p de solotoer, maar
toch samen
the Stylistics: „You
re beautiful"
I
Swingle II:
formidabel
vocaal geweld
Billy Swan
„Rock 'n
roll moon"
Energieke elpee van
Leo Sayer: „Another Year"
Ekseption„Mindmirror"
voor de liefhebbers
Dave Mason:
„Split
Coconut"
Verrassende sound
'AUL SIMON EN ART GARFUNKEL:
Hank the Knife
and The Jets:
„Guitar King"
LEUSDcft KRANT
Paul Simon: Still Crazy after all
these years". CBS 86001 - Art
Garfunkel: .Breakaway". CBS
86002. Uitgebracht door de platen
maatschappij CBS te Haarlem. In
goed stereo.
Simon en Garfunkel hebben jarenlang
ien duo gevormd, dat erg goed in de
pop)-markt lag. Ondanks het feit. dat
un muzikale opvattingen van elkaar
lerschilden. hebben ze het behoorlijk
ang samen volgehouden Daar is uit
eindelijk toch de klad in gekomen en
heren besloten het ieder voor zich
e proberen Op de solotoer gaan, heet
at dan. En ja hoor, de solo-platen
erschenen Paul en Art maakten ieder
«i, elpee en het resultaat was voorspel-
oar Voeg de twee platen samen en je
ebt opnieuw de Simon en Garfunkel-
ound Dat gebeurde ook op de twee
ortgeleden verschenen solo-elpees
an Simon (Still crazy after all these
ears) en Garfunkel (Breakaway). Zowel
p die van Simon als op de plaat van
jarfunkel staat het nummer ,,My little
door Simon en Garfunkel samen
ezongen.
Het zullen wel hoofdzakelijk com-
lerciële overwegingen zijn geweest,
ie dit tot resultaat hebben gehad, maar
i feite koop je als konsument - als je
eide platen koopt - in ieder geval
èl eén nummer, dat op beide platen
flijk is Maar goed, de echte liefheb-
er zal daar niet zo zwaar aan tillen,
ek niet aan het bewuste nummer (My
Itle town), want het is op de elpee
in Simon in ieder geval niet de beste
ack
Wie de twee elpees achter elkaar
at beluisteren, zal direkt het verschil
Mud- ,,Use your imagination", el
pee. Uitgebracht door de platen
maatschappij Phonogram te Am
sterdam op het Philips-label nr
6370 750. In uitstekend stereo.
|De Engelse popgroep ..Mud" doet het
ltstekend Kortgeleden kwam een nieu-
elpee van hen uit (bij hun nieuwe
latenmaatschappij Phonogram) onder
B titel .Use your imagination"die van
Jegin tot eind een lekker pittige rock-
peer uitademt Voor de liefhebbers
van dit soort muziek (de rock van de
vijftiger jaren begint steeds weer de
muzikale popwereld te beheersen) is
deze nieuwe elpee van „Mud" beslist
de moeite waard. Met verschillende
uitstekende nummers van de bandleden
Rob Davis en Ray Stiles en verder met
nummers van Wainman en Goodison,
Mount en Mindel en Tommy Boyce en
Curtis Lee.
Beginnend met.Are you man enough"
tot ,,Use your imagination", met daar
tussen „LT Lucy" (de hit van Mud),
zijn de nummers van het duo Davis en
Stiles de beste.
,,Use your imagination" is onge
twijfeld een uitstekende plaats - vooral
voor de discotheken - om op te dansen.
Maar daarnaast ook fijn om naar te
luisteren. En de teksten zijn apart
bijgeleverd. Wat wil je nog meer?
V.
Op de foto- de groep ,,Mud"
The Stylistics: ,,You are beautiful", elpee. Uitgebracht door de platen-
I maatschappij Negram te Heemstede. Op het AVCO-label nr AV-69010-698.
I In goed stereo.
i ..The Stylistics". Russell Thompkins Jr., James Sunn, James Smith, Herb
Prrek en Airrion Love. Vijf knapen, die met You are beautiful" een elpee
pakten om rustig naar te luisteren, maar waar je - als je er gevoelig voor
F "Eigenlijk niet stil kunt blijven zitten.
produceerd door Hugo en Luigi-George David Weiss, is ,,You are beautifull"
Plaat met in de eerste plaats vol met eigen nummers van de heren producers
P». waarvan de titelsong wel één van de meeste aansprekende is Leadsmger
pissen Thompkins Jr wordt daarop bijgestaan door Airrion Love.
I. Jrrangementen zijn van Van McCoy, in Nederland ook al geen onbekende
Fy. (n,euwste LP van Van McCoy. The Disco Kid) En dat bepaalt meteen de
»t nV3u The Stylistics. hoewel deze groep toch nét iets meerde romantiek
sPreken dan McCoy dat doet. Luister er eens naar
fc- - V
horen Paul Simon heeft alle nummers
zelf geschreven. Art Garfunkel ge
bruikt nummers, die door anderen zijn
geschreven Hij vertolkt ze alleen. Zo
iets moet je natuurlijk wel in je beoor
deling opnemen, ook al gaat mijn voor
keur uit naar Paul Simon, die wezen
lijks iets nieuws brengt boven Garfun-
kel's cover-versies. Art Garfunkel
doet dat uitstekend, daar niet van, hoe
wel het wel een beetje aan de al te zoete
kant blijft, terwijl Paul Simon dat zoet
voor een groot deel wist te vermijden.
Nummers als ,,I believe" van Stevie
Wonder, Disney Girls" van Bruce
Johnston en ,,99 miles from L.A." van
Albert Hammond krijgen daardoor die
specifieke Garfunkel-sound mee.
Overigens hebben beide artiesten een
behoorlijk muzikale ruggesteun gehad
van mensen als Bruce Johnston, Larry
Knechtel, Klaus Voorman, Graham Nash,
David Crosbeu, Jerrie Friedman en
Toots Thielemans.
Paul Simon neemt trouwens met deze
elpee voortdurend afscheid, via zijn
teksten En dat geeft de plaat een aparte
sfeer mee, die je niet onder kunt bren
gen. Maar dat het een uitstekende elpee
is. kan men rustig aannemen. Met als
beste nummers Still crazy after all
these years", ,,Gone at last" (met
Phoeve Snow), ..Have a good time en
..My little town" (maar die laatste dan
in de S G-traditie)
Simon en Garfunkel-fans kan ik aan
raden beide platen te beluisteren. Is de
ene niet goed, wel, misschien dat de
andere dan aanspreekt. Een kans van
vijftig procent en die krijg je niet
altijd.
V.
Bolland Bolland:
.Bolland Bolland", elpee. Uit
gebracht door de platenmaatschap
pij Phonogram te Amsterdam op
Philips 6410 089. In uitstekend
stereo.
Het Nederlandse pop-duo Bolland en
Bolland voltooiden kortgeleden bij Pho
nogram een nieuwe elpee, met een
enigszins nieuwe sound zoals werd
Swingle II:Rags and all that jazz",
elpee. Uitgebracht door de platen
maatschappij CBS te Haarlem op
het CBS-label nr 80947. Uitstekend
stereo!
Swingle II, een hoogst opmerkelijke
vocal-group Dat is de konklusie na
mijn eerste kennismaking met deze
Engelse groep via hun nieuwste elpee
..Rags and all that jazz". Catherine
Bott, Olive Simpson. Linde Hirst, Carol
Hall. John Potter, Ward Swingle. John
Lubbock en David Beavan. Acht uiterst
muzikale mensen, die begeleid door
een trio bestaande uit Patrick Gowers,
keyboards, Allan Walley, bas en Tony
McVey, drums, bij elke nieuwe plaat
weer verrassen. Vooral bij de ken
ners. die weten, met wat voor vakbe
kwaamheid Ward Swingle en de zijnen
de plaat vol zingen. Eigenlijk zouden
ze het ook best zonder muzikale bege
leiding kunnen doen. maar ook ik geef
de voorkeur aan muziek bij dit achttal
Voor hun nieuwste plaat kozen zij num
mers van Scott Joplin, nadat ze zo'n
succes hadden met hun versie van de
Entertainer op hun vorige elpee Words
and Music" De vijf nummers van
Joplin worden aangevuld met werkjes
van Jelly Roll Morton, Fats Waller
en Bix Beiderbecke.
Ragtime, vroege jazz. Het zit er
allemaal geheid, swingend in. Licht
sprankelend vertier, om met een glim
lach naar te luisteren. De sound van
Swingle II is - dacht ik - niet te imite
ren. De stemmen zijn volledig uitge
balanceerd en op elkaar afgestemd,
vullen elkaar moeiteloos aan of nemen
elkaar over. Door het uitstekende ste-
reogebruik (en natuurlijk de perfekte
studiotechniek) lijkt het, alsof de stem
men elkaar achtervolgen, spelend de
nummers brengen. Een fascinerende
ervaring tijdens het luisteren. Knap
werk Hoewel ik soms - vooral bij de
uitstekende nummers van Joplin - iets
te weinig piano (het kenmerk van Jop
lin) terughoorde. Overigens vraag ik
me af - en dat tussen haakjes - waarom
van het werk van Joplin, nu we toch in
een nostalgisch muziektijdperk leven,
niet meer ter hand wordt genomen voor
een moderne bewerking voor pianisten,
die er wat van kunnen maken. (Zoals
Peter Nero of Bobby Crush, die ook
van de Entertainer een voortreffelijke
versie op de plaat zette) Maar dat
terzijde Voorlopig leveren de leden
van Swingle II vijf gave exemplaren
van Joplin's werk af en dat is ook
niet niks.
Bert Vos.
aangekondigd Nu moet ik eerlijk be
kennen. dat ik me tot nu toe vrijwel
niet heb verdiept in de sound van Bol
land en Bolland Ik neem aan, dat ik wel
eens eerder een werkje van dit duo heb
gehoord, maar het is dan blijkbaar niet
tot me doorgedrongen Je kunt niet alles
horen, moet je maardenken. Maar niet
temin geeft deze basis voor mij de
mogelijkheid om die nieuwe sound van
..Bolland en Bolland" met een onbe
zoedelde zuiverheid te beoordelen, wat
je daaronder ook mag verstaan. Ik
weet niet wat B B's vorige sound
inhield, maar wat ik wel weet is, dat
wat de heren nu presenteren op hun
nieuwste elpee, kortweg „Bolland
Bolland" getiteld, een verrassende ver
zameling aansprekende, gezellige num
mers is Je weet hoe het in het alge
meen gaat met bepaalde sounds vaneen
bepaalde groep: het gaat op den duur
vervelen. Na één, twee keer draaien
weet je het allemaal wel en dan wordt
de plaat bij je verzameling gestopt om
zelden weer tevoorschijn te komen.
Met deze elpee van Bolland Bolland
is dat toch iets anders. Ik heb de plaat
al bijna stukgedraaid, want persoonlijk
vind ik het een uitstekende plaat, ook al
zullen progressieve .popkenners" zo
als gewoonlijk wel weer vertellen, dat
het allemaal pure commercie is en
niets origineels in zich draagt. Zal mij
een zorg zijn. Als Nederlands popduo
hebben B B een plaat gemaakt, die in
de eerste plaats lekker swingt, goed in
het gehoor ligt en derhalve goed aan zal
slaan bij het publiek Naast enkele num
mers van producer Hans van Hemert
(die pik je er overigens zo uit door de
arrangementen die wat.overdone'aan
doen). vindt men op de plaat louter
eigen nummers (als je.True love ways"
van Holly tenminste niet meetelt) en dat
is op zich al een pluspunt
De arrangementen van Hans Holle-
stelle en Harry van Hoof zijn uit
stekend en dragen voldoende bij tot de
kwaliteit van deze plaat, evenals Hans
vq,n Hemert dat als producer deed
Beste nummer vaa B B; ,.Linda",
beste van Hans van Hemert „How I long
to belong to a friend". En zo krijgt
iedereen z'n deel. Fijn toch?
Op de foto Bolland Bolland -
nieuwe sound.
Billy Swan: ,,Rock 'n' roll moon",
elpee. Uitgebracht door de platen
maatschappij CBS te Haarlem op
het Monument-label nrMNT 69162.
In fijn stereo.
Billy Swan werkte eens inde opname
studio, waar Bob Dylan toendertijd de
elpee: „Blonde on Blonde" opnam.
Billy leegde de asbakkenDie tijd
is voorgoed verleden tijd, want na de
hit ,,I can help" in november 1974,
werd Billy Swan (eerst in Amerika)
een nieuwe ster. Kris Kristofferson
nam het baantje bij de CBS-studio's
over en via het legen van asbakken,
kwam ook die in de bekendheid door
platen. Kortom: het schijnt een lukra-
tieve bezigheid te zijn om asbakken
leeg te gooien in de CBS studio's....
zo wil het verhaal.
De nieuwste elpee van Billy, „Rock
'n' roll moon", volgens het etiket
op de hoes „Nashville sound", is één
van de betere platen, die de laatste
tijd in dit genre verschenen. Bovendien
is het niet alleen Nashville sound, wat
de klok slaat. Billy Swan's sound, is
- dacht ik - niet simpelweg onder
„Nashville sound" onder te brengen.
Country rock, C 4 W, blues. Billy
Swan heeft al deze stijlen zo'n beetje
in z'n (overwegens eigen) nummers
ondergebracht en het totale resultaat
isbeslist de moeite van het beluisteren
waard Met nummers als „Everything's
the same" (momenteel als single hoog
genoteerd), „Stranger" (van Kris
Kristofferson), „Home of the blues",
„Overnight thing" en tenslotte „Rock
and roll moon blues", Stuk voor stuk
nummers, die de kwaliteit van deze
voortreffelijke elpee bepalen. Om vaker
dan eens te draaien.
V.
Op de foto: Billy Swan.
Ekseption: Mindmirror. Elpee.
Uitgebracht door de platenmaat
schappij Phonogram te Amster
dam. Op het Philips-label,
nr. 6423 082. In uitstekend stereo.
Met de nieuwe elpee van de formatie
„Ekseption" heb ik het een beetje
moeilijk. Nu moet men in de eerste
plaats bij de naam „Ekseption" tegen
woordig niet meer denken aan de groep
„Ekseption" van weleer, want die be
staat niet meer. Bij het vertrek van
Rick van der Linden is ook de speci
fieke sound van Ekseption meegenomen
naar diens nieuwe groep „Tracé" en
dat betekent, dat wat er over bleef,
een nieuwe sound moet voorstellen
Terwijl Rick van der Linden steeds
zijn heil bleef zoeken bij de oude mees
ters. zo nu en dan aangevuld met op
de klassieken geihspireerde eigen num
mers. zo heeft de nieuwe dormatie
„Ekseption". dat, volgens hun, plat
getreden pad verlaten, ook al handhaven
ze min of meer de algemene conceptie
van de muziek Het gevolg is wel, dat
het herkenbare uit de muziek is ver
dwenen De gemoderniseerde klassieke
melodieën, die je onwillekeurig dichter
naar de klassieken bracht, zijn verdwe
nen en hebben plaats gemaakt voor een
soort symfonische jazz. waarin voor
de muzikale opvattingen van Rick van
der Linden geen plaats is
„Mindmirror" heet de elpee, die
nu op de draaitafel ligt en waar ik nu
al voor de zoveelste maal naar luister
in een poging om er iets in te ontdek
ken wat me aanspreekt Dat zou bij
voorbeeld het nummer „Tramontane"
van Piet Souer kunnen zijn of.Bourree"
naar J. S Bach met arrangementen van
Hans Hollestelle Het is beslist niét
het titelnummer „Mindmirror" wat
de gehele achterkant van de elpee in
neemt. Dat is beslist teveel van het
goede, ook al zitten er enkele prima
gedeelten tussen
..Mindmirror" van Ekseption Geen
gemakkelijk teaanvaarden muziek zoals
dat vroeger met Ekseption was De
commerciële" elementen zijn vrijwel
geheel verdwenen en wat overbleef is
muziek voor een kleine categorie lief
hebbers, die ook bijvoorbeeld zo weg
zijn van Chris Hinze en consorten (zij
het dat Chris Hinze wat minder fors
muzikaal uit de hoek komt dan Eksep
tion).
Maar goed, mijn smaak hoeft de uwe
niet te zijn. Luister zelf maar eens
naar deze „spiegel van de geest".
Misschien ontdekt u, wat ik gemist heb.
V.
Hank The Knife and the Jets: „The
Guitar King", elpee. Uitgebracht
door de platenmaatschappij Negram
te Heemstede. Op het eigen Ne
gram-label nr 121. In uitstekend
stereo.
Toen in de vijftiger jaren de grote
rock and roll-rage uitbarstte en de
toenmalige popmuziek op alle fronten
beihvloedde, overstemde, had men ei
genlijk niet kunnen denken, dat die
sound (ook al was die gebaseerd op
bestaande genres) het zo'n twintig jaar
later nog steeds uitstekend zou doen
Toegegeven, in de tussentijd is er
een tijdje stilte rond de echte rock
geweest, maar dat is nu verleden tijd
De rock and roll viert weer hoogtij,
compleet met de vetkuiven van weleer,
die, geheel in stijl blijvend, de rock
weer omhoog stuwen in de vaart der
moderne popmuziek
Nederland, toch al geen achterblij
vertje in de popwereld, blies een aardig
roek-toontje mee door een groep als
Long Tall Ernie en The Shakers
Nostalgie in moderne verpakking, al
snel gevolgd door een tweede groep
..Hank The Knife and The Jets", waar
bij dient te worden aangetekend, dat
Hank met het zonnebrilletje uit de Long
Tall Ernie-stal afkomstig is.
Hank The Kmfe en de zijnen wisten
het uitstekend te brengen en al gauw-
stonden ze op hetzelfde peil als Long
Tall Ernie, met hits als „Guitar King'
en „Stan the Gunman Het kan allemaal
niet op
De eerste elpee kon natuurlijk niet
lang uitblijven En die is er dan nu
„The Guitar King", waarop natuurlek
de twee hits zijn terug te vinden, maar
ook nog een tiental andere, eigen, com
posities. zoals uitstekende nummers
als „Mr. Dynamite", „Ghost Town".
„The Knife". „Son ofthehangin' Tree"
en „Much Too Late" Allemaal ge
schreven door leden van de groep.
Fijne rockers. Je luistert er eigen
lijk steeds weer met een tikkeltje ver
bazing naar. Want eerlijk, je kunt je
niet meer indenken, dat juist deze
muziek in de vijftiger jaren tal van
ouders tot grote wanhoop dreef. „Dat
is geen muziek," zeiden ze toen. En
schudden meewarig hun verdoofde
hoofd. Ze hadden ongelijk.
V.
Op de foto: Hank The Knife and The Jets
Leo Sayer: Another Year, elpee.
Uitgebracht door de platenmaat
schappij Phonogram te Amster
dam op het Chrysalis-label nr
6307 560. In uitstekend stereo.
Als je Leo Sayer op de foto ziet,
een klein, potsierlijk mannetje, dan
denk je aan de clown, die hij is geweest
Maar dat is allemaal verleden tijd.
Leo Sayer is momenteel één van de
meest bekende popzangers en zijn vo
rige elpee, „Just a boy", deed het ook
in Nederland uitstekend. Er is geen
enkele reden om aan te nemen, dat
zijn nieuwste langspeler, „Another
Year" het minder zou moeten doen,
want de muziek en zang van Leo Sayer
is ook op deze elpee van een konstant
niveau, vergelijkbaar met de vorige
elpee.
Met Russ Ballard achter de piano.
Mike Giles, drums, Paul Keogh, gi
taar. Dave Markee. bas. Frank Farrell,
accordeon, Terry Star. trompet, Jolly
van Derek, viool en het kompleteorkest
van Davis Katz. met Adam Faith en
Russ Mallard als producers en Louie
Austin achter de knoppen, kon er bijna
niets misgaan En dat gebeurde ook
niet.
Uitstekende teksten van Sayer zelf
en Frank Farrell Met de nodige hu
mor, maar geen zoete gevalletjes De
energie, die Sayer uitstraalt, komt zon
der meer in vrijwel elke song tot
uiting, kompleet met die merkwaardig,
maar fascinerend uitschietende stem
van Sayer
Beste nummers: „Bedsitterland",
„On the Old dirt Road", „Moonlight
ing" (wat mij betreft de beste!), en
„Another Year", de titelsong, waarin
Sayer het nieuwe jaar op zijn manier
tegemoet ziet en ondergaat. „Year
and yaer again, I'll be sitting here re
flecting, How nothing changed, But lam
still the same".
Leo Sayer, „Another Year". Een
plaat om beslist te hebben.
Bert Vos.
Op de foto Leo Sayer
Dave Mason: „Split Coconut", el
pee. Uitgebracht door de platen
maatschappij CBS te Haarlem op
het CBS-label nr 69 163. In uif-'T
stekend stereo.
Hoewel je bij de titel „Split Coconut"
al heel gauw denkt aan één of andere
Zuidamerikaanse sound met alles wat
daarbij hoort, zit je bij Dave Mason
wel fout als je juist daarom ongehoord
de plaat koopt met deze titel Want
Dave Mason zit op de voorkant van de
hoes dan wel wat dromerig tussen de
kokospalmen op een tropisch eiland
terwijl de kokosnoten hem om de oren
vliegen en op de binnekant van de hoes
met een hoofd, gespleten als een ko
kosnoot. zelfs de titelsong heeft niets
weg van de Latijns-Amerikaanse zoet
heid van een dromerige gitaar aan
het zonnige strand Integendeel Kort
om: Dave Mason belazert de kluit, maar
wie verder kijkt dan de hoes fraai
is, zal binnenin een plaat aantreffen, die
uitstekend van kwaliteit is en niet één
stijl vertegenwoordigt, maar vele stij
len. „Split Coconut", zo leren wij
uit een interview met de zanger, is
genoemd naar een Londense nachtclub,
waar Mason goede herinneringen aan
heeft. Het nummer is niet het beste
van de elpee, ook al is het de opening
Het betere werk komt verderop, zoals
„Crying, waiting, hoping" van Buddy
Holly, „You can lose it", „Give me a
reason why", „Sweet Music".
David Crosby en Graham Nash
staan Mason bij wat betreft de vocals,
terwijl de Dave Mason Band, bestaande
uit Dave Mason zelf (gitaar en lead
zanger), Jim Krueger (gitaar), Rick
Jaeger (drums), Gerald Johnson (bas)
en Jay Winding (keyboards) voor een
uitstekende muzikale begeleiding zorgt
„Split Coconut", een sfeervolle plaat
vol met muzikaal talent.
V.
Op de foto Dave Mason.
Taj Mahal
MUSIC KEEPS ME T06ETHER
Including-
My Ancestors/Further On DownThe Road
Why?..And W© Repeat Why?...And W© Repeat!
Aristocracy/West Indian Revelation
s- "w .M
Taj Mahal: „Music keeps me to
gether", elpee. Uitgebracht door
de platenmaatschappij CBS te Haar
lem op het CBS-label nr 80972,
in goed stereo.
..Music Keeps Me Together" is de
nieuwe langspeler van de bluesexpert
Taj Mahal, het repertoire is zoals ver
wacht zeer gevarieerd met toch een
heel andere totaal geluid dan zijn vo
rige LP, „Mo Roots".
Taja bespeelt veel verschillende in
strumenten. zoals op deze plaat bij
voorbeeld banjo, „National Steel Bodied
Mandolin", gitaar, piano, elektrische
piano en „Smokey Vocals". De overige
instrumenten werden bespeeld door.
Hoshal Wright (elektrische gitaar),
Rudy Costa (saxofoon, fluit, clarinet
en galimba), Kester Smith (drums,
percussie), Earl Lindo (keyboards).
Larry McDonald (conga's, percussie),
Ray Fitzpatrick (bas).
Backingvocals Carol Fredericks. Jo
Baker. Annie Sampson en de I.S M B.
(Intergalactic Soul Messengers Band).
Taj Mahal staat bekend als dè blues-
specialist doordat hij de blues in al
zijn vormen heeft bestudeerd, wat niet
wil zeggen dat hij zich beperkt tot deze
muzieksoort; verre van dat, op zijn
platen zijn veel traditionele muziek
vormen terug te vinden.
Beste nummers wat mij betreft
..When I feel the sea beneath my soul".
„Aristrocrazy". ..Roll, turn, spin"
en ..Whv and we repreat"
CORRY WIL NIET TROUWEN
Corry Konings, u weet wel, de blonde
zangeres die eens bij de Krekels be
hoorde. wil niet trouwen. Als we ten
minste de A-kant van haar nieuwste
single moeten geloven. Nu zal mij het
een zorg zijn wat ze wel of niet wil,
maar het schijnt dat tal van mensen
daar erg veel belang m stellen. Van
daar deze plaat, die wellicht weer bij
velen een warm onthaal zal krijgen
Op de B-kant .Robertino", waarin
Corry op de zuidelijke toer gaat. Ove
rigens was de zangeres maandag 17
november op TV te zien en kreeg ze
een naar haar genoemde roos aange
boden (Philips 6012 567).
PENNY-SUPERSTAR
Penny van der Linden-de Jager al
jarenlang Nederlands meest bekende
beatdanseres. heeft nu eindelijk een
plaat gemaakt Niet vol met pittige
danspassen, maar met een heus liedje
Speciaal voor haar geschreven^ door
producer-componist Piet Souer „Su
perstar" is de titel van de st..gle, waar
op Penny voor het eerst vocaal is te
beluisteren. En eerlijk gezegd het
klinkt aardig. Op de achterkant: That
man (Philips 6012 545)
