race met de duivel gaat voort in Grand
Diana Ross speelt voor mode-ontwerpster
fee Bergman-films
Studio G.
IBFRÉKW1
Bezwaren..
5loze zondag
ANTOON COOLEN
OP ZN VLAAMS
SUSDER KRANT - FILM
DONDERDAG 29 APRIL 1976
17
ERSFOORT - ..Race with the devil" van regisseur Jack Starrett gaat in
irand Theatre de tweede week in. Met Peter Fonda. Warren Oates. Loretta
Lara Parker in de hoofdrollen. In Studio G kan men deze week terecht
>e oudere films van de Zweedse regisseur ingmar Bergman: ,,Als in
nkere spiegel" en „De Maagdenbron". Dit in de Ingmar Bergman-
is, die al enige tijd in dit Arthouse-theatertje loopt, zo nu en dan onder
in door andere Arthouse en aanverwante produkties. In Cinema 1 kun-
le liefhebbers van Diana Ross (u weet wel de lead-zangeres van The
mes die op de solo-toer ging) haar tweede film bewonderen. Het is de
.Mahogany" (Mahoniehout) gerigisseerd door Berry Gordy, de
|dent-direkteur van de platengigant Tamla Motown. In het City Theater
k broeders beuk" en bij het lezen van de titel weet u wellicht wat u in City
hten staat. Louis de Funès, ik schreef dit reeds, blijft eveneens onver-
baar en zijn al wat oudere film „Samen uit, samen thuis", gaat in
ia 2 de vierde week in. Blijft tenslotte over Euro Cinema, waar Liza
I, Gene Hackman en Burt Reynolds nu toch eindelijk aan de laatste
zijn gekomen met hun sprankelende avonturenkomedie „Smokkel-
Lucky Lady", geregisseerd door Stanley Donen. Al metal een kontrast-
daardoor gevarieerd Amersfoorts filmmenu.
&HOGANY"
£na Ross, voormalig lead-
jeres van de Amerikaanse R&B-
,,The Supremes", éen van de
Jiaamste paradepaardjes van de
gigant Tamla Motown uit Detroit
t een Oscar bekroond door haar
I in de film ,,The lady sings the
fc" (de geschiedenis van Billie Holi-
l kan men nu bewonderen in haar
speelfilm .Mahogany (Maho-
•ut)" van regisseur Berry Gor-
bordy is president-direkteur van
i Motown en heeft in die hoeda-
feid alle touwtjes van de film in han-
faehad. En daarmee voldoende fi-
liële mogelijkheden, om het geheel
jaankleding te laten schitteren als
luweel Het verhaal van Mahogany
|t verhaal van het meisje Chambers
i Ross), dat uit de sloppen van
DOOR BERT VOS
Chicago via een mode-atelier tenslotte
een gevierd mode-ontwerpster wordt.
Er wordt verder nog in meegespeeld
door Anthony Perkins als de (blanke)
modefotograaf, die Tracy Chambers
groot maakt als fotomodel van het jaar.
..Mahogany" is in feite een com
mercieel verhaal zonder enige diep
gang. Zoiets kun je eigenlijk best
overlaten aan Tamla Motown en zijn
baas, die het er alleen maar om te
doen is om Diana Ross - vooral na
haar eerste filmsucces - naar nog
grotere hoogten te stuwen, waar-
JSpencer in de film „Beuk, broeders, beuk", in het weekprogramma van
lity Theater.
6 PPR. u weel wel de partij der
calen. wil opnieuw invoering
leen autoloze zondag, zo lees ik
fjn krant. Das mooi, zullen mi-
feskundigen enthousiast ver
sa das heel erg mooi. Toch is
fatuurlijk niet allemaal zo een-
P'9 als die PPR-leden denken
fat is. Je kunt gemakkelijk iets
|n. maar je moet de konse-
Tf/es ook nemen. En dat zi/n er
pwat, dat heeft de praktijk ons
geleerd in de tijd, dat de Arabi-
F oliesjeiks de pest aan ons
Ven en de kraan hadden dicht-
pa/d Kijk, voor de paarden-
lebbers is er niets aan de hand.
Vtouden hun eigen vervoer, zij
Pan met een kracht van 1 PK.
jetsers zullen het helemaal niet
Jv'nden. dat zij niet langer de
dodeli/ke kracht van het au-
nster hoeven te vrezen. En de
Velaars zi/n allang blij, dat ze
tens rustig een zebrapad kun-
I oversteken zonder te worden
schrikt door knarsende en
ende remmen van auto's be
id door haastige automobilis-
Vie zich nauwelijks de tijd gun-
om op die onbeduidende fi-
fjes te letten die de euvele
V hebben hen te storen in hun
belangrijker bezigheden. De
"baar Vervoersbedrijven zul-
*>k in hun nopjes zijn, evenals
mi-chauffeurs, die hun omzet
toien-bedrag aanzienlijk zullen
stijgen.
9 ezien nog van de horeca-
'Pen en andere op toerisme
ingestelde zaken, blijft er toch een
aanzienlijke categorie Nederlan
ders over, die een autoloze zondag
niet op pri/s zullen stellen. En dat
zijn de fanatieke autorijders, die
kost wat het kost in hun vrije tijd de
kilometers vreten alsof ze voor elke
1000 meter een gulden krijgen uit
gekeerd. En dat moet je niet onder
schatten. Want ook al is het fijn om
je auto gewoon een dag/e op stal te
laten, er zi/n mensen, die daar erg
humeurig door worden. En wat
krijg /e dan? Juist, huwelijksmoei
lijkheden. Sikkeneurige vaders, die
met een gramstorig gezicht in hun
leunstoel zitten, niet bereid om de
fiets te pakken. Sportliefhebbers,
die toch niet zo sportief zijn, dat ze
naar het veld gaan wandelen, in
plaats van per auto te gaan. Drei
nende kinderen, die gewend zijn
om zondags langs 's Heren wegen
te rijden in lange zomerfiles en daar
nu van verstoken blijven. En moe
ders, die hun zondag verpest we
ten door het feit, dat ze ook nog
eens met vader opgescheept zit
ten, terwijl die anders al vroeg z'n
biezen pakte om zijn favoriete club
te zien winnen of verliezen. Dra
ma's in het klein. En op maandag
morgen een slechte start van het
arbeidsproces, dat is zeker. Het
gaat toch al niet zo best met onze
economie. Daarom zou ik me wel
twee keer bedenken om als rege
ring een autoloze zondag, eens per
maand, in te gaan stellen.
Eigenlijk hoeven de automobilis
ten niet bang te zijn. Want de PPR
is de regering niet en iedereen
weet toch, dat langzaam maar ze
ker de tijd van het stemmen tellen
weer nadert? En dat is een tijd,
waarin alle principes, voordien ge
huldigd, geruisloos over boord
worden gezet voor de heilige
stemmenwinst. En reken maar, dat
ministers wél kunnen rekenen als
het dèarom gaat
V.
door de platenprodukties van Diana
In Ieder geval voldoende afnemers
zullen houden. De cliché-matige
aanpak van het filmverhaal en haar
evidente uitwerking door Gordy
heeft niet zoveel te bieden. Maar ik
geloof graag, dat er voldoende men
sen zullen zijn, die daar anders over
denken en met plezier de belevenis
sen van Diana Ross zullen aan
schouwen. Al was het alleen maar
omdat ze diens song „Mahogany" zo
prachtig vinden. En de door haar zelf
ontworpen kleren. Mijn zegen heb
ben ze. Cinema 1, 14 jaar.
RACE WITH THE DEVIL
Eén van de hoogtepunten in de film
„Race with the devil'*, die de tweede
week ingaat in het Grand Theatre, is de
achtervolging van de enorme kam
peerwagen door vier andere auto's. Het
is effectief stuntwerk dat boeiend is ver
filmd. Regisseur van dit nachtmerrie
achtige filmverhaal is Jack Starrett. die
waarschijnlijk voortborduurde op eer
dere door anderen gemaakte films, die
eveneens een broeierige en diep-
geheimzinnige sekte tot onderwerp
hadden. In Amerika zijn ze nu eenmaal
verzot op dat soort films en dat niet al
leen Ook buiten het filmdoek weten de
meeste Amerikanen blijkbaar niet wat
ze met hun vrije tijd moeten doen en
sluiten zich daarom maar aan bij één
van die honderden sektes, die al dan
niet de duivel aanbidden, aan zwarte
magie doen, offers brengen etc. etc. En
als er niet een bij is, die hen aanstaat,
richten ze er zelf wel een op En de rest
van de Amerikanen gaan dan naar de
bioscoop om allemaal te gaan bekijken
hoe lekker gevaarlijk en griezelig-
spannend het er allemaal toegaat in dat
enge wereldje van geesten
bezweerders. imitatie-medicijnmannen
en tovenaars Tegen die achtergrond
moet men de film „Race with the devil"
eigenlijk ook zien. Het verhaal is wat
mager en onwaarschijnlijk en ook Peter
Fonda en Warren Oates weten zicht
baar geen raad met de zwakke dialo
gen, maar voor de rest is het uitstekend
camerawerk en daar drijft zo'n film gro
tendeels op met de aanvullende angs-
tgeluiden van bange vrouwen en de gie
rende banden van achtervolgende au
to's. De lange reeks toevalligheden die
zich achter elkaar voordoen, weige
rende telefoons en dat soort zaken, zul
len de kijkers op de koop toe moeten
nemen, ook al wordt het er allemaal niet
geloofwaardiger door. Maar voor de
rest is het best amusant kijkwerk
Tweede week - Grand Theatre -18 jaar.
INGMAR BERGMAN IN
STUDIO G
Deze week kunnen de liefhebbers
van de Zweedse „meester" in Studio G
nog eens kijken naar twee wat oudere
films van Ingmar Bergman: „Als in een
donkere spiegel" en „De Maagden
bron". De films zijn zodanig gepro
grammeerd dat met vrijwel zonder on
derbreking naar beide kan kijken (Een
enkele uitzondering daargelaten)
Ingmar Bergman is de laatste dagen
behoorlijk in het nieuws vanwege zijn
konflikten met de Zweedse belasting
dienst en zijn vertrek daardoor uit Zwe
den. Terecht is Bergman vertrokken uit
het land. dat hem waarschijnlijk in zijn
artistieke prestaties zou kunnen aan
tasten door de druk die het op hem leg
de. Bergman is nu in de VS, waar hij met
producent Dino de Laurentiis praat over
de produktie van een drietal films, die
door hem zullen worden geregisseerd.
Maar zover is het nog niet. Voorlopig
zullen we het nog even moeten doen
met de wat oudere produkties zoals
„Als een donkere spiegel" en „De
Maagdenbron".
„Als een donkere spiegel" is een
drama. Ingmar Bergman noemt deze
film een „Kamerspel" en hij beschouwt
hem als een voortzetting van de reeks
films als „Wilde Aardbeien" en „De
Maagdenbron", waarmee Bergman het
publiek een boodschap wil brengen
Zijn onderhavige drama is strikt ver
vaardigd als een stuk kamermuziek -
bijvoorbeeld een strijkkwartet. Een
strijkkwartet bestaat uit slechts vier in
strumenten en zo zijn er in deze film
slechts vier acteurs. Het verhaal be
schrijft een etmaal uit het leven van een
gezin op een eenzaam eiland in de
Oostzee, waar zij hun zomervakantie
doorbrengen Het zijn vier personen: de
vader (Gunnar Björnstrand, een vete
raan uit het Bergman-team), de dochter
(Harriet Andersson). haar man (Max
von Sydow) en de zoon (Lars Passgard,
een jonge acteur van het stedelijk thea
ter van Malmó, waaraan Bergman en
kele jaren verbonden is geweest)
De dochter is de centrale figuur van
het gehele gebeuren. Zij verkeert in een
latent stadium van schizophrenie. Haar
vader, haar man en haar broer worden
betrokken bij haar lot en leven met haar
mee. ieder op zijn eigen manier Hier
kan de vergelijking met kamermuziek
zeer wel doortrokken worden, want hier
vindt een samenspel plaats als van vier
afzonderlijke muziekinstrumenten wier
klank tot een geheel samenvloeien De
vader, die schrijver is, ontdekt tot zijn
ontsteltenis, dat hij zich uit hoofde van
zijn beroep voor de ziekte van zijn doch
ter interesseert. Hij wil er een studie van
maken en zijn ervaringen later in een
boek vastleggen, de man van de doch
ter. die arts is doet alles om zijn vrouw
voor een verdere inzinking te behoe
den, maar moet tenslotte opgeven
Voor de broer, een jongen van 17
jaar, vertegenwoordigt zijn zuster de
andere sexe met al zijn mysteries, die
soms afkeer inboezemen en dan weer
Scène uit „Little Big Man" van Arthur Penn met Dustin Hoffman in de hoofd
rol. Volgende week donderdag in het City Theater.
een sterke aantrekkingskracht uitoefe
nen. Als zich bij zijn zuster tenslotten
een volledige instorting voordoet, is hij
de eerste die voor haar zorgt en dit
maakt, dat een beeld, dat hij zich ge
vormd heeft van de realiteit, volledig
verstoord wordt. De hoofdrol echter be
rust bij de dochter (Harriet Andersson).
Haar vertolking van het schizophrene
meisje is misschien de bestel die ooit op
het witte doek is gebracht. Haar plotse
linge en snelle schommelingen tussen
de grenzen normaliteit en abnormaliteit,
haar definitieve ineenstorting, haar
deemoedige houding tegenover de
duistere krachten, die haar dwingen
zich zelfs als vrouw te vernederen, zijn
stuk voor stuk facetten van buitenge
woon doorvoeld spel.
Deze film van Bergman eindigt tens
lotte toch bemoedigend Hoewel de
zoon zich zal moeten aanpassen aan
een nieuwe realiteit, is toch zeker, dat
hij deze moeilijke taak zal aankunnen,
want door het gebeurde is er tussen
hem en zijn vader een nieuw en warm
contact ontstaan, dat de jongen tot die
tijd slechts node gemist heeft.
DE MAAGDENBRON
Het verhaal van „De Maagdenbron"
speelt zich af in de veertiende eeuw en
is ontleend aan een oude volksballade
„De dochter van Tore in Vange"
In deze ballade wordt verteld hoe een
rijke boer en zijn vrouw hun mooie jonge
dochter, vergezeld van een slonzig
dienstmeisje, dat het met de eerbaar
heid niet zo nauw neemt, naar de
naastbijzijnde kerk sturen om er kaar
sen te offeren ter ere van de H. Maagd
Onderweg wordt ze in een eenzaam
bos aangerand en vermoord door twee
feitenhoeders, terwijl het dienstmeisje
en een jonger broertje van de daders,
een kind nog, toezien. Na hun gruwe
lijke daad maken de moordenaars zich
meester van de fraaie kleren van het
slachtoffer en zoeken, niet wetend, wie
zij was. onderdak in de boerderij van
haar ouders
Zij bieden de moeder de gestolen kle
ren te koop aan en daarin herkent deze
die van haar dochter Tegen de morgen
bevestigd het teruggekeerde dienst
meisje de ergste vermoedens der ou
ders. In blinde woede ontstoken neemt
de vader zijn zwaard, doodt beide man
nen en vermoordt in zijn haat ook de
kleine jongen, die vruchteloos be
scherming zoekt bij de vrouw welke we
zenloos toekijkt.
In de morgen trekken hij en zijn vrouw
er op uit om het lijk van hun dochter te
zoeken Bij het levenloze lichaam van
het meisje komt de vader, een diep
godsdienstig man, tot bezinning. Hij be
seft. dat zijn blinde wraak zinloos is ge
weest. Vol berouw vraagt hij God vergif
fenis en belooft ter plaatse een kerk te
bouwen. God aanvaardt en bezegelt
zijn onderwerping met een wonder: op
de plaats waar het ontzielde lichaam
van het meisje lag ontspringt een le
vende, zuivere bron de Maagden
bron.
De films van Ingmar Bergman beho
ren niet tot de vrolijkste. Het is niet zo
zeer een sombere kijk van de regisseur,
als wel het aanhoudend zoeken naar de
diepere achtergronden, de beweegre
denen van de mens in het totaal van de
kosmos, die zijn films soms moeilijk
toegankelijk maken voor het doorsnee
publiek, dat eerder behoefte heeft aan
pure amusement van de
entertainment-films. Toch zijn de
Bergman-films beslist de moeite van
het zien waard, ook al door de schitte
rende fotografie van Sven Nykvist, de
vaste cameraman van Bergman, die de
soms zwaarmoedige kijk van de mees
ter trefzeker in beeld weet te brengen
Studio G - eerste week - 18 jaar
BEUK BROEDERS BEUK
Ondanks alle imitaties die de laatste
tijd het witte doek bevuilden, is er maar
één Bud Spencer Liefhebbers van
deze Italiaanse filmgeweldenaar weten
dat best en kijken dan wellicht ietwat
meesmuilend naar al die naapers, die
met hetzelfde figuur maar zonder de
elan van Spencer het witte doek vullen
Bud Spencer kan men deze week in het
City Theater opnieuw bewonderen in de
film „Beuk, broeders, beuk" en dat be
tekent - zeker gezien de titel - weer, dat
er harde klappen zullen worden uitge
deeld Ik kan u helaas niet vertellen,
waar het filmverhaal over gaat, maar
ach, als u deze film nog niet hebt ge
zien, wat let u dan nog? (City Theater.
14 jaar)
GEPROLONGEERD
In Cinema 2 kan men deze week op
nieuw lachen om de dwaze avonturen
van Louis de Funes, Terry Thomas en
wijlen Bourvil in de Franse komedie
.Samen uit, samen thuis" De film, die
zich in Parijs tijdens de tweede werel
doorlog afspeelt, gaat de vierde week
in. En dat is niet gek voor een reprise
van een film met deze ouderdom Voor
de liefhebbers, die maar niet uitgeke
ken raken. Cinema 2. vierde week, alle
leeftijden.
„Het smokkelschip .Lucky Lady
van regisseur Stanley Donen met Liza
Mmelli, Gene Hackman en Burt Rey
nolds gaat in Euro Cinema de - volgens
de direktie van Jogchems Theaters -
laatste week in. Althans wat Amersfoort
betreft, want het zit er dik in. dat deze
sprankelende avonturenkomedie el
ders in het land eveneens succesvol zal
zijn (Euro Cinema alle leeftijden.)
DONDERDAGCYCLUS
CITY
In de donderdagcyclus van het City
Theater kan men volgende week
donderdag kijken naar een film van re
gisseur Arthur Penn: ..Little Big Man",
met Dustin Hoffman in de hoofdrol als
Jack Crabb. bijgestaan door Faye Du-
nawau als mrs Pendrake Arthur Penn
heeft in deze film vanuit een ander ge
zichtspunt de geschiedenis te bekijken
en wel van een bepaald facet eruit: de
slag rond Little Big Horn tussen gene
raal Custers en de Siux-indianen.
waarbij het leger van Custers volledig in
de pan werd gehakt Dustin Hoffman
vertelt als 121-jarige, enige blanke
overlevende van de slag, hoe alles wer
kelijk plaats vond en hoe hij, die als kind
tussen de indianen werd opgevoed, dit
alles heeft ervaren en ondergaan Dus
tin Hoffman speelt als Jack Crabb een
formidabele hoofdrol in een film, die al
leszins de moeite van het zien waard is.
Van jongsafaan heb ik geleerd ten
aanzien van gezagsdragers een gezond
wantrouwen te koesteren Hoor ik
bijvoorbeeld aan architect praten, dan
denk ik, zou dat nou wel zo wezen.
Want die man is een autoriteit op het
terrein van gebouwen en hij kan me
daarom van alles wijsmaken.
Zo stond de architect van de
Bankgirocentrale met een liefdevolle
gloed in zijn ogen naar de maquette van
zijn creatie te kijken. Er werd
gesproken over het lifthuisje op het dak
van het gebouw Sommige mensen
vonden dat de centrale met het
lifthuisje erop te hoog zou worden
„Och", zei de architect, „wanneer u het
er liever af heeft, dan kan dat
natuurlijk. Dan kan de opbouw in het
gebouw verwerkt worden. Maar als ik u
was, zou ik het met doen Het lifthuisje
hoort er echt bij"
Als een banketbakker, die met de
garnering van een slagroomtaart bezig
is. Dat kersje kan ik eraf laten, ik zou
het niet doen, maar het kan"
Ik heb me ondertussen wel laten
wijsmaken dat dit kersje ongeveer eén
miljoen gulden meer zou kosten Maar
dit terzijde.
Een aantalLeusdenaren is erin ieder
geval niet ingetuind en men heeft
tientallen bezwaarschriften met
uitgebreid omschreven bezwaren
ingediend De inhoud van die bezwaren
houdt mij vakmatig bezig. Maar als
amateurpsycholoog ben ik natuurlijk
ook ten zeerste geïnteresseerd in de
beweegredenen van iemand om de
mondige burger uit te hangen.
Daarover later meer.
Waar ik me nu al weken lang het
hoofd over loop te breken - niet iedere
minuut van de dag, maakt u zich niet
ongerust - is de reden van de haast, die
de gemeente heeft met de
Bankgirocentrale. Het wantrouwen
Ik moet eerlijk zeggen, dat ik er niet
achter gekomen ben Goed die
Amsterdammers willen niet te lang
wachten, maar het stak toch ook weer
niet op een paar dagen Of wel, maar
waarom dan9
Het effect is in ieder geval dat van
een boemerang. Het Leusdense volkje,
waarvan een deel erop aast om
bezwaarschriften in te dienen en in te
spreken en zo meer, heeft zijn kans
gegrepen. GS is er zoet mee. Daar
mocht geen voorlichtingsavond meer
wat aan veranderen
Ik zie ze daar nog zitten. Die man, die
het gebouw ontworpen heeft. En die
direkteur, die op een gegeven moment
geïrriteerd raakte omdat iemand zijn
verhaal niet geloofde over storingen in
apparatuur ten gevolge van
radiostralingen. Die vragensteller heeft
natuurlijk datzelfde wantrouwige
gevoel als ik
En terecht natuurlijk. Want „ze"
hebben „ons" vaak genoeg belazerd.
Daarom vond ik het ook zo
vertederend, dat de architect een
bewering op een gegeven moment
staafde met de gimmick „Dat moet u
maar van ons aannemen, we zijn
allemaal mensen met eerlijke
gezichten"
Daar zit natuurlijk wat in. Nixon had
altijd al een boeventronie En de
Leusdense ambtenaren zien er allemaal
erg aardig en vooral ook fatsoenlijk uit.
Maar waarom nou toch die haast.
Vraagt dat niet om bezwaren
K.
En dan niet alleen voor de liefhebbers
van westerns. City Theater, volgende
week donderdag, 14 jaar
NACHTVOORSTELLINGEN
In de nachtvoorstellingen van het City
Theater kan men vrijdagavond in de
late sexshow kijken naar „Butterfly op
de Zweedse toer". Met Marie Forsa (uit
„Bibi" en „Flossie") en Harry Reems
(uit „Deep Throat") geregisseerd door
Joseph W Sarno.
Marie Forsa speelt in deze film het
meisje, dat het uitzichtloze leven op een
boerderij beu is. Zij hunkert naar het
bruisende leven van de grote stad Ze
vlucht en krijgt onderweg een lift Het is
een nachtclubeigenaar die haar mee
naar huis neemt. Hij schopt meteen zijn
vriendin de deur uit. Na enkele onstui
mige dagen van liefde wordt ook zij
weer ingeruild voor een ander meisje.
Haar ogen zijn geopend, teleurgesteld
maar wijzer lift zij haar huis terüg. (City
Theater - vrijdagnacht - 18 jaar
Zaterdagnacht kan men in het City
Theater kijken naar „Horror on Snape
Island" een griezelige thriller rond een
eenzaam eiland en de mysterieuze
moord op drie jonge mensen door een
halfwaanzinnig meisje Voor de lief
hebbers van dit soort filmvermaak best
een nachtelijke tocht naar City waard
(18 jaar)
KINDERVOORSTELLINGEN
De jeugd komt deze week behoorlijk
aan haar trekken Zowel in Cinema 12
als Euro Cinema kan men kiezen uit
verschillende fijne films. In de mati
neevoorstellingen van Cinema 1 op
woensdag, zaterdag en zondag draait
de beroemde film van Walt Disney:
„Sneeuwwitje en de zeven dwergen",
terwijl in Cinema 2 Laurel en Hardy als
„Brokkenpiloten" het witte doek onvei
lig maken, een gegarandeerd lachsuc
ces voor jong en oud.
In Euro Cinema kunnen de kleuters
terecht, wanneer zaterdagmorgen het
„Circus op stelten" wordt gezet door vijf
kinderen, die dolle avonturen beleven in
een circus
Vijf kinderen zijn via een gat in de
omheining het circusterrein binnenge
komen Hun eigenlijke doel is de cur-
cusdirekteur te interesseren in een
akrobatennummer. dat zij hebben inge
studeerd Tot hun teleurstelling heeft hij
niet eens tijd om te luisteren
Ze gaan het circusterrein op waar de
vreemdste dingen gebeuren, zoals een
leeuwenkooi. die open staat en nog net
op tijd door een van de kinderen geslo
ten kan worden, een clownsbroek, die
vertrapt in de modder ligt, scherven in
de etensbak van het nijlpaard enz De
kinderen krijgen overal de-schuld van.
Na een intense speurtocht van het vijftal
vinden ze dan de werkelijke boosdoe
ner, de aap. Als beloning mogen zij op
treden met hun nummer in het circus.
Een Nederlandse film in kleur. Terwijl
u als ouders boodschappen gaat doen.
of iets anders wat u leuk vindt, kunnen
uw kinderen genieten Een ideale kom-
binatie, waar steeds meer gebruik van
wordt gemaakt
Beeld uit de jeugdfilm: „Circus op stelten".
„Horror on Snape Island". Zo te zien gaat het er bloedig toe. Voor de liefheb
bers van de specifieke griezelfilm, in City - zaterdagnacht.
Zondagavond heb ik gekeken naar
het (Vlaamse) TV-spel „De herberg
in 't Misverstand", vrij naar het boek
van de in 1961 overleden Neder
landse schrijver Antoon Coolen. Het
was een co-produktie tussen KRO
en BRT, hoewel de Nederlandse in
breng vrij gering is geweest, zeker
wat betreft de acteurs en actrices.
Hoewel ik in het algemeen Neder
landse bewerkingen van Neder
landse klassiekers op TV oversla,
heb ik dit spel toch bekeken. Aan
vankelijk ietwat sceptisch, maar al
snel met interesse en geboeid. Re
gisseur Antonin Moskalyc. die te
vens het scenario schreef, heeft het
plattelandsleven met alle kleine en
grote drama's boeiend verfilmd,
daarbij voortreffelijk gebruik ma
kend van het poëtische
landschaps-schoon, waardoor het
verhaal nog meer ging leven. Bo
vendien werd er levensecht geac
teerd. Blijft over de vraag, of Coolen
dit verhaal naar het leven schreef of
de drama's bijeenzocht en op een
rijtje zette. Het was iets teveel van het
goede. Voor de rest heb ik geboeid
gekeken naar een stukje plattelands
leven uit vroegere dagen. Niet iets
om naar terug te verlangen.
Voor het overige heb ik deze week
geen TV gezien. Ik heb alleen wél
vastgesteld, dat de belofte van de
Groenstichting, dat vorige week in
de Duitslandzenders van Rozendaal
weer goed zouden kunnen worden
ontvangen, een loze belofte was.
Maar we raken overal aan gewend.
MONITOR
