Het geweld van
Sam Peckinpah
In het kort
bekeken
Vrouw
EN TEN
SLOTTE.
tm
Filmagenda Amersfoort
City Theater
jtKUAU 11 DECEMBER 15175
LEUSDER KRANT
Histoire d'O"- Just Jaeckin^^
n de slavernij van de vrouvr^
tgeen
BERT VOS
zekere Pauline Réage schreef enkele tientallen jaren geleden het
rhaal van '0' Een pseudoniem van een vrouw (of man) die het
iaal van een slavin op papier zette. „Ik weiger te geloven, dat een
dit boek schreef", zegt Erica Jong in Vrij Nederland en ik ben - na
zien van de film en het lezen van het boek (een uitgave van De Bezige
reneigd hetzelfde te denken. Hetgeen namelijk in het boek wordt
ireven en vrij exact door de Franse regisseur Just Jaeckin in zijn flim
dtgevolgd, zou het droombeeld van iedere man kunnen zijn: de vrouw
olledige slavin. Het opmerkelijkste van film en boek is, dat in deze tijd
emancipatie, van „nivellering" ten aanzien van de waarden van man
rouw in de samenleving, beide zo'n enorm succes zijn. Het betekent
meer en niets minder, dat er eigenlijk nog maar weinig is veranderd,
at Just Jaeckin deze roman zou gaan verfilmen, lag eigenlijk wel voor
Een man die „Emannuelle" op het witte doek bracht, zal in
iloire d'O' ongetwijfeld een aansluitend vervolg hebben gezien,
oonlijk heb ik me bij het zien van deze film niet aan de indruk kunnen
rekken, dat Jaeckin een film heeft willen maken, die aan zou slaan als
bom. Niet zozeer door de sex in het geheel (erg leuk voor de liefheb-
van perversies), maar meer door het beeld dat boek en film naar voren
gt: de vrouw als totaal lustobjekt, als onderworpene, als absoluut
jn van de man. Hij heeft mij niet weten te overtuigen, noch weten te
keren. „De geschiedenis van 0" is - ondanks de sfeervolle verfilming
iet kreeg, een ietwat kille film, waarin de hoofdfiguren - ondanks alle
eun en gehijg - geen greintje echte warmte hebben meegekregen. De
delingen worden nergens tegen een achtergrond geplaatst, krijgen ner-
reliëf, betekenis.
Jaarbij - wat de regie betreft - nog dient te worden aangetekend, dat
in het hele verhaal in een decor plaatst, dat wisselend een moderne,
idaagse en een ouderwetse indruk geeft. Oude auto's en moderne
en camera's en dat soort zaken. Het kan natuurlijk het gevolg zijn
mingen, ideeën en opvattingen. De
grootste vijand van onze geeste
lijke evenwichtigheid. Dat laatste
zou eigenlijk in vurige hoofdletters
op de muren van de bioscopen ge
schreven moeten worden, want
dóór gaat het om.
Dat is ook de reden, dat die ver
zameling mannen en vrouwen uren
achtereen naar het witte doek sta
ren, op zoek naar vuiligheid
Ik moet altijd glimlachen als ik
dat tafereeltje in gedachten voor
me zie. Enkele tientallen dames en
heren in hun comfortabele stoel (ze
zitten uiteraard loge), geschoc-
keerd door de afschuwelijke tafere
len die aan hen voorbijrollen. Tafe
relen van verdorven sex, perver
sies, van pure hartstochtdoor
energieke filmmakért met al dan
niet aanwezig talent op het cellu
loid gezet. Je ziet de dames en heren
opgelucht adem halen als ze een
film zien, waar de sex geen rol in
meespeelt. Zoals bij een fikse oor
logsfilm, een western of een thriller.
Dan hebben ze een makkie
Je vraagt wel eens af, wat voor
mensen nu zitting hebben in zo'n
filmkeuringscommissie. Ik heb ge
lezen, dat sommige leden reeds
tientallen jaren lid zijn, hun jubi
leum temidden van het verderf
hebben gevierd. Ik kan me dat le
vendig voorstellen. Het moet een
geweldige job zijn. Als een soort
diktator zie je alles, terwijl jij be
slist wat anderen met mogen zien.
Kleine koningen en koninginnen in
hun pluche zeteltjes, die met een
pervers genoegen hun aanvecht
bare besluiten nemen.
Toch is het filmkeuren een heel
erg zwaar vak. Het kan je geeste
lijke dood zijn. Ga maar na. Je ziet
alles wat je anderen niet graag zou
willen laten zien, omdat het voor de
geest enorm slecht is. Is het een
wonder, dat de mensen van de
filmkeuring 'nog zo lang overeind
zijn geblevenJa, het is een won
der. Want als je goed nagaat, zou
den de heren en dames van de film
keuring allang geestelijk gestoord
moeten zijn door het aanschouwen
van zoveel verderfelijkheid. Er
zijn mensen, die deze mogelijkheid
trouwens als eens hebben geop
perd.
De leden vap de eerste en tweede
kamer willen dat niet op hun gewe
ten hebben. Kort geleden namen zij
een wet aan, waarin de filmkeuring
voor volwassenen werd aange
schaft. Onze regering heeft einde
lijk ingezien dat het niet zo langer
kan. Voordat de dames en heren
van de filmkeuring werkelijk gees
telijk sterk gehavend in een inrich
ting moeten verdwijnen, schaft
Joop den Uyl de keuring af. Een
menslievende daad, ook al bete
kent het een toeneming van de
werkloosheid. Het betekent boven
dien, dat we eindelijk volwassen
genoeg zijn bevonden om zélf te
beslissen naar welke film we gaan
kijken en naar welke niet. En wat
we wèl goed voor onszelf vinden en
wat niet.
En gelukkig hebben we altijd nog
de filmrecensenten, die ons wat dat
betreft steeds op het. goede pad
kunnen houden. Zij zullen straks de
taak van de filmkeuring helemaal
overnemen. Aan hun geest valt
niets meer te bederven, zal Joop
gedacht hebben. En gelijk heeft ie.
enkele geniale doe-het-
s in de vorige eeuw begonnen
>t uitvinden van het fenomeen
>,n er tenslotte in slaagden om
aardig volksvermaak van te
is de film één van de meest
!le en misbruikte media ge
bomde „kommunikatiekloof"
i wie dan ook te overbruggen,
nu maar niet, dat ik op deze
een verhandeling ga houden
ie voor- en nadelen van het
ieen film, want ik weet, dat ik
bal van af weet. Weten
mensen kunnen dat veel be-
n ik en ook zij hebben er een
e moeite mee, gelukkig.
■ilm is een uitdrukkingsmoge-
id. Film kun je gebruiken on
'en te vertellen of niet te ver-
Met film kun je een mening,
unie aan anderen doorgeven,
m: de film kan ons op alle
'lijke manieren beheersen en
Hoeden en dat doet hij dan
Ef och
w het begin af heeft de film
als een soort taboebre-
Getalenteerde, literair gezin-
'ilmmakers hebben hun visie
via de film aan anderen door
geven. Soms slaagden ze
n, soms niet. De film is door de
heen één van de meest om-
'n produkten van onze gort
maatschappij geweest. Als de
lakers op het punt stonden er
neuws mee te doen, werden ze
tyt monddood gemaakt door
andere staatscommissie, die
iders over dacht dan de film-
't. Die commissie kwam dan
heel eigen (zelf ontwikkelde)
en tot de verbijsterende kon-
J. dat „het niet goed voor ons
Ze zette er dan een keurig
eitje op: „afgekeurd". Of
igen de filmmaker om er een
M te knippen. De maker werd
gedwongen om zijn film, zijn
riijke produkt, te verminken,
maar het grootste deel in
'de te krijgen. Ha, u hebt het
zie ik Ik heb het inderdaad
)nze vaderlandse filmkeuring,
'Ifs nu nog volop funktioneert
glorierijke machtswellust
'Ogantie. Want je moet wel
zendwekkend arrogant zijn
menen, dat juist jij kunt be-
over wat wel en wat met
js voor de medemens.
Keuringscommissie bestaat uit
verzameling mannetjes en
W/es, die in het duister van
Il°scoopzaaltje ergens in den
miljoenen kilometers cellu-
w hun oog voorbij hebben
'ekken. Kilometers puur ver-
'oor onze geestelijke moraal,
''eerspiegeling van ons dage-
'estaan, kleurig en fleurig al
iet in zwart wit gebonden tot
Jgerond verhaal van lief en
van vrede en geweld. Een
wervelende kaleidoskoop
e wereld om ons heen. Een
oes van gedachten, van
van erg slordig filmen of het heeft de bedoeling gehad aan te geven, dat het
verhaal zich hoewel in de dertiger jaren als vandaag af kan spelen. We
zullen het maar op het laatste houden.
Als u het boek niet hebt gelezen en op het punt staat de film te gaan zien,
zult u nieuwsgierig zijn naar de inhoud van het verhaal. Die is eigenlijk vrij
vlug verteld. O is een jonge vrouw, die erg veel van haar minnaar houdt.
Zoveel zelfs, dat ze letterlijk alles voor hem wil doen om dat te bewijzen.
Ze wordt door hem naar een soort kasteel gebracht, waarbinnen de lusten -
al dan niet pervers - hoogtij vieren. Vrouwen zijn daar alleen maar slaven,
onderdanig aan hun meesters, die op elk willekeurig tijdstip de broek naar
beneden kunnen doen om een vrouw te nemen. Op dezelfde manier zoals
je naar de w.c. gaat om je behoeften te doen. Ze wordt (fear geranseld,
verkracht en genomen. O ondergaat dat allemaal gewillig, in de weten
schap, dat ze dat voor haar minnaar doet. Sterker nog, ze schijnt er op een
gegeven moment zelfs plezier in te hebben. Als die periode voorbij is, geeft
de minnaar haar weg aan een vriend (Sir Stephen). Die houdt er ook al
allerlei aardige ideeën over sex op na. De liefde van O voor de minnaar
slaat over op de vriend onder het motto: jouw vrienden zijn mijn vrienden.
Sir Stephen, een Engelsman, weet dat allemaal erg te waarderen, maar hij is
niet tevreden, voordat O heeft bewezen helemaal van hem te zijn. Zoals
grote kuddes koeien worden gebrandmerkt om de eigenaar aan te geven,
zo laat O zich vrijwillig brandmerken met de initialen van Sir Stephen. Het
doet natuurlijk wel eventjes pijn, maar voor de rest is het oké. O is in de
wolken. Sir Stephen is erg vrijgevig en deelt zijn slavin dan ook aan zijn
beste vrienden uit.
Dat is ongeveer het verhaal. In de hele film loopt als een rode draad de
eenzijdige onderwerping van de vrouw. Nergens zie je opstandigheid,
alleen maar de gedweeheid van koeien, die naar de slachtbank worden
geleid. Pijn wordt lust. U moet niet denken, dat O wordt gedwongen dat
allemaal te doen. O, nee, het wordt haar elke keer heel netjes gevraagd. En
ze stemt toe uit liefde voor de man.
Het slot van de flim is eigenlijk nog het beste van het totaal. O begint dan
blijkbaar eindelijk na te denken. Terwijl ze wat dromerig met haar hoofd
op de schoot van Sir Stephen ligt, vraagt ze mijmerend: „Jij zegt nu wel
steeds, dat je var me houdt. Maar zou je voor mij hetzelfde doen wat ik
allemaal voor jou heb gedaan en heb ondergaan?" Als hij knikt, drukt O
haar brandmerk op de hand van Sir Stephen.... Het is als een soort moraal
maar dan wel aan de late kant. Het moet waarschijnlijk tevens dienst doen
als een tegemoetkoming aan de kijker, die eindelijk voldoening vindt in de
„vergelding" van O. Maar het brandmerk dat zij hem toedient is niet
voldoende om de vieze smaak, die je krijgt bij het kijken naar „Histoire d'
O", weg te spoelen.
Scène uit Histoire d'O, met Corinne Clery en Udo Kier.
Er zijn mensen, die het verhaal van O zien als een symbolische verge
lijking met het huwelijk, waarin óók een zekere slavernij aan ten grondslag
ligt.
Adriaan Morrien, de vertaler van het boek, acht het noodzakelijk om in
een nawoord een goed woordje voor de roman te doen - en daarmee ook
voor de film, die er het gevolg van is. „Wanneer men iets uit „Het verhaal
van O" kan leren", zo schrijft Morrien", dan is het, dat er verschillende
manieren bestaan om tot geluk te komen en dat het soms uitgediept moet
worden uit tegenstrijdigheden die voor anderen stuitend of belachelijk zijn.
Het staat O vrij zich al dan niet te onderwerpen, in het curieuze wereldje
waarin zij verzeild is geraakt en waartoe zij was „voorbestemd". Maar er
zijn in deze roman genoeg aanwijzingen tè vinden, die het mogelijk maken
O's behoefte aan vernedering te zien als een - zo men wil gederangeerde -
vorm van christelijke boetedoening". Morrien gaat dan verder en verge
lijkt de situatie van O met die van een huwelijk. Hij vergelijkt de kettingen,
de eigendomsringen en het brandmerk dan met de trouwring. Hij noemt
„Histoire d'O" tenslotte een fabel en vergelijkt het verhaal met de fabels
van Kafka (Het Proces) en Camus („De vreemdelingen"). In de roman
wordt het model van een samenleving beschreven, die zich in de onze als
mogelijkheid aftekent", zegt Morrien.
Zo blijkt weer, datje van een pure (op sadisme gebaseerde) sexfilm een
literair hoogstandje kunt maken. Als je weet hoe je het interpreteren moet.
Regisseur Just Jaeckin is modieus gevoelig genoeg om daar gebruik van te
maken en zo slaat hij twee vliegen in één klap. De liefhebbers van sexfilms
en zij, die diepere betekenis, die Morrien er aan geeft, zullen herkennen:
beide groepen zullen tevreden kunnen zijn.
Wat niet wegneemt, dat ik persoonlijk niet onder de indruk ben. „His
toire d'O" is het één noch het ander. Geen sexfilm, geen literaire hoogvlie
ger. Ondanks het feit, dat de hoofdrollen goed worden gespeeld door
Corinne Clery als O, Udo Kier als haar minnaar en Anthony Steel als Sir
Stephen, het geheel door Jeackin wel sfeervol wordt verfilmd (artistiek zou
je kunnen zeggen), blijft de film bij mij overkomen als een „kille" geschie
denis zonder de warmte van de mensen waar het over gaat. Als het slot was
geweest als het boek (zelfmoord van O), dan zou dat te rechtvaardigen zijn
geweest. Maar Jeackin vond dat blijkbaar wat te ver gaan. Dat was hem
wellicht wat tè literair....
Vanaf deze week in het Grand Theatre te zien. 18 jaar.
NIEUW
Deze week maar liefst vijf nieuwe
films op het programma Films, die
deels het Kerstprogramma inluiden,
zoals „Histoire d'O", deze week voor
het eerst in het Grand Theatre te zien.
18 jaar. (zie ook elders in deze rubriek)
In Studio G de film „Serpico" van
regisseur Sidney Lumet met Al Pacino
(uit The Godfather II) en Tony Roberts
in de hoofdrollen Eerste week - 18
jaar
Cinema I vertoont deze week een
nieuw „oudje" en wel het aloude mees
terwerk „Gejaagd door de wind", voor
Hen, die dat allemaal nog niet hebben
gezien (ondanks herhaalde reprises)
Alle leeftijden Voor slechts één week.
Eveneens slechts één week in Cine
ma 2 de film „Karavaan naar Vacca-
rès", naar'het gelijknamige boek van
Alistair MacLean Het verhaal speelt
zich af in Zuid-Frankrijk, in de Ca-
marque, waar jaarlijks de zigeuners
bijeenkomen voor hun traditionele fees
ten Een kleurig decor voor een span
nende thriller, die echter niet zo goed
uit de verf is gekomen als film, zoals
we de laatste jaren wel vaker van
McLean-verfilmingen konstateerden
Veertien jaar.
George Lazenby als James Bond kan
men voor de laatste week in „On her
Majesty's Secret Service" bekijken
in Euro Cinema Voor de echte aan-
Filmagenda van donderdag II decem
ber tot en met woensdag 17 december:
GRAND THEATRE
Het grootste Franse sukses na Em-
manuelle- „Histoire d'O", 18 jaar
Regie Just Jaeckin
Aanvang: zaterdag 2.00, 6 45; 9.15
uur; zondag 2.00, 4.15, 6 45; 9.15
uur; overige dagen 2.00 en 8.00 uur
(uitgezonderd donderdag).
STUDIO G
Al Pacino en Tony Roberts in: „Ser
pico", 18 jaar
Regie: Sidney Lumet.
Aanvang: zondag 2.15, 4 30, 7.00,
9 30 uur; overige dagen 2.15, 7.00;
9.30 uur
CINEMA 1
Slechts 1 week „Gejaagd door de
wind", alle leeftijden
Aanvang, zaterdag en woensdag 8 00
uur; overige dagen 2.00 en 8.00 uur.
CINEMA 2
Slechts 1 week. „Karavaan naar
Vaccares", 14 jaar.
Naar de roman van Alistair Mac
lean
Aanvang: zondag 1.45; 4.00; 6 30;
9.00; overige dagen 1.45; 6.30; 9 00
uur.
EURO CINEMA
Laatste week, James Bond 007 in:
„On her majesty's secret service",
14 jaar.
Aanvang- zaterdag 1.45, 4.15; 6.45;
9 15 uur, overige dagen 11.15; 1.45,
4 15; 6.45; 9.15 uur
CITY THEATER
Vrijdag t/m woensdag „Breng mij
het hoofd van Alfredo Garcia", 18
jaar.
Regie: Sam Packinpah.
Aanvang: zaterdag 2.00; 6.45, 9 15
uur, zondag 2.00; 4 15; 6.45; 9.15
uur; overige dagen 2.00 en 8.00 uur.
DONDERDAGCYCLUS
CITY THEATER
„Ku-Fung de cycloon van Hong
Kong", 14 jaar.
Aanvang 2.00 en 8.00 uur
NACHTVOORSTELLINGEN
CITY THEATER
In de late sex show „Love in sex
and life II"18 jaar.
Vrijdagavond, aanvang 23 00 uur.
„Bloedbroeders in karate.", 18 jaar
Zaterdagavond, aanvang 23.45 uur
hangers van James Bond, die het niet
erg vinden telkens iemand anders de
hoofdrol te zien spelen. 14 jaar
Tenslotte nieuw in het City Theater:
„Breng mij het hoofd van Alfredo Gar
cia" van regisseur Sam Peckinpah
Met Warren Oates, Isela Vega, Kris
Kristoffersen e.a. in de hoofdrollen
18 jaar (zie ook elders in de film-
rubriek).
NACHTVOORSTELLINGEN
Het City Theater brengt vrijdag
avond in haar late sex show de Duitse
film „Love Sex and Life II", van re
gisseur Karl Heinz Frank. Het schijnt
het tweede deel te zijn, wat betekent,
dat Frank al eens eerder iets dergelijk
voor het nageslacht heeft vastgelegd.
Het verhaal wat hij in deze film ver
telt, is net zo onwaarschijnlijk als
vrijwel alle sexfilms uit de Duitse
lopende band-filmfabrieken. Een ïn-
spekteur van politie ontmoet tijdens
een inval een meisje, waar hij ver
liefd op wordt, maar die geen sex met
hem wil bedrijven (om het netjes uit
te drukken). Nou en dat is natuurlijk
een diepgaandpolitie-onderzoek waard,
want hoe komt dat nou? Je moet er
nog steeds 18 jaar voor zijn om achter
de oplossing van dit Duitse raadsel
te komen.
Zaterdagavond in het City Theater in
de nachtvoorstelling het Chinese ge
weld opnieuw in optima forma. „Bloed
broeders in karate". Ook voor het
in deze film vertoonde geweld moet je
minstens 18 jaar zijn.
KINDERVOORSTELLINGEN
Zaterdag- en woensdagmiddag in Ci
nema 1 voor de wat oudere kinderen
een filmvoorstelling van „Het Zwaard
van Robin Hood", een spannende avon
turenfilm over de alom bekende vrij
buiter uit de wouden van Sherwood.
Zaterdagmorgen om half elf in de
reeks „Kleutertje kijk eens" in Euro
Cinema kan men kijken naar „Kuifje
en de zonnetempel", naar de bekende
stripverhalen. En natuurlijk Neder
lands gesproken.
DONDERDAGCYCLUS
In de donderdagcyclus van het City
Theater kan men volgende week don
derdag kijken naar Gene Hackman (be
kend uit The French Connection I en
II) in „The hunting Party", verder met
Oliver Reed en Candice Bergen in de
hoofdrollen. Een western van regis
seur Don Medford. 14 jaar.
KERSTPROGRAMMA
Volgende week kan men in Amers
foort weer volop kijken naar nieuwe
films, die dan in première gaan. Naast
„Histoire d'O", die deze week reeds
voor het eerst te zien is, kan men
volgende week terecht voor o.m. de
grootste rampenfilm aller tijden
„Jaws" (De zomer van de witte haai)
en „Sherlock Jones", de nieuwste Ne
derlandse speelfilm met Piet Bamber-
gen in de hoofdrol.
V.
Ik had me voorgenomen on dit jaar
mijn mond te houden over de Vrouw U
begrijpt waarom 1975 is (bijna was)
het Jaar van de Vrouw en dat is
aanleiding voor een eindeloze stroom
verhalen over dat schepsel, waar ik
echt hit mijne niet aan hoef bij te
dragefi.
En dan nou toch een stukkie met
„Vrouw' erboven. Wie zijn schuld is
dat? Hoe kan het anders, van de
progressieven. Die hebben het voor
elkaar gekregen on een vrouw in de
Leusdense gemeenteraad te krijgen,
terwijl het Jaar van de Vrouiv op tien
voor twaalf staat. Nadat het overigens
maandenlang op half zeven heeft
gehangen
Want zo is het toch. Het begon
allemaal heel aardig. Verklarinkje hier,
lezinkje daar. De minister-president
aan de voeten van ëerf of ander comité,
waarin een boel vrouwen zitting
hadden. Wie er in zaten en vooral ook
waarom ze dat deden is me nu even
ontschoten. En weet u nog van de
Emancipade? De krant waar ik toen
werkte stuurde een van onze
vrouwelijke collega's en die kwam
terug met een tas vol folders en een
paar ballonnen. Die folders heeft ze
over ons uitgestort en met die ballonnen
hebben we ook nog een hoop plezier
gehad.
Als ik me met vergis is er ook nog een
internationaal congres geweest Ik
dacht in de buurt van Mexico, maar met
de hand op mijn hart ik zou bij God
niet meer weten, wat daar besloten is.
Gelukkig heb je nog behulpzame
jongens die je er af en toe aan
herinneren Mannenbroeders als Hans
van Willigenburg en Koen Verhoeff. die
het nu nóg niet kunnen laten om in
minstens één volzin per week „en dat in
het jaar van de Vrouw" te verweven
En nou weer die Leusdense
progressieven Zo'n dertig jaar nadat
de jongvrouwe A A. de Beaufort de
raad verliet komt er weer eens een
dame in dat mannenclubje meepraten.
Da's heel best natuurlijk. Misschien
werkt dat wel verfrissend of zo Ik
noem maar wat. En natuurlijk heeft het
vrouwelijke raadslid gelijk, wanneer ze
zegt dat het gek is dat een slaapstad als
Leusden nog immer door alleen maar
mannen bestuurd wordt. Driekwart
van de tijd zijn er vrijwel alleen
vrouwen in het dorp. En als die mannen
nou eens een keer thuis zijn gaan ze nog
m de raadszaal zitten met z 'n allen ook
Ik deel in vreugde die eenieder moet
voelen op hel moment dat mevrouw
Verduin m de stoel gaat zitten die Van
Spaendonck nu nog voor haar warm
houdt. Het is alleen zo verschrikkelijk
jammer dat ze van de verkeerde partij
is Ze is van D'66, het jongensboek van
Van Mierlo waarvan we nu aan de op
een na laatste bladzijde toe zijn Dus bij
de eerstvolgende
gemeenteraadsverkiezingen verdwijnt
mevrouw Verduin weer uit de raad. En
hoe lang moeten we dan niet wachten
op opnieuw vrouwelijke inbreng in de
gemeentepolitiek7 Als je zo de positie
van de vrouwelijke kandidaten op de
lijsten van de verschillende partijen
bekijkt, zou je zeggen een jaar of
dertigMaar misschien is er dan
wel weer een Jaar van de Vrouw
K.
KINDERVOORSTELLING
CINEMA 1
Zaterdag- en woensdagmiddag, half
twee (1 30 uur): „Het zwaard van
Robin Hood", alle leeftijden
KLEUTERTJE
KK EENS
EURO CINEMA
Zaterdagmorgen, half elf (10 30 uur):
„Kuifje en de zonnetempel", alle
leeftijden.
VOORBESPREEKKASSA
Voor al deze Amersfoortse biosco
pen kunt u telefonisch plaats bespre
ken onder het centrale nummer 33655.
U kunt voor één of meerdere dagen
vooruit bespreken (geopend van 10.00
uur 's morgens tot 18.00 uur's avonds).
VERWACHT TIJDENS
DE KERSTDAGEN
GRAND THEATRE
Van donderdag 18 december af, Piet
Bambergen in de dwaze lotgevallen
van „Sherlock Jones"
CINEMA 1
Van donderdag 18 december af:
„Jaws", See it before you go swim
ming.
De Amerikaanse regisseur Sam Pec
kinpah is een man, die het geweld
in zijn films niet schuwt. Integendeel.
Het geweld is bij hem bijna tot een
soort religie geworden, een studie van
het geweld. Wie zijn meest bekende
films „The Wild Bunch" en „Straw
Dogs" heeft gezien, weet wat dat bij
Peckinpah betekent. In zijn films heeft
geweld een enorme funktie. Hoewel
hij nadien briljant werk bleef afle
veren, verschraalde de betekenis van
zijn films de laatste tijd. In „The
Getaway" werd hetgeweldgegeven nog
al commercieel uitgewerkt, terwijl zijn
nieuwste film „Bring me the head of
Alfredo Garcia" met zijn visie op het
thOa geweld niets meer te maken
heeft Je kunt je ook aan geweld over
eten en dat is, wat volgens mij Pec
kinpah in deze film heeft gedaan. Ove
rigens moet ik bekennen, dat ik toch
überhaupt al niet zoveel op heb gehad
met de filmthema's van Peckinpah, die
het geweld vereert met een soms mania
kaal aandoende geestdrift. Wat mij in
Penckinpah boeide en nog boeit is zijn
manier van verfilmen. Hij ziet kans
om een extra dimensie toe te voegen
aan het gegeven, door de wijze, waar
op hij - bij wijze van spreken- het
bloed laat spatten of een kogel in l&at
slaan in het hoofd van een potentiele
bandiet
Het lijkt er op. dat Peckinpah, die
Amerika ietwat verbitterd de rug toe
keerde. in Mexico een wat andere stijl
heeft geprobeerd, maar zo aan deaktie
film gebakken zit. dat er niet veel
anders uit de verf kon komen. Ondanks
het wat zoete begin van zwaantjes in
het water in de zonnige zon van Mexi
co. registreert Peckinpah verder een
aaneenschakeling van moordpartijen.
Peckinpah wordt wel eens de enige
echte fascist van Hollywood genoemd
omdat het filmgeweld van Peckinpah er
zo aantrekkelijk uitziet. Het is er op
gericht om het publiek te bevredigen
in hun sensatiezucht en wordt het
geweld in het verhaal voorgesteld als
de enige logische uitweg voor alle
problemen, die eerst door Peckinpah
en de zijnen zijn bedacht.
Hoe het ook zij, „Breng mij het
hoofd van Alfredo Garcia" is een
aaneenschakeling van moord gewor
den Ook al zou Peckinpah van zijn
image als de verfilmer van het ge
weld afwillen, met deze film is hij
daar niet in geslaagd en worden zijn
beperktheden als filmer eigenlijk geac
centueerd Aan het slot wordt de loop
van een geweer recht op de camera
gericht. Als publiek schrik je dan wel
even Wat bedoelt ie nou"? Ik denk dat
Peckinpah met dit gebaar ook wil af
rekenen met de critici onder het pu
bliek Wellicht dat hij bij zijn vol
gende film ook werkelijk de zaal in
schiet
