FRAAIE VROUWEN, ABSURDE HUMOR, SOLDATENROMANTIEK
EN FANTASIE IN GEVARIEERD FILM-PAKKET
BEKtKE
pasar
malam
AKTIEGROEPEN IN HET
AMERSFOORTSE FILMHUIS
Jeusder Krant - Kijk op de film
DONDERDAG 9 FEBRUAR1197823
is in
de FLINT
te
Amersfoort
17 t/m 19 februari
sJ
BERT VOS
- Deze week aandacht voor maar liefst vier nieuwe films. In
4 Is de film van de bekende fotograaf David Hamilton te zien „Bilitis",
deze rolprent zijn voorliefde voor mooie vrouwen niet onder stoelen of
steekt en tot fraaie fotografie komt. Het team van Monty Python heeft
film afgeleverd na hun debuut rond „de heilige graal" en „Jab-
is het resultaat van hun aller inspanningen (Grand 5). Opnieuw
humor in een absurde Python-wereld. Ook de vreemdelingen-
:>en-rage is nu in Amersfoort doorgedrongen. „March or die" is de titel
Ie film, waarin Terence Hill, Gene Hackman en Catherine Deneuve in het
zand van Marokko wel iets anders ondergaan dan plezierig zonnen aan
ttrand van Nice of Cannes (Cinema 2). In Duo 2 tenslotte een nieuwe film,
■?iseerd op een roman van Edgar Rice Burroughs: „Ontspanning uit het
eten kontinent." Kortom: deze week voor de filmliefhebbers weer een
>orlijke keus. En dan hebben we het nog niet eens over de aktie-groepen,
n leze maand in het Filmhuis Amersfoort acte de presence geven om hun
stellingen via film en discussie uit te dragen.
voor mogelijk houdt. Zeker niet na de
voorgaande capriolen van deze vrij
buiter Maar het echte legionairen-
bloed verloochent zich niet en zo komt
het, dat Cathérine Déneuve alleen de
poort van het fort doorgaat, de
zanderige verten tegemoet.
„March or die". Lekker ouderwets
amusement. Met een veel betere
eerste helft, waarin Marco nog de jo
lige vrijbuiter uithangt. Het laatste
half uur, drie kwartier is bestemd om
het ware heldendom te portretteren
en dat zou zich nog niet zo'n bezwaar
zijn geweest, indien regisseur Ri
chards (van „The Culpepper com-
pagny" en „Farewell my lovely") het
slot niet zo zwaar „overdone" had
afgerond. Voor de liefhebbers van
aktie en de daarbij behorende ro
mantiek is dat allemaal best te prui
men. Want zo slecht is die film zou
ook weer niet.
(Cinema 2, eerste week, 16 jaar.)
„The people that time forgot" is de
Engelse titel van een film, gebaseerd op
een roman van Edgar Rice Burroughs
(schrijver van o.m. Tarzan-verhalen en
Mars-romans), waarin midden in de ij
zige poolzee, temidden van bevroren
landschappen, een land wordt ontdekt
met tropische temperaturen, een fauna,
die op z'n zachtst gezegd een tikkeltje
préhistorisch en onvriendelijk is en met
een vbevolking, die het stenen tijdperk
nog maar nauwelijks heeft bereikt.
Het gaat om een geleerde, die het
land heeft ontdekt en er op het laatste
nippertje in slaagt om een boodschap
met bewijsstukken in een fles in de op
die plaats bevroren zee te gooien Als
bij een wonder komt de fles waar ie
wezen moet hij spoelt aan op de
Schotse kust en veroorzaakt een sen
satie.
Natuurlijk wordt een nieuwe expeditie
uitgerust om de prof. (een kleine rol van
Doug McClure, die vaker met dit var
kentje heeft gewassen) te redden uit de
handen van de barbaren.
De expeditie wordt aangevoerd
door de zoon van John Wayne (Pa
trick) bijgestaan door een verrekt
eigenwijze journaliste/fotografe (Sa
rah Douglas). De expeditie vindt in
derdaad het land, waar de tijd heeft
stilgestaan, er moet worden gevoch
ten tegen een Seratasaurus van 80
ton, reuzevogels, monsterslangen
en de gevreesde Nagas-stam, die
haar domicilie heeft in de Stad der
Schedels op de ra nd van een levende
vulkaan. Kortom: er is aktie genoeg
te beleven in dit door God vergeten
land. Regisseur Kevin Connor heeft
geen enkele cliché vermeden
(waarom zou hij ook?), de trucages
komen geloofwaardig In beeld en
alles komt tenslotte nog op z'n poot
jes terecht. M'n liefje wat wil je nog
meer?
(Duo 2, eerste week, 16 jaar.)
IN HET KORT
Tenslotte nog even een herhaling
van de voorafgaande week, voor zover
er films zijn geprolongeerd Dat is na
tuurlijk in de eerste plaats James Bond,
die in Grand 3 de achtste week inrolt
met evenveel vaart en verve als de
eerste week, dan „Smokey and the
bandit", een grappig gemaakte achter
volgingsfilm met Burt Reynolds en Sally
Reed in de hoofdrollen in Cinema 1 voor
de derde week, „De mantel der liefde"
van Adriaan Ditvoorst voor de tweede
week in Euro Cinema. Wat deze film
betreft heb ik niet veel meer aan toe te
voegen aan hetgeen ik vorige week er
over schreef: u ziet maar, mijn film is het
niet. „Herbie" blijft in de matinee-
voorstellingen van zaterdag en
woensdagmiddag in Euro Cinema. In
Duo 1 is deze week „Bel Ami" weer
eens te zien, een pittige sexfilm of hoe
je het ook maar noemen wilt, met Harry
Reemst in de hoofdrol en die hebben de
liefhebbers vast wel eens vaker gezien,
evenals Maria Lynn, die ook al een uit
stekende naam heeft veroverd in de
wereld der sexfilm. In de nachtvoorstel
lingen van Duo 1 gaan drie Tirolers aan
de rol in heet Bangkok en dat is na
tuurlijk zweten geblazen. Rod Steiger
en James Coburn zijn te zien in een film
van Sergio Leone: „Een vuist vol dy
namiet".
AKTIE IN HET FILMHUIS
Deze week staat het Filmhuis -
zoals we reeds eerder schreven in
het teken van aktiegroepen.
Het programma ziet er als volgt uit:
Zaterdagavond bijt de aktiegroep
Meth Medura de spits af met de film
„Why we boycot", over het werk van
Cesar Chavez. Hij behoort tot de groep
van gastarbeiders: Mexicanen, zwarte
en blanke emigranten, die voor de we
reldoorlog werkten op groente- en fruit
plantages in Californie. Deze land
arbeiders waren rechteloos, onderbe
taalden werderruitgeburtr Aanvankelijk
waren ze ook ongeorganiseerd. In de
film staan twee elementen centraal: de
noodzaak van organisatie en de boycot
van produkten, speciaal druiven, die
door de plantage-eigenaars aan de wa
renhuizen worden verkocht Het ge
weldloos verzet staat hierbij voorop Op
de avond zelf, zaterdag 11 februari,
wordt Eric Bachman uit Duitsland ge
vraagd het gesprek over de film te lei
den. Bachman heeft Chavez goed ge
kend en de situaties, die in de film wor
den getoond, meegemaakt Hij is in
Duitsland aktief in allerlei vredesgroe
pen. (aanvang 19.30 uur)
Zondagavond is het de beurt aan de
werkgroep „Stop de Neutronenbom"
Die avond zullen de volgende filmpjes
worden vertoond: „Boemerang", van
Boris Kolas, Joegoslavië. Een teken
filmpje, waarin men kan zien dat een
vlinder op een radarscherm bijna leidt
tot het uitbreken van een atoomoorlog
„23 Skidoo", van Julian Biggs, Canada.
In deze dokumentaire wordt een beeld
gegeven van een stad, waaruit alle
menselijk leven is verdwenen
(aanvang 19.30 uur)
Maandagavond 13 februari is het
filmcollectief De Rode Lantaarn present
met de film „Bouwen voor wie?" Het
gaat over woningnood èn de wijze,
waarop grote projektontwikkelaars hun
bulldozers in bestaande stadsgebieden
zetten om er hun winkelcentra te
kunnen bouwen. In deze film wordt Nij
megen als voorbeeld genomen, waar
de binnenstad van Nijmegen onderge
schikt zou worden gemaakt aan de
funktie van winkelcentrum, met alle
nare gevolgen voor de bewoners van
dien. Maar de buurtbewoners van Nij
megen begonnen een strijd en wonnen
die. De projektontwikkelaar werd de
stad uitgezet en kleine ondernemers
konden beginnen aan het herstel van
de binnenstad Onder verantwoor
delijkheid van de gemeente en onder
kontrole van het Buurtcomité Bin
nenstad. (aanvang 19 30).
Dinsdagavond tens'otte kan men film
kijken en diskussiëren met het Instituut
voor Natuurbeschermings Edukatie
(I V NAllereerst wordt op deze avond
de film „In de ban van het gebeuren"
vertoond. Hierover kan worden gedis-
kussieerd met als thema: de gevolgen
van toename van de be
volkingsdichtheid voor het milieu. De
MOS-groep (zie De Stad Amersfoort
van vorige week) krijgt dan (in samen
werking met de I V N.) de gelegenheid
om iets te vertellen over haar doelstel
lingen. Na de pauze worden nog twee
filmpjes vertoond: „Milieu", een
tekenfilm over de milieuverontreiniging
en „We zetten weer een boom op" van
het Staatsbosbeheer over de betekenis
van hout door de eeuwen heen Ook
hier kan over worden nagepraat, (aan
vang 19.30).
UNIEK INITIATIEF
Het experiment van het Amers-
foortse Filmhuis (een landelijke pri
meur) is dachten wij - de moeite
waard. Maar al te vaak schieten ak
tiegroepen hun doel voorbij, omdat
ze niet In staat zijn het publiek vi
sueel duidelijk te maken, waar het
om gaat. Door middel van de film kan
dat wel. Het Is te hopen, dat veel
Amersfoorters en bewoners uit de
regio deze maand naar het Filmhuis
zullen gaan. Niet alleen om de film
over de aktie zelf, maar ook om
kennis te maken met de ak-
tievoerders en te kunnen praten over
hun doelstellingen. Het programma
van zaterdag 18 tot en met dinsdag
21 februari geeft ruim baan aan de
Bond Amersfoortse Muzikanten, het
Vrouwencafé, de Vereniging voor
dienstplichtige Militairen en het Al
gemeen Nederlands Jeugdverbond.
De week daarop wordt de aktie-
maand van het Filmhuls afgesloten
met het ultra-centrifuge-projekt
(Soc. Partij/PSP). De Belan
gengroepering Wetsovertreders, het
komitee tegen Berufsverbot, het
filmkollektief Amsterdams Stads-
|ournaal en de werkgroep Homo-
seualltelt. Een zeer gevarieerd pak
ket, dat is duidelijk. In het Filmhuls
hoort u er méér van.
ONTSNAPPING UIT HET
VERGETEN CONTINENT
James Coburn en Rod Steiger In „Een vuist vol dynamiet".
svelc
MSTERDAM
.ho«.
-Als ik toevallig naar Amsterdam
oet, pak ik altijd de trein en ben
\n ineens die voorbeeldige
ne Jr9er' d,e z n autootje thuis laat en
'f openbaar vervoer boven alles
Want Amsterdam is voor mij
itdirekt een stad. waar je zo maar
entjes naar binnen rijdt. Afgezien
g van de volkomen on wetend-
7d, waarmee je je in dat onvoor-
'slbare doolhof van ingewikkeld in
kaar zittende stratenpatronen be
eft, is het er zo druk. dat je door al
3 auto's die richtingaanwijzers en
jkaanduidingen niet meer ziet,
'kal zou je daar enige moeite voor
en. Kortom: ik pik de trein en de
im. Altijd goed.
Een goede kennis van mij piekert
niet over om per trein naar Neder-
ïd's hoofdstad te gaan. Zij heeft
3nig jaartje in deze op palen ge
duwde stad doorgebracht en kent
•t stratenplan voldoende om zich
3t haar auto in deze jungle te dur-
n wagen. Nog niet zo lang
leden echter, moest ze toch er-
nnen, dat het er in de loop der
en allemaal niet gemakkelijker op
geworden, juist door die enorme
3vloed van nieuwe auto's.
Nietsvermoedend reed m'n
nnis door de buitenwijken van
nsterdam om haar schoonouders
fe halen. Samen zouden zij naar
binnenstad gaan om een bezoek
brengen aan een neef, die als
^foCi sgebakken horeca ff er in de Le-
gracht was neergestreken.
Het eerste deel van de tocht
•rliep in vrijwel volmaakte
irmonie tussen de kleine Fiat en
rest van autorijdend Amsterdam.
/axioms nog sneller dan de tram, die
derwc* laatste jaren ook al zuchtend
ra e^kke/end door de binnenstad
roet in file-verband.
De ellende begon op de Le
liegracht, waar de neef van m'n
kennis z'n cafeetje was gestart ten
behoeve van dorstige Am
sterdamse kelen. Maar wie de Le
liegracht kent, weet, dat het niet
zo'n al te brede straat is en boven
dien nog fiks volgeparkeerd, al dan
niet op wettig toegestane wijze.
Stoppen betekent onherroepelijk
opstopping. M'n kennis vond het
eigenlijk niet verantwoord om bij
zoveel Amsterdammers de kans op
een hart-lnfarct te vergroten ,,Laat
ik nog maar een rondje rijden",
dacht ze heel optimistisch, mis
schien is het straks niet zo druk."
Dat heb je, als je niet meer in de stad
zelf woont en je heil hebt gezocht op
het platteland, waar het leven nog
goed is. Maar na drie, vier rondjes
draaien, was de situatie nog niet
zichtbaar verbeterd en aangezien
neef inmiddels wellicht vol
ongeduld wachtte op z'n familie,
besloot mi/n kennis toch maar om
de stop te wagen. De file was in een
mum van tijd eindeloos lang, maar
ja, met een schoonmoeder die niet
meer zo goed ter been is en dus
naar de stoep moet worden gehol
pen, is zo'n uitlaad-karweitje niet zo
maar een paar seconden gepiept.
Het geduld van de soms toete
rende Amsterdammers werd dan
ook danig op de proef gesteld, in
clusief dat van de bestuurder van
een Amsterdamse brandweerwa
gen, die blijkbaar op weg was naar
een brand of er net van terugkwam.
Het was dan ook een aardige stoet:
Schoonmoeder met twee stokken
en pa met één stok. Zoiets zou
eigenlijk officieel voorrang moeten
hebben.
Neef verwelkomde zijn famiiie erg
gastvrij. Inclusief m'n kennis, die
echter wel eventjes wat later ar
riveerde, omdat ze de auto ergens
kwijt had moeten zien te raken. En
wie Amsterdam kentjuist.
Daarom ga ik altijd met de trein,
als ik naar Amsterdam moet. Maar
ik hoef dan ook maar zelden op de
Leliegracht te zijn
V.
Scène uit: „Bilitis" van de beroemde vrouwen-fotograaf David Hamilton.
MARCH OR DIE
ck Wayne en Sarah Douglas vallen in handen van de gevreesde Nagas,
ie uit: „Ontsnapping uit het vergeten continent".
geschoeid, ook al waren ze minder on
schuldig dan deze film van David Hamil
ton.
„Bilitis", luchtige erotiek, zoals
het tegenwoordig eigenlijk niet meer
wordt gemaakt. Voor wie er gevoelig
voor is. En voor hen, die de soft-
focus fotografie van David Hamilton
nog steeds het einde vinden.
(Grand 5, eerste week, 16 jaar.)
JABBERWOCKY
„Mijn zoon, pas op voor de Jab-
berwock, zijn tanden bijten, zijn
klauwen krabben". Dit is een dichtregel
uit „Through the looking glass and what
Alice found there", een vervolg van
Lewis Caroll op zijn „Alice in Wonder
land". Hetis één van de uitgangspunten
van „Jabberwocky", de nieuwste film
van het Monty Python-team, geregis
seerd door Terry Gilliam.
Jabberwocky" is - zoals vaker is op
gemerkt - een sprookje voor volwasse
nen. Het speelt zich allemaal af in die
donkere - voor velen onkontroleerbare
en mysterieuze - Middeleeuwen, waar
een koninkrijk onder leiding van Bruno
de Twijfelachtige, zwaar gebukt gaat
onder de bedreiging van een enorm
monster, Jabberwocky Door het ter
rorisme van dit monster, heerst er een
economische crisis in het koninkrijk. De
honger viert hoogtij. Het verval is duide
lijk. Uit angst voor het vraatzuchtige
monster vlucht de plattelandsbevolking
naar de stad, waar de „domme boeren"
zeer vlug de prooi worden van allerlei
profiterende groeperingen. Om een
eind aan deze zo langzamerhand on
duldbare toestand te maken, stookt de
kamerheer (een uitstekende rol van
John Ie Mesurier) zijn majesteit op om
een held te zoeken, die de draak, het
monster wil bestrijden. Hij, die daarin
slaagt, zal met de dochter van de
koning mogen trouwen Het is de een
voudige boerenjongen Dennis Cooper
(Michael Palin) die het koninkrijk voor
de dreigende ondergang dient te red
den. Weliswaar tegen wil en dank, want
hij wordt in het strijdperk geworpen,
omdat de ridder, die hij als schildknaap
diende, zelf het onderspit delft in de
strijd tegen Jabberwocky.
De film heeft tal van aspekten in zich.
Afgezien nog van het verhaal (een ge
zellige mixing van Joris en de draak,
Tristan en Isolde en nog wat van dit
legendarische fraais) is regisseur
Gilliam en zijn creatievelingen uit het
Monty Python-circus er duidelijk in ge
slaagd om - via de toch wel inmiddels
bekend geworden absurde humor - een
beeld te scheppen van een geloof
waardig. zij het knotsgek koninkrijk,
kompleet met zijn overheersende
gilden (vakbonden een besluiteloze
koning en een kamerheer, die weet wat
ie wil Wie geen zin heeft om vergelij
kingen te trekken met bijvoorbeeld de
tegenwoordige economische situatie in
Engeland, met z'n overmachtige vak
bonden, waarbij de „honger" wordt
weggespeeld door voetbalderby's, ten
nistoernooien en wat al niet meer aan
voedsel voor de massa, houdt gewoon
een erg intelligent gemaakte film over
vol onverwachte grappen, doorgezet tot
in het absurde.
Méér nog dan de eersteling,
„Monty Python en de heilige graal"
een film voor een groter publiek. Met
Max Wall als een erg grappige ko
ning, die het allemaal ook niet meer
begrijpt en die de ingewikkelde
zaken liever aan anderen overlaat.
Ondanks de massa's stof en spin-
newebben gebruikt voor het verval
van het koninkrijk, allesbehalve een
stoffige film. Maar je moet wel van de
Monty Python-humor houden.
(Grand 5, eerste week, 16 jaar.)
de hoofdrollen. Niet de eerste beste
filmacteurs en wat Cathérine Déneuve
betreft: zij is onbetwist één der beste,
maar zeker de mooiste actrice die
Frankrijk momenteel rijs is. Voeg
daarbij een deels romantisch oorlogs
verhaal, compleet met helden en la
faards en je zit midden in de sfeer van
het begin van deze eeuw. toen het die
nen in het vreemdelingenlegioen wel
iswaar niet het allerprettigste was, maar
toch niet iets om je voor te schamen. Je
werd gehard en je werd gerespekteerd
als je het overleefde. Het vreemdelin
genlegioen was en is ook nu nog voor
echte mannen. Hoewel de romantiek,
die de wereld rond dit legioen heeft ge
weven de laatste tijd (gelukkig) vrijwel
verdwenen is, bleef toch wel de
nostalgie naar helden, zeker in de film
wereld, bestaan.
Dat is wellicht ook één van de rede
nen, dat dit soort films weer in opkomst
zijn. Hadden we kortgeleden nog de re
vival van de piratenfilm. nu is het
vreemdelingenlegioen aan de beurt.
Doorlopen of sterven in het gloeiende
gekoloniseerde zand Dat is de
strekking van de film. Alleen is het een
tikkeltje jammer, dat Terence Hill een
beetje uit de stijl valt en - vooral in het
begin - maar niet wil deugen voor mili
taire voetveeg. Gene Hackman speelt
de commandant varhher spul (een uit
het Amerikaanse leger gesmeten ij
zervreter). Cathérine Déneuve is de
mooie dochter van een archeoloog (die
al eerder het loodje heeft gelegd in de
woestijn) en die eigenlijk wat is blijven
hangen, mede onder invloed van de
charme van Marco (Terence Hill) en om
de majoor te pesten.
Als Max van Sydow er niet was ge
weest (als professor Marneau) zou
alles misschien nog best op z'n pootjes
terecht zijn gekomen en zou Terence
Hill veilig in de armen van Cathérine
Déneuve bet beeld uit zijn gelopen, een
beter stuk strand tegemoet. Maar he
laas. de professor wil - tegen de zin van
de majoor in - het graf van de „Engel
van de woestijn" blootleggen om de
mummie op een veiliger plaats in het
Louvre op te bergen, het museum
paleis. waar al zoveel schatten uit de
kolonies een laatste rustplaats hadden
gevonden. Jammer genoeg voor de
prof zijn de Marokkaanse nomaden
stammen daar niet zo mee ingenomen
en één van de leiders, El Krim, wil dat
dam ook tegenhouden. Pas als de
mummie wordt gevonden en de majoor
van plan is de heilige godin terug te
geven aan de nomaden om bloedver
gieten te voorkomen, krijgt El Krim de
nomadenstammen bijeen om een
heilige oorlog tegen die grafschenners
te beginnen.
En daarmee eindigt het heldenleven
van majoor William Sherman Foster
(Gene Hackman weet op verbluffende
wijze te sterven) en begint het
heldendom van Marco de zigeuner, die
het baantje van z'n baas overneemt met
een vanzelfsprekendheid, die je niet
„March or die" is een film over légio-
naires, de helden van het Franse
vreemdelingenlegioen Regisseur Dick
Richards heeft er echter wel iets anders
van gemaakt, dan Marty Feldman met
„The remake of Beau Geste" ongeveer
dezelfde tijd deed. Is Feldman's film
een stevige parodie op al dat veelal
misplaatste heldendom in de gloeiende
woestijnen van Marokko en verre om
streken, „March or die" is een seneus
gemaakt werkstuk met Gene Hackman,
Cathérine Dénueve en Terence Hill in
Scène uit: „Jabberwocky".
duurd, maar Hamilton is dan toch ge
zwicht en het resultaat is zijn debuutfilm
„Bilitis", die deze week in Grand 4 van
start gaat. Zelf is Hamilton zeer
tevreden over deze eersteling in de ci
nematografie, maar het is duidelijk, dat
de critici er geheel anders over denken
Kreten als „onbenullig porno-werkje" of
„zweetloze erotiek van de zeepfa
brikant" werden gebezigd om aan te
geven, dat het allemaal maar waarde
loos spul was, wat Hamilton zijn fans
had te bieden
Dat laatste is nog de vraag, want „Bi
litis" mag dan een zwak. ongeloofwaar
dig verhaaltje hebben („toch bestaat
het, zoals ik het heb gefilmd, zo on
waarschijnlijk is het niet"), de fotografie
van Hamilton is zonder meer voortreffe
lijk en ademt een tere sfeer uit, die past
bij het ontluiken van de jonge vrouw
Bilitis (gespeeld door Patti
d'Arbanville). Toegegeven, je moet er
van houden om een dergefijke konstant
volgehouden sfeer van onschuldige sex
anderhalf uur lang kunnen ondergaan
zonder je te vervelen, maar wie oog
heeft voor schoonheid (al dan niet met
de zweetloze geur van de zeepfa
brikant.. kan deze film best genoeglijk
zijn. Want in feite waren de
Emmanuelle-films ook op deze leest
jp
..ren geleden zag ik in Duitsland
ev.eloof op de Photokina) een vrij
ts opgezette expositie van de
>lse fotograaf David Hamilton.
Ik er me nog van herinner is, dat
stuk voor stuk erg fraaie platen
n van half of geheel ontklede
welijke schoonheden en in een
ileiding stond dan ook, dat Ha-
in een van de meest geliefde fo-
ifen op dit gebied is. Een expert
Het was me - eerlijk gezegd -
dien nog niet opgevallen, maar
'3lflan kwam ik zijn platen inderdaad
Imatlg tegen in binnen- en
inlandse fotobladen, magazines
Mi'Smaakvol en romantisch bloot,
Kvaflt men dat. Sinds de poster-
strie op volle toeren is gaan
len, vindt Hamilton ook hier een
ge aftrek en kan men zijn fraaie
r -aldlngen tussen al dat andere
arschoon aantreffen,
en achtereen werd aan Hamilton
lagdom eens een film te gaan ma-
waarin vooral zijn wijze van bena-
g van het prille vrouwelijke schoon
aal zou staan Het heeft lang ge-
