Vlucht 0.80
KORT VERHAAL
UITEINDELIJK
MAANDAG 24 DECEMBER 1979
a
J
Het vliegtuig vertrok stipt op
tijd van Schiphol. Eduard Mar
tins keek goedkeurend op zijn
horloge. Dat zou tenminste geen
probleem geven. Voor New York
zou hij ruimschoots op tijd zijn.
Tenminste, als er geen vertra
gingen op zouden treden. Het
was belangrijk, dat alles vlek
keloos zou verlopen. Er hing
veel van af voor hem. Hij be
dankte vriendelijk, toen de ste
wardess langs kwam met
drankjes en tijdschriften. De film
die werd gedraaid, had hij al ge
zien. Hij had behoefte aan slaap.
Dat ging hem altijd goed af in
een vliegtuig. Wegdommelend
op het eentonige gebrom van de
straalmotoren hoorde hij nog
net de captain zijn gebruikelijke
mededelingen doen, die lang
zaam wegstierven tot een on
verstaanbaar gemurmel om
tenslotte over te gaan in een
zacht geruis van ondefi
nieerbare klanken.
Hij wist niet hoe lang hij had ge
slapen, maar hij werd wakker door
de nogal indringende stem van de
gezagvoerder.
spijt het ons. dat wij enige
vertragingen hebben opgelopen.
Door verhevigde spanning in het
Midden-Oosten zijn verschillende
luchthavens in de Verenigde Sta
ten voor burgerverkeer afgeslo
ten. Zodra er meer bekend is, zul
len wij opnieuw mededelingen
doen. Op dit moment heeft vlucht
0.81 enkele minuten vertra
ging
Ver
Vertraging! Shit! Hij kwam
overeind en een lichte paniek
overviel hem. Hij wenkte een ste-
wardes. Juffrouw, het is erg be
langrijk dat ik op tijd in New York
aankom. Kan de vertraging weer
worden ingehaald? Ik...'' Het
meisje haalde haar schouders op.
..We doen ons best meneer". Ze
liep verder en verdween in de
pantry. Hij sloot zijn ogen. Hij
hoopte dat vlucht 0.81 verder
vlekkeloos zou verlopen. Vlucht
0.81Met een schok schoot hij
overeind en hij was opeens klaar
wakker. Vlucht 0.81? Zat hij in het
verkeerde vliegtuig? Hij had ge
boekt voor vlucht 0.80. ..Juffrouw,
is dit vlucht 0.81 naar New York?"
Het klonk, alsof hij op het perron
van Amsterdam-Centraal een
kondukteur de juiste trein naar
Zandvoort vroeg. De stewardes
glimlachte echter vriendelijk. ,,Dat
klopt, meneer zei ze. Wenst u
een drankje of een tijdschrift?
Hebt u de film al gezien? Me
teor", een prima film over een
meteoor, die op aarde een ramp
veroorzaakt". Hij schudde een tik
keltje verbijsterd zijn hoofd. ,,Nee
dank u", zei hij en keek op zijn
horloge. Er waren een paar uur
voorbij gegaan sinds het vliegtuig
van Schiphol was opgestegen. Hij
zou proberen nog een tijdje te sla
pen. Morgen wachtte hem een
zware dag enVlucht 0.81
Zou hij dan zo'n stomme vergis
sing hebben gemaakt? Hij voelde
hoe hij wegzweefde. Het kon hem
eigenlijk niet zoveel schelen. Als
hij maar op tijd in New York aan
kwam. Déér ging het om.
Attentie, please". Hij werd
wakker als uit een zware verdo
ving. Hij had hoofdpijn en een
droge keel. De stem uit de
luidspreker klonk vriendelijk en
geruststellend. Als van een vader.
Het was gek, maar hij bedacht
opeens, dat zo misschien de stem
van God zou kunnen klinken als hij
die stem ooit zou kunnen horen.
Vriendelijk, geruststellend, zacht,
maar doordringend.
„Het spijt ons te moeten mee
delen, dat vlucht 0.82 een vertra
ging heeft opgelopen van ten
minste vijf minuten. Enige ogen
blikken geleden heeft een wer
velstorm van ongekende sterkte
een groot deel van de oostkust der
Verenigde Staten lamgelegd. Wij
verwachten dat het vliegveld bij
New York spoedig weerm gebruik
kan worden genomen. Dank u".
Hij vloekte inwendig, ook al had
hij een grondige hekel aan vloe
ken. Het was onbeschaafd en hij
wilde in geen geval onbeschaafd
zijn. Vijf minuten. Als hij de af
spraak in New York maar haalde.
Dit was belangrijk enVlucht
0.82? Hij schudde zijn hoofd. Dat
zou hij wel verkeerd verstaan
hebben. Wervelstorm. Het begon
er op te lijken, dat dit geen voor
spoedige vlucht zou worden. Mis
schien had hij toch beter de KLM
kunnen nemen. Hij leunde weer
achterover in zijn stoel. Het wol
kendek leek een glinsterend zil
veren donsbed. De volle maan
was erg helder. Hij vond het
opeens geen prettig gezicht. De
ronde schijf keek hem kwaard-
aardig aan en even leek het. alsof
de randen rood verkleurden. Hij
sloot zijn ogen. Slapen, Ed, sla
pen. Je moet straks fris zijn als je in
New York aankomt.
Op dat moment moest hij aan
Ellen denken. Het was alweer een
hele tijd geleden dat hij haar had
gezien. Dat was in Amsterdam.
Stom toevallig in de Kalverstraat.
Hij was tegen haar aangebotst, op
het moment, dat hij'even niet op
lette, zijn aandacht had bij de
kaalgeschoren Hara Krishna-
koppen, die nu al ettelijke jaren
met een vaag gespannen eento
nigheid hetzelfde deuntje jam
merden, hun lichamen bewegend
in dat merkwaardige ritme, dat
ondanks alles toch fascineerde.
„Gut. Ed", had ze gezegd. Meer
niet. Ze hadden elkaar een hand
gegeven en dat was alles. Meer
was immers niet nodig? Ze had er
goed uitgezien, vond hij en eigen
lijk had hij met haar willen praten.
Over vroeger. Over hen samen.
Ach wat. Huwelijks-nostalgie.
Maar tochHij zou best
Attention please, hier spreekt
de captain. Tot mijn spijt heb ik
een minder prettige mede ling voor
u. Door onvoorziene omstan
digheden hebben we een vertra
ging van twee minuten opgelo
pen. U hoeft zich echter geen zor
gen te maken. De Verenigde Na
ties hebben de zaak volledig on
der controle. Vlucht 0.83 zal nu ar
riveren in New York om
De captain had iets gezegd. Hij
wist het zeker. Hi/ had vaag iets
gehoord, maar hij was te slaperig
geweest. „Juffrouw1" De stewar
des glimlachte. Het was een ne
gerin zag hij. Gek, de vorige was
toch blond en„juffrouw, ik
hoop niet dat het iets ernstig is. Ik
moet op tijd in New York zijn, het is
heel belangrijk voor me. ziet u
enHet meisje glimlachte.
Haar tanden waren parelend wit.
Ze schitterden als in die spot van
tandpasta. Hij wist nog goed
hoeveel moeite hij en de camera
man hadden gehad om die
schittering natuurlijk over te laten
komen. „Er is niets aan de hand,
meneer".
Niets aan de hand. Gelukkig
Maar dat zeiden ze ook in het
ziekenhuis, toen hij vorig jaar een
botsing had gehad en aan een
gekneusde arm moest worden
geholpen. Later bleek het toch
maar mooi een gebroken arm te
zijn. Om nog maar niet te spreken
van zijn ribben, die een fikse op-
tater hadden gehad en waaraan
hij nog maanden later pijn voelde.
Attention please.Het kon
hem eigenlijk niets meer schelen,
al die vriendelijke mededelingen
van de gezagvoerder. Als hij maar
op tijd kwam. Ze zouden hun best
doen, hadden ze gezegd. Dat
doen ze altijd nietwaarHun best
doen. Iedereen doet altijd z 'n best
ledereen. Hij toch ook? Hij moest
op tijd in New York zijn voor die
afspraak en hij deed toch ook zijn
best
Attention please. De captain
laat meedelen, dat vlucht 0.85 tien
minuten vertraging heeft opgelo
pen. Uit nogal verwarrende me
dedelingen die kortgeleden wer
den ontvangen, blijkt dat door een
ongelukkige samenloop van om
standigheden enkele raketten met
kernkoppen terecht zijn gekomen
op Europa. Het vliegverkeer bo
ven de VS is tijdelijk stilgezet. Wij
betreuren deze vertraging en ver
zekeren u, dat wij onze uiterste
best zullen doen om
Verdorie. Nou had je dat gela
zer. Natuurlijk per ongeluk op de
verkeerde knop gedrukt Natuur
lijk. Op Europa. Hij hoopte, dat het
niet op Nederland zou zijn. Duits
land misschien. Of Spanje. Ja,
Spanje. Daar zijn ze altijd al erg
slordig geweest. Of Italië. Onsta
biel land, dat Italië, ook al doet de
paus zijn uiterste best om de orde
te herstellen. Italië, ja, die zullen
de koppen wel op hun kop heb
ben gekregen. Hij glimlacht even.
Aardige woordspeling. Als hij in
New York zijn afspraak zou heb
ben gehad, zou hij Ellen bellen en
vragen hoe het met haar gaat. Hij
vond dat opeens belangrijk. Bijna
net zo belangrijk als zijn afspraak.
„Attention please. This is your
captain.
Het begon bepaald vervelend
te worden. Hij had nooit vlucht
0.80 moeten nemen.
Vlucht 0.86 heeft helaas zes
tien minuten vertraging gekregen.
De oorzaak is.
Hij dommelde weer weg. Zes
tien minuten. Het kon nog net, als
hij geluk had en direkt een taxi zou
kunnen krijgenhet spijt ons
verschrikkelijk, maar vlucht 0.87
zal uit moeten wijken naar Was
hington, omdat de luchthavens
van New York voor alle burgerver
keer zijn afgesloten. De toestand
is gespannen. Wij houden u op de
hoogte".
Op dat moment voelde hij een
onbedwingbaat verlangen in zich
opwellen Naar Ellen. Hoe lang
was het ook al weer geleden,
dat Shit. Niet aan denken. Pro
beer te slapen. Straks moet je fris
zijn. De afspraak is belangrijk
Washington Washington?1 Hij
wreef zijn ogen uit. De gezag
voerder had iets gezegd van
Washington. Dat kon met. Dat
mocht niet. Hij moestin New York
zijn. Beslist! „Juffrouw. Juffrouw".
De stewardes boog zich vragend
voorover. „Meneer?" Hij zag een
glimp van haar borsten en schrok
van zijn onbeschaamdheid,
hoewel het hem een prettig gevoel
gaf, deze indiscretie. „Hoe laat
komen we in New York aan? Het is
belangrijk dat ik op tijd kom. Ik
heb„Het vliegtuig gaat naar
Washington, meneer. New York is
op dit moment niet mogelijk. U
krijgt tijdig te horen, wanneer er
een vliegtuig van Washington naar
New York vertrekt
Washington! Hij verslikte zich
bijna van woede Washington!
„Attention please. Vlucht 0.89
naar New York heeft enkele mi
nuten vertraging opgelopen
doordat het vliegtui uit moest wij
ken voor een onbekend vliegend
voorwerp. Alles is nu weer nor
maal. TAA wenst u een prettig
verblijf in New York"
Klik. New York. Toch New
York. Hij voelde paniek boven ko
men. Wat was er aan de hand?
Wat had dat te betekenen, vlucht
0.89? Hij had geboekt voor vlucht
0.80 en
.„Meneer!" Langzaam opende
hij zijn ogen. De stewardes
schudde aan zijn arm. Hij keek
haar niet begrijpend aan. „Wil u
de gordels omdoen? Wij nade
ren New York. Wij landen over
DOOR
BERT VOS
tien minuten. Ik hoop. dat u lek
ker hebt geslapen". Hij knikte.
Versuft.
„Vlucht 0.80 van Trans Ameri
can Airlines uit Amsterdam is zo
juist gearriveerd. Passagiers,
die
Keurig op tijd! Hij zou zijn af
spraak keurig op tijd kunnen na
komen Als hij tenminste een taxi
kon vinden. Een taxi. Gehaast
schuivelde hij met de passagiers
stroom naar buiten, de koude New
Yorkse ochtendlucht in. De laatste
taxi reed juist weg. Verdorie!
Zijn blik viel op een grote kran
tenkop, vlakbij de kiosk „Presi
dent Carter s geduld is ten ein
de". Shit! Waar bleven nou die
veelgeroemde New Yorkse taxi's?
Hij had nog drie kwartier om in het
centrum te komen. Drie kwartier
Taxi' Dóér. aan de overkant!
Hij hoorde niet meer de gierende
remmen op het enigszins vochtige
asfalt. Hij voelde niet meer de he
vige klap en de pijn van zijn ineen-
gedrukte borstkas Hij merkte niets
meer van de verpletterende schok,
waarmee hij tegen het asfalt werd
gesmeten Hij was niets meer.
Het drukke verkeer was binnen
enkele seconden een onoverzich
telijke chaos met opgewonden
stemmen, getoeter van ongedul
dige automobilisten met daar bo
ven uit de schrille toon van een
politie-sirene
„Hij liep zonder uit te kijken de
weg over, agent. Die kerel moet
blind geweest zijn. Die wagen kon
hem onmogelijk ontwijken. En de
mijne is er van achteren tegen op
geknald".
Een somber ogende politieman
keek naar de stille gedaante op het
asfalt. Toen naar de man in de au
to. ,,Dat is niet best hè?", zei hij
langzaam tegen de taxi-chauffeur.
,,nee, dat is niet best. U kon hem
niet ontwijken?
De man schudde zijn hoofd
Onmogelijk! U weet zelf. dat het
hier vaker gebeurt. Allemaal van
die zaken-gekken uit Europa, die
bij wijze van spreken vlug een af
spraak maken bij de luchthaven
om per omgaand vliegtuig weer
terug te kunnen Haast, allemaal
haast Deze knaap riep een taxi
en
De politieman wenkte een col
lega. ,,ls de ambulance en de
dokter gewaarschuwd?" De ander
knikte en keek naar de gedaante
op de weg. „Arme kerel", zei hij
zacht, „zie je de glimlach op zijn
gezicht? Het is net alsof Leg
een deken over hem heen Bob
„Die heeft 1980 niet gehaald.
Jack", zei de sombere poli
tieman en keek nadenkend.
„Zou hij daar echt blij om zijn
geweest?"
