H. v. d. HOVEN
De echte Franse croissants.
SPECULAAS. Probeert u het eens
JSP
Speurtocht naar de „Vrijheid"
KAPITEIN ROB:
leder weekend bij ons verkrijgbaar,
vers uit eigen bakkerij
Ook zijn wij ruim gesorteerd
in de verschillende soorten
UW WARME BAKKER
EN ra WINKELIER
0(
HAMERSVELDSEWEG 41
LEUSDEN-C.
tfUSPER KRAMT STUIP
leusder KRANT .STRIP: KAPPIE EN DE GEHEIME SCHATKIST
DONDERDAG 24 OKTOBER 1974
LEUSDER KRANT
w r J
's Maandags gesloten
voor brood achterom tot 13.00 uur.
Aan boord van de Maria das Flores"
neemt Terezina weer haar oude taak op.
Haar pleegvader sukkelt nog steeds met
zijn gezondheid en urenlang staat het
meisje aan het stuurwiel. Zij heeft zich
inmiddels met de situatie weer ver
zoend en misschien is het ook wel
goed, dat zij zo een oogje in het zeil
kan houden. Maar één ding staat voor
haar vast met Ambrosius wil ze niet
trouwen! De schoener kruist een paar
dagen lang twintig mijl ten Oosten van
kaap Gracias a Dios en dan, op een
nacht, tegen het luimeren van de dag,
verschijnt een stoomschip aan de kom,
dat lichtsignalen geeft Kennelijk heeft
Ambrosius daar op gewacht, want met
de lamp geeft hij seinen terug Even
later begint de morselamp aan boord
van het stoomschip weer te knipperen.
Terezina kent de morsetekens ook wel
en zij kan gemakkelijk de seinen vol
gen. ..Wachten tot klaarlichte dag",
seint het stoomschip. Terezina wacht in
spanning, af wat er dan zal gebeuren.
-31-
Wanneer de dag aanbreekt, komt het
stoomschip naderbij Terezinaziet.dat
matrozen stootwielen uitbrengen. Het
schip is dus van plan langzij de schoe
ner te komen Aan boord van de Maria
das Flores" worden de ra's aange
bracht over stuurboord. De manoeuvre
is niet zonder gevaar en Ambrosius
staat opgewonden commando's rond te
schreeuwen Ook Hernandes Rocas
komt nu aan dek en volgt nauwkeurig de
bewegingen van beide schepen. Gelukkig
is het kalm weer en de zee is zo
glad als een spiegel. Wanneer beide
schepen naast elkaar liggen, gaan de
luiken van het stoomschip open en de
matrozen brengen enkele tientallen pa -
ketten naar boven, die moeten worden
overgeladen. Er wordt over en weer
geen woord gesproken, maar snel wor
den de paketten aanboord van de schoe
ner gegooid Binnen een half uur is het
karwei afgelopen en vervolgen beide
schepen weer hun eigen koers
Aan boord van de schoener moeten
de pakketten nu snel geborgen worden
Terezina vraagt Ambrosius of zij mis
schien kan helpen. "Welzeker, "zegt
hij, "ze moeten zo snel mogelijk wor
den opgeborgen "Wat zit er eigen
lijk in7 "vraagt Terezina "O, niets
bijzonders," is het antwoord," het zijn
pakken sigaretten.
Een onschuldig handeltje en ze doen
het allemaal Weet je, dat Joseph
Pareira met sigaretten in twee jaar
zijn schip.de "Amida", heeft verdiend"'
Ok, als je handig bent, kun je er een
aardig sommetje van over houden
En gevaar zit er niet bij
"Terezina laat hem maar praten,
maar ze begrijpt best, dat er geen
gewone sigaretten in deze pakketten
zitten. Daarvoor zijn er te weinig,
want het loont immers de moeite niet
om voor zo'n klein partijtje tabak
zoveel risico te lopen Maar zij zegt
niets terug Zij heeft echter Ambrosius
aangeboden te helpen, omdat zij wel wil
weten waar hij deze smokkelwaar in
het schip wil opbergen
-25-
Professor Jodelahiti gaf Kappie en
de Maat een wenk en stapte naar de
verschansing van de drijvende graaf-
zuigdozer. Van het punt waar zij ston
den liep een ladder naar beneden en
verdween onder het wateroppervlak
,,Alzo! Der diepzeevaart kan aan
vangen," hoorde de twee zeelieden de
metalige stem van de geleerde zeggen
Met een hups gebaar stapte de professor
de bovenste sport van de ladder op en
liet zich zakken.
Kappie beduidde de Maat met een
gebaar, de man van de wetenschap te
volgen. Mopperend liet de brave stuur
man zich neer. De kleine gezagvoerder
sloot de rij
Regelmatige lezers van deze verha
len zullen zich reeds hebben afge
vraagd, wat toch het ongure drietal
op Lutjewieroog in het schild voerde.
Nu. men had op het eiland niets van de
gebeurtenissen gemist. De gehele nacht
hadden de drie snoodaards om beurten
de wacht gehouden, de verrekijker
onafgebroken aan het oog. Na het aan
breken van de dag hadden de kleine
leider en zijn twee kornuiten zich aan
boord van een klein motorjacht begeven
Toen de leider zag dat Kappie, de Maat
en de geleerde in zee afdaalden, stak hij
met een resoluut gebaar zijn kijker weg
,,Sla de motor aan, Wimpie", ge
bood hij ,,Vaar in de richting van die
twee schuiten We hebben daar niets
meer te vrezen We gaan onze slag
slaan Vergenoegd wreef hij zich in
de handen.
-26-
De Meester, die over de verschan
sing van de Kraak hing, had zoéven tot
zijn niet geringe verbazing gezien, hoe
Kappie, de Maat en Professor Jodelahi
ti, uitgedost op een allervreemdste
wijze, onder het zeeoppervlak waren
verdwenen
..Krakende krukassen," mompelde
de brave borst verbaasd ,,Het lijken
wel Marsmannen1" Gedurende enige
tijd staarde hij naar het wateropper
vlak, maar er gebeurde niets.
„Ze schijnen mij weer niet nodig te
hebben. bromde de Meester gelaten.
..Dan zal ik maar eens naar mijn ma
chines gaan kijken
Hij sjokte de trap af, naar de machine
kamer.
Okki, die in opdracht van Kappie op
de diepzeegraafzuigdozer was achter
gebleven, liep fluitend heen en weer
over het dek
Wat een jofele pakjes." bedacht hij
met iets van jalouzie. „Als we met dit
karwei klaar zijn vraag ik de professor
of hij er niet een voor mij heeft Geheid
spul vooronderwaterzwemmen. Als..."
De gedachten van de scheepsjongen
werden onderbroken door het geluid
van een motorboot Een jacht naderde
snel van de kust van Lutjewieroog en
stopte op enige afstand van de Kraak
en haar sleep Even later sprongen
drie kikvorsmannen de zee in
„Dat kon wel eens onraad beteke
nen!" fluisterde Okki. Hij bedacht zich
niet lang.
„Ome Siep!" gilde hij in de richting
van de Kraak „Ome Siep! Zag u dat?"
Maar de meester, diep in de machine
kamer, hoorde niets
-27-
Met Professor Jodelahiti aan het
hoofd dook ons drietal dieper en dieper
de oceaan in In het begin was het een
vreemde ervaring, zich zogemakkelijk
onder water te kunnen bewegen. Al
gauw evenwel raakte men daaraan ge
wend het diepzeecostuum, dat Profes
sor Jodelahiti voor deze speciale ge
legenheid had uitgevonden, bleek, zoals
trouwens al zijn uitvindingen, uitste
kend te voldoen
,,Hoe gaal het, heer Kapitain7' in
formeerde de kleine geleerde tijdens
het dalen.
.Voor de wind, professor", ant
woordde Kappie naar waarheid
„En u. heer Maatl?" vervolgde de
professor „Geen moeilijkheden?"
Een onverstaanbaar gemompel van de
zijde van de stuurman was het enige
antwoord De zwaarmoedige Maat zag
nog steeds niets in deze onderneming
Naarmate hij dieper zonk, zonk de
moed hem dieper in de schoenen.
„Wie weet wat ons hier boven het
hoofd hangt?' mopperde hij Onwille
keurig richtte hij de blik naar boven
en slaakte een kreet
„Help!" gilde de Maat „Een mon
ster! Een diepzeebeest!"
..Je zevert, jam.iierklont", wasKap-
pie's nuchter commentaar „Dat is
een tarbot"
Even later voelden zij grond onder de
voeten De zeebodem was bereikt In
het schemerachtige licht tuurde Pro
fessor Jodelahiti enkele ogenblikken
in het rond. Toen wees hij opgewon
den in de verte, een drietal scheeps
masten stak schuin omhoog van achter
een wierstruik
„Der Groene Draeckl", fluisterde
de geleerde met een stem, hees van
opwinding
