The Shoes: „Make
up your make up"
Dave Cartwright
nieuwe Engelsd
folk-stijl
„Late for
the sky"
DRAAITAFEL
c
0
TORENAKKERWEG WINKELCENTRUM-LEUSDEN C
Ruime parkeergelegenheid.
Boodschappen boven f 35r worden gratis thuisbezorgd.
Elke vrijdag koopavond tot 9 uur.
OP DE
MUZIEKKRANT OOR
1.75
LEUSDER KRANT
Finnmark 3 - Leusden-c
Bij uw
Centra-winkelier
kan alles
VRIJDAG 13 DECEMBER 1974
LEUSDER KRANT
IDAC
Kortom, de Shoes zijn de Shoes ge
bleven, maar hun geluid is wat voller
geworden en wat de knapen van de groep
zelf betreft: hun haren zijn ook wat
langer geworden. Voor de rest is er
weinig veranderd, ook al moet ik toe
geven, dat een nummer als „I'll be
a man", ,,Make up your mind" en
..Face to face" toch wel iets voor de
nabije toekomst van de Shoes beloven.
Hopenlijk horen we snel weer iets van
Theo, Wim, Jan en Henk, want het heeft
eigenlijk al te lang geduurd.
Uitgebracht door de platenmaat-
schaappij Negram te Haarlem op Ne
gram, stereo nr 103.
Op de foto: The Shoes.
Bert Vos.
Ik ben vroeger nogal een fan van de
Nederlandse groep ,,The Shoes" ge
weest. Het is lang geleden, dat ik ze
voor het laatst hoorde, maar kortge
leden doken ze weer op, de jongens van
Shoes, onder leiding van Theo van Es.
Ik meen me te herinneren, dat ze toen
tertijd op het Polydor-label uitkwamen.
Nu is dat Negram geworden. Veel ver
schil maakt dat niet uit, want het steeds
herkenbare geluid van de Shoes is vrij
wel exact gelijk gebleven. De elpee
,,Make up yourmakeup",indubbelhoes
met op de binnenkant alle teksten, is
een goed stukje pop, daar niet van en
ik maak me sterk, dat dit album niet
een nieuw begin is, maar toch.
Toen ik de eerste noten hoorde van
,,Make up your make up", bijvoorbeeld,
dacht ik toch naar een oude intro van
de Shoes te luisteren. Laat ik het voor
lopig maar wijten aan de opmerkelijke
stem van Theo van Es, dat hese ge
barsten stemgeluid, dat zo'n aparte
sound aan de Shoes heeft gegeven,
(en het nog geeft). Hoewel, ook dat is
al minder te merken in het tweede
nummer op de LP „The world belongs
to you", waarin door het vocale geweld
van alle Shoes-leden, de individuele
sound van Van Es geheel verloren gaat.
Het geluid van The Shoes is voller
geworden. Wie bijvoorbeeld nog eens
hun Lp „Wie the shoes past op de
draaitafel legt en naar nummers van
toen als- „No money for roses" en
„Baby good for you" luistert, zal dat
met mij beamen. Of het een vooruit
gang is, betwijfel ik, maar dat is wel
licht een kwestie van smaak. De teksten
werden vroeger geschreven door Jan
Versteegen en Theo van Es, die laatste
komt er nu niet meer aan te pas. Zijn
plaats is ingenomen door de broer
van Jan, Henk en dit duo tekent voor
op één na alle nummers.
't Nieuwste nummer
verkrijgbaar op ons kantoor
Zanger-gitarist Dave Cartwright be
hoort tot de brengers van de nieuwe
Engelse folk-stijl. Geen zoete, krachte
loze werkjes, volgestouwd met strij
kers en een al even zoete tekst, maar
een wel wat forser arrangement bij
zijn door hem zelf geschreven num
mers. Cartwright behoort tot de jon
gens die het melodieuze popwerk pro
pageren, maar dat betekent niet, dat
melodieus ook „zoet" moet zijn. „Elke
song die ik breng moet een verhaal
bevatten", zegt Dave „zo nu en dan
stop ik een niet opdringerige boodschap
in mijn teksten, maar er zijn liedjes,
die de mensen beslist niet tot nadenken
zullen brengen, liedjes die ze alleen
maar blij willen maken. Want ten-
h
Dave Cartwright
inde
voc
isen
pop
rde
yJ filyiJt JyjU
Een volledige
supermarkt met 'n
brood boetiek van
de warme bakker
let
slotte zijn er altijd nog duizend-
één dingen, waarover je blij kunt z
in deze tijd."
Dave Cartwright maakte nu zijn der
elpee: „Don't let your family down"
dan zijn we meteen bij de titelso Jüi
die tevens de beste n de hele pl
is. Dat is op zich ni- zo opzienbare
want vrijwel alle nummers van d<
voortreffelijk luister-elpee hebbent e"rV
zelfde kwaliteit. Nergens wordt leD,
beroep gedaan op de trommelvliezi
maar je zult er vast niet bij in sla
vallen, daar staat Dave met zijn bot
ende nummers en uitstekende arrang
menten zeer zeker garant voor.
„Don't let your family down" is
gevarieerde langspeelplaat, waarv
mensen met bijzonder veel plezier nal^
zullen kunnen luisteren. Zowel acht
op de hoes, als op het bijgeslot
tekstvel kan men alle teksten nog ee
rustig nalezen.
Dave Cartwright (12 string gita
en harmonica), wordt bijgestaan opde
elpee door Robin Langndge (keyboa
en achtergrondvocalist), Michael Gr
gory (percussion), Paul Butler (acou «Ie
tische en elektrische gitaar enachtei
grond-vocalist) en tenslotte Barba
O'Meara, die ook haar steentje bi
draagt tot de vocale achtergrond Jo
Martin van de groep Contraband spei
de viool in het nummer „Maggie
dear".
Naast de titelsong noem ik nog enk«
andere uitschieters. „Joanna" bijvoo
beeld, het langste nummer op de L
dat erg fijn overkomt; het vrij kor
„Maggie my dear", en tenslotte
„Song and dance man", waarin hij e
veel lijkt op Leo Sayer.
Kortom: een uitstekende verzamelt
aanstekelijke songs van een man, wi
we waarschijnlijk nog veel meer zuil
horen. Gelukkig maar. Uitgebrachtdw
de platenmaatschappij BASF teArohe
op het Transatlantic-label, in pracht
stereo, nr TRA 284.
Bert V(
Jackson Browne heeft weer een elpe
volgezongen met fijne muziek. De derd
elpee sinds 1971 (eerst „Satural
before using", daarna „For every man
en nu „Late for the sky").
Alle acht nummers zijn doorBrowi
zelf geschreven. Nietzoverwonderlijl
want het is nog niet zo lang geledi
dat hij uitsluitend bekend was i
„songwriter". In feite is hij pas
1971 gaan zingen. Veel van de nummer:
die hij in de loop der jaren geschreve
heeft zijn door anderen op de pla
gezet; Tom Rush deed dat bijvoor
beeld met „These days" en The Byrd
met „Jamaica say you will". Dit zijl
slechts twee voorbeelden van een hel
reeks.
De acht songs op de nieuwe elpe
„Late for the sky", zijn helemaa
nieuw. Dat houdt dus in, dat nog niemao
anders ze op de plaat gezet heeft
Het is een fijne plaat gewordei
Een plaat, waaruit duidelijk blijkt da
een vakman aan het werk geweest is
geholpen door figuren als David Lind
ley en Don Henley.
Het brouwsel, dat Jackson Browof
cum suis in de studio gebakken hebbeo
kan betiteld worden met subtiel
evenwichtig.
Het nummer „The road and the sky'
trekt naar mijn mening de meest
aandacht; het is een vlot „liedeken'
met swingend pianospel en gitaarspe
min of meer a la Rolling Stones
Ik vind het eerlijk gezegd we
jammer, dat de teksten niet bijgeleveri
worden. Het moet naar mijn bescheiden
mening toch een kleine moeite zijl
deze op een vel van 30 bij 30 centi
meter af te drukken en in de hoes
stoppen.
De plaat is uitgebracht door Negran
in Heemstede op Asylum, nummei
AS 43.007.
J. v.d.
Op de foto: Jackson Browne.
