k stond aan de oever van de Doode Zee
Naar de ommekeer
en zie, de rook van de aarde steeg
op als de rook van een smeltoven
(Gen. 19 vers 28b)
Woensdag 24 december 1975
- KERST 1975 -
Kerst-commentaar:
Hoewel we ditmaal niet zo'n
hecht aaneengesloten tijdvak
van donkere dagen hebben ge
had als andere jaren wel eens
het geval is geweest, zijn we wat
dat betreft toch maar weinig .te
kort" gekomen. Wat kan het er
somber uitzien allemaal! Som
mige mensen zien het dan letter
lijk en figuurlijk niet meer zo zit
ten Als de omstandigheden
verder ook weinig opbeurend
zijn, dreigt men in een toestand
van neerslachtigheid, een de
pressie, te geraken.
Op zichzelf genomen kan ech
ter ook een donkere dag van
wondere schoonheid zijn: de
bomen duiken vaag uit de nevel
op, de takken glinsteren behan
gen als ze zijn met mistdruppels,
vogels trippen af en aan op be
zoek bij mensen die aan hen ge
dacht hebben en wat voedsel en
drinken klaar hebben gezet, er
hangt een sfeer van bijna tast
bare stilte met op de achter
grond de geluiden van het dage
lijks gebeuren.
Misschien moeten we wel met
de in zichzelf teruggetrokken na
tuur mee mediteren, peinzen
over de zin van het leven. De
uitbundige lente en de warme
zomer zijn voorbij. Hoe konden
de dagen schitteren: het vrolijke
gekwetter en gefluit van het ge
vederd wereldje, zoemende in
secten, bloemen en planten ein
deloos geschakeerd naar vorm
en kleur, strelende geuren, tot
dat de zon onderging in een ro
mantisch vlammenspel, ons
achterlatend in een sfeer van
behaaglijkheid en weldadigheid,
momenten van paradijselijke
vrede.
Zo moest het blijven, denken we
dan, konden we het maar vast
houden, totdat dagbladen en
televisie ons er voor de zoveel
ste keer aan herinneren dat het
allemaal zo mooi niet is en zeker
niet overal en voor iedereen. En
we beseffen opnieuw, dat wel
vaart, geluk en voorspoed broos
bezit zijn, zoals het hele leven
maar een wankele basis schijnt
te hebben. Maar lichamelijk wel
bevinden bant - en dat is maar
goed ook - al te sombere over
peinzingen uit. Naast de kwade
kansen zijn er zoveel goede en
blijft het leven geen kostbaar ge
schenk?
Maar diep beschouwd - en dat
doen we eerder tijdens de don
kere dagen voor Kerstmis en bij
tegenspoed - komen we er niet
uit. Het leven hier is eindig en al
wat we bezitten, het is slechts
een beperkt aantal jaren van
ons, ten hoogste zijn we rent
meesters. Mensen komen en
gaan, in onafzienbare stromen,
en alles wat we doen, wat we
hebben en bezitten, het is
slechts van betrekkelijke duur
zaamheid. Moet dat dan de slot
som zijn of is het toch produkt
van de steeds korter en killer
wordende dagen?
Geloof: geen" is een in onze
tijd steeds taltijker wordend ant
woord. De tijd, dat de mensen
voor elkaar deden of ze nog
kerks waren en in elk geval nog
wat geloofden, aan God en een
hiernamaals, schijnt voorbij te
gaan. De kerken hebben er heel
wat over gezegd, en terecht
houden ze zich er mee bezig.
Gemakshalve wordt het dikwijls
aan onverschilligheid geweten
en minder vaak aan de kerk zelf.
De kerkse mensen dreigen
elite-groepjes te worden, veilig
opgesloten in een wereldje
waarin het eigentijdse hardnek
kig ontkend wordt. De kerk heeft
altijd gelijk gehad en zal altijd ge
lijk houden.
Maar aanstonds hopen we
met elkaar de geboorte van Je
zus te vieren, merkwaardig ge
noeg - of misschien juist wel
daarom - als de dagen niet meer
korter worden en de duisternis
niet meer toeneemt. Iedere dag
komt er dan weer een streepje
licht bij, totdat straks de dag
weer glorieus te stralen staat.
Het is Kerstmis tijdens de om
mekeer van donker naar licht.
En het is inderdaad de kerk
die deze schat bewaren en koes
teren moet. maar dat niet alleen:
ze moet hem tonen aan de we
reld als hoopvol teken aan men
sen die het niet weten, desnoods
niet meer willen weten: „Geloof,
geen"!
Godgeleerde mensen hebben
er dikke boeken over geschre
ven, gewichtige handelingen
over gehouden, synodes en dis
puten, het geloof ingedeeld in ar
tikelen en sub-artikelen, God de
Schepper samengevat en ge
schetst in welluidende regels.
Maar God is niet te begrijpen,
niet te bevatten, zoals Christus
geen zaak van het hoofd maar
van het hart is: vrees niet dege
nen die het lichaam schaden,
maar hen die de ziel bedreigen;
Gods rijk is niet gegrondvest op
macht en geweld, maar op liefde
en geloof, zoek eerst Gods rijk
en de rest komt vanzelf. Praatjes
voor de vaak? Zo kunnen ze wel
gebruikt worden en zo zijn ze
maar al te dikwijls gebruikt, maar
in de kern is de goddelijke bood
schap door Jezus Christus on
schendbaar, onkwetsbaar
Geloof begint daar waar wij
het niet meer kunnen vatten En
we hoeven het ook niet allemaal
te begrijpen Doe nu maar wat
de hand vindt om te doen, pak
iedere dag die geschonken
wordt aan om er wat van te ma
ken. En voor de rest, wat er was
voor je hier landde en wat er zijn
zal na je vertrek, maak je daar
geen zorgen over. want ieder,
ieder mens is in Gods eeuwig
heid geborgen En het wonder
lijke is: je behoeft er niks voor te
doen, je kunt het zo maar aan
pakken, geen diploma's, geen
bankgarantie, geen contracten,
geen onderscheidingen, het is
evenmin te koop, maar het is er
voor elkeen Voor niks dus, in
derdaad, maar het kon wel eens
zijn, dat je als je dèt begrepen
hebt er je hele leven aan dienst
baar zoudt willen maken, kun
nen is een andere zaak, maar
dat wordt dus niet eens geéist.
R
K STOND AAN DE OEVER VAN
DE DOODE ZEE...
in zie de rook van de aarde steeg
Dp
als de rook van een smeltoven.
Gen. 19 vers 28b.
dinsdag 28 oktober 1975.
rfiddagtemperatuur 35 graden.
De Doode Zee ligt gevangen
ussen de bergen van de woestijn
fan Judea en de bergen van Moab
>inds de onvoorstelbare catastrofe
lit Abrams tijd zich heeft
'oltrokken, is hier de stilte gevallen.
Het is alsof de stilte van eeuwenher,
a het daverend tumult, zich heeft
aten vangen tussen de
«rgmassieven.
Als de bergen van Moab en
ludea konden schreeuwen,
ouden nog de echo's naklinken
ian de vertwijfelden, die hier hun
ndergang tegemoet gingen. De
bode Zee. Het massale graf voor
enduizenden, was eens een
fuchtbaar stuk land van grote
itgestrektheid. Na de
nvoorstelbare catastrofe uit
ienesis 19, een natuurramp van
pocalyptische omvang, is de stilte
r voorwereldlijk. „In den beginne
chiep God de hemel en de aarde,
baarde nu was woest en ledig."
fe stilte kan spookachtige vormen
annemen
Een huivering vanuit het oordeel.
een goddelijk merkteken
Als het waar is dat de zeeweg de
0-9 overgebleven weg is na de
ondvloed, dan gaat dit hier niet op
'br is geen weg over het water. Elk
aartuig zou zijn ondergang
$enioet gaan vanwege de
antasting van het water, dat
oveel zout bevat en andere
hemicalién, dat het materiaal het
et zou overleven. Daarom op
feze zee. geen schip, geen zeilboot
Wander vaartuig. Geen zeeweg
js!
Geen vogel waagt de overtocht,
want de aanraking met dit water is
voor het dier dodelijk. Geen insekt
of levend organisme bevat het
water. Het water van de Doode Zee
is voor altijd dood!
In dit Bijbels Hirosjima is alleen
maar het element van de dood. Dit
water heeft geen herscheppende
kracht'
De vloek, het oordeel rust
zoutzwaar op deze zee Dit grootste
onuitputtelijk zoutvat van de wereld
spreekt van een niet uit te spreken
gebeuren. Gods onafwendbaar
oordeel, dat zich voltrok toen er
geen rechtvaardigen meer waren in
deze streek. Een
huiveringwekkende waarheid!
De Doode Zee. Het goddelijk
merkteken aan de wand van de
wereld. Zal God bij de laatste
wereldbrand dit stukje overslaan,
omdat hier het oericht zich al heeft
voltrokken?
Hier op het strand geen schelpen
als overblijfselen van organische
leven, maar stenen met een laag
zout bedekt en zoutkristallen, die de
zee doen oplichten in vele klejren
bij wisselende lichtinval
GODS HEILPLAN
Ik stond aan de oever van de
Doode Zee Zou deze zee een
plaats vinden in Gods Heilsplan?
Heil, genezing vanuit het oordeel?
Zou het mogelijk zijn? God kan
onvoorstelbare dingen doen Zou
de Doode Zee in het geheel van
Gods plan met Israël een heilzame
funktie kunnen vervullen?
Als de tekenen zich niet
bedriegen is God daar reeds mee
bezig en Israël en de wereld
houden de adem in. Want wat is er
aan de hand?
Het water van de Doode Zee
bevat onvoorstelbare
hoeveelheden chemicaliën De
fabrieken bij Sodom produceren nu
al 900.000 ton potas en Israël hoopt
deze produktie in 1982 op te
kunnen voeren tot 1 400 000 ton.
En dat in een tijd dat potas schaars
begint te worden op de wereld. De
Doode Zee bevat voorraden voor
eeuwen. Israël zal weldra de enige
leverancier worden in de wereld
van dit onmisbare produkt.
Welvaart uit het oordeel!
In Genesis 19 vers 28b staat...
en zie, de rook van de aarde steeg
op als de rook van een smeltoven."
Joodse christen-geologen lazen de
tekst en spraken het vermoeden uit
dat deze passage de aanwijzing
kon zijn voor het vinden van gas en
olie. De geologen gingen boren en
vonden in 1953 het eerste gas en
de eerste olie op aanwijzing van
Mozes. Zo is de Doode Zee
geworden tot één grote
schatkamer, bewaard tot heil voor
alle volken!
Dus toch een plaats in Gods
Heilsplan!
GROOTTE EN OMVANG
De zee is 78 km lang en op zijn
breedst 18 km. Ze ligt 400 m
beneden zeeniveau en is op vele
plaaisan 400 m diep. Per dag
verdampt er net zoveel water als 20
miljoen gezinnen gebruiken De
laatste 20 jaar is de oppervlakte van
het water één meter gedaald. De
geleerden zoeken naar de reden. Is
deze daling permanent? Het is voor
hen een interessante vraag.
Op sommige plaatsen zijn de
zwavelbronnen zo sterk, dat de
reuk van zwavel duidelijk merkbaar
is. Zo is het aannemelijk dat de
vrouw van Lot de dood vond door
de vergiftigde dampen die er
opstegen.
Dat de vrouw van Lot nog te zien
is. is een fabeltje, want uit de
ontelbare zoutpilaren, die er zijn,
zijn bij enige fantasie wel
mensenfiguren te onderscheiden.
Zwemmen is in deze zee niet
mogelijk, omdat het soortelijk
gewicht van het water zodanig is,
dat het lichaam naar boven wordt
gedrukt. Overigens is het wel nodig,
na een bad in de zee een stortbad te
nemen van zoet water, want anders
word je een pekelharing.
Israël heeft aan deze zee kleine
inrichtingen laten bouwen, die
bedoeld zijn voor mensen die lijden
aan een bepaalde ziekte. Want ook
de Doode Zee bevat stoffen die
genezend werken op bepaalde
organen.
Ik stond aan de oever van de
Doode Zee..
Zoutkristallen schitteren.
De stilte versteent zich in de met
zout bedekte rotsblokken
Het oordeel rolt aan in het zoute
water.
Is dit alles?
Nee, want boven dit alles ruist de
belofte van God
als het gedruis van vele wateren: Ik
heb deze zee opgenomen in het
Heilsplan met mijn volk Israël!!!
