„Jaws" - perfekt
griezel-spektakel
Frans avondje
„Dit genre het moeilijkst"
Uitstekende
film over
de dood
Terminal Man
meer dan
alleen spannend
GODARD NIET MEER TE VOLGEN
Fitmweék
Arnhem
REGISSEUR FRANS WEISZ:
„Pas de problème"
"DONDERDAG 2 OKTOBER 1975
LEUSDER KRANT
„Les Ordres"
hoogtepunt
R BERT VOS
De Internationale Filmweek Arnhem mag zich - ondanks een wat aarzelend
gin - toch in een behoorlijke belangstelling verheugen. Verschillende voor-
ellingen waren uitverkocht en terecht. Naast de superieure dieptepunten
ils Godard's Numero Deux") heeft deze filmweek in de Gelderse hoofdstad
1 el aan gevarieerde kwaliteit te bieden. Niet alleen het hoofdprogramma (in
mbrandt) maar ook het „bijprogramma" (in Rembrandt Luxe) is met zorg
kozen en krijgt de waardering die het verdient.
Hoogtepunt het afgelopen weekend was ongetwijfeld de film ,,Jaws" van de
ugdige Amerikaanse regisseur Steven Spielberg (26 jaar), die Peter Benchley's
stseller ,,De zomer van de witte haai" op een voortreffelijke manier wist
I verfilmen. Van deze film - die alleen in Amerika al miljoenen opbracht -
in Rembrandt twee voorstellingen gegeven, die tot op de laatste plaats
was. „Jaws" („Kaken", zoals de Nederlandse titel wordt) zal het
gezien de reakties in Arnhem - ook in Nederland uitstekend gaan doen, ook al
het een vrij kostbare aangelegenheid om deze film in roulatie te kunnen
„Jaws" is één van de beste spektakelfilms van de laatste jaren en dat
j eeo periode, dat „The Towering Inferno", „Earthquake" en andere super-
zoveel belangstelling trekken. Wat regisseur Spielberg met het boek
is zonder meer knap, ook al werd het scenario dan (samen met Carl
door de schrijver Peter Benchley zelf geschreven. Nog afgezien
kostbare) trucages die Spielberg toe moest passen, is „Jaws" een
waar de spanning en de shock van het gebeuren reeds lange tijd voelbaar
Inwezig is, nog ver voordat de toeschouwer ooiteen haai in beeld heeft gezien,
lor een perfekte combinatie van beeld en geluidseffekten, gebaseerd op een
Jrwachtingspatroon, heeft Spielberg de kijker reeds stevig in de ban vanaf
|t eerste begin. In Amerika hebben critici Spielberg bij zijn eerste film betiteld
een jeugdige meester-cineast met veel toekomst. „Jaws" kan dit alleen
lar bevestigen.
(Van onze filmredaktie)
ARNHEM - De nieuwe Nederlandse
film „Heb medelij, Jet" is door de
pers redelijk goed ontvangen. Regis
seur Frans Weisz zal daar ongetwijfeld
gelukkig mee zijn, want na afloop van
de première verklaarde hij. „Dit is mijn
moeilijkste film tot nog toe geweest
Ik heb het gevoel als een keizersne
de, maar dan van achteren"
Hij verduidelijkte die uitspraak door
te zeggen „Ik heb eerst een thriller
gemaakt. Van het spannende ben ik
overgegaan op het melodrama. Dit is een
eerste verkenning op de weg naar de
komedie Het is een melan-komedie.
En er is niets zo moeilijk als het ma
ken van een goede komedie".
Toch is het opmerkelijk dat Weisz
nu juist een boek van Heeresma heeft
uitgekozen om een eerste poging in de
richting van een komedie te maken
De sfeer van het boek is lang zo luch
tig niet als die van de film Frans
Weisz daarover: Heeresma is zeker
harder en cynischer in zijn boek. Maar
ik ben niet zo als Heeresma Ik ben
niet zo n harde. Ik houd teveel van men
sen om ze te misbruiken, ook in mijn
films. Misschien mis ik de frustratie
om zoiets voor elkaar te krijgen Mis
schien is Heeresma ook wel helemaal
niet zo blij met deze verfilming Voor
hem was het thema van de twee mannen
het belangrijkste".
Somirtige mensen vinden dat de film als
een nachtkaars. Tim (Johnny Kraai-
kamp) gaat gewoon terug naar huis,
nadat hij een paar dagen met zijn oude
gabber Bodde (Piet Romer) aan het
stappen is geweest Frans Weisz vindt
dat nou een typisch Nederlands einde.
„Oer-hollands, ja. Zo dat idee van aan
alles komt een einde. Dat zit er toch
sterk in. Maar je moet ook niet ver
geten, dat het een melan-komedie is
Vandaar die „anti-climax" na zeer
komische hoogtepunten", aldus Frans
Weisz.
Jloewel van tevoren te verwachten
dat „Jaws" volle zalen zou trek-
(alleen al door de enorme voor-
B>liciteit die deze film kreeg), toch
deze film niet alleen een publiek-
Ikker. Ook de nieuwste film van de
fense Pool Walerian Borowczyk „La
Ie" kreeg enorme belangstelling van
1 filmweekpubliek. De twee voorstel
len in Luxe waren uitverkocht. Bo-
fcczyk, die „Immorele Vertellingen"
akte, trekt in „La Béte" dezelfde
door en vertelt verder op zijn eigen,
mmorele" manier Knap gefilmd,
[ar dat wisten we reeds. Een land-
lot van hem. de Poolse regisseur
przej Wajda. trok met de drie uur
jende film „Het land van de grote
(ofte" overigens een volle zaal van
inbrandt De moeite waard.'
alleen maar het totaal van de film
ten goéde komt .Love and Death'
acht ik dan ook één van de uit
schieters van de Arnhemse Film
week tot nu toe
llifomia Split
■Zondagavond had Rembrandt twee
Amerikaanse films in haar programma.
Dat was in de eerste plaats de nieuw
ste film van de bekende regisseur
•bert Altmann (maker van o m.
jj A S.H „California Split", met
'irge Segal en Elliot Gould in de
ifdrollen, naar een scenario van
ieph Walsh. Het is .een film over
[|0kken Nu zou daarmee alles gezegd
men zijn, maar Altmann weet een
trgelijk (simpel) gegeven toch op een
•rtreffelijke wijze uit te bouwen tot
een film, die van het begin tot het eind
de pure sfeer van de gokwereld uit-
imt Desondanks geloof ik niet, dat
lalifornia Split" ondanks de sterke
rtolkingen van Segal en Gould, bij
bet grote publiek aan zal slaan, maar
dat is maar een gevoel.
Ine and death
Anders is dat gesteld met de
nieuwste van Woody Allen: „Love
and Death'met Woody Allen zelf
en Diana Keaton in de hoofdrollen.
Wie de films van Woody Allen kent,
*eet wat hem of haar te wachten
staat en toch is het iedere keer
weer een verrassing. Woody Allen
schrijft, regisseert en vertolkt de
hoofdrol Zonder dat het een te lij
den heeft van het andere, maakte
Allen met „Love and Death" op
nieuw een schitterpndp Dersifie-
'ende film, ditmaal gesitueerd in
de Napoleontische tijd van Rus
land, doorspekt met gedachten uit
bet heden Een razendknap scena-
zorgt er voor, dat de toeschou
wer van het begin tot het eind met
een gulle glimlach de dolle, won
derlijke capriolen blijft bekijken
'an een jonge Rus, die als laf-
iard door het leven gaat, maar daar
erder bijzonder weinig last van'
leeft Woordspelingen, beeldgrap-
|jes, te pas en te onpas gebruik
'an delen literatuur, snelle on-
volgbare dialogen het is het
sklare recept van Woody Allen,
'aarmee hij telkens weer debios-
:°opbezoeker overrompelt. „Love
jhd Death" is overigens niet zo
aar een schitterende, persifle-
?nde komedie. Woody Allen debi-
leert tal van waarheden, stelt vra-
^n zonder antwoorden te krijgen
a's over het Godsbestaan), maar
.eet dat op een zo luchtige wijze
Fe doen, dat het nergens stoort.
De Hongaarde regisseur Laszlo Szabo was dinsdagavond in Arnhem ter
gelegenheid van de vertoning van zijn film „Zig Zig", die hij met Catherine
Deneuve maakt in 1974. Hij was overigens niet de enige buitenlandse filmer
of acteur/actrice die acte de presence gaf. Ook de acteur Bernard Menez
(o.m. bekend van „Pleure pas la bouche pleine", gaf een persconferentie,
nog voordat de film, waarin hij een hoofdrol speelt, „„Pas de problème",
was vertoond. Het was een vrijwel geheel Frans avondje in Rembrandt. „Zig
Zig", van Laszlo Szabo speelt zich af in Parijs (rond Pigalle) en handelt
over twee danseressen (Catherine Deneuve en Bernadette Lafont), die naast
hun dans- en zangcarrière nog andere bezigheden hebben om samen een
droomhuis bij elkaar te sparen. Die bijverdienste bestaat uit het met naar
bed gaan met mannen, bij voorkeur mensen uit de bouwwereldRegisseur
Szabo slaagt er goed in om de specifieke sfeer van de Parijse zelfkant te ver
filmen, maar toch raakt hij verstrikt in de manier, waarop hij humor en
tragedie met elkaar tracht te vermengen. De zwarte humor in „Zig Zig" is
niet altijd even toepasselijk, hoewel hij daardoor aan de andere kant ook wel
tot schitterende scènes komt.
„Zig Zig" zigzagt door alle genres
en stemmingen, Laszlo Szabo heeft een
„film noir" gemaakt over de beleve
nissen van twee demi-mondames, over
een politie-inspekteur (met een lint
worm), een agent (die een vingerkootje
kwijtraakt als hij op klandestien be
zoek is bij de echtgenote van de in-
spekteur). over een oud-politiecom-
missaris die zo gek nog niet is als
hij er uit ziet, over de dikke dame van
een minister die ontvoerd wordt, over
pop-musici, die hun muzikale droom
waar proberen te maken door de mis
daad in te duiken en over de vestiaire-
juffrouw of wat daar voor door moet
gaan die konstant bananen eet, ter
wijl anderen over de schillen strui
kelen, èn over de clochard, die aan de
rand van het verhaal meeloopt, maar
toch een dominerende rol blijft spelen
van het begin tot het bittere eind. Het
begin van „Zig Zig" heeft de sfeer
van „Cabaret", en het optreden van
Deneuve en Bernadette Lafont doet
aan verschillende andere films den
ken. Kortom, er is genoeg te beleven
Het is een ware smeltkroes van men
sen, die Szabo niet onverdienstelijk
in zijn film uittekent Ondanks de
soms wat abrupte overgangen, waar
door hij de aangemeten filmstijl niet
altijd handhaaft, is „Zig Zig" een
goede tragi-komedie geworden, met
de nadruk op het tragische. De nogal
zwartgallige humor van Szabo raakt
steeds meer op de achtergrond en het
slot is zelfs pure tragedie Zo zelfs,
dat het veel te zwaar overkomt en een
indruk achterlaat, die niet overeenkomt
met de rest van de film, die wel de
aspekten van het slot in zich draagt,
maar zo'n zwaar einde niet recht
vaardigt
De tweede Franse produktie van
dinsdagavond was „Pas de problème"
van de regisseur Georges Lautner
Een komische film, ook al wordt er
danig met een lijk gesold Het is
Lautner's 23e film, die in Frankrijk
bijzonder gunstig is ontvangen en het
ook in Nederland vast aardig zal doen.
Een film met slechts één lijk is wei
nig voor Lautner, die in zijn gangster-
en geheim-agentfilms minstens hon
derden heeft laten vallen. Toch is dat
ene lijk voldoende om van „Pas de
problème een bijzonder aardige ko
medie te maken, waarin Lautner („ik
hou niet van het voor de hand liggende")
begint met een grootse achtervolgings
scène nog vóór het verhaal is begonnen,
terwijl iets dergelijks normaal gespro
ken ergens halverwege de film op
duikt De verwachting, dat er méér
van dergelijke scènes zullen volgen,
wordt dan ook prompt gelogenstraft
de rest van de kostelijke film heeft
niets meer van dat wilde begin. De
hoofdrollen in „Pas de problème" wor
den gespeeld door Miou Miou (de jon
ge Franse actrice die ook een be
langrijk aandeel heeft in „LesValseu-
ses") en Bernard Menez (o.m. domi
nerend als de ietwat sullige minnaar
in „Pleure pas la bouche pleine").
Het meisje wordt gekonfronteerd met v
een volkomen onbekend lijk in haar
kamer en weet niet wat ze er mee aan
moet Ze ontmoet Jean-Pierre (Ber
nard Menez). die graag met haar mee
wil, maar toch de benen wil nemen, als
hij het lijk ziet Dan beginnen de ver
wikkelingen Jean-Pierre doet toch
mee en het lijk wordt achter in de
auto van zijn vader gelegd Jean-
Pierre's vader komt echter onver
wachts thuis en neemt de auto mee.
De rest van het verhaal is gericht op
de pogingen om de vader in te halen
en het lijk uit de auto te halen Daarvoor
wordt de hulp ingeroepen van een
vriend van het meisje, die een schitte
rende (verzwaarde en waarschijnlijk
gepunterde auto bezit). George Lautner
heeft twee generaties gebruikt in zijn
film Aan de ene kant de jonge genera
tie van Jean-Pierre, aan de andere
kant die van zijn vader(Overigens voor
treffelijk gespeeld door Jean Lefebre).
Een scène uit „Pas de problème"
Lautner heeft bewust de erotiek achter
wege gelaten Miou Miou komt zelfs
(in tegenstelling tot de film „Les
Valseuses") niet uit de kleren. De
vriendschap domineert en dat aspekt
maakt „Pas de problème" tot een ko
medie, die gezien mag worden
Acteur Bernard Menez was dinsdag
avond aanwezig bij de voorstelling en
kreeg bloemen na afloop. Ook toen
bleek, dat Menez in z'n gewone doen
niet veel verschilt van zijn filmrollen.
Het is een ietwat verlegen jongeman
(van origine wiskundeleraar die graag
toneelspeelde), die het applaus na af
loop gelaten over zich heen liet gaan.
Menez zullen we nog wel vaker zien
in dit soort creaties. Terecht.
Bert Vos
Woody Allen in „Love and Death",
één der hoogtepunten van de Arnhemse
Filmweek.
(Van een onzer verslaggevers)
ARNHEM - Een stortvloed van pro
blemen is de afgelopen dagen gegaan
over de bezoekers van het Arnhems
filmfestival, die de grote zaal in „Rem
brandt" links hebben laten liggen en
positie kozen in de zetels van „Luxe".
Gefrustreerde vrouwen, een impotente
man, slachtoffers van lomp politieop
treden, vrouwen die uit het huishouden
willen maar niet kunnen, dieren die ten
behoeve van de wetenschap ontleed
wordenRoept u maar.
De meeste van de films, die ik tot
nu toe in „Luxe" gezien heb zijn ge-
engageerde werkjes. Regisseurs ver
filmen rottigheid, omdat ze d'r wat aan
willen doen Belangrijk is dan natuur
lijk, hoe je dat doet Of je een manier
weet te vinden om het publiek duide
lijk te maken. Of je ze weet te boeien
met onderwerpen, die niet iedereen
even na aan het hart zullen liggen.
Een man die daar duidelijk niet (meer)
in slaagt is niemand minder dan Jan-
Luc Godard Jarenlang is niets van de
meester vernomen Nu blijkt dat hij
zich een video-installatie heelt aange
schaft, waarmee hij in zijn eigen studio
in Grenoble aan het proberen is ge
gaan Het eerste resultaat is „Numéro
Deux". Ik kan er niet kapot van zijn
Voor zover er een verhaal herkenbaar
is, gaat het over een gezin, waar het
met allemaal te best botert. Pa is im
potent, ma is ook niet helemaal happy,
de kinderen moeten worden voorgelicht,
en af en toe zijn er nog een oma en
een opa bovendien Maar belangrijker
dan het verhaal van een film lijkt Godard
momenteel het medium zeil te vinden
Aan het begin van „Numéro Deux",
geeft de regisseur, geleund op een
monitor een lange uiteenzetting over
video. In de rest van de film werkt hij
bijna voortdurend met een beeld dat
met helemaal gevuld wordt door twee
televisieschelmen Daarop speelt zich
het verhaal af Nieuw daarin is. dat
Godard voor het eerst geslachtsdelen
in zijn film te zien geeft Maar die
zijn alleen weggelegd voor degenen die
de eerste drie kwartier doorstaan Dat
waren er in Arnhem niet zoveel. Maar
daar moet wel bij gezegd worden dat
de film nog niet vertaald is en men het
dus zonder ondertiteling moest doen
Om Godard en de zijnen te volgen moet
je toch minstens een acht voor Frans
hebben
V1VJSECTIE
Een stukje beter was „Primate" van
de Amerikaan Frederick Wiseman. Een
documentaire eigenlijk meer. Man met
microfoon vraagt wat. man zonder
microfoon antwoordt. De laatste blijkt
dan werkzaam te zijn in een of ander
Amerikaans instituut, waar men zich
bezighoudt met proeven op apen. De
rest van de film is een sec. verslag van
de werkzaamheden in het instituut. Die
blijken niet mals te zijn In een aap
wordt een apparaatje ingebouwd, waarna
hij, als de laborant op een knop drukt
dringende drang tot copuleren voelt.
Een ander aapje wordt onder verdoving
gebracht Uitgebreid wordt vertoond,
hoe het hoofdje van het beest geampu
teerd wordt en de hersens er uitge
haald
Die worden dan vervolgens in ragfijne
plakjes gesneden om als preparaten
voor microscopisch onderzoek te kun
nen dienen. Weer andere apen worden
via elektroden aangesloten op allerlei
registratie-apparatuur om waar te ne
men wat hersenen, spieren en dat
soort dingen allemaal doen tijdens be
paalde handelingen
In de film wordt ook verslag gedaan
van wat waarschijnlijk een stafverga
dering binnen het instituut is Sommige
medewerkers twijfelen aan het nut
van de door hen uitgevoerde experi
menten. vragen zich af of het leed
van de dieren in verhouding staat tot
de resultaten ten behoeve van de mens
heid. De baas van het spul - in ieder
geval de man met de meeste grijze
haren - maakt aan alle onzekerheid
een einde Hij zegt „Ieder experi
ment is zinnig Ook die waarvan je de
zin niet inziet, terwijl je er mee bezig
bent." Zo is dat. Aanbevolen propa
ganda voor de Vereniging tegen Vivi
sectie.
Ook op een documentaire lijkt het
werkstuk van de Canadees Michel
Brault, „Les Ördres". In 1970 ont
voerde het bevrijdingsfront van Quebec
een Britse zakenman en een Canadese
minister Kabinet en politie raken in
een paniek, die veel overeenkomst ver
toont met het optreden van de West-
Duitse ordebewaarders in de aktieve
dagen van de Baader-Meinhoff-groep.
Een speciale wet wordt van kracht,
waardoor de politie overal huiszoe
kingen kan verrichten en iedereen zon
der beschuldiging vast kan zetten. Bin
nen de kortste keren zitten meer dan
vierhonderd potentiële verdachten ach
ter de tralies Verdacht worden onder
meer een dokter, die wel eens kandi
daat heeft gestaan voor de socialis
tische partij tijdens de gemeenteraads
verkiezingen, een taxi-chauffeur omdat
hij aktief is binnen de vakbond en zijn
vrouw omdat haar man niet thuis is,
een werkeloze jongeman en zijn buur
meisje omdat de hermandad op de
verkeerde huisbel drukt. Al die men
sen worden vastgezet, zonder dat ze
weten waarom, zonder dat ze weten
voor hoe lang. Vooral de mannen wor
den door de gevangenbewaarders be
handeld als terroristen. Tegen de wer
keloze jongen wordt gezegd dat hij
over drie dagen dood geschoten zal
worden. Wanneer de dag daar is, ne
men drie bewakers hem mee naar de
kelder van het gebouw, waar ze enkele
losse flodders langs zijn oren laten
suizen. Na zijn vrijlating is de jongen
maanden onder psychiatrische behan
deling geweest.
ZWART-WIT/KLEUR
De film is gebaseerd op de verkla
ringen van een vijftigtal mensen, die
indertijd werden opgepakt. Brault heeft
begrepen dat je aan een zo'n verbijs
teren verhaal niets hoeft te doen. Hij
heeft er een sober verslag van ge
maakt De enige truc, die hij gebruikt
t ïs .een afwisseling van kleur en zwart
wit. Alles binnen de gevangenis is in
kleur, de buitenwereld zwart-wit. Een
truc die werkt
VROUWEN
Op een wat luchtiger wijze brengt de
Noorse regiseusse Anja Breien de pro
blematiek. Samen met de drie hoofd
rolspeelsters maakte zij een film over
„Vrouwen". De drie dames ontmoeten
elkaar op een klasse-reünie. Zepraten
wat over vroeger, over nu, het getrouwd
zijn en dat soort zaken. Ze besluiten
samen de dag verder leuk door te bren
gen. Dat loopt wat uit de hand, want ze
blijven weg en gaan een boottocht van
enkele dagen maken Gewoon om van de
sleur en hun mannen weg te zijn.
Anja Breien is er in geslaagd een
vrij vrolijke film over dit onderwerp
te maken. De drie vrouwen halen
allerlei vreemde dingen uit, waarom
best gelachen kan worden Maar een
komedie wordt het niet, omdh de drie
vrouwen ieder op hun beurt door de
vrolijkheid heen vallen en hun verhaal
vertellen
De een heeft er een baan op een cho
coladefabriek, waar je op je lazerij
krijgt als je ongesteld bent. De tweede
vertelt in tranen over de vriend, die ze
heeft. De derde vrouw, die in ver
wachting is, komt er steeds meer achter
hoe vastgebakken ze wel aan haar ge
zinnetje zit.
Hoe het met de vrouwen afloopt vertelt
Anna Breien niet. Wanneer ze van het
boottochtje terugkomen zegt een van de
drie: „We kunnen d'r nou niet mee op
houden". Maar dan blijft het beeld
stilstaan en verschijnt de tekst: „Maar
de film houdt hier wel op" Een ge
slaagde film.
HOUDEN VAN
Een film die eigenlijk niet zo in dit
rijtje thuishoort en volgens mij zeer
wel geschikt is voor vertoning in nor
male theaters is „L'important c'est
d'aimerAndrzej Zulawski verfilmde
de roman „La nuit Americain" van
Christopher Frank, maar de titel van
het boek kon hij niet meer overnemen,
omdat Truffaut inmiddels een rolprent
onder die titel had vervaardigd. Het ver
haal is dat van de zeer moeilijk ver
lopende liefde tussen een fotograaf (Fa-
bio Testi) en een actrice (Romy Schnei
der) De luitjes houden zeer veel van
elkaar en via een relatie helpt de
fotograaf de actrice aan werk. De ac
trice wil hem dat lijfelijk betalen,
maar daar blijkt het hem niet om te doen.
De situatie is moeilijker doordat de
actrice getrouwd is met een heel aardi
ge jongen, waar ze ook erg veel van
houdt De rol van de echtgenoot, die er
op het laatst met meer tegen kan en
meer pillen slikt dan goed voor hem
is, wordt vertolkt door Jacques Dutronc.
Maar ook de fotograaf gaat er aan. De
relatie, die hem geld heeft geleend om
een rol voor de actrice te kopen,
komt zijn poen terughalen en als de
jongen geen geld blijkt te hebben, wordt
hij deerlijk in eïkaargeslagen De
actrice vindt hem met zijn bebloede
koppie en dan pas verklaart ze van hem
te houden Het boek van Christopher
Frank biedt alle mogelijkheden om er
een draak van te maken Dat het dat
met geworden is, is te danken aan
Zulawski, maar vooral ook aan de drie
(van een onzer verslaggevers)
ARNHEM - De dood is een zaak,
die in onze maatschappij verdrongen
wordt We willen er niet aan, zijn er
bang voor, maken er een taboe van.
De Belgische regisseur Thierry Zeno
heeft een film over dat taboe, de dood
gemaakt Het is een gruwelijke film,
die in Nederland met door de filmkeu
ring is gekomen en daarom alleen in
besloten voorstellingen te zien is.
Het is het verhaal van de verloe
dering, van het afglijden naar de dood
van een jongeman Hij woont alleen
met wat beesten, waarvan hij werkelijk
houdt Met zijn zeug heeft hij sexu-
ele contacten Maar hij doodt de big
getjes van het varken, waarop het
beest zelfmoord pleegt. Dat is in fei
te het einde van de jongen. Hij leeft
nog een tijdje voort maar is al zo aan
de dood toe dat hij zich een tijdje
naast zijn varken begraaft, zijn eigen
uitwerpselen gaat eten, zich niet meer
wast Het moment waarop hij zich
verhangt betekent in feite enige opluch
ting, want het moest toch zo zijn
Ik vind „Vase de noces" een uit
stekende film. Zeno weet door de beel
den en de muziek gevoelens en sferen
als liefde, haat, volkomen eenzaamheid
en dood over te brengen Dat dat niet
altijd even leuk is is duidelijk Maar het
is goed dat het gebeurt Treurig dat
een filmcommissie dat met inziet.
M.K.
hoofdrolspelers. Jacques Dutronc is
formidabel. Alleen zit ik een beetje
met dat bloederige slot Het boek loopt
anders af en ik twijfel of Zulawski
de scène er met voor het effect heeft
in gezet. Maar het blijft een aardige
film.
PALESTIJNEN
Een gaaf werkstuk heeft Johan van der
Keuken afgeleverd. Hij maakte een film
van drie kwartier m opdracht van het
Nederlands Palestina Comité Hij filmt
daarin de uitzichtloze moeilijkheden
waarin het Palestijnse volk verkeert,
nadat het in 1948 uit wat nu Palestina
heet, vluchtte. Van der Keuken heefter
meer van gemaakt dan je bijvoorbeeld
in televisie-actualiteiten rubrieken ge
wend bent te zien. Uiteraard ook beel
den van bombardementen, huilende moe
ders met portretten van hun gestorven^
zoons, de krotten naast de bankgebou
wen^
Maar erg wat Vm der Keuken
doet, wanpp^»" .,p >mentaarstem een
stukje gec'wi,n' ciiis vertelt. Bruin
zwarte beeiuen, slow-motion, van een
wegrennende Palestijn, van een tierende
Hitler, van oude soldaten, mannen met
bolhoeden en ronddolende vluchtelin
gen Een film, waar het Palestina Co
mité gelukkig mee kan zijn.
Marmx Kreyns
(Van een onzer verslaggevers)
ARNHEM - De dinsdagavond vertoon
de film „The terminal man" van
de Amerikaan Mike Hodges sloot
prachtig aan bij de eerder deze week
tijdens het filmfestival in Arnhem ge
draaide „Primate" We beschreven
gisteren, dat in die film getoond werd,
hoe men zich in de USA op uitge
breide schaal bezighield met experi
menten op apen Pikant is daarbij nog
te weten, dat die proeven gedaan wor
den in een instituut van het Ameri
kaanse leger.
„The terminal man" is net dat ene
stapje verder Proefneming op een
mens. George Segal speelt een man, die
van tijd tot tijd last heeft van black
outs" Dat zijn momenten waarin hij
een niet te stuiten drang tot geweld
pleging krijgt. Een team van specialis
ten is van mening dat men de black
outs onder controle kan krijgen door
in de hersens van de man elektroden
in te planten. Deze staan dan in ver
binding met een computer, die het ge
drag van de man kan beheersen. Zo
geschiedt het ook. Maar de Terminal
man loopt weg uit het ziekenhuis en
komt buiten het bereik van de compu
ter Hij slaat helemaal los. de black
outs komen frequenter, hij doodt men
sen. En uiteindelijk wordt hij door
de politie neergeschoten
Een beetje een science-fiction achti-
ge film, die je best als een spannende
rolprent zou kunnen beschouwen Maar
als je kort achter elkaar Primate"
en „Terminal man" ziet, dan is 'tdui-
delijk dat laatstgenoemde film meer
beoogt dan alleen maar spannende
ontspanning te zijn
Marnix Kreyns
