Nana Mouskouri: goede
wijn behoeft geen krans
illip Goodhand- Tait
p voor de doorbraak
GEORGE BAKER SELECTION:
VIJF JAAR GOEDE HITS
Hudson
Brothers
Stratemaker
op zee-show
nummer 2
FRANK SINATRA:
„THE MAIN EVENT"
„Miniaturen" van
Jules de Corte
HER. RELEASE VAN
PROCOL HARUM'S
„EXOTIC BIRDS"
„D0 IT" VAN
B.T. EXPRESS
ezierige LP.
,,De stratemaker op zeeshow",
de bi] joog eo oud erg populaire
VARA-sene is eind vorig jaar
opgehouden te bestaan. Als af
sluiting van een roemruchte pe
riode bracht de platenmaatschap
pij Phonogram vlak voor het
scheiden van 1974 een tweede
Lp van deze serie uit, met lied
jes uit de show van ,,De Straat",
de deftige dame en Erik Engerd,
vertolkt door respectievelijk Aart
Staartjes, Wieteke van Dort en
Joost Prinsen.
Door de ongedwongen manier
waarop zij tijdens vele shows
binnenstapten in de wereld van
het kind, genieten De Deftige
Dame, de Straat" en Enk En
gerd een grote populariteit bij
jeugdige en volwassen kijkers.
In totaal 28 liedjes werden op
deze LP verzameld en het is be
slist de moeite waard om er naar
te luisteren. Zeker voor hen, die
elke keer weer hebben genoten
van deze Stratemaker op zee
show", is het een fijne LP om
in bezit te hebben.
30 JANUARI 1975
LEUSDER KRANT
Een toepasselijke naam voor deze
eerste live-elpee van Sinatra sinds
zijn comeback. Met „The Main Event"
wordt het aantal Sinatra-elpees in de
Warner-Reprise-katalogus op 32 ge
bracht. Deze plaat werd opgenomen in
New York, in het immens grote Madi
son Square Garden, op 13oktober 1974.
Sinatra is op deze elpee weer helemaal
te horen op de manier zoals we dat
vroeger van hem gewend waren: live
en op volle toeren.
Hij werd immers groot in een tijd,
dat een artiest slechts werd gemeten
aan zijn optredens, en niet aan zijn
elpees.
,,Oi' Blue Eyes is Black", de studio-
elpee waarmee Sinatra zijn comeback
maakte, verkocht uitstekend en zette
hem ertoe aan weer te gaan optreden.
Na een succesvolle Amerikaanse .,01'
Blue Eyes is Back-tournee" werd in
New York een serie optredens voor
Sinatra georganiseerd, die stof moes
ten leveren voor een TV-show en een
live-elpee
Ziehier het resultaat „The Main
Event", met oude en nieuwe Sinatra -
successen zoals „Lady is a Tramp",
„Got You Under My Skin", „Angel
Eyes", „Bad Leroy Brown". „You
Are The Sunshine of My Life" enz.
Met ..The Main Event" is 01' Blue
Eyes pas echt „back Uitgebracht door
de platenmaatschappij Negram op Re
prise Stereo nr 54031
„Miniaturen" is mijn elfde elpee,
maar nooit heb ik zo fijn aan een plaat
gebouwd als deze keer Het was een
heerlijke belevenis te mogen samen
werken met Rogier van Otterloo Na
tuurlijk weet iedereen dat je hem in
alle vertrouwen muziekjes in handen
kunt geven, maar als Rogier er echt
voor gaat zitten, nou, dat heeft 'ie
gedaan!
Toen opeens was daar Louis van Dyke,
die twee van mijn liedjes op deze plaat
speelt. Louis is bij ons altijd een
uiterst welkome gast, maar als hij wat
meebrengt, bijvoorbeeld zijn prachtige
pianospel, dan hoeft hij niet eens te
bellen". Aldus Jules de Corte op de
hoes.
Jules de Corte staat behalve voor
zijn gevoelige en pakkende teksten
ook vaak in het nieuws door zijn
„Cortefoon". een soort antwoordap
paraat waar hij elke dag iets anders
op zet, of het is een reactie op een
politieke gebeurtenis, of iets wat hij
meemaakte in een winkel in de buurt,
óf als hij helemaal geen nieuwtje heeft
zet hij er een grap of een vrolijk stukje
muziek op
Dat er aan deze „Cortefoon behoefte
bestaat, blijkt uit het feit dat er per
etmaal zo'n 400 a 500 mensen naar de
telefoon grijpen en het nummer van
deze speciale lijn (tel. 04930-4830)
draaien, alhoewel die dag en nacht
bereikbaar is.
De nieuwste LP van Jules de Corte
is inderdaad een juweeltje geworden.
Met fijne begeleiding - niet al te fors,
want dat verdragen zijn teksten niet -
laat Rogier van Otterloo, die ook de
arrangementen schreef. Louis van Dijk
laat zich horen in „Kleine Arnta" en
,,De Poort" Enne ik zou wel eens
willen wetenstaat er ook op Het
is maar een weet, want de meeste van
zijn liedjes zijn ofwel vrij recent of
niet zo bekend.
Jules deCorte's „Miniaturen". Luis
terliedjes die het werkelijk waard zijn
om oaar te luisteren.
[groep Jigsaw" bestaat al ruim
De leden ervan zijn afkom-
uit vermaard geworden Engelse
Irmaties als „The Fortunes" en
jkerton's Colours",
pdat ze allemaal het gevoel hadden
e in hun vroegere formaties in een
[tikale impasse waren geraakt,
hun eigen weg gegaan. „Pas
iigsaw konden we al onze ideeen
kwijt", zegt leadgitanst Tony
•bell, oprichter van de groep,
rer die ideeen „Jigsaw wil mu-
en show op een unieke manier
meren Het show-element speelt
artistieke verrichtingen een
jgrijke rol"
lussen is Jigsaw ook bezig met
peroveren van het vasteland van
De reacties, vooral op de
ikende life-show van de groep,
overweldigend. Niet alleen vele
lekcritici, maar ook vele collega's
lJigsaw zijn van mening dat de
p uitstekend is
Jigsaw heeft bij ons meerbekendheid
gekregen door de uitstekende single
„I've seen the film, I've read the
book", die troetelschijf was bp Hilver
sum 3.
De nieuwste LP van de groep, „I've
seen the film, I've read the book"(met
uiteraard de titelsong) is een overzicht
van wat de groep tot nu toe maakte en
dat is uitstekend uit de verf gekomen.
De meeste songs worden door twee
leden van de groep geschreven: Des
Dyer en Clive Scott (ze tekenden ook
allebei voor de produktïë van de plaat)
en dat is duidelijk te merken. De songs
hebben die typische Jigsaw-sound, zon
der echter eentonig te worden. Uit-
schietek zijn wel songs als „I'veseen
the film, I've read the book". „Give me
love tot keep me warm", „You're not
the only girl" en „Thankfull for you",
maar ook de andere songs worden ge
kenmerkt door een uitstekende stijl,
waarbij vooral de arrangementen voor
de reeds eerder genoemde sound zor
gen.
Kortom een fijne, rustige (maar niet
te rustige) plaat, waar je met plezier
naar luistert!
Uitgebracht door de platenmaat
schappij BASF te Arnhem op haar
eigen BASF-label stereo nr. 20 29197-9.
Bert Vos
S welklinkende naam Phillip Good-
l-Tait zal bij velen misschien al-
lmaar wat vage herinneringen op-
len aan de singles „Leon", ,,You
en de LP's „Rehearsal", ,,I
J I'll write a song" en Songfall".
■komt wellicht omdat Phillip nu
paal geen „hitparadebestormer"
(begin 1971 schreef het blad Disc
V „This one i fear will go above
[eads of most record buyers. It's
■Ussy for the chart!"). Na de re-
e van zijn album, dat simpelweg de
1 „Phillip Goodhand-Tait" mee-
keerde het tij: „De plaat bevat
[nummers in zéér uiteenlopende
|eo, maar alle nummers zijn in
|>pe geschikt voor de single-
fct". lazen we en „wie maar een
ptje affektie voor deze uiterst ge
beerde zanger/komponist heeft,
Jt zich dit album onverwijld aan te
Sfeo" Dus toch?
fillip Goodhand-Tait werd op 3
ti 1945 in het Engelse Huil ge-
Van zijn moeder kreeg hij zijn
pianolessen, die - zo veronder-
ma-lief - een prachtige basis
n zijn voor een glansrijke klas-
opleiding. Op 15-jarige leeftijd
!r hing hij zijn pandjesjas aan de
tterstok en verwisselde groothe-
ls Chopin, Beethoven en Liszt
met mindere krachten als Fats
»o, Little Richard en Jerry Lee
I. Moeder weende bitter, maar kon
I trots zijn op haar zoon toen deze
loed toetrad tot de rijen der Rock
!®P depten. In 1964 vormde hij
fUen groep die de opvallende naam
ormville Shakers meekreeg. In
Soho vonden ze een redelijk goed
f werkterrein tussen de al dan
■swingende lichtekooien, kroeglo-
Iherrieschoppers en zelfs liefheb-
®an muziek. De opbrengst vande-
tredens waren vaak niet meer
wat met klinkend applaus, een
■j* Piot Engels bruin en een voor-
I maagontsierend ontbijt. Na een
intensieve en dus vermoeiende tour
door Engeland en Europa verliet Phil
lip - lichtelijk gefrustreerd - de Sha
kers en vormde een nieuwe groep die
meer zou moeten doen dan het klakke
loos naspelen van Zoot Mooney-, Chris
Farlowe- of John Mayall-melodieën.
De formatie kreeg de naam „Circus"
en zou met hernieuwd enthousiasme de
inmiddels opgekomen „Flower Power"-
beweging van klanken voorzien. Helaas
bleek „Flower" niet zo „Power" en
ook dit liep uit op een mislukking.
In de periode van algehele heroriën
tering legde hij zich vervolgens toe op
de compositieleer. Uit die tijd stam
men zijn werkstukken voor b.v. de Love
Affair („Everlasting love", „A day
without love", „OneRecord" en „Brin-
gin" back the good times"). In alles een
geschikte tijd om te bouwen aan een
vrolijke come-back. In 1970 zette Phil
lip dan de eerste stap op die weg terug
door een kontrakt te tekenen met Dick
Zij zingt in het Engels, Frans, Ita
liaans, Duits, Spaans en Grieks, ter
wijl zij deze talen ook vloeiend spreekt.
Zij is een internationale zangeres die
overal ter wereld heeft opgetreden
Nana Mouskouri is haar naam en zij
werd op 13 oktober 1936 in Athene
geboren, in de wijk Ghouva, een ge
deelte van de Griekse hoofdstad dat
tijdens de tweede wereldoorlog een
ware haard van verzet was.
Na de oorlog werd Nana, evenals haar
drie jaar oudere zuster Jenny, door
een bevriende relatie in staat gesteld
zanglessen te nemen Er was in die
periode zelfs sprake van een „Mous-
kouri-duo", maar Nana's zuster ver
koos na enige tijd het rustige leven van
huisvrouw boven het jachtige leven van
artieste. Op advies van haar muziek
leraar kwam Nana in 1951 op het Con
servatorium van Athene voor een klas
sieke zangopleiding, hoewel zij vaak
gehinderd werd door een stemband
aandoening, veroorzaakt door het for
ceren van haar stem
Met enkele onderbrekingen (werken
als kelnerin en gedwongen rust voor
haar keel) stond zij na een jaar of
acht voor haar eindexamen. Er deed
zich echter een wonderlijk conflict
voor. Via de radio en platen had Nana
kennis met de jazz-muziek gemaakt.
Voor haar was het geen enkel pro
bleem blues-nummers te combineren
met liederen van Schubert en Verdi-
aria's. Haar zangleraar, die van deze
ontwikkeling op de hoogte werd ge
bracht, stuurde haar daarop onmiddel
lijk van het conservatorium. Vrienden
van Nana haalden haar toen als zangeres
in hun orkest. In een „zaki" (een
Grieks café), waar het orkest speelde
werd Nana ontdekt door Manos Hadji-
dakis. Hij schreef voor haar tientallen
chansons die zij ondermeer zong tij
dens het Grieks songfestival in 1960
en waarmee zij een eerste prijs won
De verdere geschiedenis van Nana
Mouskouri is beter bekend. Zij werd
naar Frankrijk gehaald en maakte daar
haar eerste Griekse en Franse platen.
Duitsland volgde, waar Nana het be
kende nummer „Roses blandches de
Corfu" opnam. In korte tijd werden
van deze plaat meer dan één miljoen
exemplaren verkocht. In die jaren
reisde zij alleen al per vliegtuig een
totaallengte van vijftien maaldeaarde-
omtrek In 1962 nam zij haar eerste
album op in de Verenigde Staten, waar
Quincy Jones er op stond haar pro
ducer te zijn Zij maakte de afgelopen
jaren tientallen tournees, die bijzonder
succesvol bleken. Vooral in Amerika
en Engeland is Nana met haar „Atheni
ans" zeer populair en zijn haar pla-
tenverkopen navenant
De vrouw met „The voice of nos
talgia", stem der weemoed, zwijgt
overigens in alle talen over haar pri-
véleven. Zij is getrouwd met een van
haar trouwste begeleiders Georges
Petsilas en zij wonen in Parijs.
Samen met The Atheniens maakte
ze kortgeleden een nieuwe album:
„Dans le Soleil et dans le vent".
Goede wijn behoeft geen krans en Nana
bevestigt op deze LP opnieuw haar
enorme fijne talent voor goede songs
(chansons) die door haar bijzondere
stem de extra demensie krijgt, waar
door zij zo succesvol is geworden.
Persoonlijk ben ik een trouwe aan
hanger van Mouskouri. Daarom kan
ik deze plaat ook met een gerust hart
aanbevelen bij de toch nog wel grote
aanhang die het Franse chanson in
Nederland heeft.
Uitgebracht door de platenmaat
schappij Phonogram te Amsterdam op
het Fontana-label, nr. 6399 014.
In 1972 ontving de George Baker
Selection een zilveren beker van haar
platenmaatschappij voor het feit, dat er
van hun platen zo'n slordige vijf mil
joen exemplaren waren verkocht. En
dat, terwijl de groep pas ruim twee
jaar bezig wasNu viert George
Baker het vijfjarig bestaan, een eerste
lustrum en ook nu, in 1975 is de George
Baker het
Baker Selection niet weg te denken uit
de Nederlandse popscène en daarbuiten.
De overbekende sound van George Ba
ker en de zijnen staat borg voor suc
ces. Terecht, want ook al betitelen
sommige critici hun muziek als puur
commercieel, niet origineel en een
tonig en wat al niet meer, een feit is,
dat juist hun muziek succes heeft en
dat kan niet altijd worden gezegd van
groepen, die pretenderen niet-com-
merciele muziek te spelen. Wat dat
betreft zou er nog best eens een dis-
kussie gehouden kunnen worden over de
vraag wat men nu eigenlijk bedoelt met
commerciële muziek. Muziek, die door
miljoenen op prijs wordt gesteld, heeft
meer waarde, dan de produkten van die
typische eendagsvliegen, die in een
vlaag van zogenaamde „progressieve"
opwelling een plaat op de markt bren
gen, die slechts bij een beperkte groep
aanslaat, dat soms blijft doen, maar
ook vaak na korte tijd weer verdwijnt
in de vergetelheid. Sommigen van de
zogenaamde progressieve muziekma-
kers worden m.i. ook nog vaak kunst
matig op de been gehouden, terwijl ze
nooit en te nimmer op welke hitlijst
dan ook te vinden zijn. Ik acht dat alle
maal lariekoek. Een groep of solist die
goed verkoopt maakt gewoon muziek,
die in de smaak valt. Punt, uit.
De George Baker Selection is zo'n
groep, evenals bijvoorbeeld de Cats
dat is. Aansprekelijke melodieen, goede
begeleiding zonder dat „heavy gedoe",
waardoor een goeie song soms vol
komen verpest kan worden
De platenmaatschappij Negram
bracht kortgeleden een dubbelelpeeuit,
waarop de vijf jaar hits van de George
Baker Selection zijn samengebracht.
In totaal 28 hits omvatten deze vijf
jaar van succes. Het is een genoegen
om deze platen te beluisteren. Als je
alles nog weer eens op een rijtje hoort,
dan kom je zonder meer tot de kon-
klusie, dat George Baker terecht nog
steeds erg gewaardeerd wordt. Ove
rigens is dat niet alleen in Nederland
het geval. Ook over de grenzen van ons
kikkerlandje kent men de George Ba
ker Selection: in Italië. Australië, Ar
gentinië. Brazilië, Chili en Venezuela,
in Turkije, Japan, de Nederlandse An
tillen, Portugal, Belgie en Suriname,
in Zweden, Libanon, Frankrijk, Duits
land, Zwitserland, Spanje. India en
Oostenrijk, om maar enkele landen
te noemen.
Na de eerste single- nu vijf jaar
geleden-: „Little green bag" heeft
de George Baker Selection zich een
vaste plaats veroverd in de Neder
landse hitwereld. „Vijf jaar hits",
een uitstekende dubbelelpee, accen
tueert dat alleen nog maareventjes
Uitgebracnt door de platenmaat
schappij Negram te Haarlem op haar
eigen Negram-label, in uitstekend ste
reo- nr. ELD-987.
Bert Vos.
„Exotic Birds and Fruit" is Procol
Harum's achtste LP. Het album, op
genomen in Londen en geproduceerd
door Chris Thomas, bevat negen songs
van komponist Gary Brooker en tekst
schrijver Keith Reid. Dat is dan dat.
Meteen met de deur in huis gevallen
kunnen we daar nog aan toevoegen,
dat deze LP Procol Harum's ietwat
verbleekte reputatie op het gebied van
de tekstscbrijverij en het opvallend
komponeren herwonnen heeft. Het ziet
er door individuele zowel als kollek-
tieve inbreng van Gary Brooker, Keith
Reid, B. J. Wilson, Chris Copping,
Aian Cartwright en Mick Crabham,
gezonder uit dan ooit. Zoals Keith op
merkte: „We bereikten op een goed mo
ment een punt waarop wij ons realiseer
den dat deze line-up er een was die be
paald niet mocht ophouden te bestaan!"
Eenmaal tot die konklusie gekomen gaf
het hen zekerheid en de vrijheid om
niet alleen met teksten te experimen
teren maar ook met komplete melodie-
strukturen te stoeien.
De kern van Procol Harum - Brooker'
en Reid - leerden elkaarin 1966 kennen.
Reid was kantoorbediende in die dagen
en Brooker probeerde als backing zan
geres Sandy Shaw bij te staan Toen ze
op een goed moment met elkaarin aan
raking kwamen werden er al snel demo
tapes gemaakt, en een en ander naar
verschillende grammofoonplatenmaat
schappijen gestuurd. Gelijktijdig plaat
sten ze een advertentie waarin ze om
musici vroegen. Matthew Fisher en Da
vid Knights reflekteerden hierop en de
Procol Harum was geboren.
„Whiter Shade of Pale", uitgebracht
op 12 mei 1967, maakte Procol Harum
op slag wereldberoemd. Het melodietje
met een sterk opererende organist was
gebaseerd op een werk van Bach en werd
een onverwacht sukses. De musici wa
ren Brooker, Reid, Fisher, Knights,
sologitarist Robin Trower en drummer
B J. Wilson. Hun eerste LP „Procol
Harum" werd vervolgens in elf dagen
gerealiseerd.
Na deze LP volgden geregeld nieuwe
platen waarvan „Sine on Brightly" en
„A salty Dog het meest onder de aan
dacht kwamen. Begin 1969 maakte Pro-
col Harum een tour door Amerika, al
waar zij bejubeld werden na hun op
treden met een symfonie-orkest tijdens
het Stratford Shakespeare Festival.
Eenmaal terug in Engeland verlieten
Knights en Fisher de band om plaats
te maken voor bassist en organist Chris
Copping. Hun „Broken Barricades"
deden vervolgens de beweringen als
zouden ze geen rock kunnen spelen te
niet. Robin Trower hield het daarna
voor gezien, David Ball nam zijn plaats
in en bassist Alan Cartwright komple-
teerde de line-up.
In vovember 1971 realiseerde Pro-
col Harum „Procol Harum live in
Concert with the Edmonton Symphony
Orchestra and the De Camera Singers
Het werd het grootste sukses van de
formatie tot dan toe.
Toen in 1972 de tijd gekomen was om
een nieuwe LP te maken, verliet Ball
de groep waardoor de Prodcol Harum uit
moest zien naar een nieuwe gitarist.
Het werd Mick Grabham van de
Chochise Met hem realiseerden zij
de LP „Grand Hotel", het „meest
elegante produkt aller tijden"
In 1973 voltooiden zij in de Air Lon
don Studio's de LP „Exotic Birds
and Fruit". Zoals een verslaggever
het omschreef: „Hoe zal ooit iemand
de muziek van artiesten die reeds
lang geleden behoorden tot de beste
perfektionisten, onder woorden kunnen
brengen?"
De platenmaatschappij Phonogram
bracht de plaat kortgeleden opnieuw
uit op het Chrysalis-label. In uitste
kend stereo, nr. 6307531
Dat bijna iedere soulplaat van for
maat een hit wordt, is zo langzamer
hand wel bekend Vandaar dat BASF
de single van de uit zes man en één
vrouw bestaande Amerikaanse soul-
formatie B T Express in Nederland
uitbracht: „Dot it" (till you're satis
fied). Een hele grote hit, die in de
U.S.-Top 100 in korte tijd naar de
tweede plaats doorstoomde (Scepter
M-25613). Momenteel hoog genoteerd!
James van het DJM-label. Vanaf dat
moment weten velen het absoluut ze
ker: „Phillip Goodhand-Tait is rijp
voor dé algehele doorbraak".
Een vrij kompleet overzicht is sa
mengebracht op de nieuwste LP: The
best of Phillip Goodhand Tait," met
daarom verschillende van zijn hits,
zoals het vaak geimiteerde „Leon",
(in Nederland door Euson naar de top
van de hitlijsten gebracht). Goede num
mers zijn o.ra. de titelsong: „Jingle
Jangle Man", „Drink in the sunshine"
Stuk voor stuk goede songs, die n«t
iets meer hebben dan alleen een fijne
melodie om mee te neurien.
Uitgebracht door de platenmaatschap
pij Phonogram te Amsterdam op het
D.J.M.-label, in stereo- nr. 6376 490.
Mark, Brett en Bill Hudson beschik
ken waarschijnlijk over het meest to
meloze gevoel voor humor. Een on
schuldig gesprekje ontaardt al snel in
een vrolijk spervuur van spitsvondig
heden. Maar die luchtige kijk op zich
zelf en de showbusiness in het algemeen
is slechts één facet van de Hudson Brot
hers. Het is namelijk een zeer veelzij
dig drietal muzikanten, komponistenen
De brothers zijn échte broers: Bill
is de oudste, Brett de jongste en Mark
(23) werd twee jaar vóór de ene en
twee jaar na de andere geboren. Dit
alles is alleen maar een gekompli-
seerde manier om te zeggen dat Bill
25 is, Mark 23 en Brett 21.
Zij werden in Portland, Oregon,
geboren en zoals te doen gebruikelijk
bij „sterren" ontstond hun interesse
voor muziek al heel vroeg.
Op tweejarige leeftijd liep Brett al
met een oude Victrola door het huis te
zeueln, terwijl Bill zich uitleefde op zijn
eerste gitaar, een kartonnen Roy Ro
gers geval Brett zong, daarbij ge-
coached door zijn moeder, die vroeger
zangeres was geweest en wier lessen
en aanmoedigingen een adekwate ver
vanging vormden voor normale mu
zieklessen, die er door geldgebrek
niet bij waren
Bill en Mark startten hun karrière
in hun high school tijd, toen zij deel
uitmaakten van diverse groepen Brett
kwam dan altijd naar de optredens
kijken
„We kregen toen 15 dollar voorde
hele groep", zegt Bill. „Oom Bill ver
voerde ons altijd met zijn auto. Brett
dacht toen dat wij het helemaal ge
maakt hadden
Toen zij van school waren, ver
huisde de familie naar Seattle. Daar
tekende de broers een kontrakt met een
kleine platenmaatschappij. Zij noem
den zich de New Yorkers en huneerste
de regionale top 10. Dit hitje be
zorgde hen flink wat optredens in voor
programma's van grote acts als deSu-
premes, de Fifth Dimension, de Who,
Herman's Hermits en Glen Campbell.
In 1970 kwamen de Hudsons in kontakt
met producer Chris Bearde, die
tv-shows Bij hen rees onmiddellijk het
onderhandeling was met de televisie
maatschappij CBS over een serie zomer
tv shows. Bij hen rees onmiddellijk het
plan om de drie broers hiervoor te
pousseren Fred Silverman, één of
andere belangrijke pief bij CBS, vroeg
om een auditie video-tape en na één
keer kijken had hij het al gezien. Ra
zendsnel werd er een kontrakt gete
kend voor twee series. „The Hudson
Brothers Show" was een serie die be
stond uit vijf specials van een uur en
de „Hudson Brothers Razzle Dazzle
Comedy Show" had veel sukses op de
zaterdagochtend Neil Bogart, presi
dent van Casablanca Records, bezocht
één van hun repetities en was daarvan
zo onder de indruk dat hij ze direkt
een kontrakt aanbood.
Hun eerste single op Casablanca
„So You Are A Star" is een prachtige
meeslepende ballad, waarin enig kom-
mentaar wordt gegeven op het „nieuwe"
Holleywood De elpee „Hollywood Si
tuation" geeft een overzicht van het
totale Hollywood-gebeuren, verleden,
heden en toekomst. „Ik geloof", zegt
Bill, „en mijn broers zijn 't daarmee
eens, dat de glamour van Hollywood
allang verdwenen is." De glamour
en de roem van de Hudson Brothers
begint nu echter te groeien. De broers
weten muzikaliteit humor en kommer-
sialiteit op een verantwoorde manier
te kombineren Uitgebracht door de pla
tenmaatschappij Negram te Haarlem
op het Casablanca-label nr NBLP
7004
