ELF FILMS IN DE NACHTELIJKE SF- EN HORRORMARATHON
Van „Close encounters" tot „The Omen",
van „Alien" tot „Vrijdag de dertiende"
Maak
uw
keus
sf/horror
film-
marathon
16 en 17
oktober
I DONDERDAG 15 OKTOBER 1981
(Van de fllmredaktie)
AMERSFOORT - Twaalf uur film
achter elkaar is niet niks. Vandaar,
dat verschillende bezoekers wel
licht toch maar een keuze gaan ma
ken uit het programma. Wij willen u
daar een handje mee helpen aan de
hand van een recensie van elke film
in het SC- en horror-genre, die wordt
getoond. Over de ene film is wat
méér te vertellen dan over de ande
re. maar aan de hand van de ons
beschikbare gegevens hebben we
getracht een zo goed mogelijk over
zicht samen te stellen, waarbij het
accent enigszins is komen te vallen
op het hoofdprogramma in Grand 3
en 5: de science flctionfilms.
Dat er belangstelling Is voor film
marathons in de nacht, is wat
Amersfoort betreft erg duidelijk ge
worden. De belangstelling voor dit
voor de regio unieke gebeuren was
zo groot, dat ver voor de datum van
de gebeurtenis alle plaatsen waren
verkocht. Voor de organisatoren,
Jogchem's Theaters, ongetwijfeld
een goede reden om vaker een film
marathon te organiseren. Uit ons
filmenquête 1980/81 was die belang
stelling reeds gebleken evenals een
lichte voorkeur voor o.m. science
fiction-films. Maar ook andere gen
res zouden aan bod kunnen komen.
Uit het grote fllmaanbod moet be
slist een goed programma samen te
stellen zijn met films bijvoorbeeld in
het genre thrillers of rampenspekta
kels, om maar iets te noemen. De
film-marathon van aanstaande vrij
dag en zaterdag geeft Jogchem's
Theaters een uitgelezen kans om die
behoefte verder te peilen.
De filmredaktie wenst u in ieder
geval een plezierige filmnacht toe,
mét of zonder gebruik van de snurk-
zaal!
door
Bert Vos
CLOSE ENCOUNTERS OF THE THIRD
KIND
.Close encounters of the third Kind", re
gie Steven Spielberg 1977 1980 Genre
speculatieve SF Produktie Julia en Michael
Phillips Scénario: Steven Spielberg Mu
ziek: John Williams. Camera Vilmos Zsig-
mond. Camera nieuwe scènes Alan Davian
Speciale fotografische effekten Douglas
Trumbull Met Richard Dreyfuss, Melinda
Dillon. Francois Truffaul. Ten Garr. Gary
Guffey e a Lengte 132 minuten.
Na „2001van Stanley Kubrick, is „Close
encounters of the third kind" van Steven
Spielberg (Jaws, 1941Raiders of the lost
ark) te beschouwen als de beste SF-film
van de laatste decennia. De film repre
senteert de betere SF. Ook al heeft Spiel
berg niets nagelaten om ook het oog een
spektakulalr schouwspel te gunnen, Is
„Close encounters" (en zeker de speciale
editie van 1980) een film, waarover duide
lijk is nagedacht alvorens er aan is be
gonnen. Het resultaat Is er dan ook naar.
Het is niet zo uniek, dat regisseurs, wier
films niet het verwachte succes hadden,
nogmaals achter de montage-tafel kro
pen om hun produktie te verbeteren. Het
is wél uniek, dat een succesvolle film als
„Close encounters" na enkele jaren
wordt herzien, omdat de regisseur toch
niet zo tevreden was, Spielberg was van
het begin af niet zo erg tevreden over het
resultaat. De film was volgens hem niet
af Door tijdgebrek moesten verschillen
de scènes vervallen, terwijl ook aan de
montage het één en ander mankeerde.
In de speciale editie van ..CE3Kis onge
veer 25 minuten aan nieuw materiaal toege
voegd. terwijl de montage helemaal opnieuw
is gedaan Beide werkzaamheden hebben
van „Close encounters'' een nog betere film
gemaakt. Het verhaal heeft aan zeggings
kracht gewonnen door de nieuwe scènes,
terwijl door een veel vlottere montage het
ritme van de film enerverender is geworden,
overeenkomstig het onderwerp Kortom
Spielberg heeft zijn film terecht en met suc
ces verbeterd, waardoor zijn oorspronkelijke
ideeën beter tot z'n recht zijn gekomen.
„Close encouters of the third kind gaat
over Ufo's (onbekende vliegende objekten),
vliegende schotels dus Je moet echter van
goede huize komen, wil je een dergelijk om
streden onderwerp geloofwaardig in een
filmverhaal kunnen verwerken, zonder met
een op dezelfde hoop te worden gegooid als
al dan niet vermeende fantasten als Erich
van Daniken, Jacques Vallée, Julien Wever-
bergh, Charles Berlitz en anderen Het is
bekend, dat Spielberg inderdaad uit het goe
de huis is gekomen „Close encounters of
the third kind'' werd een grandioos succes
Hoofdpersoon in het verhaal is Roy Neary
(een formidabele rol van Richard Dreyfuss),
die tijdens een enorme Ufo-golf wordt ge-
konfronteerd met het wonderlijke fenomeen
en - evenals verschillende anderen - in de
ban raakt van de Ufo's, die duidelijk met
vooropgezette bedoelingen steeds vaker
opduiken en een merkwaardige melodie in
de gedachten van daartoe gevoelige men
sen planten Plus het beeld van een merk
waardig gevormde berg De film begint ech
ter veel minder kleinschalig met een scène
tijdens een woestijnstorm, waarbij tientallen
bommenwerpers volkomen intakt worden te
ruggevonden na sinds de tweede wereldoor
log als vermist te zijn opgegeven Het is een
knap verfilmd begin, dat meteen de sfeer
wordt voor het verdere filmverhaal aangeeft
die van het volledige mysterie.
Spielberg slaagt er in om - door een uitge
balanceerde mixage van gigantische spek
takelscènes èn kleinschalige sequences -
een fascinerend verhaal voor te schotelen
zónder dat het mysterie van de vliegende
schotels en haar bemanningen echt wordt
opgelost Met name het slot, waarin Spiel
berg in tegenstelling tot de eerste versie, nu
ook de kathedraal-achtige ruimte van het
grote moederschip toont, geeft desondanks
niets van het geheim prijs Integendeel de
toeschouwer krijgt er alleen maar verschil
lende stukjes voor de puzzel bij.
Indrukwekkend is de film zeer zeker. In
drukwekkend, omdat Spielberg het feno
meen „vliegende schotel' heeft benaderd
op een geheel eigen wijze Niet met de hys
terie, een Ufo-fanaat eigen, noch met de
spotlust van een tegenstander „Close en-
counters of the third kind" is natuurlijk puur
entertainment, maar heeft daarnaast geluk
kig méér te bieden Een stukje filosofie over
de vreedzame konfrontatie tussen de meps-
heid en eventuele buitenaardse ruimtereizi
gers.
Een relativerende film ook, waarbij Spiel
berg grotendeels met beide voeten op de
grond blijft staan Spielberg - die het verhaal
zelf schreef - heeft vooral een „menselijk
drama" willen verfilmen, een verhaal van
een ontmoeting tussen de mens en een an
dere intelligentie. Met gevoel voor humor en
verhoudingen schetst Spielberg de reakties
van de mensen, die in kontakt komen met de
Ufo's, en het zijn puur menselijke reaklies
Vooral het eerste deel van de film ademt de
sfeer uit van „verwachting van iets wat ko
men gaat. En die sfeer valt niet weg. als de
eerste ontmoetingen met de Ufo's plaatsvin
den Integendeel Het tweede deel van de
film is echter anders. Dan raakt de mensheid
in de ban van het „grote, heilige gebeuren",
de ontmoeting met de Ufo's in de derde
graad (third kind), zoals dat in Ufo-termen
heet Een direkte konfrontatie De film begint
dan zo langzamerhand de religieuze sfeer
van gedrevenen uit te ademen, hoewel
Spielberg dat in de speciale editie genoeg
wist terug te dringen (door scènes te laten
vallen en nieuwe toe te voegen) om dat deel
in balans te houden met het relativerende
begin
„Close encounters of the third kind" is
een fantasierijke film. Een vredelievende
film ook, want je kunt je eerder voorstel
len, dat de aardse strijdkrachten probe
ren zo n vliegende schotel neer te schie
ten met een atoomgranaat, dan dat zij het
risico van de konfrontatie aandurven. Zo
wordt het ons tenminste altijd voorge
schoteld in allerlei andere SF-films en
boeken. En - laten we eerlijk zijn - zo is nu
eenmaal de aard van de mens. Wantrou
wend en niet te gauw bereid om te aan
vaarden dat iets, wat hem vreemd, groots
en machtig voorkomt, misschien wel
eens in vrede zou kunnen komen. In
Spielberg's film ontbreekt dat wantrou
wen en zien we de gezamenlijke mens
heid in vol vertrouwen omhoog kijken
naar de diepzwarte hemel, wachtend op
de grote ontmoeting. Je zou het een vorm
van naïviteit kunnen noemen, maar het is
wel de boodschap, die Spielberg met de
ze film door wil geven.
„STAR WARS" EN „THE EMPIRE STRI
KES BACK"
„Star Wars", regie George Lucas. 1977
Genre space-opera Scénario George Lu
cas. Produktie Gary Kurtz; Camera Gilbert
Taylor; muziek John Williams. Speciale fo
tografische effecten John Dijkstra, Minia
tuur en optische effecten Robert Black,
George E. Mather, P S Ellenshaw, Joseph
Johnston, Adam Beckett ea Monfage Paul
Hirsch. Marcia Lucas. Richard Chew Met
Mark Hamill. Harrison Ford. Carrie Fisher,
Peter Cushing, Alec Guinnes e a. Lengte
125 minuten
„The empire strikes back", regie Irvin
Kershner. 1980 Produktie Gary Kurtz en
George Lucas; Scénario Leigh Brackett en
Larry Kasdan Camera Peter Suschitsky
Montage Paul Hirsch, speciale effecten
Brian Johnson; speciale kreaturen Stuart
Freeborn, muziek John Williams Met Mark
Hamill, Harrison Ford, Carrie Fisher, Billy
Dee Williams, David Prowse e a. Animatie
Peter Kuran Lengte 124 minuten
Het superspektakel „Star Wars" van
George Lucas luidde in 1977 een geheel
nieuwe periode in. Het SF-spektakel be
gon haar opmars naar succes. Al snel
volgden de mindere goden, zoals „Batt-
lestar Galactica" en verschillende produ
centen zagen opeens ook brood in scien
ce fiction als entertainment, nadat het SF-
fenomeen jaren een tamelijk bloedeloos
bestaan had doorgemaakt met slecht^
zelden een uitschieter. De gevolgen wa
ren niet altijd even succesvol als het gro
te voorbeeld. Een gigantische mlljoenen-
produktie als „The Black Hole" bijvoor
beeld, werd een regelrechte flop, on
danks het feit, dat de Walt Disney-stu-
dio's talent genoeg in huis heeft om ook
een dergelijk projekt tot een succes te
kunnen maken.
Toch kan „Star Wars" - ondanks de
minder aardige naweeën van tweede
rangs Imitaties - beschouwd worden als
een doorbraak-film. Dit SF-spektakel van
George Lucas maakte in feite de weg vrij
voor andere, betere SF-films, omdat was
gebleken, dat er wel degelijk belangstel
ling was voor science fiction, mits in de
juiste vorm verpakt.
„Star Wars" en „The Empire strikes back"
spelen zich af in een verre toekomst in een
heelal, dat voor een niet onbelangrijk deel
door de mensheid is gekoloniseerd voor
zover niet andere sterrevolkeren beslag leg
den op de miljoenen planeten. De mensheid
heeft zich verenigd in een galactische repu
bliek Een vreedzaam bestaan lussen de an
dere volkeren, totdat de republiek ineenstort
en het Imperialistische Keizerrijk onder lei
ding van de sinistere Lord Darth Vader wordt
gesticht Het konflikt tussen goed en kwaad
is geschapen en dat is de basis voor zowel
„Star Wars" als „The Empire strikes back"
Verschillende planeten wensen zich niet te
onderwerpen aan de feodale heerser en ko
men in opstand De strijd van de rebellen
tegen het gigantische robottenleger van het
Imperium is wanhopig, de overmacht is
soms groot Een ideale broedplaats voor hel
den.
En aan helden is er geen gebrek in het
epos van George Lucas Zoals daar zijn
Luke Skywalker (Mark Hamill) een twintig
jaar oude boerenjongen van de planeet Ta-
tooine, die zich in het strijdgewoel stort als hij
op een goeie dag hoort, dat een prinses van
de planeet Alderaan zich in gevaar bevindt,
Han Solo commandant van de Millenium
Falcon, een piratenschip van Corillian. die
vergezeld van Chewbacca, een Wookie, de
rebellen bijstaat en prinses Leia Organa, een
jonge senator van de (verwoeste) planeet
Alderaan (Carrie Fischer), die zich als rebel-
lenleidster ontpopt. Een hoofdstuk apart is
Ben Kenobi, eens gerespecteerd in de oude
Republiek, nu een outlaw in het keizerrijk Hij
beschikt over de geheimzinnige Kracht, die
hi| gebruikt om het Kwaad van het Keizerrijk
te bestrijden „in dienst" van de rebellen Een
prima rol van Alex Guinness Elektronische
helden in de .Star Wars' -cyclus zijn de ro
bots „C-3PO" en R2D2twee grappige me
talen mannetjes, die tamelijk filosofisch en
lakoniek al dat geharrewar om zich heen
Roman Polanski in ,,The Fearless Vampire Killer'
Alien, regie: Ridley Scott. 1978 Produktie
Gordon Carroll, David Giller en Walter Hill
Scénario. Dan O'Bannion, naar een verhaal
van Dan O'Bannion Ronald Shusett Ca
mera Derek Vanlint, muziek Jerry Golds
mith; Montage Terry Rawlings Peter Wea-
therley Genre SF-horror/spektakel Mel:
Tok Skerritt, Signorney Waever, Veronica
Cartwright, Harry Dean Stanton, John Hurt,
Ian Holm, Yaphet Kotto en Jones (de kat)
Lengte 117 minuten Keuring: 16 jaar
Een duidelijk hoogtepunt op het gebied
van SF-fllms is „Alien" van de Ameri
kaanse regisseur Ridley Scott, naar een
Scénario van Dan O'Bannion, gebaseerd
op een verhaal van O'Bannion en Ronald
Shusett. O'Bannion Is In SF-kringen on
der meer bekend als de scenario-schrij
ver van „Dark Star", die regisseur John
Eén van de beginscènes uit de schitterende SF-thriller met horror-è[ementen .Alien", van regisseur Ridley Scott
Ijskoude sneeuwstormen teisteren het
grillige, bergachtige landschap en het lan
dingsschip van de „Nostromo" heeft moeite
om een geschikte landingsplaats te vinden.
Er wordt een kleine expeditie uitgezonden.
Regisseur Scott verfilmt dat allemaal in
een trefzekere stijl, waarin het gigantische
van het landschap, de techniek van het ruim
teschip en de nietigheid van de mensen ef-
fektief reli ëf krijgt
De expeditie vindt een gigantisch ruimte
schip, dat blijkbaar is neergestort Een schip
Donald Sutherland in ,,The invasion of the body snatchers"
Carpenter in 1974 maakte en eigenlijk pas
in Nederland is ontdekt als een soort „un-
derground-SF".
Was „Dark Star" een duidelijke low-bud-
get-film, „Alien" daarentegen is een miljoe-
nenproduktie Toch zijn de invloeden van
Dan O Bannion in „Alien" duidelijk merkbaar
en het lijkt er op, alsof hij zijn ideeën, voor
treffelijk verbeeld in „Dark Star" in „Alien
nog eens in duurdere variaties opnieuw
heeft verwerkt.
Alien" is een bloedstollende horror-pro-
duktie, zich afspelend in een verre toekomst
Aan de ene kant heeft regisseur Scott op een
geraffineerde wijze gebruik gemaakt van de
door Steven Spielberg eerder geïntrodu
ceerde „Jaws-effekten" terwijl aan de ande
re kant duidelijke invloeden merkbaar zijn
van Kubrick's „2001 ook al zullen de Ku-
brick-fanaten een dergelijke vergelijking
misschien niet helemaal in dank afnemen.
Het draait allemaal om het commerciële
ruimteschip „Nostromo" dat volgeladen
met buitenaardse delfstoffen op weg is naar
de aarde De zevenkoppige bemanning ligt,
onbewust van de re«s door de lichtjaren
heen, in de speciale cocon, waarin hun le-
vensfunkties zijn vertraagd om de lange reis
zo comfortabel mogelijk te kunnen maken
Maar plotseling worden de mannen en
vrouwen van de „Nostromo" gewekt door de
enorme scheeps-computer, „Moeder' ge
noemd De bemanning denkt aanvankelijk
dat de reis voorbij is en het schip de aarde
nadert Ze blijken echter nog maar halverwe
ge te zijn. „Moeder" heeft de bemanning
gewekt, omdat dichtbij een „noodsein'
wordt uitgezonden Volgens instrukties be
sluit commandant Dallas (een voortreffelijke
rol van Tom Skerritt) om een onderzoek in te
stellen, tegen de wil van sommige anderen
in, die het liefst zo snel mogelijk naar huis
willen De bewuste planeet, van waar het
noodsein afkomstig is. behoort tot het onher
bergzame type
met macabere vormen, zo immens van af
metingen. met een uitstraling, die zo onheil
spellend is, dat de expeditie aarzelt om ver
der te gaan Ze doen het toch en dat is het
begin van alle ellende Het schip is verlaten
op een al even groot geraamte van een
astronaul na, dat duidelijk door een onbe
kend iets uit elkaar is gerukt De speurtocht
in de ingewanden van het reuzenschip levert
duidelijk leven op In een gigantische ruimte
ontdekken de astronauten van de „Nostro
mo" lange rijen pulserende „bollen Eén
van de expeditieleden onderzoekt een der
gelijke bol en raakt ernstig gewond, doordat
plotseling uit èen van de bollen een vreemd
soortig, inktvisachtig wezen schiet en zijn
tentakels om het gezicht en hals van de man
kronkelt
Wat zich daarna ontwikkelt is een lange
reeks van speurtochten naar het mon
ster, dat op onverklaarbare wijze zich in
de borst van het slachtoffer heeft ontwik
keld en nu een ware terreur uitoefent,
zonder dat de bemanningsleden het
beest ooit te zien krijgen. De eerste
slachtoffers vallen. De toeschouwer
wordt meegesleept door de geraffineerde
effekten van Scott, die daarmee een waar
dige voortzetting laat zien van wat regis
seur Steven Spiplberg als het zogenaam
de „Jaws'-effekt had ontwikkeld, je voelt
dat het er is, maar je ziet het niet. De
onbekende dreiging van de dood.
INVASION OF THE BODY SNATCHERS
„Invasion of the body snatchersregie
Philip Kaufman, 1977 78 Produktie Robert
H Solo Scenario W.D Richter, naar de
roman „The Body Snatchersvan Jack Fin
ney Camera Michael Chapman, muziek
Denny Zeitlin; montage Douglas Stewart,
genre SF horror-SF Met Donald Suther
land. Brooke Adams. Leonard Nimoy Vere-
noica Cartwright. Don Siegel, Robert Duvall
e.a. Lengte 115 minuten; keuring 16 jaar
Regisseur Philip Kaufman heeft geen
onverdienstelijkfe jaoging gedaan om het
succes van DörvSiegel uit 1956 te bena
deren, afgaaritflj^ wat filmkenners, die
Siegel's versie hebben gezien, er van vin
den. Zelf heb Ik de film van 1956 niet ge
zien en het ontbreekt me dus gelukkig
aan relevant vergelijkingsmateriaal.
„Invasion of the Body Snatchers" speelt
zich af in San Francisco, waar vanuit het
diepe, mysterieuze heelal ietwat vlokkerige.
schimmelachtige zaden neerkomen. In het
begin is er nog niets aan de hand, maar de
bodem van Californië is blijkbaar vruchtbaar
genoeg voor een zeer voorspoedige ontwik-
jj keling. |pn b n r»,
"^Dónatd Sutherland (M A S H„ „Kïute",
Don't look now, The diry dozen, Fellini's Cas-
sanova „1900" en „Ordinary Family") speelt
de hoofdrol als Matthew, inspekteur van de
stedelijke gezondheidsdienst, die langzaam
maar zeker, dankzij z'n vriendin Elizabeth
(Brooke Adams) ontdekt wat er aan de hand
is. San Francisco wordt heroverd door bui
tenaardse wezens, die in staat zijn om via
een nogal huiveringwekkende techniek
mensen te dupliceren en het origineel te ver
nietigen. Wat er overlbijft is een menselijk
omhulsel met de geest van buitenaardse we
zens. Op het moment, dat verschillende we
zens op deze wijze een eigen lichaam heb
ben gecreëerd is, er geen houden meer aan
en is de mensheid in feite gedoemd tot de
bittere ondergang.
Matthew denkt in zijn strijd tegen de we
zens hulp te hebben van dr David Kibner,
die zegt hem te willen geloven. (Een prima
rol van Leonard Nimoy, beter bekend als de
Vulcaniërdr. Spock in de serie „Star Trek").
De „pods" zoals de buitenaardse wezens
worden genoemd, manifesteren zich in de
vorm van uit de kluiten gewassen peulen,
die, zodra ze rijp zijn, heel ijverig aan het
werk slaan, wanneer inmiddels vermense
lijkte specima hun vrucht in kontakt hebben
gebracht met nog niet aangetaste mensen.
Aanvankelijk lijkt het erop. dat de strijd nog
gewonnen kan worden, maar al spoedig es
caleert de film en zijn we getuige van de bijna
verovering van Matthew zelf, terwijl hij over
vermoeid ligt te dommelen in z'n achtertuin
tje Op dat moment heeft „Invasion of the
Body Snatchers" al het karakter van een
pure horror-film gekregen, wat nadien vrijwel
niet meer zal veranderen
Het einde zal voor velen onbevredi
gend zijn. Omdat nu eens niet de mens
heid als onoverwinnelijk wordt voorge
steld, zoals je maar al te vaak In die scien
ce fictlonstrips leest. De aardbewoners
zijn allesbehalve superieur en dat wordl
gesublimeerd in die ene door merg en
been snijdende kreet van Matthew als hij
Nancy (Veronica Cartwright) plotseling
op straat tegenkomt en ontdekt, dat zij
nog niet behoort tot de veroveraars, maai
nog steeds mens Is gebleven. Die (Dol
by)-kreet doet sterk denken aan „The
Shout" van Smollnowski, maar het zijn de
ogen van Nancy die de waarheid vertel
len: de mensheid heeft verloren. Is verlo
ren. Liefhebbers van een happy end zul
len dat regisseur. Kaufman en scenario
schrijver W.D Richter niet in dank afne
men. Toch is dat een pluspunt van de
film.
DRESSED TO KILL
„Dressed to kill", 1980 Regie Brian de
Palma Produktie George Litto Scénario
Brain de Palma; camera: Ralf Bode; muziek
Pino Donaggio; Montage Jerry Greenberg
Genre: Thriller met horror-elementen. Met
Michael Caine, Angie Dickinson, Nancy Al
len, Keith Gordon, Dennis Franz e.a. Lengte
104 minuten; keuring. 16 jaar.
Regisseur Brian de Palma behoort a
enige tijd tot de groep veelbelovende jon
ge filmers van Hollywood, samen met re
glsseurs als John Carpenter, Martir
Scorsese, Francis Coppola, George Lu
cas en anderen. Zijn stijl is gericht op
shockeren en dat doet hij in het algemeer
erg effektief, ook al hebben sommige var
zijn films wel wat last van een „teveel"
Dat is ook enigszins het geval met „Dres
sed to kill", ook al is het een uitstekende
thriller met vaak shockerende horror-ef
fekten. De Palma wordt regelmatig verge
leken met de nieuwe Hitchcock, maar he
Is dan wel een erg moderne Hitchcock
die In verhouding tamelijk veel tomaten
sap en aanverwante artikelen nodig heef
om met de nodige bloedspetters het doo
hem gewenste effekt te bereiken.
„Dressed to kill vind ik niet z'n beste film
maar niettemin bqhoort de film wél tot d(
betere thrillers.
Zij staat bekend onder de naam Bobbi Z(
vervolg op pagina 15
Michael Came en Angie Dr&irison in Dressed to kill" van Brian de Palma.
bekijken (nadien in lal van SF-spektakels
driftig nagebootst).
Is „Star Wars" eigenlijk één gigantische
oorlogsfilm in de ruimte met betrekkelijk wei
nig diepgang maar veel spektakel-werk en
speciale effekten. „The Empire strikes back"
biedt toch iets méér dan dat alleen. Met na
me de mysterieuze Kracht („Moge de Kracht
met U zijn") wordt verder uitgebouwd en
krijgt meer relief via de kostelijke kreatie Yo-
da, de Jedi-leraar op de planeet Degobah,
die Luke Skywalker de mogelijkheden en
moeilijkheden van de Kracht moet bijbren
gen „in de geest van Ben Kenobï' Eigenlijk
is deze Yoda de ster van „The Empire stri
kes backEen kostelijke kreatie van Stuart
Freeborn. Wat overigens niet wegneemt, dat
„The Empire strikes back" eveneens is op
gebouwd uit uitstekende speciale effekten
en schitterende trucages, die resulteerden in
soms adembenemend spektakelwerk.
Technisch behoort ook „Star Wars II tot de
reeks hoogstandjes van Hollywood's ver
nuft In het genre „space opera's" behoort
tot de „Star Wars"-cyclus tot het beste wat
Hollywood op dit moment heeft geprodu
ceerd.
ALIEN, BLOEDSTOLLENDE HORROR-SF
