BUITENLANDSE VROUWEN IN LEUSDEN 3
athalie van Gijn-Weselow:
„Nederland hééft iets"
Schrijven
voor
gevangenen
Burgerlijke Stand:
LEUSDER
KRANT
uit
leusdense kerken
I
DONDERDAG 30 JUN11977
HERV. WIJKGEMEENTE
LEUSDEN-ZUID
KERKERAAD
Op de kerkeraad van 8 juni werd
besloten op donderdag 29 september
een gemeenteavond tehouden. Op die
avond kan men praten over 2 onder
werpen: ervaringen en wensen bij het
samen op weg zijn met de Gerefor
meerde zusters en broeders in onze
wijkgemeente; de opknapbeurt van de
Dorpskerk. Tekent u die datum aan
in uw agenda!
De kerkvoogden deelden mee dat een
kommissie was gevormd die zich gaat
bezig houden met de opknapbeurt van
de Dorpskerk. Van die kommissie ma
ken deel uit: E. V. D. Lagemaat,
Mevr. S. v der Linde-Hogerwaard,
C. J. A. Seldenrijk, M de Vos, G.
Wanner en A de Wild. In augustus,
wil de kerkeraad bezig zijn met het
punt van de begeleiding van de jeugd
LEUSDEN - Geboren: 15 juni: Rienk
IJtsma (Goudplevier 43); 19 juni: Ro
gier van Steeg (Hondsdraf 11); 19
juni: Femke Suzanne Roersma (Axker-
winde 4); 21 juni: Gijsberta Hendrica
Johanna Houtveen (Hamersveldseweg
28a); 20 juni: Pjotr Stam (Albast 151;
4 juni te Amersfoort: JantieneGerlinae
van Manen (Grienden 58).
Ondertrouwd: 21 juni: Hendrikus Jo
hannes Gerhardus Nijland (Leusden,
Wederik 38) en Angelies Josephien
Paf (Leusden, Wederik 38); 22 juni:
Frans Willem Oostra (Leusden,
Vloosw weg 10) en Cornelia Johanna
Baptista Schapendonk (Vloosw weg 10).
Gehuwd: 17 juni W. Koelewijn en
M A. van den Berg; 17 juni: H. van
Mechelen ?n J. Michel.
Overleden: 9 juni Aloysius H van
der Post. 52 jr 14 juni. Cornelis
van de Giaft, 64 jr.; 17 juni: Adriana
van der Ham, 78 jr.
LEUSDEN/CENTRUM - Donderdag 7
juli a s houdt de schrijfgroep van
Amnesty International hier ter plaatse
de gebruikelijke schnjfavond in de
openbare bibliotheek aan de Hamers
veldseweg. Vanwege de vakantie zal dit
keer slechts aan de autoriteiten van
twee in plaats van vier landen geschre
ven worden om de vrijlating respec
tievelijk directe medische hulp voorde
politieke gevangenen te bepleiten.
Geschreven zal worden naardeover
heid van Bulgarije om de vrijlating
van een echtpaar te bewerkstelligen,
dat er van beschuldigd wordt illegaal
het land te hebben willen verlaten
en m het bezit zou zijn van het re
giem vijandig materiaal, wat hoogst
waarschijnlijk slechts uit brieven be
stond van kinderen van het echtpaar
Ook zal worden geschreven naar de
overheid van Tunesië In dit geval gaat
het om een student natuurkunde, die
reeds gedurende een aantal jaren ern
stig is mishandeld, maar aan wie eerst
in het jaar 1978 de noodzakelijke me
dische hulp is toegezegd
Ten behoeve van beide gevallen zijn
voorbeeld-brieven aanwezig, die over
geschreven kunnen worden. Brief
papier, postzegels en schrijfgerei zijn
als altijd aanwezig. Op het publikatie-
bord in de hal van de bibliotheek
staat waar.geschreven wordt.
De schrijfgroep van Amnesty Inter
national nodigt iedereen vriendelijk uit
om voor de gevangen te komen schrij
ven donderdag 7 juli van 19.00 uur
tot 21.00 uur in de bibliotheek aan
de Hamersveldseweg.
Flnnmark 3, Leusden-C.
Tel. 41495.
U mag onze modellen-
boeken thuis rustig eens
doorkijken.
in Hilversum woonde. Die had haar uit
genodigd. en zo ging Nathalia Weselow
in 1953 naar Nederland.
,,Je mocht niet langer dan drie maan
den blijven. Je mocht in géén geval wer
ken.
Mijn vriendin had hernia; ik hielp
haar, en woonde bij haar. De Politie
stond mij toe om langer in Nederland te
blijven daarvoor".
Toen Nathalia Weselow een maand of
vijftien in Nederland was geweest, dacht
ze aan teruggaan. Haar vriendin wilde
de zomervakantie bij familie in Grieken
land gaan doorbrengen, en haalde Na
thalia over wat langer in Nederland te
blijven om gezamenlijk naar Grieken
land te reizen. Nathalia blééf nog, leerde
in die tijd Max van Gijn kennen, en
bleef voor goed in Nederland.
Hoe waren haar eerste indrukken van
Nederland?
Afschuwelijk", zegt ze. ,,Het was in
december, en ik kwam met de trein in
Amsterdam aan. Afschuwelijk, al dat
grijze, en al die hoge huizen naast elkaar
geplakt! Wat is dat lelijk dacht ik! Am
sterdam is een mooie stad, maar vanuit
de trein gezien heel erg lelijk.
Het was vreselijk koud. en afschuwelijk
weer. Er was toen ook nooit een mooie
zomer.
,,Hoe vond u Nederland vond u de
Nederlanders?"
,,In vergelijking met Griekenland vond
ik Nederland een keurig land, een
schoon land, een rijk land. wat het mis
schien toen nog niet was. Naar mijn
gevoel echter hadden de mensen hier
alles.
U moet niet vergeten, dat Griekenland
nét een burgeroorlog achter de rug had,
die vier jaar had geduurd. Griekenland
was héél arm en in 1953 was het daar
nog héél moeilijk.
De mensen in Nederland vond ik wel
aardig. Alleen: ik mocht geen Duits
spreken, maar moest Engels spreken,
wat ik wél kon begrijpen.
De meeste mensen hebben geen idee
hoe goed het hier is. Je kunt niet meer
werken: je krijgt geld. Je man gaat dood:
je krijgt geld. In Griekenland is dat niet
zo geweldig.
Neemt u de oude mensen. Als je hier
kijkt naar de bejaardentehuizen: het is
fantastisch. Ik heb ze nergens zo mooi
gezien als hier! In Griekenland wonen
alle oma's bij de kinderen. Je ziet de
oma's daar ook allemaal wandelen met
de kleinkinderen. De oma verzorgt vaak
de huishouding en kookt, zodat de moe
der meer vrije tijd heeft. Als er wel es
wrijvingen zijn tussen moeder en doch
ter, moeder en schoondochter, dan
treedt de man op. Hij heeft gezag en de
vrouwen sluiten weer vrede."
ZUINIG
„Wat vindt u een kenmerk van de
Nederlanders?"
..Een kenmerk van de Nederlanders is,
vind ik. dat ze erg zuinig zijn.
Ook willen ze graag tonen wat ze heb
ben. Ze willen graag laten zien dat ze
geld hebben, 't Was zó, en 't is nóg zo;
neemt u hier in ons dorp!
Wij zelf doen zo gewoon als wij leuk
vinden. Wij doen wat ons bevalt, en wat
een ander denkt laat ons koud.
Als de ene Nederlander een nieuwe
vloerbedekking heeft: die andere moet
het ook hebben. De één een nieuwe
keuken: de andere ook.
Er is één ding: de Nederlander is be
trouwbaar. Als u om negen uur met mij
afspreekt, dan ben ik om negen uur
thuis. En kómt om negen uur. U
maakt een afspraak in Griekenland om
negen uur: ik ben er niet, of u komt niet.
Ik was het vergeten. Of als 's middags
komt aanzetten, dan zegt u: ..Och ik
had het vanochtend te druk, ik kon niet
komen."
GOED OPGENOMEN
Nathalie van Gijn-Weselow vindt, dat
ze goed is opgenomen door het Neder
landse volk in al die jaren. Ze heeft
goede vrienden en kennissen, en ze vindt
dat ze niet mag mopperen.
Ik vraag of ze zich Russische, Griekse
of Nederlandse voelt!
,,Ik ben van Russische ouders, maar
ben nooit in Rusland geweest. Een echte
Russische ben ik niet.
Alle Griekse kinderen zijn donker. Ik
was helemaal blond. Dat gaf een groot
verschil. Toch werd Griekenland mijn
vaderland, ondanks het feit dat ik geen
echte Griekse was. Griekenland is een
fijn land. De mensen zijn er spontaan,
aardig en héél gastvrij. Veel gastvrijer
dan de Nederlander ooit zal kunnen
zijn.
Toch voelde ik me nooit helemaal
Griekse. Als ik nu na zo veel jaar Neder
land weer in Griekenland zou gaan wo
nen, denk ik dat veel me daar zou tegen
vallen.
Nu woon ik vierentwintig jaar in Neder
land, en ik voel me niet altijd als een
Nederlandse!
EIGEN MANIER VAN LEVEN
Elk volk heeft zijn eigen eigenaardig
heden, mentaliteit, manier van leven.
Het is dan ook echt niet zo eenvoudig om
met een buitenlander getrouwd te zijn.
Er zijn dingen, die mijn man van mij
vreemd of gek vindt of waardoor hij
geïrriteerd wordt, en omgekeerd. De Ne
derlanders zijn rustig, en nemen de din
gen lakoniek op. Ik neem veel sneller
een beslissing dan mijn man. Mijn man
moet goed nadenken. Ik denk ook wel
na, maar ben meer impulsief". Om met
een buitenlander te trouwen: je moet er
zélf iets van maken. Je moet je enorm
aanpassen. Als je eenmaal van plan bent
om te trouwen en in het land te blijven,
dan moet je proberen er iets van te
maken, zodat je beiden gelukkig bent en
blijft."
„Wat vond u van de Nederlandse
maaltijden?"
,,Oh, de maaltijden! Ik zal u vertellen.
De eerste maaltijd, die ik voor mijn neus
kreeg in Nederland was boerenkool.
Verschrikkelijk!
De thee was ik gewend om met veel
suiker te drinken. Nu neem ik ook thee
met één schepje suiker!
HET NEDERLANDSE ETEN IS
FLAUW
Ik moest erg wennen aan het eten.
Daar ben ik nog niet kapot van. Het
Nederlandse eten is over het algemeen
erg flauw van smaak. Ik houd nog steeds
niet van stamppog.
In een half uur kan je klaar zijn met
een echt Hollands eten. In Griekenland
eet men 's middags en 's avonds warm,
en er wordt meer aandacht aan het
bereiden besteed. Nu aten wij thuis bij
mijn ouders, 's avonds niet warm. Dat
viel mij dus niet tegen.
Ik kook zelf gemengd. Helemaal
Grieks gaat niet, want diverse groenten
bijvoorbeeld zijn er niet, óf veel te duur
Ik heb mijn eigen keuken ontworpen.
Ik houd wel van lekker eten, maar het
speelt geen rol in mijn leven. Mijn man
houdt erg van lekker eten, en daarom
moet ik lekker koken, 's Winters val ik
af, omdat ik weinig eet. Ik kook stamp
potten voor mijn man, en eet er zelf een
heel klein beetje van."
GEEN STADJE VAN MAKEN!
„Hoe bevalt u het wonen in Leusden?"
Leusden vind ik wel leuk. Het is
jammer, dat ze als maar blijven uitbrei
den. Ze moeten daar een keertje mee
ophouden! Ze willen er dolgraag een
stadje van maken, wat niet nodig is, met
al die stoplichten: Ze doen net of het een
grote stad is. Om al die stoplichten tot
tien uur 's avonds te laten branden! Ze
zouden kunnen volstaan met voetgan
gers-stoplichten voor de kinderen
Het Valleikanaal was zo mooi. Nu is
alles er met hekjes afgezet. Voor Leus
den 1200 hebben wij er gefilmd: er was
niet veel meer van over.
De mensen hebben veel klachten over
de Eurowoningen. Die zijn ruim, en
prettig voor de kinderen.
Er is veel groen. De Groenstichting
doet haar best. De jongste wil hier persé
niet weg!"
- Nathalia heeft twee kinderen: dochter
Norma, die negentien is, en Andne, een
zoon van twaalf jaar. -
VRIJERE OPVOEDING
Ik vraag haar wat ze beschouwt als
haar Russische „overlevering". Ik zie
twee samovars staan, en vraag of ze daar
thee in maakt. Maar haar man heeft die
voor haar gekocht. Ze dienen als deko
ratie, want thee zet ze veel sneller ge
woon.
„Russische overlevering? Alleen van
mijn ouders. Ik ben niet in het land i
geweest. Wat heb ik daar van gekregen?
Dat is zo moeilijk te zeggen. Niet over
drijven. Ik heb veel klassieke Russische
schrijvers gelezen. Daar heb ik nog, in
het Russisch. Nederlands en Grieks,
boeken van. Een heleboel, Dostojevski,
Tolstoi. Tsjechov.
Maar mijn ouders zeiden toen ik klein
was al: „Alles van vroeger is weg. Wij
komen nooit meer in Rusland terug."
Wel heb ik een andere opvoeding gehad
dan de Griekse kinderen. Ik was veel
vrijer. Ik mocht niet alleen met een
vriendin alleen de stad in, wat vroeger
niet altijd mocht in Griekenland. Ik
mocht alleen naar de bioskoop als meisje
van vijftien, zeventien jaar. De Griekse
meisjes werden altijd begeleid.
Ik mocht vriendjes mee naar huis bren
gen. In het Griekenland van vroeger
gebeurde dat niet."
„En Griekenland? Wat heeft het land
van de klassieke oudheid u meegege
ven?"
„Ik ben opgevoed tussen twee tradities.
De Grieken zijn een druk volkje. Ze
zijn ook sentimenteel. Gek op hun moe
des: daar kunnen ze bij huilen! Dat heb
ik niet. Ik ben ook gek op mijn moeder,
en ik heb ook heimwee naar Grieken
land. maar beheerster. Een Griek kan
het ene moment erg droevig zijn, en dan
plotseling heel erg vorlijk.
Die vrolijkheid, daar heb ik wel wat
van méegekregen. Het Griekse volk is
een gezellig volk, gastvrij, levendig.
Griekenland is een heel mooi land Op
school heb je de mythologie geleerd. Iets
fascinerends. Later ben ik met mijn man
voor het eerst in Delphi geweest. Je
beseft hoe mooi dat klassieke is. Delphi,
de Akropoli, Epidavfos, Kreta, Myce-.^
„Hoe denkt u over de positie van de
Nederlandse vrouw?"
„Je vergelijkt altijd met Griekenland,
hè. De positie in Nederland is uitste
kend.
Wel zou ik, als ik jong was, gaan
studeren. En ik zou dan ook tegen de
jonge meisjes willen zeggen: „Studeer,
en zorg dat je een goed beroep krijgt.
Dan kun je zelfstandig zijn en ben je niet
afhankelijk van een man."
Natuurlijk moeten de salarissen van
vrouw en man gelijk zijn. Daar moet
iets aan gebeuren. Dat wel!
Maar de vrouw heeft hier echt veel te
zeggen. Een vrouw zegt: „De keuken
bevalt me niet." Dan krijgt ze een nieu
we keuken.
Ik ben twee dagen ziek geweest. Het
hele huis was in de war. Heb ik dan zo
weinig in te brengen?
Nog één ding: de vrouw móét vrouwe
lijk blijven!"
ANCO MALI
goed dat een verklaring zonder meer,
al is het wat ons betreft ook een
hartekreet, weinig zegt en weinig ef-
fekt heeft Daarom willen wij u allen
vragen of u onze brief zó niet wilt
lezen en behandelen. Wat wij beogen
en hopen is, dat deze brief voor velen
een aanleiding en stimulans zal zijn
om in brede kring een bezinning op
de kernvragen op gang te brengen.
Namens de ondertekenaars
met de meeste hoogachting,
P. v d. Schoof
H. Bardeloos
I Wessel
P.S. de namen van de ondertekenaars
zijn die van resp Rooms-Katholieke,
Hervormde en Gereformeerde F2-
funktionanssen
AAN DE KERKEN IN NEDER
LAND
„Wat zich thans heeft afgespeeld in
Drente is onherroepelijk We begrij
pen heel goed dat het voor de Zuid-
molukse gemeenschap ontzaglijk moei
lijk zal zijn, na alles wat er gebeurd
is voor zichzelf de eigen situatie tot
klaarheid te brengen Maar wij menen
dat dit allereerst hun recht en hun
plicht is. We zijn ons bewust dat wij
voor elkaar verantwoordelijkheid dra
gen. Maar juist daarom zien wij met
angst en zorg de toekomst van onze
eigen Nederlandse samenleving tege
moet. Overal om ons heen stuiten we
op verontwaardigingen woede. Er wordt
zelfs openlijk om wraak geroepen
Als we eerlijk zijn moeten we erken
nen dat we ook zelf daaraan aller
minst vreemd zijn Wat gebeurd is heeft
de rechtsorde en ons geloof zo diep
aangetast dat de verontwaardiging be
grijpelijk en terecht is. En toch weten
we diep in ons hart dat we langs de
weg van wraak en vergelding geen stap
verder komen We zullen als chris
tenen volkomen ongeloofwaardig wor
den en het recht verliezen, ons naar
Christus te noemen en ons op Hem
te beroepen Zo ooit, dan hebben we
nu wel ontdekt dat christen zijn nog
wat meer is dan het hebben van een
persoonlijke levensovertuiging'
Wij kunnen geen antwoorden en oplos
singen geven Maar als mensen voor
wie de naam „christen" véél bete
kent, willen wij toch ieder die ook
christen wil zijn deelgenoot maken
van onze zorg en angst We vrezen
dat nu door de afschuwelijke gebeur
tenissen de meest beklemmende vraag
onbesproken blijft, zoals dat ook in
het verleden het geval is geweest.
In ons midden leven mensen, die oor
spronkelijk niet tot onze Nederlandse
samenleving behoorden Zuidmoluk-
kers, Sunnamers, buitenlandse arbei
ders, christenen, mohammedanen en
Hindoes Misschien willen ze ook niet
blijvend tot onze samenleving behoren
Maar ze zijn er nu, kleine groepen
vreemdelingen, die in menig op
zicht anders zijn dan wij, met een an
dere taal. een andere cultuur en an
dere levensgewoonten. Dat maakt het
voor onze Nederlandse samenleving
steeds moeilijker Ze zijn vaak een
last en ze zijn vaak lastig. Laten we
het eerlijk toegeven Maar is dat het
laatste en het enigste wat wij over
hen te zeggen hebben0 Wat ons benauwt
en ons een schuldig geweten bezorgt
is de herinnering aan het woord van
onze Heer „Ik ben een vreemdeling
geweest en hij hebt Mij geherbergd".
Hebben wij dat werkelijk gedaan We
hebben de vreemdelingen van onze goe
deren gegeven huizen, arbeid, sociale
voorzieningen. Maar hebben we hen ge
herbergd, zoals Christus dat bedoelt?
Was er voor hen plaats in de herberg, of
alleen terzijde in de stal? Hebben wij
ons zélf gegeven aan hen. omdat we m
hen de Vreemdeling herkenden? „De
Here behoedt de vreemdeling", staat
er inde Psalmen. Nietomdatde vreem
deling minder bedeeld is dan wij, maar
omdat hij uit-landig, el-lendig is. Hij
is ontworteld, hij is zichzelf kwijt
en kan zichzelf niet terugvinden, al
is hij nog zo goed gehuisvest in ons
midden Omdat hij geen méns, geen
medemens heeft dreigt hij zelf als
mens verloren te gaan Daarom behoudt
de Here hem terwille van Zijn gerech
tigheid Wat hebben wij dan in Gods
naam voor de vreemdelingen gedaan?
We zullen ons bewust moeten worden
dat onze samenleving door de komst
van de vreemdelingen blijvend ver
anderd is, en dat daar door veel van
ons gevraagd wordt. We hebben de
naam het land van de tolerantie te
zijn. Maar wat is tolerantie? De vreem
deling dulden mits hij niet te lastig
wordt? Zijn we nu boos omdat de
vreemdeling ons niet dankbaar genoeg
is omdat hij niet wil worden als wij?
Zijn wij dan de norm waaraan wij hen
béoordelen? „Ik ben een vreemdeling
geweest, en gij hebt mij geherbergd.
We doen een dringend beroep op onze
overheid en onze volksvertegenwoordi
ging om deze vragen - die onze gehele
samenleving raken - in hun beleidsvor
ming op te nemen. We weten dat de
overheid dit alleen kan doen wanneer
zij zich daarbij gesteund weet door
de samenleving Daarom vragen we aan
allen die van onze hartekreet kennis
nemen: laat onze vragen tot u toe,
denk en spreek er samen over, en
geef de overheid uw steun, zodat er
werkelijk gerechtigheid kan geschie
den Wij vragen u dit als mensen,
die in de kerk verantwoordelijkheid
dragen zowel als christenen, die ernst
willen maken met de naam die zij
dragen."
HET MARCUSEVANGELIE IN
DE MARCUSKERK
Ds Kooman, de kindernevendienst-
leiding en twee onderwijzeressen van
't Hamersveld'bereiden de mogelijk
heid voor om vanaf augustus 1977
tot Pasen 1978 het Evangelie naar Mar
cus op de voet te volgen. Met een
bundel bijbels, theologische notities,
vertellingen, kreatieve verwerking en
liedkeuze ter gebruike m de kerk
en nevendienst, school en gezin
Als Pietje een broertje of
zusje gekregen heeft
dan kan de familie en dan
kunnen alle kennissen snel
op de hoogte zijn van
deze blijde gebeurtenis.
Want u kunt uw geboorte
kaartjes vlug en
gemakkelijk bestellen bij de
IsdEN Ze is vierentwintig jaar in
Ld en ze zegt: „Als ik zo'n week
L m Griekenland terug ben, dan
E heimwee naar dat kleine Neder-
je klein dat landje ook is, tóch
L, iets!
Lont sinds 1973 in Leusden. Na-
van Gijn-Weselow, geboren in
als kind van Russische ouders,
0 tijde van de oktoberrevolutie
Eidmoesten verlaten.
moedertalen
a heeft drie moedertalen: het
het Grieks, én het Neder-
jl Ifla| is haar echte moedertaal?
|t het zelf niet.
in|ft en spreekt met haar ouders
,jjd Russisch. Die taal heeft haar
Jr haar leren spreken en schrijven,
fhar moeder is nu drieënzeventig
•neen taal verandert. „Als ik een
mboek in het Russisch lees", zegt
ij zijn er woorden, die ik niet
Lfde lagere school leerde ze Grieks
3 De eerste twee. drie jaar sprak
liet geweldig goed. maar daarna
t het als de Griekse kinderen,
[ar zesentwintigste jaar sprak ze
naast het Russisch thuis,
Kop school en elders. Ze spreekt
tl eigenlijk nóg vloeiend. Als ze
n Griekenland spreekt ze de
Idagen met een aksent. Na een
Js dat voorbijHaar man zegt dat
lékenland heel anders is dan in
jüod. „Dat merk ik zelf ook", zegt
lal komt door de taal. De Grieken
héél erg snel. Met erg veel geba-
rraenen beven, alles praat méé. Ik
je eerste dagen mijn best doen om
nekse tempo bij te houden. De
me niet zo snel te binnen
Daarna zit ik er weer helemaal
het vanzelf."
met haar gezin, haar vrien-
kennissen hier Nederlands. Ze
vrijwel aksentloos. Ze zegt dat
zinsbouw en het gebruik van
lidwoord nog altijd moeite
schrijft brieven in het Neder-
vindt zelf dat er nog wel
te in Nederland kwam, sprak ze
en Duits. Haar man zei: „Nu
alleen in het Nederlands gaan
en spreken. Aan hem heeft ze
danken, dat ze zo goed Neder-
leren spreken. Elke keer
hij haar. wat haar vaak ra-
.Ik ben in Amsterdam
een kursus Nederlands voor
volgen. Aan de
Ik lees even snel en
als Grieks. Het Russisch
toch minder vlot, want ik las in
toch altijd méér Grieks: wij
niet over zo erg veel Russi-
haar wel eens gevraagd, als ze
spreekt: „Komt u uit Po-
Ook dachten Nederlanders wel
.dat ze uit Indonesië kwam!
ikse vriendin in
IERSUM
leUani ze in Nederland terecht?
Ld een Griekse vriendin, die met
pederlanders was getrouwd, en die
Molukse kwestie
de noodzaak om tot een
te komen graag uw aandacht
iwui97ref over de eüzelinsen
Noten een brief, waarmee een
Li enen in Drente zich tot
L.fn, ln Nederland richt. Wij
ma verscluUende kerken en ook
L die wij met de kerken hebben
I e[scbillend. Maar de afschu-
&ebeurtenissen in onze pro-
waarbij wij allen, op welke
«n ook betrokken zijn, ver-
chn ,S en dwingen ons gezamelijk
iter, enen te zeBgen wat ons on-
15 angstig maakt.
„„.5 willen wij u deelgenoot ma-
fcntft lmmers de gebeurtenissen
He r^ïnze gehele samenleving ten
ken 'Wij weten maar al te
