mi
1UDOLF NUREYEV IN KEN RUSSELL'S BIZARRE „VALENTINO":
ROBERT WISE EN DE REÏNCARNATIE VAN AUDREY ROSE"
ÖPw®
U
usder Krant - Kijk op de film
DONDERDAG 1 DECEMBER 1977
21
BERT VOS
fèFOORT - Nog vier weken en dan is het Kerst. Na wekenlang mond-
met films te zijn bedacht, komt er in Amersfoort eindelijk weer wat
f,en in de cinematografische brouwerij. Deze week kan men Rudolf
gaan bekijken in de film „Valentino" van regisseur Ken Russell en
ien kunnen liefhebbers van thrillers lè „Exorcist" terecht bij de
8 film van Robert Wise: „Audrey Rose", waarin de reïncarnatie ak-
jrdt. In het kader van „December, de maand van de humor", brengt
ersfoortse filmhuis tenslotte van zaterdag tot en met dinsdag elke
nee uur lang een filmprogramma met korte films van Charley Chaplin.
NTINO VAN RUSSELL
opmerkelijk film is
j" van de Engelse re-
Ken Russell. Een „biografi-
im over de vroeg overleden
Br (hij werd 31) Rudolph Va-
met Rudolf Nureyev in de
Nu kennen we Russell als
psseur, die bombastische,
effekten en grote decors
ruwt en de hoop. dat hij het
op een andere, ietwat meer
per zou doen, werd helaas
narheid. Nureyev, een we
rend Russisch danser, is
een acteur en diens uiterlijk
is teveel Staviscn om herinneringen
op te roepen aan de „latin lover" die
Rodolpho Gugliemi di Valentino
altijd is geweest.
Over Valentino bestaan tal van verha
len. die onderling niet met elkaar over
eenstemmen en het is dan ook moeilijk
om een waarheidsgetrouwe biografie te
schrijven of te verfilmen. Russell heeft
zich daar in het algemeen weinig van
aangetrokken en heelt het fenomeen
Valentino aangegrepen om gewoon
een film naar eigen smaak te maken.
Zijn levensgeschiedenis van Valentino
niet, dat de Belgen geen
hebben. Dat is een be-
'ien paar dagen Brussel leert
'Belgische systeem een hele
al kost je dat heel wat
ipeltjes in de vrieskou en
Intens snuffelen in allerlei
'e folders, die de plaatse-
ijverige VVV ons ter hand
ons vriendelijke tweetalige
Brussel schijnt bekend te
petit Paris" en dat is ook wel
zo. Brussel heeft net zoveel
ift ook heel wat te bieden op
en recreatief gebied. Maar
je gemakkelijker, dan
Want in Brussel is alles
weet, dat België twee talen
tams en Frans. Hoewel
oudsher een Vlaamse stad
het overgrote deel van de
in Frans. Dat schept pro-
faeen dag kwamen we tot de
l dat men ons weigerde in
woord te staan. Dus be
de tweede dag overal in het
We kregen prompt ant-
fef VlaamsZo werkt dat.
lik wil maken van het
vervoer, dient eerst een cur-
md lezen te volgen, want
ingen om een simpel ver-
|W de jouwe te maken, lijken
|flor de meest simpele plat
leg rijpelijkBrusselna-
ermee leren leven. Je hebt
gevoel, dat je een kaartje
|sn kaartje Vlaams dient te
gebruik te kunnen maken
overigens voortreffelijke
Ervoer van bus, tram en me
ibestuurders zijn uitermate
ook al lijkt dat niet het geval
treffend voorbeeld was
per tram naar het Atomium,
["eest bekende attraktie op
na. We hadden na lang
^gevonden, dat we lijn 81
'toen. Een rit van twintig
'de ons wel door allerlei
buitenstadjes van Brussel,
nar het door ons zo fel-
Homium. Op de markt in
'en we steken. Eindpunt,
tuurder, een forse, oudere
door het leven gegroefd,
keek ons een ogenblik in
taring aan, toen we meid-
in zijn tram waren gaan
het Atomium gebracht te
deden dat in het Frans,
itrouw. In het meest
kws kregen we antwoord.
"s op ietwat barse toon om
Hij bekeek die langdurig
eerste gezicht erg wan-
■Bli/ft ge efkes wachten"
te horen en hij verdween
tod/es naar een klein kan-
haalt de politie" grijnsden
Jendig waren we er hele-
'*er van dat we het juiste
uit de automaat hadden
'*n later kwam de man te-
W. Hij morrelde wat aan de
gaf ons tenslotte twee
Jes. „Ziede gij daar den
Die brengt u naar het
*en politie, maar pure be-
*3 En inderdaad bracht
ons waar we wezen
wilden. Toen we de bollen van het
Atomium van binnen hadden bewon
derd, en een tikkeltje wijzer waren ge
worden inzake de kernenergie, de
weersverwachtingen van Ukkel, de
energie-besparingen (het was er bitter
koud) en de wijze, waarop de Belgen
de gezondheid van hun onderdanen in
stand houden (roltrap naar boven, trap
naar beneden), liepen we terug naar
de tramhalte. En daar stond in volle
glorie tram 81. Voor ons. Was waar
schijnlijk voor alle zekerheid maar
eventjes doorgereden mplaats van te
blijven steken op de markt van Lae-
ken
Brussel biedt wat'dat betreft legio
verrassingen. Niets is zeker in deze
stad. Dat maakt alles tot één groot
avontuur. Je bestelt een biertje in het
Frans en die wordt gebracht op z'n
Vlaams. Of omgekeerd. Geen peil op te
trekken. De voorlichtende folders van
het VW zijn veel beter dan de gemid
delde kruiswoordraadsels Een voor
beeld: we wilden graag een bezoek
brengen aan het Koninklijk Museum
voor Midden-Afrika. De folder was er
erg opgewonden over, dus dat maakte
ons nieuwsgierig. Hoewel we het ver
melde adres op de plattegrond niet
konden vinden, dachten we, dat we het
wel ongeveer wisten, waar het stond:
natuurli/k vlak bij al die andere musea in
het Jubelpark. Een kleine vergissing.
Na een zwerftocht door Brussel (zo zie
je nog eens wat), bleek dat we bijna
drie kwartier met een tram moesten
rijden. We kwamen er uiteindelijk, veer
tien kilometer buiten Brussel, in Tervu
ren. Een ander museum, dat voor de
Oude Geschiedenis (pré'historie, an
tieke beschavingen) was wel te vinden
binnen Brussel en we brachten ui
teraard een bezoek aan dit museum.
Surprise! Juist die afdelingen, die we
wilden bezoeken, bleken op die dag
gesloten te zijn. Na lang zoeken in onze
folders, ontdekten we tenslotte in de
kleine lettertjes de oorzaak van dat al
les. ,,Op onpare dagen" waren be
paalde afdelingen van het museum
gesloten en op ,,pare dagen" was de
andere helft gesloten
Een Belgische krant biedt ook tal van
verrassingen. ,,Het laatste nieuws" is
zo'n Vlaamstalig dagblad. Naast de
kop, in het rood, staat in vlammende
letters: ..Laatste editie". Dat blad is
over de kop, denk je dan, maar niets is
minder waar. Er komen nog véél meer
laatste edities
Kortom: een bezoek aan Brussel is
een bezoek vol onverwachte verras
singen. Je weet nooit iets zeker. Brus
selnaren zijn vriendelijk, behulpzaam.
Of ze nou Vlaams spreken of Frans. En
ze haasten zich niet. Dat is een Frans
trekje. Dat demonstreerde Sjors, onze
ober in het hotel, die 's morgens onder
meer voor het ontbijt van de ho
telgasten moest zorgen. Dat deed 'ie
uitstekend. Stug doorwerkend, met
een vast tempo. Behoedzaam, zou je
kunnen zeggen. Zwijgend ook. Op een
morgen ontdekten we dat uit het
plafond een stroompje water naar be
neden kletterde en terecht kwam op
een plaats, waar kort tevoren een jong
echtpaar nog geanimeerd de grote kan
koffie en de schaal knapperige
broodjes soldaat hadden gemaakt. We
riepen Sjors en wezen hem op de wa
terval. Hij keek enige tijd bedachtzaam
naar het water, dat al een fikse plas had
gevormd op stoel en tapijt. Toen knikte
hij. ,,Ja", zei hij toen, ,,dat is water".
Onverstoorbaar ging hij verder met het
serveren van het ontbijt. Even later
hield het lekken op. En op dat moment
begreep ik ineens het systeem van de
Belgen. En het werkte óók nog
ziet er als volgt uit:
1926! Valentino, de beroemde film
ster, is 31 jaar oud - overleden en
duizenden mensen staan op straat te
wachten tot zij langs de kist met hun
idool kunnen defileren. De reeds aan
wezige gasten herinneren zich hun
kennismaking met Valentino. Zo ook
Bianca de Saulles, die hem leerde ken
nen toen hij gigolo was in New York. Zij
wilde haar man verlaten voor Valentino
hetgeen op een drama uitliep waarbij
haar man werd gedood...
June Mathis, de bekende scena
rioschrijfster herinnert zich dat zij Valen
tino leerde kerpnen toen hij optrad in de
biertent van „Baron Long" Nadat hij
daar was gehoord door de befaamde
Fatty, voerde hij een perfecte tango uit
met diens vriendin, een jonge filmster
Dit meisje brengt hem, tijdens een be
zoek aan haar huis, op het idee dat hij
zelf ook bij de film zou kunnen gaan.
In 1921 heeft hij al in verschillende
stomme films gespeeld en krijgt dan -
dankzij June Mathis de hoofdrol in „De
Vier Ruiters Van JDe Apocalyps" Het
wordt een sensationeel succes. De
exotische Russische filmster Alia Na-
zimova wil hem dan als haar te
genspeler hebben in haar verfilming
van „Camille". Valentino maakte dan
kennis met haar vnendin Natasha
Rambova. een mooie, stijlvolle ex-
danseres, nu kostuumontwerpster. Na
tasha Rambova en Valentino worden
verliefd op elkaar en zij belooft met hem
te trouwen zodra hij gescheiden is van
zijn eerste vrouw Jean Acker.
Een jaar later trouwen ze in Mexico,
maar bij terugkeer in de V.S. wordt hij
gearresteerd wegens bigamie, aange
zien er nog niet genoeg tijd is
verstreken sinds zijn scheiding. Na een
afschuwelijke nacht in de gevangenis
wordt hij tegen borgtocht vrijgelaten.
Gesteund door Natasha stelt Valen
tino zijn eisen nu zo hoog, dat Lasly de
directeur van Paramount, dit weigert.
Aangezien Valentino contractueel nog
voor 2 jaar is gebonden, is hij nu zonder
werk.
Dq zakenman Ullman biedt aan hun
impresario te worden en hen een dans-
tournée te laten maken voor
„Mineralava toiletprodukten", tegen
een zeer hoog salaris. Deze tournée
wordt zo'n succes dat Lasky Valentino
weer terug vraagt bij Paramount, maar
nu op zijn voorwaarden. Dit houdt in dat
Natasha artistiek adviseur wordt en
Ullman zakelijk leider.
Na het maken van „Monsieur
Beaucaire" tekent Valentino een nieuw
contract, nu met United Artists, waarin
staat dat Natasha zich niet met de op
namen mag bemoeien. Voorlopig
scheiden zich dan hun wegen.
Inmiddels is Valentino in 1926 na zijn
laatste film „De zoon van de Sheik" zo
algemeen beroemd geworden als de
grote minnaar van het witte doek, dat
veel mannen hem graag imiteren, door
zich ook te poederen en bnllantine te
gebruiken, zoals Valentino in zijn film
rollen. In een kranteartikel wordt dit feit
aangehaald en Valentino's mannelijk-
Scène uit: Valentino, van Ken Russell. Valentino in de gevangenis, na
gearresteerd te zijn op beschuldiging van bigamie.
heid wordt in twijfel getrokken De Ita
liaanse heetbloedige Valentino daagt
de schrijver uit voor een bokswedstrijd,
ondanks het feit dat hij aan hevige
maagpijnen lijdt. Valentino wint de
match en dan daagt de verslagen
journalist O'Neil hem uit om eikaars uit
houdingsvermogen met het drinken te
beproeven. In een clandestiene kroeg
drinken ze grote hoeveelheden alcohol
en weer is Valentino de overwinnaar.
Maar dezelfde avond wordt hij met
een maagperforatie naar het
ziekenhuis gebracht waar hij tijdens de
operatie overlijdt.
VERVALST
Wat ook allemaal wel klopt, er zijn
een paar zaken, die in ieder geval niet
met de werkelijkheid overeenkomen.
Dat is ïn de "eerste plaats de bokswed
strijd tussen Valentino en journalist
O'Neil. Die wedstrijd heeft nooit plaats
gevonden, omdat de journalist
weigerde. Ook de zuippartij na afloop
van die wedstrijd werd nooit gehouden
en was ook niet de oorzaak van Valen
tino's dood, zoals de film suggereert.
Zijn verblijf in de gevangenis wegens
bigamie is door Russell breed uitge
sponnen en gelardeerd met nogal wal
gelijke scènes, die geen enkele di
mensie toevoegen aan de toch al afge
broken realiteit van Rudolph Valentino.
Pure fantasie van Russell, temeer
omdat van het werkelijke verblijf van
Valentino in de gevangenis niets
bekend is wat interessant genoeg was
om in de film te gebruiken.
Producers Robert Chartoff en Irwin
Winkler (toch niet de eerste de besten
gezien hun lange produktielijst waarop
films als „New York, New York", „Nick-
leodeon" en „They shoot horses don't
they?") dachten met Ken Russell de
ideale regisseur te hebben, die de te
genstrijdigheden in Valentino's leven
voldoende uit kon diepen om er een
boeiende film van te maken. Die tegen
strijdigheden zitten duidelijk in de film
verwerkt, maar of ze werkelijk zijn uit
gediept tegen de achtergronden van die
tijd. valt uiteraard te betwijfelen. Per
soonlijk vind ik „Valentino" een ietwat
kille, oppervlakkige film. met het accent
op bombastische effekten, opzettelijke
sadisme en vulgariteit. Een film, die de
werekelijkheid nog meer geweld aan
doet dan de historici reeds hadden ge
daan en die ondanks de geweldige de
cors, de schittering, de glamour en de
voortreffelijke fotografie van Peter Su-
schitsky, niet kan imponeren.
Wie echter die bizarre, groteske wijze
van verfilmen van Russell op prijs stelt
(denk maar eens bijvoorbeeld aan zijn
„Lisztomania"), kan misschien nog
enig genoegen aan „Valentino" bele
ven.
n
De film, die voor het eerst werd
gedraaid op de kortgeleden in
Arnhem gehouden filmweek, werd
met gemengde gevoelens ontvan
gen. Op dezelfde wijze, waarop ik
gedurende twee uur en twaalf
minuten de Tartaarse verrichtingen
van Rudolf Nureyev als Valentino
heb proberen te begrijpen. Het is mij
niet gelukt. De werkelijke Valentino
bleef verborgen achter de schitte
rende decors, de karakters van de
hoofrollen bleven aan de op
pervlakte en wat overbleef is een
schitterende huls zonder enige in
houd. Wat mij betreft een gemiste
kans.
Grand 5, eerste week, 16 jaar).
Ivy iets zal overkomen. Vanuit die
beginsituatie weet Wise een uitste
kende thriller op te bouwen, waarin
op overtuigende wijze wordt
geacteerd, waardoor de toe
schouwer al snel gevangen is in de
spanning van het verhaal, dat lang
zaam maar zeker naar een logische
climax groeit.
Ivy Templeton (eveneens
voortreffelijk gespeeld door Susan
Swift) komt in het middelpunt van de
belangstelling te staan door de
vreemde gebeurtenissen rond haar en
het eindigt tenslotte in een proces,
waarin Hoover wordt aangeklaagd we
gens ontvoering van Ivy in wie nij zijn
overleden dochter Audrey Rose ziet.
Regisseur Wise weet het verhaal
rond „Audrey Rose" vakkundig in
beeld te brengen, met prima fo
tografie van cameraman Victor J.
Kemper. Voor de liefhebbers van
thrillers, van griezelen en van
fantasy is „Audrey Rose" prima en
tertainment, boven het niveau van
„The Heretic" uitkomend door haar
overtuigingskracht en goed spel.
Grand 4, eerste week, 16 jaar.)
LACHEN IN HET FILMHUIS
Het Amersfoortse Filmhuis pre
senteert in de maand december een
humor-filmfestival uit de oude doos.
Zij zet daarmee de maand december
in het teken van de humor. De eerste
week begint met „Twee uur lang
twee-acters van Charlie Chaplin".
Niet alleen van 3 tot en met 6 decem
ber elke avond om kwart over acht,
maar ook op zaterdagmiddag (half
drie) voor de jeugd, die tevens in de
pauze een glas ranja krijgen aange
boden, wat door de jeugdige film
kijkertjes altijd erg op prijs wordt ge
steld.
Charley Chaplin is geboren op 16
april 1889 in Londen. Zijn ouders
Charles en Hannah Chaplin waren
music-hall artiesten Toen hij vijf was
stond Charlie voor het eerst op de plan
ken Op zijn zeventiende kwam hij bij
het beroemde pantomimegezelschap
van Fred Karno en in de jaren 1910/11
maakte hij een gasttoernee door Ame
rika mee. Een tweede toemee volgde in
Scène uit de tekenfilm: „De vrolijke piraten van Schateiland".
1913 Max Sennett, die een vervanger
zocht voor zijn grote ster Ford Sterling,
zag hem op de planken en gaf Adam
Kessel van Keystone opdracht Charlie
te engageren tegen een wekelijkse
gage van 125 dollar Chaplin startte in
1914 bij Keystone en leerde in een jaar
tijd het filmvak, eerst als acteur, later als
scenarioschrijver en tenslotte als regis
seur. Deze drie-in-een functie behield
Chaplin in al zijn volgende films. Al in
1915 was hij een beroemdheid. Max
Sennett probeerde hem voor Keystone
te behouden, maar Chaplin ging naar
Essanay waar hij per week een bedrag
van 1250 dollar ontving. De 14 films die
hij voor zijn jaarsalans van 65.000 dollar
maakte, brachten ongeveer 1,3 miljoen
op Deze maatschappij gaf hem alle
vrijheid als regisseur en verschafte hem
ook een voldoende groot budget om zijn
droom te realiseren: de schepping van
echte filmcomedies
Van 1916 tot 1917 werkte Chaplin
voor Mutual. Bij First National (1918-
1922) werd hij zijn eigen producent,
waardoor hij in staat was vertonings- en
eigendomsrechten van de films in eigen
hand te houden. Met Mary Pickford,
Douglas Fairbanks Sr., D.W. Griffith en
William S. Hart sticht hij in 1919 United
Artists, een maatschappij die hij pas in
1955 vaarwel zei Chaplin is getrouwd
geweest met Mildred Harris. Lita Grey
en Paulette Godard. In 1943 huwde hij
met de 18-jarige Ona O'Neill, de
dochter van de toneelschrijver In de
herfst van 1952 reisde Chaplin met zijn
gezin naar Europa om de première van
„Limelight" bij te wonen, zijn laatste
grote internationale succes Uit po
litieke ovenwegingen keerde hij niet
naar de V.S terug Sinds 1953 woont hij
in Zwitserland.
(Filmhuis Amersfoort, van zaterdag 3
tot en met dinsdag 6 december 20.15
uur.)
Scène uit: „Alle Turken heten Ali"
Filmhuis.
van Fassbinder. Zaterdagnacht in het
DE REÏNCARNATIE VAN
AUDREY ROSE
Frank de Felitta schreef een
bestseller over reïncarnatie. „Audrey
Rose" (in Nederland uitgegeven door
Omega-boek te Amsterdam in de serie
Nieuwe Wieken) en legde daarmee de
grondslag voor zijn latere scenario voor
de gelijknamige film. gemaakt door re
gisseur Robert Wise.
„Audrey Rose" is een film, ge
maakt tussen het genre „Exorcist,'-
films en een fantasy-thriller. Het is
een sterk verhaal over reïncarnatie.
Regisseur Wise, een uitstekende
filmer met successen als „The
sound of music" en „West Side
Story" op zijn naam (om er maar en
kele te noemen), heeft ook belang
stelling voor science fiction en hor
rorfilms en dat manifesteert zich
eens in de zoveel jaar. In het verleden
werd door die belangstelling onder
meer door hem „The Andromeda
Strain" verfilmd.
Het is een beetje te gemakkelijk om
..Audrey Rose" zonder meer onder te
brengen in de rij van „Exorcist"-films,
zoals het genre nu al gemakshalve
wordt genoemd. Films, waarin onder
meer duiveluitdrijving en aanverwante
zaken de hoofdrol spelen. „Audrey
Rose" is veel meer dan dat en is ook
lang niet zo oppervlakkig van inhoud Er
zijn miljoenen mensen, die geloven in
reïncarnatie, de wedergeboorte van
een gestorven mens in een nieuw li
chaam. Vooral in India en aan
grenzende landen is de wedergeboorte
een normaal iets. Men verwacht niel
anders dan na de dood opnieuw
geboren te worden.
In de film van Robert Wise (en in
het gelijknamige boek van De Felitta)
Is Ivy Templeton de reïncarnatie van
Audrey Rose Hoover, dochter van El
liot Hoover (gespeeld door Anthony
Hopkins). De vader van Ivy, Bill Tem
pleton (John Beck) betwijfelt dat ten
zeerste, terwijl zijn vrouw Janice
(Marsha Mason) eigenlijk niet goed
weet, wat ze er mee aan moet en
voortdurend leeft met de angst, dat
ALLE TURKEN HETEN ALI
In de Fassbinder retrospectief van
het Amersfoortse Filmhuis kunnen
de liefhebbers van deze Duitse veel-
filmer en filmvernieuwer nog eens
kijken naar één van de betere films
die Fassbinder maakte. Het is „Alle
Turken heten Ali" met in de
hoofrollen Brigitte Mira, Barbara Va
lentin, El Hedi Salem en Irm
Hermann. Ook Fassbinder zelf speelt
een rol(letje) in zijn eigen film.
Eigenlijk is „Alle Turken heten Ali"
het verhaal van een verhaal
1970. In Rainer Werner Fassbinders
8-ste film „De Amerikaanse soldaat",
zit het kamermeisje Margarethe op de
rand van een hotelbed en vertelt een
verhaal dat in Hamburg heeft gespeeld
„Het geluk is niet altijd vrolijk. In
Hamburg woonde een schoonmaakster
die Emmi heette en die zestig of vijfen
zestig jaar was. Toen ze eens naar huis
liep begon het ontzettend te regenen en
ze gaat een kroeg binnen, zo'n kroeg
waar allemaal gastarbeiders komen en
ze drinkt een cola. En plotseling vraagt
zo'n man of ze met hem wil dansen. Hij
is ontzettend groot met waanzinnig
brede schouders en ze vindt hem mooi
en danst heel dicht tegen hem aan. En
hij komt bij haar zitten, en ze praten met
elkaar en als hij vertelt dat hij nergens
kan slapen biedt Emmi hem aan met
haar mee te komen. Ja. en thuis zijn ze
met elkaar naar bed gegaan en een
paar dagen later heeft hij gezegd dat ze
moeten trouwen En ze zijn getrouwd
en plotseling werd Emmi heel jong. Van
achteren gezien zou je zeggen dat ze
dertig of zo was En een half jaar
hebben die twee als waanzinnigen ge
leefd en ze waren verschrikkelijk geluk
kig. steeds feestjes en zo
1973 Rainer Werner Fassbinders
18de film „Angst essen Seele auf' ver
telt het verhaal zo verder: „Maar de
buren beginnen te kletsen en Emmi's
kinderen schamen zich. Maar Emmi
houdt vol en verdedigt haar geluk en als
ze van een reis met Ali terug komt, zijn
de buren en de kinderen niet meer af
gunstig op haar geluk. Maar op een dag
vraagt Ali of Emmi een couscous voor
hem wil klaarmaken en dat kan ze niet
en dan gaat hij naar iemand die dat wel
kan en komt de hele nacht niet meer
terug En dan zit hij in de kroeg en ver
speelt zijn geld Dan komt Emmi en
drinkt een cola en plotseling vraagt Ali
haar te dansen En als hij haar in de
armen houdt en met haar ronddraait,
klapt hij in elkaar Een maagzweer, zegt
de arts in het ziekenhuis, dat overkomt
gastarbeiders nou eenmaal, daar kan je
niets aan doen. En Emmi houdt de hand
van Ali vast.
En het kamermeisje Margarethe? Die
vertelt het verhaal zo verder „En op
een dag was Emmi dood Vermoord. En
in haar hals waren sporen sporen van
een zegelring De politie heeft haar man
gearresteerd, die heette Ali en uit de
sporen was gebleken dat er een A op de
zegelring moest staan. Maar Ali heeft
gezegd dat hij zoveel vrienden heeft die
Ali heten en dat ze allemaal een zegel
ring hebben. En toen hebben ze alle
Turken in Hamburg die Ali heetten ver
hoord, maar een heleboel waren al
weer terug naar Turkije en die er nog
waren begrepen niet waar het om ging.
(Filmhuis Amersfoort, zaterdagavond,
23 uur.)
IN HET KORT
Je kunt het geloven of niet, maar
„Soldaat van Oranje,' gaat in Cinema 1
de elfde week in en dat betekent, dat
deze grote Nederlandse speelfilm niet
alleen meer dan één miljoen bezoekers
heeft getrokken, maar straks ook de
drie maanden roulatie, zoals in Cinema
1heeft volgemaakt en dat is voor een
Nederlandse film een uitzondering te
noemen Wie deze film nog niet heeft
gezien, kan dat deze week nog gaan
doen. Hoewel regisseur Paul
Verhoeven de belevenissen van Eric
Hazelhof Roelfzema zo nu en dan iets
te relativerend heeft verfilmd, waardoor
soms het jongensboek-effekt ontstaat,
is de totale indruk van „Soldaat van
Oranje" voortreffelijk Vooral Rijk de
Gooyer als SS.helper weet te impone
ren, evenals Melinda Meuldijk, het
Joodse vriendinnetje van een student,
die naast het verzet ook noodgedwon
gen verraad pleegt. (Cinema 1, elfde
week, 16 jaar
In Cinema 2 slaat het duivelse duo
Spencer en Hill er opnieuw lustig op los
en dat betekent, dat deze reprise al
weer de vierde week in gaat. Waaruit
blijkt, dat dit genre onverslijtbaar aan
het worden is. (Twaalf jaar.)
„Cannonball" van regisseur Paul
Bartel, een betere uitvoering in de reeks
auto-races dwars door Amerika, begint
aan een tweede week. Voor de liefheb
bers van waanzinnig auto-spektakel.
(Twaalf jaar
In het Duo-duo kan men in 1 „De
Genietsters" aan het werk zien. in Duo
2 Bruce Lee nogmaals in „Enter the
Dragon" en in de nachtvoorstellingen
„Frivole capriolen in sexlekkerland"
(Duo 1) en „The Mechanic" met
Charles Bronson (Duo 2).
In de matineevoorstellingen van Euro
Cinema tenslotte aandacht voor „De
vrolijke piraten van Schateiland" naar
het boek van Robert L. Stevenson Het
is een tekenfilm van de Japanners Kei
IJmia en Hiroshi Ekeda, met Neder
landse dialogen van Ernst van Altena.
die ook de Nederlandse liedjes voor zijn
rekening nam. Met alle stemmen in het
Nederlands nagesynchroniseerd en dat
betekent, dat men kan luisteren naar
Coen Flink, Piet Ekel, Jules Croiset en
anderen. De film was al eens eerder in
Amersfoort en is nu terug van weg
geweest Alle leeftijden.
Filmagenda op pag. 18
