„Ze vroegen me wel eens waarom er geen encyclopedie voor jongerenwerk bestaat" Kantongerecht Amersfoort PimvanEsch, ontslagen jeugd-en jongerenwerker Ik had mijn eigen public- Irelations beter moeten doen Kadertrainingen voor vrijwilligers? Wat valt er eigenlijk te kadertrainen" Nog een dikke maand en dan heeft Leusden geen ambulant funktionaris voor het jeugd- en jongerenwerk meer. Met ingang van 1 augustus is Pirn van Esch (net 29) noodgedwongen door de Stichting Jeugdraad ontslagen, omdat de gemeente het werk van Van Esch niet meer wil subsidiëren. Daarmee wil Leusden een bedrag van 68.700 gulden bezuinigen. Een hardnekkig misverstand is dat Pim van Esch die 68 mille als bruto-jaarsalaris ontvangt. „Nee", zegt hij, „van dat bedrag wordt mijn salaris betaald plus de onkosten die ik voor mijn werk moet maken". Van Esch voltooide in 1979 een I sociaal-pedagogische opleiding tot cultureel werker aan „Middelloo", solliciteerde vervolgens voor een tijdelijke arbeidsplaats bij een jongerenvereniging in Soest, maar zag daar van af toen hij de vaste betrekking in Leusden kreeg aan geboden. Een interview met deze „walkman", zoals I Van Esch zich noemt. Terugkijkend op drieënhalf jaar jeugd- en jongerenwerk constateert hij, dat hij van één ding spijt heeft: de slechte verzorging van zijn eigen public-relations. Deze opmerking werd onlangs ongevraagd door een raadslid bevestigd die na een raadscommissievergadering aan een collega vroeg of de koff iejongen „nou die ambulant funktionaris is", kennelijk omdat de koffierondbrenger op Van Esch lijkt. Geen krant ontvangen? interview DONDERDAG 23 JUNI 1983 door Caspar van Loo ook wel een beetje aan hemzelf, vindt Van Esch, omdat hij de public relations beter had moeten verzor gen naar de politici toe. ,,Want ik heb me onvoldoende gerealiseerd dat zij voor het geld zorgden waar van ik werd betaald' aldus de am bulant funktionaris Het ontslag Zijn recent aangezegd ontslag is aanleiding voor de volgende op merkingen: ..Ik ga door met mijn werkzaamheden tot de laatste dag, zoals een metselaar, die op zijn ontslag wacht, tot op de laatste dag een steen metselt". Sarcastisch zegt hij, dat er nog nooit één goede reden voor zijn ontslag is genoemd. Daarmee geeft hij aan dat zijn ge dwongen vertrek uit bezuinigings- overwegingen laakbaar is. Tijdens het interview laat Van Esch telkens tussen neus en lippen door blijken, dat hij ontslag om die reden erg vindt. Ik heb de indruk dat de Leus- dense .walkman" de mensen, die over zijn lot hebben beschikt, als cultuurbarbaren beschouwt. Hij laat echter geen onvertogen woord in die richting horen Van Esch aan vaardt ogenschijnlijk zijn lot en wil - overeenkomstig zijn instelling - niet natrappen. ,,lk kan je vertellen dat ik echt blij was toen mijn ontslag officieel be kend werd. Want vanaf eind 1981 is erover gesproken en was er in het begin nog een beetje hoop om het aan te vechten Door het gepraat en gediscussieer over mijn funktie weet je op een gegeven moment niet meer waar je aan toe bent. Bo vendien werd alles over mijn hoofd uitgespeeld", zegt Van Esch. De gevolgen De know-how. opgebouwd in drieënhalf jaar, zijn aanpak, wor den in één keer weggegooid, vindt de van origine cultureel werker. In vesteringen van tonnen, zegt hij, worden niet verder meer benut. ..Een proces dat meer dan driejaar heeft gespeeld krijgt een knauw: de onderlinge samenwerking tussen de Leusdense jongerenverenigin gen, de communicatielijnen tussen gemeente. Jeugdraad en andere welzijnsinstanties". De gemeente heeft het toe komstig jeugdbeleid, dus zonder een betaalde jeugd- en jongeren werker, uitgesponnen in een slordige notitie die begin deze maand werd besproken in de raadscommissie voor welzijn en onderwijs. In zijn algemeenheid zou het beleid er als volgt moe- li LEUSOEN - Het gesprek Ivindt plaats in een kamertje Jvan het voormalige ge- Ineentehuis aan de Hamers- Ireldseweg. Vroeger had Plm ran Esch een kantoortje in leen gemeentelijk pand aan lde Zwarteweg. maar dat is nu J/erhuurd aan de School voor He Hogere Gezondheidszorg. Wchteraf realiseer ik me dat Valkman Van Esch en het l'roegere gemeentehuls iets hemeen hebben: beiden reeft de gemeente inmiddels pan de kant gezet. In het kantoortje ontmoet ik >k de vriendin van Van Esch. Zij zou misschien de vragen fog beter kunnen beantwoorden 'ar» ik. Zij heeft me de afgelopen Itieënhalf jaar intens meege- laakt", zegt de man die zich nog im een maand ambulant funk- naris voor het jeugd- en jon- renwerk mag noemen. Zijn lendin laat haar betrokkenheid rken door te zeggen: „Pim ft erg geleden onder het ge- srrewar over zijn ontslag. Als het over Pim zijn werk hadden tn hadden ze het toch over (m, ook al is steeds beweerd it alle opmerkingen niet per- oonlljk gericht waren. Ik wil nog in ding zeggen: ze zullen nog el merken wat en wie ze hebben eggedaan." Het begin Over het begin van zijn werk zaamheden zegt Van Esch ,,Toen ik in Leusden begon werd me een beetje het gras voor de voeten weggemaaid door de afsplitsing uit de Jeugdraad die het open jeugd- en jongerencentrum De Geut het licht deed zien Dat was een parti culier initiatief, dat ik slechts terzij de heb kunnen staan. Het zou trou wens niet mogelijk geweest zijn voor mij om én De Geut volledig te begeleiden én alle jongerenvereni gingen in Leusden Ik heb me hoofdzakelijk met het laatste bezig gehouden". Aanvankelijk woonde Van Esch alle bestuursvergaderin gen van de jongerenverenigingen braaf bij. Later realiseerde hij zich, dat het beter is om rechtstreeks met het bestuur te praten over bij voorbeeld het starten van projec ten. Het werk Over zijn werk zegt hij: ,,Dat ge beurt voor negentig procent achter de schermen. Een handicap omdat de buitenwereld daarom geen idee heeft van mijn werkzaamheden Als ik een jeugdvakantiefeest orga niseer, wordt zo'n aktiviteit waarge nomen maar niemand weet hoe veel voorbereiding ik er in heb ge stoken". Van Esch heeft de stellige indruk dat de plaatselgke politici te weinig weet hebben van de aard van zi|n werkzaamheden Dat ligt ten uitzien: vrijwilligers moeten het jeugd- en jongerenwerk gaan dragen, hun deskundigheid moet vergroot worden met be hulp van kadertrainingen en de afdeling Maatschappelijk Wel zijn en Onderwijs zal een grotere rol moeten gaan spelen In de coördinatie van het jeugd- en jongerenwerk in Leusden. In de notitie gaat de gemeente er een beetje dom van uit om de uitvoe ring van het beleid in samenwer king te doen met de Stichting Jeugdraad. De Stichting zou een ondersteunende en coördine rende taak moeten krijgen als mede nieuwe aktivlteiten bege leiden. Helaas voor de gemeente - en dat is al een tijdje bekend - houdt de Stichting Jeugdraad het per 1 augustus voor gezien en heft ze zich op. Pim van Esch zegt het niet met zoveel woorden, maar de ge meente heeft inderhaast duide lijk plagiaat gepleegd. De notitie over het jeugdbeleid is in hoofd zaak een samenvatting van de blauwdruk die Van Esch en de Jeugdraad vorig jaar maakten van het jeugd-en jongerenbeleid voor de komende jaren. Afgezien van het feit dat de Jeugdraad is weggevallen, kan hij de gemeen telijke notitie wel onderschrij ven. Behalve het punt van de ka dertrainingen aan de vrijwilli gers. die zich na 1 augustus al leen in het jongerenwerk moeten storten. Wat valt er eigenlijk te kadertrainen, vraagt Van Esch Pim van Esch: ,.Een investering van drieëneenhalf jaar wordt in één keer weggegooid" zich af. „Nu is er geld voor, maar waarvoor In feite? Vrijwilligers kan je niet zomaar even een ka dertraining - wat een rotwoord, liever cursus - geven in jeugd- en jongerenwerk. Het is beter voor de vrijwilligers om situaties te herkennen, die te bespreken waarna ze gestimuleerd worden om verder te gaan." „Ze hebben mij wel eens ge vraagd waarom er geen ency clopedie voor het jongerenwerk is waarin men het een en ander kan naslaan. Het jeugd- en jongeren werk kan men niet voorschrij ven: elke situatie daarin is an ders", zegt Van Esch die wel ver trouwen heeft in het werk van de vrijwilligers. Hij vindt dat ze een goede relatie hebben met de jon geren, omdat ze zelf uit de groep komen. „Maar", voegt hij eraan toe, „na 1 augustus worden deze vrijwilligers niet meer gecoa- ched, ondersteund. En dat Is toch zo belangrijk: ik heb er vijf jaar voor gestudeerd en heb er tien jaar ervaring in." Van Esch constateert dat het jeugd- en jon gerenbeleid. zoals dat na 1 au gustus is gedacht, zo arbeidsin tensief is dat er wel een beroeps kracht nodig is om er enig ge stalte aan te geven. De Geut De scheldende walkman vindt het terecht, dat het jongerencen trum De Geut een professionele beheerder krijgt, ofschoon de an dere jongerengroepen in de kou worden gezet Jammer is het vol gens hem dat de aanstelling maar voor een jaar is (het Rijk betaalt deze persoon voor een jaar in het kader van de ..werkverruimende maatregel-regeling CvL) ..In een jaar kan zo'n beheerder wel wat doen, maar niet veel", meent Van Esch Naar zijn mening zal de Geut-beheerder vaste aktiviteiten in het open jeugd- en jongerencen trum moeten bedenken en organi seren. Aktiviteiten waar jongeren op afkomen en aan mee kunnen doen. Een opzet die ,,De Til" met succes hanteert, aldus Van Esch. „Als er geen aktiviteiten georgani seerd worden, wordt de mogelijk heid opengelaten wat er binnen ge daan mag worden dus ook spuiten met brandblussers behoort dan tot de mogelijkheden." De onafhankelijkheid In het eerste interview met deze krant zei Pim van Esch, dat het hem zinnig lijkt dat een professioneel jongerenwerker onafhankelijk van de gemeente staat Dat standpunt huldigt hij nog steeds? „Jawel Voor de uitvoering van het jeugd- en jongerenwerk moet je zeker on afhankelijk zijn van de gemeente, omdat je dan meer tussen de jon geren en de gemeente staat. Bo vendien raak je niet verstrikt in het bureaucratisch systeem van de ge meente". Van Esch laat in het mid den of hij drieëneenhalf jaar onaf hankelijk is gewéést van de ge meente. Volgens mijn overtuiging niet, anders was er geen aanleiding ge weest voor dit interview. De toekomst Wat brengt de toekomst Pim van Esch na 1 augustus9 Hij veert op uit zijn stoel, maar vertelt toch heel voorzichtig over zijn plannen, ondertussen zi|n der de of vierde shaggie in de asbak uitmakend ,,lk ga met nog twee andere cultureel werkers een onaf hankelijk adviesburo beginnen. Heel klein en we zullen er in het begin zeker geen echte boterham aan verdienen De bedoeling is aangenomen werk in het culturele vlak te doen. Stel dat Leusden ons adviesbureau zou vragen: verzorg de publiciteit voor het jeugd- en jon gerenwerk en maak een aktivitei- tenagenda en een presentatie boekje, dan zouden wij die op dracht aannemen en uitvoeren Ons adviesbureau kan vergeleken worden met dat van de Heidemij (Bureau Arnhem, CvL). dat in op dracht van de gemeente Leusden bestemmingsplannen voorbereidt en een structuurplan opsteltHet onafhankelijk adviesburo van Van Esch c.s. wil zich op de regio rich ten. De ontslagen ambulant funk tionaris stelt intussen alles in het werk om een nieuwe betrekking te krijgen. Heeft hij nog een advies voor de jongeren in Leusden? Van Esch gedecideerd „Ik ben de Paus niet De jongeren hebben geen advies nodig. Laat ze maar stug doorgaan". Het slot Komend weekeinde nemen Pim van Esch en de Stichting Jeug draad in het openbaar afscheid van de jongeren in Leusden. Dat ge beurt door middel van een slotma nifestatie, die in samenwerking met de plaatselijke jongerenverenigin gen op touw is gezet. Onder meer zal een theatergroep optreden en zullen de Leusdense popgroepen een openlucht-concert verzorgen. Het is niet de stijl van Pim van Esch om een etiketje te plakken op deze slotmanifestatie „De bedoe ling moet duidelijk zijn" Wanneer u voor dinsdag- resp. donderdagavond 18.00 uur de Leusder Krant niet hebt ontvangen, bel dan onze hoofdagent (dinsdag en donderdag tussen 18.30 en 19.30 uur). Tel. 033- 940691Wanneer hij - om wat voor reden dan ook - niet te bereiken is, kunt u kontakt opnemen met onze inspekteur bezorging, overdag te bereiken onder tel.nr. 03420-16141. AMERSFOORT Opdestraf- zitting van het kantongerecht Amersfoort van 16 juni 1983 ver scheen de heer H. uit Leusden Hij had in Leusden een aanrij ding met een motorfiets veroor zaakt toen hij. metzijn autoopde Hamersveldseweg rijdend en ko mend uit de richting Stouten- burg, ter hoogte van de Asschat- terweg linksaf wilde slaan. De heer H. stond eerst voorgesor teerd naar links, trok vervolgens een eindje op waardoor hij op de linker weghelft kwam en zag toen pas de motor naderen, waarna hij meteen stopte. De berijder van de motorfiets schrok echter van deze manoeuvre en raakte in een slip op het natte wegdek Bij de botsing die volgde, liep hij zwaar lichamelijk letsel op De officier noemde de handelwijze van ver dachte het gevolg van een beoor delingsfout „Het OM heeft geen reden ge zien om het te behandelen als een misdrijf, wat vaak wel het geval is bij zwaar lichamelijk let sel. Meestal is dan sprake van grove schuld Hier is echter slechts sprake van een beoorde lingsfout en daarmee van een overtreding f 200,—boete". De kantonrechter oordeelde conform de eis. Ook de berijder van de motor fiets. de heer v D uit Soest, stond terecht. Het ongeval was weliswaar niet te wijten aan zijn schuld, maar hij had geen rijbe wijs gehad en bovendien zijn mo torfiets niet verzekerd Voor dat laatste kon hij trouwens niet ver volgd worden omdat hij de motor nog maar net van de vorige eige naar had overgenomen en de wet voor motoren een overlappings regeling kent van 16 dagen Het toeval wilde dat het ongeluk net binnen die 16 dagen plaats had gevonden Daarom kon de offi cier hier geen boete voor opleg gen. maar hij veegde hem wel de mantel uit omdat verdachte geen enkel initiatief genomen had om de motor zelf te verzekeren Voor het rijden zonder rijbewijs of oefenvergunning kreeg hij een boete van f 150,—. De heer V. uit Nijkerk had zich terdege voorbereid op de zitting Hij zou volgens de dagvaarding een bromfietser gehinderd heb ben in de gemeente Hoevelaken, maar hij verzekerde de officier dat het Nijkerk moest zijn. „Als u mij toch vervolgt, dan handelt u in strijd met art 261 van het Wetboek van Strafvordering" waarschuwde verdachte „en als de kantonrechter een wijziging toestaat volgens art 313 lid 1 „Zo'n essentiële wijziging zal de kantonrechter niet toestaan", stelde de officier hem gerust „We zullen het onderzoeken. Mocht u gelijk hebben, dan volgt vrijspaak GEEN RIJBEWIJS De heer M. uit Amersfoort had zonder rijbewijs in een auto gere den „En dat niet voor de 1e keer" constateerde de kantonrechter, in het dossier bladerend. „Als ik dit allemaal moet gaan optellen, dan ben ik daar een hele tijd mee bezig. U heeft er al een boel narigheid mee gehad, tot ge vangenisstraf toe Hoe staat het nu met het rijbewijs9" „Ik heb het!" en triomfantelijk liet verdachte zijn rijbewijs zien „Het is een heel fijn gevoel als de politie me nu aanhoudt!" „Ze kennen u zeker langzamer hand". „Ja, allemaal" knikte verdachte niet zonder trots. De officier vond het ook een opluchting dat aan al deze ellen de een einde kwam en stelde voor om het dan nu maar bij een lage boete te laten f 150.—. Maar verdachte viel de eis niet mee ..Ik vind het van mezelf een hele prestatie dat ik het gehaald heb'" „O, u had dus eigenlijk een belo ning verwacht?" begreep de kantonrechter Dat was de ge woonte echter niet van het OM en de kantonrechter veroordeel de dan ook conform de eis. SNELHEIDSOVERTREDERS Aan de vijf snelheidsovertre ders die achtereenvolgens voor de kantonrechter verschenen als recidivist werden boetes uitge deeld van f 400,— f 500,—, plus een voorwaardelijke ontzetting uit de rijbevoegdheid van 4 6 maanden met een proeftijd van 1 of 2 jaar. De protesten golden vooral de proeftijd. Omdat iedereen voor zijn beroep veel op de weg zat en zo'n 60 000 km per jaar aflegde, vond men een lange proeftijd een zware psychologische belasting. De officier benadrukte nog eens dat het om de extreme snelheden gaat. Tot 130 km wordt niet „ge documenteerd". Dat betekent niet dat men dan geen boete kan krijgen, maar dat het in die geval len als schikking afgedaan kan worden. Problemen zouden pas ontstaan als men weer 130 - 160 km ging rijden. „En als u dat van plan bent. dan kunt u een stok achter de deur ook wel gebruiken" was de me ning van de kantonrechter

Historische kranten - Archief Eemland

Leusder Krant | 1983 | | pagina 5