..Dokter Vlimmen", sfeervol tijdsbeeld
van zuidelijke plattelandsgemeenschap
/am
mmmm
„THE GAUNTLET", ONWAARSCHIJNLIJKE SPEKTAKEL-THRILLER
DR. VLIMMEN
,iDr. Vlimmen' is de nieuwste Neder
landse film. De regie was in handen van
Guido Pieters en Peter Faber speelt de
hoofdrol als de koppige, dwarse dieren
arts, zoals mr. A. Roothaert hem be
schreef in zijn inmiddels beroemd ge
worden trilogie. Het is natuurlijk een on
mogelijke zaak om een zo n omvangrijk
AUTHENTIEK
Guido Pieters is erin geslaagd om
een goed in elkaar zittende film te
maken, waarin nietaileen Peter Faber
als Vlimmen excelleert, maar waarin
ook aan de bijrollen de nodige aan
dacht is besteed. De hele film ademt
een authentieke sfeer uit, zoals die
ook in sommige TV-series naar dit
genre boeken naar voren komt (kijk
bijvoorbeeld naar „Het dagboek van
een herdershond" van Willy van He-
mert). Fraai camerawerk van Theo
van der Sande is daar niet vreemd
aan.
Men zegt wel eens dat streekromans
alleen maar een bepaald soort publiek
hebben, maar ,,Dr. Vlimmen" is niet voor
niets een bestseller geweest en nog
steeds een veelgevraagd boek in de
plaatselijke bibliotheken. Voor zover ik
het kan bekijken, zou het best eens zo
kunnen zijn, dat ook de film hoge ogen
gaat gooien
,,Dr Vlimmen" is een sfeervolle film,
waar je steeds met genoegen naar blijft
kijken Geen gewild grappige scènes,
maar een aaneenschakeling van dage
lijkse, in die tijd voorkomende, ge
beurtenissen. door Guido Pieters met
zorg in beeld gebracht en door camera
man Theo van der Sande bijna feilloos
geregistreerd qua sfeer en beeldop-
bouw. Met uitstekende muziek van Pim
Koopman.
GENOEGLIJK
Kortom: „Dr Vlimmen" is een ge
noeglijke film, waar je als toeschouwer
uit 1978 soms een tikkeltje meewarig
naar kijkt, verwonderd of zelfs verbaasd
misschien door al die gekke toestanden,
als gevolg van de totaal vastgeroeste
tradities van een hechte katholieke ge
meenschap tussen twee wereld
oorlogen, waarin eigenlijk geen plaats is
voor een buitenstaander, een vreemde
eend in de zuidelijke bijt.
Regisseur Guido Pieters is er - voor
mijn gevoel - zonder meer in geslaagd
om de sfeer uit die tijd over te brengen in
karakteristieke beelden, zonder al te
veel in gemeenplaatsen te vervallenDe
doeltreffende dialogen doen nergens
„overdone" aan en kompleteren de
beelden zoals het hoort. En zoals ge
zegd. er is zorg besteed aan de bijrollen,
die eigenlijk stuk voor stuk kleine hoofd
rolletjes zijn geworden, juweeltjes op
zich.
En naar Peter Faber kijk ik liever als
hij bezig is met een hoofdrol in een
boeiende film, dan als presentator
van de TV-rubriek „Cinevisie",
waarin hij de film in z'n algemeenheid
niet zoveel goeds bewijst als in zijn
werk als filmakteur.
(Grand 3, eerste week. zestien jaar).
THE GAUNTLET
Sinds zijn Dirty Harry-films is Clint
Eastwood voor de kassa's van de
bioscopen overal ter wereld een on
gekende topper geworden. Vrijwel al
zijn films werden ongekende suc
cessen en men noemt Eastwood dan
ook wel de „John Wayne anno nu".
Geen wonder dat deze succesakteur
steeds meer zélf het regiestokje ter
hand neemt. Hij wil er immers zeker
van zijn dat zijn opvallende ver
schijning - zowel fysiek als qua karak
ter - in dejuistedimensies op het witte
doek verschijnt. Dat is ook het geval
met Eastwood's nieuwste rolprent
dieinAmerika „The Gauntlet" heeten
in Nederland vanaf deze week in tal
loze bioscooptheaters (ook in
Amersfoort) te zien zal zijn.
SCHIETSPEKTAKEL
Onmiddellijk na de Amerikaanse
première baarde de film opzien door de
nimmer vertoonde schietspektakel-
scènes, die de hoofdmoot van de film
vormen Zo wordt bijvoorbeeld een
kompleet landhuis - waarin Eastwood
zich met een meisje heeft verborgen -
met de grond gelijk gemaakt. En dat,
terwijl Eastwood nota bene zelf bij de
politie werkt. Hij wordt echter door een
van zijn corruptesuperieuren „gezocht"
en voelt dat aan den lijve. Het meisje in
het dodelijke spel - gespeeld door
Sondra Locke (die, na haar rol met
Eastwood in The Outlaw Josey Wales,
voortdurend aan zijn zijde wordt gezien)
is een gearresteerde prostituee, die
door de keiharde Clint van Las Vegas
naar Phoenix overgebracht moet wor
den. De „aflevering" zal echter niet ge
makkelijk verlopen, want in de gokstad
Las Vegas ontdekt Eastwood dat er of-
fi 'sel (door de onderwereld) wordt in
gezet op het falen van zijn missie. Men
gokt 100 tegen 1 dat het meisje op het
moment dat zij het hoofdbureau zal ver
laten ter plekke dood zal neerstorten
Dan besluit Eastwood zich vastberaden
door de barricaden te storten
PANTSERBUS
Onderweg naar Phoenix worden op
allerlei manieren aanslagen op het stel
gepleegd, maar ze weten in leven te
blijven en groeien naar elkaar toe. Uit
eindelijk wordt Phoenix bereikt. Daar
hoort Eastwood dat er een volledige - tot
de tanden bewapende - politiemacht
(kompleet met machinegeweren en ba
zooka's) op hem wacht. Als een be
zetene begint hij een door hem gekaapte
reisbus vol centimeters dikke
staalplaten te stouwen en konstrueert
op die manier een ware pantserbus
Langzaam rolt de bus met Eastwood en
het meisje door de afgezette straten van
Phoenix elk ogenblik kan de hel
losbarsten. En dat gebeurt dan even
later ook.
ONWAARSCHIJNLIJK
Hoewel je het met die Amerikanen
nooit weet, lijkt het verhaal van „The
Gauntlet" wel wat onwaarschijnlijk
toe. Je kunt je allemaal best
indenken, dat in het Amerikaanse
kies-systeem de korruptie hoogtij
kan vieren. Een verbinding tussen
politici en zelfs politie met de maffia
en andere onderwereldorganisaties,
lijkt daarbij tot de mogelijkheden te
behoren, maar de wijze waarop Clint
Eastwood deze situatie in een film
uitbeeldt, doet op z'n zachtst gezegd
wat onwaarschijnlijk aan.
De indruk is dan ook, dat Eastwood
alles een tikkeltje (wat heet!) heeft over
dreven om de juiste spektakel-effekten
in de film onder te kunnen brengen
Want zonder de enorme schietpartijen
door de politie, is „The Gauntlet" een
doorsnee politiefilm, zoals er zoveel zijn
gemaakt en nog gemaakt zullen
worden
Terwijl in Nederland alle meelevende
burgers op hun achterste benen staan
als een politieman de moed heeft zijn
revolver te gebruiken in een blijkbare
noodsituatie, in Amerika laten ze hele
legers politiemannen een collega be
schieten met wapentuig, dat in een mo
dern leger niet zal misstaan en in een
hoeveelheid, waar je van rilt De poli
tiemannen volgen slechts het bevel op
van een meerdere, die met kilo's boter
op z'n zwetende kruin probeert het
onheil te voorkomen, dat door de kop
pigheid van één onnozele politieman
(een ondergeschikte nota bene) over
hem zal worden uitgestort. Het „Befehl
ist Befehl" schijnt ook in de VS enorm
opgang te hebbengemaakt, als we „The
Gauntlet" beschouwen als een Ameri
kaans tijdsbeeld. Ik twijfel daar sterk
aan. Zo erg zal het In Amerika toch wel
niet zijn
Dat neemt allemaal niet weg, dat in
„The Gauntlet", die de liefhebbers van
keiharde aktie en spektakel volledig aan
hun trekken laten komen Clint Eastwood
de onverstoorbare en schier onkwets
bare held uithangt en zijn door talloze
films opgebouwde image als de
moderne John Wayne nog eens fiks op
vijzelt „The Gauntlet" is een film voor
het grote publiek, dat blijkbaar een
steeds grotere hang naar steeds spek-
takulairder films ontwikkelt. Een verlan
gen, waaraan de filmproducenten maar
al te graag voldoen. Ook al kost het
tienduizend kogels in een zo te zien
gloednieuwe bus
15
Ze zeggen wel eens (In militaire
kringen): „Dat huis blaas ik eventjes
opIn „The Gauntlet" gebeurt
het daadwerkelijk en wordt een huis
volledig door geweerschoten met de
grond gelijk gemaakt. Dat is In
derdaad nog nooit in een film
vertoond en je staat er eventjes van te
kijken. Maar, hebben anderen vóór
mij al zo vaak gezegd: „alles went",
zo ook de onwaarschijnlijke hel-
dentoeren van Clint Eastwood en het
onthutsende beeld van honderden
Amerikaanse politiemannen die met
een stalen gezicht hun gloeiende
lood in aardige woonhuizen en han
dige bussen van het openbaar
vervoer pompen omdat ze daar ge
woon opdracht voor hebben gekre
gen.
Zo ook het beeld van de dol
gedraaide politiecommissaris, die In
een laatste wanhoopspoging ons
aller Clint nog eventjes van kant wil
maken, en daar ook nog bijna In
slaagt, terwijl diezelfde robot-achtige
politiemannen zonder een spier te
vertrekken, laat staan hun geweer,
bewegingloos toekijken. Wedden,
dat we met „The Gauntlet" nog lang
niet aan het eind zijn gekomen van
spektakulaire mogelijkheden in de
Amerikaanse film? We zullen er In
derdaad aan moeten wennen
(Cinema 1eerste week, zestien jaar).
IN HET KORT
„Waar een rits is, is een weg" is de titel
van de sexfilm van deze week in Duo 1
aangevuld met „Sex je zorgen opzij", in
de nachtvoorstellingen van hetzelfde
theater (16 jaar).
Duo 2 biedt aktie in „De duivel hale
je", waarin Bud Spencer en Terence Hill
opnieuw de nodige avonturen beleven,
ditmaal als een paar piraten, die van
wanten weten Aktie en uitstekende
humor plus Bud en Terence, een betere
kombinatie is haast niet denkbaar (alle
leeftijden)
In de nachtvoorstelling van Duo 2 de
bekende film „Bullitt" van regisseur
Peter Yates met Steve McQueen en
Jacqueline Bisset in de hoofdrollen, het
enerverende verhaal van een politie-
inspekteur, die zijn gevangene
kwijtraakt door een aanslag. (Steve
McQueen speelt als de politie-
inspekteur Bullitt een uitstekende rol).
In de kindervoorstellingen van Euro
Cinema tenslotte een reprise van „De
avonturen van Pietje Bell". (Alle leef
tijden)
filmagenda Amersfoort
GRAND 3, tel. 033-14632
„Doctor Vlimmen", 16 jaar
Dagelijks: 1.30, 6 30 en 9.15 uur. Zon
dag: 1.30, 4.00, 6.30 en 9.15 uur
GRAND 4
„Voor een handvol dollars", 16 jaar.
Dagelijks: 1 45. 6.45 en 9.30 uur. Zon
dag: 1.45, 4.15, 6.45 en 9.30 uur.
GRAND 5
„De mantel der liefde", 16 jaar.
Dagelijks: 1.30, 6.30 en 9.15 uur. Zon
dag 1.30. 4 00. 6 30 en 9.15 uur.
CINEMA 1, tel. 033-18900
„De Doorzetter" (The Gauntlet), 16 jaar
Dagelijks: 1 45, 6.45 en 9.30 uur. Zon
dag: 1.45, 4 15, 6 45 en 9.30 uur.
CINEMA 2
„The spy who loved me", 12 jaar.
Dagelijks 1 30, 6 30 en 9 15 uur Zon
dag: 1.30, 4.00, 6.30 en 9 15 uur.
EURO CINEMA, tel. 033-33655
„Smokey and the bandit", a.l.
Dagelijks: 1.45,6.45en 9.15 uur. Zater
dag 4 15, 6.45 en 9.15 uur. Zondag:
1 45,4 15,6.45 en 9.15 uur. Woensdag:
6.45 en 9.15 uur.
„De avonturen van Pietje Bell", a.l.
Zaterdag- en woensdagmiddag: 1.45
uur.
DUO 1, tel. 033-16572
„Waar een rits is, is een weg", 16 jaar.
Dagelijks: 2.15, 7 15 en 9.30 uur. Zon
dag: 2.15, 4 30. 7.15 en 9.30 uur
DUO 2
„De duviel hale je a.l.
Dagelijks 2.00, 7 00 en 9.15 uur. Zon
dag: 2.00, 4.15, 7 00 en 9.15 uur.
DUO 1
„Sex je zorgen opzij", 16 jaar.
Vrijdag- en zaterdagavond: 24.00 uur.
DUO 2
Bullitt", 16 jaar.
Vrijdag- en zaterdagavond: 23.45 uur.
Clint Eastwood en Sondra Locke tijdens hun enerverende tocht van Las Vegas
naar Phoenix. Scène uit „The Gauntlet".
Leusder Krant - Kijk op de film
DONDERDAG 23 FEBRUAR11978
DOOR BERT VOS
AMERSFOORT - Deze week aandacht voor twee nieuwe films, allebei een
première voor Nederland. Dat is In de eerste plaats „Dr. Vlimmen de
verfilming van Guido Pieters van Roothaert's trilogie met Peter Faber in de
hoofdrol en „The Gauntlet" (De doorzetter) van Clint Eastwood, die niet alleen
de regie maar ook de hoofdrol vervulde. Twee opmerkelijke films, de ene van
Nederlandse bodem, de andere van Amerikaanse makelij met een ietwat
merkwaardig beeld van de Amerikaanse politie. Nieuwe films zijn verder te
zien in het Duo-duo. „Vooreen handvol dollars", „De Mantel der Liefde", „The
spy who loved me" en „Smokey and the Bandit" zijn geprolongeerd.
Peter Faber (Dr. Vlimmen) wordt afgetuigd door onder meer slager Van
Heusden (Tim Beekman). Scène uit de film „Dr. Vlimmen" van regisseur Guido
Pieters.
ZEKERHEID
Wat er ook zeker Is in dit leven, je
kunt het toch nooit helemaal zeker
weten en daarom beter het zekere
voor het onzekere nemen. Dat moet
welhaast de lijfspreuk van een
verzekeringsman zijn, zou je op het
eerste gezicht zeggen en u hebt
dan volkomen gelijk. Het is zo.
Mijn tante vertelde me het hele
verhaal. Ze was namelijk van me
ning, dat de verzekering, die door
haar man op haar was afgesloten
eigenlijk een pietsie aan de lage
kant was. Nooit bijgesteld eigenlijk.
Het werd de hoogste tijd om daar
iets aan te doen, want tienduizend
gulden is tegenwoordig toch niks
meer voor een doorsnee mensenle
ven?
Daarom de verzekeringsman ge
beld of 't ie eens een keertje langs
kon komen. De koffie stond klaar,
etc. U kent dat wel De agent ener
grote verzekeringsmaatschappij
had daar wel oren naar. Als je de
loodgieter of de electricien vooreen
klusje nodig hebt moet je geduld
uitoefenen (je komt dan op de
wachtlijst te staan), maar
verzekeringsmaatschappijen pak
ken elk klusje vlot en gretig aan. De
volgende avond stond de agent met
z'n inspekteur op de stoep van m'n
tante, die alleen thuis was. He
lemaal niet zo vreemd als je be
denkt, dat oom een gloeiende hekel
heeft aan dat soort zaken en alles
aan tante overlaat. En dat soort
zaken kun je heel best aan haar
overlaten
Na het bakje koffie (hé, dat
smaakt heerlijk, mevrouw) werd het
dossier tevoorschijn gehaald en
enige momenten doorgebracht met
gewichtig knikkend bladeren in de
polissen In een bijna gewijde stilte
(voor de storm
„Tja mevrouw,'' begon de
verzekeringsinspelteur, „u wilt de
verzekering, die uw man op u heeft
afgeslotên verhoogd hebben. Dat is
inderdaad erg verstandig Zullen
wij er maar veertigduizend van ma
ken?" Mijn tante is een verstandige
vrouw en gunt haar man best een
meevallertje bij haar onverhoopt
overlijden, maar..veertigdui
zend gulden? Nee, maak er maar
vijfentwintig van." De inspekteur
schudde zijn levens-wijze hoofd.
Maar mevrouwtjebegon hij,
zich schrap zettend voor een
geheel voorbereide diskussie vol
levensechte chiché's Maar tante
liet zich niet van de wijs brengen.
Vijfentwintigduizendmeer niet."
En, toen ze zag, dat de inspekteur
zich nog niet gewonnen gaf, ,,mijn
man hoeft er echt niet rijk van te
worden hoor
De inspekteur zag blijkbaar de
redelijkheid hiervan in en begon
aan de standaardprocedure
verzekeringen-verkoop. ,,Hebt u
een begrafenisverzekering me
vrouw?" Nee, mevrouw had dat niet
en toonde geen enkele behoefte om
zich er eentje aan te schaffen. Dat
vond de inspekteur opnieuw maar
erg onvoorzichtig en ondoordacht
en hij somde alle voor- en nadelen
op, zodat je er bij voorbaat al akelig
van werd bij het vooruitzicht ooit
gebruik te moeten maken van deze
verzekering. Tante kapte alle dis
kussie af door resoluut vast te stel
len, dat wie dan leeft wie dan zorgt.
,,U bedoelt?" vroeg de man aarze
lend. „Simpel," zei tante. „Mijn na
geslacht moet maar zorgen, dat ik
een nette begrafenis krijg. Ik neem
toch aan, dat ze me toch op een of
andere manier aan moedertje aarde
zullen toevertrouwen?" Déór had
de inspekteur niets op aan te mer
ken, ook al zag je aan z'n gezicht,
dat hij wel eens gemakkelijker klan
ten onder het mes had gehad
„Recreéert u veel?" M'n tante
wist enige ogenblikken niet, wat ze
moest zeggen. Ze keek de man
stomverbaasd aan. „Wat zegt u?"
vroeg ze en dacht ondertussen aan
één of andere nieuwigheid op
sexueel gebied of zo Met deze
moderne opvattingen wist je maar
nooit. De inspekteur besefte zijn
foutief woordgebruik en vertaalde
het jargon. „Doet u veel aan rekrea-
tie?" Tante aarzelde even. Nou ja,
ze ging één keer per jaar met vakan
tie. „Of heeft het iets met sport te
maken?"
Met een kennersblik bekeek de
inspekteur mijn tante en schudde
z 'n hoofd „Nee, zei hij,u doet niet
aan sport, dat zie je zo. Zelfverze
kerd stond mijn tante toen maar op
om de beide heren te vertellen, dat
wat haar betreft het genoeglijke on
derhoud geëindigd was Sportief
als ze is, heeft ze het vers gezette
tweede kopje koffie later zelf maar
opgedronken. Toen kwam mijn oom
thuis. Een verzekerd man
V.
boek in zijn geheel te verfilmen Guido
Pieters en Ben Verbong, die het
scénario schreven, hebben zich dan ook
duidelijk beperkt tot markante hoogte
punten uit het boek zonder de draad van
hetgeheelteverliezen. „Dr. Vlimmen" is
niet een puur Nederlandse film gewor
den. Een belangrijk deel van de mede
spelenden bestaat uit Belgen, terwijl ook
een deel van de filmcrew uit het Vlaamse
deel der Nederlanden afkomstig is. Die
Vlaamse inbreng is echter terecht. De
film heeft daardoor geheel het karakter
gekregen, wat het moest hebben: dat
van een zuidelijke gemeenschap. Root
haert's boek speelt zich af in een plaatsje
in het zuiden van Nederland tussen twee
wereldoorlogen in Het is de derde ver
filming van het boek
Vlak voor het uitbreken van de
Tweede Wereldoorlog maken we kennis
met Doctor Maria Johannes Vlimmen,
als hij zijn beste vriend en advocaat van
het station afhaalt na diens hu
welijksreis. Tijdens de rit doet zich een
incident voor dat ons terugvoert naar het
einde der twintiger jaren.
Vlimmen (Peter Faber) en Dacka
(Roger van Hooi) leven en werken dan in
een middelgrote plaats ergens in het
zuiden van het land. Dacka is een wat
armoedige advocaat, meestal belast
met de pro-deo zaakjes waarin arm
tegen straatarm procedeert. Vlimmen is
een jonge veearts, die hoofdzakelijk
tegen de domheid en achterdocht van
deboeren moet opboksen. Zijn persoon
lijk leven wordt overschaduwd door het
feit dat zijn vrouw hem voor een ander
heeft verlaten en spoorslags naar het
buitenland is verdwenen. Zijn veront
waardiging hierover en wellicht zijn stille
hoop dat ze een keer zal terugkomen,
weerhouden hem er vooralsnog van een
echtscheidingsprocedure tegen z'n
vrouw te beginnen. Zijn zus, weduwe en
moeder van een zoontje van een jaar of
vijf, zwaait de scepter over Vlimmen's
drukke huishouden en praktijk. Zoveel
mogelijk trekken Vlimmen en Dacka met
elkaar op en allebei zijn ze zo nu en dan
te vinden voor een pleziertje in Antwer
pen
Naast zijn zware werk tussen de boe
ren op het land probeert Vlimmen een
„vaste aanstelling teJ^ijgen op het Ge-
meehte Slachthuis, waardóór hij een
grotere invloed zou krijgen op de on
heuse slachtpraktijken van een aantal
slagers die zich vaak aan dieren
mishandeling schuldig maken onder het
motto van „ik voel 't niet; jullie soms7".
Vlimmen's maatschappelijke positie
wordt echter in gevaar gebracht als hij op
een gegeven ogenblik het vaderschap
krijgt aangewreven van het kind van zijn
dienstmeisje. De hele gemeenschap
roert zich en roept schande over z'n
euvele daad. Wat Vlimmen ook aan
voert, hij blijft de schurk die een dingske
van vijftien verkracht en zwanger ge
maakt heeft. De enige manier om van
alle schuld en blaam gezuiverd te
worden is de werkelijke vader op te spo
ren. De hele affaire loopt zo hoog op, dat
er een rechtszaak van dreigt te komen.
Tot overmaat van ramp wordt Dacka als
raadsman van VlimmerVs tegenpartij
aangewezen wat hun vriendschap he
lemaal niet ten goede komt. Gelukkig is
het diezelfde Dacka, die de echte vader
min of meer toevallig tegen het lijf loopt.
Vlimmen kan weer vrij ademen en zijn
benoeming tot onderdirekteur van het
Gemeente Slachthuis blijkt nu tot de
reële mogelijkheden te behoren De
vreugde over dit alles wordt helaas voor
een groot deel teniet gedaan door een
verrassing, die zijn zus een tijdje voor
hem verborgen heeft weten te houden,
maar waarmee ze hem nu konfronteert
Als gevolg hiervan wordt Vlimmen he
lemaal op zichzelf teruggeworpen. Zijn
mislukte huwelijk; zijn alleen zijn; het
breekt hem op en hij ziet nauwelijks nog
een uitweg Alleen Dacka is er nog, maar
uit het begin van de film weten wij, dat
ook hij een keer trouwt.
Peter Faber als Dr. Vlimmen tijdens de operatie van een koe
„Dr. Vlimmen" is geen op
zienbarende film, geen politiek pamflet,
waarin de misstanden uit die tijd worden
gehekeld, ook al worden ze wel in korte
scènes geportretteerd Dr Maria Jo
hannes Vlimmen is geen doorsnee
dierenarts. Hij hekelt de misstanden,
maar houdt daarbij duidelijk geen reke
ning met de tradities en de gevoelens
van de bevolking om hem heen. Hij vrij
buiten meestal onbezorgd door het
dorpse leven heen, met een warm hart
voor zijn medemens en met gevoel voor
humor. De dorpelingen om hem heen
krijgen - door allerlei korte episodes -
steeds meer reliëf en geven de film de
nodige diepgang.
De slager Van Heusden (goed gety
peerd door Tim Beekman) is de grootste
tegenstander van Vlimmen. In een
steeds terugkerende konfrontatie wordt
het hoe en waarom duidelijk van de haat,
die de slager koestert tegen de eigen
zinnige dierenarts, die het niet begrepen
heeft op.diens loucjpe^'acht-praktijken.
En dari zijn er boèr Van Bemmel, de
vader van Mientje. Vlimmen's
dienstmeisje, kostelijk vertolkt door
Helmert Woudenberg, of de dames
Stroeks, die alles met volle overgave en
barstend van nieuwgierigheid van
achter hun raam bekijken (Wiesje
Bouwmeester en Georgette Reyevski).
Je leeft mee met het wel en wee van boer
Pietje Mulder (Serge Henri Valcke) en
diens vrouw Keeke (Reinhilde Decleir),
die het nogal moeilijk hebben met hun
beesten, maar altijd kunnen rekenen op
de hulp van Vlimmen, die ten aan-
schouwe van een groot deel van het
argwanende manvolk een operatie op
een koe uitvoert en het beest van een
wisse dood redt.
Er zijn tal van typetjes in de film ver
stopt, die samen het dorpsbeeld rond dr.
Vlimmen van een authentiek kader
voorzien. En zelf Hein Fentener van
Vlissingen, van origine beslist geen ac
teur, verloochent zijn afkomst niet en zet
een vriendelijk baron neer, die Vlimmen
om hulp vraagt als zijn hengst niet het
werk wil doen, waar hij voor bestemd is.
En dr. Vlimmen weet overal raad op.
Erg leuk, maar misschien wel een tik
keltje stereotiep, is de rol van Ward de
Ravet als de pastoor van het dorp, die
het goede leven van het platteland met
volle teugen beleeft, hierbij wat cynisch
gadegeslagen door Vlimmen, die irvhet
katholieke dorp zijn gezicht nooit in de
kerk laat zien, tot ongenoegen van de
zieleherder
Het resultaat van een „schietpartijtje", scène uit „The Gauntlet" van Cllnt
Eastwood.
