Orie weken steentijd in Flevopolder
Hulp voor
Libanon
Nederlander eet veel „Chinees"
Ingezonden:
LEUSDER KRANT ^A'CHTÉRGRONDEN
DONDERDAG 12 AUGUSTUS 1976
CALORIEËN - Ik ben op zoek naar
vlees met de minste calorieën. Wat raadt
u mij aan?
Antwoord: Paardevlees staat met ge
middeld 107 kcal onderaan het lijstje.
Dan volgt panklare kip met 125 kcal,
daarna kalfsvlees met 143 kcal,
rookvlees met 182 kcal en rundvlees met
189 kcal. Ter vergelijking geven wij u
enige cijfers van artikelen die hoger op
dit lijstje staan: bv. varkensvlees met
gemiddeld 280 kcal, diverse
worstsoorten schommelen zelfs om de
400 kcal, ham staat op 408 kcal, bacon
zelfs op 621 kcal en vet bereikt de 826
kcal.
(buiten de
verantwoordelijkheid
van de redaktie)
15 artsen en verpleegsters, die in ver
schillende teams in Beirouth, Jounieh
en Tnpolix opereren. Zij brengen hulp
aan slachtoffers van alle partijen, on
geacht ras, politieke overtuiging, religie
of wat dan ook. Dat zijn de principes
van het Rode Kruis. Voorts voert een
aantal gedelegeerden specifieke Rode
Kruis-taken uit als het bezoeken van
gevangenen, 't opsporen van vermisten
en het uitwisselen van familiebood-
schappen. Tenslotte is er een verbin
dingsdienst, die direct radio-contact on
derhoudt tussen Beirouth, Jounieh en
Genève.
In Genève is men dus elk moment op
de hoogte van de ontwikkelingen ter
plaatse. Dinsdag 3 augustus volgde men
gespannen het verloop van de eerste
evacuatie van zwaar gewonden uit het
kamp Tel Al Zaatar. Het voetbalveld
vóór het kamp, waar de ambulances en
vrachtwagens zich opstelden, ligt in een
vrij schootsveld. En daar moesten de
gewonden over een afstand van 200 tot
400 meter naar toe worden gedragen.
Aangezien een week eerder granaten
verhinderden dat het Rode Kruis tot het
kamp kon doordnngen, heerste er ook
nu de nodige angst. Opgelucht haalde
men 's middags in Genève adem toen
zeker was dat 91 zwaar gewonden
veilig waren geevacueerd.
Intussen komt het Internationale
Comité van het Rode Kruis nog bijna
5 miljoen tekort om de medische
hulpactiviteiten in Libanon de komende
weken voort te zetten. Daarom heeft
het Nederlandse Rode Kruis besloten de
bevolking te vragen giften voor dit doel
ter beschikking te stellen. Men kan bij
dragen storten op giro 777 t.n.v. het
Nederlandse Rode Kruis in Den Haag
De afgelopen dagen heeft men op uit
gebreide schaal kunnen vernemen hoe
het Internationale Comité van het Rode
Kruis eindelijk een begin kon maken
met de evacuatie van grote aantallen
zwaar gewonden uit het belegerde
kamp Tel Al Zaatar naar nood
hospitalen in veiliger gedeelten van
Beirouth. Minder bekend is dat ook het
Nederlandse Rode Kruis zijn aandeel
heeft gehad in de voorbereidingen voor
deze hulpactie.
Begin juli kreeg het Kode Kruis in
Den Haag uit Genève" het dringend
verzoek een grote partij medisch in
strumentarium en verbandstoffen on-
middelijk - via Athene - naar Nicosia op
Cyprus over te vliegen. Daar stond een
chartervhegtuig van het internationale
Rode Kruis gereed om deze hulpgoede
ren naar Libanon te brengen. Daarbij
het wellicht interessant te weten dat dit
toestel het enige is dat nog op het vlieg
veld van Beirouth mag landen. Zoals
het Rode Kruis de enige internationale
organisatie in Libanon is, die in dit dooi
gevechten geteisterde land hulp kan
bieden.
Het Nederlandse Rode Kruis zorgde
natuurlijk voor die zending, die thans
gebruikt wordt om de zwaar gewonden
te verzorgen. De afgelopen maan
den heeft het Nederlandse Rode
Kruis trouwens al veel meer gedaan
voor de hulpacties in Libanon. Enerzijds
werd 125.000,- geschonken voor hei
werk van de medische teams van he'
internationale Rode Kruis, anderzijds
werd voor 140.000 aan medicamen
ten, voedsel en dekens ter beschikking
gesteld.
Het internationale Rode Kruis heeft
op het ogenblik 39 mannen en vrouwen
in Libanon aan het werk. Onder hen ziin
Nasi en bami zijn gerechten, waarmee het doorsnee Nederlandse gezin even
vertrouwd is als met bloemkool, spinazie, aardappelen en komkommers. Tot deze
ontwikkeling hebben vooral de Chinees-Indische restaurants bijgedragen, die we in
alle Nederlandse steden bij tientallen aantreffen en die de laatste tien jaar ook in de
kleinere eemeenten als paddestoelen uit de grond schieten. Er zijn nu reeds tegen de
850 van dergelijke restaurants in ons land, gevestigd in bijna 200 gemeenten.
In 1960 bedroeg het aantal „Chinezen" in Nederland nauwelijks meer dan 250
en de meer-dan-verdrievoudiging van dit aantal in ruim vijftien jaar tijd duidt erop
dat de Nederlandse.smuloaDen massaal naar de Chinees trekken.
Anders dan de Nederlandse en overige buitenlandse restaurants vinden de
Chinese restaurants niet alleen onder de mensen, die in de zaak zelf komen eten.
maar is een niet gering deel van de omzet van deze restaurants te danken aan het
feit, dat vele huismoeders bij de Chinees een maaltijd halen om die dan thuis, wel of
niet aangevuld met eigen gemaakte toevoegsels op te dienen. Er zijn zelfs Chine
zen, veelal gevestigd in druk bevolkte woonwijken, waar u alleen maar gerechten
kan halen.
AANGEPAST AAN DE HOLLANDSE SMAAK
In geen enkel ander Europees land
heeft de Chinese keuken zoveel aftrek
kunnen vinden dan in Nederland. In een
middelgrote stad als Groningen treft u
meer Chinese restaurants aan dan in een
wereldstad als Wenen en de Chinese
restaurants rond Piccadilly Circus in
Londen mogen dan qua culinaire verfij
ning het winnen van hun Nederlandse
collega's, een stad als Amsterdam wint
het met ongeveer 80 Chinese restau
rants in kwantitatief opzicht on
getwijfeld van de Engelse hoofdstad.
Het grote succes van de Chinese
keuken in ons land is des te opmerkelij
ker, omdat juist de Nederlandse smul
paap vrij behoudend is. Het gezegde
„De boer eet niet, wat hij niet kent" is
niet voor niets een typisch Nederlandse
uitdrukking, die een stukje van onze
volksaard blootlegt. De Nederlandse
keuken is op zichzelf weinig spectacu
lair. Voor verfijnde, exotische gerech
ten, zoals bijvoorbeeld de Franse
keuken die kan leveren, bestaat bij ons
weinig belangstelling. Slechts een kleine
min of meer elitaire groep loopt er
warm voor en is bereid om af en toe een
flink bedrag op tafel te leggen om in een
van de Franse restaurants, die met
mondjesmaat in ons land te vinden zijn,
te. kunnen eten.
Ook andere buitenlandse eetgele-
genheden zoals Italiaanse, Spaanse,
Griekse, Marokkaanse, Oostenrijkse en
Japanse restaurants komen bij onze be
volking langzamerhand iets meer in
trek, maar het is toch maar een betrek
kelijk kleine groep, die hier gebruik van
maakt en dan nog maar af en toe. Wie
trouwens een bezoek aan deze restau
rants brengt, doet dat met alleen om te
eten, maar ook en vooral om een
avondje uit te zijn.
Hoe is het dan te verklaren dat de
Chinese restaurants helemaal niet
gezien worden als iets exclusiefs en eer
der als een verlengstuk van de Neder
landse keuken? Kennelijk heeft het
Chinese eten dezelfde kenmerken als de
produkten uit onze eigen keuken.
Nasi en bami, veruit de meest ge
vraagde gerechten bij de Chinees, vor
men tamelijk „machtige" maaltijden en
gebakken eieren, rund- en varkensvlees
liggen de gemiddelde Nederlander ook
bijzonder goed. Bovendien zijn de
Chinese restaurants slimme kooplui. Zij
weten precies wat je die weinig
exotische Nederlanders niet moet op
voeren. Sambal, ketjap en andere krui
den worden zoveel mogelijk apart bij de
maaltijd geserveerd, zodat iedereen
naar eigen behoefte zijn gerecht min of
meer pittig kan maken.
De grote trek naar de Chinese restau
rants onderstreept dan ook eerder de
behoudendheid van de Nederlandse
eter dan dat het het tegendeel zou
bewijzen. Dat blijkt ook uit de keuze,
die de gemiddelde Nederlander er doet
uit de overigens zeer uitgebreide spijs
kaart. De meer verfijnde gerechten uit
de Chinese keuken genieten hier naar
verhouding weinig aftrek. Er is betrek
kelijk weinig vraag naar gerechten als
Ko-Lo-Ha (Chinese garnalen in
zoetzure saus), Koulouij (varkenshaas
met speciale saus), kip a la Malakka e.d.,
terwijl ook de verrukkelijke kerrie-
gerechten naar verhouding weinig wor
den gegeten.
De doorsnee bezoeker houdt zich aan
zijn bami of nasi, eventueel nasi of bami
rames, terwijl ook Foe-Yong-Hai en
Tjap Tjoy, maar dan wel de verneder
landste versie hiervan, tamelijk veel
worden gegeten. Juist m de Chinese res
taurants blijkt, hoe eenzijdig de gemid
delde Nederlander eigenlijk eet en hoe
weinig durf en avontuur hij in zijn voe
dingsgewoonten doet.
GOEDKOOP
Zeer opmerkelijk is dat de Chinese
restaurants hun kJanten vinden onder
alle geledingen van de bevolking. Ter
wijl de overige buitenlandse restaurants
hun cliènten vooral betrekken uit de
hoge sociale milieus, wordt „De Chi
nees" bezocht door alle bevolkings-
categorieén. Ook hier speelt het slimme
Chinese koopmanstalent een vaardige
rol. De restaurants zijn over het alge
meen netjes ingericht, maar te
gelijkertijd zo eenvoudig, dat bij de
klanten geen drempelvrees wordt opge
roepen. Een burgemeester kan zich hier
even goed thuis voelen als een gewone
richting betreft op een „duurdere"
Chinese restaurants mikken wat hun in
richting betreft o p een „duurdere"
klantenkring. Het enige verschil met de
andere Chinese restaurants is dan niet
de kwaliteit van het eten, maar de
hogere prijzen...
Ook in zijn prijzenpolitiek toont de
Chinese restauranthouder zijn koop
mansgeest De prijzen van alle
gerechten zijn zodanig, dat men kan
zeggen; „Chinees eten is naar verhou
ding goedkoop". In de meeste Chinese
restaurants kunt u a raison van zo'n
15,- tot 20,- reeds een overvloedige
rijsttafel bestellen, en dat is dan nog een
van de duurste gerechten bij de
Chinees. Wie voor dat bedrag in een
Hollands of bijvoorbeeld Frans restau
rant even goed én evenveel kan eten,
mag zijn vinger opsteken.
AMERSFOORT
TENTOONSTELLINGEN
MUSEUM FLEH1TE, Westsingel 50.
voorlopig dl. t/m za. 10.00-12.00 en 14.00-17.00 uur; zo. 14.00-17.00 uur:
Zicht in 't Sticht.
JULIANA VAN STOLBERGKAZERNE, Appelweg,
di. en wo. 14.v00-16.00 uur: permanente tentoonstelling over de historische i
ontwikkeling van het regiment van de geneeskundige troepen.
PTT-TENTOONSTELLINGSARK, Kleine Koppel.
KAPELHUIS, Krankeledenstraat 11.
14 aug. t/m 4 sept. di. t/m za. 11.00-17.00 uur: Kees van Rensen, kera
miek en Henri Plaat, tekeningen.
PLOEGHHUIS, Muurhuizen 157.
13 aug. 19.00-22.00 uur; 14 aug. 11 00-17.00 uur; 15 aug. 11.00-17.00 uur
Martin Brink, overzichtstentoonstelling.
RONDLEIDINGEN EN BEZICHTIGINGEN
ONZE LIEVE VROUWE TOREN, o.l.v. Kerkhof,
t/m 4 sept. di. t/m za 14.00, 15 00 en 16.00 uur
ST. JORISKERK, Hof. j c ~\cpcl.
t/m 14 aug. ma. t/m za. 10.00-12.30 sp J^pQ-^OQ uur,vanaf. 16 aug^tyflv,
4 sept. ma. t/m za. 14.00-16.00 uur
KOPPELPOORT,
augustus ma. t/m vr. 10.00-12.00 uur te bezichtigen.
DIVERSEN
ST. JORISKERK, Hof.
17 aug 20.00 uur: Orgelconcert door Michelle Loclerrq.
GROENMARKT
iedere zaterdag rommelmarkt
REST. AMERSHOF, Snouckaertlaan.
iedere do 20.00 uur vereniging voor alleenstaanden
TINGIETERIJ, Kamperbinnenpoort,
te bezichtigen werkdagen 9.00-18.00 uur.
ONTMOETINGSCENTRUM CHIRON, Muurhuizen 165.
iedere di en do 20 00-24.00 uur.
STADHUIS AMERSFOORT.
8 30-17.00 uur „Kunst voor éénpiek' arthotheek, werken huren voor f 1 ,-
maximaal 6 maanden
TOERMALIJN, Koppelpoort.
Kindervoorstelling 14 en 18 aug. 15.00 u.
DE INSTEE, Zuidsingel 45.
permanent wo.- en vr -avond open huis voor jongeren.
DE INSTEE VROUWENCAFÉ, Zuidsingel,
iedere 2e en 4e do van de maand van 20 00-23.30 uur
BLEEKERSEILAND, Stadsring.
vanaf 14 aug. t/m 21 aug. Lunapark.
BAR/DANCING
BAR/DANCING THE SCAFFOLD, Achter de Arnhemse Poortwal 39a
BAR/DANCING PAX, Hof. I
BAR/DANCING DE HOEF, Arnhemsestraat 31.
BAR/DANCING DE GROOTE SLOCK, Zevenhuizen 7.
BAR/BODEGA DE ROOSTER, Zevenhuizen 9.
DE HUIFKAR, Krommestraat 70b, 20.00-23.00 uur.
SOCIËTEITEN
SOCIËTEIT AD FUNDUM, Muurhuizen 165. open wo. en za 20 30 uur
SOCIËTEIT PLEXAT, Valkestraat, open wo., vr. en zo. vanaf 20.30 uur
SOESTERBERG
LUCHTMACHTMUSEUM, Vliegbasis.
iedere za. 10.00-16.00 uur: Collectie vliegtuigen, foto's enz over de ge
schiedenis van het vliegen.
FLEVOPOLDER - Een kijkje in de Neolithische nederzetting, waar een groep
vaii 14 personen gedurende drie weken geleefd heeft onder omstandigheden, gelijk
aan die in het laatste deel van het stenen tijdperk Het „kamp" besloeg een
oppervlak van 10 hectaren, men huisde in zelfgemaakte hutten (6) van net en wil-
getakken. afgedekt met klei
FLEVOLAND - Wij zijn niet toege
komen aan de hogeschool van desteen-
tijd maar na bijna drie jaar voorberei
ding en drie weken afzondering in Zui
delijk Flevoland zijn we er aardig in
geslaagd de levensomstandigheoen in
ons land van vijfduizend jaar geleden
na te bootsen. Terwijl hij dit zegt,
kijkt Horreus de Haas (72) in het rond:
zijn neolithische nederzetting bestaat
uit zes ruime, van riet, wilgen en aan
gesmeerde klei opgetrokken woonhut-
ten. Het lijkt op een Afrikaans kraal.
Op de achtergrond staan enkele voor-
raadhutten, een schuilhut tegen de re
gen en een waterput. Aan de andere
kant de kleigroeve, een zelfgemaakte
bijenkorf en - geheel aan de rand van
de nederzetting - het kleine landbouw
er! en de „veestapel", te weten een
„oerbok" met angstaanjagende hoorns
en vier geiten
Ondanks de stevige omheining is de
uit Drenthe afkomstige oerbok de afge
lopen weken twee keer losgebroken,
vertelt oud biologieleraar De Haas on
der het voorstellen van de overige der
tien. in schapevachten en geitevellen
gehulde leden van zijn „neolithische
arbeidsgemeenschap" Het oervolkje
bestaat uit acht mannen en zes vrou
wen Hun leeftijd variëren van 2 tot
72 jaar. De „steentijdbewoners" zijn
familieleden, vrienden en oud-leerlin
gen van De Haas, die les gaf op een
gymnasium in Zwolle.
WENS IN VERVULLING
De ..neolithische arbeidsgemeen
schap" is voor hem de verwezenlijking
van een van jongst af aan gekoesterde
wens „om ooit in de oertijd te kunnen
leven"
Drie jaar geleden werd die wens wer-
kelijkheid De leden van wat nu heet
„neolithische arbeidsgemeenschap"
vonden elkaar in een experiment om
gedurende enkele weken in Nederland
het neolithicum (laatste periode van de
steentijd) na te bootsen, dat wil zeggen
te leven volgens de „wetten" van een
tijd, waarin bijvoorbeeld de hunnebed
den in Drenthe werden opgericht Het
„oervolkje" van De Haas vond een
geschikte plek in de nog jonge en on
herbergzaam uitziende polder Zuidelijk
Flevoland. Met medewerking van de
Rijksdienst voor de Ijsselmeerpolders
betrok het een kavel van tien hectare,
bezaaid met vooral wilgen, riet en
brandnetels.
UITDAGING
Kan de moderne mens nog leven
zoals zijn voorouders in de steentijd?
Met die vraag en tegelijk uitdaging m
gedachte, toog de neolithische arbeids
gemeenschap aan het werk. Elk week
einde waren Horreus de Haas en zijn
vrienden te vinden op hun afgelegen
polderkavel, vertelt De Haas met vol
doening. Na anderhalf jaar was zijn
oervolk in staat zelf vuur te maken
De bouw van de zoveel mogelijk ori
ginele steentïjdhutten was toen al in
een vergevorderd stadium, terwijl ook
de lanbouw niet was vergeten. ,,We
moesten tenslotte in ons eigen onder
houd kunnen voorzien", weet Horreus
de Haas, kauwend op een stuk gekrui
de tarwekoek en starend in een potje
pruttelende tuinbonen op de centrale
vuurplaats in het kamp.
Het experiment is achter de rug.
De leden van de arbeidsgemeenschap
verlieten het afgelopen weekeinde hun
nederzetting op een wijze, waarop ook
de echte steentijdbewoners hun woon
plaatsen in de steek lieten op zoek
naar betere verblijfoorden.
De laatste drie weken van zijn ex
periment vertoefde het oervolkje van
De Haas dag en nacht in de Flevopol
der Uit angst voor mislukking van het
experiment werden nieuwsgierigen zo
veel mogelijk op afstand gehouden.
De weinige wel welkome bezoekers
moesten hun auto's aan het einde van
een landweggetje parkeren. Aan de
rand van het nabijgelegen wilgenbos
verschijnt dan plotseling een jonge
man met gebruind gezicht en met een
geitevel om zijn middel Hij loopt op
een soort sloffen van konijnehuid.
De jongen leidt zijn gasten enige tijd
over een pad langs het kanaal. Wij
passeren een bordje „verboden toe-
rige Anouk, waren uiteindelijk geen
aanleiding een dokter te roepen, „al
hebben we wel in twijfel gestaan",
zegt nestor De Haas Doktershulp bleek
achteraf niet nodig. De brandwonden
waren vrijwel genezen
Horreus de Haas is een tevreden
man op het moment, dat wij hem ont
moetten. De laatste week van zijn
experiment was ingegaan Om zich
heen ziet De Haas een vrouw tarwekor
rels fijnwrijven met een steen, bouwt
een echtpaar verder aan zijn hut, zit
een groepje te roeren in de potten op
het vuur en werkt een man vreedzaam
aan een soort met huiden bespannen
kano.
HAKKEN
De Haas zelf is bezig met behulp
van een steenbijl en vuur een forse
wilg om te hakken. Een dunne rook
pluim geeft de plaats aan van zijn werk
terrein. Kortom: niets dan rust en
vrede Of toch niet? Het oervolk wordt
de laatste dagen geplaagd door modern
geweld- een sproeivliegtuig. Het toestel
cirkelt steeds laag over het wilgenbos
na een rondje sproeien boven de aan
grenzende rietvelden. Geen wonder dat
Horreus de Haas zegt; ons volkje
beseft heel goed, dat zijn leven in de
polder absoluut geen zuivere imitatie
is van het neolithicum. Hoogstens en
kele aspecten hebben de werkelijkheid
van toen benaderd vuurmaken, potten
bakken. werken met biezen en wilgen
tenen, spinnen en wevenn landbouw
op beperkte schaal, het werken met
benen en stenen gereedschap.
Het oervolk van Horreus de Haas
bestaat niet meer Of hij het experi
ment zal herhalen, weet hij niet. tot
het einde van dit jaar heeft De Haas
de beschikking over de polderkavel.
Ofschoon de naar zijn mening „on
vermijdelijke" teleurstellingen, tegen
slagen en ruzies binnen de groep er
ook waren, noemt hij zijn steentijd-
experiment geslaagd: „ondanks alles
is het ons gelukt zelf de ontdekkingen
van de mensheid te doen. Misschien
is ons experiment de kiem voor iets
van wetenschappelijke waarde". Hele
maal zeker lijkt De Haas niet en be
nadrukt nogmaals: ons experiment be
gon drie jaar geleden als spel en is
altijd spel gebleven. Een serieus spel,
dat wel, en voor de Rijksdienst voor
de IJsselmeerpolders voldoende aan
leiding een en ander op film vast te
leggen.
FLEVOPOLDER - Drie maanden lang heeft een groepje van 8 mannen e:
6 vrouwen geleefd onder de omstandigheden, die gelijk waren aan die tijdens hel
Neolithicum, het laatste deel van het stenen tijdperk. Op een kaven van 1(
hectaren in de Flevopolder was een nederzetting opgericht zoals onze verre
voorvaderen die ook bewoonden. Hier zien we één van de vrouwen bezig met he:
malen van graan met behulp van stenen.
gang" en horen plotseling water bor
relen. Onze begeleider - in het dage
lijks leven student biologie - wijst op
een tuinslang. „Dat is onze drinkwater
voorziening", zegt hij en leest de te
leurstelling van zijn bezoekers, de
drinkwatervoorziening blijkt een dood
gewone waterleiding van de polder-
dienst.
WATER TE ZOUT
Als we na enkele honderden meters
kronkelig pad terecht zijn gekomen bij
de nederzetting, legt Horreus de Haas
uit, dat de drinkwatervoorziening door
de polderdienst „een van de weinige
concessies was, die ziin arbeidsge-
meenschap aan de moderne wereld
heeft moeten doen". Het water uit de
put bleek zo zout, dat het oervolkje
prompt werd getroffen door buikloop.
Het nabijgelegen kanaal bevatte teveel
zwaje metalen, aldus De Haas
Het kanaal bleek in de afgelopen
weken wel goed als reservoir van grote
zoetwatermosselen, zegt de 72-jarige
bioloog smakelijk Het „steentijd-
menu" blijkt verder te bestaan uit zelf
gezaaide en geoogste tarwe, brandne
tels, melde (een soort postelein), tuin
bonen en honing De geiten zorgen
voor melk. Vlees heeft de neolithische
gemeenschap niet gegeten, hoewel het
volgens Horreus de Haas in de om
geving vol zit met konijnen, fazanten
en zelfs herten De konijnen bezorg
den het oervolk nog een onaangename
verrassing door tot drie keer toe
vrijwel de gehele oogst op het land-
bouwterreintje van het dorp te vernie
tigen.
GEEN BEROEP OP DE
BUITENWERELD
De bewoners van het dorp - onder
wie twee geadopteerde Koreaanse
weeskinderen - zien er goed uit. Bruin
over het gehele lichaam, maar wel
een tikje smoezelig, terwijl de huid
is bedekt met kleine, onschuldige
schaaf- en sniiwondjes De groep had
afgesproken slechts in het uiterste
geval een beroep te doen op de bui
tenwereld. Flinke brandwonden door
kokende tuinbonen op de benen van
een mannelijke bewoner en de 7-ja-
FLEVOPOLDER - Een bewoner van de Neolithische nederzetting in de Flevo
polder toont hier een van de werktuigen, waarmee gewerkt werd een schep
vervaardigd met hulp van het schouderblad van een dier Ook de kleding van dt
bewoners was in de stijl van het stenen tijdperk
Fluittoon - Op de f.m.-band van mijn
radio, rechts van de 88 mHz, hoor ik een
konstante meertonige fluittoon. Waar
dient die voor?
Antwoord: U zou dat een gecodeerd
schakelsignaal kunnen noemen, want
wat u hoort is desemafoonzendervande
PTT. Als u er goed naar luistert, zult u
horen dat dit signaal niet steeds gelijk
blijft. Er treden variaties in op. Die zijn
voldoende om iemand, die een se
mafoon in zijn auto heeft, op te roepen.
Dit zijn draagbare toestellen met ver
scheidene lampjes. Bij oproep van de
gezochte wordt een geluidssignaal in
werking gesteld en gaat er een bepaalde
combinatie van lampjes branden. De op-
geroepene weet dan, welke (tevoren
overeengekomen) boodschap wordt
doorgegeven.
AFHALEN
Hoezeer Nederland in de ban van het
Chinees eten is blijkt uit het teit, dat
vooral de in woonwijken gevestigde
Chinese restaurants een niet gering deel
van hun omzet te danken hebben aan
klanten, die de gerechten komen
afhalen om die thuis te consumeren. In
diverse steden zijn zelfs Chinese eet
huizen, waar u alleen maar gerechten
kunt halen, veelal tegen zeer voordelige
prijzen.
Zonder overdrijving kan gezegd
worden, dat de Chinese restaurants niet
meer uit de Nederlandse samenleving
weg te denken zijn. Talloze Nederlan
ders eten zeker één keer per week Chi
nees, een nog groter aantal eet in ieder
geval zeer regelmatig bami of nasi.
Geen wonder dat het aantal Chinese
restaurants zich nog steeds uitbreidt en
dat met name in talloze kleinere ge
meenten zich de laatste jaren ook Chi
nezen hebben gevestigd. Deze trend zal
zich de komende jaren zeker voortzet
ten.
Vragen voor deze rubriek uitslui
tend schriftelijk Red. Barneveldse
Krant, rubriek Raad en Daad, t.a.v.
T. v d. Kuilen. Postbus 67. Barne-
veld
