Het Science-Fiction-boek
juweel van een naslagwerk
de macaroni's
„Cousin Joe", een blues -
opkikker in optima forma
Spaanse en
(vakantie-)
klanken
„L'Eté Indien",
schitterende LP
van Joe Dassin
WAYLON JENNINGS:
„DREAMING MY
DREAMS" - (LP)
BOEKBESPREKING
|AK JACK BARRON
DE MENGMENSEN
HUIS ZONDER TIJD
DE STRANDEN
VAN SIRIUS VIER
DONDERDAG 11 SEPTEMBER 1975
leusder krant
„L'Eté Indien" -JoeDas-
sin. Elpee, uitgebracht door
de platenmaatschappij CBS
te Haarlem op hetCBS-label
nr. 80 926 - in uitstekend ste
reo.
Persoonlijk ben ik een lief
hebber van Franse chansons en
dat is misschien ook wel één van
de redenen, dat ik de Franse chan
sonier Joe Dassin een uitstekend
vakman vind, die ook in Nederland
zo nu en dan weet door te breken
herkenbare elementen in zich
hebben óm - ook bij mensen die
er geen woord van verstaan - aan
te slaan.
Zo'n liedje is bijvoorbeeld
.L'Eté Indien", dat nog niet zo
lang geleden vrij hoog rees aan
de vaderlandse hit-heinel Hoewel
bekende coryfeeen als Mireille
Mathieu en Vickey Leandros, om
van Nana Mouskouri maar te zwij
gen, het Franse lied toch wel in
voldoende mate binnen de Hol
landse invloeds-sferen weten te
brengen, blijf ik het toch steeds
betreuren, dat er desondanks toch
te weinig aandacht wordt besteed
aan de Franstalige pop in het al
gemeen en het chanson in het bij
zonder. Joe Dassin vertegenwoor
digt een kombinatie van deze twee
en dat is wellicht één van de (goede)
redenen, dat hij succes heeft in
Nederland.
Zijn nieuwste elpee is „L'été
Indien", uiteraard met de titel
song en verder nog elf andere ge
lijkwaardige chansons,die boven
dien zo verschillend zijn, dat de
elpee in haar totaliteit een genoe
gen wordt om naar te luisteren.
Dassin heeft een warme stem,
waarmee hij zo nu en dan vocaal
goochelt, knap begeleid en gevolgd
door het orkest van Johnny Arthey.
Opvallend krachtige nummers zijn
o.a. „Messieurs les Jures",
waarin hij de rechters toespreekt
en het Franse militarisme dat qua
klank doorspreekt in „La Ser
vice Militaire", ook al is de tekst
op andere leest geschoeid. Ook
de andere nummers, zoals „An
nie De L'Année Dernière" en
„Vade Retro" maken deze elpee
tot een echt luistergenoegen En
dat niet alleen voor francofielen.
Bert Vos
een wolf in mijn tijdmachine"), de
technologische vooruitgang van buiten-
aardsen („Het vierde beroep"), magie
en zwarte kunst ,Buik als eigen baas"),
voortschrijdende technologie („Veilig
bij elke snelheid"), ontmoeting in de
ruimte met een ander ras („Vecht
jassen"), gebruikt als een soort bio
logische proeftuin („De stranden van
Sirius Vier").
Ook eerder gebruikte ideeën vindt
men in dit boek terug, zoals in het
verhaal .Stuwer"waarin dezelfde ele
menten als in „Neutronster" worden
gebruikt. Larry Niven weet wat schrij
ven is en hij gebruikt zijn talent voor
de meest onwaarschijnlijke onderwer
pen, waardoor het lezen van deze ver
halenbundel een waar genoegen is en
gelijk staat met een avontuurlijke reis
door de wereld van de onvoorspelbare
toekomst. Aanbevolen.
Bert Vos.
Cousin Joe-LP uitgebracht door
de platenmaatschappij BASF te
Arnhem op het Big Bear-lebel.
Nr. Bear 3. In goed stereo.
Het is een verheugende zaak, dat de
blues in Nederland nog geen zachte dood
zijn gestorven Je zou dat soms wel
eens zeggen, als je naar Hilversum
3 luistert en vrijwel de hele dag geen
enkel blues-geluid tot je doordringt,
met uitzondering dan via de gespecia
liseerde rubrieken. Na een ware blues
en R B-rage in de jaren zestig, met
de beroemde toppers als Stevie Wonder,
Smokey Robinson, de Temptations, wij
len Otis Redding, Wilson Pickett, Muddy
Waters, John Mayall, Little Milton,
Supremes, Aretha Franklin en anderen,
is de belangstelling voor de ritme and
blues én voor de blues- voordien ineens
vrij algemeen - alleen bij die liefheb
bers overgebleven, die er altijd al voor
hebben gevochten. De laatste tijd is een
hoorbare opkomst merkbaar van de
blues in het hedendaagse muziekgebeu-
ren en dat is - zoals gezegd - een verheu
gende zaak.
De platenmaatschappij BASF verte
genwoordigt sinds kort het Engelse
blueslabel Big Bear, en dat betekent,
dat de blues als muziekgenre in Neder
land wellicht een extra opkikker zal
krijgen Naast toernéé's van de bij
dit label ondergebrachte artiesten, zo
als Big John Wrencher, Mickey Baker
en Cousin Joe. worden er nieuwe elpee s
uitgebracht.
Eén van deze elpee s is Cousin
Joe", waarin deze in 1907 in Wallace
(Louisiana) geboren blues-gigant de
blues de luidsprekers uit laat spetteren,
bij wijze van spreken. Cousin Joe (ware
naam Joseph Pleasant) trad regelmatig
op met mensen als Sammy Price.
Harry Carny, Billy Holiday, Ella Fitz
gerald en gebruikte daarbij verschil
lende schuilnamen, zoals Pleasant Joe,
Brother Joshua en Smilin' Joe Als
grote New Orleans pianist-zanger-en-
tertainer is Joe een begrip Hij was
één van de scheppers van een stijl,
die kan worden teruggevonden bij Cham
pion Jack Dupree. Clarence Frogman
Henry, Fats Domino, Allen Toussaint
en Doctor John Hij is de onbetwiste
ster in de American Blues Legends,
een groep artiesten, die de blues door
Europa dragen, zoals de 65-jarige ve
teraan-gitarist Homesick James, de in
Europa nog vrij onbekende Billy Boy
Arnold, Tommy ,Hi heel sneakers"
Tucker, Eddie Guitar Burns en de in
blues-kringen overbekende Lonesome
Jnnmie Lee Robinson Drummer is
Pete York - één van de betere Britse
drummers, die o.a. samenspeelde met
The Spencer Davis Group, Hardin -
York en John Lord
Maar terug naar Cousin Joe en zijn
elpee. De plaat kreeg als ondertitel
„Gospel-wailing, jazz-playing, rock 'n'
rolling, soul shouting, tap-dansmg
bluesman from New Orleans" en dat
is het dan precies. De vrij simpele
hoes verbergt een waterval aan op
windende blues-klanken, die door neef
Joe met een enorme vakmanschap op
de luisteraar wordt overgebracht. Een
plaat, waar je met bijzonder veel ge
noegen naar luistert, die je omdraait
en nog eens omkeert. Fascinerend en
tertainment, blues in optima forma.
„Thanks for that Joe", zegt Tony
Cummings, redakteur van „Black mu
sic Magazine" op de achterkant van
de hoes. Ik kan het alleen maar onder
strepen.
Bert Vos.
„Het Science Fictionboek"
door Franz Rottensteiner. Neder
landse vertaling Mare Carpentier
Alting, 1975. Uitgegeven door de
uitg. mij. Landshof te Amster
dam. Geillustreerd. Prijs f34,50.
Er zijn in Nederland tot nu toe wei
nig overzichten verschenen van scien
ce fiction in het algemeen. Bij Meu-
lenholi verscheen niet zo lang geleden
Wat is SF van Sam Lundwall en ver
der zijn er wat Nederlandse bibliogra-
biblicgrafieLen, maar voor de rest is
er eigenlijk niets op dit gebied. Franz
Rottensteiner, geen onbekende in de
wereld van de SF, heeft getracht dit
vacuum iets op te vullen met een rijk
geïllustreerd boek over de geschiede
nis van de SF „Het Science Fiction-
Boek is de moeite van het bezitten
waard Niet alleen voor de SF-lief-
dergelijk naslagwerk hebben uitgezien,
maar ook voor hen, die tot nu toe zich
konsekwent afzijdig hebben gehouden
van dit literaire genre en nu op een
prettige inanier kennis kunnen ma
ken met de science fiction. Samen met
Sam Lundwall's boek moet „Het
Science Fictionboek" iedereen vol
doende kunnen vertellen over wat
science fiction nu eigenlijk is en wat
het wil zijn
H G Wells, Jules Verne tot aan de
huidige tijd, wordt de lezer gekonfron-
teerd met schitterende illustraties uit
tijdschriften, boeken en films, krijgt
men een meer dan globale indruk van
de SF in al haar uitbundige vormen Een
stukje prettig gebrachte geschiedenis,
tunstzinnig van vorm, leesbaar be-
ichreven door Rottensteiner, die wei
swaar niet volledig is (en kan zijn) in
le 160 bladzijden van het boek, maar
och nuttige aanvullingen verstrekt ten
anzien van bijvoorbeeld de science
iction in landen als de Sowjet-Inie,
»olen, Japan, Italië en Duitsland. In-
ormatie, die lang niet overal bekend
Met uitgebreide bibliografie
f Franz Rottensteiner werd in 1942
Oostenrijk geboren en bezocht de
Jniversiteit van Wenen. Hj heeft zich
lijn leven lang bezig gehouden met
lie aspekten van de cience fiction
fen was in Duitsland redakteur van de
|SF-serie „Science Fiction van de we-
jeld" Ook heeft hij een serie bloemle-
gingen en essays onder de titel „Po-
|ris" samengesteld. Dr. Rottenstei-
pr is lid van de redaktie van „Ex-
Japolation (VS) en is medewerker aan
[Science Fiction Studies" (VS).
Rottensteiners „Science Fiction-
pek" is een juweeltje voor de lief-
ibers, verzamelaars én voor hen,
met SF willen beginnen, maar er
l niets vanaf weten. Aanbevolen.
Je
vri
,,Pak Jack Barron", door Nor-
Ij man Spinrad. Oorspronkelijke titel
Jack Barron", 1969. Ver-
taling Pon Ruiter, uitgegeven in
n, de Bruna-SF-reeks nr 36 door
de uitgeversmaatschappij Bruna
L 4 Zn te Utrecht.
- realistische science fiction be-
;t tot de uitzonderingen. Kortge-
n verscheen in de Bruna-SF-reeks
ier zo'n uitzondering en dat is een
ja vermelding waard. Het is het
,,Pak Jack Barron" van de Ame-
tnse SF-schnjver Norman Spin-
die er mee in eigen land nogal
liskussies deed oplaaien. Terecht,
Spinrad's boek is nu niet bepaald
tzinnig ten aanzien van de Ame-
inse politieke, culturele en socia-
rukturen. Spinrad plaatst zijn ver
in een nabije toekomstige tijd in
herenigde Staten De zwarte be
ing heeft - ondanks alles - toch
betere plaats in de maatschappij
orven met zelfs een eigen, vrij
enlijke politieke partij. De Re-
keinen zijn terugverwezen naar
tadium van een elitair clubje van
ilisten, terwijl de Demokraten
I de macht zijn en dat zo op het
te gezicht ook wel zullen blijven
9 nieuw element in de strijd om
merikaanse macht is het diep-
-concern van Benedict Howards
it alom gevreesde televisie-pro-
a ma van Jack Barron. Wat die
9 nes betreft het gaat om het in-
en van mensen, diedaarmee waar
lijk het eeuwige leven zullen ver-
n Het verhaal begint, wanneer
merikaanse senaat op het punt
tde diepvries-wet aan te nemen,
door Benedict Howards het mono-
zal krijgen. Alles komt in een
_r. gruwelijker daglicht te staan
Revisie-presentator Jack Barron,
«cynisch man die zijn vroegere
wlen heeft verlaten, het diepvries-
fjekt van Howards in zijn TV-show op
©rrel neemt. De geschiedenis neemt
ree? andere wending. „Pak Jack
trron behandelt de keiharde strijd
Ib allerhoogste macht, een strijd,
a cllt zlJn parallellen heeft in
-i huidige Amerika. Norman Spinrad
er in geslaagd om een mêer dan
wtreltelijk boek te schrijven in een
B§* dat misschien grof overkomt,
«ïonder meer funktioneel is inhet
e gebeuren. Spinrad neemt geen
blad voor de mond en dat is de
ÏLfatwhet boek n°g grimmiger en
•ustischer overkomt dan het zonder
tal is
Het is aan de ene kant pure SF, maar
e andere kant zijn de symptomen
ra?fiiQ getekende toekomst-
nappij zo onheilspellend duide-
it moment, dat de lezer onge-
1 met een rilling dit boek zal
_ian. Dat geldt zeker voor hen,
IK °jet langer gesloten houden
rkoii!?' de dem°kratie zonder
ls i* nV. scontrole eeD wassen
Jack Barr0D" - een boek
gelezen te worden.
Bert Vos.
„Huis zonder tijd/De Mengmen-
sen", door A. E. van Vogt. Oor
spronkelijke titels: The house that
stood still/The Mixed Men, 1950-
1952. Vertaling: M. Meuldrager-
Ezelin. Uitgegeven door Meulen-
hoff Nederland te Amsterdam in
de Meulenhoff-SF-reeks nr 89
(dubbeldeel).
Alfred E. van Vogt is een science
fictionschrijver die vooral wereldfaam
verwierf door zijn 2 boeken; „De wereld
van Nul-A" en „De Schakers van Nul-
A" (kortgeleden door Meulenhoffinéén
deel opnieuw uitgegeven). Bij Meulenhoff
verscheen nu een dubbeldeel van deze
schrijver in haar bekende SF-reeks.
Het zijn twee romans, die na „Nul-A"
zijn verschenen. In „Huis zonder tijd"
Allison Stephens gekonfronteerd met
iets, wat in eerste instantie zijn ver
stand te boven gaat. Wat zich eerst laat
aanzien als een geraffineerde bende,
blijkt toch iets anders te zijn Het gaat
om niets minder dan de macht van de
wereld. Een macht, die binnen het be
reik ligt, als een verlamd robotbrein
van een eeuwen geleden gestrand ruim
teschip maar mee zou willen werken.
Een spannend SF-verhaal, dat wel, maar
toch niet helemaal de kwaliteit, die
Van Vogt in „Nul-A" bereikte.
Het tweede verhaal, „De Mengmen-
sen" is aanzienlijk beter van kwaliteit.
In dit verhaal weet Van Vogt het niveau
van „Nul-A" te evenaren. In een stijl,
die soms doet denken aan de ecolo
gische verhalen van bijvoorbeeld Ursula
LeGumn, worden we gekonfronteerd
met rassendiskriminatie in de toe
komst. Maar dan omgekeerd Van Vogt
laat superieure wezens discrimineren
door een meerderheid van gewone
mensen En dat alles tegen een achter
grond van aards kolonialisme, waarin
de agressiviteit van de aardbewoners
en hun daarmee verbonden gedachten-
patroon, op licht cynische wijze wordt
uitgetekend.
„De Mengraensen" is het verhaal
van een ruimte-oorlog, die echter zo
lachwekkend is door het oer-patroon
van menselijk handelen en denken, dat
het tevens als een schitterende satire
gezien kan worden op de huidige we
reld, waarin de situatie al niet beter
is, met aantekening van bet feit, dat
het boek zo'n twintig jaar geleden werd
geschreven.
„De stranden van Sirius Vier",
door Larry Niven, Verhalenbundel
(1965-1973), vertaald door Knut
Azimuth, samengesteld door War
ner Flamen en uitgegeven door de
uitgeversmaatschappij Meulenhoff
Nederland in haar SF-reeks nr91.
Eén van de sterkste troeven van de
uitgeverij Meulenhoff is het uitgeven
van zorgvuldig samengestelde SF-ver-
halenbundels. Ook al word je nog wel
eens gekonfronteerd met korte verha
len. die reeds eerder door Meulenhoff
of elders in Nederlandse vertaling ver-
schoenen, dan toch nog blijft er meer
dan voldoende boeiend materiaal over.
Zo'n boeiende verzameling is de bundel
„De stranden van Sirius Vier" van de
Amerikaanse schrijver Larry Niven.
Veertien uitstekende SF-verhalen,
waarvan het titelverhaal „De stranden
van Sirius Vier" wel één van de beste is
Naast pure fantasie, verhalen over
magie en ietwat sprookjesachtige ver
halen, weet Niven de SF-liefhebber
zonder meer aan zich te binden. Sma
kelijke humor, vermengd soms met
lichtelijke satire, anderzijds gewoon
met plezier vertelde anekdotes, zoals
„Buik als eigen baas" Niven behandelt
verschillende onderwerpen. Om er maar
enkele te noemen, tijdreizen („Er zit
„Spaanse zomerherinneringen",
uitgebracht door Negram op het
Hispa Vox/Negram-labelnr. NAF-
305 en „Duits schlagerfestival
1975", een dubbelelpee gepresen
teerd door Harry Thomas. Uitge
bracht door de platenmaatschappij
Ariola Eurodisc Benelux b.v. op
Ariola nr. 89.256 XCT. Beide pla
ten: goed stereo.
Op 22 en 23 augustus vond indeRoda-
hal in Kerkrade het grote „Schlagerfes
tival 1975" plaats, gepresenteerd door
Harry Thomas, de man die in Neder
land dag in dag uit steeds zo'n grote
lans blijft breken voor het Duitse lied.
Vrijdag 5 september heeft men dit gi
gantische liedjesgebeuren via de tv-
buis zelf kunnen aanschouwen, com
pleet met de aangedragen bloemetjes
voor de artiesten door verschillende
erg aardige, lieve meisjes en jongens.
Kortom: een TV-gebeurtenis, waarbij
het ene deel van ons lieve Nederlandse
volkje zo nu en dan een traan van sen
timentele ontroering wegpinkt en het
andere deel met een geergerd gebaar
over het.klootjesvolk" de knop zal om -
draaien of een andere zender zal kie
zen Ik laat dat allemaal verder in het
midden, maar u weet wel wat ik er mee
bedoel: niet iedereen is geporteerd van
de wens van Harry Thomas om het
Duitse schlager-geweld tot in de hoogste
Nederlandse bestseller-regionen te la
ten doordringen.
Smaken verschillen, zullen we maar
zeggen, en daarom is deze recentie
dan ook alleen maar bedoeld voor hen,
die gewoonweg kapot zijn van de Duitse
toppers en voor hen. die zichzelf graag
pesten door over zaken te lezen, waar
ze zich aan ergeren
Van het grootse TV-gebeurenin Kerk
rade werd uiteraard bij voorbaat al
een dubbel-LP uitgebracht. Zoiets kan
gemakkelijk, want het is vooruit bekend
dat de artiesten gaan zingen en studio
kwaliteit is altijd nog beter dan een ter
plaatse gemaakte opname, met al dat
hinderlijk applaus erbij
Harry Thomas presenteert met trots
op de binnenkant vandeuitklaphoeszijn
zijn parade-paardjes uit de Duitse
schlagerstal. En dat zijn er nogal wat.
Je houdt het bijna niet voor mogelijk, dat
er nog zoveel Duitse topartiesten zijn,
waar je eigenlijk niets of nauwelijks van
hebt gehoord. En toch ligt Duitsland niet
zo ver van ons bed.
Rex Gildo, Tony Marshall, Udo Jur-
gens, Michael Holm. Nina Mike, Ricky
Shayne, Heintje Simons (jazeker, onze
geheel eigen Heintje was er ook bij!
Renate Werner Leismann, Chris Ro
berts. BerndCluver, Freddy Breek. Cin
dy Bert, Jurgen Marcus, Ruby Manilla,
Willy Sommers, Gunter Gabriel, Dennie
Christian en Bernhard Brink. Dat zijn
ze allemaal. In totaal 24 schlagers voor
jong en oud met voor de Verandering
één Nederlands liedje/---die van Hein
Sirnons „Jouw hart is weerae mijne
weliswaar gezongen met een Duits/ J'f
Limburgs accent, maar verder toch
Nederlands
In haar totaliteit is deze dubbel-elpee 'f.i
natuurlijk weer het neusje van de Duitse
zalm voor die talrijke liefhebbers van
het Duitse levenslied. Mijn voorkeui
gaat uit naar Udo Jurgens, die in de,
loop der jaren toch is uitgegroeid tot
één van de beste vertolkers van het
Duitstalige lied, waarbij steeds meer!-I-
het accent op betere teksten is komen:
te liggen. Teksten, die minder vat heb-1, i;
ben op de vaak misplaatste sentimen
ten als helde, romantiek, maanlicht!'
en wat al niet meer van dit fraais. Voorjltf
de liefhebbers: warm aanbevolen. En
voor al die andere, anti-schlager-j
lielhebbers kan ik alleen maar zeggen
(en ze weten het!): dit genre liedjes,
gaat er in als koek op een pittig bier-1
feest, ook bij jullie
Hoewel Spanje tegenwoordig nu niet
bepaald het uitgesproken beste vakantie- i
land is in Europa (de diktatuur wil er
nog maar steeds niet ophoepelen, zul
len sommigen somber zeggen), zijn er
toch nog tal van Nederlanders, die nog
steeds hun hart hebben verpand aan de
hotelstranden van Torremolinos en al
die andere zuidelijke toeristische neder
zettingen langs Franco's zonnekust.
Ten gerieve van deze groep is de AVRO-
televisie in samenwerking met de platen
maatschappij Negram naar Torre
molinos getrokken (met een vliegtuig
van Martin Airom zich te ves
tigen in hotel Pez Espada om de Spaan-
se klanken ter plaatse vast te leggen ten
behoeve van al de Spanje-gangers, die
ook wat bijpassende muziek bij hun dia- j
avondje wensen. Nou, daar zijn de men-
sen dan best in geslaagd, vrienden.
Wie zich daar zelf van wil overtuigen
moet maar eens naar de LP „Recuer-
dos del Sol" (Spaanse zomerherinne
ringen) luisteren, kortgeleden uitge
bracht door Negram, nadat het uiter-
aard ook op TV door de AVRO is ver
toond m volle Spaanse glorie
Zwoele, pittige, zonnige en melan- -1
cholieke Spaanse klanken van bekende -j
en onbekende Spaanse artiesten, We noe
men ze even voor het gemak: Jose Luis 1
Perales: Los Angeles; Rosa Morena;
Los Marismenos, Waldo de Los Rios; j
Enrico; Mari Trim, Kanna, Clemen-
cia Torres; Los Hermanos Reyes en
Lucera Tena Of de stewardessen van
Martin Air voor de achtergrondkoortjes ';jj
hebben gezorgd, aangevuld inet de obers 5
van het Pez Espada Hotel is niet bekend
maar het geheel klinkt in ieder geval
behoorlijk Spaans en voor hen, die dat
op prijs stellen, is deze plaat beslist
een aanvulling van de reeds bestaande
verzameling vakantie-klanken. Enfin, u
ziet maar
Bert Vos. w
Op de foto:
Los Herrnanos Reyes in aktie.
„Dreaming my dreams" -
Waylon Jennings - elpee -
uitgebracht door de platen
maatschappij Inelco teAms-
terdara op het RCA-labelnr.
APL 1 - 1062. In uitstekend
stereo.
Waylon Jennings is hier in Ne
derland geen onbekende. Hij be
hoort tot één der beste country-
zangers, componeert zelf en
schrijft ook zelf verschillende
(uitstekende) teksten. Dat alles
bij elkaar maakt zijn nieuwste,
in Nederland uitgebracht, elpee
ongetwijfeld opnieuw tot een mu
zikaal en vocaal country-hoogte-
punt „Dreaming my dreams' is
een bijzonder fijne elpee, waarbij
Waylon Jennings door tal van vak
mensen wordt bijgestaan. Zijn
stem en de begeleiding van men
sen als Johnny Gimble (gitaar),
Randt Scruggs (gitaar), Charlie
McCoy (harmonica), Richie Al
bright en Kenny Malone (drums),
Charles Cochran (piano) en Ralph
Mooney (steelgitaar) maken deze
plaat tot een muzikale belevenis
van de eerste orde
Je hoeft echt geen kenner van
dit genre muziek te zijn om te
kunnen konkluderen. dat er vak
werk wordt afgeleverd en dat men
bovendien met bijzonder veel ple
zier aan het musiceren is gesla-
gen. Het is opde plaat duidelijk te
horen.
In veel kringen wordt de coun
try music niet zo hoog aange
slagen. De algemene voorkeur
gaat meer uit naar de „echte pop -
zoals men dat dan zo bijzonder
hooghartig kan zeggen. Naiuur-
lijk is het een misvatting oin
alleen de „echte pop" te kunnen
waarderen als de muziek van deze
tijd. Voor mijn gevoel wordt de
Country-music nog teveel onder- j
schat als een muziekstijl voor een
klein groepje gekke fans, die nog
steeds met hun gedachten in het
wilde westen verkeren, toen de
cowboys bij het kampvuur hun lied-
jes tokkelden op gitaar of banjo. I
Die image kan men wel vergeten.
Waylon Jennings en de zijnen i
bewijzen steeds weer, dat de coun- I
try music volwassener is dan
menig andere muziekstijl.
„Dreaming my dreams", om
rustig naar te luisteren, al dan
niet bij het kampvuur
Bert Vos. i
