I le—siten hrmiE
Ombuigingen
noodzakelijk
Zilveren
KNOV
recipieert
terugblik
Een felicitatie schrijven bij een
jubileum doe ik erg graag. Na
tuurlijk wens ik allereerst de
KNOV-afdeling Leusden geluk
met haar 25e verjaardag.
Nu is het op zich geen ver
dienste om 25 jaar te bestaan
maar de wijze waarop de Leusder
middenstand hun vereniging le
vend hebben gehouden dwingt
respect af.
Het jubileum komt eigenlijk in
een erg goede tijd. Van iemand
die vaak pessimisme verweten
wordt zal zo'n uitspraak u verba
zen. maar juist in deze tijd is het
aantal afdelingen van het KNOV
sterk groeiende! Ik weet van de
afdeling Ruimtelijke Ordening
van het KNOV, dat Leusden als
plaats ook sterk groeiende is. De
realisatie van het hoofdwin
kelcentrum Hamershof is bijna
rond en ik heb begrepen, dat de
R.O.-mensen van het KNOV
daarbij een niet onaanzienlijke
rol hebben gespeeld.
Onlangs heb ik elders in het
land gezegd dat het ondernemen
tegenwoordig geen sinecure is.
Dat zal ongetwijfeld in Leusden
ook zo zijn. Eén van de oorzaken
is ongetwijfeld de slechte ont
wikkelingen in de economie. De
politici slagen er niet in de zo
broodnodige ombuigingen te
realiseren. Zelfs de naar mijn
smaak al minimale doelstellin
gen van Bestek '81 worden om
politieke redenen niet gehaald.
Terwijl iedereen met een beetje
verstand zou kunnen uitrekenen
dat verdergaande ombuigingen
dringend nodig zijn.
Wij zullen op ons terrein in Den
Haag al het mogelijk doen om
ontwikkelingen te initiëren voor
een betere positie van de zelf
standige ondernemers in het
midden- en kleinbedrijf in Ne
derland. Als wij dat op dezelfde
krachtige wijze doen als in Leus
den de KNOV-afdeling de mid-
denstandsbelangen behartigt,
zie ik voor u en voor uw collega's
waarachtig wel positieve ontwik
kelingen in het verschiet!
Wouter M. Perquin
Voorz. Koninkl. Nederlands Ondernemersverbond te Den Haag.
De redaktie van dit extra
nummer van de Leusder Krant
vroeg mij vriendelijk of ik een
leuk stukje zou willen schrijven
over de 25-jarige afdeling
Leusden van het Koninklijk Ne
derlands Ondernemers Ver
bond. de KNOV. Nou wil ik dat
altijd wel, want ik ben gek op
jubilea, maar kunnen
Op zo'n moment besef je
eigenlijk, dat je bijna je hele le
ven met ye eigen winkeltje bezig
bent geweest en dan is het een
tikkeltje moeilijk om zo maar
voor de-^vuist weg een stukje
weg te ratelen op je machine
over het winkeltje van iemand
anders.
Maar goed, dit is per slot van
rekening een feestelijk nummer.
En daar hoort een feestelijk
stukje in. 25 jaar. Dat is een
kwart eeuw. Een aardig tijdje
dat zat iedereen met me eens
zijn, lid of geen lid. 25 jaar lang
je winkel runnen in het zweet
des aanschi/ns. Hard werken,
van 's morgens vroeg tot 's
avonds laat. En om de zoveel
jaar de mogelijkheid hebben om
misschien een stukje uit te brei
den, ook al werkte de gemeente
daar vooral de laatste jaren niet
zo erg aan mee met al die be
vroren toestanden van de Ha-
merveldseweg en zo.
Leusden-centrum, Achter
veld en Leusden-Zuid. Vijf en
twintig jaar geleden, toen de
Leusdense afdeling van de
KNOV werd opgericht, klonk dat
heel anders: Hamersveld
Achte(r)veld en Leusbroek. Niks
geen centrum-gedoe of zo.
Hamersveld was gewoon Ha
mersveld en Achterveld bleef
gewoon dat aardige dorp,
waarvan de bewoners al méér
dan 25 jaar denken, dat ze
achtergesteld worden door de
rest van de gemeentenaren. En
Leusbroek? De mensen daar
hebben jaren lang moeten
wachten op hun winkelcentrum
De Bieshaar. En eindelijk had
den ze er een, zo maar eigenlijk.
Een aardig ontwerp, gezellig zo
te zien. Alleen een beetje strak
tussen de bestaande wijk in ge
klemd en dal kan moeli/kheden
geven. En in de gemeente
Leusden hoefje nooit zo lang te
wachten op moeilijkheden, men
wordt hier op de wenken be
diend.
Ook dat is gelukkig vrijwel
opgelost, we horen er tenminste
niks meer van, zodat het hele
dikke dossier wellicht opgebor
gen kan worden. En al die
Biezenkamp-ellende is ook bij
na achter de rug. Mensen, ook
dat was me wat. Het dossier dat
ik daarover heb is bijkans nog
dikker dan dat van de Bieshaar.
Over een paar maanden is ook
dat gelukkig verleden ti/d.
Blijft over Achterveld en tja,
op zo'n moment als deze denk ik
toch heel eventjes, stiekem
maar, dat die Achtervelders
misschien wel eens gelijk heb
ben zo nu en dan. Ze horen na
tuurlijk bi/ de gemeente Leus
den. maar die provincie snapt
maar niet. dat de winkeliers in
dat vriendelijke Achterveld ook
moeten leven. Géén nieuwe
huizen, dat betekent géén
nieuwe klanten. Zo simpel als
maar wat. Maar nee hoor, ginds
in Utrecht praten ze maar
steeds over vijf vinger theorieën
en al die onzin meer. Die denken
zeker, dat als ze daar m Utrecht
aan Achterveld één geven, dat
de Achtervelders dan alle vijf
vingers pakken. Zo zijn die
Achtervelders heleméèl niet.
Maar dat weten ze niet in
Utrecht. Daar hebben ze het
druk met al die andere zaken,
dat Achterveld pas aan bod
komt als de Achtervelders boos
worden. Want dat is andere
koek natuurlijk, boze midden
standers, boze jongeren uit zo'n
klein dorpje daar ergens ver van
de provinciale hoofdstad. Dat
hadden die gedeputeerde jon
gens nog niet meegemaakt.
En daarom komt er nou een
plan om woningen te kunnen
bouwen in Achterveld. Om ook
de winkeliers wat méér ruimte te
geven. Die moeten per slot van
rekening ook hun brood verdie
nen. Je zou kunnen stellen, dat
de hoge pieten in Utrecht aan
Achterveld in ieder geval één
vinger hebben gegeven. Ter
gelegenheid van het jubileum
dat we onder meer in dit extra
nummer vieren, zou ik zeggen
tegen Utrecht: geef ze de vijf,
dêar in Achterveld.
Maar laat ik niet afdwalen. We
zouden het hebben over het 25-
jarig jubileum van de KNOV af
deling Leusden. En bi/ een jubi
leum hoort natuurlijk een stukje
nostalgie.
Nostalgie. Dat is erg ,,in" te
genwoordig. Alles van vroeger
komt terug en is „vee/ beter"
dan wat we nu hebben. Met
weemoed denken we dan ook
terug aan al die kleine dorps
winkeltjes, waar je alle tijd van
de wereld had. evenals de
dorpswinkelier, die nooit verle
gen zat om een plaatselijk bab
beltje met alle mogelijke roddels
erin verwerkt. Natuurlijk, daar
hebben we nu geen van allen
meer de tijd voor. Als ye in een
lange rij achter de kassa van
een supermarkt staat, krijg je
trouwens ook geen enkele aan
vechting om gezellig te babbe
len Alles is nu gestroomlijnd.
Geen charmante stopflessen
met toverballen meer op de
donkergepolitoerde, verweerde
toonbank. Het centenwerk is
verleden tijd. Een kauwgumbal
kost op z'n minst een stuiver, zo
niet meer.
Vroeger. Gek he, dat het net
lijkt alsof het vroeger véél ge
moedelijker was dan nu. Zou er
in die 25 jaar dan zoveel veran
derd zijn? Hadden we vroeger
dan géén supermarkten? Ik wil
niks van supermarkten zeggen,
hoor, want die voldoen aan een
grote behoefte, ma$r hoe heb
ben we het vroeger vol kunnen
houden zónder supermarkt om
de hoek?
Een tijdje terug was ik in de
Zaanstreek en kwam terecht bij
het kleine winkeltje, waar ene
Albert ooit eens zijn kruide
nierszaakje begon. Vier meter in
het vierkant, hooguit. Je rook
nog de kandij, de koffie en de
specerijen. Op zo'n moment
heb ik me afgevraagd of Albert
zelf ooit terug is geweest in dat
winkeltje. Ik denk van niet. Er zit
een wereld van verschil tussen
dat beginpunt dêêr in de Zaan
en wat er nu van terecht is ge
komen. En toch, denk ik dan,
toch werden ooit in dat kleine
winkeltje dorpsroddels verteld,
ging lief en leed over de toon
bank. Extra handelswaar, gratis
geleverd bij het pond kandij of
de bruine zak met suiker, vers
uit die vrolijke gekleurde schuif-
bakken geschept. Albert zit nou
vast ergens hoog en droog in
een héél groot kantoor. Met een
mooie leren zithoek, met een ei
gen huisbar voor de vaste klan
ten en naast zich stapels pa
pieren, waar hij een handteke
ning onder moet zetten.
Albert ruikt vast de geur van
kandij en koffie niet meer. Komt
natuurlijk nooit eens langs bij
dat kleine winkeltje, waar nu
nieuwsgierige toeristen zich
verdringen om even te ruiken
aan het kruideniers-succes.
Misschien bekruipt hem zo nu
en dan een gevoel van spijt over
alles wat hij verloren heeft, on
danks zijn steeds groeiende
winst.
Want dat wou ik eigenlijk
maar zeggen. Ik hou van gezel
lige winkels. Waar je nog wordt
behandeld als een gast, waar je
steeds het fijne idee hebt wel
kom te zijn. Het hoeft niet over
dreven te zijn hoor, want daér
hou ik nou ook weer niet van.
Maar gewoon. Met een klein
beetje warmte maar. Als ik te
genwoordig in zo'n grote winkel
kom en ik loop verbijsterd rond
op zoek naar iets, wat ik niet kan
vinden en je met een machte
loos gebaar weer naar buiten
gaat omdat niemand weet wéar
dat ene ding is wat ik zou willen
hebben, dan denk ik aan Albert.
Aan dat kleine winkeltje.
Op deze plaats feliciteeer ik
de /arige Leusdense KNOV Ik
wens alle ondernemers in de
gemeente Leusden het aller
beste toe. Eerlijk. Ook veel suc
ces in de komende vijfentwintig
jaar bij leven en welzi/n. Maar
beloof me één ding: probeer de
geur van kandij en koffie te ont
houden. Want echt hoor. de
wereld is niet gebaat met
duizenden Albert's in een groot
luxe kantoor met eigen huisbar
en fraaie lederen zithoek. Ik gun
het u, dat wel, maarniet die mil
joenen mensen, die dagelijks
hun boodschappen doen in
dorp en stad. Laten we het met
z'n allen gezellig houden.
Gefeliciteerd!
V.
(Van een onzer verslaggevers).
LEUSDEN - De jubilerende af
deling Leusden van het Konink
lijk Nederlands Ondernemers-
verbond viert haar zilveren feest
met een receptie. Deze wordt
vandaag gehouden in 't Ros
Beyaart, Hamersveldseweg 55,
tussen 18.30 en 20.00 uur.
