let geweld van Billy Hayes in
Midnight Express"en de
panning in „Gray lady down
NEDERLANDSE PREMIÈRES IN AMERSFOORT
OR BERT VOS
Leusder Krant - Kijk op de film
ERSFOORT - Deze week aandacht voor twee Nederlandse premières,
ik In Amersfoort van start gaan. Dat Is In de eerste plaats de nogal
ikend gefilmde biografische episode uit het leven van de jeugdige
ikaan Billy Hayes, die met hasj op zak door de Turkse politie wordt
lien in de gevangenis terecht komt, waar het leven allesbehalve prettig
tweede première is „Gray lady down", een spannende, bijna doku-
lir gefilmde, reddingspoging van de bemanning van een gezonken
ikaanse atoomduikboot, met Charlton Heston en David Carradine in de
kollen. Nieuw zijn verder de films In het Duo-duo, waaronder „Op-
Ivoor vijf veroordeelden", een nogal bravourachtige oorlogsfilm over
«oordeelde Amerikaanse soldaten In de tweede wereldoorlog die ont-
en en allerlei wilde avonturen beleven.
Irand 5 staat het witte doek de hele week in het teken van Ingmar
nan en Zweden. Vertoond worden de films „Wat betreft de vrouwen",
tevende zegel" en „Persona" (Maskers).
gebaseerd, iets „milder" van opzet (ook
al is het in dit verband eufemistisch om
van „mild" te spreken).
Hoe het ook zij, „Midnight Ex
press" Is beslist geen film voor men
sen met zwakke zenuwen, want de
martelscènes in de film liegen er niet
om. De koude rillingen vliegen over
je rug bij het zien ervan en je moet
wel een doorgewinterde sadist zijn
om dit allemaal zonder onbehagen
aan je voorbij te zien trekken.
„Midnight Express" is- zoals gezegd
- gebaseerd op het gelijknamige boek
van Billy Hayes, een jonge Amerikaan,
fIGHT EXPRESS
ïritse regisseur Alan Parker (de
van „Bugsy Malone") is er met
iuwste film „Midnight Express" in
I opnieuw de aandacht te trek-
fas „Bugsy Malone" al een op-
ijke film. doordat het verhaal
jespeeld door kinderen, „Mid-
Express" valt op door haar
lende, gewelddadige inhoud,
welddadigheid, die volgens Par-
xlzakelijk was, ook al is het boek
lly Hayes, waarop deze film is
:KE BOLLEKE KNOL
:hts af, peerd! Rechts af, zeg
man op de bok van een prach-
hel zuiver wit gestoken huifkar
denken aan zo'n typische Ier,
alle blijmoedigheid en in volle
tg over zijn lot, over 's heren
trekt op weg naar de altoos on-
einder. Het was nu voor de
iaal dat hij aan z'n rondje om het
lein begon, waar ik was beland
benzineloze tank en een auto,
stens twee kilometer verder op
wachten. „Huifkarren zijn in",
pompbediende met een
>er lachje. „U hebt toch ook die
TV-serie gezien met dat maffe
van de TV op de bok?" Ik
in de lach, want ook ik was
1/ gekonfronteerd geweest met
'.udo-Pipo en dito-Mammeloe
toen een kwartier nodig gehad
Ie komen van de lach, vooral
i gekke Smurf met gitaar zich bij
ele gezelschap had gevoegd
in volledige disharmonie over
aan de gebruikelijke samen-
ekte knol, ik zei rechtsaf, niet
De man met de huifkar passeer-
de zesde maal. De pomp
te gaf me de volle jerrycan,
lap zit voor het eerst achter een
fat is duidelijk", zei hij. „Dat is
gulden en vijftig cent meneer".
de naar de huifkar, die kon-
I de ronde bleef maken, terwijl
chtenloos het geld uittelde,
t rest maar zitten, dat is voorde
flow." Ik had het nog maar
te gezegd, of het paard begon
teigeren, terwijl de opgewon-
iarberijder bijna achterover de
nschoot. De man had het bit
de bek van het paard getrok-
dat werd door het dier niet in
lenomen.
10et nooit te stevig remmen",
pompbediende deskundig,
omen vaak brokken van". Ik
Pompend remmen, dat is het
3e huifkar kreeg nu aanmerke-
snelheid en je staat dan ineens
hoeveel één paardekracht nog
veren. „Zie je wel", mompelde
ipbediende, al minder zelf-
door de huifkar, die gelijk-
ef het paard mee steigerde en
haartje na de benzinepomp
Brokken, daar komen brokken
hij haastte zich terug naar zijn
i vandaar uit het tafereel veilig
h aanschouwen.
'en nu meer toeschouwers,
merendeel dorpelingen, die in
verbijstering toekeken en de
orde schoonheid van het rus-
isplein langzaam maar zeker
randeren in een ongeordende
er dan niemand die me kan
vaar de rem zit?" gilde de man
op de huifkar. "Die knol luistert nergens
naar!"
Een grapjas, waarschijnlijk de ge
bruikelijke dorpsidioot, schreeuwde:
„Z'n staart, grijp z'n staart!" Maar dat
viel niet in goede aarde, want de zwe
tende man op de bok liep nog roder
aan. Op dat moment bezweek één van
die klassieke, met krullen versierde
dorpsbanken krakend onder de forse
wielen van de huifkar. Voor de dorpe
lingen het sein om een rigoreus einde
te maken aan de ongekontroleerde
bewegingen, die een wildwest maak
ten van hun toch zo vredige dorpsplein.
Een robuuste knaap wierp zich op het
steigerende paard en greep de teu
gels. De man op de bok verloor z'n
evenwicht en schoot achterover door
de wagen en kwam aan de achterkant
rollend tevoorschijn. Tevergeefs graai
de hij naar enig houvast en kwam met
een fikse smak op het perkje gladiolen
terecht. „Ploert!" schreeuwde één der
omstanders. Blijkbaar de dorpstuin
man, want één van de anderen riep:
„Daar gaan je gladiolen, Piet". Enkele
minuten iater stond het paard hevig
zwetend en snuivend vastgebonden
aan de lantarenpaal, terwijl de dorpe
lingen mopperend de schade opna
men, zo nu en dan met woeste blik naar
de veroorzaker van al dat onheil
loerend.
De huifkar-berijder stond nog nahij
gend een beetje terzijde, klaar om weg
te sprinten voordat de dorpswoede
over hem heen zou golven. Ik liep naar
hem toe en klopte hem op de schouder.
Prima show, zei ik, wanneer wordt
het uitgezonden?"
met bloeddoorlopen ogen keek hij
me aan. Er blonk moord in z'n ogen en
ik deinsde terug. „Dat was geen
show", gromde hij, „dat was echt. Ik
was bezig aan mijn vakantie". „Erg
opwindend", probeerde ik, „al lang op
weg?" „Net begonnen", zei hij een
beetje verongelijkt. „Maar die knol...."
Hij zweeg bedachtzaam. „Zeg luister
es, bij zo'n knol hoort toch een ge
bruiksaanwijzing, is het niet?" Ik moest
hem het antwoord schuldig blijven. Ik
heb nog nooit cowboy-neigingen ge
had. Hij staarde naar het inmiddels ge
kalmeerde paard en schudde z'n
hoofd. „Als ik nou maar had geweten
waar de rem zat, misschienEn de
richtingaanwijzer, waar zit die?" Ik
pakte hem bijzijn arm en wees naar de
garage. „Als u nou eens ging praten
met de pompbediende daar. Die heeft
verstand van paarden".
De man keek me een tikkeltje ver
dwaasd aan. Maar hij ging toch. Terwijl
ik de jerrycan vol benzine opnam en de
tocht naar m'n gestrande auto begon,
zag ik de huifkar-berijder druk geba
rend in gesprek met de pompbedien
de. Samen bogen ze zich over een au
to, terwijl de pompbediende de rich
tingaanwijzers demonstreerde. De
tuinman was druk bezig met z'n gla
diolen. Voorzichtig werden de ge
knakte bloemen overeind gezet, stevig
ondersteund door satéh-stokjes. Je
kunt van die dorpelingen zeggen, wat
je wilt, maar ze hebben in ieder geval
gevoel voor humor. Dat bleek nog eens
extra, toen ik de jerrycan leeg wilde
gooien in mijn benzinetank. Er zat
diesel-olie in.
V.
zonder enig logisch verhaal. (16 jaar,
vierde week, Grand 1 en 2, via het in-
terlocksysteem).
„The turning point" van regisseur
Herbert Ross, met Shirley Maclaine en
Anne Bancroft in formidabele hoofdrol
len, is geprolongeerd en begint een
tweede week in Grand 4 En dat is ver
heugend, omdat deze film het verdient
door zoveel mogelijk mensen gezien te
worden. Niet alleen doordeuitstekende
vertolkingen van de beide hoofdrol
spelers, maar zeker ook door de fraaie
ballet-opnamen, die de film een extra
dimensie geven zonder de niet-bal-
letliefhebbers af te stoten. (Grand 4,
tweede week, 16 jaar).
„Pinkeltje" en meneer Dick Laan
zijn niet uit Grand weg te slaan en blij
ven daarom nog een weekje Zoals be
kend een fi|ne Nederlandse film voor
jong en oud. (Nederlands gesproken,
alle leeftijden, tiende week)
„Saturday night fever" gaat -
eigenlijk een beetje overgewaardeerd -
de twaalfde week in. Prima discofilm,
daar niet van, met vooral voor de
liefhebbers van goede discomuziek een
paar uurtjes ontspannende songs van
de Bee Gees en fraaie danspassen van
fenomeen John Travolta, maar dat de
film zo'n succes zou hebben, had
eigenlijk niemand, ik zeker niet. ver
wacht. Maar het zij u gegund. (Cinema
2, twaalfde week, 12 jaar).
„Once upon a time in the west"
begint - evenals The Sound of Music",
zo langzamerhand een film-legende te
worden. Wie deze film van Sergio
Leone met muziek van Ennio Morricone
niet heeft gezien, telt niet mee. zeggen
de echte liefhebbers van westerns en
ook zij, die andere filmgenre's eerder op
prijs stellen. En zoiets maakt nieuws
gierig Vandaar (Euro Cinema,
tweede week, 16 jaar)
In Duo 1 kan men kijken naar „Jonge
meisjes rijp voor sex" en in de nacht
voorstellingen van dit theater naar
„Hoe vang ik een man", het probleem
van vele vrouwen (Beide films 16jaar).
In Duo 2 wordt in de nachtvoorstellin
gen Charles Bronson als de meedo
genloze „stille wreker" nog eens het
doek opgejaagd in „Death Wish" (16
jaar).
In de kindervoorstellingen van Euro
Cinema kunnen de kleuters en de iets
oudere kinderen zich vermaken met
„Tweety's grootse avonturen". (Alle
leeftijden).
Helaas verdween de film „La Me
nace", „De Bedreiging" van regis
seur Alain Corneau van het doek.
Juist die film hadden we nog best
een weekje in Grand 4 gegund. Voor
al door die formidabele hoofdrol van
Yves Montand. Maar ja, uiteindelijk is
het zo dat het publiek vaak de door
slag geeft en vaker dan eens blijkt,
dat de belangstelling is deze omge
ving voor de Franse film niet groot
genoeg is om zo'n film langer dan
een week te draaien. Merkwaardig,
maar een waarheid. Door films, die
naast goed karakterspel ook nog een
inhoud te bieden hebben met een
prima scenario en dialoog. Om toch
maar weer eens te onthouden voor
een volgende keer.
filmagenda Amersfoort
Filmagenda voor Amersfoort van
donderdag 31 augustus t/m woensdag
6 september 1978.
GRAND - 033-24632
Telefonisch plaats bespreken van
10.00-21.00 uur.
GRAND 1 EN 2
„Convoy", 16 jaar. Dagelijks: 13.30-
18.30-21.15 uur Zondag: 13.30-16 00-
18.30-21.15 uur
GRAND 3
„Midnight Express", 16 jaar Dagelijks
14.00-19.00-21.45 uur. Zondaa 14,00-
16.30-19.00-21.45 uur
GRAND 4
„Turning point", 16 jaar Donderdag,
vrijdag, maandag, dinsdag en
woensdag: 13.45-18.45-21 30 uur
Zaterdag en zondag 18.45-21.30 uur
GRAND 5
Donderdag t/m zaterdag-14.00-19.00-
21.45 uur. „Watbetreft de vrouwen", 16
jaar
Zondag: 14 00-16.30-19.00-21.45 uur.
Maandag: 14.00-19 00-2115 uur „Het
zevende zegel", 16 jaar.
Dinsdag en woensdag 14 00-19.00-
21 45 uur. „Persona", 16 jaar.
GRAND
„Pinkeltje", alle leeftijden. Zaterdag en
zondag: 13.30 en 16.00 uur
Woensdag: 13 30 uur.
CINEMA-033-18900
CINEMA 1
„Gray lady down", 12 jaar Dagelijks:
13 45-18.45-21.30 uur Zondag. 13 45-
16 15-18.45-21.30 uur.
CINEMA 2
„Saturdaynight fever", 12 jaar Dage
lijks: 13.30-18.30-21 15 uur Zondag:
13.30-16 00-18.30-21 15 uur.
I EURO - 033-33655
„Onceuponatime in the west", 16 jaar.
Dagelijks 13.45-20.00 uur. Zaterdag
en woensdag alleen 20.00 uur.
KINDERVOORSTELLIN
GEN
EURO
„Tweety's grootse avonturen", alle
leeftijden. Zaterdag. 13.45 en 16.15
uur Woensdag 13.45 uur.
DUO-033-16572
DUO 1
„Jonge meisjes rijp voor sex", 16 jaar
Dagelijks: 14 15-19 15-21.30 uur Zon
dag: 14 15-16 30-19.15-21.30 uur
DUO 2
„Opdracht voor vijf veroordeelden". 16
jaar Dagelijks 14.00-19.00-21.15 uur.
Zondag: 14 00-16.15-19 00-21 15 uur
NACHTVOORSTELLINGEN
DUO 1
„Hoe vang ik een man", 16 jaar. Vrij
dag- en zaterdagavond 24.00 uur.
DUO 2
„Death Wish", 16 jaar. Vrijdag- en za
terdagavond: 23.45 uur
DONDERDAG 31 AUGUSTUS 1978
deze als „grappig" bedoelde oorlogs
film, waarin vijf veroordeelde Ameri
kaanse soldaten zich door vijandelijke
en vriendelijke linies vechten op weg
naar Zwitserland, waarbij ze terecht
komen inde plannen van de Franse Re
sistance, een verzetsgroep, die op het
punt staat het transport van een V2-ra-
ketonderdeel op te blazen.
Abuisievelijk denken de Franse ver
zetsmannen, dat de Amenkanen tot de
door de geallieerden beloofde com
mandogroep behoren en de vijf deser
teurs besluiten om de Fransen in de
waan te laten en de opdracht zelf uit te
voeren.
„Opdracht voor vijf veroordeelden"
biedt voor de liefhebbers van dit onuit
puttelijke genre voldoende vertier, maar
het totale oorlogsbeeld in deze film lijkt
meer op de strijd, zoals die in de tach
tigjarige oorlog werd gevoerd Vijf aar
dige knapen, vol grapjes, die waar
schijnlijk denken dat oorlogvoeren een
padvinderspelletje is met vriendelijke
en rottige hopmannetjes. Een onwaar
schijnlijk verhaal ineen onwaarschijnlij
ke wereld. Maar ja, dat is vaak het han
delsmerk van Hollywood en zolang er
voldoende filmliefhebbers zijn, die dit
genre op prijs blijven stellen, is er geen
vuiltje aan de lucht. En, zoals Constant
Janssen kortgeleden in Skoop vast
stelde: Duo 2 heeft formidabele
fauteuils, waarin je binnen een minuut
in slaap valt als de film wat vervelend
begint te worden Wat dat betreft hebt u
niets te verliezen(Duo 2, eerste
week, 16 jaar).
ZWEDEN IN GRAND 5
Een typerende scène uit „Midnight Express" van regisseur Alan Parker.
die er in slaagde uit de Turkse gevang
enis te ontsnappen en zijn ervaringen in
de gevangenis op papier zette. Het is
geen opwekkend verhaal. Hayes: „De
film is afgrijselijk herkenbaar voor mij.
Ik ben bij de opnamen op Malta ge
weest en ik ben me daar wild geschrok
ken. Ik raakte bijna in paniek, omdat ik
dacht, dat ik terug was in Turkije. Het is
een trauma, waar ik het erg moeilijk
mee heb gehad
Regisseur Parker denkt, dat „Mid
night Express" voldoende stof levert om
een niet mis te verstane waarschuwing
voor jongeren te zijn, die van plan zijn
om in landen als Turkije met verdoven
de middelen rond te gaan lopen. De
ervaringen van Billy Hayes zijn niet
uniek Hayes is slechts één van die tal
rijke jongeren, die tegen de lamp lopen
in een land, waar men nog niet zo mild
staat tegenover bijvoorbeeld hasj.
Hayes kreeg aanvankelijk vier jaar,
maar door een politiek spel tussen Tur-
kije en de VS werd zijn straf later omge
zet in levenslang. Dat ging Billy te ver en
hij slaagde er in om in 1975 te ontsnap
pen, vijf jaar na het moment van ar
restatie.
Hoewel het verhaal in de film mis
schien sensationeler gemaakt is dan
het in feite was, leverde Parker met
„Midnight Express" een niet alleen
vaktechnische uitstekende, maar ook
indrukwekkende film af.
Normaal gesproken behoort een ge
vangenis niet tot de plezierigste oorden
voor de doorsnee mens, maar wie
„Midnight Express" aan zich voorbij
laat gaan, wordt gekonfronteerd met de
meest afschuwelijke toestanden, zoals
die in Turkse gevangenissen bestaan.
De cipiers van de gevangenis, waar
Hayes terechtkwam (de beruchte ge
vangenis van Sagamsilcar in Istanboel)
krijgen al heel snel dezelfde signatuur
als de ergste nazi-beulen. Gedegene
reerde mensen, die met plezier hun af
zichtelijke martelpraktijken uitvoeren,
niet gehinderd door enige menselijk
heid. Afranselingen, stokslagen onder
de voetzolen, kortom alle traditionele en
minder gebruikelijke vormen van mar
teling worden in die gevangenis in de
praktijk gebracht. Parker verfilmde dat
op koel registrerende wijze, waardoor
het effekt alleen maar groter is gewor
den. De vernedering (en geestelijke
vernietiging) van mensen in optima
forma
Billy Hayes (een uitstekende rol van
de jonge Amerikaanse acteur Brad Da-
vis) weet tenslotte aan de Turkse hel te
ontsnappen. Maar de wijze waarop hij
dat heeft weten te realiseren (overigens
niet volgens het boek), is al even
schokkend en gewelddadig als de
voorgaande episodes. Een „happy
end" dus. Zo zou je het kunnen stellen,
ook al hou je er niet dat plezierige ge
voel aan over als bij andere happy en
dings het geval is. Want wat voor Billy
Hayes een gelukkige afloop mag wor
den genoemd, geldt niet voor de ver
schillende jongeren (en ouderen) die
door onwetendheid èn ondoordachte
bravour o.m. in Turkije in moeilijkheden
zijn gekomen. Je hoeft er de kranten
maar op na te lezen en je weet, dat
„Midnight Express" het verhaal is van
één der velen. Billy Hayes zegt hier
over: „lk,hoop dat deze filrn in staat *al.
zijn om de mensen wakker te schudden
en in beweging te krijgen om iets te
doen vooral die mensen, die nog opge
sloten zitten in die stinkende holen van
gevangenissen, overal ter wereld. Dat
zou me erg gelukkig maken."
Beroemd is Billy Hayes nu al wel in
ieder geval Het lijkt me toe, dat er pret
tiger manieren zijn om beroemd te wor
den Maar hoe het ook zij, naast enkele
negatieve punten (het overdadige ge
weld, de wellicht toch wat te overdreven
karikaturale afschildering van de Turk
se cipiers) is „Midnight Express" een
knappe film geworden, met een over
duidelijke waarschuwing. Of de film
daadwerkelijk bij zal dragen aan een
verbetering in de gevangenissen en
meer menselijkheid ten aanzien van de
strafmaat in landen als Turkije, moet
nog worden afgewacht. Als u van de
hasj en andere drugs afblijft, hoeft
zich in ieder geval geen zorgen te ma
ken. (Grand 3. première Nederland,
eerste week, 16 jaar).
GRAY LADY DOWN
De bijna twee uur durende film „Gray
lady down", gebaseerd op de roman
„Event 1000" van David Lavallee, is
geen rampenfilm zegt regisseur David
Greene. Ook al kun je het begrip „ram
penfilm" natuurlijk erg ruim interprete
ren, geloof ik toch, dat Greene enigs
zins gelijk heeft. „Gray lady down" is 'n
film van een gigantische reddingsope
ratie, minutieus uitgevoerd door des
kundige marinemensen, op bijna do-
kumentaire wijze verfilmd. Wat niet
wegneemt, dat „Gray lady down" in het
algemeen zal worden ervaren als een
stuk spannend entertainment. „Gray
lady down" is de vierde speelfilm van
Greene, zijn eerste in Hollywood ge
maakt. Voordien voerde hij de regie
over de Britse speelfilms „Sebastian"
(met Dirk Bogarde), „The Shuttered
Room" (met Oliver Reed en Gig Young)
en „The Strange Affair" (met Michael
York en Susan George). Voor hoofdrol
speler Charlton Heston betekent „Gray
lady down" de 51ste film.
Heston is in deze film kapitein Paul
Blanchard van de Amerikaanse atoom
onderzeeër „Neptune", die zestig mijl
uit de kust van Connecticut door een
Noors vrachtschip wordt aangevaren
en zinkt. De „Neptune" komt met
opengescheurde romp ongeveer 500
meter diep terecht op de modderige en
rotsige zeebodem. Blancard en 41 van
de bemanningsleden hebben de ramp
overleefd. Er is voor 48 uur zuurstof aan
boord. Het grootste deel van de film is
opgehangen aan de nogal enerverende
reddingspogingen van de bemanning
van de „Neptune" door de Amerikaan
se marine (die overigens volop mede
werking aan de totstandkoming van de
ze film heeft verleend)
In het kader van de (Zweedse)
Keistadfeesten brengt Joghem's
Theaters komende week in Grand 5
drie films van de befaamde Zweedse
regisseur Ingmar Bergman, die,
zoals bekend, sinds kort weer is te
ruggekeerd naar zijn geboorteland,
omdat de Zweedse regering wat aan
z'n belastingschuld heeft gedaan.
Ingmar Bergman is weer in Stock
holm volop aan het werk en we kun
nen wat dat betreft wellicht binnen
afzienbare tijd een nieuwe film van
hem verwachten. Voor de liefheb
bers, die maar niet genoeg van deze
Zweedse meester kunnen krijgen en
voor hen, die - helemaal In de
Zweedse sfeer - nu eindelijk eens
kennis willen maken met films van
Bergman, staan de deuren van
Grand 5 deze week wagenwijd open.
Van donderdag tot en met zaterdag
draait de film „Wat betreft de vrouwen",
de eerste film die Bergman in kleur
maakte, nadat hij jarenlang konsekwent
had vastgehouden aan zwart-wit-
vormgeving. Het is het verhaal rond de
laatste dagen van een wereldberoemde
cellist, Felix, die omringd door vrouwen
leeft en werkt als een sultan op een
prachtig buitenverblijf In die laatste da
gen probeert Cornelius, een com
ponist-criticus. de grote meester over te
halen een compositie van hem te spe
len in ruil voor een te schrijven biografie.
Bergman vertelt dit verhaal op z'n ge
heel eigen wijze, maar echte Bergman
kenners zijn toch van mening, dat de
Zweedse regisseur een andersoortige
Beeld uit „Het zevende zegel" van Ingmar Bergman.
Er wordt een nieuwe reddingspoging gedaan In „Gray lady down" van regis
seur David Greene.
Een nieuwe vinding, de Diepzee
Reddings Capsule, wordt ingezet om
de bemanning te redden, maar allerlei
moeilijkheden zijn er de oorzaak van,
dat pas aan het slot van de film ook
werkelijk kan worden overgegaan op
het bevrijden van de overlevende man
schappen van de „Neptune"
„Gray lady down" is een goed ver
filmd verhaal van moedige mannen, die
diep onder water alles op alles zetten
hun kameraden van een wisse dood te
redden Het klinkt een beetje als een
Hollywood-cliché, maar regisseur Da
vid Green is er wat mij betreft in ge
slaagd me die bijna twee uur geboeid te
houden. En dat kan ik niet van alle tot nu
toe door Hollywood gepresenteerde
rampenfilms zeggen.
(Cinema 1, Nederlandse première,
eerste week, 12 jaar).
OPDRACHT VOOR VIJF
VEROORDEELDEN
De laatste tijd krijg je het gevoel, dat
oorlogsfilms weer „in" beginnen te ra
ken. Waarschijnlijk als gevolg van de
oorlog in Vietnam, worden de Hol-
lywoodse filmmakers door het oorlogs
bedrijf opnieuw geïnspireerd en naast
films over die Vietnam-oorlog, die zo
ongelukkig voor de Amerikanen afliep,
wordt ook die „good old" tweede we
reldoorlog weer voor de dag gehaald,
waarschijnlijk ter compensatie van de
opgedane frustraties in Vietnam. Hol
lywood weet waar Abraham de mosterd
haalt...
Vers is de oorlogsfilm „Opdracht
voor vijf veroordeelden" (The Inglorious
Bastards") van de voor mij onbekende
Italiaanse regisseur Enzo G. Castellari.
De film speelt zich af in het Frankrijk van
1944. Bo Svenson, Fred Williamson en
Peter Hooten spelen de hoofdrollen in
film maakte dan bij hem gebruikelijk
was. (16 jaar).
Zondag en maandag draait „Het ze
vende zegel" en daarmee hebben we
dan meteen één van de meest bekende
films van Bergman, waarin deze speelt
met leven en dood, het geliefde thema
van de Zweedse cineast. Het verhaal
speelt zich af in het midden van de veer
tiende eeuw op het moment, dat de
zwarte dood, de pest, over Europa gaat.
Bergman stelt zich - evenals in tal van
zijn andere films - de centrale vraag:
„Is er een God?" (16 jaar).
Dinsdag en woensdag wordt de
Bergman-cyclus besloten met „Per
sona" („Maskers"), door Bergman
„een sonate voor twee instrumenten"
genoemd. Die twee instrumenten zijn
twee vrouwen, een actrice en een ver
pleegster en het thema van de film is de
gelijkheid in karakter van de twee vrou
wen, de affiniteit tussen hun persoon
lijkheid Zoals ook in de twee andere
films het geval is, speelt Bibi Andersson
hierin een hoofdrol, met naast zich de al
even befaamde actrice Liv Ullmann De
fotografie is - zoals bij alle Bergman
films - in handen van de vaste came
raman van Bergman, Sven Nykvist (16
jaar).
IN HET KORT
Nog eventjes in het kort een overzicht
van de rest van het weekprogramma
„Convoy", van regisseur Sam Pec-
kinpah blijft nog een week. Deze truc-
kersfilm, waarin Kris Kristofferson en Ali
MacGraw de hoofdrollen spelen, is
voornamelijk gericht op het zo goed
mogelijk vermaken van de toeschou
wers met achtervolgingen en andere
stunts van zware vrachtwagens in hun
„strijd" met het wettelijke gezag. Prima
entertainment, fraai verfilmd, maar
