Jubileumuitvoering Tien jaar Debeetje -
groot succes
defflEfl/inzijn werk
„Het leger heeft
één taak:
een goed geoliede
machine te zijn,
die perfect loopt"
VRIJDAG 15 APRIL 1977
11
tweede man op de kaderschool Naast
hem majoor Van Ewijl. als
commandant Hij had er inmiddels 40
pensioenvolle jaren opzitten en kreeg
als keus tot 1969 dienen of wachten tot
juni '69 als zijn 44 jaren erop zouden
zitten op 51-jarige leeftijd.
En toen zat het erop. een leven van
..dienst' Van de apotheek naar de
troep, van de troep naar welzijn en weer
voor de troep Met als stelregel voor
zichzelf ,,Je moet het doen en dan heb
je het ook goed te doen Ze zeggen wel
eens. als ze me later zien, Kaptem, u
was soms een rothond, maar wat heb ik
veel geleerdVertel me geen stoere
verhalen over vechtlustige vechtjas
sen". zegt hij ..Elke kerel, die in zijn
eentje in het schuttersputje zit, staat er
alleen voor. Moet het op dat moment
zelf doen En hij doet het in zijn broek.
Neem dat van mij aan Vechten wil
niemand Maar je laten overmeesteren
door een vijand, is een andere zaak Als
iemand zegt ..Die kerel is waardeloos
of hij deed dat waardeloos dat zeg ik
daarachter ..Dan heb je hem waarde
loos opgeleid Opvoeden in discipline,
betekent zélf het voorbeeld geven
HET LEGER NU
.Ik krijg soms de indruk, dat ze maar
wat doen' zegt Sittrop Tijd volmaken,
als ambtenaren in uniform. En hij mist
de stijl van vroeger ..Misschien liepen
we met oogkleppen voor zegt hij
Maar er was saamhorigheid en kame
raadschap Dat merken we nu nog in de
club van eervol ontslagen officieren.
Het leger heeft maar eén taak - het
moet een goed geoliede machine zijn,
die perfect loopt Pas dan kan die
andere zin in tijden van nood werkelijk
heid worden ..first being firster" En dat
is bijna niet te vertalen, maar het bete
kent wel dat je als eerste nog meer dan
de eerste dient te zijn
Tom Sittrop en zijn vrouw hebben
twee zoons Eén van 29 en één van 27
jaar. Ze zijn beiden in dienst geweest,
maar voelden er niet voor in de voetspo
ren van hun vader te treden Door de
computer werd hun de plaats aange
wezen In eerste instantie leek het voor
beiden volkomen in tegenstelling met
de ambities, die ze tot dusver hadden
De niet-administratieve kwam in een
administratieve functie en omgekeerd.
Maar na hun diensttijd kwamen beiden
in de burgermaatschappij in een
analoge positie te werken Soms blijken
computers toch gelijk te hebben
GEPENSIONEERD
Een woord, dat niet bij Tom Sittrop
past. Hij heeft al veel werkjes gedaan
in allerlei sectoren: acquisitie in Am
sterdam, staffunctionaris bij een be
jaardentehuis. Bijbaantjes. Hij voelt
zich nu in 1977 nog veel te jong om
gepensioneerd te zijn. Hij vindt ook.
dat de pensioenen aan de leeftijd
moeten worden aangepast. Hij is nog
elke dag bereid om de uitdaging te
aanvaarden, want dat vindt hij het
meest belangrijke van ouder
wordend in leven te blijven. In zijn
boekenkast staat eén plank helemaal
vol met grote fotoboeken. Allemaal
hobby. Maar daarover raakt hij uit
gepraat. Graag zou hij iets bij de ten
nisclub doen. Er zijn zoveel dingen
die hij zou willen, want Tom Sittrop
voelt zich nog lang niet oud. Hij is
een mens voor zijn werk. Elk werk,
dat in hem de uitdaging aanwakkert.
En daarom vonden wij het toch de
moeite waard in deze rubriek met
hem te praten.
Nine de Kruijff.
de om zijn portret te tekenen. Voor de
beste tekenaar werd een fraaie prijs ter
beschikking gesteld.
In Den Treek werd voor degenen, die
graag wilden rennen, spannende num
mertjes race gehouden Op ..Don Bos-
co's" voetbalveld speelden maar liefst
vier elftallen van kinderen en ouders
tegen elkaar
Er was een bijeenkomst van 16- tot 18-
jarigen om een blad op te zetten voor
ouderen want ..Deebeetjes" is speciaal
voor de kinderen van 10 tot 14 jaar, en
dat stukje oudere leeftijd valt uit de
boot.
In de klas van de elektrotechnici had
den de leerlingen een keur aan vernufti
ge apparaatjes opgezet waarmee de kin
deren onder andere konden zien hoe snel
ze konden tellen
De heer Vcrwey uit IJsselstein gaf een
demonstratie van het behendig en solide
vlechten met riet. waardoor in betrekke
lijk korte tijd een stevige stoelmat ont
stond.
De familie H. Prein uit Doetinchem gaf
bizonder geestige en geslaagde poppen
kastvoorstellingen. waarmee de kinde
ren zich kostelijk vermaakten.
Pater Grutters uit Assel, net uit het
ziekenhuis ontslagen, toonde dia's over
Ratteneiland, Isla del Raton, waar de
Salesiancn het lot van de Indianen, die
in de loop der tijden zoveel ellende van
de blanken hebben ondervonden, trach
ten te verbeteren
Cecs Smeele vertoonde dia's uit Zaïre,
waarheen hij over een dag of tien weer
hoopt terug te keren. Het werk van de
Salesianen is een druppel op een gloeien
de plaat, in een land waar zoveel achter
stand heerst, en waar de blanken de
mensen uit hun stamverband hebben
gerukt en daarna een hun lot hebben
overgelaten. Boeiend om te zien was de
manier, waarop de koeien in het vroege
re Ruanda Vrundi te drinken kregen.
De negers zijn bevreesd dat de koeien
zullen verdrinken als ze direkt uit de
snelstromende rivier drinken. Daarom
graven ze in de nabijheid grote gaten op
hetzelfde niveau als de rivier, en brengen
daar door mankrachtcr emmers met wa
ter toe. zodat de koeien zonder risiko
hun dorst kunnen lessen.
In een ander lokaal vertelde Pater Cees
van Luyn over het leven en de lotgeval
len van ..Don Bosco", die in Turijn
verschillende malen van een gewisse
dood werd gered door een verwilderde
grijze berghon. die ..Don Bosco's" be
lagers van hem ..afschudde".
Vele Deebeetje-feestvierders droegen
op verzoek van Jan Kamphuis zèlf-ver-
vaardigde ,,10 jaar Deebeetje" jubi-
leumhoeden Eén jongen probeerde met
zo'n hoed op het hoofd in evenwicht te
blijven op een fiets met een enorm groot
voorwiel. Een andere jongen was in het
rijden op zo'n verhikel een ware mata
dor.
Om 16.30 uur bracht een Eucharistie
viering de vele feestvierders naar de ka
pel, waar een aan de jeugd aangepaste
mis werd opgedragen, waarin de kinde
ren zelf ook voorlazen.
Na de gemeenschappelijke broodmaal
tijd voerden de groepsleiders van het
internaat het toneelstuk Metamorfose"
op. Tegen 21.00 uur hielpen velen met
het opruimen, en een plezierige dag was
teneinde.
Vermeld dient nog te worden, dat Jan
Kamphuis het blad Deebeetje" geheel
zonder extra financiële middelen draai
ende weet te houden. Hy laat de kinde
ren zien hoe je met eenvoudige midde
len, als bijvoorbeeld het sparen van alle
postzegels, die je maar van de post kunt
afknippen, de missionarissen kunt hel
pen. De kinderen zorgen zelf voor de
kopy van „Deebeetje", laatst ontving
Jan Kamphuis van een jongen 30 folio
vellen vol met verhalen, moppen,
puzzles etcetera!
Waarmee tot slot maar gezegd wil zyn,
dat „Deebeetje" groeit en bloeit, on dat
het „Deebeetje"-feest op maandag 11
april een groot succes w as!
Anco Mali
LEUSDEN - „De mens en zijn
erk' staat er boven deze
Interview-serie. Mar wat te doen
wanneer je iemandtegen komt, die
wn fijn verhaal vertlt over zijn werk
dat was. Niets doenip dit moment is
niet bepaald het pettigste dat hij
zich voorstelt, mar door vroeg
tijdige pensioneriig met 44 volle
pensioenjaren op 1-jarige leeftijd -
moet hij er met all< vitaliteit die men
op deze leeftijd og in zich heeft,
toch nog wat van naken. Maar wat?
Op hobby's raak j< ook een keer uit
keken. Het liefs zou hij er nog bij
ren en ondankidat er veel veran-
rd is, zou hij bist nog „in dienst"
illen zijn. Daaron gaat hij nog elke
aand regelmatg naar de „mess",
t Is of je er tluis bent. Jongere
andrigs en de »udere garde bij el-
ar. De heel gnte stijl van vroeger
verdwenen, raar toch is er nog
wel wat van ovegebleven. Nooit zal
daar dan oo in sporthemd ver-
hijnen. Als zi/i vrienden de foto bij
interview zin, zullen ze zeggen:
ozou Tom Strop nooit In de mess
men." Maai voor een informeel
sprek met ie krant kon het wel.
nd hij: eenichtblauw sporthemd
et een beie-witte slippover. De
-apothekerwelzijnsofficier in
rger: Tom Sittrop.
DIË
Tom Sittop werd geboren in
ampang op het eiland fvjadoera. 28
jgustus 197 Hij herinnert zich de
ren van z\'f jeugd als „ih-gelukkig
igenlijk hai hij een volmaakte jeugd
volmaakt ouders Zijn moeder was
nderwijzers geweest en bleef ook in
aar huwelk actief bezig 'met andere
aken dan iet huishouden En dat was
oor die jaen wel iets. Een „bebop -
opie (por/- of jongenskop, zoals dat
eette), g.T in haar uiterlijk als de dy-
amische5uffragette-richting aan. Zijn
ader wa; de eerste man In Indie, die
ist dat k'ningin Juliana geboren was.
Hij was werkzaam als staf-telegrafist en
terwijl iedereen op het bericht wachtte,
nam hij het na het voor de vermoeienis
van het vóórfeesten gewoon als ken
nisgeving aan „prinses geboren"en
hij ging slapen
Je hoort dat soort verhalen altijd te
laat. zegt Tom Sittrop nu in zijn leus-
dense woning Mijn vader is overleden,
maar al dat soort dingen heb ik eigenlijk
nooit geweten Toen Tom Sittrop met
een delegatie op het paleis Soestdijk
was, had hij dit grappige voorval ook
best aan de koningin willen vertellen,
maar hij kende het verhaal nog niet...
KEDIRI
In de jaren na 1920 ging het goed „in
de suiker". Tom woonde met zijn
ouders in de bush-bush, want vader
was van telegrafist naar een suikeron
derneming overgegaan. Kediri was de
dichtstbijzijnde grote plaats. „Het
eerste jaar ging ik te paard naar
school" Er ging dan een
paardenjongen mee. die wachtte tot ik
weer uit school kwam. Het was wel 20
km naar „de stad" Later toen de auto
kwam werd hij per T-Ford gebracht,
maar de beste tijd kwam toen hij met de
bus mocht. Om 5 uur op en dan naar
school
Discipline kreeg kleine Tom al van
huis uit mee Op je achtste jaar moest je
kunnen kamperen. Je eigen potje
koken en niet zo als hier in een pe
tieterig bosje, maar echt het oerwoud in.
De Kali langs. Jagen ook Zijn huidige
echtgenote beschrijft Tom Sittrop dan
ook zo terloops even als een „stadsjuf-
frouw". die niets wist van de komst van
de banketbakker 1 x per week, die dan
brood afleverde voor een week. en
gebak
In 1934 werd het gevolg van de crisis
jaren in Europa ook in Indié merkbaar.
De suikerbranche ondervond een
sterke tegenslag en Tom's vader werd
twee jaar eerder gepensioneerd. Tom
had onderwijzer willen worden, maar
onderwijzers waren werkeloos ook in
Indié. Ze verhuisden naar Malang, waar
scholen en opleidingen genoeg waren.
Tom ging studeren voor apothekersas
sistent. Voor de opleiding van
apotheker moest je naar Holland, en dat
was er niet bij. In 1937 kreeg hij zijn
eerste baan als apothekersassistent in
een apotheek in Soerabaja Hij ver
diende 75.- per maand.
En toen kwam de oproep voor dienst
Als tenger klein jongetje zag men hem
niet achter een mitrailleur staan. Het
werd de pharmaceutische dienst. Hij
werd in Malang geplaatst, en kon zo ook
nog thuis slapen.
Maar als commandant had hij de hui
dige sultan Hamad II Hij kreeg de
smaak te pakken, „want", zegt Tom Sit
trop „de mensen, met wie je te maken
hebt. zijn zo belangrijk voor de
vorming". Het was een fijne tijd. In juni
1938 werd hij sergeant. En nadat de 9
maanden dienst erop zaten, besloot hij
in dienst te blijven Hij tekende voor kort
verband van 5 jaar en kreeg 185.- per
maand. Hij verdiende 2 maal zoveel als
in de burger-apotheek Hij kocht een 2e
hands auto en betaalde die met 25,-
af „bij de ChineesVan Malang ging hij
terug naar Soerabaja en hier ontmoette
hij veel gepensioneerden en marine
mensen. Waar hij veel van leerde.
OORLOG
Tom Sittrop was voor een beheerder
van de militaire apotheek jong in rang
en leeftijd. 23 jaar Toen de Japanner
kwam deed hij de apotheek dicht. Ze
zochten hem wel - een Europese ser
geant - groot en flink. Het magere jon
getje. dat zich voor 18 jaar uitgaf en zich
zoals verplicht - op de fiets kwam mel
den. zagen ze over het hoofd Over het
hoofdstuk na 25 augustus 1945 dat dan
komt, zegt Sittrop niet veel „Ik wist
alles van medicijnen en ik wist waar ze
stonden of te halen waren Daarmee
heb ik velen kunnen helpenis alles
wat hij over een ook voor het toen nog
Indié, spannende tijd wil vertellen. In
Soerabaja kon hi| samenwerken met
het Rode Kruis voor de opvang van ge
vangenen uit de kampen Hij noemt de
naam van dr Huch Er was maar één
ding „zoveel mogelijk helpen Welzijn
op een andere manier
Toch kwam ook hij nog gevangen te
zitten in de Werfstraatgevangenis in
Soerabaja Na één maand werden zij
door de Engelse Gurkas bevrijd
VRIJE VOGEL IN UNIFORM
Dit duurde tot 22 februari 1946. Hij
was weer normaal in dienst bij het depot
Medical Stores Sergeant-majoor-
apothekers-assistent. Een mond vol
voor een klein broekie met een jeep De
meisjes werden hoofdzaak en hij heeft
meer gefeest dan gewerkt bekent hij
Trots
In november '46 naar Batavia Eerste
kwartiermaker 7e septemberdivisie In
het KNIL Hospitaal goed gewerkt 1949
Medan En toen werd de zaak overge
dragen Januari 1950 Holland en Hol
landse Leger Even in Woerden dan
herscholing in Amersfoort
En vanaf die tijd is het Amersfoort
gebleven. Echter niet meer als apothe
ker Hij werd instructeur
Erop terugkijkend heeft hij het een
geweldige tijd gevonden „Je werkte
steeds met nieuwe jonge mensen
Maar je moest zelf het voorbeeld geven
Meegaan met de troep .Give a man
pride and he will go to hell for you", vindt
hij de zin, die uit een boek stamt, maar
die voor hem alles inhoudt. Op de
velden moet je bij elkaar zijn Na de
maaltijd moet je kunnen praten Dan
komen de problemen los. Je moet ook
tijd hebben om de problemen als die er
zijn aan te horen Niet om vijf uur naar
huis, omdat de tijd erop zit Je moet het
voorbeeld geven op alle fronten Je
moet de manschappen motiveren En
aan dat motiveren ontbreekt het dik
wijls
Eerst sergeant-majoor instructeur.
toen adjunct-instructeur, regiments
adjudant (controlerende functie) officier
1 mei 1959 - Eerste Luitenant - welzijn-
sofficier En toen is zijn hobby, fotogra
feren, ontstaan.
Welzijnszorg, dat niet allen ontspan
ningsavonden inhoudt, maar ook stu
diemogelijkheden in dienst, recreatie,
sport En voor dat onderdeel sport was
Tom Sittrop coach van het vierdaagse
detachement Fiere soldatenmeisjes
heeft hij tot vermoeide juffrouwen zien
worden, die de voeten achter zich aan
sleepten
Maar hij wilde naar de troep terug, en
werd compagniescommandant.
Daarna kapitein en hij deed allerlei din
gen, die niet mochten Een „gulden"
tijd, zegt hij, nog stilletjes nalachend In
1967 kwamen de computerlichtingen
De opleidingsmethoden veranderden
Zijn compagnie werd opgeheven Het
rekruut-soldaat worden was er niet
meer bij De computer maakte wel uit,
wie officier kon worden. Sittrop werd
- Op Tweede Paasdag vond
Bosco,, aan de Dodenweg te
de viering plaats van het
bestaan van „Deebeetje".
is het blad, dat de jongens
rond de Salesianen, rond
tezamen bindt. „Dce-
is ook de naam van de kampen,
van Don Bosco voor de
in Assel, waar zy
beheren.
en ver kwamen ze aanzet-
om hun feest te
leerlingen
de afgelo
pen weken alle mogelijk voorbereidingen
getroffen om de kermis en alle spelen op
de dag zelf zo soepel mogelijk te laten
verlopen
's Morgens om 10.00 uur waren er
reeds zeventig mensen aanwezig om te
helpen met het inrichten van de stands,
de klasselokalen enzovoorts. Er waren
ook veel leidsters en leiders bij, die
assisteren bij de Deebeetje-Kampen.
Om 12.00 uur bij de lunch was het
aantal helpers uitgegroeid tot tachtig!
Met vereende krachten kwam alles op
tijd klaar voor de ontvangst om 14.00
uur van de 450 kinderen, die het feest
van Deebeetje kwamen meevieren. Er
waren niet alleen kinderen uit Leusden.
Amersfoort, Hoogland, Stoutenburg,
Achterveld en de nabije omgeving, maar
ook uit Dronten, 's Heerenberg. Deven
ter. Eindhoven, Naaldwijk en zelfs uit de
verste hoek van Friesland.
Op het grote plein van „Don Bosco"
werd gehandbald, er werden pannekoe
ken gebakken, er werd op de straat gete
kend (10 jaar Deebeetje met een vlag en
guirlanders erbij! 10 jaar volksdans met
een groot uitroepteken).
Er was een kraampje waar de beeltenis
van „Don Bosco" de kinderen uitnodig-
