Gevechten in de ruimte
en in mooi Engeland
mm
kijk op de film
filmagenda Amersfoort'
DOR BERT VOS
MERSFOORT - Deze week twee nieuwe films. Nou ja, nieuw. De remake
g 22i Howard Hawk's „The Big Sleep" naar het beroemde boek van Raymond
indler kwam bijna een jaar geleden in Nederland in roulatie en genoot
licht tot heden een welverdiende „big sleep" op de planken van de ver-
irmaatschappij. En „Battlestar Galactica" is ook niet zo nieuw meer, ook
deze science fiction-film in de stijl van „Star Wars" van recentere datum
iovendien nog erg aardig ook.
Een kooi met rare vogels", de prima komedie van regisseur Edouard
Molinaro valt bij het Amersfoortse publiek blijkbaar minder in de smaak, dan
was verwacht, want de film verhuisde van Grand 3 naar Grand 4 en dat is naar
mijn gevoel niet terecht. Sommigen vinden het eerste gedeelte minder dol en
verlaten voortijdig de bioscoop om daardoor een flitsend, uitstekend deel te
missen. Misschien waren het de kniesoren, die zich toch niet wilden laten
kennen en toch geschrokken zijn. In ieder geval: wie „Een kooi met rare
vogels" wil zien, moet er wellicht niet te lang mee wachten. En nogmaals, wat
mij betreft de moeite waard voor een avondje gewoon lachen.
„Superman" zorgde de eerste week voor soms uitverkochte zalen en dat was
eigenlijk wel te voorspellen Want wie wil die forse knaap niet met z'n vuistjes
vooruit door het luchtruim zien zwieren, ondertussen de wereld voor allerlei onheil
behoedend? Geprolongeerd werden verder Twee vrouwen" van George
Sluizer (Grand 1), de beide missionarissen, die nog steeds hun heilige oorlog
uitvechten op het doel van Cinema 2 (alweer voor de zevende week) „The Deer
Hunter" van Michael Cimini, die volgens de berichten uit Cannes alweer overtroffen
schijnt te zijn door de grote Vietnam-film „Apocalypse Now" van Francis Ford
Coppola (achtste week). „Ashanti", voorde derde week in Euro en „De Schorpioen
prikt raak", de familie-porno in Duo 1Tja, en dan blijft ook „Juliana" nog in het
Grand-complex, van Grand 5 neder gedaald naar minder hoge sferen in Grand 2.
maar dan alleen in de middag-voorstellingen.
Datzelfde geldt eigenlijk voor de befaamde Walt Disney-film „Bambi", die
nu in een nagesynchroniseerde versie opnieuw in roulatie is gebracht en elke
middag in Grand 3 is te bewonderen, terwijl daar 's avonds „The Deer Hunter"
draait. Voegen we daarbij in Duo 2 „Atlantis, de verzonken stad", met in de
nachtvoorstellingen een reprise van de horrorfilm „lt s Alive!", en je hebt, op
enkele sex-uitspattingen na, het filmprogramma kompleet.
Het gaat allemaal om de verwoede
strijd tussen afstammelingen van de
aarde, verenigd in een federatie onder
leiding van president Adar ep de Cy-
clons, een volkje dat vast nog familie
heeft gehad bij de booswichten in „Star
Wars Ze lijken er tenminste erg veel
op en dat getuigd eerlijk gezegd van iets
mindere fantasie, dan uit de rest van de
film blijkt Die Cyclons zijn aan de win
nende hand en slagen er in het pleit
voor zich te winnen, dank zij een nogal
dubieuze diplomaat, die van twee wal
letjes probeerde te eten om uiteindelijk
de leider van de aardlingen te kunnen
worden onder supervisie van de al
machtige Cyclons en hun meesterb
rein Dat mislukt een klem beetje, want
in de ogen van de Cyclons zijn alleen zij
de baas over het kosmische spul Het
aardse leger is genoodzaakt om - na de
vernietiging van de meeste van hun
planeten - de benen te nemen (voor
zover |e daarvan in de ruimte kunt spre
ken) en het doel is het-oude moedertje
aarde Zoiets is echter gemakkelijker op
papier uitgedacht dan in de praktijk ge
bracht. want er moeten nog heel wat
barrières worden geslecht en moeilijk
heden worden overwonnen, voordat de
weg naar de aarde vrij komt.
Regisseur Colla heeft dat alles prima
in beeld weten te brengen, flitsender
dan gigant „Star Wars" (ook niet zo
lang) en met minstens zoveel ruimte
gevechten en andere akties die soms
spektakulair op het doel overkomen
Maar zoals gezegd heeft Colla niet de
moed gehad om geheel met de suc
cesvolle methodiek van George Lucas
te breken, want ook hij voegt - eigenlijk
volledig overbodig lang - een nacht
clubscène aan het geheel toe (inplaats
van de kroegscène in „Star Wars").
Aardig geprobeerd, maar wat dat be
treft had de kroegscène.in „Star Wars"
sfeer, was fantasievol Colla bracht het
niet verder dan een dubieus optreden
van mutanten-zusjes met vier ogen en
twee monden, die in stereo kunnen zin
gen. En dat is teveel van het goede.
Maar afgezien van die paar cliché
matige slippertjes, is „Battlestar
Galactica" voor hen, die „Star Wars"
geweldig vonden, ook prima amu
sement. Inmiddels Is men begonnen
met het vervolg op deze film (want de
weg naar de aarde is lang en er zal
best ook een weg terug zijn), terwijl
volgend jaar ook nog het tweede deel
van „Star Wars" is te verwachten
onder de titel „The Empire Strikes
Back". En dat is beslist andere koek
dan „Superman", die het als kos
misch jong nooit verder heeft ge
bracht dan de planeet aarde.
(Grand 2, eerste week, alle leeftij
den).
THE BIG SLEEP
Zoals ik reeds in de inleiding schreef,
„The Big Sleep" van regisseur Howard
Hawks uit 1946, gebaseerd op de ge
lijknamige befaamde detective-roman
van Raymond Chandler is, denk ik, niet
te overtreffen. Regisseur Michael Win
ner had dan ook eigenlijk niet aan deze
Robert Mitchum in de knel in „The Big Sleep".
kampvuur, dat de „mensen" achterlie
ten zet spoedig het <J5hele woud in
lichterlaaie. Het Grote Hert vindt Bambi
temidden van de rook. Hij brengt hem in
veiligheid. Op een eilandje worden
Bambi en Feline verenigd.
En weer wordt het lente. Het is een
drukte van jewelste in het woud. Stam
pertje en zijn familie maken Meneer Uil
wakker. Bloem en zijn zoontje volgen.
In het struikgewas ligt Feline met een
hertentweeling. Op een heuvel, die uit
kijkt op het strijkgewas staan de trotse
Bambi en het Grote Hert. De oude Pri s
besluit zich terug te trekken, zodat
Bambi zijn plaats In kan nemen als de
Grote Prins van het Woud
(Elke middag in Grand 3).
remake hoeven te beginnen. Dat hij dat
toch gedaan heeft, betekent, dat de
Chandler-(èn de Bogart)-liefhebbers
met wat verbijsterde blik tegen al die
vreemde zaken aan zullen kijken, voor
het geval dat ze, nieuwsgierig gewor
den, tpch naar Grand 5 zijn getogen
Want Winner heeft er wel een merk
waardig ratjetoe van gemaakt door het
verhaal niet in Los Angeles te laten
spelen, maar in en nabij Londen. Great-
Britain. Dat zal wel Brits chauvinisme
zijn, maar het is te hopen, dat in ieder
geval de Britten in massa zijn gaan kij
ken- voor Nederlandse begrippen is het
niet meer dan een wat langdradige TV-
film, zonder sfeer, zonder echt flitsende
dialogen of enerverende aktie
„The Big Sleep" van Winner is dus
duidelijk een misser en dat is nog niet
eens te danken aan Marlowe-vertolker
Robert Mitchum ook al heeft die niets
van Humphrey Bogart, die Marlowe in
1946 zo grandioos neerzette Mitchum
was vast wel van goeie wil. maar met
zo'n slap aftreksel van het origineel en
in zo'n wezensvreemde omgeving, valt
er niet veel van te maken.
Good old James Steward als gene
raal Sternwood is best aardig (en dan
ook uit een oogpunt van nostalgie),
maar het mag niet helpen Michael
Winner s „Big Sleep blijft een wazig
produkt, zonder body, zonder sfeer. Ik
denk, dat de film dan ook snel terug zal
gaan naar de plank om aan de „Big
Sleep" te gaan beginnen
Waarom deze film in Grand 5 is
ingezet, is me een raadsel. De enige
Arthouse-gedachte aan dit Britse
produkt is de heimwee naar de echte
klassieker van Hawks, die nog
steeds de tand des tijds heeft door
staan en regelmatig in onder meer
Filmhuizen te zien is geweest.
(Grand 5, eerste week, 16 jaar).
WARLORDS OF ATLANTIS
Regisseur Kevin Connor heeft zo
langzamerhand het copyright verwor
ven op het maken van avonturenfilms in
fantasy-sfeer, „Naar het middelpunt
der aarde" is er één van, en als ik me
goed herinner, heeft zich ook zoiets af
gespeeld in een tropisch deel van de
zuidpool etc. etc De meeste verfilmin
gen zijn dan ook gebaseerd op de boe
ken van Edgar Rice Burroughs, die
naast zijn Tarzan-verhalen, ook de no
dige aandacht aan de rode planeet
Mars besteedde. Is Kevin Connor
meestal de regisseur van dit soort films.
Doug McClure speelt steevast de
hoofdrol als de held Zo ook in „War
lords of Atlantis", waarin McClure als
Greg Collinson, een ontwerper van een
duikklok, in allerlei .avonturen terecht
komt op zoek naar het verzonken kon
tinent Atlantis. En natuurlijk wordt At
lantis gevonden en natuurlijk komt Col
linson, alias McClure in kontakt met een
pracht vap een inboorlinge, waar ie sta
pelverliefd op wordt (Cyd Charisse).
Alles komt op z'n pootjes terecht,
dat is duidelijk. Wie de vorige films
van Connor heeft gezien, weet wat
men kan verwachten en dat is hele
maal niet zo slecht. Maar toch ik
heb elke keer het gevoel, dat de ver
halen zo op elkaar lijken en sommige
beeldenMaar voor de echte
liefhebber van dit genre zal dit wel
licht een zorg zijn. Mij ook.
(Duo 2, eerste week. 12 jaar).
BAMBI
De kinderen wacht een verrassing:
de nu in het Nederlands nage
synchroniseerde befaamde film van
DONDERDAG 31 ME11979
IPPEREN
bert een liefhebber van flipperen,
ent dat wel, achter zo'n glanzende
oomkast staan vol met allerlei flit-
ide, oplichtende kleurties, rinkelen
belletjes en snel verschietende cij-
/es Met een balletje moet je pro-
zoveel mogelijk elektrische
Hakten te raken, wat dan weer een
/e score oplevert. Het is een fas
erend spel van behendigheid en
uk, waar hele volksmassa's ver-
afd aan bh/ken te zijn.
lu lees ik deze week in mijn krant,
het maken van een weerbericht net
ets is als het spelen met het flipper-
Een deskundoloog in het voor-
1lien van al die nattigheid, die de
tste maanden met een afschuwelij-
regelmaat op ons hoofd is gevallen,
I. dr. Cor Schuurmans vindt ten-
is te, dat weersvoorspellen gewoon
peren is. „Elke keer wordt de bal op
'.elfde wijze in het spel gebracht,
ar de afloop is elke keer weer an-
Hele kleine en op zichzelf ogen-
pijnlijk onbeduidende factoren kun
de afloop van het spelletje ingrij-
id veranderen. Hetzelfde geldt ook
>r het weer.Dat zegt Schuurmans
hij kan het weten.
'hpperen dus met onweersbuien en
semschichten. Een kwestie van
uk en behendigheid, dat wel erg
H computers mee doen aan het
irspellen van ons kille weer, maar
de mensen het altijd toch nog beter
men.
s dat nou echt zo? Neem nou dat
perspel. Je trekt aan een handeltje
floep daar gaat het balletje rollen.
I De poppetjes gaan aan het dan-
en voor je het weet moet je de
aplu boven /e hoofd houden om de
rtbui enigszins af te houden. Tikke-
1 Er gaan wat cijfert/es ratelen en dat
ekent onherroepelijk hagel en mis-
iien hou je er nog een fikse mist aan
irook RangSneeuw, en dat in mei!
veegt het zweet van /e voorhoofd,
ntje hebt beslist wel eens beter ge-
oerd, kun /e je nog goed herinneren,
ene avond bijvoorbeeld in de kan-
1 van dat vakantiecentrum ergens in
nte, toen het buiten stortregende,
lelde en onweerde en het edele
oerspel het enige vermaak vormde,
oge, toen heb je de balletjes ge
kt! Maar het bleef toen gewoon re
genen, hagelen en onweren. Er veran
derde niets. Mensenwerk dus, puur
mensenwerk.
De computer, zou die het beter kun
nen? Onze prof zegt van niet. Neem
nou de Karei Jan 5002, de KJ5002,
schijnt een grote computer te zijn. Zet
die nou eens achter een flipperkast.
Niets. Hij staat daar maar te zoemen en
papiertjes uit te spuugen, waarop staat
hoe je aan de handel moet trekken om
het balletje goed in het spel te krijgen.
Verder niets. Nog geen miezerig re
genbuitje. Geen drup. Onze deskun
doloog zou best eens gelijk kunnen
hebben. Vandaar dat hij aanbeveelt om
de mens samen met de computer de
regenbuitjes te laten vallen. Gaat snel
ler. efficiënter. Zat best.
Computer spuugt papiertjes uit.
Mens leest papiertje:Trek balletje met
driekwart sterkte uit, laat handel hal
verwege de teruggang in driekwarts
maat terugschieten en je krijgt gega
randeerd een zonnige periode van
minstens tien uur." Mens doet dat.
Maar een mens is maar een mens
nietwaar? En ja hoor, de eerste don
derwolken komen al opzetten. Net niet
precies genoeg geweest. Verkeerde
knop geraakt en voilé: een donderbui,
inclusief hagelstenen van eieren-
formaat en bliksemschichten van on
gekende voltage. Kortom: gedonder in
de glazen, mensen kwaad, computer
onrustig zoemend papiertjes spuu-
gend.
Dat is weersvoorspellen, aldus onze
prof. Een leuk en spannend gezel
schapsspelletje voor het hele gezin
„Toch hebben we een scorings-per
centage van tachtig", vertelt meneer
Schuurmans trots. Heb het thuis op
mijn eigen mini-flipper nog eens dun
netjes overgedaan Alle elektrische
punten heb ik voorzien van een etiketje.
Op de ene stond bijvoorbeeld „on
weer" op de andere „regen" en op
weer een andere „zonneschijn"
Ik heb inderdaad een score van
tachtig gehaald. Twintig procent re
gen, twintig procent onweer, twintig
procent hagel en twintig procent
sneeuw Tachtig procent. Het klopte
als een bus. Ik weet nou ook, waarom
de Bilt zo verdraaid weinig zon voor
spelt. Want dat is me eventjes een
moeilijke opgave1
- Want er is maar één belletje met het
etiketje „zon" erop. En geloof me: dat
verdraaide ding raak je zelden of nooit.
En levert nog niet eens een hoge score
op. Ik stel voor, dat we met z'n allen
massaal stoppen met flipperen op het
moment dat de zon schijnt. En er pas
weer mee gaan beginnen als we wer
kelijk een regenbuitje nodig hebben.
De kans dat het dan sneeuw wordt,
nemen we dan op de koop toe. Of zou
professor doctor Schuurmans dat niet
zo bedoeld hebben?
Toen enkele jaren geleden, ik ge
loof in 1977, voor het eerst „Star
Wars" in Nederland werd vertoond,
wisten we het met z'n allen al van
tevoren te voorspellen: dat wordt
een rage. Helemaal uitgekomen is
die voorspelling niet, maar dat de
filmmakers in die periode na „Star
Wars" handig hebben ingespeeld op
de verhoogde belangstelling voor
science fiction of wat daarvoor door
gaat, is duidelijk. Was „Star Wars"
een zogenaamde space-opera van
het zuiverste water, gebaseerd op
het Amerikaanse stripgebeuren uit
de jaren dertig, veertig en vijftig, de
nieuwste film op dit gebied, „Batt
lestar Galactica" van regisseur Ri
chard Colla heeft hetzelfde basis
principe.
Bovendien - en dat geeft de burger
moed - is „Battlestar Galactica" naar
mijn gevoel (maar wie ben ik) een stukje
beter dan het gigantische spektakel van
George Lucas. De gebruikte trucages
en de decors doen niet onder voor „Star
Wars", terwijl het verhaal in totaliteit
veel beter te pruimen is dan het in we
zen bloedeloze operette-verhaal, dat
Lucas voor zijn film op papier zette
Maar nogmaals, ook in „Battlestar Ga
lactica" gaat het. ondanks de beter af
gewerkte story om de effekten van in
gevechten gewikkelde ruimteschepen
en de avonturen van een stel ontheem
de aardlingen op terugweg naar hun
bakermat: moedertje aarde Recht toe
recht aan amusement voor de liefheb
bers van ruimtelijke oorlogsfilms. SF-
strips en techniek.
Een van de hoofdrollen wordt ge
speeld door good old Bonanza-papa
Lome Greene en dat geeft misschien al
ongewild een vergelijking met de wild
west-toestanden op de eigen aarde in
het verre verleden en in feite is het the
ma niet zo heel erg anders, dan op het
eerste gezicht zou li|ken Het gaat alle
maal om de niet aflatende strijd tussen
goed en kwaad
Walt Disney: „Bambi". Bambi,
Stamper, Bloem, al de dappere hel
den uit de fantasie van menig kind is
weer present, kompleet met de
schitterende liedjes en nu zonder
onderschriften. Voor hen, die het
verhaal nog steeds niet kennen, hier
is het:
Bij het aa breken van de morgen zijn
alle dieren en vogels van het grote
woud in rep en roer. Ze kondigen de
geboorte van een nieuwe prins aan. Het
is Bambi. een klein hertje
Een jong konijntje. Stampertje, haalt
meneer Uil uit zijn slaap met het blijde
nieuws. Deze kijkt wat verstoord rond,
maar tezamen met de andere woudbe
woners feliciteren ze de moeder en be
wonderen de nieuwe prins.
Bambi leert lopen en met Stampertje
gaat hij het woud verkennen Ook leert
hij praten. Temidden van allerlei bloe
men ontmoet hij een klein stinkdiertje
Bambi noemt hem Bloem en het drietal
wordt dikke vriendjes. Bambi brengt zijn
dagen dartelend door met Stampertje.
Op zekere dag ontmoet hij een
vrouwtjeshert, Feline genaamd. Bambi
is erg verlegen. Hij rent weg en ver
schuilt zich achter zijn moeder „Kom
Bambi. je hoeft niet bang te zijn," zegt
zijn moeder en spoedig worden Bambi
en Feline goede vriendjes. Ze zijn vaak
op de wei te vinden, alwaar ze samen
spelen.
Op een dag valt ér een grote stilte
over'de wei Een majestueus hert ver
schijnt ten tonele. Hij staat stil en bekijkt
Bambi, wiens vriendelijke glimlach de
norse uitdrukking van het Grote Hert
doet verdwijnen Na diens vertrek zegt
zijn moeder hem, dat „de Grote Prins
van het Woud" zijn vader is
Het Grote Hert bemerkt dat er iets
mis is in het woud. Hij rent terug om de
anderen te waarschuwen. Er zijn
„mensen" in het woud. Bambi raakt de
kluts kwijt Maar juist als de mensen
beginnen te schieten, brengt het Grote
Hert hem in veiligheid.
Het wordt winter Het woud wordt be
kleed met een dikke-Jaag sneeuw. De
tijd van kinderlijk gedartel is voorbij. De
herten gaan op zoek naar voedsel. We
derom zijn er „mensen in het woud.
Bambi en zijn moeder proberen zich in
het struikgewas te verbergen. In deze
paniekerige situatie raakt Bambi zijn
moeder kwijt. Het Grote Hert komt uit de
winterschemering te voorschijn. Hij
vertelt Bambi: „Je moeder kan niet
meer met je zijn. De „mensen" hebben
haar weggenomen Van nu af aan zul je
alleen verder moeten".
De lente treedt in Alle diertjes van het
woud raken verliefd.
Meneer Uil waarschuwt Bambi,
Stampertje en Bloem voor de gevaren
van het seizoen, zoals het verliefd ra
ken. Doch Bloem wordt verliefd en
Stampertje volgt al spoedig. Bambi
houdt nu niet langer van zijn vrienden
en blijft alleen achter. Dan ontmoet hij
wederom Feline en ook hij kan geen
weerstand bieden aan de lenteliefde
Plotseling wordt hij wakker geschud
door de komst van een mededinger, die
Feline voor zichzelf wil hebben Een
spectaculair gevecht is het gevolg,
doch Bambi overwint. Hij keert terug
naar Feline en samen wandelen ze
weg.
In de herfst bemerkt Bambi. dat er
iets mis is Hij laat de slapende Feline
achter en ontmoet het Grote Hert. Sa
men ontdekken ze het kampvuur van de
„mensen". Ineens regent het schoten
in het woud Feline wordt belaagd door
een meute wilde honden, doch Bambi
arriveert net op tijd om ze op een af
stand te houden, zodat Feline kan
vluchten. Tijdens haar vlucht wordt
Bambi beschoten en verwond. Het
Filmagenda voor Amersfoort van don
derdag 31 mei t/m woensdag 6 juni
1979
Grand 033-14632
Grand 1
Twee vrouwen 16
Dagelijks: 13.30, 18.30 en 21.15 uur
Zondag en maandag: 13.30. 16.00.
18.30 en 21.15 uur.
Grand 2
Juliana in 70 bewogen jaren a l.
-Dagelijks: 13.30 uur. Zondag en maan
dag: 13.30 en 16.00 uur.
Battlestar Galactica a l.
Dagelijks: 18.30 en 21.15 uur.
Grand 3
Bambi a.l
Dagelijks 14.00 uur. Zondag en maan
dag 14 00 en 16 30 uur
The deer hunter 12
Dagelijks 20.00 uur.
Grand 4
Een kooi met rare vogels a.l.
(La cape aux folies)
Dagelijks: 13.45, 18.45 en 21 30 uur
Zondag en maandag: 13.45, 16.15.
18.45 en 21 30 uur
Grand 5
The big sleep 16
Dagelijks. 13 45, 18.45 en 21.30 uur
Zondag en maandag: 13.45, 16.15,
18 45 en 21.30 uur.
Cinema 033-18900
Cinema 1
Superman the movie a.l.
Dagelijks: 13.30, 18,30, 21.15 uur
Zondag en maandag: 13.15, 16.00,
18.30 en 21.15 uur.
Let op: zondag en maandag 1e voor
stelling 13.15 uur
Cinema 2
De twee missionarissen a.l.
Dagelijks: 13.45, 18.45 en 21.30 uur.
Zondag een maandag: 13.45, 16 15,
18.45 en 21 30 uur.
Euro 033-33655
Ashanti 16
Dagelijks: 13.45, 18 45, 21.15 uur. Za
terdag: 16.15.18 45 en 21.15 uur. Zon
dag en maandag: 13 45, 16 15, 18.45
en 21.15 uur. Woensdag 18.45 en
21.15 uur
Euro kindermatinee
Sjors en Sjimmie en het zwaard van
Krijn a.l.
Zaterdag- en woensdagmiddag: 13 45
uur.
Duo 033-16572
Duo 1
De schorpioen prikt raak 18
Dagelijks: 14.15, 19.15 en 21.30 uur
Zondag en maandag: 14 15, 16.30,
19.15 en 21 30 uur.
Duo 2
Atlantis de verzonken stad 12
Dagelijks: 14.00, 19.00 en 21 15 uur
Zondag en maandag: 14.00. 16.15,
19.00 en 21 15 uur.
NACHTVOORSTELLINGEN
Duo 1
Vrouwen, die er van houden 18
Vrijdag- en zaterdagavond 24 00 uur
Duo 2
Het monster leeft 16
(It's alive)
Vrijdag- en zaterdagavond; 23.45 ui"
BATTLESTAR GALACTICA
