Spaanse ontboezemingen
Inge z onden
En tenslotte
leusder lenmifc
Klein ongerief
STOUTENBURG
BOUWKETEN 1^
WELKE BERG?
buiten verantwoordelijkheid redaktie
„KWALIJKE ZAAK"
11 DONDERDAG 4 OKTOBER 1979
rubrieken
25
De bewoners van Stoutenburg
lijken de heren en dames
automobilisten een laatste
waarschuwing te willen geven. Op de
Horsterweg troffen we begin deze
week dit bordje aan. dat bestuurders
van auto's oproept hun snelheid te
matigen in het belang van de
veiligheid van de kinderen. Want het
ongerief van voortdurend
langsdenderend verkeer teistert de
Stoutenburgers al zeer lang. Rustig
rijden dus daar, want u weet het: als
hun vriendelijke aanmaningen niet tot
resultaten leiden, dan zijn de
inwoners van Stoutenburg bereid tot
hardere actie over te gaan U bent
gewaarschuwd; door dit bordje.
WH Eifuu
jnjj
-
P'ir
- De vrij plotseling verschenen bouwketen
Plotseling stonden ze daar: een
golfplaten hal en een aantal
direktieketen. Ze verrezen in de loop
van de vorige week op een open plek
die zo ongeveer de grens vormt
tussen de wijk Alandsbeek-Oost en
de toekomstige wijk Langenbeek. Ze
zijn nodig voor de
bouwwerkzaamheden die daar op
korte termijn van start zullen gaan.
Op zich niets om over in de krant te
n schrijven.
Maar er moet toch wel sprake zijn
van een klein procedureel slippertje,
wanneer pas jongstleden zaterdag in
de Amersfoortse Courant de
advertentie verschijnt, waarin de
komst van de bouwketen wordt
aangekondigd. Zo n advertentie dient,
in het kader van een zogeheten
artikel 17 procedure, enige tijd van
tevoren te verschiinen. Omdat er
voor het betrokken gebied nog geen
vigerend bestemmingsplan is, moet
alles wat er gebouwd wordt neergezet
worden op grond van artikel 17 van
de wet op de Ruimtelijke Ordening
De advertentie is bedoeld om
belanghebbenden van de
voorgenomen bouwaktiviteiten in
kennis te stellen. Wie tegen de
plannen bezwaar heeft kan die
kenbaar maken en wanneer de
bezwaren gegrond geacht worden
dan zullen de plannen in een andere
vorm gegoten moeten worden.
Maar dat wordt natuurlijk een
beetje moeilijk, wanneer de keten er
al staan. Vraagje aan de
gemeentelijke afdeling voorlichting,
hoe zit dat? Antwoord: inderdaad,
procedure niet geheel vlekkeloos
afgewikkeld.
Hetgeen bezwaarden overigens
niet hoeft te verhinderen met hun
grieven naar voren te komen. Wat in
het uiterste geval tot konsekwentie
zou kunnen hebben dat de keten
afgebroken moeten worden.
Twee straatnaambordjes, schuin
tegenover elkaar geplaatst aan een
en dezelfde weg. Vroegen wij ons af
hoe zou die berg nou eigenlijk
geheten hebben? Wie het weet mag
het zeggen.
PIGGELMEE
Bij het snuffelen in m'n boeken
kastje kwam ik naast andere klas
sieke litteratuur zoals Vondel en P.
C. Hooft nog een Epos der lage lan
den tegen 'k Was het bijna verge
ten, het stond verscholen tussen
Huizinga en het echtpaar Romeyn.
Het stond er platgedrukt tussen de
ze reuzen.
Het klassieke werk droeg de wat
duistere naam: Piggelmee. Het is
ooit eens in de crisisjaren uitgege
ven door een Rotterdamse weduwe
die in koffie en thee deed, uit com
merciële overwegingen kan ik haar
naam hier niet noemen maar ze
deed ook nocj in lichte en zware
shag. Intelligente lezers zullen ze
ker weten wie ik bedoel. Het Epos in
dichtvorm, begon zo, en het zal vele
nog aanspreken:
In het land der blonde duinen
en niet heel ver van de zee,
woonden eens een dwergen paar-
tje,
en dat heette Piggelmee.
Nou was het beroerd gesteld met
dat dwergenpaartje, want ze
woonden in een omgekeerde Keul
se pot, over woningnood gespro
ken. Ze hadden verder niks, geen
c.v. geen thermopane beglazing,
geen ligbad of leef kuil, en 't is niet te
geloven geen eerste of zelfs geen
tweede auto. geen tweede Keulse
pot ergens in bos of hei. Ze hadden
nog niet eens een hond, ken je na
gaan wat een arremoe Drie keer
vakantie in een jaar. Daar hadden
ze nog nooit van gehoord.
Maar toen ging het gebeuren; d'r
was een visje aan het strand die alle
wensen vervullen kon. Hoewel niet
geëmancipeerd stuurde vrouwtje
Piggelmee haar mannetje naar het
strand om van alles te vragen. En
die sukkel opgejut door het vrou wtje
bleef maar vragen. Een huis, geen
woningwet zei ze erbij, en klassiek
eiken meubelen, en een open haard
en TV een kat en een hond en een
dienstmeisje"; kan je nagaan hoe
lang of dat geleden is.
Overal moest het visje voor zor
gen, tot het de spuigaten uitliep.
Mannetje Piggelmee was versleten
van het heen en weer sjokken naar
het strand en het almaar vragen om
meer. Vraag maar een bromfiets
met opgevoerde motor dan kan je 's
avonds de Leusdenaren wakker
houden. Bij een laatste bijna onver
vulbare wens werd het visje vre
selijk boos en zei, ga terug naar je
Keulse pot. En daar zaten ze samen
weer in die omgekeerde pot, door
een gat naar buiten te staren naar
de Hollandse regen.
In dit Shaeksperiaans aandoen
de drama vond ik overeenkomsten
met onze tijd. In het hele land en niet
in 't minst in ons zo goede dorp,
rennen we naar het strand om alle
wensen en verlangens bij dat visje
te deponeren. Het visje moet overal
voor zorgen, huizen voor bejaarden
- de Fransen zeggen charmant; de
derde leeftijd, en de Oostenrijkers
zeggen Seniorhuizen, 't klinkt wat
vriendelijker dan, Bejaardenhuis -.
Jeugdhuizen, vrouwenhuizen, op
vanghuizen en kleuterhuizen sport
velden en zalen, ijsbanen en
zwembaden en veilig verkeer, door
het weghalen van die bocht in de
Heiligenbergerweg kunnen we de
snelheid weer wat opvoeren, zijn
we nog vroeger thuis, 't kost zowat
een ton, da's ook niks. Wel schiet
banen, geen schietbanen, het visje
krijgt er een punthoofd van. Een ka
bel tv en woonwagenplaatsen,
commissie voor welzijn en on wel
zijn en klimrekken voor bejaarden
en zandbakken voor honden, en
dan nog schaatsplankbanen en
straks komen we voetbalschoenen
en biljartkeu's vragen. Ook nog
groen en vijvers en fietspaden en
als het niet te lang duurt, bereikbare
winkels.
Nou is er nog een verzoek aan het
visje om een stuk Treek te reserve
ren vooranders gerichte mannen"
opdat ze zich m denatuur" kunnen
verpozen. Dat moet vind ik. Er zijn
groepen die dat ook willen, dacht ik
zo. zo n baan in het bos. Er zijn wel
licht .anders gerichte vrouwen" die
als het donker is ook het bos in wil
len, of zij die buurvrouw of buurman
leuker vinden dan hun eigen, of jon
ge stellen die graag in dat griezeli
ge donker zijn.
Ik denk hierbij aan vroeger jaren.
Aan al deze belanghebbende
moet het visje een stuk bos geven,
als we de Treek verkavelen, des
noods afgezet met hekken waar
binnen iedere groep zich kan uit
leven" en dat moet, dat is goed en
eigentijds, dan houden we nog
twee flinke stukken over voor de
reeën en hazen en om de honden uit
te laten. Het zou ingepast kunnen
worden in het Bestemmingsplan
Utrecht-Oost en passant pakken
we nog een paar bunder voor een
golfveld en zijn dan meteen van dat
gezeur over natuur en landschap af.
Totdat er een keer een vis komt die
zegt, terug naar je pot, zo gaat het
niet langer.
Sp.
NIKS DOEN
(zie „Verontwaardigde Schoolraad"
in Leusder Krant nr. 31)
Ik ervaar het ronduit als zielig en
overtrokken zoals de voorzitter van
de Schoolraad te keer gaat tegen het
feit dat de oudercommissie van de
R.K. Rossenbergschool door het
rondbrengen van een huls-aan-huis
brochure de aandacht vraagt voor
het bestaan en voortbestaan van hun
school.
„Dat mag niet" vindt de voorzitter
van de schoolraad, zijn standpunt
daarbij toelichtend met woorden als
„vliegen afvangen", „afslachten" en
„onsmakelijk". De bloedspetters
zitten al op het behang, zou je haast
denken! Ook Progressief Leusden
blijkt bij monde van Marlon Defares
een frisse kijk op de zaak te hebben
Voor heel even wordt de mondig
heid en keuzevrijheid van ouders
vergeten en wordt volstrekt te onpas
het „vrlje-markt-prlnclpe" er bij ge
sleept. Over principes gesprokenl
Het feit dat het verlies van enkele
leerlingen betekent dat een school
met een goed onderwljsteam wordt
gedwongen een leerkracht af te sto
ten. doet deze voorzitter - en ook
Progressief Leusden - kennelijk
niks. Niks doen wordt tot deugd ver
heven, maar toch zeker enige aktie
geboden Is. Wat doet zo'n school
raad daaraan nu eigenlijk wél, ga je je
afvragen welke maatregelen heeft de
schoolraad bijvoorbeeld genomen
om te voorkomen dat goeddraaiende
scholen door terugloop met enkele
leerlingen In moeilijkheden komen?
NIKS? En toen waren er toch nog
mensen die gewoon een goeie
school wilden helpen in stand te
houden Maar de schoolraad wil -
naar het lijkt - vooral niks doen!
- Rossenbergschool: zieltjes winnen?
Tineke Janssen.
Essex 21,
Leusden.
Met verbazing lazen we vorige
week het breed uitgemeten artikel
over „de verontwaardiging van
de schoolraad van het openbaar
onderwijs over de brochure van
de Rossenbergschool".
Als ouders voelden we ons ui
teraard aangesproken door dat
gene wat de school van onze kin
deren werd aangewreven,
a. wat ons bekend was:
- zoals op nog meer scholen het
geval is werd de Rossenberg
school op zeker ogenblik ge-
konfronteerd met een dreigend
tekort aan twee tot drie leerlin
gen, waardoor een leerkracht
zou moeten opstappen.
- dit probleem zou zich echter
vanzelf oplossen wanneer de
tweede fase een feit zou zijn
geworden. Een deel daarvan is
immers aangewezen als
voedingsgebied voor de Ros
senbergschool.
- belangrijk was dan wel dat
geïnteresseerde ouders die
zich in die 2e fase vestigden tij-
„BEDOELD ARTIKEL'
Het is niet mijn gewoonte om te
rug te komen op eerder onder dit
kopje geschreven cursieven, zeker
niet naar aanleiding van de reakties
die een stukje hebben opgeroepen.
Maar ik denk dat ik er nu niet onder
uit kan en ik vrees dat dit helemaal
geen leuk stukje gaat worden. Maar
dat merkt u zelf wel. Eerst is vorige
week ene meneer Juvaal- waar we
maar Suvaal voor zullen lezen - mij
in de nek gesprongen en vandaag
hebben zich daar ook nog eens Jan
Mandemaker en Evelien Blom ge
nesteld. Al met al een last die ik
liever kwijt dan rijk ben en die ik nu
van mij af zal trachten te schudden.
Dus hou je vast, jongens en meisjes.
De Vrouwenraad en het Coör-
diantieteam van het CML zijn boos
op mij vanwege het stukje dat ik
twee weken geleden schreef over
„de totstandkoming van de
Vrouwenkrant", zoals Jan en Eve
lien het gezamenlijk zo fijntjes om
schrijven. Ik meldde dat er aan de
verschijning van de Vrouwenkrant
een flinke pot ruzie was voorafge
gaan. De samenstellers van de
Vrouwenkrant verschilden van me
nig met het Coördinatieteam van het
CML Er was een uitvoerige bemid
deling nodig om de partijen tijdig op
één lijn te krijgen en ik beschreef dat
met name gemeentevoorhchter
Hans Hermans zich de blaren op
zijn tong heeft moeten praten om
een en ander recht te breien. Het
had geen haar gescheeld of „De
Vrouwenkrant, een uitgave van de
Vrouwenraad Leusden, mogelijk
gemaakt door het Comité Mi
lieuzorg Leusden" (citaat uit het
schrijven van Jan en Evelien) had
geworden „Geen Vrouwenkrant,
niet uitgegeven door de Vrouwen
raad Leusden, want onmogelijk
gemaakt door het Comité Mi
lieuzorg Leusden".
Informatie over het conflicht, en
vooral ook over de wijze waarop
partijen het met elkaar uitvochten,
kreeg ik uit verschillende bronnen.
Uit reacties op het stukje is mij ge
bleken dat ik niet onjuist geïnfor
meerd ben geweest en in grote
trekken een juiste weergave van het
gebeuren heb gegeven, zij het op
een deze rubriek kenmerkende
toon. Dus als zich naast Jan Man
demaker en Evelien Blom ook nog
Sinterklaas en koning Juliana van
„bedoeld artikel" wensen te distan
tiëren, dan gaan zij hun gang maar,
ik blijf onverminderd staan achter
hetgeen ik twee weken geleden op
deze plaats liet afdrukken
Ondertussen mag u mij twee din
gen verwijten. In de eerste plaats
waren enkele van de mededelingen
waarvan in gebruik gemaakt heb
door een van mijn bronnen ver
trouwelijk bedoeld. Ten tweede heb
ik de heer Max Muller met gelijke
munt terugbetaald. Geen van beide
is elegant, ik geef dat toe.
Maar er is meer aan de hand dan
het uitlekken van een vertrouwelijke
mededeling of het gebruiken van
aan duidelijkheid niets te wensen
over te laten bewoording Het gaat
er om dat Coördinatieteam en
Vrouwenraad de hele onverkwik
kelijke affaire, die ze natuurlijk het
liefst in een solide doofpot hadden
willen stoppen, tot hun grote schrik
ineens in de krant zagen weerge
geven. Dat had niet gemogen.
Heeft die rat van een K. ons in ons
kleinzieligste gemeier betrapt en
gaat hij dat nog in de krant zetten
ook! Dat is onfatsoenlijk!
Begrijp me goed: iedereen ruziet
maar wat hij wil en ik hoef er alle
maal niks van te weten, laat staan
dat ik er iets over zou willen- schrij
ven. U zult mij nimmer aantreffen in
de slaapkamerkast van Jan Man
demaker, nimmer onder de
keukentafel van Evelien Blom Maar
als deze en andere mensen el
kander gaan ontmoeten in een af
deling van het CML dan mag ik daar
graag bij aanwezig zijn. En als ik
niet wordt uitgenodigd, dan geneer
ik me niet om me in de coulissen op
te stellen en van daaruit het schouw
spel gade te slaan.
Want het Coördinatieteam van
het CML (voor de nieuwkomers: het
betreft hier een zogeheten „In
spraakorgaan") vergadert in een
schemerduister tussen openbaar
heid en beslotenheid. De krant kriiat
wel een agenda toegezonden, mag
vervolgens niet de vergadering bij
wonen, maar krijgt tezijnertijd wel
een verslag toegezonden. Dat klinkt
niet alleen belachelijk, dat is het
ook. Temeer daar de geschied
schrijving door de verslaggever van
het Coördinatieteam, naar ik ver
moed, een andere is dan welke de
Leusder Krant pleegt te beoefenen.
Ik had niet verwacht dat Evelien
Blom me vanwege het stukje van
veertien dagen geleden spontaan
tot erelid van de Vrouwenraad zou
benoemen. Op een honorair lid
maatschap van het Coördina-
tleteam had ik.ook niet gerekend.
Maar dat de tenen zo lang zouden
zijn als gebleken is en de wondjes
zo uitvoerig gelikt behoefden te
worden, ook daar durfde ik niet op
te rekenen
En om dit serieuze verhaaltje toch
nog komisch te beëindigen, een
laatste citaat uit de gemeen
schappelijke verklaring van Jan en
Evelien; „Wij zijn bovendien van
mening dat het artikel van uw me
dewerker K. iedere grond mist, ge
zien de wijze waarop een oplossing
tot stand is gebracht t.a.v. het tus
sen de Vrouwenraad Leusden en
het Coördinatieteam van het CML
gerezen verschil van inzicht m.b.t.
de uitgave van de Vrouwenkrant".
Laat me niet lachen.
K.
dig op de hoogte werden ge
bracht dat er In hun omgeving
ook een r.k.-school was.
- de oudercommissie besloot
daarop een info-folder in dit
„voedingsgebied" te versprei
den. En vermits er onmogelijk
aan de adressen van de r.k.-ge-
zinnen te komen was, werd die
„info" huis aan huis verspreid.
Achteraf gezien blijkt men he
lemaal niet te hebben stilgestaan
bij het feit dat er in 1977 door een
toenmalige commissie is afge
sproken dat men zich zou ont
houden van werfcampagnes. De
oudercommissie zit dus mogelijk
fout. En als dat zo is, moet ze op
die oude afspraken gewezen
worden.
b. wij vragen ons nu af:
- waarom nam de schoolraad
niet eerst kontakt op met de
Rossenbergschool i.p.v. de
Leusder Krant de zaak meteen
tot frontpaginanieuws te laten
maken? Door een eerder ge
sprek hadden ze er mogelijk
kunnen achter komen dat het
allemaal nog niet zo'n vaart liep
met „het elkaar vliegen afvan
gen."
- wat hebben opmerkingen als
„zieltjes winnen", „kwalijke
zaak", „onsmakelijke, bela
chelijke situatie", „teams die
elkaar afslachten" hier eigen
lijk mee te maken?
Deze naar Middeleeuwse in
quisitie ruikende omschrijvin
gen lijken eerder ingrediënten
om een mini-schoolstrijd op te
zetten dan dat ze bijdragen aan
een harmonisch en goed lo
pend onderwijs-aanbod in
Leusden. En is het niet dit
laatste wat ook de schoolraad
wil?
- en wat „het aantrekkelijk ma
ken van de school" betreft: uit
ervaring weten we dat de Ros
senbergschool dit niet nodig
heeft. Het enige waar het om
ging, was dat de nieuwe bewo
ners van haar bestaan in ken
nis werden gesteld.
Daarvoor heeft de schoolraad
nu inmiddels gezorgd. Waarvoor
onze hartelijke dank.
Johan en Louise
Quaghebeur-Thys
Essex 7
Leusden
GEZAMENLIJKE VERKLA
RING VAN DE VROUWEN
RAAD LEUSDEN EN HET
COÖRDINATIETEAM VAN
HET CML
In de Leusder Krant van 20 sep
tember j.l. is in de rubriek „En Tens
lotte" aandacht besteed aan de tot
standkoming van de Vrouwenkrant,
een uitgave van de Vrouwenraad
Leusden mogelijk gemaakt door het
Comité Milieuzorg Leusden.
Wij distanciëren ons volledig van
de voorstelling van zaken, zoals die
in bedoeld artikel is gegeven. Wij zijn
bovendien van mening dat het artikel
van uw medewerker K. iedere grond
mist, gezien de wijze waarop een
oplossing tot stand is gebracht t.a.v.
het tussen de Vrouwenraad Leusden
en het Coördinatieteam van het CML
gerezen verschil van inzicht m.b.t. de
uitgave van de Vrouwenkrant.
Vrouwenraad Leusden
Coördinatieteam van het CML
gevonden en verloren
GEVONDEN
Beige fietstas met diverse spullen,
portemonnee inhoudende geldbedrag,
rode poncho in groen zakje, don
kerbruine knipportemonnee met klein
geld en nota van 75-, donkerbruine
knipportemonnee met 5,55, don
kerblauw sportjack, zwarte herenfiets
merk Simplex, bankbiljet van 5,-.
zwarte heren fiets, bos sleutels met 1
Volvo autosleutel, 3 huissleutels en 1
klein sleuteltje, 2 sleutels in groen
mapje, zilveren halsketting, oranje-
witte plastic roeispaan, damesporte
monnee inhoudende groot bedrag en
sleutel, bril met zwart montuur en dikke
glazen
AAN KOMEN LOPEN
Kortharige hond. bruin, krulstaart, 6
jaar oud: Dalmatinerhond.
VERLOREN
Goudkleurig herenhorloge, fotoca
mera Petri, bankbiljet van 100- in
enveloppe, portefeuille met rijbewijs en
200.-. gouden schakelarmband, rij
bewijs, etui met bromfietssleutel en;
huisdeursleutel. auto-radio en cas-'
setterecorder in houten kistje, metaler^
kinderbril, kleine gele speelgoedbeer,
grote blauwe badhanddoek met oranjè
bikini, zwarte jongensfiets, blauw hor-;
loge. polstasje met rijbewijs en pas
poort
WEGGELOPEN
Wild konijntje.
Inlichtingen worden u verstrekt door
de Rijkspolitie te Leusden-zuid. Arn-^
hemseweg-Oude Rijksweg, telefoon''
033—44444
VERLOREN
Autoradio in houten kistje antenna,
verloren op 25 september bij Valleika^
naal, tel. 03425-2161, Rood/blauwê.
sjaal, verloren op 27 september tussen'
Achterveld en Leusden. op de Hesf
senweg. Tel. 44617
