Befaamde western met Yul Brynner, Steve
McQueen, Charles Bronson e.a.
EEN ZWOELE ZOMERAVOND"
chitterend georganiseerde
:haos van het Werktheater
Body Heat", hartstochtelijk noodlotsdrama
de traditie van de „film noir"
„THE MAGNIFICENT SEVEN" IN CINEMACLUB DE KORF
ALLEGRI BARBARO
kijk op de film
JoNDERDAG 11 MAART 1982
zwoele zomeravond". 1982.
Frans Weisz en Shireen Stroo-
roduktie Hans Man in 't Velt; Scè-
Mana Kok; Camera: Robbie Mül-
wnlage: Ton Ruys; Muziek: De
isoezen. Met: Marja Kok, Helmert
jnberg, Joop Admiraal, Frank
Cas Enklaar, Olga
rhoek, Gerard Thoolen e a. Leng-
minuten. Keuring: alle leeftijden,
Grand 3, Amersfoort, première
land.
R BERT VOS)
i nieuwe Nederlandse film. Ge-
tdoor Frans Welsz (Charlotte),
n met Shireen Strooker (Werk
er). Uitgevoerd door leden van
het Werktheater. Titel: Een zwoele
zomeravond. Een eigenlijk nietszeg
gende, wat zoete titel, waarachter
zich van alles kan verbergen. En dat
la dan ook Inderdaad het geval.
Hoewel de film Is gebaseerd op een
(gelijknamige) theatervoorstelling
van de eerdergenoemde toneel
groep In de zomers van '78 en '79 In
een kleine circustent, lijkt de film vol
gens hen die het kunnen weten, toch
niet meer zo erg op de theatervoor
stelling. De film Is dus een geheel
eigen leven gaan lelden.
In ,,Een zwoele zomeravond" wordt
heel wat overhoop gehaald, niet alleen
om het hooggeachte publiek te verma
ken met hoogst dubieus varieté-thea-
ter, maar ook om in de film een totaal-
htreden van „mevrouw Emanuels", een schitterende vertolking in travestie
Ierard Tholen Een scène uit: „Een zwoele zomeravond" van Frans Weisz en
n Strooker.
beeld te (kunnen) geven van hetgeen
zich achter de schermen van het variété
afspeelt. Het is natuurlijk de vraag of het
een realistisch beeld is, geloofwaardig
is het echter wel, ondanks de wat over
trokken uitbeelding van het totaal. ,,Een
zwoele zomeravond" zou je kunnen
omschrijven als een door het Werkthea
ter georganiseerde chaos, die boven
dien nog leuk is ook.
Want een chaos is het in het gezel
schap van de Nellico's (een samenvoe
ging van Nel en Koos, gespeeld door
Marja Kok en Helmert Woudenberg)
Wat een perfekt georganiseerde voor
stelling zou moeten worden voor een
eerbiedwaardig gezelschap van dorps
notabelen ter gelegenheid van het 500-
jarig bestaan van hun dorp, ontaardt in
een zeer chaotische show, waarin ook
de notabelen zélf zich niet onbetuigd
laten en - ieder op z'n eigen wijze - een
voorstelling geven.
,,Een zwoele zomeravond" zou je der-
halvekunnen beschouwen als een kari
katurale spiegel van een gemeen
schap, een dorpsgemeenschap, een
gemeenschap van auteurs, van arties
ten.
Wat een bruisende, gereglementeer
de slotmanifestatie had moeten worden
krijgt ongekende hoogtepunten, die al
les overtreffen van wat op het program
ma stond. Afgezien nog van het.tries
te" feit, dat Nel en Koos ernstige huwe
lijksproblemen hebben, doordat Koos
vlak voor de voorstelling aan Nel be
kent, dat hij ,,een ander" heeft, zijn er
nog andere zaken die tijdens die zwoele
avond al dan niet tot een uitbarsting
komen, of al dan niet tot een oplossing
worden gebracht. Zo is er de vrouw van
de organiserende ambtenaar van het
feest, mevrouw Wiegman, die dronken
het podium op komt en van het interna
tionale hondennummer een zéér spe
ciaal spektakel weet te maken
Of Opa, wiens nummer eerder berust
op (uit eerbied) in stand qehouden ver
gane glorie Om maar niet te spreken
van de Belg, die als gast van het ge
meentebestuur aanwezig is op het slot
feest om uit de mond van Koos een
eindeloze stroom Belgenmoppen aan
te moeten horen.
Voeg daarbij de spirituele mevrouw
Emanuels, een struise Surinaamse, die
,,op bestelling" haar 150 Sateh'tjes
komt verkopen en daarbij en passant
een grandiose show opvoert en het re
sultaat is een uiterst maffe, dolle film,
waarin niks goed gaat. Een grandioos
georganiseerde chaos, die van het be
gin tot het eind blijft boeien, ook al moet
ik er wel bij zeggen, dat je wel van het
genre moet houden
„Een zwoele zomeravond" is in ver
schillende opzichten een geslaagde
film.
Want natuurlijk is het niet alléén dolle
pret rond dat in sommige opzichten on
geloofwaardig groots uit de hand gelo
pen feest. Wie de uitgangspunten van
het Werktheater kent zal dat ook niet
verwachten. De zorgvuldig samenge
voegde elementen vormen weliswaar
een uiterst kleurig mozaiek van uit het
leven gegrepen stijlbloempjes, maar
prikken tevens door het „decor" heen,
door de opgetrokken facade, die eigen
lijk ieder mens in stand houdt. Voor de
buitenwereld, voor zichzelf Het feno
meen Belgenmoppen, door Koos als
een voor hem altijd geslaagd „gieren-
lachen-brullen"-nummer achteloos de
tent ingeslingerd, krijgt een opwindend
vervolg, als er een Belg in de zaal blijkt
te zitten, die dat allesbehalve op prijs
stelt. En dóér had Koos duidelijk niet op
gerekendDiskriminatie, vooroorde
len, het zit er allemaal in. En er wordt
tevens mee afgerekend, voor de goede
verstaander Dat blijkt het duidelijkst uit
het grandioze optreden van Gerard
Tholen in travestie als „mevrouw Ema
nuels", zoals gezegd een struise Suri
naamse, die op haar goedlachse ma
nier lak heeft aan iedereen en dat dui
delijk laat blijken ook. Opa, een hard
nekkige tegenstander van alles wat een
kleurtje heeft, probeert mevrouw Ema
nuels op alle mogelijke manieren te be
ledigen, maar ze veegt in feite achte
loos de vloer met hem aan en haar
„domme" optreden wordt besloten op
het podium zélf, waar ze voor een stom
verbaasd publiek enkele schitterende
acts opvoert via liedjes, die uiterst pro
fessioneel overkomen.
Voor de één een dissonant, voor de
ander een extraatje, is het optreden van
volwassen acteurs als peuter en
schooljongetjes. Natuurlijk behoren er
ook kinderen tot het varieté-gezelschap
van de Nellico's en die gaan 's avonds
bepaald met zoet na het jeugdjournaal
naar bed. Dat levert - tussen alle ellen
de door - nog extra problemen op en zo
kan het gebeuren, dat je een volwassen
man met een speen in z'n mond en
gekleed in een trappelzak over de vloer
ziet kruipen, krom pratend als een nau
welijks de babytijd ontgroeide peuter
Of een volwassen man in korte broek,
zich aanstellend als een schooljongen,
vol kattekwaad. Het geeft aan de ene
kant een vervreemdend effect, maar
anderzijds ben je er eigenlijk al snel aan
gewend en ben je verbaasd over het
feit, dat je je zo snel aanpast aan de
veranderde omstandigheden.
„Een zwoele zomeravond", heeft
als filmisch kijkspel veel te bieden,
óók In de details. Een kleurrijk, erg
geschakeerd geheel, waarbinnen zo
wel Werktheater-acteurs en actrices
als de talrijke figuranten een homo
geen geheel vormen. Zonder de an
deren tekort te willen doen (het spel
Is In vrijwel alle opzichten voortreffe
lijk) zetten Marja Kok als Nel en Hel
mert Woudenberg (met toupet) twee
levensechte zangers van het levens
lied neer, waarbij de muziek van de
Roomsoezen het geheel niet onaan
zienlijk accentueert en nadrukkelijk
onderstreept zonder dat het verve-
rHeat", USA, 1981. Regie: Law-
fKasdan. Produktie: FredT Gallo.
no Lawrence Kasdan Camera,
jrd H. Kline. Muziek: John Barry
ge Carol Littleton. Genre eroti-
[Ihnller in de traditie van de film
engte 113 minuten. Keuring- alle
ben (niet geschikt voor al te jeug-
pjkers) Met William Hurt, Kath-
jturner, Richard Crenna, Ted Dan-
U A. Preston, Mickey Rourke en
timmer Theater: Euro Cinema te
Bfoort.
«BERT VOS)
de trailer van „Body Heat"
gezien, zal het met me eens
tna de film zélf gezien te hebben,
"ïtraller eigenlijk geheel letsan-
suggereert dan de film In
Rijkheid te bieden heeft. Wie op
afgaat verwacht hoogst-
chljnlijk een erotisch, in sof-
opgenomen, soft-porno-pro-
t In de stijl van Just Jeackln. Laat
•t verlakken, want „Body Heat"
llukklg wel wat méér dan zo'n
■llgefllm In een volkomen afge-
^rde stijl. Zonder nou dlrekt de
buut-film van wonderboy Law-
1 Kasdan hoog de hemel In te
willen prijzen, kan „Body Heat" een
uitstekende film genoemd worden in
de traditie van de Amerikaanse film
nolr uit de veertiger jaren (in moder
ne verpakking), waarbij regisseur
Kasdan kon putten uit zijn rijke én
vooral succesvolle ervaring als sce
nario-schrijver (Continental Divide,
The Empire strikes back en Raiders
of the Lost Ark). Kasdan behoort tot
de categorie jonge Amerikaanse
filmers, die zo van de „ene op de
andere dag" naar voren treden en
dan ook meteen succes hebben na
een tamelijk oninteressante aan
loopperiode. Was Kasdan al veel ge
vraagd als succesvol scenarioschrij
ver, als regisseur heeft hij bewezen
ook nog prima te kunnen regisseren.
„Body Heat" is een hartstochtelijke
film met veel erotische hoogtepunten,
die - mede dankzij het voortreffelijke
spel van hoofdrolspelers William Hurt
en debutante Kathleen Turner - een
uitstraling hebben van een bijzonder ni
veau. Dat is óók een gevolg van de
sfeer, die Kasdan in zijn film vanaf het
begin kreèert. Een hete, erotische
sfeer, niet alleen veroorzaakt door de
hittegolf, die op dat moment in de stad
woedt, maar ook door de wijze, waarop
Kasdan het verhaal in voortreffelijke
dialogen opbouwt.
Het verhaal op zich bestaat uit ele-
JEAD AND BURIED": HORROR
il and burled", gebaseerd op de gelijknamige horror-roman van Chelsea
parbro, is een rdelijk goed gemaakte horror-film met (uiteraard) veel bloederi-
ptien (tot stand gebracht door specialist Stan Winston), maar James Farenti-
jelody Anderson, Jack Albertson en anderen slagen er toch niet in om die
impakt van het boek over te brengen in deze film-editie. Dan O'Bannion
io-schnjver van „Alien") heeft aan deze film meegewerkt, maar in tegen-
9 tot het boek, waarop dit trots wordt aangekondigd, zwijgt de distributeur in
pen. Op de verstrekte informatie staat zélfs geen regisseur vermeld En dat
"te denken Voor de liefhebbers
menten, die al eerder voor films en ver
halen zijn gebruikt, maar die in de kon
tekst van Kasdan een geheel nieuwe
vorm krijgen, waardoor het toch tamelijk
clichématige (man wordt minnaar van
getrouwde vrouw, samen besluiten ze
echtgenoot te vermoorden) op de ach
tergrond verdwijnt. We zijn getuige van
de eerste ontmoetingen, de afwijzingen
en dan de plotseling in alle hevigheid
losbarstende lust. Die scènes, doen -
vooral in het begin - sterk denken aan
„The postman always rings twice",
waarin Nicholson en Jessica Lange
door eenzelfde onbedwingbaregolf van
lust worden overvallen waarna het
noodlot onverbiddelijk toeslaat. Ook in
„Body Heat" is dat de kern van het ver
haal: lust en hartstocht, die via moord
uitmonden in puur drama
Zonder de sfeer, de karakterteke
ning en de voortreffelijke dialogen
van Kasdan, én zonder de uitstraling
en vertolkingen van William Hurt en
Kathleen Turner, zou „Body Heat"
een snel te vergeten doorsnee B-film
zijn geworden. Nu Is het een film met
„body", in velerlei opzichten.
V.
•.Dead and buried" met Melody Anderson
(door Bert Vos)
LEUSDEN - Op donderdag 18
maart a.s. vertoont de Cinema
club De Korf de uit 1960 dateren
de western van John Sturges:
„The Magnificent Seven". De
voorstelling wordt - zoals inmid
dels traditie is geworden - gege
ven in de korfzaal van het activi
teitencentrum De Korf. De voor
verkoop is inmiddels van start
gegaan. U kunt voor toegangs
bewijzen 3,50 per stuk - intro-
duktieprijs) terecht op het kan
toor van de Leusder Krant, Ro-
zendaallaan 9, Leusden-centrum
op werkdagen van 9.00 tot 12.00
uur en van 13.30 tot 17.00 uur.
Verder elke avond tussen 20.00
en 22.00 uur in het activiteiten
centrum De Korf aan de Smidse
(winkelcentrum De Hamershof).
Wacht hiermee niet te lang om
teleurstelling te voorkomen.
„The magnificent seven", USA,
1960. Regie John Sturges Produktie
Walter Minsch. Scenario: William Ro
berts (bewerkt naar de film „The seven
Samuarai" van Akira Kurosawa -
1954) Camera: Charles Lang jr. Mu
ziek Elmer Bernstein. Met Vul Bryn
ner, Eli Wallach, Steve McQueen.
Charles Bronson, Robert Vaughn,
Horst Buchholz e z Lengte 117 minu
ten. Genre: western Nederlandse titel
„Zeven mannen zonder vrees". Thea
ter: Cinemaclub De Korf. Activiteiten
centrum De Korf, donderdag 18 maart,
20 00 uur
Het verhaal van „The Magnificent
Seven" zouden wij een epos van
moed en angst kunnen noemen.
Angst bij de eenvoudige boeren uit
het kleine Mexicaanse grensdorpje
Ixcatlan, die op geregelde tijden hun
oogst geplunderd zien door een stel
meedogenloze bandieten. Moed bij
de zeven mannen, die de strijd met
hen opnemen. John Sturges (bekend
o.m. van „Gunflght at the O.K. Cor
ral", „The old man and the sea",
„Bad day at Black Rock" en „Last
train from Gun Hill") regisseerde de
ze actievolle film, die geheel werd
opgenomen in de grensstreek van
Mexico.
„The Magnificent Seven" is het ver
haal van Chris Adams (Vul Brynner) die
probeert zes anderen te vinden om sa
men een aktie op touw te zetten. Hij
komt in kontakt met Vin (Steve
McQueen), een ridder zonder vrees,
maar niet geheel zonder blaam: een kil
ler van beroep. Chico (Horst Buchholz),
een weinig ervaren jonge Mexicaanse
avonturier sluit zich bij hen aan, zo ook
Britt (James Coburn, die sneller met zijn
mes werpt, dan vele mannen hun revol
ver gebruiken. Het groepje groeit, met
Brad Dexter, die Harry speelt, een
vechter, die niet kan geloven, dat Chris
Adams de taak voor zo'n klein bedrag
op zich heeft genomen. Ook Lee (Ro
bert Vaughn), een ruige misdadiger,
sluit zich bij hen aan. Hij is volgens de
annalen reeds overleden Charles
Bronson vertolkt tenslotte de half Mexi
caan, half Ier Bernardo O'Reilly, die lie
ver zou doden voor twintig dollar dan
leven om hout te hakken.
De tegenstander van dit illustere
groepje mannen is Calvera (Eli Wal
lach), leider van een stel bandieten, dat
jaarlijks in het dorpje Ixcatlan „de pre
mie" op komt halen. Maar deze keer
loopt het een tikkeltje minder ge
smeerd, dan Calvera had verwacht.
Dit is het begin van een boeiende wes
tern, inmiddels door kenners tot een
klassieker bestempeld. Scenario
schrijver William Roberts baseerde zich
op de befaamde Japanse film „The Se
ven Samurai" van de ook in Nederland
erg bekende regisseur Akiro Kurosawa,
die in 1980 met „Kagemusha" de Gou
den Palm van het Filmfestival van Can
nes verwierf.
Wat overigens niet betekent, dat
belde films echt vergelijkbaar zijn.
John Sturges is nu eenmaal Kurosa
wa niet en bovendien verschilt de
Amerikaanse mentaliteit nogal wat
van die van de Japunners. Niettemin
is duidelijk, dat „The Magnificent Se
ven" In zijn genre een film van een
behoorlijk niveau is. Vandaar ook,
dat de Cinemaclub De Korf deze film
uitkoos voor één van haar vier Intro-
duktle-voorstelllngen.
Steve McQueen in ..The Magnificent Seven" van John Sturges.
Scène uit: „Een zwoele zomeravond" met van links naar rechts Helmert Wouden
berg (als Koos), Marja Kok (als Nel) en bandleider Flip Jansen van de Roomsoezen (als Flip).
lend wordt. En Gerard Tholen steelt
subliem de show! Melodrama? Een
klucht? Een tragedie? Variété? Het is
een uitgebalanceerde mengeling ge
worden. Vervat in een knap decor,
ondergebracht In een grote fabrieks
hal, In beeld gebracht door een kun
dige cameraman (Robbie Müller) en
geregisseerd door een man, Frans
Welsz, die er samen met Werkthea
ter-regisseuse Shireen Strooker in Is
geslaagd om een Nederlandse film te
maken, die aanspreekt ondanks of
juist door de vervreemdende effek-
ten van een soms Fellinl-achtlg
spektakelstuk, gebaseerd op puur
Nederlandse begrippen en fenome
nen, In een puur Nederlandse sa
menleving.
Bert Vos
(Van de filmredaktie)
Deze week in het Amersfoorts Filmhuis Appelmarkt het vervolg opHongaarse Rhapsodie "van Miklós Jancso, te zien van
zaterdag tot en met dinsdag, 20 15 uur Op de foto: een scène uit de film.
