Heaven can wait" - prima komedie
net Warren Beatty en Julie Christie
ïfKtKlEPÏ
De andere kant van
Woody Allen: „Interiors
kijk op de film
G HET MET BLOE-
E/y
iijn oom Gerrïtis een gezellige
I, die zo nu en dan de geest"
't en dan een bloemenzaak bin-
stapt om voor het hele gezin wat
met/es aan te schaffen. Hij
ft zich de kreetMensen hou-
van bloemen" eigen gemaakt
gelooft er heilig in. Die spran-
rde elfjes, die plotseling verte-
T)d uit de bloemkelken sprin
ts hij nog nooit tegengekomen
1at spijt hem oprecht, maar voor
est is hij best tevreden met wat
bloemenwinkel hem aan fraaie
in, geuren en modellen te bie-
heeft Mijn oom Gernt, u hebt
al begrepen, is een echte
'mengek.
Ike bloemenzaak is voor hem
'eerstaanbaar en het feit, dat hij
elke keer met bloemen thuis
>f, is te wijten aan de niet altijd
ulde portemonnee. Tante Dien
et op haar achterhoofd gevallen
geeft haar geliefde echtgenoot
:hts één keer per week voldoen-
mee op zak om een fleurig
tietje aan te schaffen. Dat heb-
ze ooit eens een keer zo gere-
1 toen oom Gerrit met pensioen
en de hele huishoudelijke ad-
istratie in handen van tante Dien
Niet zo'n grote verandering in
Gerrits geregeld leven, want
voordien het hij tante de fman-
e boontjes doppen en dat deed
steeds op voortreffelijke wijze.
k>m Gernt is enkele weken gele
trouwens een beetje teleurge-
d in zijn gelief de bloemen
leren". Gewoontegetrouw
cht hij een bezoek aan een
ztselijke kwekerij, waar hij dan
m opperste verbazing en ver
ging ronddwaalt om tenslotte na
lang aarzelen, wikken en we
de bloem van zijn keuze te ko-
'eze keer heeft hij zich eigenlijk
aan laten smeren. Het per
ceel van de kwekerij kent oom
trit erg goed, hij maakt altijd wel
praatje met enkele van hen. En
'P. die man die kassen onderzijn
'eer heeft, gaf hem een onge-
agd advies. ,,Oom Gerrit", zei
,,neem nou maar van mij aan,
je een echte Franse geranium
et kopen". „Een Franse?" Oom
'rit was ooit wel eens in Frankrijk
veest, maar hij kon zich niet pre-
1 herinneren hoe de geraniums
daar ontplooid hadden. „Laat
zo'n geval eens zien". Oom Ge
had eerst wat bedenkingen, de
emen waren rood en sinds men-
ïïeugenis stemt oom Gerrit
iw op de liberalen, maar het
*m er tenslotte toch op neer, dat
korte tijd later trots met zijn
lose geranium huiswaarts keer-
Halverwege bedacht hij zich in-
dat hij eigenlijk net zo goed
prachtige pot er bij kon kopen,
had tante Dien nog niet net
leren gezegd, dat ze door d'r
empotten heen was?
Ie juffrouw in de winkel had een
idig gevarieerd voorraadje
empotten, zodat oom Gerrit het
er niet gemakkelijker op kreeg.
Rooie vielen zonder meer uit.
blauwe, ach nee, die vloekten met
die rooie bloemen. Er werd tenslotte
gekozen voor een mooie groene
pot. Toen de juffrouw de plan in de
pot wilde zetten om te passen, riep
ze uit: „Dat is een mooie Franse
geranium!" Oom Gerrit was trots
dat iemand tenminste zijn pas ver
worven bloem herkende. Terwijl de
juffrouw de bloempot inpakte en
oom Gerrit z'n laatste centen bij el
kaar schraapte, zehzij.U moet wel
voorzichtig zijn met die Franse ge
ranium, hoor. Ze kunnen niet tegen
sigarettenrook.
Oom Gerrit vond dat geen leuke
opmerking, want hij was een fikse
sigarenroker. „Moet u eens luiste
ren," hij werd er zelfs een beetje
opgewonden van. „Joop van de
kwekerij heeft me verzekerd, dat
deze plant zeker tot eind augustus
in bloei blijft. Hier1" Hij rukte het pa
pier er af en wees. „Ziet u die knop
pen? D'r zit voor méénden knop
aan." „Nou dat kunt u zonder
meer wel vergeten, "zei de juffrouw
een tikkeltje verongelijkt door de
bruuske wijze waarop oom Gerrit
haar goeie raad afdeed. „Voor zo
ver ik ken nagaan hebben de Fran
se geraniums het bij mij nooit langer
dan een maand uitgehouden. En ik
rook niet,voegde ze er een tikkeltje
pinnig aan toe.
Een beetje moedeloos geworden
door deze niet al te optimistische
woorden, ging oom Gerrit naar huis.
En het trof bijzonder slecht, want
juist die avond hadden oom Gernt
en tante Dien bezoek. Tante Jopie
en oom Willem. En Willem was al net
zo'n stevige roker als Gerrit. „Zet de
Franse geranium maar m de keu
ken, zei hij meewarig Dus ging de
Franse geranium naar de (open)
keuken.
Nadat de visite vrij laat was ver
trokken, holde oom Gerrit, zo snel
z'n toch al wat strammere benen
hem konden dragen, richting keu
ken. En slaakte een diepe zucht.
Naast de pot lagen wel tien felrode
bloemblaadjes. De twee overige
stonden trouwens op het punt de
geest te geven en hingen op vallen.
Later, toen oom Gerrit genoeglijk
naast tante Dien in bed lag, peinsde
hij nog wat filosofisch na over het
Franse debacle Snap jij nou Dien,
hoe die Fransen hun geraniums zo
mooi houden?" Tante Dien zuchtte
met haar man mee. Ze had er geen
enkel antwoord op. Toch heeft die
Franse geranium oom Gerrit verder
aan het denken gezet. Het werd de
start van een anti-rook campagne
Oom Gernt schafte zich steeds
meer bloemen aan. Franse gera
niums en dan liefst met roze bloe
men, want aan rood had ie zoals
gezegd een hekel. Ze doen het uit
stekend. Het is een weelde om ze
tot diep in augustus te zien bloeien.
Oom Gerrit is er uiterst trots op. De
sigarenboer op het hoek keek een
beetje sip, de laatste tijd als Gernt
hem ontmoette. Want Gerrit was
voorheen één van zijn beste klan
ten.
Gisteren kwam oom Gerrit op be
zoek, joviaal als altijd en vol lof over
de plantenweelde bij ons op de
vensterbank. Hij kauwde als een
Amerikaanse cowboy in zo'n televi
siefilm. Pruimtabak. Zijn Franse
geraniums hadden déér geen last
van, vertelde hij met enige trots. En
spuugde een fikse straal in het door
ons verschafte tijdelijke spuugpot-
je.
V
Haar ongrijpbaarheid brengt Pierre
en Paul in verwarring. Zijzelf doorstaat
-ongedeerd als de legendariese sala
mander- het „vuur" van de welgeor
dende. welgestelde Zwitserse burger
maatschappij. „Onafhankelijkheids-
gevoel kunnen de mensen niet uit
staan". zegt Rosamunde. „ze zeggen
van mij dat ik lui ben, en wild en hys-
teries"
Misschien is zij dat allemaal -de film
geeft wat psychosomatiese signalen in
de richting van een neurose- maar het
doet er weinig toe. Rosamunde ont
springt de dans (de lopende band in de
worstfabriek, de geborneerde bazin in
de schoenenzaak, de rubricering van
een televisierapport) als een snel, ner
veus. instinctmatig reagerend diertje.
Zij blijft vrij.
Alain Tanner (nu 43) maakte zijn al
lereerste korte film in '56 in Londen,
samen mer Claude Goretta (ook een
Zwitsers regisseur). Tanner had in zijn
geboortestad Genève economie ge
studeerd. was als matroos bij de Zwit
serse handelsoloot om Afrika heenge
varen, maar nergens had hij gevonden
wat hij zocht. Een toevallige ontmoeting
met Lindsay Anderson brengt hem in
'55 bij het British Film Istitute Hij wordt
een van de oprichters van de groep
Free Cinema en filmt met Goretta op 20
zaterdagavonden het nachtleven van
de jeugd rondom Piccadilly Circus als
„vérité-dokument (Nice-Time - een
ironiese titel) Hij gaat terug naar Zwit
serland en na een lange aanloop
schrijft, produceert en regisseert hij zijn
eerste speelfilm: „Charles mort ou vif".
De film trekt de aandacht in Cannes en
wint de hoofdprijs in Locarno. Tanner
lijkt zijn bestemming, stijl en thema-tiek
te hebben gevonden.
Tot nu toe heeft hij drie speelfilms
gemaakt en de grondtoon van de
films is, bij alle verschillen van uit
werking, dezelfde: een diep en krities
onbehagen in de gezapige wel
vaartsmaatschappij van Zwitser
land, dat voor de protagonisten on
leefbaar is geworden. Vooral met de
tweede film, „La Salamandre" is iets
merkwaardigs aan de gang (voor een
Zwitserse film althans). Nadat Tan
ner was uitgenodigd voor de onaf
hankelijke Quinziaine in '69 in Can
nes en twee jaar later voor de Se-
maine de la critique wist hij met deze
film door te dringen tot befaamde
Parijse en Amerikaanse bioscopen.
De Franse krlticl verklaarden de film
tot de beste van het jaar '71 en in een
bioscoop in het Parijse Quartier La
tin heeft het publiek maandenlang
erop stormgelopen.
(Filmhuls Amersfoort, zaterdag tot
en met dinsdag: 20.15 uur. Zaterdag
avond tevens om 23.00 uur).
filmagenda Amersfoort
Filmagenda voor Amersfoort van
donderdag 26 april t/m woensdag 2
mei 1979.
Grand 033-14632
Grand 1:
Heaven can wait a.I.
Dagelijks 13.30-18 30-2115 uur
Zondag en koninginnedag: 13.30-
16.00-18 30-21 15 uur
Grand 2:
De twee missionarissen a.l
Dagelijks: 13 30-18.30-21.15 uur.
Zondag en koninginnedag 13.30-
16 00-18.30-21.15 uur
Grand 3:
The Deer Hunter 12
Dagelijks: 13 30-20.15 uur
(Tijdig reserveren wenselijk: tel.
14632
Grand 4:
Kentucky fried movie 16
Te gekke Amerikaanse humor van John
Landis.
Dagelijks: 13 45-18 45-21 30 uur
Zondag en koninginnedag: 13.45-
16.15-18 45-21.30 uur
Grand 5:
Interiors 16
Dagelijks: 13.45-18.45-21.30 uur
Zondag en koninginnedag 13.45-
16.15—18 45-21 30 uur
Cinema 033-18900
Cinema 1
Juliana, in 70 bewogen jaren a.l
Dagelijks 13.45-18 45-21 30 uur
Zondag en koninginnedag. 13.45-
16.15-18.45-21.30 uur
Cinema 2:
National Lampoon's Animal House ('n
dolle beestenbende) 12
Dagelijks: 13.30-18.30-21.15 uur
Zondag en koninginnedag: 13.30-
16 00-18.30-21 15 uur
Euro 033-33655.
Euro:
De gendarme ziet ze vliegen a.l.
Dagelijks 13.45-18.45-21 15 uur.
Zaterdag 16.15-18.45-21 15 uur
Zondag en koninginnedag: 13.45-
16 15-18.45-21 15 uur
Woensdag: 18.45-21 15 uur
Euro: Kindermatinee
Pink Panther Festival a.l.
Zaterdag en woensdagmiddag 13.45
Duo 033-16572.
Duo 1:
Porno Disco 18
Dagelijks. 14.15-19.15-21.30 uur.
Zondag en koninginnedag: 14.15-
16.30-19 15-21.30 uur.
Duo 2:
De heuvel der 1001 angsten 16
Dagelijks 14 00-19 00-21 15 uur.
Zondag en koninginnedag 14.00-
16.15-19 00-21 15 uur
NACHTVOORSTELLINGEN
Duo 1
Hoe meer hoe beter 18
Vrijdag- en zaterdagavond: 24.00 uur.
Duo 2:
Vuistvol dynamiet 16
Vnjdag- en zaterdagavond: 23.45 uur.
het Koninklijk Huis Archief. De mu
ziek bij deze film is van Rogier van
Otterloo.
Koningin Juliana werd direkt na de
wisseling van de 19e naar de 20e eeuw
geboren en dat betekent, dat de doku-
mentaire een bewogen deel van onze
vaderlandse geschiedenis bevat De
eerste wereldoorlog, de rumoerige ja
ren twintig, waarin de wereld buiten
Europa zich begint te manifesteren, de
weg naar volwassenheid in de jaren
dertig, de crisis en de groeiende onrust
in Europa
Het huwelijk met prins Bernhard. de
eerste kinderen. En dan: de tomeloze
agressie van het Derde Rijk, de vlucht
van het koninklijk gezin naar Engeland
en Canada.
Na de bevrijding: de terugkeer op va
derlandse bodem en de gemeen
schappelijke inspanningen voor de we
deropbouw van een door de oorlog ge
havend land Daarna de watersnood
ramp in 1953, de snel veranderende
maatschappij, de scherpere tegenstel
lingen in de rumoerige jaren zestig, toen
alles anders werd
Kinderen, die volwassen worden
Trouwen, kinderen krijgen. Kortom
..Juliana" is het bewogen portret van
een bewogen leven temidden van de
Nederlanders Een film, met tal van
unieke opnamen, gesprekken met
mensen die dezelfde tijdsperiode heb
ben meegemaakt, kortom een film, die
vooral in deze tijd rond Koninginnedag
bij velen wellicht herinneringen op zul
len roepen aan tijden van toen Een
historisch dokument voor de belang
stellenden in koningin en koningshuis.
(Cinema 1alle leeftijden.)
THE HILLS HAVE EYES
Regisseur Wes Craven is de maker
van de horror-film „The hills have
eyes" en dat is niet mis. Voor
liefhebbers van dit genre moet het
wel smullen zijn, want Craven laat
niets aan het afschuwelijke toeval
over en weet de angst aardig te laten
overheersen In dit gruwelijke pro-
dukt, waarin een doorsnee-aardige
Amerikaanse familie op vakantie
trektocht in handen valt van echte
barbaren, die als een soort nucleaire
mutatie ergens in de woestijn ver
blijven en gestrande reizigers het le
ven niet alleen erg zuur, maar vol
strekt onmogelijk maken.
Een bekroonde film, voor wat dat
waard is. maar zeker is. dat deze aan
eenschakeling van gruwelijke zaken
door regisseur Craven vakkundig op
film is gezet, met veel „unheimische"
sfeertjes, bloederige taferelen, kortom
al het fraais wat horror-films in het al
gemeen plegen te bieden. Je moet er
tegen kunnen, dat is zeker. In de
hoofdrollen Susan Lanier. Robert
Houston. Virginia Vincent, Russ Grieve
en James Whitworth.
„The hills have eyes" (De heuvel der
1001 angsten) draait deze week in Duo
2 Voor 16 jaar en ouder.
LA SALAMANDRE
In de serie „De Zwitserse film"
brengt het Filmhuis Amersfoort van
af zaterdag (tot en met dinsdag) de In
1971 gemaakte (zwart-wit) film van
regisseur Alain Tanner: „La Sala
mandre". In de hoofdrollen: Bulle
Ogier, Jean-Luc Bideau en Jacques
Denis.
Twee vrienden, de journalist Pierre
en de schrijver Paul werken aan een
opdracht van de televisie. Een paar jaar
eerder is een meisje Rosamunde. bij
gebrek aan bewijs vnjgesproken van
een aanklacht wegens poging tot
moord. Haar oom was gewond door
een kogel uit zijn geweer. Heeft Rosa
munde het schot gelost, zoals hij be
weert? Of is zij onschuldig, zoals zij
heeft betoogd? Journaliste Pierre on
derzoekt feiten, intervieuwt de oom.
Rosamunde's werkgevers en kennis
sen. tenslotte het meisje zelf
Hij komt met zijn verbeeldingskracht
dichter bij de werkelijke toedracht dan
de journalist met zijn bandjes en noti
ties. Maar Rosamunde ontraadselen
kunnen zij beiden niet. Hoe langer zij
zich met haar bezighouden, hoe in
tiemer zij met haar omgaan, hoe meer
ontrekt de ware aard van het mooie
meisje zich aan hun formules. Want
Rosamunde ontvlucht elk schema:
zoals ze uit elk baantje wegloopt omdat
zij alleen in vrijheid kan ademen zo ver
vluchtigt telkens haar beeld als het
vaste vorm lijkt aan te nemen.
RSFOORT - Deze week aandacht voor vier nieuwe films. Voor de echte
bers van Woody Allen kan men in Grand 5 terecht voor zijn nieuwste
iteriors". die wel heel anders is, dan men van Allen verwacht. Drama
plaats van humor en satire. Grand 1 biedt de liefhebbers van de
ie Warren Beatty's nieuwste: „Heaven can wait", een geslaagde rema-
„Here comes Mr. Jordan" van Alexander Hall uit 1941 met Robert
ornery in de hoofdrol. Duo 2 heeft deze week pure horror in huis: „The
jve eyes" („De heuvel der 1001 angsten") van regisseur Wes Craven,
e Academy of Science Fantasy and Horror Films in 1977 bekroond tot
te horror-film, wat dat dan ook mag betekenen,
aal ter gelegenheid van de zeventigste verjaardag van koningin Juliana
>n avondvullende dokumentaire vervaardigd over het leven van onze vorstin
ie titel „Juliana, in zeventig bewogen jaren". Een filmportret met veel nooit
vertoonde opnamen. In Cinema 1.
i vriend" van Fons Rademakers is van het Amersfoortse filmtoneel verdwe-
dat betekent in ieder geval, dat zij. die deze film nog niet hebben gezien,
n uitstekend schelmenavontuur hebben gemist.
twee missionarissen" (Terrence Hill en Bud Spencer) blijven nog een
in Grand 2, „The Deer Hunter" blijft uitverkocht in Grand 3 als je er niet
Julie Christie en Warren Beatty in „Heaven Can Wait".
vlug genoeg bij bent, terwijl „Kentucky Fried Movie" (Grand 4) en „National
Lampoon's Animal House" (Cinema 2) eveneens veel publiek blijft trekken.
En dat is terecht, want deze beide films van regisseur John Landis zijn
eigenlijk te gek om over te pratenLouis de Funes verhuisde met zijn
vliegende schotels naar Euro Cinema. Voor de kinderen is er deze week op
zaterdag- en woensdagmiddag in Euro het „Pink Panther Festival". En dat is
gieren, lachen, brullen, dat spreekt.
(De hemel kan wachten) van harte
aanbevelen.
(Grand 1, eerste week, alle leeftij
den).
HEAVEN CAN WAIT
i >-> fi
T „Heaven can wait", een uitstekend
geslaagde remake van de in 1941 door
regisseur Alexander Hall gemaakte film
..Here comes Mr Jordan" met Robert
Montgomery in de hoofdrol, begint deze
week in Grand 1 te draaien Voor
liefhebbers van goed verzorgde humor
is deze komedie van regisseur/acteur
Warren Beatty een erg plezierige aan
gelegenheid. Een luchtige film, waarin
zowel Beatty als de rugbyspeler Joe
Pendleton als Julie Christie als Engelse
schooljuffrouw excelleren in twee
prachtige vertolkingen
Pendleton is zoals gezegd een zo
langzamerhand bekend aan het wor
den rugbyspeler, die uitverkoren wordt
om deel te nemen aan de wedstrijd om
de Super Bowl. Maar pech: Joe komt op
de dag dat ie het heugelijke nieuws te
horen krijgt, onder een auto en verwis
selt het tijdelijke met het eeuwige. Maar
herstel, er is in de hemel een vergissing
gemaakt en opperengel James Mason,
aan de trap van de glanzende Concor
de, waarmee de hemelreizigers ver
voerd gaan worden, moet spijtig kon
stateren, dat Joe een tikkeltje al te
haastig hemelwaarts is gegaan en er zit
niets anders op. dan terug te gaan
Maar ook dat zit niet helemaal snor.
want het lichaam van Joe Pendleton is
helaas net gecremeerd als Pendleton
met zijn opperengel Mason neerdalen
naar de aarde om de gemaakte fout te
herstellen. Goeie raad is zo'n geval ex
tra duur, want de lichamen liggen niet
voor het opscheppen, zoals Mason
betoogde en bovendien is de rug
byspeler nog kieskeurig ook. Het liefst
wil hij in het lichaam van een rugbyspe
ler om tenminste zijn ouwe vak weer op
te kunnen nemen
Het wordt uiteindelijk het lichaam van
een multi-miljonair, die juist door zijn
vrouw en diens secretaris in bad is ver
dronken. Na hevig gesputter accepteert
Joe Pendleton en begint voor hem een
geheel nieuw leven en voor de vrouw
van de miljonair en de secretaris een
periode vol vertwijfeling. Voor hen
trouwens niet alleen, want in het li
chaam van de miljonair Farnsworth zit
een rugbyspeler en dat geeft toch een
heel ander effekt. Komt daarbij, dat de
excentriekeling regelmatig in één of an
dere gangkast in zichzelf zit te praten
(alleen Joe ziet opperengel Mason)
plus een pinnige onderwijzeres uit En
geland die de schatrijke zakenman de
mantel uit komt vegen en je krijgt een
dolle komedie vol verrassingen.
De zakenman-rugby-speler stelt heel
andere regels op en de verbijsterde
aandeelhouders, commissarissen, di-
rekteuren en andere topfiguren in het
Farnsworth-imperium weten niet wat
hen overkomt. Een heel rugbyteam
wordt opgekocht, terwijl het luxueuze
landgoed van Farnsworth veranderd in
een trainingscentrum. Zelfs het per
soneel ontkomt niet aan de dagelijkse
trainingen. Julie Christie wordt verliefd
op Joe en Joe op haar, dat spreekt en
ook dat is allemaal al moeilijk genoeg,
vooral als Joe tenslotte toch in alle ver
warringen nog het loodje legt en de op
perengel in allerijl op zoek moet naar
een nieuw lichaam.
Dat alles op z'n pootjes terecht
komt spreekt vanzelf. Wie enkele
uurtjes puur plezier wil beleven, kan
ik een bezoek aan „Heaven can wait"
INTERIORS
Dit keer geen scherpe, wrange ko
medie van Woody Allen. Integendeel.
„Interiors", Allen's nieuwste film, door
hem geschreven en geregisseerd, is
een serieuze film en 'dat zijn we van
deze kleine, vernuftige man niet ge
wend. Bovendien speelt hij zelf niet
mee. Wel zijn vriendin Diana Keaton en
E G. Marshall. Geraldine Page. Sam
Waterston en Maureen Stapleton.
De film portretteert een familie: een
ouder echtpaar rond de zestig, hun drie
volwassen dochters, de echtgenoot en
de minnaar van twee van hen
Het opvallende van de film is de wijze
waarop deze familie, die wij uit onze
eigen omgeving zouden kunnen ken
nen. tot leven komt De moeder is een
vrouw die een onwerkelijke perfectie
nastreeft bij haar familiebetrekkingen
en vooral ook bij haar hobby het inrich
ten van de interieurs van haar eigen
woning en van die van haar dochters.
Zij lijdt aan ziekelijke depressies en
dit drijft haar man van huis. hij denkt nog
een kans te hebben te genieten van het
leven en elders levenswarmte te vin
den. Hun scheiding heeft invloed op het
bestaansritme van hun drie dochters en
het is juist dit proces dat Woody Allen
observeert en analyseert, zowel in de
betrekkingen in hun eigen omgeving als
in de familieverhoudingen. Die leiden
tot een dramatische climax als de vader
met een nieuwe vriendin komt aanzet
ten, die qua afkomst en milieu nogal
pijnlijk contrasteert met de sjieke intel
lectuele levensstijl, die de familie ken
merkt.
Dit proces dat'dé nabijheid van de
dood en d© dood-zelf met zlGh mee
brengt, wordt op dramatisch volmaakt
beheerste wijze door Woody Allen ge
leid door middel van een zeer intieme
benadering van de onderlinge relaties
en een tot stijl verheven objectiviteit van
de cameravoering. In het scenario en
zijn regie bekrachtigt hij zijn geloof in
gevoelens en in het openbreken van
emoties bij die familieverhoudingen,
zonder welke de meesten van ons niet
zouden kunnen leven.
(Grand 5, eerste week, 16 jaar
JULIANA
Koningin Juliana wordt 30 april
aanstaande zeventig jaar. Een goede
reden om in een lang filmportret te
rug te zien op de zeventig bewogen
jaren van onze vorstin. Cinecentrum
en Tuschinski hebben dat gedaan,
samen met tal van anderen uit de
Nederlandse filmwereld, die hun
medewerking aan deze dokumen
taire verleenden. Adviseur was, om
maar eens een voorbeeld te noemen,
Bert Haanstra, terwijl het script, de
samenstelling en het kommentaar in
handen was van Anton Koolhaas
(uitgesproken door Jan Roelands).
Er is geput uit tal van filmarchieven,
onder meer uit de persoonlijke fil-
motheek van prins Bernhard zelf en
Scène uit „Interiors
