Fons van Heugten en
„monkey" Jaques Wery
over hun sport
ERDAÜ 20 MAART 1975
LEUSDER KRANT
17
maar het was de machine van de Belgi
sche kampioen De Kort. Dat moest dan
wel een goede zijn.
Middelkoop had geen tijd om mee te
gaan naar Mol, waar de motor klaar
stond voor een proefrit. Helper Kees van
Voorst ging mee. Deze toen 45-jarige as
sistent was een uitstekende technicus,
maar geen held op een race-motor. Zelfs
in de bak voelde hij zich niet op zijn ge
mak, en eigenlijk kunnen wij hem geen
ongelijk geven als je ziet, hoe er met die
monsters wordt omgesprongen. Zeker
als het een testrit betreft.
Maar kort en goed. het kon niet anders
en Kees-moest mee. En alles ging goed,
tot men op een bospad bij een splitsing
kwam. Van Heugten wilde linksaf, maar
Van Voorst dacht, dat het rechts uit de
flank zou gaan en prepareerde zich daar
dan ook op. Kees had evenwel verkeerd
gedacht en wat gebeurde op de bewuste
plaats? Kees vloog vlot uit z'n bakkie en
belandde midden tussen de bramen. Het
einde van dit verhaal was, dat de motor
werd gekocht, maar sindsdien kan Van
Voorst geen bramen meer zien.
de bekende voetballer Henk Wery. Ook
Jaques (Jaak of Jack mag ook) was in de
jaren vóór 1970 al een aardig eind op
weg om een voetbalspeler van naam te
worden. Als HVC-er (de S.C. Amersfoort
bestond nog niet) speelde hij twee jaar
regelmatig in het Nederlandse jeugdelf-
tal. Toch gaf de voetballerij hem niet de
bevrediging, die hij er van verwachtte.
De speciale sensatie en spanning, zoals
bij motorwedstrijden in grote mate aan
wezig, miste hij in de voetbalwei. Hij wil
de niet beweren.dat het bij voetbal maar
een tamme boel is. De laatste jaren ze
ker niet, want de gele en rode kaarten
vliegen er gewoon de pan uit, maar in de
motorsport is het ènders. Het is natuur
lijk maar net, hoe je zoiets bekijkt, maar
Wery was, behalve voetballer een fervent
motorsportliefhebber. In de eerste tijd
als toeschouwer en als Amersfoorter
vanzelfsprekend supporter van de Van
Heugtens.
Toen Ton van Heugten in 1971 van de
solomotor overstapte naar de zijspan-
klasse, had hij natuurlijk ook een even
wichtskunstenaar nodig in de bak. Van
Op Koninginnedag 1958 reed
Fons van Heugten zijn eerste
zijspancross op een zelfbouw-
motor.
nog drie wedstrijden, die meetelden voor
het kampioenschap van Nederland. In
Gendt (bij Nijmegen), in Anloo en Sint
lsodorushoeve (bij Haaksbergen) ein
digden zij steeds bij de eersten. De laat
ste wedstrijd als winnaars en in de eind
rangschikking om de titel werd de 4e
plaats bereikt. In de Grote Prijzen van
Engeland en Frankrijk en in een groot
aantal nationale wedstrijden werd over
het algemeen met veel succes gereden.
Ook in de Verenigde Staten, aan het
einde van het seizoen, werd deelgeno
men aan diverse sterk bezette interna
tionale koersen, zoals in Livermore (Ca-
lifornie) en Washington, waar de combi
natie 3e werd. 1974 werd een prima aan
loop voor het a.s. seizoen. Het aantal
overwinningen was nog wel beperkt,
maar ereplaatsen bereikte dit koppel
met de regelmaat van een goed Zwitsers
uurwerk.
GROTE PLANNEN VOOR 1975
Fons' van Heugten en Jaques Wery
hebben grote plannen voor 1975. Dit
moet het jaar van de waarheid worden
en niets wordt aan het toeval overgela
ten. Fons (31 jaar) en Jaques (24 jaar)
bereiden zich zeer ernstig voor op de
hernieuwde krachtmetingen met de an
dere grote jongens uit de zijspanklasse,
zoals Ton van Heugten. Wil van der
laan. Drikus Lubbers en Broer Dirks.
In café „de Finish", een nevenaange
legenheidje van Fons en gelegen aan de
Hessenweg in Stoutenburg. staat Henk
van Beek achter de tap. Deze verpo
zingsgelegenheid moet het toevluchts
oord gaan worden voor alle motorrijders
uit de naaste en verre omgeving. Het be
gint er inmiddels al aardig op te lijken.
Hier werden wij ingelicht over het voor
naamste deel van het wedstrijdprogram
ma van het duo Fons en Jaques voor dit
jaar. Op 16 febr was de eerste race in
Lommei (België). Dan volgt Sint Antho-
nis (19 maart) en nog een hele reeks an
dere losse wedstrijden. Vanaf eind mei
worden de vijf wedstrijden om het Ne
derlandse kampioenschap gereden in
Apeldoorn, Wijchen, Maastricht, Win
terswijk en Anloo.
Dat was even terzijde. Wij waren be
zig met de voorbereidingen van Van
Heugten en Wery voor het a.s. seizoen.
Al gedurende de gehele winter wordt,
ongeacht de weersomstandigheden (die
meestal niet zo best waren) in Den Treek
behoorlijk aan conditietraining gedaan
onder leiding van C.I.O.S.-trainer Piet
de Zwarte. U kent hem vast nog wel uit
zijn waterpolotijd in het Nederlandse
zevental? Iedere dinsdagavond boven
dien een stevige indoortraining in de
sportzaal van het vormingscentrum in
Amersfoort.
En als dit allemaal nog niet genoeg
mocht zijn. staan de volgende mogelijk
heden Fons en Jaques nog te dienste.
Daar is dan op de eerste plaats de sup
portersclub. weliswaar niet groot van
omvang, maar van bijzondere kwaliteit.
Onder aanvoering van „Willem" (ver
melding achternaam is overbodig!) gaan
Joop Voorburg, Bertus Dijk en alle an
deren mee naar zo goed als alle bereik
bare wedstrijden. En geloof maar gerust,
dat het helpt.
Verder heb je Wim de Haas. Die is
„onbetaalbaar" voor de renners. Laat-ie
bet maar niet horen! Deze achtvoudige
Nederlandse grasbaankampioen heelt
„het" in zijn vingers en zorgt met veel
toewijding en kennis van zaken voor de
spiksplinternieuwe Norton 750-ce, die in
de meest perfecte conditie klaar staat
voor de eerste start. Aan de motor zal
het beslist niet liggen, als het eventueel
eens fout mocht gaan. Absoluut uitge
sloten. En waar zowel Fons van Heugten
als Jaques Wery met grote nadruk ver
klaarden, dat het ook aan hen niet zal
liggen, staat ons nog heel wal goeds te
wachten. Alleen jammer, dat de concur
rentie dit nu ook weet!
PC.
pEN CENTRUM. Wist U, dat er
afgelopen jaar meer dan 10.000
li/end!) motorrijwielen verkocht
„in Nederland? Wij eerst ook niet,
„ij lazen het onlangs in een
tijdschrift. Je vraagt je dan ver-
jf.hnc dat mogelijk is in een jaar
o zomer, die eigenlijk geen zomer
„jmie aantal in één jaar verkochte
tn betekende intussen een nieuw
LVoor 0,,s ecn reden om eens wat
in de motorsport te duiken. En
üjedan? Je pakt het telefoonboek
kl dan naar de (achter- )naam Van
tn.
ideze naam is niet alleen een
op het gebied van een bepaalde
tloerbedekking. maar evenzeer in
eld van de motorsport. Let wel, wij
echt niets tegen hetgeen al-
labeurt in het tot ver over de
ren/en bekende Scherpenzeelse
Onze belangstelling ging dit
her uit naar een andere bezig-
an de Van Heugtens. Een bezig-
De evenwichtkuostenaars Fons en Jacques in Gendt (aug. '74).
Heugten kende Wery en Wery wist wel
ke mogelijkheden hij zou krijgen bij
Van Heugten en er hoefde niet lang over
gepraat te worden. De nieuwe zijspan-
combinatie klikte meteen en bijna drie
jaarlang bleven de uitstekend bij elkaar
passende renners samen. Jaques had de
nodige feeling voor het veelomvattende
werk in de bak. Heb je die niet, dan leer
je het ook nooit.
1972 begon verrassend. Bij de seni
oren leverde een uitzonderlijke prestatie
in een januari-bekercross direct al een
internationale H-erkenning op. Ook de
strijd om de F.I.M.-cup, het officieuze
wereldkampioenschap, werd een groot
succes. Tot twee wedstrijden vóór het
einde lagen Ton en Jaques aan de kop,
om tenslotte op de mooie 3e plaats te
eindigen. De weerslag op deze successen
kwam in 1973. Het wilde opeens niet
meer. Van de circa 30 wedstrijden in dat
jaar, bereikte Van Heugten en Wery
it!aaf driemaal'dë eindstreep. Hét H-
nummer raakte men dan ook weer kwijt
en de zo ideaal lijkende combinatie viel
toch nog uiteen.
Wery zou in 1974 met Drikus Lubbers
gaan rijden. Dat feest ging evenwel niet
door, want op een training in Ermelo
brak Lubbers ecn been en Wery zat weer
in de W.W. In de loop van het jaar
kwam een nieuwe combinatie tot stand,
ditmaal met Fons van Heugten.
WERY „MONKEY" BU FONS
Het aapachtige hang- en zwaaiwerk
van een bakkenist wordt in Amerika
treffend omschreven met de betiteling
van „monkey". Het heeft er inderdaad
een boel van weg. Fons van Heugten
reed met zijn nieuwe monkey in 1974
Fons stijgerend op zijn machi
ne in een solo-cross te Zalt-
bommel op 30 juni 1968.
Heugten en Jaak Wery in volle actie.
BAKKENIST JAAK WERY
Hoe vreemd het in de wereld van de
sport kan gaan, blijkt uit de belevenis
sen van Jaques Wery, een volle neef van
Wie, wat, waar en waarom
zijspan-motorcross
ierigens van eveneens grote inter-
ile bekendheid. En dat is de
port
fort telt een groot aantal facetten.
»k de motorsport-familie is erg
■:id. zodat wij ons wel moesten
;n. Zoals gezegd doken wij in het
iboek en met name de gids voor
trict Utrecht, uitgave 1974-1975
lenop pagina 708 onder Leusden
n Heugtens. Nu moest het geluk
rder helpen.
rsle, die wij belden voor een
L had de voorletters A.M. en
ons genoemd. Wij hadden in één
hoofdprijs, want de andere drie
nse Van Heugtens (Cor. Martin
il. als wij zo vrij mogen zijn)
ihet wel gedaan, maar rijden op
ment niet meer motor. Althans
isport. En Fons was direct bereid
imcer vertrouwd te maken in de
en van zijn sport. Zo kwamen wij
elijk terecht in de zijspanmotor-
.IE-AANGELEGENHEID.
lorsporl is bij de Van Heugtens
echte familie-aangelegenheid.
dwordt.dat het motor-gedoe een
was voor de drukke zakelijke be
ttingen in het andere familie-be-
lorspronkelijk bedoeld als een
van ontspanning, werd het
ebeuren meer en meer een rage.
oordig is het ontspannende ele-
og steeds de hoofdzaak, want de
pon is bepaald geen vetpot. De
ontspanning werd evenwel een
spannende ontspanning, want als
liefhebberij als sport gaat
de de zesdaagse in Tjecho-Slowakije
voor Fons geen 144, maar slechts ander
half uur. Hij nam een scherpe bocht wat
erg binnendoor, toevallig op een plaats
waar een dikke boom stond. Dag zes
daagse!
In 1967 werd Fons van Heugten
kampioen van Nederland in de 500 cc-
klasse, maar allehgs ging hij toch meer
de kant van het zij-spanrijden uit. Voor
dit soort wedstrijden is het prettig als
het droog weer is. Maar liefst niet te
droog, want dan heb je gauw last van
stof. Vochtig weer mag ook, maar niet te
nat in verband niet de dan aanwezige
modder. Het meest geschikte weer is het
weer, dat je eigenlijk nooit betreft.
OUDE MATCHLESS MET ZIJSPAN
In 1970 begon Fons van Heugten met
zijspan-races. Op een oude 500-cc
Matchless, een afdankertje van zijn
broer Cor. Met de Amersfoorter Hans
Middelkoop als bakkenist. Het werd een
redelijk succes, met zo nu en dan een
behoorlijke portie trammelant. Een
kwaal van vooral de Engelse motoren uit
die tijd was het gemors van olie.
De combinatie Van Heugten-Middel-
koop kwam uit bij de junioren. Overi
gens een merkwaardige benaming van
deze klasse, want de basis was niet de
leeftijd der rijders, maar de al dan niet
aanwezige ervaring en kwaliteit. Er rij
den nu nog junioren rond van 50 jaar en
ouder.
De jongelui reden goed en kwamen in
1971 hierdoor in de categorie der seni
oren. Voor dit zwaardere werk meenden
zij ook een zwaardere motor nodig te
hebben. En zij wisten er een te koop.
Een Norton van 750 cc. Geen nieuwe,
FONS KREEG EEN H-NUMMER
De aankoop van de Norton bleek geen
miskoop te zijn. Van Heugten en Mid
delkoop werden in de wedstrijden wel
dra een volwaardige tegenpartij voor de
geachte concurrentie. Die was niet mis
en bestond o.m. uit Lubbers, Dirks en
Ton van Heugten (met Jaak Wery in de
bak).
De equipe kwam echter net niet aan
de top. maar de resultaten leverden wel
het felbegeerde H-nummer op. Dat is
een internationale startvergunning, die
maar voor weinigen is weggelegd. De
Koninklijke Nederlandse Motorrijders
Vereniging kent in de zijspanklasse zo'n
honderd wedstrijdrijders. Hiervan zijn
circa 60% junior. Van de overigen heb
ben er ongeveer 25 een nationale en 15
een internationale licentie.
De jaren 1972 en 1973 waren goede
jaren voor Fons en Hans. Zonder uit
schieters. Geen uitgesproken topresulta-
ten. maar ook geen afgang. Internatio
naal werd veel in Frankrijk gereden, in
Engeland, Zweden, Italië, Zwitserland
en Tsjecho-Slowakije. In België wat
minder. Men had steun van een sponsor,
van Heugten-Castrol. Ook in Nederland
werd veel gereden en in het nationale
kampioenschap 1973 werden Van
Heugten en Middelkoop vijfde.
1974 was een merkwaardig jaar. De
resultaten werden, zonder directe aan
leiding, beduidend minder en tot over
maat van ramp ondervonden Fons en
Hans meer pech dan geluk. Zoals dan
meer gebeurt ontstond langzaam ecn
onplezierige stemming en steeds meer
onzekerheid. Wij willen niets onvriende
lijks zeggen van motorrenners, maar het
zijn nu eenmaal mensen, die als zij lang
onder een bepaalde druk blijven, daar
voor ecn ongewilde uitweg zoeken in
verwijten en verwensingen. Het komt
ook bij andere topsporters voor.
Het is wel begrijpelijk, maar erg ver
velend als het lang blijft voortduren. Zo
ook hier. De eerst zo goed bij elkaar
passende renners gingen uiteen. Mid
delkoop heeft nog een tijdje met Paul
van Heugten gereden, doch stapte daar
na geheel uit de motorsport.
Fons van Heugten (r) bij een
tussenstart in een zesdaagse in
Tsjecho-Slowakije
bedrijven,, komt vanzelf de drang om te
winnen naar boven. En dat geldt zeker
in de motorsport..
De onderlinge concurrentie is groot en
naast de l'aktoren van uitstekend kun
nen rijden en zo goed mogelijk mate
riaal. speelt verder ook de kwestie van
geluk een belangrijke rol. Geluk is even
wel niet in onbeperkte'mate te krijgen
en zo kan het gebeuren, dat de resul
taten der wedstrijden ecn nogal eens
wisselvallig karakter hebben.
FONS VAN HEUGTEN.
Rond I960 is het eigenlijk begonnen.
Met grasbaanraces in Amersfoort. Broer
Gerard was de eerste. Hij begon als hel
per van een vriend, doch ging weldra zelf
rijden. En zo ging het min of meer ook
met Cor en Piet en Dick, kortom met
alle acht gebroeders Van Heugten. Fons
was op twee na de laatste, die het slacht
offer werd van de motoritus. In de be
ginjaren als solorijder.
Gerard van Heugten was ook de
eerste der broers, die overstapte op de
motor-met-zijspan. Met veel succes en
met Hans van Campen in de bak. Hij
werd o.m driemaal kampioen van Ne
derland. Fons boekte ondertussen uit
stekende resultaten als solist en werd
mede hierdoor twee jaar achter elkaar,
in 1963 en 1964, gekozen in het
Nederlandse team voor de internatio
nale motor-zesdaagse. Bepaald naar
wens verliepen deze uitzonderlijke zware
terreinwedstrijden echter niet.
In Oost-Duitsland (1964) ging het
goed, tot op de derde dag een in de ver
nieling gereden versnelling een einde
maakte aan het avontuur. In 1963 duur-
