de macaroni's
kapitein rob
miss peach
Abortus: niet
alleen individueel
maar ook
maatschappelijk
probleem
- 3 t
Ingezonden:
en de geheime schatkist
de speurtocht van de vrijhei
Go ra
a
a
O
O
IHI.SIH to AI'lvll. till
LEUSDER KRANT
- 58 -
Z. E Joans J. Stracteughel, de Mi
nister van Financien, was kennelijk
in zijn nopjes. Het vooruitzicht, 's lands
kasmiddelen te kunnen versterken met
de inhoud van een oeroude schatkist,
was dan ook alleraangenaamst
.Een gedenkwaardige dag, kapi
tein'' sprak hij deftig tot Kappie
..Het stemt mij fot grote voldoening,
dat u de schatkist hebt kunnen terug
brengen Zoals u weet. zijn er nogal
wat vlottende schulden te verrekenen
De nationale economie
.Vanzelf", onderbrak Kappie de be
windsman ongedwongen ,,Maar de eer
komt aan Professor Jodelahiti toe. ex
cellentie Die heeft de schatkist ontdekt
en
..Der schatkistl is van weinig be
lank kwam de kleine geleerde vurig
in het midden brengen ..Maar de sa-
lamandrus aauarius, mijne vindink, is
verdwenen Hij moet gevangen wor
den'"
,.Een belangwekkend gezichtspunt"
vond de minister, die er in het geheel
niets van begreep. ..Deze taak zal dan
ook zonder uitstel ter hand genomen
dienen te worden. Hij glimlachte sta
tig de kring rond. ..Maar hoe dan ook.
ik verzeker u dat Het Vaderland u grote
dank verschuldigd is Wij 1 Hij
werd onderbroken door de telefoon
..Stracteughel". meldde de gezag
drager kort ,.Wat zegt u De pers
is er achter gekomen9 Of ze bij de
opening van de schatkist aanwezig mo
gen zijn9 Geen sprake van. mijn waar
de Men weet toch immers nooit met
die kerels? Laat ze maar buiten wach
ten Zodra de kist geopend is zal ik
mij aan het open raam vertonen met
enkele van de munten. Later kunnen
ze mij dan fotograferen bij de lege
kist1"
..Een passend symbool!" schoot het
door Kappie's brein.
- 59 -
Na zijn telefoongesprek wandelde
Minister Stracteughel naar een der
ramen en opende dit wijd. Het ru
moer van een groepje persfotografen
en verslaggevers drong nu vaag tot
de Kamer door.
.Welaan, heren sprak Zijne Excel
lentie. Ik meen dat de tijd gekomen is,
om de schatkist te openen". Hij stapte
eerbiedig naar de kist
,,Zal ik u even helpen, Excellentie?"
bood Kappie beleefd aan
Neen, neen. dank u". weerde de
bewindsman af ,,Het zal wel gaan.
kapitein Ik word misschien een dagje
ouder, maar ik kan nog best meeko
men' Welnu, dit bleek. Want toen de
hoge gezagsdrager met een ferme ruk
het deksel van de kist losrukte, schoot
dit met een klap omhoog en sprong
opnieuw het afzichtelijke monster te
voorschijn, dat reeds eerdei zoveel
consternatie had veroorzaakt. Zijne
Excellentie stond een onderdeel van
een seconde als verstijfd: toen draaide
hij zich met een ruk om, uitte een wei
nig gepolijste kreet en verdween met
een niet van sierlijkheid ontblootte
snoeksprong door het geopende venster
naar buiten
Het behoeft wel geen betoog dat de
bewindsman onmiddellijk werd gevolgd
door de Maat, voor wie de herhaalde
verschijning van liet monster even
eens te veel was
Het zal de regelmatige lezer van
deze verhalen nauwelijks verbazen,
dat de Lutjewierse pers die dag met ex
tra edities kwam De geslaagde op
namen van Minister Stracteughel «lie
uit het raam sprong en daarna, in ge
zelschap van een onbekend zeeman,
met grote snelheid wegrende, kreeg
men dan ook niet alle dagen onder «Ie
ogen!
(buiten de
verantwoordelijkheid
van de redaktie)
Graag wil ik reageren op het inge
zonden artikel van de werkgroep „Redt
het ongeboren kind" in de Leusder
Krant van 4 april 1975. Daarbij is
het niet mijn bedoeling in details dat
artikel te analyseren en te bekriti
seren, maar meer een aantal aspek-
ten naar voren te halen, die m.i.
bij een eerlijke diskussie over het
abortusvraagstuk horen Ik zal hierbij
gebruik maken van een recent dis-
kussiestuk van de PPR, dat ik hetaktie-
centrum Leusden de vorige maand is
besproken. (Bij het lezen van het arti
kel van 4 april en bij het schrijven
van dit artikel begin ik het trouwens
steeds meer te betreuren, dat op de
drie openbare en tevoren in de Leusder
Krant aangekondigde bijeenkomsten,
die de PPR-Leusden in maart 1975
heeft georganiseerd, niemand is geko
men, die het standpunt van de werk
groep „Redt het ongeboren kind' hul
digde.)
Ik wil uitdi ukkelijk stellen, dat abor
tus een moeilijk emotioneel probleem
is. waarover ik niet de pretentie heb
liet laatste woord te kunnen spreken.
Dat mensen het opzettelijk verbreken
van een bestaande zwangerschaoin ge
weten alwijzen, beschouw ik als een
fundamenteel recht van iedereen; maar
ik wil me wel verzetten tegen mensen,
die hun overtuiging, die ik wil respec
teren. dwingend aan anderen opleggen.
Ik juich het toe, dat inensen zich van
uit hun diepste overtuiging en gevoe
lens van verantwoordelijkheid bezig
houden met de oordeelsvorming over
deze zaak, die zozeer liet mensenrecht
op leven raakt Jammer vir.d ik wel,
dat deze betrokkenheid er in het artikel
van de werkgroep niet toe heelt ge
leid om dit probleem te plaatsen in
liet grotere verband van waarden en
normen, die in onze samenleving wor
den aanvaard ol opgelegd, op een zo
dwingende manier, dat het individu zich
er haast niet aan kan onttrekken Vele
algemeen geldende maatschappelijke
(onjwaarden, zoals opvattingen over
prestatie, welvaart, konsumptie, so
ciaal aanzien, emancipatie enz. kunnen
een vrouw ertoe brerigen de aanvaar
ding van een kirtd als een te zware
last te ervaren en de zwangerschap
al te breken. Egn maatschappij, die
dat voor haar wenselijk rnaakt, is on
oprecht, als zij de morele kanten van
dit probleem afwentelt op de vrouw,
die voor de lasten staat, maar van
diezellde maatschappij onvoldoende
steun ervaart De samenleving heelt
haar eerst de mogelijkheid ot lust
ontnomen haar inzet te geven voor de
verdere uitgroei van het a s. kind om
haar vervolgens te brandmerken, als
zij haar konklusies trekt en tot abor
tus overgaat. Een vrouw, die het unieke
vermogen heelt een nieuwe mens ter
wereld te brengen, breekt dit proces
niet zomaar at als het reeds begonnen
is er is dan iets grondig mis met de
wereld, waarin zij leelt, en als ze het
wél zomaar doet. is er nog veel
meer mis met de wereld, waarin zij
is opgegroeid
Het is voor mij de vraag ol wie
dan ook wel het recht heelt haar een
dwingende morele eis te stellen als
de samenleving als geheel zich zo
weinig aan morele normen gelegen laat
liggen, dat aan miljoenen reeds gebo
ren kinderen en volwassenen onaan
vaardbaar leed wordt berokkend tot de
dood erop volgt Ik denk hierbij aar
de egoistische handelspolitiek van onze
njke konsumptielanden tegenover vele
t.ongerlanden, ik voel me zells onpas
selijk worden, als ik „eerbied voor het
leven" als absoluut argument tegen
abortus hoor gebruiken door vertegen
woordigers van politieke partijen, die
miljarden willen uitgeven voorde meest
alschrikkende wapens, vanuit de be
reidheid om volkerenmoord te plegen
op miljoenen machteloze onderdanen
van regimes, die onze samenleving
zouden bedreigen.
Maar ook de interne inrichting van
onze samenleving waarin op vele ge
bieden nog gebundelde macht en het
recht van de sterkste overheersen,
doen die maatschappij als zodanig het
recht verliezen om aan het individu
een dwingende moraal op te leggen.
Dit klemt nog meer, wanneer dat in
dividu zich voelt in een situatie van
overmacht, zoals een zwangere vrouw
die abortus wenst
ledereen, die in geweten abortus af
wijst en dat ook aan anderen dwingend
wil opleggen, zal zich bovendien moe
ten afvragen, hoe hij voor zijn geweten
kan verantwoorden, dat een groep
vrouwen in uiterst moeilijke omstandig
heden in de kou wordt gezet Abortus
is een noodoplossing Maar voordat de
abortusklinieken er waren lieten jaar
lijks tussen de 20.000 en 50.000 vrouwen
in Nederland zich aborteren in achter
kamertjes door knoeiers De geeste
lijke en lichamelijke ellende (dood.
onvruchtbaarheid enz.) die door
knoeierijen werd veroorzaakt en in
ziekenhuizen en doktersspreekkamers
naar boven kwam - en dat was slechts
het topje van de ijsberg - was zo
alschuwelijk, dat veel artsen een fel
voorstander werden van het mogelijk
maken van medies verantwoorde onder
breking van zwangerschappen
Het abortusprobleem is een pro
bleem van en voor het belangrijkste
deel veroorzaakt door onze maatschap
pij Het heelt te maken met emotio
nele weerstanden tegen voorbehoeds
middelen. de moeizaamheid van de
sexuele opvoeding, de diskriminatie
-Gl-
Nog diezelfde «lag kiest Rol) zee. Hot
weer is prachtig en bij heersende
wind kan hij in de namiddag van de
volgende dag in Valeta aankomen Maar
nauwelijks heeft hij de haven verlaten,
of ook aan boord van de „Lola" wordt
order gegeven de zeilen te hijsen
De matrozen zijn zeer verbaasd de-
jonge baas rouwt blijkbaar met erg
om «Ie dood van zijn vader. Am-
brosius heeft nchtni wol w.it anders
aan zijn hoofd en staat aan di-k bevo
len rond te schreeuwen, alsof zijn
vader niet enkele uren geleden is
overleden Maai dan komt zijn moeder
aan «lek „Wat betekent dit, Ambro-
sius?" vraagt zij, ,,w«- hebben im
mers geen haast en nu vader is
overleden „Dat is het juist,"
antwoordt de nieuw*.- schipper van de
„Lola", moeder begrijpt echb.-r wel
ware n-den
overhaaste vertrek is. b
r
de „Lola" met valse sc,h« «.p.sjöJ
nooit in Valeta kan biniif-iil«)j,<.i,''
wilt die viecmdcluig achtera
zij tf.-gen haar zoon, h«:b je «l<m b
maal geen eerbied voor do rj,,,,.
je vader Je bent een «Im,^
schurk!" Maar Ambrosius J^i
moeder rnaai praten
-62-
Wanneer Rob tegen de avond zijn boord-
lichten controleert, ziet hij dat een
schoener hem op korte afstand volgt
Hij behoeft niet te raden, welk schip
het is. Trouwens, hij zou nu de „Lo
la" uit duizenden schepen herkennen,
en naar de bedoelingen van Ambro
sius hoeft hij ook niet lang te raden:
die jongen schijnt zijn zinnen op Pau
la te hebben gezet en bovendien ver
onderstelt hij waarschijnlijk, dat Rob
de verklaring van zijn vader nog bij
zich heeft Rob zet meer zeil
en het gaat nu pal voor de wind
Maar wanneer deduisternis valt, flauwt
de Noord-Oostpassaat af en de „Lola"
heeft een sterke motor, zodat het Rob
wel moeite zal kosten deze hardloper
van zich af te schudden Maar hij is
vast van plan zich niet zomltrg
over te geven en met zijn jareijj
zeilervaringen kari hij het «Jt j
Ambrosius nog heel lastig maket
derdaad heeft aan boord van «Je.L
Ambrosius reeds ordergfegevendti
tor bij te zetten. Nu de wind phdi
is gaar. liggen ziet hij zijn kans s«l);
om de „Vrijheid een loer te «In
marga.ik hoop patje
ep be&rip voor
Hebt pat ik jouw
i soort persoonlijkheid
niet /mag.
<934
'VOOR EEN VERHOUDING
WAAKlN ZOVEEL BEGRIP;
BESTAAT KON IK EP
t toch wel bekaaid
VANAF.
waarom voel je je zo pot als je 's
morgens opstaat waarom
probeer je niet o
optimistisch te zijn
o. pat probeer ik
zeker ik kom zingend
en fluitend uit bed, en
ik blijf opgewekt tot
ik in de spiegel
kijk....
(-
PV7£"i<_ S*4iS
van de ongehuwde moeder en het on
wettige kind enz. De maatschappij
- dat zijn wij met elkaar - staat nog
steeds afwijzend tegenover de onge
huwde moeder en de voorzieningen zijn
kresjes en als ze er wel zijn, zijn
ze altijd te duur. Goede woonruimte
is er niet of nauwelijks voor de on
gehuwde moeder en financieel is haar
positie zeer slecht. Ook voor gehuw
den zijn de redenen om tot abortus te
besluiten vaak sociale slechte huis
vesting, slechte financiële positie, ont
slag enz. In vrijwel alle gevallen geldt,
dat de laagstbetaalden weer het meest
de dupe zijn.
Het is voor vrouwen altijd een uiterst
moeilijke en pijnlijke beslissing om tot
abortus over te gaan, niet een gemak
zuchtige oplossing om van de pro
blemen ai te zijn
Willen we ooit het abortusvraagstuk
oplossen, dan zal alle energie gericht
moeten worden op het voorkomen van
ongewenste zwangerschappen, en wel
door een grootscheepse voorlichting
op scholen en fabrieken e d ten aan
zien van antikonseptie en sexualiteit
Er zijn aanwijzingen, dat een positieve
waardering van de sexualiteit een be
tere antikonseptie tot gevolg heeft.
De kerk speelt hier wel een zeer ne
gatieve rol. Het is de kerk (vooral
de r k kerk), die zich tot opdedag van
vandaag verzet tegen een goede anti
konseptie en die het schuldgevoel en
zondebesef heeft ingeprent: „Seks is
vies. behalve als je getrouwd een
kindje >..\akt". Zij is daarom in hoge
mate medeverantwoordelijk voor het
abortusprobleem
Het ziet er naar uit - gelukkig,
denk ik dan maar - dat binnenkort de
wettelijke strafbaarheid van abortus
zal worden opgeheven Tot de werk
groep „Redt het ongeboren kind" zou
ik willen zeggen: Ook iemand, wiens
geweten geen abortus toelaat, werkt niet
mee aan het straffeloos aantasten van
menselijk leven, als hij de bestaande
straffen tegen abortus helpt afsta
fen. Hij pleit niet voor abortus i
oplossing voor ongewenste z*»$
schap. Hij heft alleen de huicbelij
tige toestand op, waarin de saffi»
ving de ogen kan sluiten voor hete#
lijke probleem, waardoor de beW
te aan abortus bestaat. Hij
weg vrij voor het inzicht, dat de sats'
leving zo ingericht dient te zijb
een vrouw niet ongewild moeder M
te worden en dat een vrouw in j)
wachting het graag wil wordeo.
uit dat inzicht alleen kunnen de 0'
regelen geboren worden, die
lijk nodig zijn om mensen, iptMI
val moeders én kinderen, gelijk*'1
sen te geven om gelukkig te 1*"
Vanuit een dergelijke opstelling
met u willen samenwerken
Hein Piet van der Spek,
voorzitter PPR-aktiece*1
Leusden.
