Magistrale avonturen-epos van
Jack Vance: „Durdane"
„Ark van Noach", een
verontrustend boek
van Christian Zuber
l
JUBILEUM-UITGAVE MEULENHOFF-S.F.-REEKS
Het woord voor
wereld is woud",
ecologische roman
van Ursula LeGuin
„DE HUIZEN VAN
ISZM" EN „VIJF
GOUDEN BANDEN"
„OP ZOEK
NAAR ZEI" -
EEN MANNENB0EK
MENSHEID BEDREIGING VOOR HET DIER
Ray Conniff: fijne dubbelelpee
„ALLE DERTIEN
FABELTASTISCH
GOED" - TRENDS
VAN K00T BIE
CHRIS HINZE:
VARIATONS
ON BACH
FRED STUGER:
SAXY SOUND
leusder krant - algemene informatie
DONDERDAG 17 JUNI 1976
11
„Durdane", door Jack Vance.
Oorspronkelijke titels: „The Ano-
me", 1971; 1973; The brave free
man", 1972/1973 en „The Asutra",
1973/1974. Vertaling: Pon Ruiter.
Uitgegeven door Meulenhoff Ne
derland te Amsterdam in haar
speciale SF-reeks nr. 100. Prijs:
19,50. 483 pagina's.
De uitgeverij Meulenhoff viert haar
honderdste SF-uitgave met de vertaling
van Jack Vance's magistrale werk:
.Durdane", een fiks brok SF van maar
liefst 483 pagina's. Overigens organi
seert Meulenhoff ter gelegenheid van
deze 100-ste SF-roman een speciale
SF-wedstrijd. waarover men u in de
boekhandel nader kan informeren
Jack Vance behoort in Nederland tot
één der meest bekende SF-auteurs.
Naast verhalen over avonturen op
vreemde werelden (zoals de inmiddels
beroemd geworden „Tschai" en de
verhalen over de Duivelsprinsen)
schrijft Vance even gemakkelijk en fas
cinerend over de oude. vergane glorie
van de planeet Aarde in haar laatste
stervensuur (zoals in ,,De stervende
aarde", ..Het laatste kasteel" en ..Te-
lek").
Vance is een uitermate fantasierijk
schrijver, die in de loop der jaren talrijke
nieuwe werelden heeft geschapen We
relden, die niet alleen kleurrijk en
boeiend waren (en zijn), maar ook met
een geheel eigen sfeer, ecologie en
vooral eigen maatschappijvorm Daar
naast weet Vance de lezer op overtui
gende wijze te vertellen over allerlei bi
zarre, soms gewone, maar toch
andere wezens die deze planeten be
volken. Kompleet met een eigen cul -
tuur. die hij in de meeste gevallen uitge
breid uitlegt aan de lezer op zijn eigen
onnavolgbare, humoristische wijze
Jack Vance schiep met de planeet
„Durdane' opnieuw zon fasci
nerende wereld vol onbekende vol
keren. onbekende culturen in een bij
zonder kleurrijke entourage. In het
eerste deel van ..Dundane" maken we
kennis met de jongens Mur, opgegroeid
temidden van de sekte van de Chilieten
een mannengemeenschap, die de
vrouw als het vleesgeworden kwaad
beschouwt en dienovereenkomstig de
TOEKOMST EN TECHNIEK
IN DE LITERATUUR
VAN VANDAAG
vrouw al het werk laat opknappen,
terwijl de mannen zelf zich te goed doen
aan hypnotiserende middelen in
sacrale sfeer om zich uit te leven in
lustdromen. Een ingewikkelde ge
meenschap vol met rituelen De jongen
Mur ziet het echter allemaal niet zo
zitten en ontvlucht de beklemmende
sfeer van de Chilieten-tempels. Hij
raakt aan het zwerven in het land Chant
met zijn vele kantons met ieder hun
eigen gebruiken en wetten.
Aan het hoofd van alle kantons
staat de Anome, de grote onbekende,
beter bekend als ..De man zonder ge
zicht". Een machtig man, want hij heeft
het leven van iedere inwoner in handen
via de halsband, die iedereen moet
dragen. Eén druk op de knop en men
heeft geen hoofd meerHet resultaat
is een schijnbare vredestoestand zon
der misdaad en ongerechtigheid, maar
Mur ontdekt, dat er wel degelijk onrecht
en misdaad is. Hij gaat op zoek naar de
Anome om hem dat allemaal haarfijn te
vertellen.
Dat is nog maar het begin van een
groots avontuur, dat steeds van
karakter verandert, naarmate de jongen
Mur. inmiddels omgedoopt in Gastel
Etzwane, steeds meer de greep op de
samenleving krijgt, dankzij de hulp van
de aardman Iffnes van het Historisch
Instituut Etzwane beleeft talrijke avon
turen (die Vance met gloed beschrijft),
waarna hij, zelf een machtig man ge
worden, de strijd moet beginnen met
buitenaardse aanvallers. Eigenlijk on
gemerkt weet Vance de lezer binnen te
leiden in het nieuwe avontuur, dat in het
tweede deel ..De Roguskhoi' een aan
vang neemt en tenslotte - toch nog on
verwacht ontnuchterend - eindigt in het
derde deel ,,De Asutra'waarin Vance
tevens de mistroostige geschiedenis
van een ander, buitenaards ras schil
dert.
Durdane" doet qua opzet en soms
wat betreft de inhoud, denken aan het
boek „Tschai", waarin immers ook
sprake is van een overvloed aan totaal
verschillende, buitenissige volkeren op
een vreemde planeet. Toch is „Durda
ne" verder niet met welk ander verhaal
ook te vergelijken, ook al zal men typi
sche SF-eiementen, zoals de
halsband, ook in romans van andere
schrijvers tegenkomen.
De fantasie, waarmee Jack Vance
zijn werelden beschrijft, is eigenlijk on
voorstelbaar groot en het meest knappe
is nog wel. dat hij er van het begin af in
slaagt de lezer in die wereld te laten
geloven als een realiteit, ver van de
aarde verwijderd
Een ander belangrijke element is de
herkenbaarheid van de menselijke be
schavingen. Ze zijn anders, buitenissig,
bizar soms, maar in de kern wordt de
menselijkheid behouden. Een mense
lijkheid, die maar al te vaak wordt geac
centueerd en getypeerd door het
enorme geweld, door de agressie van
de sterkste, maar die in de subtielere
ondergrond van het verhaal een erg
warme menselijkheid is. die, ontdaan
van haar agressieve mantel, do mens
toont zoals die in het begin van haar
bestaan ooit is geweest. Het zijn de en
kelingen, die het gevoel van rechtvaar
digheid uitdragen. Het zijn die enkele
.geweldenaren", die in staat zullen zijn
om de opmars der mensheid in het
grote heelal kosmisch te rechtvaardi
gen. Ondanks de opmerkelijke arrogan
tie van de moederplaneet.
Meulenhoff heeft met „Durdane"
op uitstekende wijze het jubileum
van 100 SF-uitgaven gevierd. Hon
derd SF-romans en korte ver
halenbundels van hoofdzakelijk bui
tenlandse auteurs. Misschien dat
Meulenhoff de tijd nu rijp acht om in
haar volgende honderd titels wat
méér aandacht te besteden aan het
werk van de Nederlands-talige SF-
schrijvers. Waarmee de hegemonie
van het buitenland in deze toch wel
boeiende, goedgekozen reeks, zal
zijn verbroken.
Bert Vos.
ff'
„Het woord voor wereld is
woud," Oorspronkelijke titel:
„The word for world is forest,"
1972, door Ursula K. LaGuin,
gevolgd door „Nine lives,"
1969 en „The End," 1970. Ver
taling J. A. Schalekamp. Uit
gegeven door de uitgeverij Het
Spectrum te Utrecht in haar
Prisma-reeks nr. 1686. (SF)
Ursula LeGuin schrijft SF-romans
die voornamelijk gebaseerd zijn op
de afwijkende ecologie en cultuur
van andere planeten. Méér nog dan
welke auteur in dit genre weet Ur
sula LeGuin de lezer te boeien door
haar enorme karakterisering van de
hoofdfiguren en door het feit. dat zij
in al haar romans eerbied toont voor
andersoortig leven. Met een zekere
vertedering beschrijft zij de door
haar gefantaseerde planeten met
de daarop behorende volkeren,
meestal met subtiele gebruiken, die
een ritueel vormen met een aparte
I bekoring. Ursula LeGuin schrijft
I vanuit haar typisch vrouwelijke ge
voelens die veel minder de agressie
en de hardheid van de in hoofdzaak
mannelijke heelal-veroveraars ac
centueert dat haar mannelijke colle
ga's dat doen.
Ursula LeGuin is één van mijn
lievelingsschrijfsters Dat komt
hoofdzakelijk, omdatzij SFschrijft in
de meest pure vorm. Poëtisch ver
halend. dromend bijna over vi
sionaire planeten in de oneindige
kosmos met iedere planeet op zich
een wereld vol leven herbergend.
Warm, echt leven, ook al wordt dit
door de geweldenaar „mens" maar
zelden direkt als zodanig herkend.
De pure vernietigingsdrang van
de mens speelt ook in „Het woord
voor wereld is woud" een be
langrijke rol. met daarnaast de
kracht van het vredelievende Ath-
seeërs, kleine mensachtige
wezens, die in het woud leven, als
het ware één zijn met de bossen,
met de bomen die hun huis zijn. Ze
worden als half intelligent door de
menselijke kolonisten gebruikt voor
slavenarbeid totdat de ommekeer
komt en de „Krietsies," zoals ze
door de kolonisten worden ge
noemd, het slavenjuk van zich af
gooien. Niet gewelddadig, want
„geweld" en „doden" zijn begrip
pen, die bij hen onbekend zijn. Maar
toch
De kolonisten zijn houtkappers.
De aarde heeft een groot gebrekaan
hout, deze planeet heeft er méér dan
genoeg van. Maar met het kappen
van de eeuwenoude bomen,
kappen zij het leven van een volk af
Een volk, dat vreedzaam wenst te
leven binnen en buitende droom. De
Athsheeérs maken dan kennis met
het begrip „doden." Een zeer
pijnlijke gebeurtenis, die hen ver
wart.
Ursula LeGuin schrijft aan het slot
van haar verhaal: „Schrijven is ge
woonlijk zwaar werk voor me, en
prettig: dit verhaal was gemakkelijk
te schrijven en onplezierig. Het liet
me geen keus Dit schrijven was
zo'n beetje als een dictaat opnemen
van een baas met een maagzweer.
Waar ik over wilde schrijven was het
bos en de droom, dat wil zeggen, dat
ik een zekere ecologie van binnenuit
wilde beschrijven en wat wilde
spelen met enkele van de ideeën
van Hadfield en Dement over de
funktie van de droomslaap en de
toepassing van de droom Maar de
baas wilde het hebben over de ver
nietiging van het ecologische even
wicht. Hij wilde niet spelen. Hij wilde
moraliseren Ik ben niet zo dol op
moralistische verhaaltjes, want ze
missen vaak barmhartigheid. Ik
hoop dat het met dit niet het geval
is
zij legt hiermee duidelijk uit,
wat het verschil van dit verhaal is
met de meeste van haar andere.
Het is anders geschreven, iets
harder, iets minder poëtisch,
maar niettemin bleef toch de
barmhartigheid, de liefde voor
het leven, begrippen die In Le-
Guin's boeken steeds voorop
staan. Ze moet zich toch de vol
gende keer echter niet meer de
wet voor laten schrijven door wie
dan ook. In haar eigen vrijheid is
zij het beste.
V
„De huizen van Izsm De vijf
gouden banden door Jack Van
ce. Oorspronkelijke titels: „The
houses of Oszm, 1964 en „The
five gold bands," 1950. Vertaling
Ivain Rodriguez de Léon. Uitge
geven door Meulenhoff
Nederland te Amsterdam in haar
speciale SF-reeks nr. 104.243 blz.
Prijs 10,50.
Twee romans van Jack Vance in één
band. Het kan tegenwoordig niet op bij
Meulenhoff, die met vaste regelmaat
Jack Vance in haar fonds stopt. Hoewel
„De huizen van Iszm" en „De vijf
gouden bandenniet direkt de beste
verhalen van Vance zijn. zijn ze zonder
meer toch wel de moeite van het lezen
waard. De romans horen thuis in de
categorie „schelmse romans,wat be
tekent. dat Vance op de humoristische
avonturentoer gaat
Van deze twee romans vind ik „De
huizen van Iszm" de beste. Dit verhaal
gaat over een zeer merkwaardige pla
neet, Iszm, waar volautomatische plant
aardige huizen groeien. Felbegeerd in
het heelal, maar slechts met mondjes
maat uitgevoerd en dan nog alleen de
mannelijke exemplaren. Uitvoer van
vrouwelijk zaad is ten strengste verbo
den en kan de dood kosten aan de on
verlaten, die dit toch proberen.
De Aardse plantkundige Aile Farr
maakt eer. simpele studiereis naar deze
eigenzinnige planeet en komt daarmee
nietsvermoedend terecht in een groot -
scheeps komplot van zaad-dieven. Het
wordt een schitterend avontuur, waarin
Vance zich weer lekker uitleeft in allerlei
fantastische zaken. Vooral de ontkno
ping is de moeite waard.
„De vijf gouden banden" is het ver
haal van Paddy Blackthorn, die op jacht
is naar het geheim van de ruimtestuwer,
ook in handen van een monopolie, dat
de aarde niet al te best gezind is. Hoewel
Paddy niet altijd de slimste van de kos
mos genoemd kan worden, weet hij zich
aardig te handhaven en komt zelfs in
het bezit van de vijf gouden banden,
waarin het geheim van de ruimtestuwer
zit. Dat de halve kosmos dan de jacht op
hem opent, deert hem niet zoveel. De
kunst is om het geheim veilig op aarde
te krijgen
Jack Vance weet de lezers te boeien
met zijn relativerende schrijfstijl, waarin
het avontuur de hoofdrol speelt.
V
„Op zoek n^ar Zei", 1962
door Lyon Spraque de Camp.
Oorspronkelijke titel: „The
hand of Zei", vertaald door
Annemarie Kindt. Uitgegeven
door Deltos Elsevier te Am
sterdam In haar nieuwe SF-
reeks nr 5. Prijs ƒ.11,90, 141
bladzijden.
Op zoek naar Zei is het vervolg op De
hand van Zei en begint met de ontsnap
ping van Zei, prinses van Qirib uit de
handen van haar ontvoerders waarna
zij samen met Dirk Barnevelt vlucht op
geïmproviseerde ski's over de onmete
lijke oppervlakte van drijvende zeeplan
ten Barnevelt stelt een strafexpeditie
samen om de kidnappers van Zei op te
sporen maar ondertussen moet hij ook
nog zijn baas Shtain die spoorloos ver
dwenen is zien op te sporen Zei en
Barnevelt beleven de meest griezelige
avonturen en Barnevelt krijgt het extra
moeilijk want Zei probeert hem te ver
leiden Alleen de landelijke traditie
dat elkjaarde prinsgemaal instukjes ge
hakt en opgegeten wordt weerhoudt
hem er van Zei te trouwen.
„Op zoek naar Zei" is pretentieloos
SF-amusement. Spraque de Camp - zo
„Ark van Noach," door Christian
Zuber. Oorspronkelijke titel: „L'
arche de Noë," 1974. Vertaling:
Henny Scheepmaker. Uitgegeven
door A. W. Bruna Zn te Utrecht
in samenwerking met het Wereld
Natuurfonds. 294 bladzijden met
126 kleurenfoto's. Prijs 45,-
Hoe rijk we ook denken te zijn, de
wereld is in tientallen jaren tijds weer
een enorm stuk armer geworden Op
kapitaal belust is de mensheid er niet
voor teruggedeinsd om talrijke diersoor
ten uit te moorden Dankzij het feit, dat
steeds meer mensen zich ervan bewust
zijn, dat aan deze zinloze moord een
einde moet worden gemaakt, konden
talrijke diersoorten voor uitsterven
worden behoed. Het Wereld Natuur
Fonds is een van die overkoepelende
instellingen, die zich inzetten voor het
behoud van de natuur in al haar fascine
rende geledingen
De mens is het wreedste roofdier
aller tijden en door haar toedoen zijn
reeds tal van diersoorten van onze
aardbodem verdwenen Andere heb
ben het nét overleefd De bekende
Franse schrijver, cineast en fotograaf
Christian Zuber heeft tien jaar lang ge
reisd, door zes werelddelen, om in „Ark
van Noach' een aanklacht tegen de
moordlustige mens vast te leggen
Het is een fascinerend, schitterend
geïllustreerd boekwerk, maar tevens
verontrustend door haar inhoud. Met
verbijstering nemen we kennis van de
ellendige geschiedenis van de Ben
gaalse tijger, waarvan er in 1920 nog
ruim 40.000 waren en in 1972 nog
slechts 1800. Deze soort kan waar
schijnlijk nog gered worden door het im-
en exportverbod dat in de meeste
landen geldt voor bont van gestreepte
en gevlekte roofdieren. Niet meer te
redden is bijvoorbeeld de Aziatische
jachtluipaard in dit boek is een foto op
genomen van het nog enige levende
exemplaar. Ook voor de Indische
leeuw, waarvan er nog circa 150 exem
plaren in het Girwoud in India leven, ziet
de toekomst er somber uit De grootste
leeuwesoorten, de Kaapse leeuw en de
berberleeuw, zijn reeds uitgestorven.
Wie kent de wellicht zeldzaamste vogel
ter wereld, de tsi kiriti? Of het dwerg-
zwijn, waarvan men dacht dat het in
1920 was uitgestorven, maar dat in
1972 weer opdook in Assam?
Vanaf het begin van de jaartelling tot
de Middeleeuwen zijn er ruim honderd
diersoorten uitgestorven. Vanaf de
Middeleeuwen zijn er ruim honderd
diersoorten uitgestorven. Vanaf de
Middeleeuwen tot het eind van de
vorige eeuw nog eens honderd en van
1900 tot 1972 al bijna honderdtien
Met liefde voor het dier probeert
Christian Zuber ons via zijn boek
„Ark van Noach" te waarschuwen.
Het is een uniek kijk- en leesboek
geworden met 126 grote
kleurenfoto's en tal van andere illus
traties en tekeningen. Het is niet
altijd een even opgewekt verhaal wat
Zuber ons te vertellen heeft. Maar
misschien dat „Ark van Noach" een
bijdrage kan leveren tot meer
begrip van de mens tot de natuur en
voor het leven dat het herbergt.
Voordat het te laat is.
Aanbevolen!
Bert Vos
is tenminste mijn indruk - heeft met dit
verhaal niet zo'n erge inspanning nodig
gehad, want het verhaal is erg
rechtlijnig en simpel van opzet. De be
schreven avonturen op de planeet
Khrisna zijn in de traditie van Jack
Vance maar missen deels de fascine
rende kleurrijkheid, die Vance zijn krea-
ties meegeeft Niettemin is het -
evenals het eerste deel - een amusant
verhaal, met humor geschreven. Hoe
wel je je natuurlijk af kunt vragen of een
vrouwenmaatschappij zoals die van
Qirib - indien het ooit ergens realiteit
wordt - zo zal zijn Het verhaal is dan
ook typisch door een man geschreven
en dat wordt vooral in dit deel van het
verhaal overduidelijk gemanifesteerd
Maar ja, er zullen in het oneindige
heelal allerlei vreemde zaken voor
komen. En waarom dan niet een ko
ninkrijk, geregeerd door vrouwen,
waarbij de koningin ieder jaar haar
prins-gemaal oppeuzelt als ean
soort offer aan de godin?
V
POUUX
„Nou. ik zou nu die t.v -uitzending maar
eens uit mijn hoofd zetten"
PRATEN OVER PLATEN EN MUSICI DIE ZE MAKEN
Ray Conniff and the singers:
„Somewhere my love" en
„Bridge over troubled water" -
dubbelelpee. Uitgebracht door
de platenmaatschappij CBS te
Haarlem op het CBS-label nr.
22017 - in uitstekend stereo.
Als ik Willem Duys zou zijn, dan zou ik
na het beluisteren van deze twee
elpees waarschijnlijk uitbarsten in een
lange reeks lyrische ontboezemingen,
zoals „Ray Conniff en zijn zangers en
zangeressen weten op een
verbluffende wijze hun stemmen als
muziekinstrumenten te gebruiken, ei
genlijk hebben ze geen instrumentale
begeleiding nodig. Ze kunnen het zon
der, Op deze dubbel-elpee zijn weer tal
van schitterende vocale staaltjes te be
luisteren en ik zeg niets teveel als ik
vertel, dat ik met enorm veel plezier en
achting heb geluisterd naar wat Ray
Conniff en de zijnen in de groeven heb
ben vastgelegd. En ook u zult onder de
bekoring komen van de kracht, die deze
stemmen samen bereiken in al hun per- J
fectie."
Maar ik ben Willem Duys niet en heb
evenmin de behoefte om deze iwee el-
pees op deze manier te begeleiden.
Toch is hetgeen Ray Conniff en de
zijnen brengen uiteraard gewoon kwali
teit en de talrijke evergreens die op •-
deze dubbelelpee staan gegroefd zijn
de moeite van het beluisteren waard
voor hen. die van dit genre houden. Het
is ontspannen muziek en zang. inder
daad tot in de perfektie uitgevoerd
Om enkele van de meest bekende
songs te noemen: „Red roses for a blue
lady", ..Downtown". ..Edelweiss
..Somewhere my love .Tie me
kangaroo down, sport „Bridge over
troubled water", „I'll never fall in love.'
again" en „Midnight Cowboy In totaal
22 nummers.
Bert Vos.G
t
i 1.1 i
„Alle dertien fabeltastisch",
Elpee van het Simplisties
Verbond, op het Simpelpee-
pabel nr SV 2 - in uitstekend
stereo.
Koot en Bie zijn twee handige,
simpele jongens. Ze hebben nog talent
ook. Want wie heeft bereikt, wat zij heb
ben klaargespeeld7 Eigen vaste zend
tijd, een eigen platenlabel? Voor mij ligt
de tweede Simpelpee van het edele
duo onder de titel Alle dertien fabel
tastisch goed", met op de achterkant
een goed geproportioneerde juffrouw,
die dat op bijna geen enkele manier
verbergt voor de nieuwsgierige blikken
van platenkoper Het is. alsof ze
wil zeggen: „I want to fuck you", zoals
Koot en Bie in schitterende rockarran-
gementen en een uiteraard erg simpele
tekst met kracht naar voren brengen op 4
deze elpee. Dat nummer en nog tal van
anderen vormen samen een uitstekend
„radioprogramma', waarin allerlei
zaken op deskundige wijze op de hak
worden genomen. Een parodie op Hil
versum drie. zou je bijna kunnen zeg
gen, compleet met de holle frases het
waardeloze geprietpraat van de pre
senta toren.
Wie zegt. dat de tijd van de Cliché
mannetjes definitief voorbij is. heeft on
gelijk. Deze tweede Simpelpee bewijst
dat opnieuw overduidelijk. Want Koot
en Bie- ondanks het feit. dat zij onder de
vlag van het Simplisties Verbond va
ren, stelden hun elpee samen uit 'oute-
cliche s, relativerend en spottend Zoalc
het nummer „Kaal", waarin een radio
consumentenorganisatie de vuige han
delsmethoden van zwendelaars in
haartonicum ontmaskert. Of „Enge bu
renwaarin Koot en Bie nog eens de
vinger op de zere politieke plek van he
veelpartijenstelsel legge Eng hoor aiio
maal. Maar steengoed. Fabeltastis- he
toppers van twee handige showb'ni^n
met talent voor trends
Chris Hinze: Variations on
Bach, elpee. Uitgebracht door
de platenmaatschappij CBS te
Haarlem, met Louis van Dijken
Jan Goudswaard. CBS 80745-
in uitstekend stereo.
De Nederlandse fluitist Chris Hinze.
die tijdens het Holland Festival de pre
mière gaf van zijn muziekstuk „Parci-
val" en daarin alle mogelijke muziek
stijlen verwerkte, is het best op dreef,
wanneer hij - in dit geval samen met
Louis van Dijk (piano) en Jan Gouds
waard (akoustische gitaar), bijgestaan
door de musici van de Chris Hinze
Combination- moderne vertolkingen
van klassieken maakt, waarbij hij als
fluitist de hoofdrol speelt.
Dat was onder meer het geval mei de
elpees „Sketches on Bach' en dai ir
ook nu weer het geval met „Variations
on Bach", een vervolg eigenlijk op de
eerstgenoemde elpee De muziek die
Hinze op deze elpee maakt, zal een vrij
groot publiek aanspreken, want ook al
zijn de jazz-invloeden duidelijk te her
kennen. Hinze heeft zonder meer op
deze elpees zijn eigen stijl gevonden,
die niet bombastisch is qua uitvoering
maar eerder uit een reeks speelse ar
rangementen bestaat, lichtvoetig door
de begeleidende musici gevolgd
In het algemeen ben ik geen liefheb
ber van moderne jazz Ik begrijp die
muziek niet. heb er geen enkele voeling
mee Integendeel, dat soort muziek irri
teert mij in hoge mate Chris Hinze
daarentegen boeit mij. Door de
eenvoud waarmee hij klassieke melo
dieën in moderne zetting brengt, maar
tevens door de ongelooflijke virtuositeit
van zijn fluitspel
„Variations on Bach" is een schitte
rende elpee voor een groot publiek. En
daarom alleen al een belangrijke plaat
V
Fred Stuger: „Saxy Sound",
elpee. Uitgebracht door de pla
tenmaatschappij CBS te Haar
lem op CBS 53082 in
uitstekend stereo.
De Nederlandse saxofonist Fred Stu
ger is van platenmaatschappij veran
derd en is nu ondergebracht bij CBS te
Haarlem, waar nu zijn eerste elpee on
der CBS-vlag werd uitgebracht: „Saxy
Sound". Tegelijk met deze elpee
verscheen 'n single, waarop „Miranda"
met op de achterkant „Spanish Domi
no". twee nummers van Stuger zelf. die
overigens ook de meeste andere num
mers op deze elpee voor zijn rekening
nam
„Saxy Sound" is een fijne elpee voor
mensen, die van gemakkelijk in het ge
hoor liggende instrumentale easy
listening-muziek houden. Een beetje
dromerig komt de muziek op je over.
vooral door de uitstekende sound van
Stuger's saxofoon. Stuger wordt bijge
staan door Albert Van Woudenberg op
bas. Martin Deijst op drums, Frederik
Paul op piano. Wim Onink op ac
cordeon, Mien v. d. Heuvel en Toos v. d.
Brink op'mandolines en André Sommer
op steel-gitaar
V.
Op de foto Fred Stuger.
