Een nieuwe aarde....
en een nieuwe hemel?
uiteindelijk H O
december 1978 I O
vervolg op pagina 19
OP WEG NAAR DE VLIEGENDE STAD-STATEN. IN HET VOETSPOOR VAN PROF. FREEMAN J. DYSON EN GERARD K. 0 'NEILL.
den. Ik weet zeker, dat talrijke le
zers nu hun schouders zullen
ophalen. „Waanzin", zullen ze
zeggen. Die vent is gek. Het is
toch duidelijk, dat we daar nooit
in zullen slagen? We hebben nu
al moeite om onze ruimtevaart op
peil te houden. Een paar keer
hebben we op de maan rond
gewandeld en nu hebben we er al
genoeg van. De geldkraan is ge
deeltelijk dichtgedraaid en tal
van NASA-plannen liggen keurig
in één of andere kluis met als op
schrift: misschien voor later, als
er geld is
U kunt natuurlijk gelijk hebben.
Maar de kans is groot, dat u het
gewoon bij het verkeerde eind hebt.
Want wat nu nog een utopie lijkt van
enkele gekke geleerden, kan wel
degelijk realiteit worden. Want er is
nu nog niet direkt een dringende
noodzaak om ernst te maken met
de fascinerende ideeën van men
sen als prof. Freeman J. Dyson of
Gerard K O' Neill. Maar die nood
zaak komt!
DE PLANEET AARDE:
BOMVOL
Tal van profeten, voorspellers,
helderzienden en anderen heb
ben ons al duizenden jaren gele
den gewaarschuwd voor het
dramatische einde van onze be
schaving. (zie ook: „De planeet
aarde, op weg naar de onder
gang" in „Uiteindelijk" van
1977). Een dergelijke „afron
ding" van ons bestaan is niet
onmogelijk.
Het mensdom is in de loop der
generaties steeds groter geworden,
heeft steeds meer ruimte op aarde
in beslag genomen en is langzaam
maar zeker begonnen een eigen
graf te graven. Lucht- en water
vervuiling. gebrek aan voedsel en
gebrek aan ruimte Het zijn duidelij
ke factoren, die, als er niets aan zal
Honderduizenden jaren te de mens nu bewoner van de planeet aarde geweest. Opgekrabbeld uit het
stof der oertijden werd de mens heerser van de blauwe planeet Steeds zoekend naar nieuwe wegen,
nieuwe mogelijkheden. De wegen naar de toekomst zijn vaak over bloederige paden gegaan. De
agressie heeft eeuwen achtereen het wereldbeeld bepaald. Volkeren kwamen en volkeren gingen aan
eigen hoogmoed en expansiedrang ten onder. We staan nu aan het begin van een nieuw tijdperk,
beheerst door kernenergie en ruimtevaart De kinderen van de aarde zijn in het bezit gekomen van
nieuw speelgoed en 2ijn bezig met het ontwikkelen vaneen nieuwe, veelom vattender technologie. De
mens te begonnen met het reiken naar de hemei, zoals ooit lang geleden via de toren van 8abylon
werd geprobeerd de hemel te bereiken. Misschien is uit die symboliek een les te leren. Toen maakte
spraakverwarring en onderlinge twisteen einde aan depogingom dehemel te veroveren. Nu staalde
mensheid op het punt opnieuw die stap te wagen. De spraakverwarring is nog groot. De onderlinge
twisten eveneens. Slechts ineendracht en harmonie 2al misschien opnieuw gepoogd kunnen worden
het heelal te veroveren. De mensheid bezit de technologische vaardigheid daartoe.
Overbevolking en daardoor hongersnood en agressieve expansiedrift maken van de aarde allesbe
halve het paradijs, zoals dichters de aarde nog steeds graag willen zien. Nuchtere wetenschapsmen
sen zijn al jaren bezig omzlch voor te bereiden opeen nieu we grootse stap, zoals de eerste stap van.dé
mens op de maan een grootse stap voor de mensheid betekende. NASA en andere ruimtevaartinstel-
llngen zijh bezig met het ontwikkelen van wooneitanden in de ruimte. SkyJab is een begin. De
ontwikkeling van de Shuttleeen rakétvitegtuig, dat de ruimte kan worden ingeschoten en terug kan
keren naar de aarde, is een volgende stap.
De belangstelling van het publiek voor de ruimtevaart is echter op dit moment niet zo erg groot
meer. De maan is Immers bereikten maanmannetjes woonden er niet De spanning en de sensatie is
weggeëbd. Er zijn andere belangen gekomen. Nieuwe wapens moesten ontwikkeld worden, oorlogen
werden uitgevochten. Het Midden-Oosten, Vietnam. Op het oorlogsfront is het wat stiller geworden en
misschien, heel misschien is dat het moment om na te gaan denken over de toekomst. Bjj NASA is
men allang bezig. Vooraanstaande wetenschapsmensen hebben de toekomst al op papier staan. De
technologie om het uit te voeren, is er. Alleen het geld ontbreekt en - wat misschien nog het
belangrijkste is - de drang om het nu uit te gaan voeren: de emigratie naar deruimté. Want daar ligt
een vreedzame toekomst voor de mens van straks. Wonen, leven en werken op de wooneilanden in de
ruimte. Met vrijwel onbeperkte mogelijkheden. De mens zal op korte termijn een keus moeten doen.
Een keus tussen doorgaan op de huidige voet met als onontkoombaar resultaat de volledige ver
woestingvan een planeet, die eens als een parel inde ruimte hing, maar nu een pokdalig gezicht gaat
vertonen; Of: kiezen voor het alternatief. En daarover gaat het volgende artikel. Gebaseerd op
wetenschappelijke feiten van vooraanstaande geleerden en NASA, de Amerikaanse ruimtevaartor
ganisatie, die de eerste stap op de maan liet zetten.
Als een afgevaardigde van de
Cro Magnon-mens uit de pré
historie van de mensheid nu in
staat zou worden gesteld een
kijkje te komen nemen in de we
reld van vandaag, zou hij zich
ongetwijfeld een rotje schrikken
en denken dat hij aan verstands
verbijstering leed. De technolo
gische ontwikkelingen tussen de
tijd van Cro Magnon en nu zijn zo
enorm, zo veelomvattend en
soms zo onbegrijpelijk, dat we
het die Cro Magnon-afgevaar-
digde niet kwalijk zullen nemen,
dat hij aan z'n verstand zou gaan
twijfelen. Maar stel, dat één van
ons nu In de gelegenheid zou
worden gesteld om een kijkje in
onze toekomst te gaan nemen,
zou zijn reaktie dan anders zijn?
Natuurlijk, we worden nu al in
wetenschappelijke geschriften
van vooruitstrevende weten
schapsmensen geconfronteerd
met wat misschien eenmaal onze
toekomst zal zijn, maar de wer
kelijkheid van onze toekomst zou
nog wej eens veelomvattender,
grootser en indrukwekkender
kunnen zijn, dan ons nu wordt
voorgeschoteld. We zouden wel
licht worden gekonfronteerd met
een schone, tamelijke stille aar
de, met talrijke nieuwe „sterren"
in de nachtelijke hemel boven
ons, met vliegende stad-staten,
enorme kunstmatige satellieten,
die aan honderdduizenden, wel
licht aan miljoenen mensen een
nieuwe habitat zal hebben gebo
Het exterieur van Eiland I, met zijn landbouwgebieden en hitte-ra-
dlatoren. Alle energie wordt opgewekt uit zonlicht. (R. Guidice -
NASA
worden gedaan, zonder meer naar
de afgrond zullen leiden. In feite
heeft de mensheid haar eigen lot in
handen. Zij kan kiezen en zij zal
moeten kiezen. Er zijn, globaal ge
zien, twee mogelijkheden. Aan de
ene kant kan men een gemakkelij
ke, maar ook zeer pijnlijke oplos
sing kiezen: de dood De dood van
miljoenen mensen via de grootste
slachtpartij ooit ter wereld gehou
den: het laatste gevecht, het ar
mageddon. Het wapenpotentieel
van de hedendaagse grootmachten
zijn er goed genoeg voor. Een
kwetie van op enkele rode knoppen
drukken en onze beschaving wordt
feilloos naar haar eind geholpen.
Een jammerlijk einde, een onnodig
einde. De aarde is vol, wordt straks
letterlijk en figuurlijk bomvol Voor
dat het niet meer kan, zal de mens
heid de enige vreedzame oplossing
moeten kiezen die mogelijk is.
emigratie naar de ruimte.
Volgens voorspellingen zal de
wereldbevolking in het midden van
de eenentwintigste eeuw uit zo n
tien miljard mensen bestaan. Er
zullen dan uitgebreide kolonies zijn
op de planeten Mars. Venus en op
önze-eigen satelliet, de maan. Maar
die kolonies zullen, om verschillen
de redenen, niet blijvend kunnen
voldoen aan de expansie-drift van
de mensheid. Er zal méér moeten
gebeuren.
DYSON-SFEREN
De Amerikaanse geleerde
Freeman J. Dyson heeft een op
zienbarende theorie ontwikkeld,
die in de verre toekomst wellicht
uitvoerbaar zou kunnen zijn: de
naar hem genoemde „Dyson-
sfeer". In het kort komt het er op
neer, dat kunstmatige satellieten
worden gevormd met een geheel
