|The prisoner of Zenda" - Peter Sellers
|e enige leukerd in mislukte parodie
Roger Moore als duikercommando
in „North Sea Hijack"
BRUISING": VEEL GESCHREEUW EN WEINIG ECHTE WOL
wsra
POPPETJES
u lONDERDAG 28 AUGUSTUS 1980
DR BERT VOS
fl AERSFOORT - Het is, dat we straks nog „Being There" kunnen
n lachten, anders zouden we niet bepaald de beste herinneringen
j, houden aan de befaamde acteur Peter Sellers, die kortgeleden
een hartaanval is overleden. De film „The prisoner of Zenda", een
ake van drie eerdere filmversies van Anthony Hope's boek, is niet
laid de beste film waarin Sellers in dubbelrollen optreedt,
•als beloofd ben ik voor u naarCruising" geweest en ik kan u gerust-
>n. Al die paniekerige rellen in Amerika rond deze film berusten op louter
- lising" heeft eigenlijk niet zo veel te betekenen en behoort nog niet eens
a beste films van regisseur William Friedkin. Een redelijke policier, met
nige ergerlijke de op den duur bepaald eentonig wordende scènes in en
de wereld van de leren-jassen-homo's in New York En het slot ram-
Maar voor de rest?
euw deze week is ook „Northsea Hijack", een avonturenfilm met Roger
■e, Anthony Perkins, James Mason en David Hedison in de hoofdrollen
2).
UISING
ruising" kun je het beste verta-
Is „kruistocht" en als zodanig is
en dubbelzinnig woord vooreen
waarin het gaat om een poli-
in die als hetero die typische
ld intrekt op zoek naar een psy-
atische lustmoordenaar en on-
ssen te maken krijgt met allerlei
i mannen op zoek naar een
er. Een homo-film dus? Nee. De
t merkwaardige, extravagante
d van een bepaald type homo's
st Village, New York is er met de
i bijgesleept om het allemaal
issant te maken. Zonder dat
van het verhaal afgeweken
e te worden, had regisseur
m Friedkin een ander decor
in kiezen. Dat hij voor de typi-
k I I J I i 4
Mensen zijn uiterst vindingrijk.
Met name in onzerijke" westerse
maatschappij, waarin de vrije tijd
een steeds belangrijker plaats in
'0ns leven in gaat nemen, lopen tal
[van inventieve kreatievelmgen
(ond, die iets nieuws bedenken
)m de tijd door te komen. Maar
laar blijft het natuurlijk niet bij,
jivanf voor iets nieuws blijkt al
'gauw een markt" te bestaan en
de Hollandse handelsgeest laat
dat niet verstek gaan. Binnen de
ortst mogelijke tijd is een heel
[klein stukje huisvlijt uitgegroeid tot
een komplete industrie en wordt
en voordien niet bestaand gat-
Tde-markt opgevuld. Ook al
iaagt men in Nederland steen en
'.been over het feit, dat de bedrijven
tiaar de knoppen gaan bij gebrek
aan nieuwe ideeën en, zoals onze
)eachte premier zou zeggen
echte Hollandse esprit", het ziet
Br nog niet zo slecht uit
Dat merkte ik één dezer dagen
tof mijn grote verbijstering, toen ik
olkomen onverwachts werd ge
confronteerd met een nieuw
reatief fenomeen. Ik wist natuur
lik alles van antieke poppen, kin-
terpoppen, piaspoppen, pop-
lenkast-poppen. papier-machè-
moeltjes en niet te vergeten de
typetjes in je ogen, maar van
broodpoppetjes had ik nog nóóit
Moord. Voor speculaaspoppen,
daar kun je me bij wijze van spre
ken 's nacht voor wakker maken,
tmaar broodpoppen?
Aanvankelijk dacht ik, dat onze
varme bakker een nieuw lukratief
model had uitgebracht, maar dat
Heek een vergissing. Warme bak
kers hebben het daar ook vast
Kei te druk voor. Een kennis van
tio bracht me volledig op de
wogte. Broodpoppetjes", zo
Meerde hij op ernstige toon,
zip van deeg gemaakte pop-
Mas, die van een laagje glazuur
borden voorzien en dan in de
oven worden gebakken". Ik knik-
te Tot zover kon ik het prima vol-
M. „En zijn ze lekker?" wilde ik
Heten. Hij keek me een ogenblik
Krbijsterd door zoveel onkunde in
wdse stilte aan. „Eten?" z'n
sche leren jasjes-homo-wereld van
de New Yorkse West Village koos, zal
ook wel iets te maken hebben met de
nieuwe filmrage: homo-films. Een
taboe, dat zo langzamerhand ook in
Hollywood aan het doorbreken is.
.Cruising" gaat wel over homo's dus,
maar is geen homofilm. De door
Friedkin ter plaatse gefilmde homo
clubs zullen sommige toeschouwers
verbijsteren, wellicht shockeren, an
deren zullen hun schouders ophalen. Er
zijn inderdaad wel méér vreemde zaken
in deze wonderlijke wereld. Vrijheid,
blijheid nietwaar?
Zoals ook aan het begin van deze film
een tikkeltje hypocriet wordt gezegd,
heeft regisseur Friedkin maar één as
pect van het ..homo-sexueel-zijn" naar
voren gehaald en is hetgeen hij in
..Cruising" toont, niet DE homo-wereld.
stem sloeg over, want hij blijkt zélf
een enthousiast aanhanger van
de broodpoppetjes-cultus te zijn
geworden. „Eten? Ben je bela
zerd? Die dingen éét je niet!" Oh,
zei ik. Oh
Ineens had ik het door. „Derde
wereld", riep ik uit. Het afgrijzen
had niet groter kunnen zijn en dat
had ik eigenlijk kunnen weten. Het
enige watm'n kennis tot nu aan de
derde wereld had gedaan was de
jaarlijkse gulden in het zakje voor
de zending. Prima natuurlijk, maar
het vereist geen enkele verdere
kennis ten aanzien van de ver van
het bed gelegen landen. „Wat
zeur je nou over derde wereld?"
stootte hij tenslotte uit en ik zag dat
hij het helemaal niet leuk vond.Ik
heb het over mijn hobby!"
„Dat begrijp ik echt wel", mom
pelde ik, „maar ik dacht brood-
poppetjes, brood, bakken, dat is
bestemd voor al die miljoenen
hongerige drommels in Afrika en
zo". Dat glazuur zat me wel dwars,
maar ik nam aan, dat zulk spul
eetbaar zou zijn
Hij herkreeg z'n belerende
toontje. „Broodpoppetjes zijn niet
om te eten. Ze smaken niet. Veel te
hard. Broodpoppetjes zijn om op
te hangen. Aan de wand bijvoor
beeld. Als versiering Het is echt
leuk hoor?"
„Je bedoelt, aan de muur?
Als een schilderij? Brood?" Hij
knikte stralend. „Je hebt het
eindelijk door!" riep hij uit. Ik slikte
een paar maal om dat gekke ge
voel van verbijstering kwijt te ra
ken, maar het wilde maar niet luk
ken.
Brood en spelen. Brood als een
spelletje. Ik geef toe, dat er ook bij
mij wel eens een plakje brood blijft
liggen, maar dat vindt tenminste
nog z'n weg naar de koni/nen of
dat echtpaar eend, dat regelmatig
op bezoek komt. Maar om dat spul
nou aan de muur te gaan han
gen
Ik kreeg van m'n kennis zo'n
poppetje mee. „Leuk had ie nog
gezegd, „ook voor de kinderen"
Nou heb ik altijd al een chronisch
gebrek aan echte humor gehad en
dus zag ik ook hiervan het leuke
niet in Op weg naar huis kwam ik
langs de vijver. Enkele bejaarde
eenden wiegelden wat dromerig
op het rimpelloze water. Met een
nijdige zwaai smeet ik het pop
petje tussen de eenden. De een
den keken even naar dat gekke
stuk brood. „Niet te vreten", zullen
ze, een beetje moedeloos, heb
ben gedacht. En ze haaden gelijk.
Het zonk als een baksteen.
V.
Scène uit The prisoner of Zenda".
hemel te bekijken met zijn hete lucht
ballon naar beneden dondert en ver
drinkt in een put Zijn zoon Rudolph
(Peter Sellers) zou de opvolger moeten
worden, maar verschillende groeperin
gen denken daar anders over en zetten
de kroonprins gevangen in het kasteel
van Zenda.
Het is de bedoeling dat Michael, de
tweede zoon van de koning en hertog
van Zenda (Jeremy Kemp) zelf de ko
ningskroon op zijn hoofd plant De te
genpartij is echter ook niet gek en be
denkt een prima tegenzet een dub
belganger. die namens Rudolph ge
kroond kan worden mocht de
kroonprins niet op tijd aanwezig kunnen
zijn bij de ceremonie
Die dubbelganger is een rondborsti
ge koetsier, genaamd Sydney Frewin
(alweer, dat is duidelijk, een rol van
Peter Sellers). Hij wordt meegetroond
naar Ruritania om de honneurs van Ru
dolph waar te nemen. Het is duidelijk,
dat.The prisoner of Zenda" voorname
lijk draait om de verwisselingen en
komplikaties, die voortvloeien uit dit
dubbelgangers-gebeuren.
Dat had ontzettend leuk kunnen zijn,
maar helaas zijn scenarioschrijvers
Dick Clement en lan La Frenais er niet
in geslaagd om de dialogen van Sellers
voldoende pit mee te geven. Daardoor
werd het vlees noch vis, want Sellers
was op zijn best, als hij zich uit kon
leven, niet alleen in typetjes, maar ook
in de meest zotte teksten.
Aan de andere kant had een flitsend
spelverloop de film nog kunnen redden,
maar regisseur Quine weet die span
ning ook niet kontinu te handhaven,
waarbij de grapjes soms nogal voor
spelbaar zijn en een running gag niet
lang genoeg wordt volgehouden om
steeds weer te werken. Pas in het
tweede deel komt er meer aktie in het
gebeuren en op zon moment wenste je,
dat het steeds zo zou zijn geweest Pas
dan krijgt de voortdurende glimlach je in
de greep, zonder dat het een schater
lach wordt
Wat overigens niet wegneemt, dat de
aankleding van ..The prisoner of Zen
da" erg verzorgd is. Ook de andere rol
len, zoals van prinses Flavia (Lynne
Fredericks), generaal Sapt (Lionel Jef
fries), de gravin (Elke Sommer), hertog
Michael (Jeremy Kemp) en Antoinette
(Catharina Schell) worden goed ver
tolkt. Maar dat je daarmee alleen geen
goede film maakt, is duidelijk
Alles bij elkaar gesteld is het resultaat
dus teleurstellend te noemen. Maar
voor mensen, die niet zo zuurpruimerig
zijn als ik, zal ,,De gevangene van Zen
da" wellicht voldoende vertier bieden
van een paar uurtjes onbezorgd en
tertainment. Liefhebbers van Peter
Sellers zullen hun hart weer eens op
kunnen halen.
(Cinema 2,108 minuten, alle leeftijden).
NORTH SEA HIJACK
„Het laatste ultimatum'' is de wat
merkwaardige dubbele Nederlandse
titel van „North Sea Hijack" van re
gisseur Andrew V. McLaglen.
Gebaseerd op het boek van
JACK Davis „Esther, Ruth and
Jennifer" (Davis schreef ook het
scénario) was McLaglen blijkbaar
van plan een avonuurlijke ram
penfilm te maken tegen een groots
Gelukkig maar, Bill, het zou er anders
maar gek uitzien in dit wereldje.
Hoofdrolspeler Al Pacino is in „Crui
sing" een hetero politieman, die door
zijn chef de homo-jungle wordt inge
zonden om in die kringen een psy-
chopatische moordenaar op te sporen
Pacino slaagt er maar deels in om die
rol waar te maken, Wellicht bood het
scenario hem onvoldoende mogelijk
heden. maar erg slim gaat Pacino niet
te werk en het is dan ook verbazing
wekkend. dat hij niet te grazen wordt
genomen als een volslagen outsider op
de sightseeing-toer. Verderop in de film
gaat dat beter, maar ik kan me niet in
denken, dat de Newyorkse politie zo
onvoorbereid een agent ergens op af
zal sturen.
Pacino speelt verder een voortref
felijke rol van de politieman, die - ineens
gekonfronteerd met een wereld die de
zijne niet is-zich een houding probeert
te geven.
Dat ergens is geschreven, dat de agent
door die konfrontatie zelf homo-sexuele
neigingen bij zichzelf ontdekt, is een wel
erg vrije interpretatie van een film,
waarin meer zaken onduidelijk blijven.
De politieman slaagt er tenslotte in - na
de nodige slachtoffers - om de moor
denaar te ontdekken. Maar dan blijft de
kijker toch nog met een aantal onduide
lijkheden zitten, met vragen, waar geen
antwoorden meer op komen
William Friedkin heeft een vak
bekwame (soms wat bloedspetterige)
film afgeleverd, zoals van hem kon
worden verwacht. Geen erg diepgaan
de film, waarin wat meer aandacht
wordt geschonken aan de karakterte
kening, maar een vlot gemaakte poli
cier, die om het effekt in een homo-de
cor werd gesitueerd.
De rellen rond deze film in Amerika
zijn onbestaanbaar hier in Neder
land. Het zou werkelijk niet de moeite
waard zijn om over „Cruising" een
dergelijke ophef te maken. Dat is de
ze film gewoon niet waard door z'n
gladde oppervlakkigheid.
Veel geschreeuw en weinig wol dus.
(Cinema 1,16 jaar, 100 minuten).
THE PRISONER OF ZEN-
DA: I - t
NET NIET LEUK GENOEG
Het maken van een parodie be
hoort niet tot de meest gemakkelijke
bezigheden van een filmmaker. Ver
schillende regisseurs zijn daar dan
ook op gestrand en moesten toege
ven, dat een parodie geslaagd kan
heten, als het leuk is. Regisseur Ri
chard Quine en producer Walter Mi-
risch zullen zich van hun parodie op
Anthony Hope's „De gevangene van
Zenda" heel wat hebben voorge
steld, zeker als men bedenkt, dat
men enkele jaren bezig is geweest
om een goed script in elkaar te zet
ten. Het feit, dat Peter Sellers ver
schillende rollen in deze film voor
zijn rekening zou nemen, zal het zelf
vertrouwen van Mirisch en Quine al
leen maar hebben versterkt.
Toch is het uiteindelijke resultaat nogal
teleurstellend te noemen. Peter Sellers,
toch echt niet de eerste de beste fil
macteur, die juist om het maken van die
onnavolgbare typetjes bekend stond en
daar beroemd door werd (denk maar
aan zijn rol als inspekteur Clouseau in
de Pink-Panther-serie), kreeg echter
niet zo'n uitgekiend scenario om vol
doende uit de verf te komen.
.The prisoner of Zenda" is als poging
tot een parodie niet helemaal mislukt.
Door dat te stellen zouden we vooral
Peter Sellers te weinig eer aan doen,
maar toch Regisseur Richard
Quine heeft zijn verhaal - ondanks de
talrijke fratsen - niet voldoende vaart
weten te geven om konstant te kunnen
boeien. En dat wreekt zich vooral in het
eerste deel van deze film Je krijgt dan
het gevoel, dat de acteurs en actrices
pas echt plezier in hun spel beginnen te
krijgen als het bijna is afgelopen.
Het verhaal zal bekend genoeg zijn.
Het begint allemaal als de gekke koning
van Ruritania (Peter Sellers) in een po
ging zijn koninkrijk vanuit de vrije blije
Scène uit The prisoner of Zenda
kijk op de film
Peter Sellers in „The prisoner of Zenda".
decor. Daarvoor huurde hij bijvoor
beeld „James Bond" Roger Moore
in, die een nogal merkwaardige rol
kreeg toebedeeld als de excentrieke
Schotse kasteelheer en onderwater
commando-expert Rufus Excalibur
Ffolkes. Ook Anthony Perkins is al
tijd goed voor een noodlots-rol (het
staat hem op het gezicht geschre
ven) zal McLaglen gedacht hebben
en zo werd Perkins het hoofd van de
kapers. Voeg daarbij de bejaarde
James Mason, die al vaker moest
opdraven voor allerlei eerbiedwaar
dige rolletjes en je hebt in feite al het
gebruikelijke basis-recept voor een
middelmatige, doorsnee ram
penfilm, die geen rampenfilm wil
worden.
Ach, voor de liefhebbers van dit ge
nre is er genoeg te beleven, zo slecht is
het nou ook weer niet, maar ik krijg de
laatste tijd steeds meer het gevoel, dat
de echte spannende rampenfilms,
waarbij het zweet in je handen staat, al
heel lang geleden voor het laatst zijn
gemaakt Ook al zijn ook daarover de
meningen verdeeld, voor mij was dat
„Towering Inferno" en hoe lang is dèt al
weer geleden?
Ook McLaglen sukkelt een beetje
met een soort kreatieve slaap, waaruit
hij maar niet kan ontwaken Het totaal
van „North Sea Hijack" is een beetje
rommelig. Er is geen sprake van een
strakke lijn in de regie en het scenario is
wellicht niet sterk genoeg om ook wat
aan de karakters van de hoofdfiguren te
doen. Dat is dan ook de oorzaak van het
feit, dat je er eigenlijk niet achter komt
wat die kaperhoofdman Perkins nou
drijft, terwijl het wel duidelijk is uit zijn
gedragingen, dat het niet louter en al
leen om het geld is en pure avonturen-
drang.
Het trucage-werk had best wat beter
gekund (de techniek staat immers voor
niets), maar voor de rest is „Het laatste
ultimatum" hoe verzinnen ze zo'n
titel een middelmatige avonturen
film, zonder opzienbarende inspiratie
door McLaglen gemaakt Hij kan beter.
(Duo 2, 100 minuten, 12 jaar).
FILMS IN HET KORT
De losbol. Jean-Paul Belmondo in
een Franse aktie-komedie van regis
seur George Lautner. Lautner. die in het
verleden uitstekende policiers met een
komische ondertoon heeft gemaakt,
slaat echter met „Le guignolo" de plank
enigszins mis Belmondo is typisch een
Franse komiek, die wel heel hard
schreeuwt, bluft en stunts uithaalt, maar
zodra je hem in een wat harder verhaal
plaatst (met de nodige bloedspetters)
klikt het niet. Bovendien hebben de
scenarioschrijvers niet bepaald de
meest originele stunts en gimmicks be
dacht. zodat het totaal niet boven de
middelmaat uitkomt. We hebben betere
van Belmondo gezien, maar dat neemt
niet weg dat de liefhebbers van dit ge
nre zich toch best zullen kunnen amu
seren.
(Grand 1, alle leeftijden)
Zombies. EKen nogal onfrisse imi
tatie van de Italiaanse regisseur Lucio
Fulci van de nog niet in Nederland uit
gebrachte „Dawn of the dead" van
George A. Romero (Het vervolg op
„Night of the living dead"). Wie deze
laatste film trouwens heeft gezien, zal in
„Zombies" de nodige bekende scènes
ontdekken, want er is nogal wat door de
Italianen gejat Te bloederige horror,
zoals men in Italië blijkbaar het liefst
ziet. Niet voor jeugdige kijkers
(Grand 2, 91 minuten, zestien jaar).
Caligula. Onsmakelijke spektakel
film rond de wrede keizer Caligula van
Rome met Malcolm McDowell. Peter
O'Tuoole en Sir J n Gielgud in de
hoofdrollen. Eerbiedwaardige namen,
die de film echter onverdiend een
aureool van eerbiedwaardigheid ver
schaffen Anti-erotische porno, per
versiteit en sadisme en dat twee- en
een half uur lang. Ondanks het feit, dat
de film in Amersfoort volle zalen trekt,
geen film voor mensen met smaak
(Grand 3, strikt 18 jaar, 150 minuten)
De linkshandige uitzendkracht.
De ouderwetse humor van de Ameri
kaanse komiek Jerry Lewis in een
gloednieuwe film „Hare
es Aorking" is niet de beste van Lewis,
maar voor wie dat een zorg zal zijn. best
amusant.
(Grand 4, alle leeftijden).
The electric Horseman. Robert
Redford en Jane Fonda in een film van
Sydney Pollack over rodeo-kampioen
die in een reclame-campagne voor een
bepaald merk graanontbijt wordt inge
zet, maar afnokt op de keiharde wereld
van de reclame Met paard rijdt hij de
eindeloze landschappen van de VS in,
achtervolgd door Jane Fonda als fana
tieke TV-verslaggeefster, die er een
prima „human story" inziet. Het loopt
een tikkeltje anders. Pollack heeft met
„The electric Horseman" een onder
houdende film gemaakt, met de nodige
akties, waarin hij zachtjes tegen de
misstanden in de commercie aantrait
j(Grand 5, 120 minuten, twaalf jaar).
Cruising. Al Pacino in een goede rol
als hetero-politieman, die door z'n chef
de homo-wereld van New Yorks West
Village wordt ingestuurd om een psyc
opatische homo-moordenaar op te
sporen. De agent komt in konflikt met
zichzelf, maar weet de moordenaar te
vinden. Regisseur Willian jFriedkin
(TKhe jFrench Connection, The Scor-
cerers) is nooit vies geweest van
keiharde filmtaal en ook in „Cruising"
laat hij die voorkeur blijken. Toch is
„Cruising" eerder een wat te hard op
geblazen ballon, die al snel uit elkaar
kJapt. Gewoon een glad gemaakte poli
cier met het wat ongewone homo-we
reldje in leer als bizar en kleurrijk decor,
ook al begint dat op den duur behoorlijk
te vervelen
(Cinema 1, 100 minuten, 16 jaar).
The prisoner of jZenda. Peter
Sellers in een zwaard- en degenfilm
van Richard Quine. Eerder bedoeld als
een parodie op de drie eerder versche
nen filmversies naar het bekende boek
van Anthony Hope, maar niettemin niet
helemaal geslaagd Peter Sellers is
best aardig, maar het scenario bevatte
te weinig mogelijkheden voor hem voor
het maken van visuele uitstapjes en
dialoog-grapjes. Redelijk vertier voor
jong en oud, maar méér ook niet.
(Cinema 2,108 minuten, alle leeftijden)
Twee door het dolle heen. (Crime
busters). Bud Spencer en Terence Hill
als twee politie-agenten volop in aktie
Eén van de betere films van dit edele
knokduo.
(Euro. alle leeftijden).
PKeppi en Kokkie bij de marine.
En dat is natuurlijk lachen geblazen,
want wie kent dit gekke duo van de tele-
visie niet? Te zien in de matinee-voor-
stellingen van Euro.
(Euro, alle leeftijden).
☆V,si-YY9233ee- Regisseur John
Carpenter bevestigde met „Hal
loween", („De nacht van de maskers")
zijn onmiskenbare talent als filmer van
spannende, uitgekiende horror-films
(zijn nieuwste „The fog" bewees dat ten
overvloede). „Halloween" is een film,
waarbij reeds vanaf het begin het zweet
in je handen gaat staan door de uitge
kiende wijze, waarop Carpenter de
horror-effekten op simpele wijze tot
stand brenrt, „Halloween" draait om
een psychopatische moordenaar, die
na vijftien jaar opgesloten te hebben
gezeten weet te ontsnappen en op
nieuw toeslaat. Met Donald Pleasence
en Jamie Lee Curtis in de hoofdrollen.
PKrima film
(Duo 2, nachtvoorstellingen, 16 jaar).
Duo-voorstellingen. In de nacht
voorstellingen van Duo 1 kan men kij
ken naar „Memoires van een por
noprins". door Playboy uitgeroepen tot
de beste pornofilm van 1978
In het weekprogramma van Duo a1 de
pornofilm „Oriental Blue" Enfin, de
echte liefhebbers zullen het wel beter
weten dan ik welke film nu echt goed is
en welke niet. Ik ben een leek
filmagenda Amersfoort
Filmprogramma voor Amersfoort van
donderdag 28 augustus t/m woensdag 3
september 1980
Grand 1, tel 033-14632
„De losbol" Dagelijks 13 45-18 45-21.30
uur Zondag 13 45-1615-18 45-21.30
uur. (a l.)
Grand 2. tel 033-14632
„Zombies" Dagelijks 13 30-18 30-21.15
uur Zondag: 13 30-16.00-18 30-21.15
uur. (16 jaar)
Grand 3. tel 033-14632
„CaligulaDagelijks 13.30 en 20.00 uur
(Strikt 18 jaar)
Grand 4, tel 033-14632
„De linkshandige uitzendkracht". Dagelijks:
13.30-18 30-21 15 uur Zondag 13 30-
16.00-18 30-21 15 uur (a l.)
Grand 5, tel 033-14632
„The electric horseman" Dagelijks. 13 45-
18 45-21.30 uur Zondag 13 45-16 15-
18 45-21 30 uur (12 jaar)
Cinema 1. tel 033-18900
„Cruising" Dagelijks 13 45-18 45-21 30
uur Zondag: 13.45-16.15-18.45-21.30
uur. (16 jaar)
Cinema 2, tel 033-18900
„The Prisoner of Zenda". Dagelijks: 1330-
18.30-21.15 uur. Zondag 13.30-16 00-
18.30-21.15 uur (a l.)
Euro, tel. 033-33655
„Twee door het dolle heen" Zaterdag en
woensdag. 18.30-21.15 uur Zondag:
13.30-16 00-1830-21 15 uur Overige da
gen: 13 45-18.30-21.15 uur (a l
Euro, tel. 033-33655
„Peppi en Kokkie bij de marine" Zaterdag
en woensdagmiddag 13.45 uur (a.l.)
Duo 1, tel 033-16572
„Oriental Blue". Dagelijks. 14.15-19.15-
21.30 uur. Zondag: 14.15-16.30-19.15-
2130 uur. (18 jaar)
Duo 2, tel 033-16572
„Het laatste ultimatum". Dagelijks 14 00-
19 00-21 15 uur Zondag 14 00-16 15-
19.00-21 15 uur. (16 jaar)
Duo nachtvoorstellingen: vrijdag- en za
terdagavond 23.45 en 24.00 uur.
Duo 1, tel 033-16572
„Memories van een pornoprins". 24.00 uur
(18 jaar)
Duo 2, tel 033-16572
„Halloween". 23.45 uur
i
