't
ei
Arkemheen
Huis in de wei
Avondrust
Lees verder op de
volgende pagina
DONDERDAG 5 JUNI 1975
LEUSDER KRANT
KERST 1975
men hebben want ik kan nou
niks meer
De heer Van Doorn is eén van de
jongere bewoners van 't Hamers-
veld(68) Over zijn verzorging in het
Leusdense bejaardenhuis is hij erg
tevreden Wat zijn gezondheid be
treft. het lopen gaat hem moeilijk af.
terwijl ook de ogen minder zijn ge
worden. De heer Van Doorn houdt
van rust: ..Ik ben in een verpleegte
huis in Zeist geweest en daar las ik
in de konversatiezaal Maar de één
doet dit en de ander doet dat ik
hou van rust Eenzaam voelt de
heer Van Doorn zich daarom niet,
hij hecht zich als het ware aan het
alleen-zijn.
De Leusdenaar behoort tot de
grote groep bejaarden, die in één
adem de dagindeling kunnen opd
reunen: ,'s Morgens na het aankle
den rook ik soms een sigaretje, het
is dan al gauw tijd om koffie te gaan
drinken. Na de koffie rook ik weer
een sigaretje, dan ga ik effe zitten te
lezen. Na het eten ga ik een poosje
zitten „dummelen" Tot aan de thee
ga ik weer lezen en dan is het zo
weer broodeten. 's Avonds kijk ik
televisie. Als er geen mooi pro
gramma is zet ik het ding uit en ga ik
lezen en om half elf schiet ik in
bed".
Mevrouw C Hey woont op de
tweede verdieping in een knusse
kamer. „Ik heb er geen dag spijt van
gehad", drukt ze ons op het hart.
Mevrouw Hey is 69 jaar.
Vervelen doet ze zich geen mo
ment. „Ik doe van alles, puzzelen,
wandelen, handwerken, televisie
kijken, naar de radio luisteren, 'k
ben altijd bezig, ik heb gewoon
geen tijd om me te vervelen. Je bent
hier op jezelf en zo vrij als een vo
geltje in de lucht
Afgezien van de vaste tijden van
eten kunt je binnenkomen en gaan
wanneer je wilt 't Is net of je in een
eigen huis woont. Wat je zelf kunt
doen. doe je natuurlijk, maar anders
wordt alles voor je gedaan Je hoeft
maar een kik te geven als je niet
lekker bent en ze zorgen voor je",
onderstreept mevrouw Hey haar
tevredenheid.
Op de derde verdieping brengen
we een bezoek aan het echtpaar
Bollen. De heer Bollen is een en
thousiast puzzelaar, hij kijkt dan
ook nauwelijks op van deze bezig
heid, als we komen binnenvallen
met wat vragen. We komen niet
eens aan vragenstellen toe. de heer
Bollen neemt direkt het woord: „Ik
puzzel veel, ik maak veel doorloop
puzzels, ik kan niet meer naar bui
ten en ik verveel me nooit. Ik ben
zeer tevreden. Dat kunt u allemaal
opschrijven."
Terwijl hij intensief verder puzzelt
vertelt hij over zijn spierziekte in de
benen Óver de ouwe dag zegt de
heer Bollen: „Ik heb een leuke, reu
ze, fijne en onbezorgde ouwe dag".
Nuchter denkt hij over het ouder
worden: „Waarom zou ik het erg
vinden, dat is toch een gewone
gang van zaken, nee We zijn erg
makkelijk ingesteld, als het moet,
dan moet het en we kunnen ons
gelukkig erg goed aanpassen Ik
voelde me vanaf de eerste dag
thuis". Als er wat behoorlijks op
televisie is, kijkt het echtpaar Bol
len. Mevrouw Bollen die juist komt
binnenwaaien oppert: „zoals
Johnny Kraaykamp". Echt? vragen
we. „Och schei uitverduidelijkt
het echtpaar lachend.
De soep wordt binnengebracht
en we moeten vertrekken. „Schrijf
dat nog maar even op: ook het eten
is goed hier", roept de heer Bollen
ons achterna.
SCHI
j.
1400 Ir
zorgde
Daardc
Daardc
Dóèror
„Alles wat wij nu doen, is straks
ook voor u en mij" Dat waren de
woorden van direkteur A. J. van der
Kamp, kort voor de opening van het
Nijkerkse Arkemheen, begin no
vember. „Ik voel me zo trots als een
pauw in ons nieuwe bejaardente- I
huis," aldus de Nijkerkse direkteur
Waarheidvolle woorden, want Ar
kemheen kan menig oordeel trotse
ren Tijdens het bezoekje aan Ar
kemheen vallen overal loftuitingen
te beluisteren over de geweldige
opening.
We praten even met het hoofd
van de huishouding, mejuffrouw
Hoitzing, over de aktiviteiten in het
Nijkerkse bejaardentehuis- „We
hebben een hobbyruimte, een bi
bliotheek, we doen aan welfare-
werk. één keer per week, in de re-
kreatiezaal staan sjoelbakken, een
tafelvoetbalspel, er is een zangkoor,
we hebben een bezinningsruimte en
een ontvangstzaal voor mensen,
die een verjaardagspartijtje of zo
willen houden"
Mejuffrouw Hoitzing is ruim twee
jaar werkzaam als hoofd van de
huishouding „De omgang met de
bejaarden ligt mij wel. mensen, die
net als wij, in de maatschappij le
ven Je moet ze het idee geven dat
ze niet alleen staan. Ze zijn natuur
lijk hulpbehoevend, maar je moet
ze niet gaan bemoederen, dat heb
ben ze ook met nodig."
Mevrouw Snapper-Jorke vindt
het buitengewoon in Arkemheen
Hoe brengt u de dag door? vragen
we. „Van alles zo'n beetje. Ik heb
last van reuma, dus ik moet wel rus
tig aan doen Een beetje werken of
zo, gistermorgen heb ik de kamer
nog een beurtje gegevenen
vanmorgen heb ik het koper ge
poetst. De ramen komen ze natuur
lijk doen, dat kan ik niet meer. Ver
der handwerk ik of ik lees. Vervelen
doe ik me niet, dat heb ik ook nooit
gedaan"
Mevrouw Snapper heeft veel
houvast aan haar geloof..Als ik dat
niet had, was ik niets". Ze haalt wat
schilderijtjes voor de dag; sommige
zijn gesierd met een spreuk.
Zoals deze:
Tel uw zegeningen, tel ze één voor
één.
Tel ze, tel zealle, en vergeet er geen.
Tel ze, tel ze alle. noem ze één voor
één.
En ge ziet Gods liefde dan door al
les heen
Een waardevol bezit, zegt de be
woonster van Arkemheen
Hoe ervaart u het alleen-zijn?
vragen we. „Och, je kunt wel een
gemeenschapje zoeken, maar ik
heb daar niet zo n behoefte aan. Ik
zit liever alleenmaar het hoeft
niet. denk erom!
Het is fijn dat we hier worden opge
vangen en verzorgd Ik heb een
druk leven achter de rug, maar de
Heer heeft alles goed gemaakt.
Mensen die hier niet tevreden zijn,
vinden het nergens. Je moet een
keer tevreden zijn en genieten van
hetgeen je krijgt
Wij verlangden nooit naar weel
de. als je geestelijk en lichamelijk
maar rijk bent."
Ondanks de moeilijke stap van
het gewone leven naar een bejaar
dentehuis is mevrouw Blom een
vrolijke vertelster. „De kinderen zijn
zo dankbaar dat het me goed bevalt
hier. Het viel niet mee om de knoop
door te hakken, maar ik zou niet
meer terug willen, dat meen ik uit de
grond van m'n hart. In m'n huisje
aan de Bachlaan had ik het ook best
naar m'n zin hoor, maar ik ben hart
patiënt en de dokter vond het toch
maar beter dat ik naar een bejaar
denhuis ging. 't Is natuurlijk wel een
kwestie van aanpassen Zo moest
ik m'n bankstel wegdoen, dat was te
groot voor hier. Maar meneer Van
der Kamp zei koop maar een paar
lekkere gemakkelijke stoelen
Over de opening raakt mevrouw
Blom niet uitgepraat. „Dat was een
pracht middag Nadat de zaal was
klaargemaakt mochten we naar
beneden. We konden van élles ge
bruiken, ik kan niet anders zeggen
dat het ontzettend was. Namens de
bejaarden is een projektor aange
boden en bloemen, we hebben
daarmee toch zo gelachen Alles
was één, er waren geen klubjes of
zo. De bejaarden hebben het huis
een projektor aangeboden en me
vrouw Van der Kamp bloemen En
we hebben een broodtafel gehad,
zó ontzettend.'s Avonds hebben we
vreselijk moeten lachen met een
gezelschap uit Zwolle. Arkemheen
heeft bij de officiële opening prach
tige kado's gehad, kijk maar es naar
de fontein in de hal. 't Is allemaal
uitstekend hier; zoals vandaag, ik
lig een dagje op bed, nou, dan ko
men de zusters af en toe es bin
nenwippen. Nee, Arkemheen is een
hele vooruitgang voor Nijkerk
Bij het echtpaar Vedder op de
derde etage is het een „dolle boel"
de 79-jarige mevrouw Vedder weet
met een niet te stuiten enthou
siasme en mondaniteit de dag be
tekenis te geven.
Onze aanwezigheid stoort haar
allerminst. „Koffie?" „Ja graag"
antwoorden we „Gut, hij moet nog
koffie ook," repliceert mevrouw
Vedder.
,,'t Is net of we in pension zijn,
niks geen zorgen." vertelt de be
woonster van Arkemheen.
De overgang? „Niks geen mal
heur hoor, de ouwe baas heeft altijd
hard gewerkt en op een gegeven
moment kon hij niet meer
Het is hier net een heel groot gezin,
je hebt veel kontakt hier, 't is werke
lijk heel gezellig".
Wat doet u zo een hele dag? in
formeren we voorzichtig. „M'n
werkl Wat dacht je anders. M'n ka
mer op orde houden; niksdoen is
niks. En ik ga nog wel es een eindje 1
fietsen, naar m'n ouwe huis of zo
Niet zo veel, want ik kan de ouwe
baas niet zo lang alleen laten
Jammer dat we niet tien jaar jonger
zijn", merkt mevrouw Vedder la
chend op.
Huis in de Wei in Scherpenzeel
ligt niet ver verwijderd van het cen
trum. Het is niet zo'n erg groot be
jaardenhuis. 75 bewoners bevolken
Huis in de Wei. „Wel gezellig,"
meent administratrice mevrouw L
Werner. Over de aktiviteiten vertelt
mevrouw Werner: „Er wordt zoveel
gedaan De welfarewerksters ko
men elke donderdagmiddag, er is
een zangvereniging, het Dersoneel
verzorgt regelmatig avonden en de
bewoners organiseren zelf ook
avonden."
Direktrice zr A Hartog, vindt dat
de bejaarden net als in de maat
schappij als volwaardige mensen
moeten worden behandeld. „Niet
als kinderen," onderstreept de di
rektrice.
Over de vrijheid in Huis in de Wei
merkt zr. Hartog op. „Ze kunnen
hier doen en laten wat ze willen,
maar ze hebben de zekerheid dat
ze worden verzorgd. Problemen
zijn er overal wel es. Bejaarden zijn
vaak egocentrisch, voelen zich
gauw tekort gedaan Maar dat is
tegenwoordig in. dat zie je bij de
jongeren ook!"
Het echtpaar Van Dijk vindt het
leven best in Huis in de Wei. „In alle
opzichten eigenlijk," verduidelijkt
de heer Van Dijk, voorzitter van de
bewonerskommissie. Door ziekte
kwam het echtpaar in een bejaar
denhuis terecht „We waren beiden
ziek, toen zijn we er maar in ge
gaan Een beetje te vroeg eigenlijk
Eenmaal opgeknapt, waren we ta
melijk goed, we zouden liever in
een bejaardenhuisje wonen'"
Wat doet u zo de hele dag9 vra
gen we. „Van alles," vertelt me
vrouw Van Dijk, „een beetje rom
melen, een handwerkje, m'n man
doet de bibliotheek We spelen re
gelmatig op ons orgel. En als het
goed weer is gaan we uit."
Eenzaam voelt het echtpaar zich
niet. wel heimwee Naar de kinde
ren bijvoorbeeld, die ver weg wo
nen en daarom weinig op bezoek
kunnen komen. „Je hebt een heel
leven achter de rug waar je aan kunt
terugdenken," zegt de heer Van
Dijk.
Voelt u zich opgeborgen? vragen
we. „Zo lang mogelijk zelfstandig
blijven is van groot belang. Opge
borgen voelen we ons niet. We zijn
onze eigen baas. Het scheelt een
stuk. dat je nog vrij onafhankelijk
kunt leven. Het samenzijn is een
groot voorrecht, daarom hebben we
het makkelijker dan mensen die he
lemaal alleen zijn
De bewonerskommissie werpt
wel zijn vruchten af, meent de heer
van Dijk. „De kontakten verlopen
altijd erg prettig.
Verlangens zijn er wel. We zou
den graag één van de bewoners als
adviserend lid in het bestuur zien.
Het is belangrijk dat je kunt meepra
ten en direkt kunt reageren. Op den
duur denk ik wel, dat het ervan
komt. De inspraak wordt overal gro
ter, het moet alleen nog even wen
nen."
Mevrouw Raaman over Huis in
de Wei: „Nou, geweldig., gewel
dig. De sfeer is heel prettig, je moet
niks en je mag alles, je bent totaal
nergens aan onderhevig." Wan
neer we bij deze bewoonster van
Huis in de Wei binnenstappen, ver
trekt juist de kok. „Ja, die komt ie
dere morgen een borreltje halen
De kok is één van de centrale figu
ren hier. Altijd staat hij voor je klaar
en hij weet altijd een oplossing."
Mevrouw Raamans gezondheid
laat een druk leven niet meer toe.
desondanks legt ze een enorme le
venslust aan de dag. „Er is altijd
van alles te doen. Je hebt es wat uit
te wassen s morgens en de kok
komt een borreltje drinken Ik hou
veel van lezen, van handwerken,
schaken daar hou ik ook erg veel
van, en bridgen, maar dat kunnen
ze hier niet. De dagen zijn me nog te
kort..."
De tv neemt een belangrijke
plaats in bij het echtpaar Raaman.
„We zijn altijd blij, dat de tv aan kan.
Ik hou erg veel van die politieseries
Mijn man niet, hij gaat dan lezen.
Maar hij vindt politiek weer prachtig,
nou, dat gaat zonder mij ook wel
Wensen heeft mevrouw Raaman
wel. „Ik zou de zitkamer wat groter
willen zien. Omdat ik veel moet rus
ten staat hier een bed* maar dat
neemt veel ruimte in beslag."
Het echtpaar is blij dat ze alles
nog zelf kunnen bekostigen „We
zijn blij dat we onze hand nog niet
hoeven op te houden, maar als de
verhogingen zo doorgaan, moeten
we er over een paar jaar allemaal
aan geloven. Toch is het een pracht
instelling, hoor; het is toch fijn datje
een open deur achter de hand de
hand hebt?" besluit mevrouw
Raaman
Een andere bewoonster van de
eerste etage is eveneens dik tevre
den over Huis in de Wei. „De leiding
is erg goed. alles is goed geregeld,
goede verpleging. Ik vind alles zo
volmaakt, u bent bij mij niet aan het
goeie adres," aldus mevrouw S.
We rekenen ook niet op klachten,
weerleggen we. „Huis in de Wei is
niet zon groot bejaardentehuis,
daarom kunnen ze ook altijd meer
aandacht aan je besteden," gaat de
bewoonster verder. Hoe brengt u
de dag door? vragen we „Ten eer
ste hou je je kamer schoon. Ik hou
erg van lezen, of wat handwerken
en elke dag even de buitenlucht in,
hè.
Weet u wat zo heerlijk is in een
bejaardenhuis, je hebt altijd aan
spraak. Ik kom erg veel in de rekrea-
tieruimte, je ziet es mensen en je
praat een beetje."
Mevrouw S. stond vroeger scep
tisch tegenover een bejaardenhuis.
„Ik had nooit gedacht, dat ik naar
een bejaardenhuis zou gaan. Maar
ik heb zeven jaar alleen gewoond
en ik dacht: als ik nou es ziek word
is er niemand die voor me kan zor
gen. En je kunt toch niet bij je kinde
ren aankloppen. Een oud mens
hoort niet in een jong gezin, van
weerskanten niet, hoor!"
De sfeer is prima in Huis in de
Wei. Zo gaven twee bewoners el
kaar onlangs het ja-woord. Beter
laat, dan nooit!
In Avondrust in Voorthuizen wor
den we.begroet" door een dametje
van 84. Met onder haar arm een
kleine kwispelstaart, komt ze de
trap afgelopen Bijna beneden
roept ze naar boven, de zegen van
Bartje heb je. Dan merkt ze ons op
Ze vindt het reuze fijn dat ze haar
hondje in Avondrust mag houden
Waarschuwend merkt ze op: „Je
moet wel oppassen, dat ie niet blaft,
want dan moet ie weg. Maar... hij
heeft nog maar twee keer geblaft,
eerst één keer, en toen weer één
keer. Echt waar, niet meer." We
melden ons bij de receptioniste,
mevrouw Stuiver. Zij heeft het erg
naar haar zin in Avondrust. „Ik ge
loof dat ze het allemaal naar hun zin
hebben hier. de één natuurlijk wat
meer dan de ander. Maar je leest
wel es van die dingen in de krant
Direktrice, mevrouw D. J. Leeg
water, meldt dat het allemaal prima
loopt in haar bejaardenhuis. „Ze
mogen hier doen wat ze willen, we
betuttelen ze niet. Van het huis uit
worden er veel aktiviteiten onder
nomen. Dia-avonden, muzieka
vonden, één of twee keer per jaar
een bazar; er is een hobbykamer en
tweemaal per maand wordt er een
gezellige avond gehouden. We
animeren de aktiviteiten wel, maar
we dringen ze niet op.
De verstandhouding is prima, ei
genlijk zijn we met z'n allen één
grote familie.
Er is laatst in Avondrust een en
quête geweest van GS We kregen
een tien met een griffel GS had nog
niet eerder meegemaakt, dat be
stuursleden ieder een lijst met be
jaarden hebben en die enkele ma
len per jaar langs gaan."
