.Vroeger maakte ik me
elke week wel een keer kwaad'
IJ
Bert Vos vertrekt als hoofdredakteur van de Leusder Krant
„Nooit op
uit geweest
iemand de
grond in
te boren
„Ik wilde
alleen maar
journalist
worden"
,°/por Frits van Breda
LEUSDEN - „Vroeger maakte ik me elke week
I een keer kwaad. Die neiging heb ik eigenlijk nog
afeeds. Ook tegenwoordig is er nog alle aanleiding om
over tal van zaken op te winden."
"Aan het woord is Bert Vos. Vanaf de start van de
usder Krant, 13 jaar geleden, verantwoordelijk voor
'i redaktionele inhoud van het nieuwsblad.
a rt Vos is alleen nog verantwoordelijk voor de krant
nu voor u ligt. Met ingang van het nieuwe jaar gaat hij
irken aan de opbouw van een nieuwe afdeling van de
rneveldse Drukkerij en Uitgeverij B.V.
b Het vertrek van Bert Vos lijkt een goede gelegenheid
wat meer te weten te komen over de man die in
langrijke mate het gezicht van de Leusder Krant be-
alde.
oLambertus Vos werd 40
i,jir geleden in het Drentse
ai elte geboren. Al^op de la-
m re school stondvoor klei-
Bert vast wat hij wilde wor-
vJ\n: Journalist. Ook tijdens
n latere schoolopleiding is
nooit van dit idee afge-
acht. Wel kwam er later een
dere wens bij. Zoals alle
siiirnalisten hoopte Bert ooit
i/l g eens een bekend schrlj-
r te worden. Op de lagere
,hool bleef het niet bij dro-
^sn over de journalistieke
|ekomst. Voor de meester
rd al op regelmatige tijden
n krant in elkaar gezet, vol
,/it verhaaltjes en plaatjes
m i hij uit andere kranten en
eifschriften haalde.
d< Ook toen was Bert Vos al
91 n echte „duizendpoot",
"ihalve het schrijven en In
Kaar zetten van „zijn" krant
J(5est hij de krant ook zelf
lr, g bezorgen bij de meester.
Dp de MULO liep de hobby van
01 rt Vos zelfs wal uit de hand. De
d< loolkrant werd geheel door Bert
s volgeschreven. Zijn vader was
w iet gelukkige bezit van een sten-
rttnachine waarop de krant kon
i v irden afgedraaid. De zelfge-
lakte krant werd tenslotte voor
n stuiver per stuk op school te
op aangeboden. Bert Vos was
rmede in feite ziin eigen uitgeve-
gestart.
Lang heeft het echter niet mogen
ren DeMULO-direkteurgreepin
jjidat er voor studeren bijna geen
JI meer overbleef. Pa deed een
it op de stencilmachine en de uit-
verij behoorde tot het verleden.
Dekhouder
aNa het behalven van het einddi-
ima MULO-A ging Bert Vos op
'iek naar een baantje. Hij kwam
eindelijk tere.cht op een auto-slo-
irij in Groningen waar hij assis-
it-boekhouder werd.
je Zoals te verwachten was duurde
t boekhoudersbaantje niet erg
igpg. Bert Vos bleef de wens koes-
itli en om journalist te worden.
i.3 n kans kwam toen er een vacatu-
U! was bij de in Delfszijl verschijnen-
it Eemsbode. Bert Vos werd aan-
nomen als leerling redakteur. De
imsbode was in die tijd te verge
en met de Leusder Krant van nu,
ik de Eemsbode verscheen twee-
sal per week en bevatte vooral
latselijk nieuws.
zrkeerde schip
Delfzijl was en is nog een typisch
ivenstadje. In de Eemsbode dan
ik veel aandacht voor de schepen
"ér 3 er in Delzijl te water werden
ilaten en schepen die Delfzijl
iet indeden. Bert Vos weet zich nog
led te herinneren dat hij de op-
acht kreeg om een kapitein te in-
dbi ii
de
er-rviewen Op het schip werd hij
ig itvangen in de kapiteinshut.
'9e lordat het interview een aanvang
in nemen moest er, zoals gebrui-
ilijk op een schip, eerst een borrel
inuttigd worden. Tijdens het inter-
te bw werden er meer
nsl ihterovergeslagen, zodat
9temming uitstekend was.
Toen Bert Vos de volgende dig
akker werd had hij, volgens eigen
iggen „een houten kop". Toen hij
it verslag bij de redaktie inleverde
,er eeg hij bovendien nog „flink op
nvjn donder". Reden: hij had het
irkeerde schip bezocht en dus de
irkeerde kapitein geïnterviewd,
oogtepunt in de korte loopbaan bij
Eemsbode was het te water la-
n van een schip, bestemd voor de
'"jrins van Monaco. Heel Delfzijl
vierde feest en de halve bevolking
maakte van de gelegenheid ge
bruik om het zeer fraaie schip te
bewonderen.
Een oproep voor de militaire
dienst zorgde er voor dat de pas
aangevangen journalistieke loop
baan went onderbroken. Bert Vos
werd ingedeeld bij de verbindings
dienst. Eerst in Roermond, later in
Ede en Harderwijk. Verder dan sol
daat der eerste klasse heeft Bert
Vos het nooit gebracht. „Ze wilden
■me wel met alle geweld een offi
ciersopleiding laten volgen. Ik heb
dat altijd geweigerd. Je moest twee
maanden langer dienen als je offi
cier was. Ik had daar geen zin in, ik
wilde maar één dingjournalist wor
den", aldus Bert Vos, die er wel aan
toevoeqteen prettige diensttijd
gehad te hebben waarin hij kans
heeft gezien vier jeeps „in elkaar te
jakkeren"
barneveld
Na zijn diensttijd, om precies te
zijn in oktober 1963 kwam Bert Vos
in kontakt met de Barneveldse
Drukkerij. Bert Vos werd aange
steld als redakteur van de Barne
veldse Krant. Deze krant verschijnt
nu vijfmaal per week, toen echter
slechts éénmaal per week. Voor
deze ene krant in de week waren
drie redakteuren beschikbaar. Bert
Vos geeft toe dat het een leuke en
rustige tijd voor dit driemanschap
was „Met drie man één krant in de
week maken valt best mee. Ik heb
in die tijd dan ook klaverjassen ge
leerd", aldus Bert Vos. Direkt daar
aan toevoegend dat hij het klaver
jassen weer verleerd is toen er een
zenuwslopende periode voor hem
aanbrak.
In 1969 kreeg de direktie van de
BDU van een aantal middenstan
ders uit het dorpje Hamersveld het
verzoek om te bezien of het moge
lijk zou zijn in de gemeente Leus
den te komen tot een eigen nieuws
blad. De direktie zag wel wat in de
suggestie, temeer daar er plannen
bestonden om Leusden te laten uit
groeien tot een gemeente met
60.000 inwoners, een aardig po
tentieel aan lezers dus.
Bert Vos kreeg met zijn twee col
lega's de opdracht om een eerste
krant voor Leusden te makeo.
„Voor ons was het een heel avon
tuur" geeft Bert Vos, nu dertien jaar
later, toe „We gingen met zijn
drieën met de bus naar Hamers
veld, waar we een gesprek gear
rangeerd hadden met de toenmali
ge burgemeester Mr. F. J. H.
Schneiders. Het gesprek ging over
de eerste grote uitbreidingsplan
nen van Leusden, de zogenaamde
eerste fase".
de krant zonder naam
Op 17 april 1969 verscheen uit
eindelijk het eerste eigen nieuws
blad voor Leusden, Een naam had
men nog niet verzonnen voor deze
krant. Bij wijze van grap hadden de
drie redakteuren de kop laten zet
ten „DE KRANTZONDER NAAM"
In het eerste nummer stond wel al
direkt een prijsvraag waarin lezers
werden opgeroepen een naam te
verzinnen voor de nieuwe krant.
De tweede krant verscheen
veertien dagen later, toen met de
kop „LEUSDER COURANT". Be
denker van de naam bleek Gijs van
Woudenberg te zijn, de huidige
wethouder van onderwijs en wel
zijn. Voor het tweede nummer was
Bert Vos al helemaal verantwoor
delijk. Hij zou dit later nog 13 jaar
blijven.
De „Leusder Courant" maakte
voor Leusdense begrippen een
stormachtige ontwikkeling door. Al
met ingang van het derde nummer
werd besloten de krant éénmaal
per week te gaan uitgeven. Voor
Bert Vos. „Ik zag hel als mijn taak de mensen wakker Ie schudden".
Bert Vos een hele klus omdat hij
niets afwist van de gemeente Leus-
den en alles dus nieuw voor hem
was.
Belangrijkste bron voor het
nieuws was de gemeenteraadsver
gaderingen. Verder gebeurde er
niet zo bar veel in het Leusden van
dertien jaar geleden
De Leusder Krant is jarenlang
een pure one-man-show van Bert
Vos geweest, al moet gezegd dat
zijn vrouw Janny als administratri
ce van de krant nauw bij het wel en
wee van de krant was betrokken
„Ik moest alles zelf doen. Ik schreef
de artikelen, ik maakte zelf de fo
to's. Er is zelfs een tijd geweest
waarin ik zelf de cliché's moest ma
ken en de opmaak (in lood) geheel
zelfstandig deed. Er waren dagen
bij dat ik van 's morgens vroeg tot
diep in de nacht werkte om de
Leusder Krant te doen verschijnen
De communicatie met mijn vrouw
verliep menigmaal via korte briefjes
die we voor elkaar achterlieten," al
dus Bert Vos.
5
Menigeen heeft moeten ervaren
dat Bert Vos een echte driftkikker
is De wat oudere werknemers bij
de BDU praten nu nog over Bert als
de man die een hele pagina lood-
zetsel over de keien kieperde om
dat hij het met de opmaak van de
pagina niet eens was. Zelf zegt Bert
Vos dat hij in de loop der tijden wat
rustiger van aard is geworden.
„Door schade en schande ben ik
wel wat wijzer geworden In het
verleden was ik bijna elke week wel
een keer kwaad. Nu is dat veel min
der. Ik heb zelf het gevoel dat ik wat
bedachtzamer ben geworden en
niet meer zo snel op iemands tenen
trap", zegt Vos van zichzelf.
Als hij achteraf zijn vroegere.
vaak felle commentaren nog eens
naleest, schrift hij van de toon
waarin zijn reakties geschreven
zijn.
Toch heeft Bert Vos geen mo
ment spijt van hetgeen hij in de loop
der tijd geschreven heeft. Vooral in
de beginjaren van de Leusder
Krant was er alle aanleiding om
vaak felle commentaren te schrij
ven. „Een aantal bestuurders wilde
met alle geweld van het landelijke
Hamersveld een „new town" ma
ken. De autochtone bevolking liet
alles redelijk gelaten over zich
heen komen. Ik zag het als mijn
taak om de mensen wakker te
schudden in die tijd" verontschul
digt Bert Vos zichzelf Ook nu nog
is Bert Vos van mening dat men
dertien jaar geleden is gaan bou
wen, zonder dat de konsekwentles
voor de autochtone en de nieuwe
bevolking duidelijk waren.
„eigen gezicht"
Bert Vos heeft jarenlang het ge
zicht van de Leusder Krant be
paald. De mening van Bert Vos was
de mening van de Leusder Krant
„Ik heb er wel naar gestreefd ieder
een in de krant aan het woord te
laten. De krant werd zodoende een
weerspiegeling van de Leusdense
samenleving" meent Bert Vos. „Ik
weet van mezelf dat ik geen kleur
loos figuur ben. de krant was dat
dus ook niet. Vrijblijvend opstellen
is voor mij nooit mogelijk geweest",
vervolgt de heer Vos, die er direkt
aan toevoegt dat de Leusder Krant
ook heden ten dage beslist niet
„kleurloos" genoemd kan worden
„Ik heb niet het idee dat ik ooit
een politieke partij of een andere
groepering duidelijk bevoordeeld
heb. Zelf ben ik nooit lid van een
politieke partij geweest Zolang ik
journalist ben zal ik dat ook niet
worden Zeker in een plaatselijke
situatie kun je dat niet doen" zegt
Bert Vos.
Zijn onafhankelijke opstelling
heeft Bert Vos menigmaal in con
flict gebracht met gemeentebe
stuurders. Hooglopende ruzies zijn
er echter nooit uit voorgekomen, dit
echter met één uitzondering. De
voormalige gemeentesecretaris,
de heer Brouwer is wel degelijk in
conflict geweest met de verant
woordelijk redakteur van de Leus
der Krant. De gemeentesecretaris
ergerde zich aan de „tendentieuze,
subjectieve berichtgeving" van de
Leusder Krant met betrekking tot
de voortschrijdende woningbouw
in de gemeente.
Inderdaad heeft Bert nooit onder
stoelen of banken gestoken dat hij
ernstige bedenkingen had tegen de
wijze waarop de „oprukkende wo
ningbouw" werd doorgevoerd. „Ik
ben er echter nooit op uit geweest
om mensen de grond in te boren",
aldus Bert Vos. die toegeeft dat het
wel eens moeilijk is om de journalist
en de burger in hem te scheiden.
Als voorbeeld noemt Vos de figuur
van wethouder Wagenaar. De be
richten van de hand van Vos over
het reilen en zeilen van deze Ruim
telijke Ordening-wethouder zijn be
paald niet altijd even lovend. Toch
verklaart Bert Vos nooit persoonlijk
problemen met wethouder Wage
naar gehad te hebben.
tweemaal per week
In 1976 werd de beslissing geno
men dat de Leusder Krant twee
maal per week zou gaan verschij
nen. Marnix Kreyns, die nu Bert
Vos als verantwoordelijk redakteur
gaat opvolgen, werkte toen al een
jaar bij de Leusder Krant Op dat
moment was er een eind gekomen
aan de „alleenheerschappij" van
Vos, een situatie waar hij eigenlijk
erg blij om was.
De komst van Marnix Kreyns bete
kende geen verandering in de op
zet van de krant. Integendeel meer
nog dan voorheen had men de ge
legenheid om allerlei zaken op de
voet te volgen. De wel eens ge
hoorde bewering dat de Leusder
Krant overmatig aandacht schenkt
aan politieke berichtgeving, wijst
Bert Vos beslist van de hand.
„Vroeger werd er veel meer aan
dacht besteed aan allerlei politiek
nieuws omdat er verder weinig ge
beurde in het dorp. Een begrotings
vergadering duurde 12 uur en een
gemeenteraadsvergadering was
bijna nooit voor middernacht afge
lopen Aan al die zaken besteed
den we toen veel meer aandacht",
aldus Vos.
Dat een bepaalde zaak wel eens
veel aandacht krijgt noemt Vos een
logische zaak: „Als krant heb je de
plicht om. als je ergens over bericht
hebt. de lezër te laten weten hoe de
zaak in kwestie afloopt".
De historie heeft geleerd dat de
Leusder krant er wel eens de oor
zaak van is geweest dat zaken wat
anders verliepen dan de gemeen
tebestuurders zich hadden voorge
steld. Zo is Bert Vos er heilig van
overtuigd dat mede door de be
richtgeving in „zijn" krant er nooit
„over het Vallei-kanaal is ge
bouwd", terwijl daar duidelijk plan
nen voor bestonden. Ook heeft de
Leusder Krant bijgedragen aan het
behoud van de antieke boerdenj ,,'t
Claeverenblad," is de rotsvaste
overtuiging van Bert Vos. De strijd
om het behoud van boerderij 't Spul
en de bijbehorende tabaksschuur
in de wijk Groenhouten haalt Vos
als voorbeeld aan waar het gaat om
een „verloren strijd".
ruimtelijke ordening
Bij het onderwerp Ruimtelijke Or
dening veert Bert Vos op uit zijn
stoel. R.O. is altijd zijn specialiteit
geweest. Hij heeft het altijd als zijn
taak gezien om inwoners van Leus
den uit te leggen wat er in hun ge
meente gaande was. „Om de ha
verklap heb ik gewaarschuwd te
gen de artikel-19-procedure die de
gemeente zo graag volgde Deze
procedure betekende in de praktijk
dat belanghebbenden nauwelijks
gelegenheid kregen om bezwaren
aan te tekenen tegen bepaalde
bouwplannen", aldus Bert Vos
Vos is van mening dat ook nu de
bewoners van Leusden weer wak
ker geschud moeten worden. „Het
is toch te gek dat bewoners aan de
Eikenlaan zich nu pas realiseren
dat ze straks een hele woonwijk
achter zich krijgen. De plannen
voor de woningbouw op 't Ruige
Velt zijn echter niet van gisteren of
eergisteren" verduidelijkt Bert.
Bert Vos vind het niet erg dat hij
gaat stoppen met de Leusder
Krant „De laatste twee, drie jaar
werd het echt een routinezaak voor
mij", geeft Vos eerlijk toe. Zelf is hij
wat uitgekeken op de Leusder
Krant Een team van drie redacteu
ren en een aantal free-lance mede
werkers zorgen er echter voor dat
de Leusder Krant de gebeurtenis
sen even kritisch blijft volgen als in
de tijd van Vos.
De samenwerking met de Leus
der Krant houdt voor Vos niet hele
maal op. Zolang hij daarvoor tijd
heeft zal hij elke donderdag een
„Kantlijn" samenstellen, een ru
briek die zich in een grote populari
teit onder de lezers mag verheu
gen. Voor zover de tijd dat toelaat
zal Bert ook de filmrubriek en de
boekbesprekingen blijven verzor
gen, al denkt hij niet dat hij nog in de
gelegenheid zal zijn jaarlijks zo'n
300 speelfilms te zien
science fiction
Een jeugddroom van Bert Vos.
ooit eens een gevierd schrijver te
worden is (nog) niet uitgekomen.
Vos houdt zich wel degelijk bezig
met schrijven Zijn specialiteit is het
schrijven van korte Science Fiction
verhalen. Met het schrijven van de
ze verhalen heelt Bert Vos al enke
le prijzen gewonnen Met trots ver
telt hij al tweemaal de „Kin Kon
Award" in de wacht gesleept te
hebben, een prijs die gegeven
wordt aan de beste schrijver van
korte S F. verhalen in de Benelux.
Het fascinerende van de Science
Fiction verhalen vindt Bert Vos dat
je de toekomst kunt beschrijven zo
als die er volgens jou uil gaat zien
als je de hedendaagse werkelijk
heid doortrekt.
Met ingang van 1 januari
krijgt Bert Vos de leiding over
een splinternieuwe afdeling
van de BDU. Deze afdeling,
de „Elektronische Media
groep" gaat zich bezighou
den met zaken als lokale en
regionale radio en tv. eduka-
tieve videoprogramma's
voor het voortgezet onder
wijs, viewdata, telekrant en
meer van dit soort zaken.
Voor Bert Vos is de nieuwe
functie een uitdaging die te
vergelijken is met het aan
vaarden van het redakteur-
schap van de Leusder Krant,
nu dertien jaar geleden.
Afscheid...
Dit zal mijn laatste bijdrage aan de Leusder Krant zijn als
verantwoordelijk redakteur. En dat betekent, dat er na veer
tien jaar een punt wordt gezel achter het werk, dat ik altijd met
erg veel plezier voor deze krant heb verricht. Met plezier,
maar soms ook met grote gramschap en gekromde tenen,
zoals het een plaatselijk journalist betaamt.Partir c'estmou-
rir un peu" zou burgemeester Rademaker met zi/n grote
kennis van internationale spreekwoorden gezegd kunnen
hebben. En dit afscheid betekent voor mij inderdaad óók een
beetje „sterven'.
Toen ik in Leusden begin 1969 begon met het redigeren
van een plaatselijke krant, heb ik niet kunnen vermoeden, wat
ik me allemaal op de hals haalde. Het was immers zo'n
vriendelijk dorpje, met een gezellige, kleine raad, dat juist wat
beslissingen had genomen over het plegen van „enige wo
ningbouw". Een rustig plaats/e7 Geen grotere vergissing dan
dat..
Veertien jaar lang heb ik me met stijgende verwondering
bezig gehouden met het volgen van de vaak bijzonder onstui
mige gebeurtenissen in dit „rustiae" plaatsje aan het Val
leikanaal en ik had daar veel meer dan een dagtaak aan.
Want met die „enige woningbouw" veranderde het rustieke
Hamersveld binnen de korist mogelijke tijd in een turbulent
Leusden-Centrum tot groot verdriet van de autochtone bevol
king. Maar óók van de stadse nieuwkomers, die dachten
eindelijk rust te kunnen vinden tussen de koeien en de paar
den van het Utrechtse platteland. Helaas De koeien en de
paarden maakten bijzonder snel plaats voor de oprukkende
woningbouw en de boeren schoven steeds een stukje op,
terwijl de overlopers uit de randstad neerstreken op wat
eens de broodwinning van onze agrariërs was. Kortom: kon
trasten, konflikten.
Heen en weer geslingerd door de al dan niet gerechtvaar
digde twijfel van de „modale" Leusdense burger, heeft de
Leusder Krant getracht de gulden middenweg te bewande
len. maar dat stond soms gelijk aan een rijvaardigheidstest
voor een betrapte alcoholicus. Met lichte verbijstering heb ik
de ontwikkelingen gevolgd, wat haar neerslag vond in de
kolommen van deze krant. En mede daardoor behoor ik
inmiddels tot de doelgroep van Gedeputeerde Schapenk, die
onlangs met kennis van zaken vaststelde, dat enig cynisme
de Leusdenaar niet vreemd is.
Toch is het allemaal best op z'n pootjes terecht gekomen.
Voor de meesten van ons is het Leusden van vandaag -
ondanks alle „misverstandenin het verleden - een plezieri
ge woonplaats geworden En ook dat mag best weer eens
gezegd worden
Deze krant heeft haar taak altijd serieus genomen en heeft
de plaatselijke gebeurtenissen zo nodig steeds kritisch ge
volgd. Dat is-zo heb ik wel eens begrepen -niet altijd in dank
afgenomen. Ik heb daar natuurlijk best begrip voor, want de
boodschapper, zo luidt een ander spreekwoord, krijgt altijd de
schuld van het slechte nieuws. Natuurlijk, ik zal als verant
woordelijk redakteur ook best eens de plank misgeslagen
hebben, want ook journalisten behoren tot het „edele" men
senras, ook al wordt daaraan in sommige kringen nog steeds
ernstig getwijfeld.
Wat niet wegneemt, dat steeds op verantwoorde wijze is
getracht een krant met een eigen gezicht te maken. Een
duidelijke krant. Dat beleid zat ongetwijfeld worden voortge
zet En ook mijn opvolger zal - net als ik - regelmatig ervan
worden beschuldigd lid te zijn van het CDA, de VVD. D'66 en
de PvdA. Het zij zo Ik voor mij voel me déêrdoor al jaren een
sociaal ingestelde christen-demokratische liberaal
Collega Marnix Kreijns gaat nu het bontgekleurde vaandel
van deze krant van mij overnemen Hij zal dat zonder twijfel
met verve doen. zoals hij ook in de afgelopen periode, in
gdeelde verantwoordelijkheid, met elan verschillende partij
en de oren heeft gewassen. Ik heb daarom maar één goede
raad: blijf 'm lezen, deze krantI
Het zal straks wél even wennen zijn, als ik aan mijn nieuwe
werk onder meer op het gebied van lokale radio en televisie
begin. Ook al zal ik ze ongetwijfeld wel weer eens tegenko
men, tóch zal ik ze missen.
Ik zal ze missen, al die mensen, die in de afgelopen jaren
wel eens mijn pad hebben gekruist. Missen zal ik zeker onze
liberale vriend Jan Wagenaar, die onvermoeibaar voor stevig
gevulde kolommen heeft gezorgd Ik wens hem een nóg
sterkere band toe met zi/n uiterst kritische bewonderaars. Ik
zal ze missen de geliefde christen-demokraten met hun on
vergelijkbare besluitvaardigheid, 'k Zat met enige weemoed
blijven denken aan 't matriarchaat v d. de socialisten en hoop,
dat de PvdA een mevrouw èn een meneer mogen blijven...
En laat het Konijnt/e in de Wetering lustig dartelen in het
gemeentelijke gras. Ik zal met diep ontzag blijven denken aan
de sierlijke woordenstroom van onze burgemeester, tk wens
hem veel supces toe met de verkoop van gemeentelijke
stropdassen, tegels, asbakken en glas-in-lood-ornamenten
tijdens de komende nieuwjaarsreceptie Gegroet, Gijs van
de Schamsteeg, en nog bedankt voor de naam, die je veer
tien jaargeleden aan deze krant hebt gegeven. Sterkte, Harm
Offereins en bedenk, dat ook ik in m 'n eentje ben begonnen...
Ik zal ze missen, de regels-tellende secretarissen van onze
sportverenigingen, de onvermoeibare proefschietende
schutters, de zoemende bijen buiten de Korf, de boze inge
zonden brievenschrijvers, de grappige milieubewakers van
het CML. de doortastende warenhuis-promotors, de kabel
netbestrijders. Schoolsteegbosjes-bewakers, laagbouw-fa-
naten. teleurgestelde grasvliesveldgebruikers, anti-woonwa
genkamp bewoners, de afgenokte verkeer-verbeteraars, au
tonome Rozendalers, de stop-de-woningbouw-te-beginnen-
in-Leusden-aanhangers en niet te vergeten onze vaste be
zwaarschriften-indieners. Het ga u allemaal goed en blijf
vooral uzelf'
Ik zet er een dikke punt achter. Maar blijf - traditiegetrouw -
de ontwikkelingen in de gemeente Leusden kritisch volgen.
Want ik blijf abonnee...
Bert Vos,
Verantwoordelijk redakteur.
