Inge z onden
Spaanse ontboezemingen
Klein ongerief
leusKlen krone
buiten verantwoordelijkheid redaktie
s.o.s. UIT V-0|
STOUTENBURG
K. EN DE
COULISSEN
„BAAN" IN DEN
TREEK i,-^
DE BOCHT
REISJE
DONDERDAG 27 SEPTEMBER 1979
rubrieken
20
„Klein ongerief", deze week
aan z'n tweede aflevering toe, is
de rubriek waarin iedereen
hardop mag mopperen over
kleine dingen die hem of haar in
Leusden dwars zitten. Schroom
niet om ons te bellen of te
schrijven (Rozendaallaan 9.
postbus 11, tel. 41495), wanneer
u iets op het hart hebt. U hoeft
zich slechts aan twee regels te
houden: niet anoniem insturen
en alleen over dingen die met
Leusden te maken hebben. Dus,
maak van uw hart geen
moordkuil.
AFGESLOTEN
Je kunt gerust aannemen, dat
de gemeentelijke diensten, belast
met het verbeteren van wegen,
het aanbrengen van
sierbestratingen e.d. uitstekend op
hun taak berekend zijn. Van
borden plaatsen hebben ze tot nu
toe geen kaas gegeten. Dat bleek
vorige week weer eens. zo werd
ons door enkele automobilisten
verteld, die de situatie bij de
Biezenkamp als een klein ongerief
hebben ondervonden. Wat is
namelijk het geval? Weken lang
staat er een (na enige tijd) keurig
bord. waarop het verkeer via de
Biezenkamp wordt geleid in
verband met de rekonstruktie van
de Zwarteweg. ledereen hield zich
daar keurig aan (kon ook bijna niet
anders) Vorige week was dat
bord echter opeens verdwenen.
Stond enkele honderden meters
eerder Een nieuwe
wegomlegging. Voor
automobilisten, die bij de
Biezenkamp moesten zijn was dat
geen aanduiding, dat daar iets aan
de hand moest zijn en draaiden
gewoontegetrouw de inrit bij de
Biezenkamp in Mis. Hoewel
automobilisten in het algemeen
erg voorzichtige
verkeersdeelnemers zijn en nóóit te
hard rijden, werd een botsing met
een daar abrupt geplaatste
afsluiting nauwelijks voorkomen.
Langs de Asschatterweg op die
plaats had natuurlijk een bord
moeten staan met ..Biezenkamp
afgesloten" of iets dergelijks
NAAMBORDEN
Bijgaand fotootje kregen wij van
Foto Eberwein, een nieuwe firma
in het Leusdense Of we er iets
mee konden doen? Jazeker
Zoiets grijpen wij onmiddellijk aan
om te gaan mopperen over
straatnaambordjes, of liever
gezegd het ontbreken van
straatnaambordjes
Bijgaande foto maakte mevrouw
Eberwein kortgeleden aan de
Centrumweg. dat zal duidelijk
zijn Het is het straatnaambordje
dat hoort bij de Boerderij ..De
Munnikhove" en het daarnaast
gelegen bakhuis Vroeger liep er
een weggetje van de Munnikhove
naar de Hamersveldseweg en
toen van het adres van de
voormalige boerderij ook
Hamersveldseweg nummer
zoveel. Maar de Tweede Fase
sloeg toe en het weggetje van de
Munnikhove werd al spoedig
doorsneden door een nieuw stuk
van de Centrumweg, voorlopig
nog in gebruik als bouwstraat.
Daarom werd het adres gewijzigd
in Centrumweg 3 en 5
Maar opnieuw sloeg de Tweede
Fase toe. Enige tijd geleden werd
begonnen met de aanleg van een
nieuw stuk bouwstraat. gedeeltelijk
parallel aan de Smoussesteeg en
achter de noodschoollokalen langs
die dezer dagen geplaatst zijn op
de plaats waar vroeger het witte
boerderijtje aan de Smoussesteeg
stond Bij de werkzaamheden voor
de aanleg van die nieuwe
bouwstraat werd tamelijk
nietsontziend te werk gegaan. Al
spoedig werden het
straatnaambordje ..Centrumweg 3
en 5" en de brievenbussen van de
bewoners gerooid door de
graafmachine en op een hoop
zand gekwakt. Toen was de
Munnikhove niet alleen vrijwel
onbereikbaar, maar voor wie
alleen het adres kent ook moeilijk
te vinden. Dus plaatsten de
bewoners het straatnaambord
maar boven op de berg zand 't
Staat misschien een beetje raar.
maar het staat er in ieder geval.
Dit in tegenstelling tot het bordje
„Smoussesteeg". Dat verdween
zo'n anderhalf jaar geleden, toen
ook de ingang van de steeg in
verband met de werkzaamheden
voor het hoofdcentrum verdween.
Wie naar de Smoussesteeg moet.
moet dat sedert die tijd doen over
de hierboven al vermelde
Centrumweg. Voor wie het weet is
dat geen punt Maar voor
bezoekers van bewoners van de
Smoussesteeg is het lastig. Een
verzoek om op een of andere
wijze aan te geven, hoe bij de
Smoussesteeg te geraken - ruim
een jaar geleden door een van de
bewoners van de Smoussesteeg
gedaan aan een ambtenaar van
de dienst gemeentewerken - heeft
tot op heden nog niet tot resultaat
mogen leiden. Erg ongerieflijk.
FIETSEN OP HET
WINKELCENTRUM
En dan was er nog de mevrouw
die ons attent maakte op een
speciaal soort parkeerproblemen
bij het winkelcentrum „de
Roozendaal". Bij
parkeerproblemen gaan je
gedachten allereerst uit naar
automobielen, maar in dit geval
gaat het om rijwielen. Veel
bezoekers van het tijdelijke
winkelcentrum hebben de
gewoonte om hun fiets niet in de
daarvoor bestemde klemmen te
plaatsen, maar hun karretje zo
dicht mogelijk neer te zetten bij de
winkel waar ze moeten zijn Dat
heeft tot gevolg dat er zich met
name voor de ingangen van beide
supermarkten een concentratie
van fietsen bevindt, waartussen
het voor winkelende mensen
moeilijk laveren is. Vooral mensen
die met een kinderwagen winkelen
moeten regelmatig fietsen opzij
zetten, omdat ze er anders niet
door kunnen.
Nu kan een reden van het
gebruiken van de fietsenklemmen
daarin gelegen zijn, dat je fiets
daar niet beschermd is tegen de
regen. Terwijl de overkappingen
bij de winkels wel bescherming
tegen hemelwater bieden Maar
ook bij mooi weer schijnen meer
fietsen niet dan wel in de rekken
te staan Janus Visser maakte
bijgaand plaatje, dat een en ander
duidelijk illustreert. Links de fietsen
vlakbij de winkels, rechts de lege
fietsenklemmen Ongerieflijk,
ongerieflijk. En wil die meneer ook
meteen even afstappen?
Hoeveel ongelukken moeten er
nog gebeuren op de Horsterweg,
voordat er een fietspad komt?
Meerdere malen moet er 'n fietser
in de berm of sloot terechtkomen
om zijn leven te redden, als de
auto's elkaar „moeten" passeren.
De mentaliteit van die weg
gebruikers is vaak ver te zoeken
en beneden peil, men raast en
jakkert maar en houdt geen reke
ning met de fietsers. Dat bleek
vorige week weer eens, deze
fietser heeft weer geluk gehad
„hoop ik". Maar ook onze kinde
ren fietsen dagelijks op deze weg
naar school. Gemeente, waar
blijft uw „mentaliteit", met al uw
beloftes? „Al ±6 jaar lang", er
komt een fietspad. Moeten we
nog langer wachten? Wij als
ouders mogen niet langer af
wachten maar moeten tot acties
overgaan door b.v. 's morgens
van 8 tot 9 uur de weg te blokke
ren!
Mensen komen en doe wat! Zo
kan het niet langer. Namens en
kele verontrustende ouders uit
Stoutenburg:
mevr. Notenboom,
Horsterweg 20,
Stoutenburg.
In journalistiek Nederland is het
helaas de laatste jaren geen uit
zondering meer als geschreven
wordt over een situatie waarover
men uitsluitend door middel van
het luiden van de klok vernomen
heeft. Ik werd attent gemaakt op
een artikeltje in de vorige
„Leusder Krant" (blz. 21waarin
de schrijver K. nog verder ging.
Hij schreef over een situatie
waarin hij - naar ik meen te weten
-slechts iemand kent die de klok
had horen luiden. Dit voor wat
betreft het verhaal over de positie
van K. in de coulissen. Zo lang dat
niet ten koste van de juistheid en
de duidelijkheid van een artikel
gaat, vind ik dat nog niet zo erg. Ik
neem aan dat de gemiddelde
Leusdenaar in dit geval boven
dien niet zo geweldig geïnteres
seerd zal zijn in een meningsver
schil resp. een misverstand tus
sen de vrouwenraad en het coör
dinatieteam C.M.L.
Wat mij wel raakt is dat deze
grove onzorgvuldigheid zich ook
uitstrekt tot het schrijven over
bepaalde met naam genoemde
personen (lees: het zonder enige
motivering en op een grove ma
nier vuil spuien over enz. enz.). Ik
ben van mening dat op het be
doelde artikel slechts één om
schrijving van toepassing is:
hoogst onfatsoenlijk.
Rob Juvaal,
Dalmatië 62,
3831 EH Leusden.
(tel. 033-42393).
Aan de leden van de commissie
ABZ Leusden
In Den Treek is een „baan" Een
baan is een ontmoetingsplaats voor
homo-seksuele mannen. Zo'n baan
vind je niet alleen in Den Treek,
maar praktisch overal in het land in
of bij een redelijk grote stad.
Op vrijwillige basis leggen man
nen daar kontakten Dit gaat vaak
stil en subtiel en is hoofdzakelijk
seksueel gericht. Met subtiel be
doelen we, dat er totaal geen dwang
achter zit en dat mensen die zouden
passeren om een wandeling te gaan
maken in Den Treek, niet lastig ge
vallen worden Ook de openbare
zedelijkheid komt niet het geding: de
mannen trekken zich terug in het
bos om daar te gaan vrijen en zijn
vanaf de paden niet zichtbaar.
Tot voor kort was de baan de eni
ge soort ontmoetingsplaats voor
homoseksuelen. Door de zware
druk van openbare orde en zedelijk
heid en de straffen die daaruit voort
vloeiden. werden deze burgers ge
dwongen hun kontakten heimelijk
en onder grote druk te leggen
Nu zijn er ook andere mogelijkhe
den: er zijn sociëteiten, bars,
sauna's en dergelijke en dat er toch
zo'n behoefte bestaat aan een baan
lijkt onlogisch. Al gauw is men ge
neigd om te zeggen, dat ze „het"
maar thuis moeten doen en kontak
ten moeten leggen in hun „eigen"
bars.
Voor menigeen geldt echter nog
wel degelijk, dat zij zich niet in het
openbare leven als homo kunnen
manifesteren en dat. als zij dit zou
den doen. hun huidige maat
schappelijke zekerheden ruw zou
den worden verstoord. Het vroege
strafrecht bestaat nog steeds in de
vorm van burgerlijke moraal met de
daarbij horende harde repressailles.
Zij zijn dus noodgedwongen aan
gewezen op de baan. Voor anderen
geldt als het aantrekkelijke van de
baan. dat zij snel en zonder omwe
gen tot een seksueel bevredigend
kontakt kunnen komen.
Het gaat hier dus om vrijwillig door
volwassenen mannen aangegane,
fijne kontakten, waarbij niemand
hinder ondervindt. Echter, op de
groene bordjes van Den Treek staat,
dat het landgoed is opengesteld,
doch dat het verboden is zich buiten
de paden te begeven en zich na
zonsondergang in het bos te bevin
den
Door het oneigenlijk gebruik van
deze voorschriften worden door de
rijkspolitie te Leusden en met name
door de heer J C. Leent, jach
topzienervan Den Treek, homosek
suelen lastig gevallen, geïntimi
deerd en vervolgd. Gesprekken
hierover met de rijkspolitie te Leus
den om aan deze wantoestand een
eind te maken, mochten niet baten.
Wij vragen ons af, waarop de
rechtsgeldigheid van deze verbods
bepalingen is gebaseerd en boven
dien willen wij de bevoegdheden
van de heer Leent in deze kwestie
ter diskussie stellen.
Wij vragen u met klem het beleid
ten aanzien van de baan in Den
Treek te wijzigen en op deze plaats
een ontheffing van bovengenoemde
verbodsbepaling in te stellen.
Hoogachtend.
Namens de Werkgroep Homosek
sualiteit Amersfoort (WHAM),
Dik Roodhart.
Beethovenweg 21c,
3816 MB Amersfoort
Afschriften van deze brief zijn ver
stuurd aan:
- de Commissaris van de Koningin
in Utrecht
- het distriktshoofd van de rijkspoli
tie. rayon Utrecht.
- de rayoncommandant Leusden
- de heer J C. Leent.
.SI
Geachte raadsleden,
Op de agenda van de raadsver
gadering van donderdag 27 sep
tember 1979 prijkt wederom „de
Bocht", welke omschrijving voor
u allen voldoende zal zijn. Als ak-
tiegroep Veilig Over hebben wij
ons verdiept in een aantal as-
pekten van de Bocht. Op verzoek
van Gedeputeerde Staten van
Utrecht wordt de rekonstructie
van de Bocht nogmaals in over
weging genomen. De directeur
van Gemeentewerken heeft naar
aanleiding van dit verzoek een
aantal argumenten geformuleerd
om aan te tonen dat de rekon
struktie noodzakelijk is voor de
veiligheid van de weggebruikers.
Wij bestrijden zijn argumenten.
ARGUMENT 1
Hij gaat er daarbij vanuit dat
vlak voor of in de Bocht de snel
heid van ±80 km/uur tot ±25 km/
uur moet worden verminderd.
Uitgaande van normale automo
bilisten is een aankomende snel
heid van 80 km/uur niet realis
tisch. Wij hebben gekonstateerd
dat de snelheid niet hoger ligt dan
gemiddeld 60 km/uur, dit mede in
verband met de verkeerslichten,
die men in beide richtingen aan
treft. Evenmin is het afremmen tot
de ontwerpsnelheid van 25 km/
uur realistisch. De meeste auto
mobilisten „nemen" de Bocht
met 35 a 40 km/uur. Het verschil
tussen de realiteit van de direc
teur van Gemeentewerken en de
door ons gekonstateerde realiteit
bedraagt ongeveer 35 km/uur.
Deze lagere afremsnelheid van 35
km/uur vermindert het veronder
stelde slipgevaar, aanzienlijk.
Hiermede vervalt de noodzaak tot
rekonstruering over te gaan.
De directeur der Gemeente
werken stelt, dat weggebruikers
eerder reageren op signalen van
het wegdek dan op signalen door
middel van verkeersborden. Als
we deze stelling aanvaarden, dan
lijkt het voor de hand te liggen op
het zo accuraat gesignaleerde
wegdek de geadviseerde snel
heid met witte verf aan te geven.
ARGUMENT 2
Niet het gemis aan overgangs-
bogen noodzaakt de bestuurder
tot een tijdens de bruuske rem
beweging zeer snel uitgevoerde
stuuruitslag, maar zijn (in strijd
met de adviessnelheid) veron
derstelde té hoge snelheid (zie
argument 1).
ARGUMENT 3
Bij het zich ongeveer houden
aan de geadviseerde snelheid is
een betere verkanting niet nood
zakelijk en zal een bestuurder
noch zijn voertuig problemen on
dervinden met het intomen van de
middelpunt vliedende krachten.
Zie wederom argument 1.
Wij komen nu aan bij de ar
gumenten van de directeur der
Gemeentewerken die pleiten vóór
de thans ontworpen Bocht, waar
bij wij ons willen beperken tot het
aanvechtbare axioma van de
snelheid, omdat zijn volgende ar
gumenten daar eveneens aan
worden ontleend.
De stelling dat naderingssnel
heden boven 80 km/uur niet in
teressant zouden zijn, omdat er
bebouwing of een verkeerslicht
volgt, gaat helaas voor een be
paalde categorie weggebruikers
niet op. Als er nu al onverant
woordelijke mensen zijn die de
huidige Bocht, waar de als ar
gument gebruikte verkeerslich
ten en de bebouwing even goed al
aanwezig zijn, met een te hoge
snelheid naderen, met welke
snelheid zullen deze mensen dan
reageren op een Bocht, die een
nog grotere uitdaging betekent?
KONKLUSIE
Als we ons werkelijk bezorgd
maken over de veiligheid van de
automobilist in de Bocht, dan
kunnen wij slechts dié automobi
listen beogen die zich niet aan de
geadviseerde snelheid houden
en dus onverantwoorde risico's
nemen. Voor deze automobilisten
is het een goede zaak het hen fy
siek moeilijk te maken met té ho
ge snelheid te rijden. Stellen wij
ons onverantwoord rijgedrag
voor met een té hoge snelheid
van 50 km boven de ontwerp
snelheid, dan betekent dat bij de
huidige Bocht 25 km 50 km 75
km, bij de thans ontworpen
Bocht: 55 km 50 km 105 km.
Met 75 km/uur uit de bocht vlie
gen geeft meer kans op overleven
dan met 105 km/uur, bij welke
laatste omstandigheid het risico
voor passanten (ook op het fiets
pad) ernstig wordt verhoogd.
VOORSCHRIFTEN
1. Het nu aanwezige 30 km-bord
vervangen door een „echt"
bord met adviessnelheid
conform model 1a van de Bij
lage II van het R.V.V.
2. Het op het wegdek met witte
verf aanbrengen van de ad
viessnelheid, conform het be
treffende artikel van het R.V.V.
3. Het opnieuw verplaatsen van
de lichtmast ten behoeve van
hen die toch nog de adviezen
negeren.
4. Na het realiseren van de pun
ten 1 t/m 3, een proeftijd van
bijvoorbeeld 2 jaar in te stel
len, waarna aan de hand van
de ongevallenstatistiek de si
tuatie nogmaals in de
raadsvergadering zal worden
behandeld.
Als na de voorgestelde
proeftijd blijkt, dat rekonstruktie
niet noodzakelijk is, dan kan het
uitgespaarde geld wellicht wor
den aangewend om een van de
punten uit het dan inmiddels ter
tafel liggende verkeersveilig-
heidsplan te realiseren.
Aktiegroep „Veilig Over".
Porfier 3,
Leusden-Centrum.
„Als u nu eens gewoon pro
beerde wat minder te eten."
We hebben een reisje gemaakt
naar de Elzas en kunnen het aanbe
velen. We voelden ons eigenlijk wat
schuldig, want een minister heeft
pas gezegd dat we in eigen land de
vakantie's moeten houden in ver
band met de betalingsbalans of iets
anders moeilijks.
Tot onze grote opluchting lazen
we, dat de vrouw van deze minister
in Engeland inkopen was wezen
doen dus waren we weer gerust, 't
Is eigenlijk wat vreemd, als m'n
echtgenote zoals gebruikelijk, in
Leusden haar inkopen doet staat
het nooit in de krant. Hier past een
protest!
De Elzas is een mooi stukje Euro
pa. Tussen de grotere steden
Strassbourg en Colmar liggen op
de westelijke hellingen van de Vo
gezen reeksen kleine stadjes en
dorpjes te midden van de drui
ven-fokkerijen. Het is altijd weer
opnieuw een prettige ervaring door
die plaatsen te dwalen en je in te
denken hoe de mensen daar leven
en werken.
Voor ons is het geweldige van
deze uitstapjes, dat we er tijd voor
hebben en het nog kunnen doen, er
was in 't verleden nooit zoveel kans
toe.
In de buurt van Colmar hebben
we extra rondgekeken, 'k Herinner
de me uit die oorlog, die ik maar niet
vergeten kan, dat het eerste Franse
leger ,,na veel moeite opgericht,
een Duits leger van 40.000 man
had ingesloten Dat was in dec'44.
Maar general de Lattre was verge
ten ze krijgsgevangen te maken,
zodat de geallieerden later bi/ de
Rijnovergang met die lui de groot
ste moeite kregen. Niettegenstaan
de kreeg de Lattre. net als alle Fran
se generaals, van Napoleon tot he
den een monument, we hebben het
in Colmar bekeken
Een mooie stad is Strassbourg.
Met z'n brede lanen heeft het Parij-
se allure's. Er is een prachtig ge
restaureerd oud stadsdeel waarbij
je je weer terug waant in de vijftien
de of zestiende eeuw. Hoe komt het
nou dat we in ons brave land zoveel
moeite hebben met het opknappen
van oude steden? Het gebeurt al
lemaal zo trutterig. Zijn we toch die
cultuur-barbaren waar we voor ge
houden worden? Of is het ons de
centjes niet waard? 'k Weet het niet,
maar het stemt me verdrietig, als we
rondgluren in België en Duitsland,
waar men deze dingen groots aan
pakt. Natuurlijk bezochten we de
Kathedraal, waar die tweede toren
aan ontbreekt; ook hier een res
tauratie in volle gang In een ver
borgen hoek ontdekten we jonge
kunstenaars, die bezig waren met
het uit steen houwen van beelden
pilaren, ramen en z.g. water
spuwers, een eindeloos geduld-
werk.
We waren in een grote moderne
synagoge. Hier bleek, hoe is 't mo
gelijk nog een grote Joodse ge
meenschap te zijn Treffend is de
soberheid van zo'n gebouw, alleen
de steeds weer kerende Davidsster
is de enige versiering
Ook het stulpje van de Europese
Gemeenschap gezien. Waarom die
bouwsels zo overdonderd moeten
zijn is een raadsel Je durft er ter
nauwernood naar binnen, en het is
toch ook mijn gemeenschap
Tussen de immense-druiven-hel-
lingen liggen hier en daar tabaks
plantage's. De tabaksbladeren
worden zorgvuldig geplukt en te
drogen gehangen in tabaksschu-
ren. Als rechtgeaard Leusdenaar
gingen m'n stekels overeind staan
bij die tabaksschuren Zo'n ding
hebben wij ook. In mijn beste Frans
en dat is niet veel, heb ik getracht
onze Leusdense schuur te verko
pen k Heb er eerlijk bijgezegd, dat
er enig achterstallig onderhoud
was, maar er was geen interesse.
Als het doorgegaan was, hadden
we van de opbrengst een nieuwe
schuur kunnen bouwen en gebrui
ken voor het een of andere ont
moetingscentrum. 't Is alleen be
roerd dat de schuren zo tochten, ze
zijn aan allen kanten open.
Gaan we dus onze nationale ta-
baksschuur oplappen voor oud of
jeugdhonk, dan moet ie helemaal
geïsoleerd en dichtgemaakt wor
den. en dan is het geen tabaks-
schuur meer. De tijd dat we daar
even een paar ton tegenaan gooi
den is, zoals u wellicht weet. voor
bij. En dan te bedenken dat het ding
nog onder monumentenzorg valt!
Dan zie ik liever de smederij van
Toon de smid onder monumen
tenzorg.
We waren met een klein gezel
schap, en als je elkaar wat beter
leert kennen, maak je leuke dingen
mee. het bleek dat iemand uit
Friesland in de grijze oudheid nog
peparenteerd was aan de een of
ander oudtante van mij. Die had ge
vrijd met onze betoveropa's. Dat
schept toch een band. zij het een
dunne.
Een Haagse dame was weg van
de natuur Had geen oog voor
stadjes of watervalletjes, maar als
ze een Herfststijlloos zag, werd ze
lyrisch. Zag ze een driedubbelge-
kruiste paardebloem, dan wilde ze
de bus uit. Weer een ander liep
steeds te mopperen op de Franse
keuken en transporteur kon vre
selijk komische verhalen vertellen
over verhuizingen.
Alles bijeen een weekje zonder
spectaculaire gebeurtenissen, zij
het dat het uitgelezen weer was en
in Freiburg een kennelijk ,,ex-
Generalgeheimlandesführerbefehls
haberüberfallskommandogefreiter"
ons op barse toon zei, dat we niet
links maar rechts moesten parkeren.
We waren zeer onder de indruk van
dat stemgeluid van deze befehlsha-
ber des Bundesbahn. Het deed ons
denken aan ..vergangenen Zeiten".
Totdat eén onzer de kreet ..Aber-
jetsz kommen die Kamelen! slaak
te". toen was de ban gebroken.
Het enige wat ons emotioneel heeft
aangegrepen was. dat overal in de
stadjes de trottoirs aangeveegd
werden. Dat is toch een vreemde
ervaring.
Sp.
t
