Jos Stelling's „Rembrandt fecit 1669":
ascinerende film in licht en schaduw
mSm.
„A Clockwork Orange",
Kubrick's meesterwerk
in Cinema 1
zlDER
DONDERDAG 19 JANUAR11977
23
Scène uit: „A clockwork orange" van Stanley Kubrick.
rijk, maar dat ik iedere dag moest horen,
dat weer een stad verwoest was, weer
vernietiging, verminking van de wereld,
die steeds woester en lediger werd,
steeds armer en troostelozer. Dat is een
bitter schouwspel En toen zag ik het
laatste portret van Rembrandt. Zo gru
welijk: ontbinding. Zó gruwelijk, uit
zichtsloos. En zo prachtig geschilderd.
En plotseling dacht ik, dat wanneer
iemand zichzelf zó kan zien in de
spiegel ook wanneer hij langzaam ver
gaat, zó als niets, als ..nothingness",
als het niets in de mens, hoe overweldi
gend, als een wonder, een dergelijke
voorstelling toch kan zijn.
Toen heb ik moed gevat. Op dat mo
ment was ik weer jong. Ik heb gezegd:
Heilige Rembrandt. En ik heb mijn hele
leven alleen aan kunstenaars te dan
ken."
„Rembrandt fecit 1669", door Stel
ling gemaakt met louter amateurs
(de hoofdrol wordt gespeeld door
Frans Stelling als de jongere Rem
brandt en Ton de Koff als de oudere
Rembrandt), is een juweel van een
film geworden, die lang in je gedach
ten blijft hangen. Maar je moet er wel
van houden. Van Rembrandt's werk
èn van de wijze waarop Stelling
slechts een klein deel van dit kun
stenaarsleven op Rembrandt's wijze
in beeld bracht.
Grand 5, eerste week, alle leef
tijden.
A CLOCKWORK ORANGE
In december 1974 was Stanley Ku
brick's ,,A clockwork Orange" voor het
laatst in Amersfoort te zien. De film zou
toen uit de roulatie worden genomen.
Dat is ook gebeurd, maar verschillende
van Kubrick's films zijn zonder meer
waard om nog eens uit te brengen,
zeker nu steeds duidelijk wordt, dat
goede films sporadischer worden ge
maakt dan vroeger het geval was ,,A
clockwork orange" is opnieuw in
roulatie gegaan (deze week in Cinema
1) en ook ,,2001" wordt weer opnieuw
uitgebracht in Nederland
Wie argeloos Cinema 1 binnenstapt
om naar een soort toekomstfilm te gaan
kijken (wat ,,A clockwork orange" in
zeker zin is), zal misschien worden
teleurgesteld, of zeker in het begin, wat
vreemd aankijken tegen de beelden,
die Kubrick ons voorschotelt In het
eerste half uur van ,,A clockwork
orange" wordt de toeschouwer gekon-
fronteerd met hard realisme: een ver
heviging van de realiteit, de doorge
trokken lijn van bruut geweld, misse
lijkmakend sadisme, verkrachting, haat
en zinloze vernielzucht. Ook al zijn we
daar zo langzamerhand meer aan ge
wend geraakt dan in het begin van de
zeventiger jaren het geval was, ,,A
clockwork orange" heeft nog niets van
haar kracht verloren. Wat Kubrick ons
laat zien is een wereld, zoals die er mis
schien in de nabije toekomst uit zou
kunnen zien.
Een wereld vol geweld- en sex-
symbolen, compleet met gele
galiseerde drug-bars. Schitterend ge
filmd, maar kijkers, die er niet op zijn
voorbereid (en die dat soort realisme
niet gewend zijn) zullen er geschokt
door wordenAnderen (zij die vaker met
dit gewelddadige filmbijltje hebben ge
hakt) zullen er om lachen, er misschien
van genieten...
Toch is die eerste gewelddadige aan
loop nodig om zin te geven aan het ver
volg van deze ruim twee uur durende
film, waarin Kubrick in een vlijmscherpe
satire hoofdrolspeler Malcolm
McDowell uit laat persen door een we
reld, die zelf de oorzaak is van het ex
tremisme in geweld en sex, dat eigenlijk
zonder enige moeite door een stelletje
opgeschoten knapen bedreven kan
worden Een wereld waarin de leidende
figuren ook zelf niet terugdeinzen voor
minder fraaie methodes, een wereld,
die de toch al bijzonder onsympathieke
hoofdfiguur uit het verhaal uitperst als
een sinaasappel, een mechanische si
naasappel.
Alex, de jongen die in het verhaal van
Kubrick (gebaseerd op het boek van
Anthony Burgess) door de staat wordt
gebruikt voor medische experimenten
(een pure hersenspoeling, waardoor
het misdadige element verwijderd zou
moeten worden), heeft in het algemeen
niet de sympathie van de toeschouwer.
Sommige filmliefhebbers houden niet
van films, waarin de hoofdrol niet door
de goeie held, maar door een uitge
sproken schoft wordt gespeeld. Stanley
Kubrick heeft zich daar niets van aange
trokken en het resultaat is een schitte
rend meesterwerk, dat nog niets aan
zeggenschap heeft verloren
„De Mechanische Sinaasappel" is
een film, om over na te denken Het
gebruiken van dwang om het slechte in
de mens te veranderen in niets dan
goeds, om van de wereld een paradijs
te maken, zal karïslóos falen: Slechtê"
met een verruiming van het Inzicht bij de
mens, zal iets dergelijks heel misschien
in de toekomst mogelijk zijn. Dat is Ku
brick's boodschap, verpakt in een
keiharde opdoffer, speciaal bestemd
voor hardleerse mensen.
Hoewel „A clockwork orange" In
eerste instantie vrijwel overal In de
kleinere theaters werd gedraaid,
verdient deze film een groter publiek.
Daarom is het juist, dat de film nu in
Cinema 1 zal worden vertoond. Aan
bevolen.
(Eerste week, Cinema 1,16 Jaar).
THE MALTESE FALCON
In de Humphrey Bogart-terugblik
kunnen de liefhebbers za
terdagavond vanaf elf uur kijken in
het Filmhuls naar „The Maltese Fal
con" van de bekende regisseur John
Huston, die met deze film in 1941 zijn
debuut maakte.
Veel dingen zijn met ,,The Maltese
Falcon" begonnen De film was het re
giedebuut van John Huston, die bij de
Warner Brothers in dienst was als
schrijver. Hij had een script naar het
boek van Dashiell Hammett kant en
klaar in zijn zak en toen hij na lang aan
dringen toestemming kreeg voor de ver
filming werd hem de toenmalige topster
George Raft toegewezen voor de ver
tolking van de hoofdrol, om tenminste
van enig succes aan de kassa
verzekerd te zijn. Maar Raft weigerde te
spelen onder een beginnend regisseur
en Huston kreeg een van de mindere
goden toebedeeld luisterend naar de
naam van Humphrey Bogart. Voor Bo-
gart betekende deze film een doorbraak
naar betere rollen en een eerste aanzet
naar het filmkarakter dat hij beroemd
heeft gemaakt. Bovendien wordt de
„The Maltese Falcon" algemeen be
schouwd als de gangmaker van de
serie „films noir" die in de jaren '40 uit
de studio's van Hollywood rolde. Na
tuurlijk waren er al eerder thrillers ge
maakt, maar deze had iets nieuws: een
intrige vol van verrassingen en onver
wachte wendingen, een cynische on
dertoon en een zakelijke, zelfs humoris
tische presentering van amorele karak
ters, zoals de liegende en bedriegende
Brigid O'Shaughnessy (Mary Astor), die
door detective Sam Spade tenslotte
aan de politie wordt overgedragen („I
don't care who loves who, but I won't
play the sap for you"). Om nog maar te
zwijgen van het lichtelijk komische trio
van de misdaad, dat de hele wereld af
reist op zoek naar de Maltezer Valk
(een met juwelen bezet gouden
beeldje) en daarbij voor niets terug
deinst. Het zijn de deftige, maar on
scrupuleuze heer Gutman. bijgenaamd
„the fat man" (Sydney Greenstreet, ook
al een filmdebuut), het sadistische
gangstertje Wilmer (Elisha Cook jr.) en
de verwijfde, giftigbeleefde Griek Joel
Cairo (Peter Lorre) Af en toe wordt ge
zinspeeld op homosexuele relaties van
de laatste, zonder dat een rechtstreeks
verband wordt gelegd met Wilmer, wat
in de roman wel gebeurt Openheid op
dit punt was onder de toen geldende
„Code", een soort zelfcensuur van het
bedrijf, onbestaanbaar.
Voor de rest is Hustons bewerking
van het boek voorbeeldig; vrijwel alle
scènes zijn intact uit de roman gelicht -
met handhaving van de oorspronkelijke
dialogen - en kundig aan elkaar gekit in
een knappe enscènering die vergeten
doet dat er eigenlijk weinig openlijke
actie in de film voorkomt. In het span
nend spel van leugens en bedrog, bot
sing van belangen en persoonlijkheden
geeft Humphrey Bogart klassieke ge
stalte aan privé-detective Sam Spade,
hard-boiled, zonder illusies en met heel
eigen opvattingen over rechtvaardig
heid. Om met,the fat man" te spreken;
„By Gad, sir, you're a character, that
you are!"
(Filmhuis Amersfoort, zaterdag
avond, 11 uur.)
filmagenda Amersfoort
Filmagenda voor Amersfoort van
donderdag 19 januari t/m woensdag 25
januari.
GRAND 1 2 - 033-14632
Deze theaters gaan eind maart open.
GRAND 3
j.The spyvyholovedTne". 12jaar Dage
lijks: 6 45-9.30 uur Zaterdag- 130-
6.45-9.30 uur Zondag: 1.30-4.00-
6.45-9.30 uur. Attentie: Op donderdag,
vrijdag. maandag, dinsdag en
woensdag geer\middagvoorstelling.
GRAND 4
„De vier vuisten van de duivel", 12 jaar.
Dagelijks: 1.45-6.45-9.15 uur. Zondag:
1.45-4.15-6.45-9.15 uur
GRAND 5
„Rembrandt", a I Dagelijks 2.00-
7 00-9.30 uur. Zondag: 2.00-4.30-
7.00-9.30 uur.
CINEMA 1 - 033-18900
,,A clockwork orange". 16 jaar. Dage
lijks: 1.45-6 30-9.30 uur Zaterdag,
zondag en woensdag: 6.30-9.30 uur
„Herbie gaat naar Monte Carlo", a l.
Zaterdag, zondag en
woensdagmiddag: 1.45 uur.
CINEMA 2
„Soldaat van Oranje", 12 jaar. Dage
lijks: 1.30-6.30-9.30 uur
EURO CINEMA - 033-33655
„The Deep", 16 jaar. Dagelijks. 1.45-
6.45-9.30 uur. Woensdag: 6.45-9.30
uur. Zaterdag: 4.15-6.45-9.30 uur.
Zondag 1.30-4.15-6.45-9.30 uur.
DUO 1 - 033-16572
,,De pikante avonturen van een
taxichauffeur", 16 jaar Dagelijks:
2.15-7.15-9.30 uur Zondag 2.15-
4.30-7 15-9 30 uur
DUO 2
„Five for hell", 16 jaar. Dagelijks:
2.00-7.00-9.15 uur Zondag: 2 00-
4.15-7.00-9.15 uur
NACHTVOORSTELLINGEN
DUO 1
„In het zondige klooster gaan de rokjes
omhoog". 16 jaar. Vrijdag- en zater
dagavond 24.00 uur
DUO 2
„36 uren in de hel", 16 jaar. Vrijdag- en
zaterdagavond 23.45 uur.
KINDERVOORSTELLINGEN
EURO CINEMA
„Dik Trom weet raad", a l. Zaterdag- en
woensdagmiddag. 1 45 uur. Geheel
Nederlands gesproken.
Humphrey Bogart in „The Maltese Falcon"
|R BERT VOS
JOS STELLING'S
REMBRANDT
De nieuwste (derde) avond
vullende speelfilm van de cineast
Jos Stelling is niet overal met
gejuich ontvangen. Sommige recen
senten spraken van „een dia-reeks
met geluid", anderen vonden het al
lemaal veel te traag, etc. Toch geloof
Ik niet, dat Stelling dergelijke nega
tieve benadering verdient. God,
„Rembrandt" zal op het eerste ge
zicht misschien wat te statisch aan
doen, de dialogen worden vrijwel al
lemaal opgelezen in plaats van ge
speeld, maar in totaliteit is de film
„Rembrandt" voor mijn gevoel al
leszins waard om gezien te worden.
Stelling is er in geslaagd om een film
over (een deel van het leven van)
Rembrandt te maken, die blijft
boelen door een filmische opbouw,
die op Rembrandts wijze van werken
lijkt: rijke nuanceringen In licht en
donker. Schilderijen spreken voor
zich en door die aanpak van Stelling
is „Rembrandt" een film geworden,
die spreekt, juist door het zwijgen.
Misschien is „Rembrandt" een film,
die vooral kunstliefhebbers zal aan
spreken door de direkte reactie tussen
de filmische beeldopbouw en het werk
van Rembrandt. „Rembrandt" is geen
biografisch verhaal Stelling ging er van
uit, dat er al genoeg over Rembrandt
geschreven is. Wat hij wilde vastleggen
was slechts een facet van het toch wel
turbulente bestaan van Rembrandt als
kunstenaar
Jos Stelling: „De titel „Rembrandt
heeft-het-gemaakt-in-1669" geeft het
facet aan dat als uitgangspunt voor de
film werd gekozen: Rembrandt's laatste
zelfportret. De film gaal over het kijken,
over de relatie tussen vorm en inhoud,
over de onwaarschijnlijke objektiviteit
waarmee Rembrandt zich tenslotte wist
te schilderen, over het brengen van de
ziel in de afbeelding. De film is zelf
een schilderij geworden Stelling is er
in geslaagd om de film perfect op te
bouwen uit donkere en lichtere partijen.
Het is een plezier om dit te ondergaan,
ook al zullen er kijkers zijn, die dit geen
twee uur lang vol kunnen houden, bij
gemis aan echte aktie. Toch heeft
„Rembrandt fecit 1669" wel degelijk
een dramatische „rode draad", die door
de hele film heenloopt. Dat is zijn huwe
lijksleven, zijn gezin. In tal van
portretten en schilderijen vastgelegd.
Die dramatiek ondersteunt de schitte
rende compositie van Stelling met be
tekenisvolle stiltes en emotionele uit
barstingen, spaarzaam, maar trefzeker
ingebracht binnen de omlijsting van het
geheel Het is die rode draad, die lang
zaam maar zeker leidt naar de een
zaamheid van Rembrandt, feilloos
weergegeven in zijn laatste zelfportret
ten. Vanuit dit uitgangspunt gezien is
„Rembrandt fecit 1669" een ont
roerende film, gemaakt door een ge
dreven cineast
HET VERHAAL
Rembrandt, op 15 juli 1606 te Leiden
geboren, reist op zijn 24e jaar naar het
opbloeiende handelscentrum Am
sterdam. waar hij intrekt bij de kunst
handelaar Hendrick van Uylenburg Al
spoedig geniet hij een grote faam als
schilder (o.a. „de Anatomische Les van
Dr. Tulp") In 1634 huwt hij Hendricks
nicht Saskia van Uylenburg, die een
niet geringe bruidschat voor hem mee
brengt.
Saskia blijkt echter over een matige
gezondheid te beschikken. Bovendien
sterven hun eerste drie kinderen kort na
de geboorte. Rijke opdrachten volgen
elkaar snel op, maar de meester blijkt
een slecht beheerder van zijn geld. Zo
koopt hij allerlei curiositeiten en kunst
voorwerpen die op veilingen worden
aangeboden en tenslotte in 1639 een
groot huis aan de Jodenbreestraat zon
der daar de liquide middelen voor te
hebben. Een tweetal jaren later wordt
zijn zoon Titus geboren. Het jaar daarop
verliest hij zijn vrouw Saskia en voltooit
hij zijn meest barokke werk: „De
Nachtwacht". Saskia laat Rembrandt
haar bezit na, op voorwaarde dat hij niet
hertrouwt. Terwijl de barok in „De Ne
derlanden" steeds extremere vormen
aanneemt, lijkt Rembrandt een eigen
weg in te slaan.
Hij neemt een huishoudster in dienst,
Geertje Dirkx. Zij blijkt een wat labiele
en bedilzuchtige vrouw. Als „droge
min" van Titus, hecht ze erg aan het
kind en claimt de rechten van een
moeder. Rembrandt ontzegt haar de
toegang tot zijn huis, wanneer hij haar
ervaart als een verlengstuk van „het
hebzuchtige volk dat zijn vrijheid als
kunstenaar in de weg staat."
In een door Geertje aangespannen
proces wordt Rembrandt veroordeeld
tot het betalen van een jaarlijkse ali
mentatie. Rembrandts schulden stape
len zich op Het huis blijkt hij na ruim 10
jaar nog steeds niette hebben betaald.
Zijn vriend Jan Six waarschuwt hem
voor de consequenties en verwijt hem
zijn omgang met de nieuwe huishoud
ster, Hendrickje Stoffels, die hij niet wil
huwen omdat hem anders de erfenis
van Saskia ontglijdt. Hendrickje Stoffels
is, in tegenstelling tot de mooie Saskia
en de bedilzuchtige Geertje, het meer
zorgzame, moederlijke type. Zij steunt
Rembrandt in zijn moeilijkste jaren Zij
schenkt hem een dochter, Cornelia.
Om deze reden wordt Hendrickje
scherp veroordeeld door de kerkeraad
en beschuldigd van hoererij. In 1656
wordt Rembrandt officieel failliet ver
klaard Al zijn curiositeiten en kunst
voorwerpen en tenslotte ook zijn huis
worden openbaar verkocht.
Om te voorkomen dat zijn
schuldeisers hem blijven achtervolgen
(de veiling van zijn goederen had bij
lange na niet voldoende opgebracht),
richten Hendrickje en Titus een kunst
handel op in het nieuwe huurhuis aan
de Rozengracht, zodat Rembrandt for
meel bij hen in dienst kan treden. Voort
aan beheert Titus de zaken. Wanneer
de meester zijn meesterwerk maakt,
„De Staalmeesters", verliest hij Hen
drickje
Wanneer Titus in 1668 trouwt met
Magdalena van Loo, blijft Rembrandt
alleen met zijn dochter Cornelia achter
Titus neemt het zijn vader hoogst kwa
lijk, wanneer blijkt dat deze niets heeft
geleerd: nog steeds koopt hij op veilin
gen vreemde snuisterijen en springt hij
op identieke wijze als voorheen met het
kostbare geld om. Uiteindelijk ac
cepteert Titus zijn vader zoals hij is. In
datzelfde jaar sterft Titus. Enige maan
den na zijn dood komt zijn dochter Titia
ter wereld
Vanuit een volstrekte eenzaamheid
vindt de meester de kracht zichzelf te
schilderen met een volmaakte objectivi
teit en berusting.
LAATSTE ZELFPORTRET
Stelling weet in zijn film die laatste
dagen van Rembrandt achter de
schildersezel trefzeker in beeld te bren
gen, waarbij de woorden van Oskar Ko-
koschka onwillekeurig in gedachten
komen:
„In de Tweede Wereldoorlog was ik
in Londen, zonder geld. Ik was vertwij
feld. Het was winter en mijn vrouw, die
veel jonger en moediger is dan ik, had
gezegd: „We gaan naar het museum,
zodat ik wat van alle ellende zou
kunnen bekomen; in de hele wereld
heerste weer vernietiging.
Niet alleen dat er in Londen bommen
waren gevallen, dat was minder belang
De man was een on-
larschijnlijke paradox in deze we
id van schijnbare gelijkvormig-
'id. Dik en ontzettend lang. Zoge-
gd een zeldzaam exemplaar in
\ze aardse dierentuin. Ik heb altijd
en enige minuten tijd nodig om
;jn ogen aan zo'n tegenstrijdig
ield te laten wennen en ik was dan
)k bijzonder zwijgzaam toen de
an naast me schoof en mij nogal
:druchtig een goede dag toewen-
3. Een verbijsterende knik was het
ïige wat ik nog in allerijl tot stand
>n brengen Grote mensen im-
meren me. Grote èn dikke
ensen geven mij het gevoel, alsof
tot een geheel ander ras behoor
zo'n gevoel brengt eenzaamheid
weeg, schijnt een psychiater eens
hebben verkondigd in één van
e spraakzame buien die psychia-
rs zo nu en dan hebben als ze een
fetje bekender willen worden dan
hun toch wel beperkte klanten-
ing.
Het was maandag 16 januari
)78. Een gedenkwaardige dag.
ïker na de klok van één uur, toen
it televisiescherm opgloeide en
is het alom bekende gezicht van
jne excellentie de minister-
'esident toonde. ,,Dat is em!" riep
i dikke lange met schallende
em. ,,Dat is em!" Hij riep het, alsof
$n of andere godheid uit de
ivelen van het onbekende was
ogedoken om de baas te zijn van
'Ie lange dikke mannen. Er was
in toon van heilig ontzag te be
oeuren in die enthousiaste uitroep.
De camera dwaalde even af en
>onde een andere minister
resident, nu doodgewoon kamer-
1, zittend in die eng-benauwde
ankjes, waar mijn geachte vriend
aast me ongetwijfeld de grootste
[oeite mee zou hebben. ,,Datis em
'et," schalde de stem weer. Ik
nikte. Duidelijke zaak. Die man
'as geen hefheober van Den Uyl.
'ij stond daarin niet alleen, want
iet alle stemmen zijn naar de
eenmalige minister-president ge-
aan.
Ik hoorde Van Agt zeggen, dat er
en immense inspanning van ons
zal worden gevraagd, nodig om in
de jaren tachtig, welvaart, welzijn
en werkgelegenheid te verzekeren.
De man naast me knikte en
thousiast. ,,Zo is het!" riep hij,
zonder te letten op de afkeurende
blikken van enkele anderen, die
blijkbaar geen woord van Van Agfs
stijlbloempjes wilden missen. Het
mes zal in de sociale uitkeringen
gaan. Zowel werkenden als niet-
werkenden zullen offers moeten
brengen. Voorspelbare kost voor
iemand, die regelmatig de krant
leest, maar m'n buurman dronk de
woorden gretig in zich op als een
droge spons, die al geen jaren
water heeft gezien. En maar
knikken.
Later, veel later, toen Van Agt was
weggekabbeld in een eindeloze
stroom woorden en de be
langstelling der aanwezigen duide
lijk taande, bestelde de dikke lange
een rondje voor de hele tent. Tot
verbazing van Jan en alleman, die
daar niet op had gerekend. Het
werd in dank afgenomen en de
dikke lange proostte: ,,Op de
leider.Ik mompelde wat, want een
dergelijke dronk ging zelfs mij tever,
ook al ben ik bereid om het glas te
heffen op alles wat los en vast zit
zolang dat geen andere
verplichting geeft dan het leegdrin
ken van een glas.
,,Een geweldige man, die Van
Agt. En Wiegel ook. Geweldige
mannen. Leiders! Echte mannen."
Het volume van die man was on
voorstelbaar. Het café< liep dan ook
langzaam leeg. „Zeg kerel," hij
klopte mij joviaal op m'n schouder,
maar het voelde eerder als een mo
kerslag. „Vind je ook niet, dat Van
Agt een echte leider is? Die zal de
zaakjes samen met Wiegel wel eens
opknappen. Meer politie, da's no
dig. Meer vliegtuigen voor de ma
rine. Da's ook prima. „Ik knikte,
zonder hem rechtstreeks antwoord
te geven.
Wat doet u eigenlijk voor uw be
roep meneer?" vroeg ik, nieuwsgie
rig geworden naar de dagelijkse
bezigheden van deze Van Agt-
vererende-mannetjesputter. Hij
straalde van oor tot oor. „Ik ben
werkloos,"zeihij, „aljaren.Binnen
vijf minuten had ik z'n hele le
vensloop op tafel: werkloos, in een
te dure huurwoning, acht u kent dat
wel. Maar met een rotsvast ver
trouwen in de leider. Ik knikte hem
bemoedigend toe. Die man zal het
nog moeilijk genoeg krijgen
V.
ïRSFOORT - Liefhebbers van de prachtige schilderijen van Rembrandt
in deze week ruimschoots hun hart ophalen aan Jos Stelling's nieuwste
ilm „Rembrandt" (in Grand 5), terwijl één van de beste films van Stanley
;k (op „2001na) in Cinema 1 opnieuw te zien zal zijn: „A Clockwork
ie". Voor het overige verandert er weinig of niets aan het
irogramma van de Amersfoortse bioscopen. In Grand 3 blijft Roger
i Moore Bond zijn fantastische capriolen uitvoeren In het charmante
schap van Barbara Bach. In Grand 4 moet alles wijken voor de vier
in van de duivel In de tweede Trinlty-fllm van het duo Spencer en Hlll.
legaat naar Monte Carlo" is alleen nog in de matinee-voorstellingen te
an Cinema 1 (zaterdag, zondag en woensdagmiddag). „Soldaat van
e" zal ongetwijfeld ook wat de financiële opbrengst betreft gerekend
sn worden tot één der grootste Nederlandse speelfilms, want deze pro-
van regisseur Paul Verhoeven en producer Rob Houwer gaaf in Cinema
ar liefst de achttiende week in. Vier- en een halve maand in een
sfoorts theater is erg veel voor een film. Kwaliteit verloochent zich niet,
i Houwer en Verhoeven de bioscoopexploitanten wellicht glunderend
tellen. Ook „The Deep" is (nog) niet weg te branden uit Amersfoort en
in Euro Cinema de zesde week in. Wie van een goedgemaakte
urenf ilm houdt moet beslist 's een avondje gaan kijken. Nieuw zijn (uiter-
:ou ik bijna zeggen) de films in het weekprogramma van Duo 1 en 2. In Duo
men zich tegoed doen aan de „Pikanteavonturen van een taxichauffeur"
I in Duo 2 het geweld losbarst In „Five for hell", een film die zich In de
Ie wereldoorlog afspeelt. Dat Is ook het geval met de nachtfilm In Duo 2:
ren in de hel" en als we beide titels bekijken, kan iedereen het er wel mee
zijn, dat oorlog in ieder geval een hel is. In Duo 1 kunnen de nachtelijke
tkers terecht voor „In het zondige klooster gaan de rokjes omhoog". De
ren kunnen opnieuw genieten van de Nederlandse speelfilm „Dik Trom
raad", die zaterdag en woensdagmiddag in Euro Cinema te zien zal zijn.
Stelling als de jongere Rembrandt In Jos Stelling's film „Rembrandt fecit
