10
Buitenlandse vrouwen in Leusden -
fvelyn Valkman - Aufrichtig over haar vaderiand Zuid-Afrika:
antonides voor SieMatic Keukens
Donderdag 1 september 1977
9<
,'t Zal alleen nog
maar erger worden"
[jfUSDEN - Vandaag nemen wij de
jjd weer op van de serie die wij door
zomervakantie, tijdelijk moesten
iderbreken. Wii spraken met
Utoow Evelyn Valkman-Aufrichtig,
toren te Kaapstad, Zuid-Afrika, op
^S-1939. Zij is getrouwd met de Ha-
^ar Pieter Chirstiaan Valkman. Ze
tefttwee kinderen, Robert, geboren in
en Karin geboren in 1963. Vijf
irgeleden kwam zij naar Nederland,
jsoont reeds vier jaar in Leusden.
Haar ouders waren Duitsers, die net
jjrdeoorlog naar Zuid-Afrika waren
irtmgreerd Van de oorlog heeft zij in
pd-Afrika niets anders geweten, dan
il haar vader betrokken was bij het
pj.Afrikaanse leger.
Zij kreeg de gebruikelijke schoolop-
ijifig in Kaapstad, hoofdzakelijk in
mo.Zij maakte haar opleiding als on-
rijzeres niet af, maar had daar nooit
jtvanomd3tze toch geen geduld zou
l>ben gehad om les te geven!
[oen zij negentien jaar was,
Imoette zij ergens in Kaapstad, stil-
and in haar auto bij een stoplicht een
endin (oók voor rood stilstaand in
irauto), die zij in jaren niet had ge-
n. Die riep: .Zondag tien uur in de
izeria!"
TOOUWD IN DRIE WEKEN
ar zouden de vriendinnen gaan bij
lten. Evelyn Aufrichtig was er wat
der dan tien uur. Zij zag er twee
ruien zitten. En de ene beviel haar.
weken later waren ze
ïouwd
De man, die haar beviel, had zijn arm
kt gips Hij was een lady's man
uwengek) en zij vond dat zij het
r moest spelen. Ze vroe^ dus niet
Kit is er met je arm gebeurd7" zoals
emeisjes zouden hebben gedaan. Hij
is verwonderd, dat ze niet over zijn
m viel' (Hij had een auto-ongeluk ge
il).
J)atis daar gewoonte", zegt Evelyn
ifrichtig. „Op een feestje drinken, en
nnaafloop met meisjes te snel rijden,
gebeuren daar vaak ongelukken op
manier Wij waren in dat restaurant,
wij liepen van de dansvloer naar ons
'eitje, toen mijn man zei: „Zullen wij
«wen?" „Ja", zei ik. „Wat zei je; zei
ja?",zei hij: „Okay Ik was eigenlijk
lemaal niet van plan geweest om toen
trouwen want ik was hard aan het
ren om naar Europa te gaan.
Ms je wilt trouwen, duurt het op zijn
I drie weken om aan te vragen,
man vroeg een special licence (bij-
cdere vergunning) aan, en wij
inden meteen trouwen.
Hoe mijn man in Zuid-Afrika kwam?
jwerkte daar als computer-specialist.
computers waren toen nog in het
finstadium en zo'n specialist was een
d!). Eigenlijk moest mijn man naar
Eenka en hij moest lange tijd wachten
lor visa. Toen zei iemand: „Ga éérst
irZuid-Afrika." En zo is het gebeurd
hij daar bleef plakken, zeventien
i!"Ze hadden het er goed samen. Ze
huurden een flat, die uitzicht had over
het prachtige Robbeneiland, 't Werd
haar hobby om dagelijks in de krant te
kijken welke schepen verwacht werden.
Ze ging naar de haven toe, en zag die
schepen binnenkomen. Reuzen van
oceaanstomers. Het fascineerde haar in
hoge mate.
TOKAI
Later, met twee kinderen, werd de flat
te klein en ze kochten een huis in Tokai
aan de achterkant van de Tafelberg.
Aan de ene zijde van de Tafelberg
stormt de Atlantische Oceaan aan, bij
Seapoint, met koel water. Aan de
andere kant ligt de Indische Oceaan, een
geheel andere wereld. Tokai ligt niet zo
ver van de Indische Oceaan af en is ge
tooid met een weelderige bomengroei.
(Daarom voelt Evelyn zich zo thuis m
Den Treek) De-kJeine-linderen-tijd,
hóe gezellig ook, beschouwt Evelyn
Valkman als een afgeschreven tijd.
Toen haar dochter op de lagere school
ging, begon ze serieus te werken In een
Duits tijdschrift zag ze slierten raffia
knoflook Ze sprak en las vloeiend
duits, omdat haar grootmoeder, die oók
meegekomen was naar Zuid-Afrika en
niet wie ze veel samen was, geen engels
kende. Ook haar ouders moesten eerst
nog Engels leren. Iedereen in haar om
geving weigerde om duits te spreken,
haar broer ook „De meeste mensen
wilden net zo precies zijn als die ande
ren," zegt ze. „Maar ik sprak met mijn
grootmoeder Duits. En als ik nu in
Duitsland ben, ben ik wie éen vis!. Hoe
nicer talen men kent, hoe beter!" Enfin,
Evelyn kon nergens zo'n knoflooksliert
krijgen en ging die toen zelf maken Ze
bracht haar maaksels naar^een zaak, en
die vrouw daar zei „Waarom gaat u
geen oorbellen van raffia maken?" Dat
deed ze en ze maakte héél grote,
waarbij ze op het idee kwam raffia om
pingpongballetjes heen te winden.
FASHIONJEWELRY
De raffia sieraden maakten een grote
opgang. Spoedig had Evelyn Valk
man-Aufrichtig haar eigen zaak in fas-
hionjewelry. Het was de tijd, dat de
boetieks startten. „Ik leerde al die
buyers (inkopers) kennen en die belden
mij op en vroegen- Wat gaat u voor
sieraden maken voor de nieuwe
seizoen? Ik ging fashionjewelry voor
alle boetieks maken. Als ik m geldnood
zat, ging ik een paar weken werken. Het
leven was véél te mooi om every day te
werken. Je ging liever op het strand lig
gen in de zon!
Ik was ook de eerste met de miniskirts
(minirokken), om grote kettingen te
maken. Een way-out-boetiek (mode-
winkelje, dat steeds de nieuwe dingen
brengt) wilde, dat ik een jurk maakte
van kettingen en dat lukte me' Een an
dere firma maakte dat na, maar dat kon
me niet schelen.
Iets heel nieuws, dat niet bestaat. Wat
dat soort dingen betreft, zijn ze in
Zuid-Afnka on the boll They are with
it. (daar zijn ze in Zuid-Afrika kien
op)."
Wat is een kenmerkend verschil tus
sen de Zuid-Afrikaanse en de Neder
landse manier van leven?"
„Van groot belang is, dat er geen
televisie was. Je hebt daar meer sociaal
leven. Als u thuis bent, gaat u lezen,
naar de radio luisteren. U kunt buiten
zitten tot tien, twaalf uur 's avonds.
Eigenlijk in Zuid-Afrika leeft men meer
buiten dan binnen. De huizen hebben
een groot terras. Het interieur is er
koud, met gezellig. De Zuid-Afrikanen
hebben weinig smaak. Ik was abonniert
op „Die schóne Wohnung", heb ik van
mijn moeder méégekregen.
Er wordt veel gebarbecued. Braai-
vleis. Oh, u kent dat. - Ik heb haar ver
teld, dat mijn broer Tjerk veertien jaar
in Pinelands bij Kaapstad woonde - Er
waren gardenparties. Maar de mensen
zijn, hoe zal ik het zeggen, op
pervlakkig. Niet zo menselijk wie in
Nederland. Alles draait er om geld. De
meer auto's, de grotere huis, de mooiere
tuin. Wij woonden dichtbij de
Wassenaar van Kaapstad, Konstanzia
en Bishops Court, waar de vrouwen
bridgen, terwijl de bediendes thuis zijn,
de huis schoonhouden en de kinderen
opvoeden.
I AM ALL RIGHT, JACK
Daar hebben ze de verhoudmg- „lam
all right Jack, en jij gaat maar barsten
(met mij gaat het goed: de rest interes
seert me niet). Met een paar uitzonde
ringen. Over het algemeen zijn ze zo.
Wat eigenlijk te begrijpen is met een
jong land, dat opgebouwd wordt. Met
Amerika en Australië is het net zo. In al
die pionierslanden heeft men dat!
Als u een geweten hebt, dan wordt u
er bedroefd. In Zuid-Afrika moet u
oogkleppen op hebben. Niet kijken wat
er naast u gebeurt. U vindt meestal, dat
die immigranten komen uit de achter
buurten van Amsterdam en Rotterdam
Ze werken héél hard en verdienen veel
geld. De Nederlanders waren in Zuid-
Afrika onverdraagzaam. Het is een heel
ander soort Nederlanders, die daar wo
nen. En ik moet zeggen, die zijn daar
niet zo populair."
„Op welke groep was u georiënteerd
in Zuid-Afnka? En wilt u iets zeggen
over de onderlinge verhoudingen
Wij waren gericht op de Engelse sa
menleving. Er was niet alleen apartheid
tegenover de negers, maar ook tussen
de blanken. Die Boeren, dat is Zuid-
Afrika Dat is het echte Zuid-Afrikaanse
volk De Engels sprekenden zijn iets,
dat later kwam. De Boeren zijn met de
Bijbel, en Gereformeerd. De nationalis
ten zijn de Boeren. Die spelen het zo,
dat de Boeren altijd winnen. Ze hebben
een constituency (kiesdistrictenstelsel),
en alle dorpen en steden konsentreren
zich op het platteland Het gaat erom, of
de Boeren het per plaats gewonnen
hebben. Wat stemmen betreft zou dat
de United Party kunnen zijn, maar de
Boeren winnen altijd, want die wonen
op het platteland en zijn er in de meer
derheid. Het betekent, dat het volk zich
niet goed kan uitspreken. De Engels
sprekenden en de Zuid-Afrikaanders
proberen elkaar dan ook te vermijden.
Wat konflikten betreft, dèt valt wel
mee. Geen openbare haat en nijd, maar
toch voel je het.
'n Zuid-Afrikaander kan altijd engels.
Een Engelsman kan niet altijd Zuid-
Afrikaaas. Voor Engelsen is Zuid-
Afrikaans erg ordinair. Een Engelsman
voelt zich minderwaardig, als hij
Zuid-Afrikaans spreekt! Ze weten het
zelfs zó te spelen, dat de grote meerder
heid, de zwarten, totaal met aan bod
komt. Dat is miljoenen tegen een paar
honderdduizend!"
SIAMESE POEZEN
Terwijl we spreken, is er een grote
bedrijvigheid in Evelyns huiskamer van
beeldschone beige en witte Siamese
poezen met diep-Middellandse Zee
blauwe ogen. Ze bewegen zich elegant,
en overtuigd van eigen waardigheid,
door het vertrek heen. Drinken af en toe
water uit het aquarium, wandelen de
tuin in, stellen zich strategisch in de
boekenkast op. Ze nu en dan hanteert
Evelyn, voor hun opvoeding, de plan
tenspuit. Haar grote liefhebberij is
katten fokken. Dat deed ze al in Zuid-
Afrika, en vijf jaar geleden nam ze Ver-
uschka en Ninotchka mee. Al haar
katten zijn internationale kampioenen.
Deze week beginnen de tentoonstellin
gen weer voor haar, in de weekend. Dan
reist ze met de poezen naar Kerkrade,
naar Duitsland enzovoorts, en komt
met prijzen terug. De katers worden als
castraat gefokt „Katers houden is een
heel ingewikkeld gedoe. De katers moe
ten een apart hok hebben, en zo," zegt
Evelyn „Dat kan niet iedereen. Ca
stratie is voor de kater een héél kleine
operatie. Gesneden. Afgebonden en
klaas is kees.
Met de poezen wordt getokt. Die zijn
te mooi om te steriliseren. De poezen
krijgen de prik. Als ik een nest wil geef
ik geen prik en laat ze dekken bij de
tweede krolsheid. Ja, je moet een echte
liefhebber zijn om die krolsheid vol te
houden!" (Ik heb haar verteld dat mijn
moeder destijds, toen onze Siamees
Chieng Mai acht jaar was, de lenteziekte
van Chieng Mai niet langer kon opbren
gen. Elke veertien dagen gillen, en
overal plassen. Ze werd in Utrecht
geopereerd, maar we kregen haar terug,
de buik in een grote bandage gewikkeld.
Ze stierf kort daarna in mijn moeders
bed).
LAND VAN DE BURGLARBARS
(TRALIES)
„Ziet u nog een mogelijkheid tot een
vreedzame co-existentie in Zuid-
Afrika?"
,,'t Is haast met te vermijden, dat het
konflikt komt. Vooral nu de zwarten
televisie hebben. Ze zien het geheel, 't Is
te laat. Ze hadden vijfentwintig jaar ge
leden moeten beginnen. Nu hebben die
negers het zat. 't Zal volgens mij alleen
noe maar erger wordenJ
Als u de mentaliteit Van de Boeren
weet. Die zeggen: „Mjjn voorvaders
hebben alleen het land genomen, dat de
negers niet zelf hebben benut. Mijn
voorvaders hebben niets van de negers
afgenomen." Die Boeren nemen een
revolver, en schieten iedereen dood, die
aan hun land komt. (Mijn generatie is
anders: ik had desnoods nog naar Duits
land terug kunnen gaan). Maar voor de
Boeren in Nederland en voor de Huge
noten is Frankrijk, niets. Dat is waar de
gelijkheid eindigt; de naam. De Boeren
zelf zijn ontzettend, vriendelijke men
sen. Die wonen op plaatsen (al het land,
dat je ziet tot de horizon, is de plaats)
gaan eens in de maand naar de stad voor
inkopen en zijn zeer gastvrij. Mijn man
moest op een plaats de weg vragen en
kwam daar dagen niet meer weg Hij
moest eten, drinken en blijven logeren!.
Als vrouw, dat doe je nooit, alléén
ergens heen gaan 's Avonds ook niet.
Dat is véél te gevaarlijk. In de auto ook,
alle deuren op slot. Als je 's avonds bij
een stoplicht stopt, kan een neger in je
auto springen. Iedereen heeft burg-
larbars (trahes). Er zijn hopen
bedrijven, die maken alleen tralies
Vaak ook systemen, als iemand een
hand door het raam steekt, gaat er een
alarm 's Avonds met de revolver onder
het hoofdkussen slapen. Iedereen heeft
een hond. Wij hebben achter het hele
huis omringd met twee meter hoge be
tonnen muur, met gaas er boven op. Het
is echt angstig. Ik heb verschillende
keren gehad, toen ik jong was, ik zag
iemand bij die raam! In de bossen wan
delen, dat kan gewoon niet: je wordt
vermoord."
BENAUWEND
„Wordt die beperkte vrijheid niet als
benauwend ervaren?"
„Ja en nee. Als je daér opgroeit, je
merkt het gewoon met. Je hebt geen
vergelijking. Daarom wordt ik zo
kwaad als mensen zeuren, dat het hier
slecht is. Dan zeg ik: „Oh mens, ga maar
even in het buitenland wonen, dan zie je
hoe goed het hier is." Ik voel me veel
vrijer in Nederland dan in Zuid-Afrika.
Niet door de politische situatie. Maar
doordat alles daar verboden is. Ik lees
erg graag, kijk graag naar films. Geweld,
sex wordt er daar uitgeknipt.
Een vrouw mag hier alleen uit. Déér
met. Een vrouw moet daar een heel
mooie plastic pop zijn. Een vrouw moet
een sieraad zijn voor de man. Daarom
zie je die vrouwen altijd erg opgetut.
Met make up, hoge dunne naaldhakken
op het strand, met sieraden en oorbellen
aan alsof ze naar een feest gaan! Wie
een kerstboom!"
„Zijn er vrouwen, die een weten
schappelijk beroep uitoefenen, een
eigen maatschappelijke carrière vol
gen?"
„Daar waren verschillende vrouwen
aan de akademies. Zodra ze gingen
trouwen moesten ze thuis zijn. Dat was
beter voor het ego van de man! Behalve
bij de armen. Dan gingen ze als ver
koopster in de warenhuizen staan.
De vrouwen dronken fhee met de bu
ren, kletsten over de bediendes.
Maakten zich mooi, als de man thuis
kwam. De vrijsters waren de be
roepsvrouwen. Of oudere vrouwen,
van middelbare leeftijd,!chique, die in-
koopsters waren, of in de management.
Queer women (eigenaardige vrouwen).
Of in een eigen zaak, daar werkte de
vrouw mee."
Waarom kwam u vijf jaar geleden
naar Nederland"
Het huis in Tokai was het absolute
einde. Ik zat op rozen! Toen is mijn
moeder plotseling overleden. Toen had
ïkgeen houvast meer. Mijn man praatte
over teruggaan naar Nederland. Hij was
begonnen met het schrijven van artike-
len. Maar alles was verboden. Het zat
hem dwars. „Nu heb ik er schoon
genoeg van," zei hij. „Laat ons weg
gaan
Ik dacht, als het niet lukt, kan ik altijd
nog terug Alles verkocht. Boot
geboekt. Ik zag alles zeer pessimistisch
in. Ik heb de eerste jaar m Amsterdam
overleefd. De katten hebben mij gered,
plus het grote winkelcentrum over het
U Daar was ik elke dag Rondkijken.
Verbaasd staan. Prijzen vergelijken.
Het vlees in Zuid-Afrika was goedkoop.
Ze verkopen daar het vlees, wie hier die
aardappelen. Ze snijden het vlees hier
anders Ik wist met welk deel van het
rund het was! Wat was in godsnaam
biefstuk. Ossehaas bleek steak te zijn.
Contrefilet: rumsteak. En dan die ver
schillende groenten ik dacht dat de sla
hier spinazie was! Het eten maakte mij
heel dik: de kilo's vlogen er hier aan.
Ook de katten werden dik. En ik kon
niet begrijpen. Als u in Nederland een
blik koopt, is het niet verplicht, dat er op
staat, wét er m zit. In Nederland zit er zó
veel vis in, en zó veel troep Als u een
blik vis koopt in Zuid-Afrika is het puur
vis. In Zuid-Afrika, waar ze zo kapitalis
tisch zijn, is het eerste wat ze zullen
doen. dat de mensen weten wat ze ko
pen! Hier is het, hoe noem je dat: nep
DE TELEVISIE EN DE TELEGRAAF
U hebt in korte tijd het Nederlands
erg goed leren spreken Hoe hebt u dat
voor elkaar gekregen7"
„Dat zal ik u uitleggen. In de flat in
Amsterdam zat ik de hele avond naar de
televisie te kijken. Omdat ik Zuid-
Afrikaans kon en Duits, had ik geen
moeite met het lezen van de Ne
derlandse onderschriften. De mensen
die vóór ons in de flat woonden, hadden
De Telegraaf niet opgezegd, en zo vloog
ik elke ochtend op De Telegraaf af en
spelde die van A tot Z. Het is een or
dinair blad, ik weet het, maar ik kan
geen kwaad horen daarvan' Van de
televisie en De Telegraaf leerde ik het
Nederlands! Ik wilde niet langer dan
één jaar in de flat wonen. In Nederland
koopje een huis van de tekening. Dat is
wie Grieks voor mij. Ik ben gewend in
vards, hier in centimeters. Wij gingen
huizen zien. Niets sprak mij geheel aan.
Wat we in het Engels noemen:
vibrations (trillingen) had ik niet. Dan
hebben wij hier dat huis gekocht. „Jij
kan toch over nadenken", zei mijn man.
„Je koopt toch niet huis als lucifers
doosje." En zo is het gebeurd Ik voelde
mij hier meteen gelukkig. (Mijn
buurvrouw is van Nederlandse oudere,
in Pretoria geboren') Ik zat nog met de
taal Ik kon Nederlands goed genoeg om
te praten, maar niet om een gesprek te
voeren. Toen heeft mijn buurvrouw een
baan genomen als werkster in het be
jaardentehuis. Toen dacht ik. dat is iets
voor mij, ik kom onder de mensen en
leer de taal In Nijenstede heb ik het
negen maanden volgehouden.
PEDICURE
Toen zag ik in Viva een advertentie
voor opleiding voor pedicure. Ik was
geïnteresseerd in medicijnen. Het was
een pittige kursus. Ik had geen moeite
met de Latijnse namen, want die
leerden we al in het Engels, maar wél
met de Nederlandse namen. Ik kreeg
mijn diploma. Mijn man is daar beson-
ders (bizonder) trots op. „Niet alleen
heeft ze de beste cijfers gehaald- ze is
zelfs geen Nederlandse!"
Nu zijn ze bezig een kureus voor chi-
ropedist of te richten, dat wordt een
wettelijk erkend beroep op hetzelfde
niveau als therapeut. Dat wil ik part
time gaan doen. Ik heb twee pedicure
salons, éen hier en één in Amersfoort.
Die wil ik niet opgeven, want daar heb
ik hard genoeg voor gewerkt. Ik heb
veel patiënten die hamertenen hebben.
Als pedicure weet ik tijdelijke oplossin
gen. Er zijn technieken, die met silicone
werken, die de stand van de tenen kun
nen veranderen, zodat de druk niet
meer op die plaatsen kan zijn. Een chi-
ropedist zal deze techniek mogen toe
passen. Hij werkt samen met de ort-
hopeed en kan alle nazorg na operaties,
prothesen, amputaties verrichten."
Tenslotte nog de vraag- Wat vindt u
van de Nederlanderen hoe ervaart u
de Leusdenaar?"
„Absoluut geweldig. Dat is de waar
heid. Ik had die idee van Nederlanders
zoals in Zuid-Afrika. Ik was zo verbaasd
hoe aardig Nederlanders zijn. In Neder
land- iedereen praat metje. In de bus. Je
gaat naar de groenteboer. Toen ik geen
Nederlands kon, toen beginnen ze altijd
Duits tegen mij te praten. Ze hebben
echt de moeite met mij gedaan met mij
te praten. Altijd behulpzaam. Is er iets
dat ik voor je kan doen? Kan ik iets voor
je meenemen? In Amsterdam, is niet al
leen goed om jou de weg te vertellenzij
gaan met jou mee Als je ziek bent, ik
hoef geen zorgen te hebben. Mijn bood
schappen worden gedaan, mijn kinde
ren verzorgd, inijn katten gevoed. Als je
in Zuid-Afrika verhuist, komen de
buren je op de dag dat je verhuist thee,
cake, boterhammen brengen. Dat doen
ze hier niet. Maar ze doen hier zó veel
anders. Ze respekteren je privacy. Ik
ben niet gewend zo dicht op elkaar te
leven. Als wij een praatje willen maken,
doen we het Anders zeggen we alleen
goeie dag Je leeft niet aan eikaars lip
ANCO MALI
DEPRESSIES; EEN NEDERLANDSE
ZIEKTE
Het klimaat. Ja, de mensen hebben
veel depressies hier. Dat is een Neder
landse ziekte. Je moet er geen probleem
van maken: je kunt er toch niets aan
veranderen. Als je hard werk, zie je het
klimaat niet. Als ik er genoeg van heb,
ga ik een paar dagen naar Duitsland en
dan kan ik weer verder.
„Wat de mensen betreft: één ding. Ze
zijn erg gewoon. Doe gewoon, zeggen
ze. Eigenlijk vind ik in Nederland geen
briljante mensen (-Je vind ze wel, maar
ze stellen het niet ten toon - A.M.). Wat
de taal betreft, die gebruiken ze niet
goed. Ook al hebben ze een goede op
leiding, dan nog willen ze gewone taal
spreken. De mensen spreken met opzet
slecht. Hans Wiegel is een voorbeeld.
Hij praat zo ontzettend slordig, omdat
hij zo gewoon wii doen. In de Engelse
taal is het een soort kunst: als je iets
uitlegt, probeer je daar de juiste
woorden voor te vinden.
Kinderen zijn hier ontzettend belang
rijk Ook op school. Hoe ze de lessen
geven. Het kontakt docenten
leerlingen: dicht bij elkaar Ze be
schouwen elkaar als vrienden. Er zijn
speelplaatsen, speelterreinen voor kin
deren. Dat val me op. zelfs bij flats zijn
er altijd voorzieningen voor kinderen.
In Zuid-Afrika is er af en toe een park,
waar schommels zijn, maar dat is toeval
lig!"
Nog even een blik op de fraaie ver
zameling cacteeën van Evelyn. Ze
groeien in Zuid-Afrika, groot en weel
derig in het wild. Drie jaar geleden be
zocht ze de Botanische Tuin van de Stel-
lenbosse Universiteit, en toen kreeg ze
een aantal cacteeën mee. Sindsdien is de
kollektie in Leusden gestaag uitge
groeid.
(Iedere keer als ik met de auto wegging
in Zuid-Afrika wist de hele buurt het!)
De mensen hier hebben het te druk. Die
hebben geen tijd om op andere mensen
te letten!. Toen wij hier kwamen: de
buurman haalde een grote klopboor om
de gordijnrails door het hele huis op te
hangen.
STATIONSWEG 394
SCHERPENZEEL TEL 03497-2105
