„WE ZIJN ONVRIJWILLIG
VERTROKKEN"
„Geen
antipathie
tegen
uitbreiding
op zich"
„Soms moet
ik nodig
lachen"
Boeren
hebben
recht op
smartegeld"
„Als je
promotie
maakt,
dat is
wat anders"
Leusder Krant - interview
DONDERDAG 29 DECEMBER 1977
Eerste jaar is
voor
1 moeilijk geweest
kken'
i: voor de familie
IVan der Weijden
LEUSDEN - Wat er verder voor
belangrijke dingen ook gebeurd
mogen zijn in de gemeente, 1977
zal toch wel de geschiedenis in-
vaan als het jaar, waarin de
Tweede Fase van start ging. Wie
nu over de Noorderinslag rijdt
kan constateren dat de weilanden
veranderd zijn in een ontzaglijke
puinhoop, waaruit grijs beton
verrijst. Woningbouw.
Wie de klappen van de heiblok
ken hoort, kan zich misschien
slecht indenken dat het nog maar
zo kort geleden is, dat op de
grond, waarin nu heipalen ver
dwijnen, vee liep te grazen. En dat
dat altijd zo geweest was.
Maar het veranderde. De
boeren verdwenen. De Daatse-
laars, de Herders, de Van de Hen
gels, de Van Eydens, Voskuilen,
Vrijhoef en Van Herwaarden, om
er een paar te noemen. Ze
moesten weg en elders zien een
nieuw bestaan op te bouwen.
Sommigen konden zich een
nieuw bedrijf in de gemeente of
direkte omgeving aanschaffen.
Anderen stopten er mee. Weer
andere boeren moesten hun heil,
noodgedwongen, verderop zoe
ken.
Tot die laatste groep behoort
Cees van der Weijden met zijn ge
zin. In mei 1975 laadde hij zijn be
drijf in tien vrachtwagens en ver
dween naar het land van Maas en
Waal. Nu, twee en een half jaar na
die dag, zochten Marnix Kreyns
en Janus Visser hem op. Om eens
te praten over het moeten ver
dwijnen uit je woonplaats. Om
eens te vragen, hoe dat nu gaat,
als je je bedrijf weer op moet
bouwen. En om te horen, dat de
Van der Weijdens ginds nog erg
goed op de hoogte zijn van wat er
in Leusden vandaag gebeurt.
De boerderij van de familie Van der Weijden in Puiflijk.
daarmee akkoord te gaan Maar ik vond
het te weinig en ben er weer over gaan
praten. Een jaar later lag er wel een ton
meer op tafel, die ik niet gekregen zou
hebben, als ik het advies van het Land
bouwschap had opgevolgd
Geld is in dit soort affaires een
precaire zaak. Zo vindt Cees van der
Weijden aan de ene kant dat je de emo
tionele kanten van de zaak niet geheel
met geld kunt vergoeden, maar dat je
van de andere kant niet kunt volstaan
met alleen de prijs voor de grond en
opstallen te betalen. Van der Weijden:
„Ik vind eigenlijk dat die boeren die
moeten verdwijnen recht hebben op
een vorm van smartegeld. Want je moet
verdwijnen, omdat het nodig is voor de
„We wilden niet te ver uit de buurt".
gemeenschap Iets achterlaten watje in
twintig jaar hebt opgebouwd Dan mag
de gemeenschap daar ook wel iets voor
terug doen. Maar zo is het niet Ze be
taalden ons vier gulden de meter Ik
hoor dat dat land nu voor 160 gulden de
meter verkocht wordt."
En dan is er nog iets wat Van der
Weijden niet lekker zit. Twee en een
half jaar geleden heeft hij met zijn gezin
de boerderij moeten verlaten, met enige
haast zelfs De boerderij staat er nog
steeds, en sedert kort is niet alleen het
woonhuis bewoond - dat was al langer
zo - maar staat er ook weer vee op de
deel en in de stallen De gebroeders De
Kruijff mochten er hun vee stallen, toen
zij 1 november jongstleden 't Spul
moesten verlaten. Van der Weijden:
„Ja. dat zit ons inderdaad niet lekker
Kijk. het gaat ons helemaal niet om die
jongens van De Kruijff We gunnen het
hen heel best, dat ze hiermee geholpen
worden Hoewel zij net als ieder ander
kansen gehad hebben om wat anders
te beginnen. Daar gaat het nu niet om
Ik bedoel dit „Wij beschouwen die
boerderij nog steeds een beetje als
onze boerderij. Waarom moesten wij er
dan zo nodig uit vertrekken, terwijl hij nu
weer in gebruik is9 Ik hoorde, dat zij het
land wat er achter ligt ook weer aan de
gebroeders De Kruijff willen verpachten
en dat die jongens eigenlijk ook het
woonhuis wilden hebben. Maar ja. dat
kan natuurlijk helemaal niet Dan krijg je
Van der Weijden: „Ja kijk, als we dit
allemaal hadden kunnen voorzien.
Maar je kunt natuurlijk niet eerst je
boerderij verkopen en er dan een paar
jaar blijven zitten, want dan is het
bedrag dat je gekregen hebt bij lange na
niet meer voldoende om een ander be
drijf te kopen Maar als ik nu een
contract had kunnen sluiten, dat ze me
de prijs voor de boerderij zouden beta
len, die hij waard is, op het moment dat
ik vertrek, dan hadden we nog best een
tijd aan de Smoussesteeg kunnen
blijven zitten Maar zo is het dus niet
gegaan En Cees van der Weijden weet
ook wel dat het niet allemaal aan de
gemeente ligt. Met de uitspraak: „In
spraak zonder inzicht leidt tot uitspraak
zonder uitzicht." maakt hij duidelijk dat
er meer partijen in het geding zijn. Heeft
hij niet zo'n hoge pet op van de
inspraak, zoals die bijvoorbeeld via het
CML bewerkstelligd wordt9 Van der
Weijden. „Ach ja, dat CMIAls ik het
goed begrijp krijgen die zo'n veertig
duizend gulden per jaar van de ge
meente om tegen de plannen van de
gemeente in te kunnen gaan."
Via de Leusder Krant, waarop hij zijn
abonnement behouden heeft, blijft hij
op de hoogte van wat er zoal reilt en
zeilt in deze gemeente En Van der
Weijden moet wel even kwijt, dat hij dan
zo af en toe „nodig even moet lachen'
Als ze hem in Leusden nog eens
een plezier zouden willen doen, dan
moeten ze zijn oude boerderij aan de
Smoussesteeg laten staan. Hij hoopt
dat het gebouw in de nieuwbouw in
gepast zal kunnen worden en dat er
een bestemming in bijvoorbeeld de
sociaal-culturele sector gevonden
kan worden.
boerderij aan de Smoussteeg, waar Van der Weijden uit moest.
an onze verslaggever)
PUIFLIJK - „Het was met kerstmis
973. Toen kwam meneer Van Dam
ifigs. De man op het fietsje,
oemden we die hier altijd. Deed
lies op zijn fiets. Die kwam ons toen
ertellen dat we tezijnertijd weg
roesten. We zouden nog zo'n an-
lerhalf jaar kunnen blijven zitten,
latuurlijk was dat alleen maar de de-
nitieve mededeling. Het zat al veel
mger in de pen; we hadden het wel
ien aankomen en ons afgevraagd
ia! we zouden moeten gaan doen.
laar toen die mededeling kwam, dat
ras toch niet zo leuk...."
Cees van der Weijden en zijn vrouw
unnen het zich nog zeer levendig voor
legeest halen, al is het nu dan vier jaar
sleden. Het betekende het begin van
Verjaren, die wat anders verliepen dan
Ie voorgaande twintig van het huwelijk
an het echtpaar Van der Weijden
„Het stond voor ons", aldus Van der
feijden, „van het begin begin af aan
ast, dat we ergens anders verder zou
ten moeten gaan. Ik was te jong om er
iee op te houden en dat kon ook hele
maal niet met een gezin met opgroei
de kinderen. Maar we wilden liever
'et te ver uit de buurt gaan. We hadden
Wijd in Hamersveld gewoond en mijn
iclioonouders wonen er nu nog. Daar
»iiden we ook niet te ver vandaan gaan.
^'aar ja, d'r was hier niks in de buurt. We
adden een jaar gezocht en op een ge-
)aven moment waren we zelfs in Gro-
ingen aan het kijken. Maar daar
ebben we uiteindelijk van af gezien
let was te ver."
Het werd uiteindelijk Puiflijk, een heel
i uit ein dorpje in het land van Maas en
'aal, in de gemeente Druten. De af-
'and naar Leusden bedraagt zo'n
astig kilometer, al moet je dan wel over
en tolbrug, wat 2,50 per keer kost.
kennissen kwamen ze in de
erkavelingsboerderij terecht, waar ze
u het bedrijf voortzetten.
Van der Weijden: „We hebben nog
«I aan de gemeente gevraagd, of we
flger in de boerderij aan de Smous-
esteeg mochten blijven wonen, maar
at was pertinent onmogelijk We kon
ten blijven tot 1 mei 1975 en elke dag
anger kostte ons vijftig gulden Dat
ebben we een aantal dagen moeten
tetalen, omdat we niet op 1 mei precies
ertrokken. Nu vraag ik me toch wel
tens af waar die haast goed voor is
teweest."
straks dezelfde situatie als een paar
jaar geleden
Maar vindt hij dan dat hij te vroeg is
weggegaan uit Leusden?
„Aan het landbouwschap hebben
we weinig gehad
Tien vrachtwagens waren er voor
nodig om het gezin, de huisraad en het
vee naar het land van Maas en Waal te
transporteren De verhuizing op zich
viel mee. maar daar sta je dan toch
ineens in een vreemde omgeving met je
hele hebben en houden Van der
Weijden:,Ze hebben ons hier geweldig
opgevangen. Er is hier burenhulp, col
legialiteit, solidariteit, dat is geweldig.
Maar dat heb je ook wel nodig. Je krijgt
in zo'n eerste jaar met allerlei dingen te
maken, waar je helemaal niet aan ge
dacht hebt. Je bent zelf nerveus, het
vee is nerveus, het gaat allemaal
anders dan je gewend bent. Ik had bij
voorbeeld niet beseft, dat de melk-
produktie de eerste tijd aanzienlijk lager
zou liggen, doordat de koeien moesten
wennen aan de verhuizing."
Het eerste jaar was moeilijk. Het
tweede jaar ging het beter en nu zijn ze
weer volop in de running Het bedrijf
omvat nu zo'n veertig melkkoeien en
honderd mestvarkens Dat is iets groter
dan het bedrijf aan de Smoussesteeg
indertijd was. En de heer en mevrouw
Van der Weijden hebben in Puiflijk
zitting in de besturen van respectievelijk
de boerenbond en de boerinnenbond.
Maar toch. Het is anders Of zoals
Van der Weijden het zegt: „We zijn on
vrijwillig vertrokken Kijk, het is na
tuurlijk heel iets anders, wanneer je
gaat verhuizen, omdat je van baan ver
andert Wanneer iemand promotie
maakt en hij moet daarvoor ergens an
ders gaan wonen dan heeft hij dat er
graag voor over. Maar in ons geval ligt
dat toch wat anders.
„Tegen de uitbreiding van Leusden
hebben wij op zich geen antipathie We
begrijpen ook wel. dat er alsmaar men
sen bijkomen en dat die mensen ook
ergens zullen moeten wonen. Maar het
is niet zo leuk dat de boeren daar het
slachtoffer van worden
Met gemengde gevoelens kijkt Van
der Weijden terug op de begeleiding die
hij van de gemeente en andere in
stanties heeft ontvangen. Daarover
zegt hij: „Bij de gemeente waren amb
tenaren, die er echt begrip voor hadden,
dat het niet zomaar iets is om uit je
eigen huis te moeten vertrekken Dat
waren mensen die ons echt goed ge
holpen hebben. Maar er waren er ook
bij. die dachten: ,,'t is toch maar een
boer; wat zullen we daar nu veel aan
dacht aan besteden; hij moet gewoon
weg. En zo'n instantie als het
Landbouwschap, daar hebben we toch
ook niet veel aan gehad Als we hun
adviezen hadden opgevolgd, dan
waren we er alleen maar slechter van
geworden. Op een gegeven moment
had de gemeente een bepaalde prijs
voor de boerderij en de grond geboden
en het Landbouwschap adviseerde om
„Sommige ambtenaren hadden er echt begrip voor".
