„De openheid van de werkplaats wordt
gekarakteriseerd door een deur die op slot
zit
Kees Vial, eigenaar van de gerestaureerde boerderij Claeverenblad:
„We moeten met z'n allen
weer een beetje vertrouwen
in de mensen krijgen"
55
DONDERDAG 30 JUNI 1983
interview
etspers hebben. Die komen er niet
om te vernielen, en die komen er
niet om ergens aan te zitten, waar
ze geen verstand van hebben. Het
zijn mensen, die gemotiveerd zijn.
,,We moeten met z'n allen weer
een beetje vertrouwen in de men
sen krijgen," zegt Kees Vial. ..Dit is
een bruisende aktiviteit in je achter
huis, waar je toch niet zoveel mee
te maken hoeft te hebben, als er
periode zijn, datje dat niet zou wil
len. Het gaat allemaal vanzelf,
mensen regelen alles zelf Ze
schrijven zichzelf in. Ze betalen
zelf. Daar is een systeempje voor
ontwikkeld Hoeft niemand voor
aan de balie te zitten. Het kan ook
niet per giro Dus het is allemaal
heel simpel De mensen doen het
allemaal zelf Ze doen het geld in
een envelopje, en gooien dat in een
brievenbusje In het begin is het
misschien best even nalopen om te
kijken hoe de inschrijving is, maar
ook daarin speelt een stukje ver
trouwen.
Zo gauw je er een persoon neer
zet voor de administratie, voor de
inning, voor de verzorging, van de
koffie - het huis is tachtig uur per
week open - dan zitten er twee
volle banen in. Dan zou je er twee
mensen op moeten zetten En zo
gauw je er een persoon op zet,
wordt het al 7,- per persoon duur
der. Moet je er twee personen op
zetten, omdat het tachtig uur open
is, dan moet het ongeveer een tien
tje per persoon duurder gaan wor
den. Dan maak je het gelijk elitair.
Daarna kunnen die andere centra
alleen maar funktioneren met een
hoop subsidie. Ik wil koste wat het
kost voorkomen, dat er mensen in
vaste dienst aanwezig zijn om het
te laten funktioneren. ledereen, die
daar werkt moet zich bewust zijn,
dat ie daarmee ook een stukje in
zijn eigen portemonnee houdt, om-
dat-ie het doet, zoals-ie het doet."
huisregels
Omdat de hele administratie
open en bloot voor iedereen ter in
zage is, denkt Kees Vial, dat er
geen of weinig gesjoemel kan voor
komen. In de sfeer van: hé, we zou
den vandaag met zijn vieren zijn,
en wij zijn met zijn zevenen Hoe
kan dat nou? De borden over de
aanwezigheid van mensen zijn
door iedereen af te lezen Een pro
fessioneel kunstenaar, die er komt
werken, zeg tien uur in de week,
zou er voor 70,- zijn atelier heb
ben. Kees glimt nou daar kan nie
mand tegenop! Dus dat is spot
goedkoop Maar in de hobbysfeer
is 7 gulden per ochtend een accep
tabel bedrag, dat echter niet veel
hoger moet komen te liggen. Het
hóeft ook niet veel hoger, als de
mensen maar komen, en als ze met
enige zorg de werkplaats benade
ren Daar gokt Kees op 't Is alle
maal toch een beetje spannend.
Kleine handgereedschappen
zullen niet wegraken, want die le
vert Kees niet Iemand, die al zo
veel lessen gevolgd heeft, heeft
zijn eigen etspennen, zijn eigen
boetseermaterialen, en daar werkt-
ie ook het lekkerste mee. Die kan-ie
in een gereedschapskistje achter
laten, en dat kistje kan op slot De
mensen krijgen allemaal hun eigen
plank. Ze kunnen de werkstukken,
de gereedschappen achterlaten
Misschien moet er eventueel op
den duur iets bijgesteld worden, af
hankelijk van de gebruikers, maar
Kees blijft van mening, dat alles
moet kunnen. De professionele ap
paratuur kan hij per slot niet aan de
ketting leggen, want dan is die niet
te gebruiken
Ik vraag Kees wie de boel
schoonhoudt in de werkplaats. De
mensen, die er samenkomen,
denkt-ie, zullen in onderling ver
band met elkaar opwerken, en die
zullen er zin in hebben om het in de
werkplaats lekker en mooi te hou
den. En werkbaar te houden. Als
men er een halve dag gewerkt
heeft, ruimt men, net als thuis, even
de rommel op. want men weet. dat
er 's middags een ander komt. Nou
is dat niet echt de schoonmaak
Daarom zal er schoongemaakt
moeten worden De dochters van
Kees zeggen, dat zij daar voorlopig
twee keer in de week voor zullen
zorgen. Ze zullen de boel langs lo
pen, en als dat teveel gevraagd
blijkt, zal Kees zien of er een ande
re oplossing is. want in principe
heeft hij in de exploitatie zeven uur
schoonmaak berekend De hout
snippers bijvoorbeeld, die iemand
maakt, moet ie zelf aanvegen Er
staan bezems klaar. Dat zal een
van de huisregels zijn. Een van de
huisregels is ook, dat het geen crè
che is, en dat er geen kinderen
meegenomen mogen worden,
want die vormen een irritatie voor
andere mensen. Het is echt een
werkplaats, waar volwassenen el
kaar treffen en met elkaar werken.
Waar de koffie altijd bruin is. Elk
kopje vers gezet in de automaat.
Kees heeft daar de beste voor ge
nomen, die er was (er komt beslist
geen bar, en ook geen frisdranken-
bar)
En dan zijn er de exposities. Voor
bruiloften en partijen, koorrepeti
ties. en dergelijke is de ruimte ge
sloten. Alle ruimten zijn volledig be
schikbaar voor mensen, die met
beeldende kunst bezig zijn onder
het motto: vrijheid is rekening hou
den met de ander.
Er worden veertien huisjes om 't
Claeverenblad gebouwd. Het
wordt een soort hof. Je kunt erin, en
je moet er door dezelfde ingang
weer uit ook. Als daar nou allemaal
es kunstzinnige vormers in zouden
komen wonen, droomt Kees voor
zich uitDan kreeg je een groep
als in de Middeleeuwen. Zo'n groep
mensen, die samen een kathedraal
aan het bouwen zijn
Het heeft maanden geduurd
voordat er iemand positief op rea
geerde. Aanvankelijk was er een
doktersmaatschap met een fysio
therapeut, die daar binnen wilden
gaan huizen Eventjes was dat se
rieus, maar die gaan nu ergens an
ders bouwen. Wel daar vlak in de
buurt (De restauratiekosten waren
zeer hoog, en dan hadden ze een
gebouw, dat niet aan hun medisch
verwachtingspatroon kon beant
woorden.)
exploitatie
En toen was er weer helemaal
geen gegadigde Van het begin af
aan had ik het al steeds aangezien,
maar meer in de sfeer van nee, dat
is niet weggelegd voor me Het kan
niet. Tot je dan es serieus met plan
netjes aan de gang gaat, en ik te
gen mezelf zei: je moet toch es een
exploitatieopzetje maken Hoe
moet het nou gaan lopen? In de
Schoolsteeg woon je duur. In 't
Claeverenblad woon je duur Het
wonen oversteken. Daar komt er
een werkplaats bij. Als die zich nou
es zelf kan bedruipen, dan kun je
daar een exploitatieopzet op ma
ken. Dat heb ik gedaan. Daar ben ik
door een aantal mensen om uitge
lachen. Dat was niet zakelijk bena
derd. Ja, zakelijk benaderd, dat be
tekent verdienen, en daar ging het
mij niet om.
Ik heb grote ruzie met mijn kinde
ren gehad, toen het in september
een beetje serieus ging worden
Toen ik zei: het moet kunnen, ik ga
er optie op vragen Toen was het
huis te klein! Het is toch wel een
heel proces geweest' Nu uiteinde
lijk gingen ze graag verhuizen!
Als je het niet in de zakelijke
sfeer bekijkt, maar in de sfeer van:
de boel moet zich bedruipen, je in
vesteert er zoveel geld in. en wan
neer de deelkant zich kan bedrui
pen. zodat je je renteverlies, je in
ventariskosten en je afschrijving er
uit kunt halen, dan moet het kun
nen. Er komen heel hoge posten
van verwarming en elektrische ver
lichting bij, want de hele dag moet er
elektrisch licht branden: er is veel te
weinig daglicht, dat heb je in die
boerenschuren
Als er een beetje aanloop gaat
komen, dan moeten die mensen
7,- per dagdeel gaan bijdragen in
verwarming, afschrijving, licht en
noem maar op en dan denken we
het daarvoor te kunnen doen. ja.
Dit jaar zal een verliespost wor
den, want je begint veel te laat
Maar in 1984 denk ik ermee uit te
springen. Als dat dan niet lukt, dan
is dat heel jammer, dan is het een
boze droom geweest. Maar het is
nu nog een heerlijke droom! Ik
denk. dat het gaat lukken!"
Kees Vial heeft inmiddels in
Leusden een duizendtal folders
verspreid, waarin hij de opening
van zijn werkplaats aankondigde.
Op vrijdag 1zaterdag 2 en zondag
3 juli houdt hij open huis. In de bo
venzaal zal dan een expositie van
werk van glazenierschilder Alex
Luigjes te zien zijn. Rob ten Hoeve
zal foto's van het restauratieproces
van de boerderij laten zien
Kees Vial mikt ook op Amers
foort. Hij heeft heel goede relaties
met het Kreatief centrum de Hof,
waar wekelijks gemiddeld zo'n 700
passanten komen. Hij kent een
aantal mensen, die les namen op
De Hof, en die zeker naar 't Claeve
renblad gaan komen. Waarom?
Die zijn nu een jaar of vijf, zes in het
Kreatief centrum geweest in de
sfeer van ,,de docent ook aanwe
zig", en alleen maar op donderdag
avond, want op andere avonden
kan het niet. Dat is een vrij stringen
te organisatie, hoewel open, en
voor de regio een enorme mogelijk
heid. Wat Kees Vial gaat proberen
is nou net even anders De mensen
kunnen bij hem komen werken,
wanneer ze zelf willen. Ze krijgen
zelf de sleutel. Ze krijgen geen les
Ze komen zelf werken in de ont
moeting met de ander, zoals er in
de folder staat Elkaar ontmoeten,
en werkzaam zijn," noemt Kees
het.
Het betekent wel, dat je in 't Clae-
Open dagen
Boerderij 't Claeverenblad
wordt vrijdagmiddag officieel
geopend door wethouder G. van
Woudenberg. Ter gelegenheid
van de voltooiing Is er In het
weekend „open huls", ledereen
Is van harte welkom op vrijdag 1
juli van 16.00 tot 21.00 uur, zater
dag van 12.00 tot 21.00 uur en
zondag van 14.00 tot 17.00 uur.
Tijdens de openingsuren is er in
de bovenzaal een expositie te
bezichtigen van werk van glaze
nier/schilder Alex Luigjes. Te
vens Is er een foto-impressie te
zien van de restauratie. De foto's
werden gemaakt door Rob ten
Hoeve. Bezoekers kunnen par
keren op de oude Centrumweg,
ten noorden van de boerderij.
verenblad mensen moet hebben,
die al wat kunnen Kees kan geen
mensen hebben die zeggen „Ik
vind het zo leuk om te keramieken,
ik kom es bij jou om te leren kera
mieken!" Dat kan niet Daarvoor
moet zo iemand naar De Hof. en
dan kan-ie na een paar jaar terug
komen naar 't Claeverenblad.
Kees is van mening, dat er in
Leusden en omgeving zó veel aan
kreativiteit gedaan wordt (Latent
Talent, Projekt Woudenberg, De
Hof, partikuliere lessen) dat men
sen het fijn zullen vinden om op
eigen niveau en in de eigen sfeer te
gaan werken, zonder dat ze in kur-
susverband zitten. Met recht kan hij
dan ook zeggen, dat hij niemand
concurrentie wil aandoen Bij de te
rugplaatsing van het eerste steen
tje uit 1603, het hardstenen gevel
steentje dat door staatssekretaris
Ginjaar in de boerderij werd terug-
gemetseld, sprak Kees met de
staatssekretaris over het idee ach
ter zijn plannen. Mevrouw Ginjaar
zei toen, daf in het hele voorzienin
genpakket, die gehele strukturele
benadering van voorzieningen,
een open werkplaats ontbreekt
Want een keer is men uitgeleerd,
en moet men andere gelegenhe
den hebben, en die zijn in het voor
zieningenpakket niet opgenomen
Zij roemde dus hoog het partikulie
re initiatief van Kees Vial. Dat was
voor hem ook weer een impuls. Zij
gebruikte de momenteel in zwang
zijnde overheidsterm „privatise
ring".
vertrouwen
De eerste inschrijving kan
plaatsvinden tijdens het feestelijke
open huis op 12 en 3 juli. Vervol
gens is inschrijving mogelijk op el
ke maandag- en dinsdagavond in
het centrum, van 19.00 tot 20.00
uur, te beginnen op 29 en 30 au
gustus 1983 Door middel van sim
pele formuliertjes
t Claeverenblad is een voorzie
ning, die in Nederland nergens be
staat. Het vervolg op het Kreatief
centrum is er niet, bestaat wel in
Canada en de Verenigde Staten
Zoals gezegd Kees heeft veel
vertrouwen in de mensen. Sommi
ge mensen zeggen tegen hem
„Waar begin je aan. Je zet je huis
open. Je kent de mensen niet Je
bent er zelf niet. (Kees heeft zijn
eigen werk elders)." Maar hij is er
van overtuigd, dat mensen, die ge
raakt zijn door de beeldende kun
sten, ontzag voor machines en ap
paratuur, ontzag voor een mooie
Morgen (vrijdag 1 juli) wordt
boerderij 't Claeverenblad
officieel geopend. Eigenaar
is Keel Vial die in de boerderij
een open werkplaats -
kreatief centrum - galerie
gaat starten en daarmee een
lang gekoesterd ideaal
verwezenlijkt ziet. Een
atelierruimte waar
kreatievelingen,
beroepskunstenaars en
semi-professionals elkaar
ontmoeten en aan het werk
LEUSDEN - De restauratie
heeft een gigantisch bedrag ge
kost. De gemeente Leusen heeft
voor ruim twee ton aan restaura-
llekosten bijgedragen. Er is wel
een ton op de bouw bespaard,
door het feit dat er goedkopere
trbeldskrachten in het kader van
het leerlingenwezen konden
«orden ingezet. Het is een leer-
Ingenbouwvakplaats geworden
n samenwerking met Onderwijs
tn Sociale Zaken, en dat heeft de
rauwer tot een lagere bouwprijs
jebracht.
Alleen al in het deel waar de
ipen werkplaats is Ingericht,
leeft Kees Vial een bedrag moe-
en investeren, waar je u tegen
egt. Daar zou hij vroeger niet
lan gedacht hebben. Hij vindt
it zelf ook haast te gek. Maar
tt verhaal kwam erg goed over
•ij een zekere bank. Kees en de
ink, die tegenwoordig met je
needenkt, gingen exploitatie-
pzetjes maken, en ze waagden
Ie gok.
Er zijn nogal wat mogelijkheden
dat huis straks", zegt Kees Vial.
Er kunnen gelijktijdig in huis onge-
eer twintig mensen werkzaam
ijn. In de bovenzaal een stuk of
even. Beneden toch wel een vijf-
en mensen Dan lopen ze elkaar
iet in de weg. Ik heb een systeem-
ie ontworpen, waarop de mensen
ichzell kunnen inschrijven. Er
laan steeds nummertjes bij: „Oh,
af is vol, ik moet naar een andere
i, naar een andere tijd, mezelf
erschuiven". Dat schept namelijk
en zekere rust in dat huis, en toch
ok, het moet ook niet te leeg wor-
en, want dan loopje daar zo verlo-
in Daarom denk ik voor die bene-
endeel aan zo'n vijftien mensen
'an heb je een goed kontakt met
ikaar, beïnvloed je elkaar, inspi-
iert elkaar als |e bezig bent te
erken
Ik zie het zelfs zo, als er een etser
ezig is. dan is het natuurlijk zalig
s er nog een andere etser om
:m heen zit. Maar een etser en
sn schilder kunnen elkaar ook
iel erg beïnvloeden. En een pot-
nbakker. die zijn gesprekken
rer het etswerk heeft, en die zijn
sie op het beeldend weergeven
ieft, kan toch weer de inspiratie-
'on voor de etser zijn, en omge-
ierd. Alle disciplines van de beel-
nde vorming zitten in de werk-
aats verwerkt.
penheid
De openheid van de werk-
aats", zegt Kees breed lachend
„wordt gekarakteriseerd door
in deur, die op slot zit. Maar de
snsen krijgen, als ze dat willen,
sleutel. Ik wil mezelf helemaal
at opdringen aan die kant van het
us. Ik ben er. en het moet lopen,
ik zal er elke dag best één of
ee keer zijn, om het hoekje ko-
an kijken, of een gesprekje ma-
n, of es ook wat zeggen over het
irk, als ze dat willen Maar de
insen krijgen een sleutel. Ze
nnen erin, op de tijden, waarop
zichzelf ingeschreven hebben.
iu, dat is een behoorlijk open or-
nisatie dus, maar je moet uiter-
rd zo'n werkplaats voor mensen,
er niets mee fe maken hebben,
door Anco Mali
zijn. Hij vindt dat alles moet
kunnen, dat zijn huis tachtig
uur per week open moet
kunnen zijn. Kees Vial is een
idealist, een fervent
liefhebber van de beeldende
kunst, houdt van mensen en
heeft vertrouwen in hen.
„Ik heb me wel wat op de
hals gehaald, hoor", zei hij
toen Anco Mali met hem
sprak over het hoe en
waarom van zijn veelzijdig
opgezette werkplaats.
op slot hebben, want er is zo veel
materiaal aanwezig Het is een pro
fessionele werkplaats."
„Wat heeft je ertoe gebracht om op
een zo idealistische wijze met een
atelier te starten?"
„Wij zijn in 1974 van Hoevelaken
naar Leusden gekomen, omdat we
woonvergunning konden krijgen
voor een vervallen boerderijtje aan
de Schoolsteeg."
(Kees laat een getekend prentje
zien van de toenmalige bouwval -
het boerderijtje dateert uit 1800 -,
die Kees met veel liefde en energie
omturnde in een verrukkelijke leef-
stee)
„We konden zelfs vergunning
krijgen voor een onderkeldering.
Dal maakte ons lyrisch, want we
zagen daarmee een plannetje ver
wezenlijkbaar om een open werk
plaatsje onder ons huis te maken
(In Hoevelaken hadden we een
soort dubbele garage, waarin wel
wat aktiviteiten plaats vonden Mijn
vrouw was ook heel aktief in de
beeldende sfeer Maar in Hoevela
ken was het allemaal veel te klein.)
We zochten een boerdenj, want
dan krijg je ruimte, hè Nou, boer
derijen waren hier niet te krijgen
We hebben even naar Langebeek
gevraagd, dat is inmiddels biblio
theek geworden, en we hebben in
de buurt alles afgestroopt. Om
Amersfoort heen ook. Tot in Eem-
nes toe. En dat bleek allemaal niet
haalbaar.
Toen kwam het boerderijtje aan
de Schoolsteeg vrij. Er zouden een
aantal mogelijkheden zijn, maar die
werden heel gauw weer ingetrok
ken, omdat de toenmalige aktie-
groep Knalgroen zei. „Dat is héél
eng voor dat gebied We hebben
het gered: er zal geen gemeente
huis komen, en nou moeten we niet
een soort - zo werd het althans in
de Raad overgebracht - industrie
in het Schoolsteegbosjesgebied
krijgen Dat moeten we voorko
men."
schoolsteeggebied
„Nou", zegt Kees Vial, „daar
ben ik natuurlijk best blij mee, dat er
in het Schoolsteeggebied geen in
dustrie is gekomen. Dat zou er ook
zeker niet gekomen zijn, want toen
was ons idee nog veel meer wat
vrienden en kennissen om ons
heen te verzamelen, en daarmee te
gaan werken Zoals in Hoevelaken,
maar dan iets ruimtelijker. Nou, dat
is in het boerderijtje aan de School
steeg allemaal niet gelukt. We zou
den eigenlijk weer heel gauw ver
trekken. omdat niet mogelijk ging
worden wat we in ons hoofd had
den. Maar als je op dat stekkie van
die Schoolsteeg een paar weken
bent. dan word je er zo verliefd op,
zo stapelgek, dat ie er blijft hangen.
Het is een droom van een plekje, en
dat Schoolsteeggebied ben ik met
mijn beide handen aan het verdedi
gen gegaan Ik ben eigenlijk een
beetje beheerder Ik heb officiële
papieren van de Stichting De
Boom. Ik vlieg er ook op af, als er
ongeregeldheden gebeuren. Die
Schoolsteeg is zo n mooi plekje'
Het is met geen pen te beschrijven,
wat je daar als inwoner elke dag
meemaakt I"
Er volgt een enthousiast, warm
verhaal over een door Kees geaai
de ree. Sommige beesten liepen al
niet meer weg voor de geluiden, die
de familie Vial produceerde Ook
niet voor de autogeluiden. Reeën
gaan gauw aan de loop. maar voor
de leden van het gezin Vial niet
meer Zij hóórden erbij. Kees Vial
kwam een tijdje geleden aanrijden,
en er stond een ree op de School
steeg, zo'n beetje wijdbeens. In de
schrikhouding van zal ik links, zal ik
rechts. Een meter van de ree af
zette Kees de auto stil, de ree bleef
staan. Hij deed het raam open, ging
met het dier aan de praat, en vroeg
of hij er door mocht. De ree rea
geerde alleen maar een beetje
schichtig door het koppie te draai
en. Kees ging zijn auto uit, de ree
bleef staan Kees herhaalde nog
es, dat ie erdóór wou „als jij nou es
opschuift De ree bleef staan.
Kees heeft altijd één of twee fo
totoestellen bij zich. en dacht: nou
moet ik 'm pakken ook, zo dicht bij
met een gewoon lensje. Kees foto
grafeerde de ree, met de bumper
van de auto expres erbij. Het dier
ging nog niet weg. Kees ging nog
dichterbij, zodanig dat hij de ree op
veertig centimeter had. zijn kop zat
helemaal in het negatief. Weer ge
pakt eén of twee keer, en toen aai
de Kees hem, en zei weer, dat ie er
echt dóór wou. Nóg bleef de ree
staan. Kees krouwelde hem flink
over de borst, voelde de teken zit
ten, en toen maakte het dier een
heel gekke dolle sprong achteruit,
en met die karakteristiek schichtige
sprongen vloog ie het bos in. Wat
een belevenis!
De reeën kwamen vlak bij het
huis van de Viallen. Ze vraten de
rozen van de struiken. Dat vonden
de Viallen soms best jammer, maar
het waren tenslotte geneugten van
het buitenwonen, en ze namen ze
graag opde koop toe. Er was lekker
veel groot wild om het huis heen, er
kwamen veel hazen en fazanten,
ontiegelijke hoeveelheden vogels.
De nachtegaal was op het moment,
dat we dit gesprek hadden, haast
uitgefloten Dit |aar begon ie 25
april, en hij bezorgde de familie Vial
vele slapeloze nachten. Die paar
tjes kunnen zo ontzettend te keer
gaan, en dat duurt zo n week of vijf,
zes Dan hebben ze elkaar gevon
den, zijn ze aan het broeden, en
dan hoeft het niet meer In de nacht
hoorde je het zingen heel intens.
Op de dag zijn de vogels ook volop
bezig, maar 's nachts is alles stil.
hoorde je alleen nog maar rauw ku
chen of blaffen van de reeën en
daartussendoor dat felle, haast sta
tige geluid van de nachtegaal
In 1974 gebeurde er erg veel in
het gezin Vial, waardoor allerlei
plannen uit de gedachten gingen
Mevrouw Vial kwam te overlijden
Peinzend vervolgt Kees Vial.
„De kinderen zijn nu zo groot, dat
ze een stuk verlichting-in werk en
huishouding gaan betekenen Je
doet nu alles samen. Toen ik in de
beginsituatie kwam, had ik de zorg
voor de kinderen ook nog zo. dat ze
aan het handje waren. Nou, dan
ben je druk, hoor!
Nu is er een fase gekomen,
waarin we nieuwe eieren kunnen
uitbroeden. En dat gaat dan in de
sfeer van deze open werkplaats
Eerst was er nog het gebakkelei
van Flehite met 't Claeverenblad
Dat heeft me geïntrigeerd in de
krant Een publikatie van Flehite.
en de reaktie van de gemeente
daarop Positief en negatief van
mensen, die vonden, dat 't Claeve
renblad zó ver heen was, dat de
boerderij maar gesloopt moest
worden, tot mensen, die vochten
voor het behoud ervan. En dan uit
eindelijk de triomf, dat er een vorm
gevonden wordt, dat het ding be
houden kan blijven, als er maar ie
mand „van goeie huize" komt.
Want, zo schreef de Krant er kwam
wel wat subsidie van de gemeente
op, maar toch zou er één of andere
rijkaard moeten komen wonen. Er
reageerde geen hond natuurlijk In
middels was een soort globaal be
stek van het ding klaar gekomen,
en dat beliep een gigantisch be
drag Er zou dus toch iemand op af
moeten komen, die daar ettelijke
tonnen voor zou willen en kunnen
neerleggen
