„Overvallers in de dierentuin"
valt verschrikkelijk tegen
Hoofdrolspelers1
Toevallig een joodse
wees zijn, bijvoorbeeld
„Flyingh High I": geslaagde
persiflage op rampenfilm
„Amersfoortse" jeugdfilm werd saaie vertoning
„Bastille" van Rudolf van den Berg
DINSDAG MOVIE CYCLUS
DE LEUSDER KRANT
kijk op de film
De Leusder Krant en pasgeboren baby's
Wal dat met elkaar te maken heeft? Alles' Bij de Leusder Krant kunt u
namelijk geboortekaartjes bestellen om de nieuweling in 't gezin bekend te
maken bij familie en bekenden
In ons kantoor liggen boeken met voorbeelden klaar. U kunt ze meenemen om
thuis de kaart, die u leuk vindt, uit te zoeken. Voor wat het lettertype betreft
heeft u de keus uit hand of machlneletters
Rozendaallaan 9, telefoon 941495.
Het kantoor is op werkdagen
geopend van 9.00 tot 12.00 uur
en van 13.30 tot 17 00 uur.
door MARNIX KREYNS
AMERSFOORT - Misschien omdat „Overvallers in de dierentuin" groten
deels In Amersfoort gedraald is en er rond die opnamen nogal wat publiciteit
is geweest, wekt zo'n film enige verwachtingen bij je. Misschien ook omdat
dankzij mensen als Karst van der Meulen en Harry Geelen er in Nederland
langzaam maar zeker een traditie van goede jeugdfilms aan het ontstaan is.
Hoe het ook zij, van „Overvallers in de dierentuin" had ik op de één of andere
manier Iets verwacht. Maar helaas: in geen enkel opzicht worden die
verwachtingen waargemaakt. Het verhaal is niet goed, er zit geen vaart of
spanning In de film, wat leuk bedoeld is komt niet zo over, er wordt af en toe
bedroevend slecht in geacteerd en ga zo maar door. Om kort te gaan:
„Overvallers in de dierentuin" is een mislukking geworden en bepaald geen
„film voor het hele gezin", zoals de makers ons willen doen geloven.
Sanders; Martin Versluys, Cor van
Rijn, Odette Nabbe en Marlous Flult-
sma.
Te zien in: Grand, Amersfoort.
„Overvallers in de dierentuin"; Ne
derland, 1984; regie: Christ Stuur;
hoofdrollen: Lex de Regt, Paul van
Soest. Maurice Schmeink, Miranda
HOEFSMID TE GAST OP KINDERBOERDERIJ
In het kader van de zomeraktiviteiten op kinderboerderij „De Vosheuvel"
aan de Heiligenbergerweg 187, zal woensdag 25 juli een hoefsmid te zien zijn
Van 13.30 tot 15.30 uur geeft hij een demonstratie met „warm" beslag en
kappen en klauwen van klein vee. De toegang tot dit evenement is gratis.
Is op zich het gegeven van het
verhaal - kinderen slagen er in een
misdrijf op te lossen - al niet zo nieuw,
de manier waarop het door mevrouw
Peppelenbosch en script-schrijfster An
nie van den Oever is uitgewerkt is
bedroevend clichématig. De overval
lers zijn uiteraard van de domme soort,
de kinderen van de slimme. De direk-
Een ander storend element van
„Overvallers in de dierentuin" blijft ech
ter ongetwijfeld gehandhaafd, want het
is een wezenlijk onderdeel er van Dat is
de ongegeneerde reclame, die voor
produkten van fabrikanten, die kenne
lijk gesponsord hebben, wordt ge
maakt. „Weet je wat ik ga doen? Ik ga
de Donald Duck lezen"
KREYNS
I - Toen eind april,
van dit jaar de door Harry
zorgvuldig geleide publici-
rond de landelijke première
over ons heen spoel-
één aspect van de film erg
In talloze Interviews -
tijdschriften, voor radio
moesten regisseur
Berg en andere be
keer op keer alles vertel
de joodse elementen in de
over de joodse aspecten In
Leon de Winter, waar
gemaakt is. En over de
van hun joodse identiteit
jwel de regisseur als de
f Er over jood-zijn In zijn
nheld. Zodat we over die
rpen in ieder geval een hoop
enswaardige en een hoop
e opmerkingen tot ons kon
en.
ijk is het niet verwonderlijk dat
"t van „Bastille" zo naar voren
ld. Dat is een fascinerend
p en niet te ontkennen valt,
opee1 daar over gaat. Als we Paul
pen prek de Lint) over zijn nek zien
eten van varkensvlees,
est-Z?ns wat vertwijfeld rond zien
;en. Den synagoge, dan weten we
itraatn heel zeker, dat die jongen
ovenliek IS- maar dan IS evenzeer
jg stufat De Wit problemen heeft
ts wa50d-ziin Maar het 's niel hel
de veertigjarige geschiede-
jkjes<welt ^en 'teve vrouw- hvee
Even 'lderen-een goede baan, een
Ien ja zelfs een droom van een
de f9 met een meis)e 'n Parijs,
kan De Wit niet echt
en aneenvoudl9we9 omdat h'J n'el
Hik di°m van 'even te genieten,
-en g'et van dlt leven H|i hoort er
ift in zekere eenzaamheid en
turend met de vraag, waarom
z'jn zoals ze zijn Dat gevoel
^^^aul de Wit onmiskenbaar in
in dat hij een joodse wees is,
.isis die hem teistert, treft ook
x>k niet-joden. En over dat
probleem gaat „Bastille"
r als over het worstelen met
ntiteit. Met andere woorden
deze film om „toevallig een
3S zijn, bijvoorbeeld'waarbij
moet liggen op het eerste en
woord.
VROUW
heeft Paul de Wit zijn proble-
NJijk lang voor zich kunnen
kind wist hij, dat hij in 1943
I uit joodse ouders, die zaten
Uken. Lange tijd weet hij niet
Jat hij de enige overlevende
nilie is tot hij als student op
,ient in aanraking komt met
Juw, die zijn moeder indertijd
^staan bij de bevalling. Zij
dat hij de helft van een
en dat zijn broer Philip met
Polen is gedeporteerd.
e wetenschap valt te leven,
v- het er voor Paul tegen zijn
^levensjaar niet makkelijker
'oor de klas gaat het steeds
izelfsprekend, in zijn gezin
j zich meer en meer als een
>ner en dan is er nog dat
maar met vlotten wil Een
de Franse revolutie, dat
zal beschrijven wat er ge-
lar dat de ambitie heeft weer
/at er gebeurd zou zijn als
kleine gebeurtenis toevallig
-*>/erlopen zou zijn. De veron-
daarbij de Lodewijk )0en
INGEWIKKELD
Om met het verhaal te beginnen. Dat
is geschreven door de ook al Amers
foortse mevrouw Ciny Peppelenbosch-
Macrander, die journalistiek bedreef
voor onder meer Libelle. Ook redigeer
de zij de zogeheten „Winterboeken"
van de Geïllustreerde Pers en waagde
zij zich aan kindergedichten. Nu is er
dan het verhaal voor de film, dat binnen
kort ook in boekvorm zal verschijnen
Daar hoeft niet al te reikhalzend naar te
worden uitgekeken, want het verhaal
van „Overvallers in de dierentuin" is
weinig verrassend en zit boordevol
cliché's. Twee mannen en een jongen
beroven een tankstation. De vluchtauto
knjgt vlakbij een dierentuin pech. De
overvallers besluiten de tas met de buit
in het dierenpark te verstoppen en deze
later te komen opgraven Dat gaat hen
minder glad af dan zij gedacht hadden,
vooral omdat twee kinderen, die in de
dierentuin werken, hen in de gaten
hebben Zij schakelen de politie in, die
uiteindelijk twee van de drie overvallers
inrekent. De derde, de jongen, gaat
vnjuit, maar die heeft dan inmiddels ook
te kampen met een ernstige vorm van
wroeging, waar vooral het meisje debet
aan is.
Hoofdrolspelers in Overvallers in de dierentuin op een njtje. Van links naar rechts Martin Versluys, Marlous
Fluitsma. Manna de Graaf, Miranda Sanders en Cor van Rijn
Het is echt jammer dat het duo
Visscher/Stuur er niet meer van heeft
kunnen maken. Producent Gerrit Vis-
scher heeft inmiddels toch de nodige
ervaring opgedaan in het vak Hij was
betrokken bij de produktie van films als
„De Inbreker", „Doctor Vlimmen",
„Kort Amerikaans" en „Pinkeltje" Voor
de televisie produceerde hij oe door de
NCRV uitgezonden serie „Sil, de
strandjutter". Ook van regisseur Christ
Stuur was werk op de Nederlandse
televisie te zien. Na een Duitse periode,
waarin hij de dramaserie „Der Mann"
afleverde, maakte hij de jeugdserie
„Briefgeheim" naar het boek van Jan
Terlouw. „Overvallers in de dierentuin"
is zijn eerste grote speelfilm. Jammer
dat het niet beter werd.
(Van de filmredaktie)
AMERSFOORT -
Wie eens lekker wil lachen en de film
heeft gemist, kan dinsdag 24 juli in
het Grand theater terecht voor
„Flyingh High I", een schitterende
persiflage op het veelbeproefde gen
re „vliegtuig-rampen-films". Films
als „Airport", „Skyjacked", en
„Vlucht 501 antwoordt niet" worden
door Jlm Abrahams, David Zucker en
Jerry Zucker danig op de hak geno
men, waarbij alle mogelijke cliché's
nog eens extra worden aange
scherpt.
Vlucht 209 van Trans American vertrekt
uit Los Angeles met bestemming Chica
go. Aan boord bevindt zich een uiterst
gevarieerde groep passagiers. Daartoe
behoren 'n piloot met een eigenaardig
sexuele neiging. twee godsdienst
waanzinnigen. 'n zingende stewar
dess, een dokter, wiens neus zich
verlengt wanneer hij liegt en met een 2e
piloot met de naam Rigter Murdock.
maar die verrassend veel op 'n beroem
de basketbalster lijkt
Voor het diner aan boord kunnen de
passagiers kiezen tussen biefstuk en
vis. Kort daarna wordt een vrouw, die de
vis koos, ziek. Binnen enkele minuten
verkeren allen, die ook vis gegeten
hebben, in dezelfde deplorabele toe
stand. Hiertoe behoren ook de gezag
voerder, de 2e piloot en boordwerktuig
kundige.
De enige passagier met enige vlieg-
ervaring is Ted Striker, een voormalige
jachtvlieger Hij heeft echter 6 jaar niet
gevlogen en is ook totaal onbekend
met mèér-motorige vliegtuigen. Boven
dien is hij door een in de oorlog opgelo
pen shock bang om te vliegen. Hij is
echter aan boord gestapt om de onenig
heid tussen hem en zijn vriendin, de
stewardess Elaine, weer ongedaan te
maken
Met tegenzin zet Striker zich in de
stoel van de gezagvoerder om het
vliegtuig verder te besturenElaine
wordt zijn 2e piloot. Intussen worden er
op het vliegveld van Chicago voorberei
dingen getroffen om door de angst
bevangen Striker „binnen te praten".
Leider van deze aktie is Rex Kramer,
die tijdens de oorlog met Striker heeft
gevlogen. Het feit dat zij elkaar nooit
konden uitstaan maakt zijn taak alleen
nog maar ingewikkelder.
Zal het toestel veilig landen? Zullen
alle zieke passagiers op tijd zijn in het
ziekenhuis? Zullen Striker en Elaine
zich weer verzoenen? Zullen de au
teurs van dit krankzinnige gegeven
opgesloten worden? Alleen de film
geeft 'n antwoord op al deze en andere
niet ter zake doende vragen
tod
t»
nd, 1984; regie: Rudolf van
jersl
g; hoofdrolspelers: Derek de
ertde jongen Evelyne Dress;
heet0; Annemarie van de Putte,
~u "van den Berg en Leon de
de novelle „La Place de
van Leon de Winter;
ic; «win Kuhn; muziek: Bou-
om arenskeen; te zien in: Grand,
te>ort
Marie Antoinette er wel in zouden zijn
geslaagd om het revolutionaire Frank
rijk te ontvluchten Als zij nu eens niet bij
Varennes in hun kraag gegrepen waren
- omdat de soldaten toevallig even niet
opgelet zouden hebben of er toevallig
een andere route gekozen was - hoe
zou dan de Franse revolutie verlopen
zijn?
Om enige research te doen voor het
boek - en om de inmiddels groeiende
problemen thuis en op school te ont
vluchten - gaat Paul naar Parijs Hij
ontmoet er de eveneens joodse studen
te Nadine, die iets van zijn ontheemding
begrijpt - omdat ze die enigszins deelt -.
maar Paul tegelijkertijd op een ontzet
tende manier met zichzelf en dus met
dat gevoel van ontheemding confron
teert. Of hun verhouding voor de lange
re duur iets van betekenis zou zijn
gebleken, wordt niet duidelijk. Op de
foto, die Paul kort voor zijn terugkeer
naar Nederland op de Place de la
Bastille van Nadine neemt, valt na
afdruk zijn oog op een man op de
achtergrond. Die man lijkt angstaanja
gend veel op hemzelf en langzaam
maar zeker raakt Paul de Wit er van
overtuigd dat dat zijn tweelingbroer
Philip moet zijn En terwijl het werkelijke
leven steeds meer naar de achtergrond
verdwijnt, begint Paul in gedachten een
speurtocht naar zijn broer. We zien hem
zijn doel naderen. Inlichtingen brengen
hem in de buurt van de plaats, waar zijn
broer moet wonen. De taxichauffeur,
die hem er heen zal brengen, kent nota
bene een man, die sprekend op hem
lijkt. Maar de taxi slipt en Paul zet zijn
tocht in een mistig berglandschap al
leen te voet voort. Hij haalt het niet,
komt uitgeput in de berm van de weg te
liggen. Maar juist dan wordt het verhaal
een sprookje: Paul wordt vanuit de
modder in een koets getild, die getrok
ken door ongekend lichvoetige paar
den, Paul wegvoert naar ongetwijfeld
beter oorden Zodat wij niet anders
kunnen veronderstellen, dan dat aan
het getob van Paul een einde is geko
men.
SPANNEND
Aansluitend op die kritiek moeten ook
een aantal goede dingen over „Bastil
le" gezegd worden. Het eerste is dat die
verwarrende opbouw van het verhaal er
ook wel een spannende gebeurtenis
van maakt. Het verhaal, zoals door Van
den Berg in beeld gebracht, blijft je
ontegenzeggelijk van begin tot eind
boeien Dat is zeker ook te danken aan
de kwaliteit van het spel in de film
Derek de Lint was voor mij niet besmet
met een „Herenstraat "-verleden, want
naar die serie heb ik nooit gekeken
Evenmin lijkt het me van veel belang of
die jongeman nu - al dan niet met
succes - een glamourcarriere tracht op
te bouwen via bladen als „Panorama".
Wel interessant is dat hij de rol van Paul
de Wit adequaat neerzet. Alleen, als je
dan leest dat Van den Berg voor die rol
internationaal had gedacht aan Dustin
Hoffman en hier te lande aan Kees van -
Kooten, dan is De Lint inderdaad niet
meer dan „second best". Maar ook dat
is best
Eigenlijk opvallender dan De Lint
vond ik Geert de Jong als zijn vrouw
Mieke Opvallend doordat zij die eigelijk
niet zo sympathieke rol zo onopvallend
speelt Zij is het die als eerste gecon
fronteerd wordt met het getob van Paul
de Wit, zij is het die het vaakste zijn
gezeik moet aanhoren. En zij is het ook.
die De Wit duidelijk tracht te maken, dat
je wel kunt proberen door telkens „als"
te zeggen de geschiedenis naar je hand
te zetten, maar dat je er nooit in zult
slagen een dode broer tot leven te
roepen. Geert de Jong doet dat voor
treffelijk.
Van Evelyne Dress, die Nadine is,
weet ik nog steeds niet zeker of zij nou
meer imponeerde door haar spel of
door haar buitengewoon mooie ver
schijning.
Een kwaliteit van de film is verder
zeker de bezetting van enkele kleinere
rollen. Echt heel mooi is Loudi Nijhoff
als de hoogbejaarde vroedvrouw. Ook
een juweeltje vind ik de scène, waarin
Walter Kous als rector van de school en
Henk Votel als concierge optreden.
Tenslotte moet opgemerkt worden
dat ook de fotografie van Toni Kuhn
bijdraagt aan de kwaliteit van
„Bastille". Niettemin heeft deze eer
ste speelfilm van Rudolf van den
Berg, van wiens door de VPRO uitge
zonden documentaires ik me vooral
„Sal Santen Rebel" herinner, zeer
gemengde gevoelens bij me achter
gelaten. Het zijn vaak niet de slecht
ste films, die dat doen.
Het is niet het enige probleem dat ik
met „Bastille" had. Met name ook het
eerder vermelde einde stelde mij voor
grote raadsels De drie scenaristen
hebben mij volstrekt niet duidelijk kun
nen maken, waaraan Paul de Wit nu zijn
plotselinge bevrijding te danken heeft.
Plotsklaps is daar die koets en Paul de
Wit zal verder wel zeer lang en zeer
gelukkig leven. Ik wil Leon de Winter
evenmin betichten van koetsfetisjisme
als hem er van verdenken soms moeite
te hebben een punt achter zijn verhalen
te zetten. Maar de herinnering aan het
kennelijk nodige koetswerk ook in „De
(ver)wording van de jongere Durer" ben
ik nog niet vergeten.
Lex de Regt in wat de spannendste scène uit de film Overvallers in de dierentuin" had moeten zijn.
Ik moet u eerlijk zeggen, dat ik een
kwartier nadat ik de film had gezien u dit
verhaal niet op deze wijze had kunnen
vertellen. Ik heb het gedeeltelijk gere
construeerd uit de persinformatie en
interviews met de regisseur. Van den
Berg heeft het verhaal namelijk nogal
ingewikkeld vormgegeven. De hierbo
ven vermelde chronologie ontbreekt
geheel en met name was ik in verwar
ring geraakt, omdat mij niet duidelijk
was geworden, dat een deel van het
verhaal zich in Paul's gedachten af
speelt en voor een ander deel de
„werkelijkheid" wordt weergeven Op
zich is die overloop van droom en
werkelijheid natuurlijk volstrekt te billij
ken. omdat dat voor de hoofdpersoon
ook voortdurend in elkaar overloopt
Maar als eenvoudig toeschouwer zit je
er toch maar even mee
Dat rare einde van de film stoort mij
des te meer, omdat ik denk dat het zo
helemaal niet hóeft af te lopen. Waarom
moet Paul de Wit, die zo prachtig tobt
over zijn ontheemd zijn, dat door zijn
joodse achtergrond nog een extra di
mensie krijgt, nou toch in vredesnaam
bevrijd worden daarvan? En als het dan
moet gebeuren, leg dan in ieder geval
uit waarom.
AMERSFOORT- Ondanks het regenachtige weer was er zaterdag veel publiek op de been om een glimp op te vangen van
de hoofdrolspelers uit de nieuwe Nederlandse speelfilm „Overvallers in de dierentuin De hoofdrolspelers waren in
Amersfoort om de feestelijke prenière waarop zo'n 700 gasten waren uitgenodigd, bij te wonen Een paardentram zorgde
ervoor dat de acteurs en actrices van het station naar het Grandtheater werden vervoerd. De stoet werd voorafgegaan door hel
muziekkorps en halverwege gecompleteerd met twee olifanten uit de Amersfoortse Dierentuin Vooral de jeugdige spelers
Miranda Sanders en Martin Versluys genoten zichtbaar van alle belangstelling
teur van de dierentuin is een aardige,
wat verstrooide man, de serveerster in
het restaurant van de dierentuin een
volkse dame, die zo graag bij de televi
sie wil. Zo worden alle personen in het
verhaal verschrikkelijk afgezaagde fi
guren Ronduit drakerig wordt het op
het moment dat de jongste overvaller
een wees blijkt te zijn, die vooral door
die omstandigheid op het slechte pad is
geraakt, maar natuurlijk toch een jon
gen met een hart van goud is
Nu zijn er genoeg films te vinden, die
ondanks een minder sterk verhaal toch
heel aardig werden Omdat er bijvoor
beeld knap in werd geacteerd, omdat er
veel aktie in zet. of omdat het formida
bele camerawerk het geheel naar een
hoger plan tilde. Niets van dat alles bij
„Overvallers in de dierentuin" In de
verfilming heeft het verhaal geen enke
le snelheid meegekregen Als span
nend bedoelde akties zijn helemaal niet
spannend. Met als dieptepunt de slot
scène, waarin de overvallers bijna nog
de tas met de buit aan de kinderen
ontfutselen. Maar de leider van het
boeventrio is in de hyenakooi beland
om daar door een heldhaftig optreden
van zijn jongste maatje uit te worden
gered. Althans, dat had het moeten
worden, maar het is niks geworden. De
scène met de tas lijkt meer op zakdoek
je leggen en het gedoe rond de hyena-
kooi lijkt helemaal nergens naar.
Kromme tenen krijg je in de loop van
de film ook een paar keer bij het
aanschouwen van de acteerprestaties.
Miranda Sanders en Martin Versluys
doen het als de kinderen Sonja en Steef
niet erg slecht, maar bijzonder is het
ook bepaald niet. Lex de Regt - als
hoofdboef Ros - en Cor van Rijn - als
dierentuindirekteur Vereboer - halen
ook nog wel een voldoende. Maar
vooral Paul van Soest - als de tweede
overvaller Plumming - en Maurice
Schmeink - als de jongen Haas -
blijven beneden de maat.
Het camerawerk van Roel Ypma en
Roel van der Drift levert soms aardige
dierentuinplaatjes op - leuke promotie
van Dierenpark Ahlmersfoort maar
draagt in zijn geheel toch alleen maar bij
aan de saaie indruk die de film maakt.
Dat ook de montage van de aan de pers
vertoonde kopie een aantal onvolko
menheden vertoonde, hoeft niet van
veel betekenis te zijn. De pers kreeg
twee weken geleden namelijk een nog
met-gecorrigeerde versie te zien en
verwacht mag worden dat in de verto
ningkopieën die fouten er inmiddels
uitgehaald zullen zijn
