch al van
terdam de ontmaskerde Clarenbough P^an ^.^eb je al eerder gezegd, man
en de vroegere secretaresse van Col- ne^e, jij kunt niet loslopen. Daar komt
verton en keken ernstig voor zich uit. ie al aan-
„Je hebt je hier wel grondig inge- „Er werd op de deur geklopt,
werkt, mannetje," meende Clare, „wat „Binnen riep Wim met onvaste
een schandaal kan hieruit voortkomen, stem.
o Will, waarom gebruik je toch je ver- Dm de hoek van de deur keek het
stand niet, het is werkelijk goed ge- gezicht van Jan de Gooyer.
„Nou. jij bent een halve detektive!"
riep Will uit. „Hoe wist je dat ik
hier zat?"
De Gooyer kwam binnen, legde zijn
hoed op een stoel en beende met for
se stappen tot midden in het vertrek.
„Maak je daar nou maar niet druk
over," sprak hij zonder een zweem van
vriendschappelijkheid, „er zijn wel
andere dingen, waarover jij je het
hoofd kunt breken, al doe je dat blijk
baar niet,"
„Ik moet zeggen," protesteerde Will
verontwaardigd, „dat je hier als heer
en meester optreedt Tenslotte
„Misschien wil je deze meneer even
aan me voorstellen," verzocht Clare
op gepijnigde toon. Jan keek schuld
bewust naar het meisje en stamelde
verontschuldigingen in haperend En
gels.
„Verontschuldig u niet,' 'zeiClaire.
„Ik weet er alles van. Als u meneer
De Gooyer bent, begrijp ik dat u niet
op uw gemak bent, al zou ik zo zeg
gen, wanneer ik naar Will luister, dat
u dat aan uzelf te danken hebt."
„Dat heb ik ook," antwoordde Jan,
„ik had er nooit op in moeten gaan.
Maar het zou best geholpen hebben,
wanneer Will z'n kiezen op elkaar
had gehouden."
„Dat denkt u maar," zei Claire en
Will keek op bij het geluid van haar
stem, „maar dan heeft u geen rekening
gehouden met mr Colverton
„Hoe bedoelt u.
„Mr Colverton kende toevallig mr
Clarenbough vrij goed en heeft het
voorrecht gehad mr Jongejans op het
bordes te zien verschijnen om hulde
voor Clarenbough in ontvangst te ne
men
„Dus het zou toch
„Zijn uitgekomen Natuurlijk. Dat
jongensspelletje was veel te gevaar
lijk. En nu zit u met de gebakken pe
ren."
Jan zat verslagen te kijken Hij
had z'n ganse gedragslijn tijdens de
reis naar Rotterdam reeds vastge
steld en nu overrompelde deze Ameri
kaanse jongedame hem met haar koel-
zakelijke redeneren. Hij was zijn zelf
verzekerdheid en doelbewustheid kwijt
en vroeg zich wanhopig af, hoe hij zich
uit deze nieuwe impasse moest red
den, toen plotseling het beeld van Corrie
hem voor de geest kwam, zoals ze voor
hem had gestaan en hem de hand had
gedrukt. „Ik vertrouw u en heb ver
trouwen in u, had ze gezegd, En toen
wist hij ineens weer, wat te doen.
„Dat is allemaal goed en wel en het
interesseert me bitter weinig nu de kat
uit de zak is," zei hij tot Will, „maar
ik kom hier voor een andere zaak.
„Ja, we hadden een fijne va-
cantie, we zijn in Monte' Carlo
geweest!"
ontmoeten en nog eens met hem over
hun avonturen van vroeger te praten.
Dan valt hij in slaap een alleen hel
geklots van het water en het zachte ge
kreun van het schip verstoort de stil
te Maar Rob weet niet, dat de „Vrij
heid" recht op het vliegtuigwrak aan
koerst, dat Larry vergeefs tracht te
vinden.
zijn gebeurd, want het wrak
zou anders al lang zijn gezonken. Maar
Rob heeft voorlopig wel andere zorgen
aan zijn hoofd dan te piekeren over het
lot van een paar vliegers, die ver
moedelijk al lang zijn verdronken.
En de hele dag kijkt hij uit naar eeo
zeil aan de horizon, want de „Fort
Churchill" moet toch eens terugke
ren
schappijen, die geregeld de Atlantische
Oceaan oversteken. M.°.ar wat nu? Op
eigen kracht ziet Rob geen kans los
te komen. In elk geval zal hij de dag
moeten afwachten om te zien of hij
er zelf nog iets aan kan doen En als
dat niet het geval is, zal hij moeten
wachten tot er hulp komt opdagen
