Leusder Krant - Kijk op de film
WOENSDAG 15 MAART 197819
,,L'Animal" - Jean-Paul Belmondo
maakt er een beestenboel van
Een hoogtepunt uit de film ,,L'Animal": Belmondo landt vanaf een helicopter
op een vliegtuigje
Brown. De film duurt 45 minuten en
is een produktie van het British Film
Institute.
De mythe die gebaseerd is op „Cider
with Rosie", die van tedere inwijding
van de jeugd via sexuële ervaringen in
heerlijke, landelijke omgeving, wordt
meedogenloos op zijn kop gezet. Onze
held, tegelijk slachtoffer en terrorist,
volgt de autoweg naar de vrijheid en
laat achter zich een stadswereld van
kindergeweld en angst, van maat
schappelijke en sexuele afwijkingen.
Het sentimentele wordt geïroniseerd,
het tedere wordt verdierlijkt en de op
rechtheid wordt weggevaagd in spot
In hetzelfde programma een 40
minuten durende film uit Engeland
van Ed Harker: „The Crystalline Mar
riage".
Het tragische onvermogen tot com
municatie tussen een Vietnam-
veteraan die „slagen" wil en een jonge
Amerikaanse die, onbevredigd in haar
magnifieke buitenhuis (realisering van
de zo heilige „American dream") „alles
al heeft gezien", verdovende middelen
inneemt en zich verbeeldt dat ze intens
leeft
Een man die in Vietnam heeft ge
vochten laat zich uitnodigen door een
rijke jonge nymfomane vrouw. Zij heeft
haar eerste vriend in Vietnam verloren,
hij is lang krijgsgevangene geweest in
Noord-Vietnam
Ed Harker zet deze twee neurotische
mensen tegenover elkaar en regisseert
op opmerkelijke wijze de twee acteurs,
Maxime Borenstein en David Irving, die
erin slagen „afstand te bewaren" on
danks de zeer sterke dramatische
spanning die vanaf de eerste beelden in
de film zit. Een beweeglijke camera
geeft nog een extra dimensie aan dit
frenetieke, maar tegelijk perfect gecon
troleerde verhaal.
(Amersfoorts Filmhuis,
weekprogramma van zaterdag t.m.
dinsdag, 20.15 uur).
GRIEZELEN IN DE NACHT
Voor de verandering kunnen de
liefhebbers van horror-films in de
nachtvoorstelling van het Filmhuis
terecht. Zaterdagnacht wordt dan de
film „The night of the living dead"
gedraaid van regisseur George A.
Romero, gemaakt in 1968.
Barbara en Johnny, broer en zus, be
zoeken het kerkhof om bloemen te leg
gen op het graf van hun vader. Daar
worden ze plotseling aangevallen door
een vreemde lijkachtige man Johnny
wordt gedood, maar Barbara vlucht een
huis binnen Ben, een neger, voegt zich
bij haar na eveneens aan enkele zom
bies ontsnapt te zijn. Hij weet een
aanval van de in aantal steeds toene
mende zombies af te slaan. Uit de
kelder komt plots een andere man,
Harry Cooper, met vrouw en kind, en
een paartje, Tom en Judy Allen waren
eerder voor de zombies gevlucht en
hielden zich in de kelder schuil Ze bar
ricaderen het huis en horen via de radio
dat hun belegeraars overledenen zijn
die door de straling van een raket op
nieuw tot leven zijn gewekt en zich voe
den met mensenvlees. Terwijl de zom
bies met geïmproviseerde Molotov-
coctails op een afstand worden gehou
den, voert men Ben's ontsnappingsplan
uit, maar dit resulteert in de dood van
Tom en Judy. Hele horden zombies val
len nu het kleine groepje aan en allen,
behalve Ben, vinden de dood en
worden op hun beurt zombie. Ben moet
zich in de kelder verschansen.
Inmiddels maken gewapende pa
trouilles korte metten met de zombies
die gemakkelijk met kogels on
schadelijk gemaakt kunnen worden. De
volgende ochtend lijkt alles veilig en
Ben komt naar buiten. Hij wordt echter
voor een zombie aangezien en dood
geschoten.
Romero maakte zijn film met heel be
scheiden middelen. Hij hanteerde zelf
de camera en werkte met onbekende
acteurs. Hoewel hij een budget voor
een kleurenfilm ter beschikking had,
besloot hij zijn werk in zwart/wit te
maken om de realistische sfeer des te
beter te doen uitkomen. Romero gooit
veel van de convanties van de horror
film over boord. Er komt in zijn film geen
enkele komische noot voor, die ge
woonlijk de spanning moet breken. Na
een spannende openingsscène neemt
de spanning steeds meer toe, en Ro
mero toont niet het minste medelijden
met de toeschouwer, op wie hij de angst
van de bedreigde groep mensen tracht
over te brengen. De film geeft een
scherpe analyse van het gedrag van
mensen in een paniek-situatie. Met
Night of the living Dead heeft Romero
de traditie van de horror-film doorbro
ken Dat maakt zijn film nu al tot een
klassieker in het genre.
(Filmhuis Amersfoort, zaterdagavond.
23.00 uur).
filmagenda Amersfoort
Filmagenda voor Amersfoort van
donderdag 16 maart t/m woensdag
22 maart 1978:
GRAND 3 - 033-14632.
„Doctor Vlimmen". 16 jaar Dagelijks:
1.30-6.30-9 15 uur Zondag: 1.30-
4.00-6 30-9.15 uur
GRAND 4.
„The spy who loved me". Dagelijks:
1.45-6.45-9.30 uur Zondag: 1.45-
4.15-6 45-9.30 uur.
GRAND 5.
"Nous irons tous au paradis" 16 jaar.
Dagelijks: 1.30-6 30-9.15 uur. Zondag:
1 30-4 00-6.30-9.15 uur
CINEMA 1 - 033-18900.
"L'Animal" ('n Dolle Beestenboel) a.l.
Dagelijks: 1.45-6.45-9.30 uur. Zondag-
1 45-4.15-6.45-9.30 uur.
CINEMA 2.
"Smokey and the Bandit", a.l.
Dagelijks: 1.30-6 30-9.15 uur Zondag:
1.30-4 00-6 30-9.15 uur
EURO CINEMA - 033-33655.
„De Doorzetter". (The Gauntlet) 16
jaar Dagelijks: 1.45-6.45-9.15 uur. Za
terdag: 4.15-6 45-9.15 uur. Zondag:
1.45-4 15-6.45-9.15 uur Woensdag:
6.45-9.15 uur.
EURO CINEMA.
„Winnetou in de Dodenvallei" a.l. Za
terdag en woensdagmiddag 1.45 uur.
DUO 1 - 033-16572.
„Manuelle de blonde liefdesgodin". 16
jaar. Dagelijks: 2.15-7.15-9.30 uur.
Zondag: 2.15-4.30-7 15-9.30 uur
DUO 2.
„De duivel kent geen genade". 12 jaar
Dagelijks: 2.00-7 00-9.15 uur. Zondag:
2.00-4.15-7.00-9.15 uur.
DUO 1.
„Black Emanuelle". 16 jaar. Vrijdag- en
zaterdagavond: 24.00 uur
DUO 2
„De duivelsbrigade". (The Devil's Bri
gade) 16 jaar Vrijdag- en zaterdag
avond: 23 45 uur.
3831-JE. 3. 21742. 03344786.
1017457. A 517061. 553419528.
6734. 27RAI8 3832. 42. 2171942.
41494.41495. 9. 35. C269004
8175172559. 41251032199. Als de
zetter al deze nummers korrekt
heeft overgenomen, dan hebt u
voor u het profiel van een doorsnee
burger. Al die nummers bij elkaar:
dat ben ik. En dat zijn dan nog maar
de belangrijkste nummers, want
iedereen weet, dat er nog veelmeer
nummers zijn, die betrekking
hebben op de mens. Nummers, die
ik onmogelijk uit mijn hoofd kan op
zeggen, maar nummers, die
bestaan en waarachter zich één of
ander dossier verschuilt. Van mi] en
over mij.
Sinds kort is er wéér een aan toe
gevoegd. Ook ons aller PTT is op
het geven vaneen nummer overge
gaan. De postcode. Ook ik heb er
eentje gekregen en ik ben daar
reusachtig blij mee. Want stel je
voor, dat ik géén nummer zou heb
ben gekregen en al die andere bur
gers van Nederland wel. Dat zou
een persoonlijke ramp zijn. Je zou je
zonder meer een buitenbeentje voe
len, achteruitgezet door de (semi)
overheid. Verguisd, vergeten. Want
en dat is me zo langzamerhand erg
duidelijk geworden: zonder
nummer ben je niets. Een nul, een
vage, onbestemde vlek temidden
van duidelijke portretten. Je moet
een nummer hebben om mee te
kunnen tellen. Een nummer om te
kunnen betalen, te kunnen kopen,
post te kunnen ontvangen. Een
nummer om geld te kunnen krijgen.
En nummer om te kunnen
overleven. Temidden van de starre,
onderscheidingsloze, rechtlijnige,
humorloze, kille, gevoelloze, door
mensen vervaardigde computers.
Nummers. Mensen. Kille cijfertjes
verbonden met warme, levende
mensen. Een angstaanjagende te
genstrijdigheid, maar een realiteit.
Jaren geleden heb ik met rillingen
over m'n rug het boek ,,1984" van
George Orwell gelezen en het nooit
meer vergeten.
Het is nu 1978. Nog zes jaar en
Orwell's jaar is bereikt. We zijn met
z'n allen aardig op weg om de fan
tasie van Orwell realiteit te laten
worden. Kabeltelevisie, data
banken, nummers. Je raakt overal
aangewend, zeggen ze. Ook aan al
die nummers, die ze op je plakken
om je te kunnen herkennen. Gevan
gen in het onwrikbare web van de
computer. „Big brother is watching
you!" Grote Broer let op je!
Er is één troost. Als Orwell gelijk
krijgt, krijgen we straks allemaal één
nummer. En dat is toch maar een
stuk gemakkelijker dan die lange
reeks nummers die we nou hebben.
Zeg nou zelf.....
V.
BERT VOS
AMERSFOORT - De Paaspremières komen er weer aan. Dat begint deze
week al met de Nederlandse première van de nieuwste film van de Franse
regisseur Claude Zidi „L'Animal" ('n Dolle Beestenboel) met Jean-Paul Bel
mondo en Rachel Welch. Volgende week kan men In Amersfoort „Close
encounters of the Third Kind" van Steven (Jaws) Spielberg verwachten.
Jean-Paul Belmondo is een acteur, die er steeds weer in slaagt een groot
publiek te boeien. Dat komt dan onder meer ook door het feit, dat hij in de
films zélf alle akties uitvoert en het niet overlaat aan stand-ins. Ook in
„L'Animal" is dat het geval en het wordt weer een dolle boel. Voeg naast de
charme van Belmondo de pittige vrouwelijkheid van Rachel Welch en je hebt
een film, die klinkt als een klok.
DOLLE BEESTENBOEL
Regisseur Claude Zidi, onder meer
bekend van films als „Le moutarde
me montez au nez" (De mosterd
komt me de neus uit), „Le Grand Ba
zar" en „L'Aile ou le cuisse" (de
I nieuwste van Louis de Funès), is niet
de eerste de beste regisseur. Hij
heeft enkele uitstekende komedies
op z'n naam staan en voegt met
„L'Animal" daar nog een voortref
felijke aan toe. ,,'n Dolle Beesten
boel" is niet alleen een uitstekend
gemaakte komedie, maar bevat bo
vendien tal van slapstick-elementen
plus de nodige aktie om het geheel
tot een erg plezierige aange
legenheid te maken.
Jean Paul Belmondo en Rachel
Welch zijn beslist aan elkaar gewaagd
i en vormen een amusant duo in een kol-
deriek verhaal, waarin het vooral draait
om stuntmannen en de liefde van één
van hen voor een doortastende stunt-
vrouw. Stuntfilms zijn de laatste tijd „in"
en regisseur Zidi heeft het onderwerp
dan ook dankbaar uitgebuit voor tal van
soms spectaculaire stunts, zoals Bel-
mondo's vlucht onder aan een helicop
ter, waarbij hij op een vliegtuig terecht
komt om daar allerlei capriolen uit te
halen
Of de wilde autoritten, en niet te
vergeten het nogal spectaculaire slot,
waarbij Belmondo de bruid rooft temid
den van een onvoorstelbare, door hem
veroorzaakte chaos. Als men bedenkt,
dat Belmondo alles zelf uitvoert en
daarbij ook nog een dubbelrol vervult,
dan stijgt het respekt voor deze
schijnbaar onvermoeibare Fransman,
die met een soort lakonieke achteloos
heid zijn stunts uitvoert.
„L'Animal" werd in oktober in
Frankrijk uitgebracht op een on
gekende wijze: met 210 copieën, over
tuigd als men was van het succes. En
terecht. Als men bedenkt, dat alleen al
in Parijs en omgeving zo'n kleine vijf
miljoen mensen de film hebben gezien,
dan kan men van een enorm succes
spreken.
DUBBELROL VOOR
BELMONDO
„Nous irons tous au paradis" vormt een
gelukkige uitzondering. Nu voor de
derde week in Grand 5 te zien. Het zien
waardl (16 jaar)
„Smokey and the bandit", een lekker
vlot gemaakte achtervolgingsfilm vol
slapstickeffekten met Burt Reynolds in
de hoofdrol als the bandit, heeft zich
ook stevig genesteld in Cinema 2, waar
de film aan de achtste week begint.
Voor de liefhebbers van ach
tervolgingen en slapstick, aangevuld
met een amusante dialoog, een puik
stukje ontspanning. (Cinema 2, achtste
week, alle leeftijden).
Clint Eastwood's „De doorzetter"
(The Gauntlet) is nu in Euro Cinema te
zien en begint daar aan de vierde week.
Ruig politiewerk in soms spektakulaire,
maar onwaarschijnlijk voorkomende
scènes, waarbij Clint Eastwood een
even onwaarschijnlijke held uithangt en
een ware regen van kogels bijna zonder
een schrammetje overleeft. (Euro Ci
nema, vierde week, 16 jaar)
In Duo 1 in het weekprogramma aan
dacht voor „Manuelle de blonde
liefdesgodin", terwijl als kontrast in de
nachtvoorstellingen is gekozen voor
„Black Emanuelle". (Beide voorstellin
gen 16 jaar). Duo 2 brengt volop aktie in
„De duivel kent geen genade" met Te
rence Hill en Bud Spencer (in het
weekprogramma) en met „De duivels
brigade" met William Holden en Cliff
Robertson in de nachtvoorstellingen.
Beide films zijn reprises. (16 jaar)
In de matinee-voorstellingen van
Euro Cinema kan de lieve jeugd
zaterdag en woensdagmiddag kijken
naar een reprise van „Winnetou in de
dodenvallei" met Pierre Brice en Ste
wart Granger in de hoofdrollen. (Alle
leeftijden).
UNION MAIDS
Het Amersfoortse Filmhuis biedt
deze week een nogal uitgebreid
programma. Naast muziek van de
Haddock Houseband (waarover el
ders in dit nummer iets meer) brengt
het Filmhuis drie filmprogramma's.
SLAPSTICK
Scène uit: „De duivel kent geen genade", te zien In Duo 2.
Het verhaal van „L'Animal" is preten
tieloos, zoals het hoort in een echte ko
medie.
Nadat hij door het raam van een huis
naar buiten is gesprongen, njdt Michel
Bouttier - bijgenaamd Mike - in een
Rolls Royce de trappen van de Sacré
Coeur af, waarbij hij zich dusdanig be
zeert dat hij een week met krukken
moet lopen.
Mike - stuntman van beroep - doet dit
om te voorkomen dat de grote filmster
Bruno Ferrari (evenals Mike gespeeld
door Jean Paul Belmondo), zich tijdens
filmopnamen bezeert, want Bruno is
niet erg moedig en een beetje verwijfd.
Zijn tegenspeelster Jane Gardner (Ra-
quel Welch) kussen is voor Bruno op
zichzelf al een stunt, terwijl Mike niets
liever zou doen, want hij is
smoorverliefd op Jane, die voorlopig'
echter niets van hem wil weten.
Na zijn pech op de trappen van de
Sacré Coeur krijgt Mike ruzie met
Bruno, waarna hij als stuntman gaat op
treden in een supermarkt, waar hij -
vermomd als een aap - als een stuk
levende reclame aan touwen aan het
plafond zweeft Mike heeft echter weer
Jean Paul Belmondo en Rachel Welch. Belmondo opgewekt en met jon
gensachtige grijns, zoals altijd, Welch duidelijk In mineur
De eerste film wordt vertoond onder
auspiciën van de Rode Vrouwen
(PvdA) afdeling Amersfoort op vrij
dagavond. Het Is de Amerikaanse
film „Union Maids" van Julia
Reichert en Jim Klein.
Union Maids vertelt het verhaal van
drie uit de omgeving van Chicago af
komstige vrouwen, die in de dertiger
jaren aktief waren in de strijd voor een
algemene vakbond voor ongeschoold
personeel. Verbazingwekkend ar
chiefmateriaal uit die dagen en de op
video opgenomen interviews met de
drie vrouwen zijn door elkaar gemon
teerd. De geluidsband bevat hun ver
haal, een kort inleidend kommentaaren
vele in die dagen bekende liedjes uit de
arbeidersbeweging.
Sylvia Woods, Katherine Hyndman
en Stella Nowicki zouden voorbeelden
kunnen zijn voor de Union Maids uit de
liedjes, zij het dat de werkelijkheid wel
iets anders was dan de wat geroman
tiseerde teksten De film zit vol met op
namen van tot de tanden gewapende
politiemensen en bewaker, privé-
detectives en bendes huurlingen die de
demonstrerende arbeiders, mannen en
vrouwen aanviel en soms niet terug
deinsden voor moord. De film toont ons
ook hoe de mannen en vrouwen terug
vochten: vrouwen met bakstenen in hun
handen, zwarte vrouwen die vechten
met blanke politiemannen en zelfs een
politieman met een spandoek. Hier is
een politieman die weigert stakers te
doden.
Ondanks een duidelijke poging de
gezamelijke strijdbaarheid van die tijd
aan te tonen, gaat de film problemen als
rascisme, sexisme en anti-
kommunisme niet uit de weg. Deson
danks weet de film vooral ook door het
goede archiefmateriaal de algemene
geestdrift in de strijd van toen te vatten.
(Filmhuis, vrijdagavond, zaal open
19.30 uur).
In het weekprogramma van het
Amersfoortse Filmhuis kan men van
zaterdag tot en met dinsdag kijken
naar een programma van twee films.
Dat is in de eerste plaats de film
Brown ale with Gertie" van Alan
De welgevormde Rachel Welch
vormt een pittige tegenhangster van
Jean Paul Belmondo, die er een
echte beestenboel van maakt in
„L'Animal".
pech als hij Jane in de winkel ziet, haar
wil ontmoeten, aan zijn touwen een
zweefduik maakt en midden tussen de
wijnflessen terecht komt Mike wordt
ontslagen en kan niet meer als
stuntman aan de slag komen Als enige
bron van inkomsten ziet hij nu de Bij
stand, maar om hiervoor in aanmerking
te komen moet hij simuleren dat hij inva
lide en geestelijk gestoord is. Dit houdt
in dat hij enige tijd in een rolstoel door
brengt, maar hij kan niet eeuwig in zijn
rolstoel blijven, want hij wil Jane ont
moeten, die op bezoek is bij haar vriend
en aanbidder, graaf van Saint Prix. Om
het buitenhuis van de graaf te bereiken
moet Mike door diens tropische tuin
sluipen, waar hij aangevallen wordt
door een tijger In het hierop volgende
gevecht komt Mike min of meer als
overwinnaar uit de strijd
Nu gebleken is dat de „invalide" ge
simuleerd heeft, raakt Mike zijn bij
standsuitkering kwijt. Zijn reputatie als
stuntman is échter weer enigszins her
steld, maar Jane blijft hem afwijzen
Wel krijgt hij nu de kans met een heli
copter op te stijgen als Jane bij een
filmopname een vrije val uit een
vliegtuig maakt Mike vangt Jane op en
probeert haar in de lucht aan te randen.
Dit mislukt, maar Jane is woedend op
hem en besluit te trouwen met de graaf
van Saint Prix
Op het laatste moment beseft Jane
echter dat haar ware liefde uitgaat naar
Mike en zij stemt erin toe zich tijdens de
bruiloft door hem te laten ontvoeren.
Mike doet dit op de voor hem gebruike
lijke stuntmannenmanier Als de huwe
lijksplechtigheid aan de gang is, springt
Mike slingerend aan een liane van een
boom, pakt haar al zwevend om haar
middel en neemt haar met zich mee
Het feest van Saint Prix is afgelopen.
Dat van Jane en Mike gaat nu beginnen
zigheid en het ging Belmondo dan ook
duidelijk niet in de kouwe kleren zitten.
„L'Animal" is een echte Belmondo-
film geworden, waarbij als zeer char
mante tegenhangster Rachel Welch
voor de nodige problemen zorgt en
soms ook zelf aan de akties deelneemt.
Uitstekend entertainment voor een on
bezorgde lach!
(Cinema 1eerste week, alle leeftijden).
IN HET KORT
Voor het overige is er weinig nieuws
te melden van het Amersfoortse film
front. „Dr. Vlimmen", met Peter Faber
in de hoofdrol, gaat in Grand 3 aan de
vierde week beginnen. Deze ge
noeglijke film van Guido Pieters rond
een veearts in een Brabantse ge
meenschap is de moeite van het
Scène uit de oorlogsfilm „De duivelsbrigadein de nachtvoorstellinq van
Duo 2.
Zoals gezegd, de slapstick
elementen in de film zorgen voor een
bijna doorlopende lach, ook al zijn er
enkele dieptepunten in de film te be
speuren, die echter niet storend zijn en
snel worden opgevolgd door nieuwe ak
ties Belmondo - en dat moet gezegd
worden - is zelf een formidabele stunt
man, die ook in deze film weer enkele
verbluffende staaltjes van zijn kunnen
laat zien ook al deed hij dat wel voor
eigen risico, omdat geen enkele verze
keraar hem voor deze stunts wilde ver
zekeren. Belmondo laat zich echter niet
weerhouden door zo'n kleinigheid, zelfs
niet met de wetenschap, dat met deze
films enkele miljoenen gemoeid waren,
die als verloren konden worden be
schouwd mocht Belmondo iets tijdens
zijn stunts zijn overkomen. Afgezien
nog van het risico dat hij ten aanzien
van zijn eigen leven nam.
Natuurlijk zitten er ook stunts in, die
alleen maar ontzettend vermoeiend zijn
maar wel uiterst komisch werken - zoals
de steeds maar weer terugkerende val
van de trap. Geen aangename be-
bekijken ruimschoots waard, ook al is
de maatschappijkritiek van Roothaert
(vooral gericht tegen de R.K.
misstanden uit die tijd) grotendeels uit
het filmverhaal verdwenen. (Grand 3,
vierde week. 16 jaar).
Roger Moore als James Bond blijft
ook nog eventjes in Amersfoort Hij
heeft echter al heel wat meer weken
achter de rug en het begint er naar uit te
zien, dat hij qua roulatie-tijd „Soldaat
van Oranje" achterna gaat „The spy
who loved me" is voor de dertiende
week te zien, in Grand 4, Een
uitstekend gemaakte persiflage van
James Bond op James Bond in een per-
fekt gemaakt spektakelfilm. (Grand 4,
dertiende week, 12 jaar).
„Nous irons tous au paradis" van re
gisseur Yves Robert behoort tot de
weinige Franse films, die het in Amers
foort het langer dan een week uithou
den. We hebben het al eens eerder ge
signaleerd: blijkbaar is Amersfoort niet
zo erg gediend van de uitstekende
Franse komedies, die in de afgelopen
jaar in de keistad werden vertoond. Om
wat voor merkwaardige reden dan ook.
