Schaank als de „peetmoeder"
de Amsterdamse onderwereld
mmn
JEDERLANDSE SPEELFILM VAN MANDERS EN MANDERS
|»en gewone
zondag
n maart
DONDERDAG 10 MAART 1977 i9
DE VROUW MET DE RODE
LAARSJES
AMERSFOORT - Hoewel ik de nieuwe Nederlandse speelfilm „De
1 'eetmoeder" nog niet heb kunnen bewonderen, kan ik één ding wel
ertellen: het is een publieksfilm. Althans, dat is af te leiden uit het
'Osit, dat de film deze week in maar liefst dertig theaters in Nederland
-•gelijk in première gaat. In Amersfoort in het Grand Theatre. Verder
aiten: er werken meer dan drie honderd mensen aan mee en dat is
éél voor een Nederlandse filmproduktie. Tja en de commercie gaat
^ok niet voorbij aan „De Peetmoeder", die nu al een single heeft
ipgebracht van resp. Blonde Greet, Haagse Tom en Ricardo
landera, terwijl er een LP van Haagse Toon met twaalf krakers op het
9fi,unt staat te verschijnen. Kortom: het ziet er naar uit, dat Nederland
—linnen de kortst mogelijke tijd in de ban kan zitten van „De Peetmoe
fti ter", een film naar een scenario, tekst en muziek van Kees Manders,
eregisseerd door de zoon van Tom Manders, Tom Manders Jr. Een
landers en Manders-produktie, inderdaad. Met een orkest onder
aiding van Harry de Groot zingen Sasi Naz, Vera Bom, Hen Schram
90 n Ricardo Mandera de geluidsband vol en ook daarvan is uiteraard
—en soundtrack getrokken. Deze LP biedt naast de liedjes, ook de
uiziek van „De Peetmoeder". Onder het motto: „een lach, een traan,
en lied - romantiek, aktie sensatie en :.ex" is het zover, dat heel
iMlederland kan gaan kijken naar „De Peetmoeder".
Het verhaal is als volgt:
25
Eigenlijk sta /e er nooit bij stil, dat een
lepaald besluit vaak iets anders, soms
lts verrassend, tot gevolg heeft. Dat
'edacht ik, toen ik algelopen zondag-
liddag met mijn vrouw en kinderen
en rustig wandelingetje had gemaakt
looronze noordelijke havenplaats, die
'og deels in oude entourage - was
vergoten met een milde voorjaarszon,
iven een wandelingetje naar de dijk
im naar de zee te kijken. Voor onze
inderen een steeds weer groot
'ntzang opleverende gebeurtenis,
rant hun voorstellingsvermogen over
oveel water in één plas schiet
■lijkbaar bij iedere nieuwe aanblik te-
ort. Na de bezichtiging van de zee
iesloten we langs de haven te gaan
randelen Bootjes kijken, heet dat.
Inze kinderen, geboren op de hoog-
lakten van het midden-Nederlandse
indschap - zi/n er gek op Ze krijgen
et gevoel in het buitenland te zijn. wat
lijn jongste zoon later op de dag dui-
'elijk bevestigde, toen hi/ - weer in
igen dreven aangelandlichtelijk op-
elucht vroeg: ..Zijn we nu weer in ons
igen land?"
De bootjes bleken brokken van tech-
isch vernuft te zijn. Reuzeboten, zeg
en wij, maar een zeeman zegt „sche
en", want bootjes zijn voor hem alleen
raar de roeiboten, de luxe jachten en
'e Giethoorsne punters. De haven lag
ol met boeiende en interessante vaar-
ligen uit diverse al even boeiende
inden. Eén schip viel op door haar
nassale grootte. En niet alleen daar-
1oormaar ook door het leit. dat drom-
len havenstad-bewoners de
loppiank opklommen voor een be-
oek. „Mogen wij ook?". U kent dat
rel. Het antwoord is bi/ voorbaat be-
end, ook al hoorde ik een andere
ader op dezelfde vraag zeggen: ,,Je
lag toch niet naar binnen, en de bui-
mkant kun je vanaf hier ook zien". Zo'n
ader begrijpt de vraag niet.
Het was een Russisch schip. Aan het
ind van de loopplank stond een keurig
ekleed heer met een brede glimlach
p zijn gezicht Het comité van ontvan-
stdacht ik. Of een spion, die er op toe
loet zien, dat al die russische beman-
ingsleden niet de benen nemen,
oegde ik eraan toe, geindoktrineerd
Is ik ben. Niettemin een gastvrije glim-
ich en wij glimlachten verheugd terug
'o hoort dat. Even later stommelden wij
iet tientallen anderen door de be
dauwde ingewanden van het
tussische schip, wiens bloedrode
'lag met hamer en sikkel fiet wapperde
'aast ons eigen vertrouwde rood. wit,
'lauw. Een voorbeeldig staaltje van
"oederschaps-vertoon, dacht ik. Een
oeroud zeemansgebruik, werd me
later verteld.
Evenals de getoonde Russische
gastvrijheid was ook het binnenste van
het schip voor mi/ - als een echte zee-
mansleek - een pure openbaring. Via
een-doolhof vah'gangen gingen we
door geopende poorten en deuren,
stommelden we de ene trap na de an
dere op en af, meegesleurd door een
nieuwgierige strook mensen. Even had
je het gevoel een voyeur te zijn op het
moment, dat je een half geopende hut
binnengluurde en iemand - wellicht
een Rus - een boek zag lezen. Onver
stoorbaar, niet afgeleid door die gekke
Nederlanders, die het blijkbaar leuk
vinden om de tijd door te brengen in
benauwde gangen.
Het hart van het schip - de machine
kamer - was als een ons
overweldigend metalen monster vol
onbegrijpelijke geluiden, bewegingen
en machines. Mijn twee dappere zoons
hadden hun interne woordenwisseling
gestaakt en keken met wijd geopende
monden en een verstarde blik van ver
bijsterende nieuwsgierigheid naar wat
zer zich aan hun ogen openbaarde.
„Dat is de motor", verklaarde ik en ik
zag aan de blik van die twee dat ze mij
maar stom vonden. „Wel iets groter
dan van een auto. hè papa?zei de
jongste en dat was het. Ik knikte maar
wat De bougie van één van die machi
nes was bij wijze van spreken enkele
malen groter dan het motorblok van
mijn simpele, modale werknemersauto
en dan schieten woorden gewoon
tekort.
Met enige nieuwsgier, gheid gingen
mijn ogen langs de enorme ap
paratuur Op zoek naar moderne
spionage-apparatuur, dat - zoals mijn
dagblad me regelmatig vertelt - in elk
Russisch schip hoog is opgebouwd.
Watikzag deed me vermoeden, dat de
techniek ook in Rusland niet heeft stil
gestaan, maar dat denk je ook, als de
simpele meterkast van onze offsetpers
ziet, dus zag ik al die dreigende
NATO-meldingen niet bevestigd. Po
gingen om opschriften en mededelin
gen te lezen, warten gedoemd te mis
lukken, want het Russisch behoort niet
tot mijn favoriete talen. Een Russisch
bemanningslid kon ons ook al geen uit
leg geven, want hij sprak alleen maar
Russisch, zoals hij ons in vloeiend
Russisch vertelde.
Toen we na een uurtje weer uit de
ingewanden van het schip de frisse
lucht indoken, kwamen we weer oog in
oog te staan met de glimlachende heer
bij de loopplank. Knepen zi/n ogen zich
niet bijna onmerkbaar toe toen ik hem
wellicht wat met al teveel be
langstelling bekeek?
Beneden op de kade keken we nog
eens met diep ontzag omhoog. We wis
ten nu wat er zich achter de
centimeters dikke verf, roest en
metalen wanden bevond. Een aparte
wereld. De gemeenschap van de zee
Een wereld met mensen. Russen
„Gek toch," zei mijn vrouw, terwijl ze
peinzend naar de rode vlag met de
hamer en sikkel staarde, „toen we
voorbij de keuken kwamen, zou ik toch
gedacht hebben dat het de geur van
de Griekse keuken was." Waarmee
weer duidelijk is gemaakt, dat we nog
lang niet alles van de Russen weten
Maar gastvrij zijn ze wel Of zou dat een
afleidingsmanoeuvre zijn geweest?
V.
NACHTVOORSTELLINGEN
KINDERVOORSTELLINGEN
Cinema 1
Lucky Luke, a l. Zaterdag- en woensdagmiddag 2.00 uur.
Charlton Heston en Sophia Loren in „El Chid", een love-story met
spektakulaire effekten uit de elfde eeuw, deze week in Duo 2.
Teddy Schaank speelt de hoofdrol in „De Peetmoeder", de nieuwe
Nederlandse speelfilm van Manders en Manders, deze week in Grand
Theatre.
VERHAAL VAN DE
PEETMOEDER
De film is het verhaal van twee
grammofoonplatenmaatschappijen,
White Label en Blue Label, die el
kaar met alle mogelijke en onmoge
lijke middelen beconcurreren.
White Label is van de Peetmoe
der Zij gebruikt de grammofoon pla
tenmaatschappij om haar zoon, de
Siciliaanse Senor Ricardo Mandera
te lanceren en tevens als
dekmantel voor haar louche prak
tijken. Zij laat haar prostituees en
souteneurs karweitjes opknappen,
die zelfs door de Maffia nog niet zijn
uitgevonden.
Blue Label is van de solo
zangeres van The Blue Birds (haar
naam in de film is Norma). Door een
toeval is zij direktrice van de gram
mofoonplatenmaatschappij Blue
Label geworden en door dat grote
succes ontstaat een enorme moor
dende concurrentiestrijd tussen de
beide maatschappijen met alle ge
volgen van dien.
Ondanks alle geweld en intriges
heeft de film echter een happy end.
In 1920 vormden ,,De
Mandera's" (geëmigreerde Sicilia-
nen) een van de vele ge
welddadige. niets ontziende mis-
dadigerssyndikaten van Amerika.
De Peetvader Carlos Mandera
liet zijn volgelingen levenslang
trouw zweren. Als een van hen ver
raad pleegde, zicht terug wilde
trekken of een opdracht niet perfekt
ten uitvoer bracht, kreeg zo'n per
soon een enkele reis naar de eeu
wigheid. Zijn lijfwacht kreeg dan het
beval tot likwidatie met de volqende
woorden: „Doe hem de groeten".
De likwidatie werd afgedaan met
een prachtige begrafenis. Carlos
Mandera heeft in zijn succesvolle
loopbaan vaak de groeten moeten
doen....
Toen in 1924 Al Cajjone de titel
„koning van de onderwereld" ver
wierf en de Mandera's weigerden
met hem samen te werken, heeft Al
Capone met zijn machtige mis
daadorganisatie, in één nacht, de
gehele familie Mandera uitgeroeid.
Op één na: de 3-jarige dochter van
Carlos Mandera: Dolores Mandera.
Zij was op dat tijdstip op vakantie bij
haar grootouders (van moeders
kant) in Holland. Op haar 18e ver
jaardag opende notaris Jack Deyer
te Amerika voor haar de fami-
liekluis. Daarin bevond zich, buiten
een fortuin aan geld, aandelen, en
juwelen ook het dagboek van haar
vader waar onder meer in stond dat
hij 69 maal iemand „de groeten"
had gedaan. Dolores las het dag
boek zo vaak dat ze het geheel uit
haar hoofd kende
Haar plan stond vast. Zij zou een
nieuwe Mandera-groep vormen. In
tussen schonk zij het leven aan 4
zoonsCarlos, Ricardo, Lino en
Jean-Pierre: respektievelijk van
een Griekse reder, een Italiaanse
spaghettikoning. een Franse di
plomaat en een Zweedse minister.
Zij wees ieder huwelijksaanzoek
van de hand, want haar zoons
moesten de naam Mandera
dragen. Zo ontstond het nieuwe
misdaad-syndikaat volgens het
systeem van haar vader, maar dan
aangepast aan deze tijd.
De hoofdrol in „De Peetmoeder"
wordt vertolkt door Teddy Schaank.
Andere medespelenden zijn: Bert
Dijkstra, Sasi Naz, Dick Swidde,
Cees van Oyen, Cock van der Palm
en Ricardo Mandera. Het camera
werk is van Walter Bal, terwijl zoals
gezegd de regie in handen was van
Tom manders Jr. En hoewel de film
wel is bedoeld als puur amusement,
moetje er volgens de nog blijkbaar
steeds funktionerende centrale
filmkeuring tenminste 18 jaar voor
zijn om er naar te mogen kijken. U
ziet maar.
(Eerste week, Grand Theatre, 18
jaar).
Filmagenda voor Amersfoort van donderdag 10 maart t/m 16 maan
1977:
Grand - 033-14632
Lied en lach- een traan -aktie - geweld - sensatie ensex „De Peet
moeder" (The Godmother), 18 jaar.
2 00-8.00 uur zaterdag 2.00-6.45-9.15 uur. Zondag 2.00-4.15-6.45-
9.15 uur Uitgezonderd dinsdag en woensdag i.v.m. toneel.
Studio „G" 033-14632
La femme aux bottes rouges (De vrouw met de rode laarsjes), 18 jaar.
2.15-7 00-9.30 uur. Zondag 2.15-4.30-7.00-9.30 uur.
Cinema 1 - 033-18900
Two Minute Warning, 14 jaar. 2.00-6.45-9.15 uur. Zaterdag en woensdag
6.45-9.15 Zondag 2.00-4.15-6.45-9.15 uur.
Cinema 2 - 033-18900
Een stille liefde, 14 jaar. 1.45-6.30-9.00 uur. Zondag 1.45-4.00-6.30-9.00
uur.
Euro - 033-33655
Scarlet Buccaneer, 14 jaar. 2.00-6.45-9.15 uur. Zaterdag en zondag
2.00-4.15-6.45-9.15 uur.
Duo 1 (voormalig City) - 033-16572
Ik heb mijn onschuld in Heidelberg verloren, 18 jaar. 2.15-7.00-9.30 uur.
Zondag 2.15-4.30-7.00-9.30 uur Vanaf heden ook weer 's middags
geopend
Duo 2 (voormalig City) - 033-16572
El C id, 14 jaar. Dagelijks (ook in het weekend) 2 00-8.00 uur. Vanaf
heden ook weer 's middags geopend
Juan Bunuel begon in 1958 zijn
vader Luis te assisteren bij „Na-
zarin", waarna nog „La fièvre
monte El Pao", „La Joven",
„Vlridiana" en „Le journal d'une
femme de chambre" volgden.
Ook andere regisseurs deden
een beroep op hem en hij assis
teerde Juan Antonio Bardem,
Jacques Doniol-Calcrote, Louis
Malle en Henri Verneuil. In 1967
maakt hij een korte film „Calan-
da" over de geboortestreek van
zijn vader. In 1970 maakte hij de
(kor te) film „Choritalpa" en in
1972 maakte Juan Bunuel zijn
eerste speelfilm, gedraaid onder
de titel „Au rendez-vous de la
mort joyeuse", over een polter
geist in een afgelegen landhuis
en de invloed daarvan op een
jong meisje, op een afstandelijke
manier verteld met gevoel voor
atmosfeer en zwarte humor.
Daarna bereidde hij „Trompe
l oeil voor, maar zijn tweede film
werd „La femme aux bottés rou
ges" met als acteurs Catherine
Deneuve en Fernando Rey. Deze
week te zien in Studio G.
SURREALISME
Je kunt natuurlijk kort zijn en stel
len, dat Juan veel van de filmmanie
ren van zijn vader heeft overgeno
men, echter niet met direkt
eenzelfde hoge kwaliteit. Maar dat
zou wat te gemakkelijk zijn. Daarom
laten we het daar niet bij, hoewel
het een feit is, dat men in de film
regelmatig Bunuel-achtige trekjes
kan ontdekken.
Het verhaal gaat over een rijke
kunstverzamelaar Perou (voortref
felijk gespeeld door Fernando Rey),
die een jonge vrouw ontmoet, die
een boek heeft geschreven dat niet
zo goed verkoopt. In een vol café
gaat deze jonge blonde vrouw
Francoise (Catharine Deneuve)
naar Perou toe en opent haar cape.
zodat hij haar een ogenblik
volkomen naakt ziet, Perou laat
haar achtervolgen en ontdekt, dat
zij met een kunstschilder samen
woont, die meer vriend dan minnaar
is, dat zij geen centime bezit, dat zij
van schaakspelen houdt en verliefd
is op een jonge, getrouwde
uitgever, Mare. Perou dringt zich
systematisch in het leven van Fran
coise in, neemt stiekem foto's en
verbergt microfoons. Aan dit alles
wordt een einde gemaakt door de
dood van Marc's vrouw, die per on
geluk door Mare wordt gedood.
Marc is van mening, dat Francoise
daar verantwoordelijk voor is,
omdat haar brieven zijn vrouw ja
loers hebben gemaakt. Perou
speelt dan een spel verder met
ojien vizier. Hij stelt Francoise voor
een nieuw boek te schrijven en no
digt haar uit naar zijn landhuis te
komen. Ook Marc en Richard (de
vriend-kunstschilder) worden uit
genodigd.
Dan pas komen de sur
realistische voorkeuren van regis
seur Juan Bunuel helemaal om de
hoek krijgen. Perou heeft voor het
drietal bepaalde rollen uitgedacht
met het doel een drama uit te
lokken. Maar Francoise heeft een
gave helderziendheid, die dit spel
doorkruist. Bunuel filmt die episode
in een landhuis met veel surrealisti
sche effekten. Een fles Armagnac
wordt een koeienkop, de oude rij
kaard heeft ineens een orgie (met
Duo 1
Meisjes die je om je „vinger" kunt winden, 18 jaar. Vrijdag- en zaterdag
avond 24.00 uur.
Duo 2
De vliegende guillotine (The flying guillotine), 18 jaar. Vrijdag- en zater
dagavond 23.45 uur.
-)OOR BERT VOS
Scène uit de Chinese vechtfilm In de nachtvoorstelling van Duo 2:
„De vliegende guillotine".
zigeuners en al) in zijn slaapkamer,
een advokaat heeft opeens een
schoen op zijn hoofd etc. Het is het
spel van de helderziende
Francoise, die de mannen be
goochelt en daarbij een ge
raffineerd illusionisme bedrijft.
Perou moet het tenslotte af
leggen tegen deze blonde heks.
En dat is ook het geval met de
inventieve filmkijker, die gefa
scineerd dit kijkspel zal hebben
aanschouwd en opnieuw in de
ban zijn gekomen van de formi
dabele acteerprestaties van Cat
herine Deneuve, zonder daarbij
Fernando Rey tekort te willen
doen, die uitstekend tegenspel
geeft in dit verhaal van droom en
werkelijkheid.
(Studio G, eerste week, 18
jaar).
IN HET KORT
In Cinema I beleeft de film „Two
Minute Warning" de derde week.
Het is het verhaal van een sluip
schutter, die boven in de nok van
een stampvol stadion geduldig
wacht op de komst van de president
om hem neer te kunnen schieten.
Als diens plaats echter leeg blijft, de
politie hem intussen heeft ontdekt,
volgen de gebeurtenissen elkaar
snel op, eindigend in een afschuwe
lijke climax. In de hoofdrol is
Charlton Heston te zien als politie
chef, die moet trachten paniek te
voorkomen. Een goed gemaakte
„rampen"-film van regisseur Larry
Peerce. Derde week. Cinema 1,14
jaar.
„Een stille liefde", de nieuwste
film van regisseur Rheé van Nie,
begint in „Cinema 2" aan de
tweede week. Het is het nogal poë
tisch, maar wel trefzeker vertelde
verhaal van een vader, die de zoon
na een echtscheiding „kidnapt" om
er een weekend mee door te bren
gen. Aanvankelijk verloopt het al
lemaal wat stroef tussen vader en
zoon, maar nadat de moeder in
wanhoop aangifte heeft gedaan
van de „ontvoering", ontstaat er
een nieuwe band tussen de twee,
wat voortreffelijk gestalte krijgt in de
verfilming van de avonturen die zij
dan beleven Met Cor van Rijn in
een excellente hoofdrol als de va
der. (Tweede week, Cinema 2, 14
jaar).
„The Scarlet Buccaneer" is
deze week in Euro Cinema te zien,
voor de vijfde week in successie.
„De rode piraat", met Robert Shaw
en Genevieve Bujold is een lekker
gemaakte avonturenfilm, waarin
veel spektakulaire stunts zijn te
zien. Amusant kijkplezier op de ou
derwetse toer. (vijfde week, Euro
Cinema, 14 jaar).
„Ik heb mijn onschuld in Heidel-
berg verloren", is de persiflerende
titel op een bekende traditionele
schlager en het is regisseur Hubert
Frank, die dit allemaal gestalte
geeft in de film „Oh Schreck, mei
Hos' is weg" en u raadt het al: een
sexfilm in de ouderwetse Tiroler
stijl. Het is het verhaal van een
Beier uit Texas, die van zijn stief
broer in Heidelberg een hotel erft.
Hij vliegt naar Duitsland, waar zijn
bagage en spaargeld wordt
gestolen en belandt tenslotte na
een avontuurlijke jacht op zijn ge
stolen spulletjes in het bewuste ho
tel. Hij laat zich incognito
inschrijven als een gewone gast en
ontdekt al gauw tot zijn grote schrik,
dat hij zich niet in een hotel, maar in
een bordeel bevindt, dat zich op erg
veel klanten mag verheugen. De
Amerikaanse Duitser is ontsteld en
diep geschokt, dat is te begrijpen.
En dan begint een enerverend
avontuur. Dolle toestanden, dat is
te begrijpen. Deze week in Duo 1,
dat na de verbouwing nu ook weer
's middags haar jxiorten opent voor ,-t
de liefhebbers van dit soort films,
(eerste week, Duo 1,18 jaar).
Regisseur Anthony Mann tekent
voor de avontuurlijke spektakelfilm
„El Cid" met Charlton Heston (deze
week ook in „Two Minute Warning"
te zien) en Sophia Loren in de
hoofdrollen. Het is het verhaal van
een Castiliaanse ridder Rodrigo
Diaz de Bivar, die van een troep
Moren de bijnaam „El Chid" krijgt.
Het is de titel voor een edel en dap
per strijder. En daarmee begint pas
het avontuurlijke verhaal, dat zich
afspeelt in de 11e eeuw van
Spanje, dat in die tijd verdeeld is in
feodale Christelijke koninkrijkjes en
Moorse forten Een situatie, die om
moeilijkheden vraagt. En die komen
er ruimschoots in deze film, naar
een scenario van Philip Yordan en
Frederic M. Frank en geproduceerd
door de bekende Samuel Bronston.
Verder met Raf Vallone, Genevieve -
Page, en Herbert Lom:'Deze week
in Duo 2, dat evenals Duo 1 nu ook
weer 's middags voorstellingen
geeft.
In de nachtvoorstellingen van
Duo 1 kan men vrijdag- en zater
dagnacht kijken naar „Meisjes die
je om je „vinger" kunt winden", een
film van de Duitse regisseur Ernst
Hofbauer in de serie „Lehrmad-
chenreport". Met in de hoofdrollen:
vele jonge meisjes. En nog mooie
ook. Stuk voor stuk meisjes, die van
alles beleven tijdens hun leertijd,
waarin zij graag een vak willen
leren. Voor de liefhebbers. (18
jaar).
In Duo 2 vrijdag- en zaterdag
nacht de Chinese vechtfilm: „De
vliegende guillotine", waarin keizer
Yung Cheng zijn tegenstanders
met een nieuw, dodelijk wapen, „de
vliegende guillotine" laat onthoof
den Alles loopt feilloos, totdat er
iemand tegen in opstand komt
Dan gaan de poppen aan het
dansen en vallen er opnieuw kop
pen.... (18 jaar).
LUCKY LUKE VOOR DE
JEUGD
Tenslotte de jeugdvoorstelling
in Cinema 1. Zaterdag- en
woensdagmiddag om twee uur
kan de jeugd veel plezier beieven
aan de spannende en komische
avonturen van de bekende strip
figuur Lucky Luke, de man die
sneller schiet dan zijn schaduw,
(alle leeftijden).
ae Ki
