„Onderwijs boeide me altijd het meest"
m tvintoiw
„Ik stop
er mee uit
waardering
voor
mijn vrouw"
„Het zal de
eerste tijd
wel een
leemte zijn"
„Het kost
steeds meer
inspanning"
„Het zwaarst
was het na de
dood van
burgemeester
Van der Post"
RECEPTIE VOOR W. VAN ZANDBRINK
EN H. R. VAN MAANEN OP 31 AUG.
Wethouder Willem van Zandbrink verlaat de raad na 29 jaar
ZOMERVOORDEEL
trefpunt voor plantenvrienden
DE GROENE LIJN
Leusder Krant - interview
Uit onze bloemenkas:
Alleen deze week op alle voorraad
mandwerk 20 /o korting.
AMSTERDAMSEWEG 139 -033-17031
3812 RR AMERSFOORT j
Hij zegt met gemengde gevoelens
het moment af te wachten, waarop het
dan allemaal definitief afgelopen zal
zijn. Van Zandbrink: Zeker, ik geloof
dat het de eerste weken en maanden
wel een leemte zal zijn. Maar van de
andere kant stap ik er ook wel weer met
plezier uit. Ik krijg nu wat meer tijd voor
andere dingen. Ik werk graag in de tuin,
ik mag graag zingen en ik lees graag
een historisch boek. Dat zijn allemaal
zaken waar ik in de laatste jaren niet
zoveel aan toegekomen ben." De vraag
of hij tevreden is over hetgeen hij als
raadslid en wethouder voor de
Leusdense gemeenschap heeft kun
nen betekenen, beantwoordt hij vrij snel
bevestigend. Om er na een paar se-
konden van nadenken nog even op te
rug te komen .Tevreden, is dat nu wel
de juiste uitdrukking voor wat ik bedoel
Ik ben in ieder geval heel blij, dat ik al
deze dingen heb kunnen doen
Nog één raadsvergadering zal
Willem van Zandbrink van achter de
collegetafel meemaken. Dat is vol
gende week donderdag, 's middags
tussen half drie en vier uur. Aan
sluitend biedt het gemeentebestuur i
zijn scheidende loco een receptie
aan in 't Ros Beyaart, waar men te-
vens in de gelegenheid is om de heer
Van Maanen de hand te drukken, die
ook 29 jaar een plaats heeft gehad In i
de Leusder volksvertegenwoordi-
ging. Er zullen Van Zandbrink on
getwijfeld stapels cadeaus worden
aangeboden bij zijn afscheid. Ik heb
het vermoeden dat de (bijna voor
malige) wethouder van onderwijs
nog het meest verguld zou zijn, wan
neer er in Leusden ooit nog eens een
„Wethouder W. van Zandbrlnk-
school" geopend zou kunnen wor
den. Al was het een samenwerkings
school.
tig zijn. Zodat men niet meer de be- i
hoefte voelt om vast te stellen dat
een boerin ook een gewone vrouw is.
FOTO-KOPIE
NODIG?
LEUSDER KRANT
Rozendaallaan9
Leusden-C.
DONDERDAG 24 AUGUSTUS 1978
ven. In het inkomen dat het bedrijf
oplevert, moet vaak een flinke
hoeveelheid werk van de boerin
worden verdisconteerd.
Dat is elders In Europa niet anders.
Een Zweedse boerin maakte zich
onlangs dan ook geducht boos, toen
naar aanleiding van de vaststelling
van de landbouwprijzen in een deel
van de massamedia werd beweerd,
dat de levensstandaard van de boe
ren te hoog zou zijn. In een vergade
ring van een boerenorganisatie
bracht zij haar mening In de
openbaarheid: het inkomen van de
boer is het resultaat van het werk van
twee mensen. Haar betoog cul
mineerde In de vaststelling, dat een
boer nooit teveel vlijtige echtgeno
tes kon hebben. Derhalve stelde zij
voor dat de wetgever polygamie voor
boeren zou toelaten. Zo zou de boer
een stoet onbezoldigde, maar ge
motiveerde en nijvere arbeids
krachten kunnen aantrekken, die een
aangenaam inkomen zouden op
leveren.
Uiteraard bedoelde de Zweedse
boerin dit niet serieus. Maar haar
boosheid was wel echt. En haar op
treden leidde er in elk geval toe, dat
de situatie van de Zweedse boerin in
kranten, tijdschriften, voor de radio
en op de televisie nader werd beke
ken.
Zo n belichting door de media van
de achtergronden van het boerin-
nenbestaan zou ook in ons land nut
De burgemeesters. Zes heeft hij er in
de afgelopen |aren meegemaakt: de
heren Quint, De Roo van Aldewerelt,
Buining, Schneiders, Van der Post en
Rademaker. Zegt met hen allen goed te
hebben kunnen samenwerken. Hij wil
niet aanduiden of één van de zes heren
hem meer na aan het hart heeft gelegen
dan de andere. Wel noemt hij de eerste t
weken na het overlijden van bur
gemeester Van der Post de zwaarste
periode van de afgelopen 29 jaar. „Dat
overlijden greep plaats midden in de t
viering van Leusden 1200. Een dag
eerder heb ik tijdens de herden-
kingsdienst nog een citaat van bur- I
gemeester Van der Post uitgesproken
Hij had die woorden zullen spreken. Ik
heb het daar echt moeilijk mee gehad
We zouden gaan feestvieren, maar in je
achterhoofd dacht je toch heel de tijd
aan burgemeester Van der Post, van
wie je wist dat het verkeerd met hem
zou kunnen gaan.. Gevraagd naarde
meest plezierige ervanng van zijn ge-
meenteraadscarrière komt de wethou
der al snel bij het onderwijs terecht.
„Een jaar of wat geleden heb ik om één
dag drie scholen kunnen openen. Dat
vond ik toen een geweldig moment."
GEMENGDE
GEVOELENS
BOERIN OOK GEWONE
VROUW
Het wordt zo vaak gezegd in kran
ten en tijdschriften, voor de radio of
televisie of zomaar in het algemeen:
„Zij ziet er niet uit als een boerin". Er
wordt nooit bljverteld, hoe men zich
die boerin dan wel had voorgesteld.
Vermoedelijk als een verkommerd
sloofje, in de schaduw van haar
echtgenoot zwoegend in huis, op het
erf, in de stal en op het land. Zulke
boerinnen heb je. Maar wie op de Ne
derlandse boerderijen rondkijkt, ziet
dat ze gelukkig zeldzaam zijn. Daar
mee wil niet gezegd zijn, dat de ge
middelde Nederlandse boerin haar
man niet bijstaat. Integendeel. De
Nederlandse land- en tuinbouwon-
dernemingen worden niet voor niets
gekarakteriseerd als gezinsbedrlj-
door MARNIX KREYNS
LEUSDEN - In een poging wat
meer te weten te komen over de
I man die na 29 jaar de gemeente
raad gaat verlaten, worstel ik me
door een aantal oude jaargangen
Leusder Krant. Het resultaat is
pover. Van Zandbrink lijkt in al
die jaren dat hij deel uitmaakte
van het college van burgemees
ter en wethouders niet erg veel
op de voorgrond getreden te zijn.
In de raadsverslagen is hij bij
voorbeeld beduidend minder aan
het woord dan zijn collega-wet
houders. Af en toe zegt hij eens
wat over een begrotingswijziging
en zijn bijdragen inzake het on
derwijs vullen nooit meer dan
een kwart kolom. Enkele malen
I zien we de wethouder figureren
Iachter de tafel van stembureau.
Gedurende twee perioden duikt wet-
houderrVan Zandbrink wat vaker op in
de redactionele kolommen. Dat is na
I het vertrek van burgemeester
Schneiders en na het overlijden van
burgemeester Van der Post, wanneer
de wethouder voor twee periodes ze
ven maanden de ambtsketen krijgt om
gehangen. Dan is Van Zandbrink druk
in de weer met het bezoeken van gou
den bruidsparen, het verrichten van
winkelopeningen, het leiden van de
raadsvergaderingen en andere werk
zaamheden die onder normale om-
I standigheden door de eerste burger
verricht worden. Het is een functie die
hij met genoegen lijkt te vervullen
Zelf heeft wethouder Van Zandbrink
I er wel een verklaring voor, waarom hij
niet zo vaak „in the picture" is. „In het
I laatste college werden de meer in het
j oogspringende portefeuilles beheerd
I door de andere wethouders. De afgelo-
pen jaren is er in Leusden een hoop te
doen geweest op het gebied van de
ruimtelijke ordening en het welzijn.
J Portefeuilles, die werden beheerd door
mijn collega's Wagenaar en Van
Woudenberg. Die kwamen daardoor
S wat meer aan bod."
GEEN VERDELING
I De scheidende loco lijkt er niet erg
I mee te zitten. Hij heeft de handen vol
aan de hem toevertrouwde portefeuilles
I Onderwijs. Financiën en Agrarische
I Zaken. Vroeger heeft hij ook nog eens
I een tijd het sportbeleid onder zijn hoede
maar om een paar hectare. Ik heb het
toen in een aantal gevallen toch een
betere oplossing gevonden om zo'n
bedrijf in zijn geheel te kopen Dan kon
zo iemand zich elders vestigen, terwijl
het land dat we niet direkt nodig hadden
via herverkaveling terecht kon komen
bij boeren van wie we ook kleinere stuk
ken land nodig hadden
MEER INSPANNING
Heeft de wethouder die snelle ont
wikkeling van Leusden goed kunnen
bijhouden? Heeft hij nooit het idee ge
had, dat het hem te omvangrijk werd?
„Nee," zegt Van Zandbrink, „maar het
kostte in de loop der jaren wel steeds
meer inspanning. Toch vind ik dat ik al
mijn zaken goed heb kunnen bijhouden.
De laatste jaren besteedde ik drie da
gen per week aan het wethouderschap.
Vooral op zaterdag deed ik altijd veel;
begon ik meteen na het opstaan met het
doornemen van de stukken voor de
vergadering van b. en w voor de daar
op volgende dinsdag Vier dagen per
week besteedde ik aan mijn werk op het
kantoor in Amersfoort, drie dagen aan
het wethouderschap Ja, vaak zeven
dagen per week in de weer. Op zondag
viste ik regelmatig nog wel een of ander
rapport uit mijn tas."
Die grote hoeveelheden werkzaam
heden is één van de redenen, waarom
wethouder Van Zandbrink er na 29 jaar
de brui aan geeft. Hij wil het op zijn
zestigste wat rustiger aan gaan doen
„Maar meer nog heb ik besloten er mee
op te houden uit waardering voor mijn
vrouw. Ik heb dit alles kunnen doen,
omdat zij het opbracht vaak alleen thuis
te zitten Nu, zeker ook omdat de kin
deren het huis uit zijn. wil ik haar niet
avond aan avond alleen meer laten
VOOR CDA
De zilveren wethouder ontkent ten
stelligste dat zijn terugtreden ook poli
tieke achtergronden heeft. De sugges
tie dat hij zich wellicht niet zou
thuisvoelen in een CDA-verband, wijst
hij resoluut van de hand. ,,lk ben een
geweldige voorstander van het CDA.
Van mij had het er veel eerder mogen
komen. Al in 1968 heb ik het er eens
met de toenmalige burgemeester
Schneiders en de heer Beernink, toen
minister van Binnenlandse Zaken over
gehad We waren er toen al voorstan
der van, dat er samengewerkt zou wor
den tussen de verschillende christelijke
partijen. Dus in die richting hoef je het
echt niet te zoeken
gehad. Maar dat is bij de laatste taak
verdeling overgeheveld naar Van
Woudenberg. „En heel vroeger," weet
Van Zandbrink zich te herinneren, „was
er eigenlijk helemaal geen sprake van
een duidelijke verdeling. Toen werden
alle zaken door het gehele college be
handeld. Er was toen nog geen duidelij
ke specialisatie onder de wethouders
Wethouder Van Zandbrink spreekt
van 1953, het jaar waarin hij aan zijn
eerste wethouders-periode begon. Ze
ven jaar eerder was hij zich met de
plaatselijke politiek gaan bezighouden.
Nadat hij zich in 1946 vanuit Achterveld
in Leusden gevestigd had, kwam hij nog
in datzelfde jaar in het bestuur van de
kiesvereniging van de Katholieke Volk
spartij. Drie jaar later stond hij op de
kandidatenlijst van die partij en werd
hij inderdaad in de raad gekozen Sa
men met lijsttrekker Herder - de oude
directeur van de Rabobank - en nog
twee andere katholieke volksvertegen
woordigers vormde Van Zandbrink een
belangrijke fractie in de negen leden
tellende raad. De leden van de raad
kwamen minimaal zes keer per jaar bij
een, maar meestal werd het toch wel
een keer of acht negen per jaar. Als
belangrijke items uit die jaren herinnert
Van Zandbrink zich de eerste
nieuwbouw in Hamersveld en de ver
harding van een groot aantal zandwe
gen. Het aantal inwoners van het dorp
schat hij in die dagen op zo'n 3200.
GEEN KABINET
Op het terrein van de financiën stipt
de loco het streven naar een sluitende
begroting als een belangrijk punt aan.
De vraag of je nu als wethouder van
financiën een belangrijke invloed op de
door collega's beheerde terreinen kunt
uitoefenen, beantwoordt de wethouder
van financiën ontkennend." Je moetje
dat niet zo voorstellen als in het kabinet,
waar de minister van financiën de vak
ministers kan opdragen in hun begro
tingen te snoeien. Misschien dat dat wel
in een stad als Amsterdam gebeurt.
Maar in een plaats met de omvang van
Leusden, gebeurt zoiets niet Daar zijn
we te klein voor. Zover komt het niet.
Zulke zaken worden in collegiaal over
leg geregeld
Gaan we over naar de agrarische za
ken. Een terrein waarop de laatste der
tig jaar in Leusden ontzettend veel ver
anderd is. De ontwikkeling van een ag
rarische gemeenschap naar een foren-
zendorp heeft de scheidende wethou
der geheel als bestuurder meege
maakt. Heeft hij wat kunnen doen voor
de mensen voor wiens belang hij in het
college op moest komen? „Ja," zo
meent Van Zandbrink, „toen hier de
eerste agrariërs grond moesten gaan
afstaan voor de uitbreiding, moesten
we naar alternatieven voor deze men
sen gaan zoeken In een aantal geval
len hebben we dat prima op kunnen
lossen. In het begin ging het vaak nog
MEEST GEBOEID
Leusden is al belangrijk groter, wan
neer de wethouders de taken wat
duidelijker gaan verdelen. Van het be
gin af aan beheert Van Zandbrink -
zoals gemeld - Financiën, Agrarische
Zaken en Onderwijs. Die laatste por
tefeuille heeft hem altijd het meest ge
boeid. Van Zandbrink: „Vooral in het
snel groeiende Leusden was het altijd
een sport om met de bouw van scholen
bij te blijven bij de groei van het aantal
inwoners. Of ik vind, dat we daar voor
alle categorieën onderwijs in zijn ge
slaagd7 Op bescheiden wijze zou ik die
vraag met ja willen beantwoorden. Over
het algemeen zijn we er in geslaagd om
tijdig voor scholen te zorgen Vaak
stonden de scholen er al, wanneer de
wijken nog afgebouwd moesten wor
den."
De schoolgrenskwestie, die een jaar
of twee geleden de gemoederen hoog
deed oplaaien, blijkt de scheidende
wethouder eigenlijk geen kwestie van
schoolgrenzen te vinden: „School-
grenzen worden door de raad vast
gesteld. Het ging hier om correcties, die
door b. en w. werden aangebracht Ze
waren bovendien van tijdelijke aard."
LEUSDEN - Op donderdag 31
augustus komt de gemeenteraad
van Leusden voor het laatst in de
huidige samenstelling bijeen. Tij
dens deze vergadering - die niet
zoals gebruikelijk 's avonds om half
acht, maar 's middags om half drie
begint-zal officieel afscheid worden
genomen van de raadsleden Dijk
stra, Bokkers, Reichert, Van Maanen
en Van Zandbrink.
De laatste twee hebben 29 jaar deel
uitgemaakt van de raad, van wie de
heer Van Zandbrink bovendien 25 jaar
als wethouder en loco-burgemeester
betrokken is geweest bij het dagelijks
bestuur van de gemeente. Voor het
gemeentebestuur was dit aanleiding
om ter gelegenheid van dit afscheid aan
de heer Van Zandbrink een ontvangst
aan te bieden, waarbij dan tevens gele
genheid is om ook van de heer Van
Maanen afscheid te nemen. Alle inwo
ners die op 31 augustus van de heer
Van Zandbrink en/of de heer Van Maa
nen afscheid willen nemen, zijn op deze
ontvangst van harte welkom.
